ใครอ่านคำสาปฟาโรห์มั่ง
ตั้งกระทู้ใหม่
เมมฟิส_แครอล
10 ก.ค. 49 เวลา 17:24 น.
1,413
views
32 ความคิดเห็น
ต้องการตอนจบเว้ยไม่ช่ายตอนเริ่ม
แครอลจ้องมองภาพที่เห็นดวยความประหลาดใจ
" นั้นอะไร นี่คือ.....ฟาโรห์ของอียิปต์ ร่างกายนั้นเคลื่อนที่ได้....... "
" หญิงคนนี้เป็นขโมยใช่มั้ย "
เสียงบุรุษหนุ่มทรงอำนาจกล่าวถามแครอล
" เปล่าค่ะ..ฉัน "
" ฟาโรห์เมมฟิส "
แครอลปฏิเสธ เสนาบดีมากมายร้องเรียกชื่อบุรุษหนุ่ม แครอลคิด
" ฟาโรห์เมมฟิสเหรอ งั้นเค้าก็คือกษัตริย์แห่งอียิปต์นะซิ เราฝันถึงสมัยอียิปต์โบราณเหรอ ....เราเคยเห็นหน้าฟาโรห์หนุ่มคนนี้ที่ไหนนะ "
ฟาโรห์เมมฟิส เดินเข้ามาจับตัวแครอลทันที
" ผมสีทอง เธอไม่ใช่คนของอียิปต์ ฉันเพิ่งเคยเห็นสีผมสีนี้เป็นครั้งแรก "
ฟาโรห์เมมฟิสตรัส ทันใดนั้น ก็มีสตรีสาวสวยวิ่งลงมาหาเค้าทันที
" เมมฟิสไม่เป็นไรใช่มั้ย "
" เจ้าพี่ "
สตรีผู้นั้นสวมกอดฟาโรห์เมมฟิส
" เมมฟิสพี่เป็นห่วงแทบแย่ พี่รู้ว่าน้องมาจับโจร "
" มันถูกจับเรียบร้อยแล้วเจ้าพี่ "
แครอลนึกอะไรบางอย่างได้ทันที
" เรานึกออกแล้วหน้าของฟาโรห์ เป็นคนเดียวกับฟาโรห์ที่เราเห็นที่สุสาน "
่" เรามีฟาโรห์ มาถึง 3,000 ปีแล้ว คนที่เป็นศัตรูของฟาโรห์จะต้องถูกนำไปบูชายัญตามกฏของอียิปต์ "
สตรีผู้นั้นกล่าว
" บูชายัญ..เป็นไปได้เหรอ "
แครอลตกใจ เพราะ เธอไม่นึกว่าจะมีการบูชายัญ นักบวชมากมาย จับเชลยชายมาไว้ที่แท่นหินพิธี เชลยชายดิ้นรนหนี แต่ก็ไม่เป็นผล สตรีผู้นั้นหยิบมีดปลายแหลมมาเบื้องหน้าเชลยชายที่ดิ้นรนด้วยความกลัว
" องค์เทพเจ้า โปรดรับสิ่งบูชายัญ "
สตรีผู้นั้นกล่าว แครอลมองอย่างหวาดกลัว ทันใดนั้น มีดปลายแหลมก็แทงลงไปทะลุเนื้อเชลยชายบริเวณอก เลือดสีแดงไหลกระเซ็นทะลักออกมา แครอลกรีดร้องด้วยความกลัว
" หยุดเถอะ "
่" เจ้าหญิงไอซิสจะนำหัวใจสดๆของผู้ถูกบูชายัญไปถวายเทพเจ้าต่อไป "
นักบวชกล่าว ขณะที่เจ้าหญิงไอซิสเอื้อมพระหัตถ์ลงไปในแผลยาว แล้วควักหัวใจของเชลยชายขึ้นมา ร่างไร้วิญญาณของเชลยชายนอนแน่นิ่ง แครอลมองด้วยความตกใจ
" ไอซิส "
เจ้าหญิงไอซิสหยิบหัวใจออกมา ขณะที่ฟาโรห์เมมฟิสมองอย่างปกติ แครอลตกใจอย่างมาก
" ใช่ไอซิสที่เราช่วยไว้แน่ๆ ใบหน้าและกำไลมือเป็นหลักฐานอย่างดี "
แครอลคิด ขณะที่มองดูเจ้าหญิงไอซิสถือหัวใจขึ้นบันไดไป เลือดจากหัวใจหยดลงมาเบื้องล่างโดนแครอลพอดิบพอดี
" เลือดดดด "
เลือดเปอะที่ศรีษะและเสื้อของแครอล แครอลตกใจมาก มองดูไอซิสนำหัวใจไปที่หน้ารูปปั้นเทพเจ้าขนาดใหญ่
" เทพเจ้า "
เจ้าหญิงไอซิสเอ่ย
" ไอซิสเป็นอย่างนี้เมื่อ 3,000 ปี ก่อนโน้น เราข้ามมาอยู่ในโลกอดีตจะทำไงดี "
แครอลพูดด้วยความกลัว เจ้าหญิงไอซิสถือหัวใจไว้ก่อนนึก
" โอ..เทพเจ้า ชาติอื่นเข้ามารุกรานเพื่อจะทำลายอียิปต์ ชีวิตเมมฟิสน้องชายของข้า แขวนอยู่บนเส้นด้าย เดือนนี้เราจับเชลย ได้สิ่งบูชายัญนี้เป็นของเชลยคนที่ 5 "
ความมืดในสุสานทำให้แครอลยิ่งกลัวมากขึ้น เธอนั่งอยู่บนพื้นสุสาน ไม่ว่ามองไปทางไหน ก็เจอแต่ความมืด
" นี่เรา เราอยู่ในสุสานนี่น๊า "
แครอลพูดด้วยความตกใจ ความมืด ความวังเวง บรรยากาศของสุสานฟาโรห์ที่เก่าแก่นับ 3,000 ปี ทำให้เธอหวาดกลัวได้มากพอสมควรเลยทีเดียว
" ฉันอยู่คนเดียวในสุสาน "
แครอลเริ่มโวยวาย แล้วมองดูรอบข้างที่ไร้แม้แต่เงาของคน แครอลเริ่มวิ่งหาทางออกทันที
" กลัวแล้ว จิมมี่ มาเรีย ใคร......ก็ได้ "
แครอลตะโกนหาเพื่อนๆ ระหว่างทางที่เธอวิ่งไป มีภาพวาดอักษรเฮียโรกราฟฟิกมากมายที่จารึกบนผนังเรียงรายตามทางเดินยิ่งทำให้เธอดูวังเวงมากขึ้น แครอลวิ่งไปตามทางที่รูปวาดเฮียโรกราฟฟิกปรากฏบนผนัง แต่แล้วสายตาของแครอลก็พบว่าตาของรูปวาดราวกับมีชีวิตและจ้องมองมาที่เธอ
" ตาของรูปวาดนั้น "
แครอลตกใจ มองไปทั่วบริเวณ
" เป็นไปได้เหรอ "
แครอลจ้องมองรูปวาดคนที่จ้องมองมาทางเธอด้วยความตกใจ แต่ละตัวค่อยๆขยับออกจากผนัง เดินเข้ามาหาเธอช้าๆ แครอลตกใจกลัว ยืนนิ่งอยู่กับที่ ทันที
" ภาพที่ผนังเคลื่อนที่ได้ จิมมี่ พี่รอย ช่วยด้วย "
แครอลร้องด้วยความตกใจ ขณะที่รูปวาดหลายตัวกำลังเข้ามาหาเธอช้าๆ
" คนในภาพเดินได้ อย่าเข้ามาใกล้ฉัน อย่า "
แครอลโวยวาย และแล้ว รูปวาดก็จับเธอได้ แล้วพาเธอเดินไปตามทางแคบๆ
" อย่า "
แครอลยิ่งโวยวาย รูปวาดพาตัวเธอเดินไป แครอลมีท่าทีตกใจมากทีเดียว
" พูดซิ พูดออกมา "
เสียงบุรุษหนุ่มดังขึ้นมา แครอลตกใจหยุดนิ่ง หมอกสีดำลางเลือนในสุสานกลายเป็นสถานที่แปลกใหม่สำหรับเธอ ปิรามิดใหญ่โต ราชวังกว้างขวาง บ่อนำใสที่มีดอกบัวหลากสีชูช่อรับแสงจากสุริยเทพ ภาพตรงหน้าเธอคือ บุรุษรูปงามที่คลาดว่าเป็นฟาโรห์กำลังใช้ดาบจ่อคอเชลยคนหนึ่ง มี เสนาบดีมากมายห้อมล้อม
" นั้น "
แครอลกล่าวด้วยความตกใจกับสิ่งที่เธอเห็น
" ยอมซิแก ขัดคำสั่งฟาโรห์เหรอ "
" ไม่ "
ไอซิสจ้องมองแครอลด้วยความแค้น พร้อมกล่าวคำสาปขึ้นมาเบาๆ
" คำสาปแช่งต้องเกิดกับแครอลก่อนใครอื่น "
" แยกย้ายกันหาให้ทั่ว....แปลกจังทำไมยามตำรวจที่สุสานไม่ตอบมา "
เสียงยาม ตำรวจ พยายามค้นหามัมมี่ฟาโรห์ที่ถูกขโมยไป และพยายาม ติดต่อตำรวจ 2 คนที่เฝ้าสุสานฟาโรห์เมื่อคืนนี้แต่ก็ไม่ได้รับการติดต่อกลับมา แครอลมองอย่างไม่สบายใจ
" ฉันจะไปดูที่สุสานเผื่อจะได้ร่องรอยอะไรบ้าง ...อยากเจอหน้าขโมยนัก "
" ผมไปด้วย "
จิมมี่ตอบแครอล ที่สุสานฟาโรห์ ผู้คนมากมายกำลังตามหาหลักฐานกันอย่างยกใหญ่
" ไม่มีแม้แต่เงาของตำรวจยามที่เฝ้าสถานที่ "
" เค้าหายไปไหนกันนะ "
แครอล จิมมี่ มาเรีย และ ฮัตสัน ก็มาถึงสุสานฟาโรห์ ที่ดูจะครึกครักด้วยผู้คนพอสมควรทีเดียว
" อาจอยู่ภายในถำตรงลานกว้าง "
แครอลเอ่ยขึ้นมาขณะที่จิมมี่ก็เห็นด้วย
" อาจเป็นไปได้ "
แครอล จิมมี่ มาเรีย และ ฮัตสัน ก็พากันเดินเข้าสุสานฟาโรห์ บรรยากาศค่อนข้างมืด ทางบันไดยาวทอดไปไกลพอสมควร จากบริเวณนี้ไปดูเงียบสงบเพราะไม่มีใครที่คิดจะเข้ามาเป็นแน่
" เกาะกลุ่มไว้ "
" เข้ามา "
" ฉันกลัว "
ทั้ง 4 คน เกาะกลุ่มเดินเข้าไปในความมืด มีเพียงไฟฉาย 1 กระบอกที่ส่องนำทางในความมืดเท่านั้น
" มีกลิ่นตุๆยังไงไม่รู้นะแครอล "
มาเรียเอ่ยเพราะเธอเหมือนได้กลิ่นอะไรบางอย่าง
" นั้นซิ ดูแปลกมาก "
แครอลตอบไป ขณะที่จิมมี่คอยระวังให้ทุกคน
" ระวังลื่นนะ "
แครอลเดินในความมืดที่เห็นทางเดินเพียงสลัวๆ ทันใดนั้นเธอก็สะดุดอะไรบางอย่างตรงพื้น
" อะไรอยู่ตรงขา "
แล้วแครอลก็ล้มลงไป พาเอาทุกคนล้มตามไปด้วย
" เหมือนมีอะไรอยู่ข้างล่าง "
แครอลพูดพลางเอามือไปจับว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่สิ่งที่เธอคว้ามาได้ก็ทำให้ทุกคนเห็นพร้อมกัน เพราะมันคือ หัวของตำรวจนายหนึ่งนั้นเอง
" ศพ "
" กรี๊ดดดดดดด "
แครอล จิมมี่ มาเรีย และ ฮัตสัน ต่างตกใจมาก ศพตำรวจ 2 คน มีเลือดไหลออกมาจากหน้าและศรีษะ ดูสยดสยองยิ่งนัก
" ว้าย...คนถูกฆ่า "
แครอลตกใจมาก จิมมี่คว้าตัวแครอลที่กำลังตกใจไว้
" หนีเร็ว "
" ว้าย ฉันกลัว "
มาเรียร้องโวยวาย ต่างคนต่างวิ่งหนี กันอลหม่าน
" หนีเร็วศพคนตาย "
ฮัตสันตะโกนโวยวาย แครอลวิ่งตาม จิมมี่ และ มาเรียตามมาติดๆ แต่แล้ว แครอลก็ลื่นแล้วล้มลงไป
" ว้าย ..ไม่เอาแล้ว รอด้วย ฉันหกล้ม "
แครอลพูดด้วยความกลัว ขณะที่ เสียงฝีเท้าของจิมมี่ มาเรีย และ ฮัตสันเริ่มห่างไกลไปเรื่อยๆๆๆๆ
" รอฉันด้วย จิมมี่ มาเรีย ฮัตสัน รอก่อนมืดจังเลย "
แครอลโวยวายด้วยความตกใจ
" จิมมี่ มาเรีย พูดซิ ........ ทางไปสุสานมืด มีเรา มีเราคนเดียว...... "
แครอลนิ่ง เพราะเริ่มรู้แล้วว่า มีแค่เธอเท่านั้นที่อยู่ในสุสานคนเดียว จิมมี่ มาเรีย และฮัตสันต่างหนีออกไปหมดแล้ว
แครอลแล้วเดินเข้ามาเพื่อปลุกแครอล
" เมื่อคืนไม่ได้นอนเลยเหรอแครอล "
รอยถาม แครอลที่กำลังนั่งอยู่บนโต๊ะที่มีแผ่นป้ายดินเหนียวหลายชิ้นวางอยู่
" ฉันนั่งต่อแผ่นป้ายนี้ ฉันรู้ว่ามีความสำคัญมาก "
แครอลพูด รอยพยายามปลอบเธอว่าไม่เป็นไร แต่แครอลก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเท่าไรนักจนกระทั่งเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น รอยก็บอกแครอลว่าเศรษฐีลินตันและ ไรอัน ลินตัน โทรมาหาจากอเมริกา
" แครอล เดี๋ยวพ่อจะไปอียิปต์กับไรอันนะ "
" จะมาอียิปต์เหรอค่ะ ดีใจจัง "
แครอลรู้สึกดีใจมาก คุณป้าแม่บ้าน หญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมถือถาดอาหารเช้ามาให้แครอล แครอลไม่สนใจ หยิบหนังสือแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีเพื่อออกไปเรียน แต่เธอก็ต้องชะงัก หน้าบ้านมีคนใส่ผ้าคลุมนั่งอยู่กับสุนัขสีดำน่ากลัวใต้ต้นไม้ แครอลแปลกใจจึงเดินเข้าไปหาทันที
" เธอเป็นใคร.... ตายละเข้าไปพักข้างในก่อน "
แครอลโวยวายเรียกคุณป้าแม่บ้านออกมา หญิงสาวในผ้าคลุมมองดูแครอล ผมสีดำสนิท ดวงตาคมกริบ แครอลเตรียมอาหารให้หญิงสาวผู้นั้นพลางพูดคุยกับคุณป้าแม่บ้าน
" เด็กคนนั้นท่าจะมีตระกูลดีนะ กำไลที่สวมคงเป็นทองเก่า "
" เสื้อผ้าด้วยค่ะ "
แครอลกับคุณป้าแม่บ้านพูดคุยกันเพราะเห็นว่า หญิงสาวผู้นี้สวมเสื้อผ้าและเครื่องประดับดูมีราคา
" ฉันชื่อ ไอซิส ฉันกำลังหาน้องชาย นี่คือ อานูบิส "
" เธอมาพักกับเราซิ เราจะช่วยหาน้องเธอเอง "
ไอซิสแนะนำตัวเอง แครอลเมื่อฟังก็ชวนไอซิสมาพักที่บ้านเธอ แครอลรีบแนะนำไอซิสให้รอยรู้จักพลางชื่นชมไอซิสที่เป็นคนสวย จิมมี่ มาเรีย และ ฮัตสัน ก็รีบวิ่งเข้ามาในบ้าน
" แย่แล้ว มัมมี่ ถูกขโมยไป "
จิมมี่โวยวาย ไอซิสดูจะตกใจมากลุกขึ้นทันที แครอลรีบไปที่มหาวิทยาลัยไคโรทันที ศาสตราจารย์บราวน์เมื่อเห็นแครอล และ รอยก็เข้ามาพูดคุย
" มัมมี่ฟาโรห์ถูกขโมยไปแล้ว แย่จริงเศรษฐีลินตันอุตส่าห์ออกเงินสนับสนุน "
แครอลรีบวิ่งไปดูโลงเปล่าไร้พระศพ ช่อดอกไม้เล็กๆร่วงโรยบนพื้น แครอลหยิบมาดู ไอซิสมองดูแครอลด้วยสายตาอาฆาต
" คนที่มารบกวนสุสานของน้อง คือ เศรษฐีลินตันนี่เอง "
" รู้สึกเหมือนวิญญาณฟาโรห์อยู่ในถำนี้ "
" พูดบ้าๆ "
ตำรวจทั้ง 2 เถียงกันตามความรู้สึก .... แครกกกก...เสียงดังแว่วมาจากในถำประตูเข้าสุสานฟาโรห์ ตำรวจหนุ่มคลาดว่าเป็นขดมยที่เข้ามาขโมยสมบัติจึงรีบวิ่งเข้าไปดูด้านในทันที บันไดยาวทอดยาวในความมืดจนถึงห้องเก็บพระศพ ประตูเล็กๆในผนังด้านข้างถูกแง้มเอาไว้ ตำรวจนายหนึ่งแปลกใจ จึงเดินเข้าไปดูกับเพื่อน โลงศพอีกโลกงถูกตั้งไว้เบื้องหน้า
" หา..นั้นโลงใหม่ "
เรื่องโลงใหม่ยังไม่น่าตกใจเท่ามือที่มีผ้าลินินเก่าๆขาดๆสีนำตาลค่อยๆแง้มจากโลงเปิดฝาโลงช้าๆ ร่างของมัมมี่พลันลุกขึ้นมาจ้องมองตำรวจ 2 นาย ตำรวจ 2 นายตกใจกลัว
" ข้าคือ เจ้าหญิงไอซิส น้องเมมฟิส ของข้าอยู่ไหน "
เสียงมัมมี่เจ้าหญิงไอซิสถามหาพระศพฟาโรห์ที่ถูกย้ายออกไป ตำรวจ 2 นายตกใจกลัว มัมมี่ค่อยๆลุกขึ้นมาแกะผ้าพันกายออกช้าๆ ตำรวจ 2 นายวิ่งออกไปทันทีเพราะความกลัว
" คำสาปฟาโรห์ มัมมี่คืนชีพ ช่วยด้วย "
เสียงโวยวายของตำรวจดูจะเปล่าประโยชน์ เพราะมันถูกกลบด้วยความเงียบสงบที่ไร้ผู้คนแถวนั้นผ้าลินินทอดยาวมาพันขาตำรวจนายหนึ่งลงไป ตำรวจอีกคนวิ่งหนีด้วยความกลัวแต่ช้าไปเสียแล้วผ้าลินินพันขาเค้าอย่างรวดเร็วแล้วศพของตำรวจอีกคนที่ไร้วิญญาณก็อยู่ตรงหน้าเค้าเลือดสีแดงไหลกระเซ็น มัมมี่ค่อยๆคลายผ้าพันกายออกจนหมดปรากฏหญิงงามในชุดเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ ดวงตาสีเขียวแต่งชุดโบราณมีค่า พระหัตถ์ถือดอกปาปิรุส และ ดอกบัว พลางคิดถึงน้องชาย
เบื้องหน้าของทุกคนก็คือ ห้องเก็บพระศพฟาโรห์ ห้องเล็กๆแต่เต็มไปด้วยทองจนน่าประหลาดใจ โลงทองคำถูกตั้งไว้กลางห้องมีรูปปั้นทหารฟาโรห์ยืนเฝ้า พร้อมด้วยเทพเจ้าอนูบิสที่ตั้งอยู่เพื่อเฝ้าองค์ฟาโรห์ที่หลับใหลมานานนับ 3 พันปั ห้องเล็กๆถูกวาดด้วยอักษรภาพเฮียโรกราฟฟิกเต็มห้อง ในที่สุดทุกๆคนก็ยินดีกับการค้นพบครั้งนี้
" จิมมี่ ฉันได้ยินมาว่าผู้ที่อยู่ภายในโลงศพมีหน้าตาเหมือนโลงใช่มั้ย "
แครอลถามจิมมี่ เธอหลงใหลชื่นชมกับโลงศพที่เป็นรูปฟาโรห์รูปหล่อนอนในชุดฟาโรห์ ถือ แส้และไม้เท้าด้ามงอเอาไว้ แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า เทพผู้พิทักษ์ฟาโรห์กำลังสาปแช่งผู้บุกรุก ณ ที่นี้.... ในที่สุดโลงศพของฟาโรห์ก็ถูกย้ายมาไว้ที่มหาวิทยาลัยไคโร นักวิจัยมากมายห้อมล้อมพระศพฟาโรห์หนุ่มเพื่อวิเคราะห์สาเหตุการสิ้นพระชนม์
" ฟาโรห์องค์นี้ครองราชย์เป็นกษัตริย์ที่ดี แต่ถูกลอบปลงพระชนม์ตั้งแต่ยังหนุ่ม "
ศาสตราจารย์บราวน์อ่านผลการวิเคราะห์เบื้องต้น แครอลรู้สึกตกใจนิดหน่อยที่ฟาโรห์พระองค์นี้ถูกลอบปลงพระชนม์ แล้วเธอก็สังเกตุเห็นดอกไม้ช่อเล็กๆที่วางไว้ข้างกายของฟาโรห์พระองค์นี้
" คงเป็นคนรักของฟาโรห์มอบไว้ให้ ช่างสวยเหลือเกิน ความรักนี้เป็นพันๆปียังไม่โรยรา "
แครอลหยิบดอกไม้มาแล้วนึกถึงความรักของใครกันนะที่มอบไว้ให้ฟาโรห์ผู้นี้ จิมมี่เห็นแครอลเผลอก็แกล้งจะหอมแครอล
" ซ้อมกับผมดูซิ "
" ว้าย.. ไม่ได้หรอกจิมมี่ เธอไม่ใช่เจ้าชาย "
แครอลยิ้มพลางหัวเราะ มาเรียหยิบแผ่นป้ายดินเหนียวเก่าๆให้ศาสตราจารย์บราวน์ด้วยความสนใจ
" ศาสตราจารย์บราวน์ค่ะ ยังไม่ได้อ่านแผ่นป้ายดินเหนียวเลยค่ะ "
" นี่เป็น คาถาเวทย์มนตร์สะกดวิญญาณนะ "
แครอลสนใจมากหยิบแผ่นป้ายดินเหนียวมาดูบ้าง ไม่มีใครสังเกตุถึง โจร 3 คนที่แอบปีนเข้ามาทางหน้าต่าง แล้วมันก็คว้ามงกุฏกับศรเพชรฟาโรห์ไปด้วยความรวดเร็ว
" ขโมยเข้ามาขโมยมงกุฏกับศรเพชร "
ผู้คนที่เห็นโวยวาย แครอลตกใจ วินาทีนั้นเอง แชแครอลชนกับคนอื่นๆ แผ่นป้ายดินเหนียวหลุดจากมือของเธอตกสู่พื้นแตกกระจายท่ามกลางผู้คน เสียงสะท้อนกึก้องดังไปไกลถึงสุสานฟาโรห์
รถบัสคันโตภายในบรรจุนักศึกษานับ 10 คน วิ่งตาม รถเก๋งคันงามของรอย ลินตัน ที่มี แครอล จิมมี่ และ ศาสตราจารย์บราวน์นั่งอยู่ ฝุ่นสีแดงของดินทรายฟุ้งตลบอบอวลไปหมดราวกับหมอกสีส้มจางๆ ทุกคนตื่นเต้นกับการไปดูสุสานฟาโรห์ครั้งนี้มาก โดยเฉพาะแครอลที่นั่งพึมพำไปตลอดทาง
" คงสุดวิเศษไปเลยนะพี่รอย เราคงได้ดูมัมมี่ที่คนโบราณเชื่อว่า วิญญาณไม่ตายจะกลับสู่ร่าง ...... "
เสียงแครอลเจื้อยแจ้วไปตลอดทาง จนรถทั้ง 2 มุ่งตรงในถนนเส้นยาวสู่ ยอดเขาแทป ยอดเขาใหญ่ที่แห้งแล้งไม่มีพืชพันธุ์ขึ้นเลย แต่กระนั้นผู้คนจำนวนมากมายก็ยกขบวนมาเพื่อชมสุสานฟาโรห์ที่พบใหม่อย่างมากมาย ป้ายห้ามเข้าถูกติดเอาไว้ แต่ดูจะช่วยไม่ได้มาก เสียงยามห้ามผู้คน และนักข่าวให้ออกไปจากบริเวณเขตหวงห้ามอย่างน่าอ่อนใจ
" นักข่าวอียิปต์ โทรทัศน์ กรุณาไปรอข้างนอก ผู้ไม่เกี่ยวห้ามเข้า "
แครอลกับจิมมี่เมื่อลงมาจากรถก็รู้สึกถึงความเปลี่ยน ยอดเขาแทปที่สมัยก่อนดูจะเงียบสงบเมื่อยังไม่มีการค้นพบครั้งนี้
" ประตูทางเข้าเปิดแล้วครับ แต่ข้างในอาจไม่มีอากาศพอ "
เสียงผู้คุมกล่าวกับรอย แครอลตื่นเต้นเหลือเกินที่ได้เข้าไป ประตูหินอุโมงค์ทอดยาวลึกเข้าไป กำแพงแคบๆกั้นเป็นผนัง ทางยาวตรงสู่บันไดหิน แครอลสังเกตุถึงผู้เปิดสุสานที่สวมชุดอาหรับสีขาว 3 คน นั่งซุ่มแอบๆอยู่
" พวกที่เปิดประตู เค้าไม่กลัวคำสาปหรือไงนะ "
แครอลพึมพำ จิมมี่พยายามแย่งแครอลเข้าไปก่อน แครอลโวยวาย
" ต่อหลังผมแครอล "
" อะไรๆก็เธอก่อนทุกที "
" ส่งมือมา.... "
จิมมี่ส่งมือให้แครอลจับเพื่อกันอันตราย พื้นลื่นๆ ดูภายในค่อนข้างชื้นๆ หยดนำใสๆหยดลงมาโดนแครอล ดูท่าจะเย็นอีกด้วย ทางบันไดยาวดูไกลยังไม่สิ้นสุด เทียนไขที่สว่างของคนอื่นๆบ่งบอกว่า ภายในยังมีอากาศอยู่ แครอลรู้สึกแปลกๆเล็กน้อย ทั้งหมดเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงทางตัน รอบด้านทั้ง 4 กลายเป็นผนัง ทั้งหมดตกใจมาก
" รอบด้านเป็นผนัง อะไรกันเนี่ย ทางออกอยู่ไหน "
ทั้งหมดเดินเข้ามาติดประตูกลซะแล้ว ศาสตราจารย์บราวน์ จิมมี่ รอย ดูตกใจเป็นพิเศษ แครอลเดินวนไปมาแล้วเธอก็ไปถูกอะไรซักอย่าง ร่างทั้งหมดก็พากันร่วงกรูลงไปในความมืด ท่ามกลางเสียงของแครอลที่ดูโวยวายเป็นพิเศษเพราะความตกใจ
" ฉันกลัว "
เสียงแครอลโวยวาย ขณะที่กระโดดเกาะจิมมี่ขี่คอเค้าไว้
" แครอลฉันหายใจไม่ออก "
" เงียบหน่อยแครอล "
" ฉันกลัวนี่น๊า ที่นี้อายุตั้ง 3 พันปี "
จิมมี่ และ รอย พูดกับแครอล แต่ทันใดนั้น ทุกคนก็เริ่มสังเกตุถึงสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นเอง...........
คือเรื่องเป็นแบบนี้นะตอนแรกเอามาแค่เพิ่งเริ่มแต่ไม่จบเล่มนะ
แสงอาทิตย์สาดส่องทะเลทรายทั่วพื้นผิวซึ่งเป็นอาณาเขตกว้าง...... ปิรามิดหินทรายรับต้องแสงสุริยะเทพได้อย่างพอดีเหมาะเจาะ ต้นปาล์มไม่ห่างกันกำลังแสดงถึงความชุ่มชื่นที่ซ่อนเร้นในความแห้งแล้งแห่งนี้ เมฆสีส้มกำลังลอยไปบนท้องฟ้าเพื่อจับต้องแสงอาทิตย์เช่นเดียวกัน เป็นเวลากว่า 5 พันปีมาแล้ว ที่อียิปต์มีแม่นำไนล์ช่วยหล่อเลี้ยงทะเลทรายซะฮาร่าที่กว้างใหญ่นี้ สฟิงค์ที่เฝ้าปิรามิดคูฟูกำลังรับแสงสุริยะเทพที่ส่องกระทบ เช่นเดียวกันกับ...เมืองใกล้ๆไม่ห่างกัน....นั้นคือ ไคโร
นครหลวงของอียิปต์ " ไคโร " เมืองที่ครึกครักด้วยผู้คน หรือรู้จักกันในชื่อของ เมือง ทีเบส หรือ เทเบ เมืองหลวงเก่าของอียิปต์ ที่มีแม่นำไนล์ไหลผ่านเป็นแหล่งอารยธรรมที่รุ่งเรืองที่สุดในอดีตกาล ไม่ว่าจะเป็นการสร้างปราสาท ราชวังอันยิ่งใหญ่ อักษรเฮียโรกราฟฟิก หรือ การทำมัมมี่
" บัดนี้เราทุกคนก็มีโชคได้มาถึงดินแดนประวัติศาสตร์แห่งนี้ ดูกันให้ทั่วๆทุกคน นี่คือ..ขุมคลังของวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ร่องรอยโบราณที่เป็นความลับ "
ศาสตราจารย์บราวน์ ชายแก่วัย 60 กว่า รูปร่างอ้วนท้วน ผมเผ้าหนวดเคราสีขาวราวกับรังนก ใส่สูทนักวิชาการสีนำตาล กำลังอธิบายเรื่องประวัติศาสตร์โบราณคดีให้กับนักศึกษากว่า 10 คน ที่กำลังทัศนศึกษาอยู่ที่โบราณสถานแห่งหนึ่ง ในกลุ่มนั้นมี จิมมี่ หลานชายของศาสตราจารย์บราวน์ หนุ่มหล่อ ผมสีดำ รูปร่างดี เป็นที่หมายปองของสาวๆ เคียงข้างด้วย แครอล ลินตัน เด็กสาวผมสีทอง ชาวอเมริกันที่กำลังจดบันทึกอย่างตั้งใจ
" จิมมี่ คุณปู่ของเธอพูดไม่หยุดเลย "
มาเรีย หญิงสาวเพื่อนสนิทของ จิมมี่ และ แครอล แซวจิมมี่ใหญ่ที่ศาสตราจารย์บราวน์ผู้เป็นปู่ของจิมมี่กำลังคุยฟุ้งเรื่องอารยธรรมโบราณ
" ศาสตราจารย์บราวน์ค่ะ หนูมีคำถามค่ะ อักษรเฮียโรกราฟฟิกนี้อ่านว่าอะไร "
แครอลสนใจสิ่งต่างๆอย่างมาก เสียงใสๆของเธอได้ถามศาสตราจารย์บราวน์เรื่องของ อักษรภาพเฮียโรกราฟฟิก
" ออ..นี้เป็นตราของกษัตริย์โทโทโมส แครอลสนใจดีจัง ถ้าสนใจจริงๆที่ไคโรมีสอน อ้าว ไปไหนละ .... "
ศาสตราจารย์บราวน์ได้อธิบายให้เธอฟัง แต่แครอลก็ได้หายตัวไปแล้ว จิมมี่ซึ่งไวที่สุดสังเกตุเห็นบางสิ่งผิดปกติ เสียงเจื้อยแจ้วของแครอลกำลังท่องอักษรเฮียโรกราฟฟิกอยู่ แต่เธอกำลังห้อยหัวโดยใช้ขาเกี่ยวกับท่อนไม้ที่สูงจากพื้นมากทีเดียว จิมมี่และทุกคนตกใจ
" หยุดนะแครอล อันตราย "
จิมมี่โวยวาย รีบเข้าไปดึงแครอลขึ้นมา แต่ศาสตราจารย์บราวน์ค่อนข้างภูมิใจที่แครอลจริงจังกับวิชาประวัติศาสตร์
" แหม..เป็นลูกศิษย์ที่เอาจริงเอาจังมากนะ "
การดึงตัวของแครอลค่อนข้างยากทีเดียว เพราะ แครอลโวยวายที่จิมมี่ดึงกางเกงเธอจนจะหลุด แต่ในที่สุดทั้งคู่ก็ขึ้นมาได้ อาจเป็นเพราะสาวๆมากมายที่ดึงจิมมี่อีกทีเพราะเกรงว่าเค้าจะร่วงไปอีกคน
" ทุเ ร ศ ฉันเป็นสาวเป็นแส้มาถูกตัวฉันได้ไง "
" อะไรกันเนี่ย คุณบูชาโทษแท้ๆ "
แครอลตบหน้าจิมมี่ที่มาแตะเนื้อต้องตัวเธอ จิมมี่ค่อนข้างโวยวายเพราะเค้าอุตส่าห์ช่วยเธอแท้ๆ แต่แครอลก็ไม่ทันฟัง เพราะเสียงเรียกชื่อเธอดังมาจากด้านล่าง
" แครอล.... "
รอย ลินตัน หนุ่มผมสีบรอนซ์ รูปร่างหน้าตาดี พี่ชายคนรองของแครอล ลงมาจากรถร้องเรียกแครอลที่อยู่ด้านบน
" แครอล พี่มารับไปดูหลุมศพฟาโรห์แห่งใหม่ "
รอยบอก แครอลและทุกคนดีใจมาก ที่ รอยค้นพบสุสานฟาโรห์แห่งใหม่
ตอนจบเป็นงี้นะ
หลังจากถูกฉุดกระชากลากดึงมาเป็นชาติ
แครอลก็ได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดของเมมฟิสเหมือนเดิม
แต่การกลับมาครั้งนี้ทำให้แครอลท้องกลับมาด้วย
เมมฟิสทนเสียงร่ำรือไม่ไหวเลยให้ปุโรหิดปรุงยาพิษชนิดหนึ่งขึ้นมา
โดยยาพิษชนิดนี้ต้องมีเลือดของหญิงผู้ตั้งครรภ์เป็นส่วนผสมด้วย
เมื่อกินเข้าไปจะทำให้พ่อของเด็กที่อยู่ในท้องตาย
ซึ่งแน่นอนแครอลไม่ยอมแน่ๆ
แค่เมมฟิสก็คาดคั้นเอามาจนได้
เมื่อปุโรหิตปรุงยาเสร็จเมมฟิสก็ได้ดื่ม
ผลของการดื่มยาก็จริงดังที่เมมฟิสคาดไว้
เขาตายพร้อมด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจว่ามเหสีของเขาซื่อตรงต่อเขาจริงๆ
หลังจากพิธีที่ยิ่งใหญ่ผ่านไปแครอลก็ได้กลับสู่ยุคปัจจุบัน
หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาก็ได้พบกับพี่ชายเธอ
ทันใดนั้นความทรงจำทั้งหมดก็ได้กลับคืนมา
เมื่อเธอรู้เช่นนั้น
เธอก็มั่นใจว่าเมมฟิสไม่ได้จากเธอไปไหนแท้จริงแล้วก็คือไรอันอยู่ไกล้ๆตัวเธอนี่เอง
หลังจากนั้นแม่ของแครอลก็ได้เปิดเผยว่าแท้จริงแล้วแครอลไม่ใช่ลูกแท้ๆของนาง
หากแต่นางเก็บเธอได้จากพงอ้อปาปิรุสริมแม่น้ำไนท์
นับว่าแครอลเป็นของขวัญจากแม่น้ำไนท์นี่เอง
PS. ใครอ่านคำสาปฟาโรห์บ้างคลิกมาเลย
หวังว่าคงไม่โวยวายแล้วนะ
PS. ใครอ่านคำสาปฟาโรห์บ้างคลิกมาเลย
หนุกดี
อ่านตั้งนานแล้วยังไม่จบเลย
คุณเมมฟิส_แครอล  ได้อ่านตอนจบแล้วหรือคะ ดีจังอยากอ่านมั่งอ่ะ
ใช่ครับผมก็เคยอ่านเหมือนกัน
Pisanu ( Tan )
หวัดดีค่ะ อยากรู้ว่าถ้าเมมฟิสตายแล้ว X พวกน้องชายตัวปลอมโดนจำได้แล้วหรือยัง และเจ้าชายอิสมินนั้นยอมตัดใจจากแครอลหรือเปล่านะ แล้วเมื่อไรจะออกเป็นการ์ตูนให้สะสมรอมา 5 ปีแล้วแต่ก็ยังรักเมมฟิสอยู่เสมอเลย รักที่สุด ฮิๆ
หวัดดีค่ะ อยากรู้ว่าถ้าเมมฟิสตายแล้ว X พวกน้องชายตัวปลอมโดนจำได้แล้วหรือยัง และเจ้าชายอิสมินนั้นยอมตัดใจจากแครอลหรือเปล่านะ แล้วเมื่อไรจะออกเป็นการ์ตูนให้สะสมรอมา 5 ปีแล้วแต่ก็ยังรักเมมฟิสอยู่เสมอเลย รักที่สุด ฮิๆ
พี่คะอ่านเล่ม20ยังคะ ว่างว่างก็มาบอกกันมั่งคะ (หาเช่ายังไงก็ไม่เจออ่า
แง้ๆๆ ทำมัย "เมมฟิส" ต้องตายตอนจบด้วยง่ะ
นู๋ไม่เข้าจัยๆๆๆ 555
ไม่อยากให้ "เมมฟิส" ตายเลย
ถึงจะมาเป็น "ไรอัน" ก้อเถอะ อยากให้อยู่ในร่าง เมมฟิส มากกว่าเห๊
แต่ไม่เป็นรัย ยังไงก็จะติดตามต่อไปนะค้ะ!!
ชอบมากกกเลยคับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?