ตอนกลางคืน อย่า!ผิวปากเรียกผี
"นายหนุ่ม" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกในคืนสยองขวัญว่า ผมเคยได้ยินพวกผู้ใหญ่เตือนว่า ตอนกลางคืนน่ะห้ามผิวปาก! แหม..ผมชอบเสียด้วยซิครับ เรื่องผิวปากนี่เพลิดเพลินอย่าบอกใครเชียว บางทีจะเรียกน้อง เรียกเพื่อนหรือเรียกน้องหมา ผมผิวปากเ X ยวเดียว เป้าหมายจะหันมาทันที . . อ้าว? แล้วทำไมตอนกลางคืนห้ามผิวปากล่ะ? ผู้ใหญ่ท่านบอกว่าเพราะเป็นการเรียกผี!!
นึกว่าผมจะเชื่อเรอะครับ? เปล่านะ ผมไม่ได้ดูถูกดูหมิ่นหรอก แค่เห็นว่ามันเหลวไหลไร้สาระ ผีเผอที่ไหนกัน..ขนาดบ้านผมตั้งอยู่ตรงทางสามแพร่ง ใครๆ ทักเป็นเสียงเดียวว่าน่ากลัว ผมยังไม่กลัวเลยนี่นา
แต่แล้ว. . คืนวันหนึ่งผมออกไปเดินเล่น บริเวณบ้าน ชมเมฆฝนที่สะท้อนแสงแดดทึบไปทั่วฟ้า เดี๋ยวอาจจะมีพายุมาก็ได้เพราะลมแรงจัง อย่างนี้ผมชอบ..ธรรมชาติดูตื่นเต้น ลึกลับ น่ากลัว และมีพลังอำนาจเวลาพายุจะมาแบบนี้เสมอ . .ผมมองหา เจ้านินจา สุนัขที่เลี้ยงไว้ แต่ตอนนี้ หายไปไหน เงียบเชียบ? . . มองซ้ายมองขวาไม่ยักมี ผมเลยผิวปากเรียกมัน เสียงผิวปากเหมือนเสียงนกหวีดแหลมก้อง แทรกเข้าไปในความมืดของพุ่มไม้ที่ไหวโยนเพราะแรงลม!
นั่นแน่ะ! เจ้านินจาอยู่นอกรั้วโน่น ซนจัง!...ผมมองไม่เห็นตัวมันหรอกครับ เห็นแต่แสงสีแดงๆ สองจุดคล้ายคนสูบบุหรี่ แต่เล็งดีๆ จะรู้ว่าเป็นตาของสัตว์ และไม่ใช่ตาแมวแน่ๆ มันสูงในระดับขาอ่อนของผม..ก็ระดับหัวเจ้านินจานั่นแหละ เห็นทีผมจะต้องไปเปิดประตูรั้วให้มันอีกแล้ว!
ผมเดินตรงไปที่ประตู ตรงนั้นมีถนน แต่จุดดวงตาสีแดงนั่นอยู่ในเงามืด..ผมผิวปากอีก และแล้วก็ต้องหยุดชะงัก เพราะจุดแดงสองจุดมันลอยสูงขึ้นทุกที.. นินจายืนสองขาเรอะ? ไม่ใช่! จุดแดงนั้นไม่ยอมหยุดเพิ่มระดับ ผมขนลุกทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร..ความไม่รู้ทำให้ผมยืนตะลึง ค่อยๆ มองตามมันสูงขึ้นไป..จนถึงระดับสายไฟหน้าบ้าน
และแล้ว..ผมก็ได้เห็นมัน!! คุณพระช่วย! มันไม่ใช่หมา ไม่ใช่นก ไม่ใช่แมว..มันมีแค่จุดสีแดงจ้าเหมือนไฟบุหรี่ และมีคล้ายผ้าขาวบางๆ เห็นเป็นเงาจางๆ ปรากฏอยู่ต่อหน้าตา ปากคอพลันแห้งผากแทบจะเป็นผุยผง ผมกระเดือกน้ำลายอย่างยากเย็น..ค่อยๆ ถอยทีละก้าวโดยไม่รู้ตัว รู้สึกแข้งขาหนักอึ้งเหมือนถูกถ่วงด้วยท่อนเหล็ก หัวใจเต้นโครมๆ ราวกับเสียงพระย่ำกลองเพล จุดสีแดงจ้าน่ากลัวปานไฟนรกกำลังจ้องผม มันลอยคว้างๆ คล้ายกำลังเล็งก่อนจะพุ่งวูบเข้าใส่.. ผมหันหลังได้ก็เผ่นอ้าวไม่คิดชีวิต เข้าบ้านปิดประตูปังทันที!
เฮ้อ! งานนี้ไม่เชื่อก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วครับ . .
PS.
ถ้าจารักคุณต่อปัยคงม่ายผิดชั่ยมั๊ย
27 ความคิดเห็น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ากลัวอ่า เหอๆๆๆๆไม่ผิวปากแว้ว
น่ากลัวจัง
ดีที่เราผิวปากไม่เป็น
เฮ้ย แงๆๆๆ น่ากลัวจังเลย ตอนี้เรากำลังฝึกผิวปากอยู่อ่ะ แล้วให้ตายเถอะ! พอจะนอนทีไรต้องผิวปากเล่นทุกที
แงๆ จะไม่ผิวปากอีกแล้วค่า ฮือๆๆ
ช่ายๆ ดีที่เราผิวปากไม่เป็น 5 5 5 +
เจผิวปากออกบ่อย
ไม่เห็นเคยเจอเลย
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอเลยอ่ะ
ไม่ว่าจะลองดีทุกวิถีทางก็ไม่เจอซักที
เซ็ง = ="
ดีจังงง ผิวปากไม่เปน 5555
จิงดิ อย่างน่ากัวแต่ยังไงก้อมะเจอ ก้อผิวปากมะเปน อิอิ
PS.
แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! น่ากัววววววว อยู่คนเดียวอ่ะ OoO ดีนะที่ผิวปากไม่เปนแล้วตอน ป.3 กำลังฝึกแต่ล้มเลิกไปซะก่อน T^T
PS. ฉันเลือกที่จะรู้สึกธรรมดา...ดีกว่าคุยกับเธอแล้วเสียน้ำตาออกมาเป็นปิ๊ป
หุหุ น่ากลัว ไอเราก้อผิวปากเปนด้วยสิ ว๊ากกก!!* สยองงงง
เง้อน่ากัวง่า
ดีนะที่เปงคนม่ายชอบผิวปาก แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหลับม่ายลงเยยกัวผีง่า
เราก้อเคยผิวปากตอนกลางคืนแต่ม่ายเจอรัยเลย.....จิงๆๆนะ
.ถามจิงๆๆเถอะ. X จุดแดงๆนั้นคือรัยหรอ..................555
ง่า...น่ากลัวอ่ะ
แต่ถึงยังไงเราก็ไม่เจอด้วยวิธีนี้หรอก
เพราะเราผิวปากไม่เป็น -*-
ฮือ ฮือ ไม่เอาแล้ว ไม่ผิวปากแล้วจ้า104
การเรียกผีตามโบราณกาล
วิธีที่1
วิธีนี้ง่ายมากครับได้ผล 60%-80%
เพียงแค่เวลาคุณนอนหลับในยามค่ำคืนแต่ขอให้เป็นคืนเดือนเพ็ญนะครับจะได้ผลดีเยี่ยม เวลาคุณนอนนั้นจากที่คุณเคยนอนหันศีรษะไปทางใดก็ตามให้คุณเปลี่ยนการนอนมาเป็นหันหัวไปทางทิศตะวันตก และที่สำคัญคุณต้องจุดธูป 1 ดอกไว้บริเวณหัวนอนของคุณ เท่านี้แหล่ะครับคุณก็จะเจอสิ่งที่คุณต้องการแล้ว...
วิธีที่2
ผมได้วิธีนี้มาจากคำบอกเล่าของเพื่อนคนนึงที่ได้รับข้อมูลมาจากสื่อๆหนึ่งที่เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ วิธีนี้ได้ทำการทดลองโดยไม่ตั้งใจจากเด็กวัยรุ่นชาวญี่ปุ่น
วิธีการก็มีอยู่ว่าคุณต้องหาสถานที่ซักที่นึงที่มีเสา 4 ต้น(โบสถ์วัดจะดีมาก)แต่ถ้าไม่สามารถที่จะหาได้ก็ให้ใช้บ้านคุณหรือบ้านใครก็ได้ที่มีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมและมีเสา 4 ต้น โดยวิธีนี้
* ให้ใช้จำนวนคนได้เพียง 4 คนเท่านั้นห้ามเกินกว่านี้โดยเด็ดขาด
* ให้ทุกคนยืนประจำที่เสาทั้งสี่ต้นโดยไม่มีเครื่องลางใดๆติดตัวและปิดไฟให้มืดสนิท
* เริ่มวิธีให้คุณตั้งสมาธิให้มั่นอย่าวอกแวก แล้วให้คนแรกเริ่มวิ่งไปแตะคนที่ยืนอยู่ที่เสาต้นที่ 2 โดยคนที่หนึ่งจะยืนแทนที่คนที่สอง
* เมื่อคนที่สอง2แตะให้วิ่งไปแตะคนที่ยืนอยู่ที่เสาต้นที่ 3
* คนที่ 2 ที่วิ่งมาแตะจะยืนแทนที่คนที่ 3 คนที่ 3 ก็จะวิ่งไปแตะคนที่ยืนอยู่ที่เสาต้นที่ 4 และยืนแทนที่คนที่ 4
หากคุณนึกภาพตามคนที่ 4 จะไม่สามารถแตะใครได้ ให้เพียง แค่วิ่งไปแทนที่ที่คนที่ 1 ยืน และเริ่มให้คนที่ 1 วิ่งไปแตะคนที่ 2ใหม่ ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆคุณจะพบว่ามีอีกหนึ่งบุคคลลึกลับมา ร่วมวิ่ง กับคุณด้วยและทำให้คุณสับสนในการวิ่ง
วิธีที่3
วิธีนี้เป็นวิธีที่ค่อนข้างยากแต่รับรองได้ว่าเป็นวิธีที่ได้ผลถึง100% อย่างแน่นอนท่านผู้ใดอยากพิสูจน์อย่ารอช้ามาดูกันว่าต้องทำอย่างไร
สิ่งที่ต้องเตรียม
1.ขี้เถ้าจากเชิงตะกอนสักหนึ่งช้อนโต๊ะห่อด้วยผ้าสีดำ
2.ใบบอนดำ 1 ใบ
3.น้ำบ่อ 7 วัดเอาวัดละครึ่งช้อนโต๊ะ
สถานที่และเวลาที่ทำพิธี
1.สถานที่ทำพิธีต้องทำในวัดร้างหรือวัดที่มีอายุตั้งแต่ร้อยปีขึ้นไป
2.วันเวลาที่ทำพิธี ต้องทำวันขึ้นและแรม 8,14,15 ค่ำในเวลา 4 ทุ่มถึง ตี 2
ผู้เข้าพิธีการบวงสรวง
1.ผู้ทำพิธีหรือหัวหน้า
ต้องเป็นบุคคลที่เคยผ่านการเป็น พระภิกษุและสามเณรแล้วไม่ต่ำกว่า 3 พรรษา
2.ผู้เข้าพิธีไม่เกิน 3-6 คนให้ทุกคนใส่ชุดดำทั้งหมด จุดเริ่มต้นพิธีให้ดับไฟทุกดวงที่มีอยู่ในวัดทั้งหมดเปิดประตูในอุโบสถหรือวิหารจุดเธียนไว้หน้าพระประธานเพียง 1 เล่ม
3.จากนั้นมายืนอยู่หน้าวิหารแล้วทำการผสมให้หงายใบบอนขึ้นเทขี้เถ้าลงไปพอประมาณแล้วเอาน้ำผสมลง ไปพอประมาณ ว่าหรือเป่าคาถา มะๆมาๆ 3 จบพร้อมกันทุกคน
วิธีในการใช้
ให้ใช้นิ้วที่ถนัดแตะลงในน้ำที่ผสมไว้
แล้วป้ายไว้ที่หน้าผากหรือคิ้วตาทั้งสองข้างจากนั้นผู้ที่ทำพิธีเดินนำหน้าถือใบบอนไปด้วย
เดินเวียนรอบอุโบสถไปทางซ้าย 2 รอบมาหยุดตรงที่จุดเริ่มต้น หันหน้าเข้าอุโบสถ แล้วท่านจะเห็นผีปรากฏร่างตามปรารถนา
ข้อห้าม
1.เมื่อเห็นผีปรากฏร่างห้ามคนใดคนหนึ่งวิ่ง
2.ห้ามดื่มสุรา
3.ห้ามนำขี้เถ้าเข้าบ้านพักที่อยู่อาศัยจะเป็นภัยแก่ตนเองและคนในครอบครัวถึงเสียชีวิต หรือไม่ก็เป็นบ้า เสียสติไม่มีทางรักษาให้หายขาด
4.ห้ามบุคคลภายนอกเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับในขณะทำพิธีขอวิญาณให้ปรากฏร่าง
5.ในขณะที่ผีปรากฏร่างห้ามซักถามหรือพูดคุยกัน และห้ามเคลื่อนไหวตัวไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น ยกเว้นท่าน ไม่อยากดูให้ท่องคาถา วะวะวะตังวะวะวะนัง 3 จบ หลับตาลงท่านจะไม่เห็นผีแต่ห้ามหนี ออกจากที่เวลาเลิกดูให้ท่านใช้คาถาบทในข้อ 5 จากนั้นให้ผู้ที่พิสูจน์ผีถ่มน้ำลายลงพื้น 3 ครั้งและให้รีบไปล้างหน้าด้วยน้ำส้มป่อยจึงเสร็จพิธีและให้เก็บขี้เถ้าที่เหลือไว้ในบริเวณวัด
                                                                              ขอให้สนุกนะ^_^
เมื่อก่อนเราหัดผิวปากก่อนนอนทุกวันแต่ก้อไม่เหงมีรัยเกิดขึ้น (แต่ก้อดีแร้วที่ไม่มีรัย)
นี่ไม่ได้ลบหลู่นะ
จนกระทั่งวันนี้เราก้อผิวปากเป็นแร้วจร้า
ผมมีเรื่องจะเล่าเหมือนกันนะ
เรื่องของเรื่องคือ ตอนนี้ผมได้เข้าประจำการอยู่ที่หน่วยทหารแห่หนึ่งในจังหวัด อุดรธานี
แล้วหน่วยของผมอยู่ในสุดของค่ายทหาร ทางซ้ายเป็นหลังโรงพญาบาล แล้วปีนข้ามรั้วทางหน้ากองร้อยออกไป จะเป็นถนนเล็กที่ใช้หนีเที่ยว
เดินออกไปเรื่อยๆ จะเจอวัด ... ที่มีช่องใส่กระดูก อยู่ทางขวา ส่วนทางซ้ายของถนนจะเป็น สถานที่เผาศพของโรงพยาบาล
ถนนเส้นนั้นมีต้นไม้ต่างๆ นาๆ ขึ้นเต็มไปหมด แล้วต้นไม้ สูงประมาณ อาพาร์ทเม้นต์ 5 ชั้น ตรงช่วงกลางของถนน
จะมี ต้นโพธิ์ ที่สูง + ใหญ่มากก  !! อ้อลืมบอกไป ตลอดถนนเส้นนั้น จะมีศาลพระภูมิทั้งเก่าทั้งใหม่ พังบ้าง ไม่พังบ้าง พระพุทธรูปเศียรขาด
โอ้ยย หลายอย่างครับ มีตั้งแต่เริ่มเข้าเขตวัด จน สุดเขตวัด
แนะนำสถานที่มาพอสมควรแล้ว ก็เริ่มเข้าเรื่องเลย
วันนั้นเงินเดือนออก ....  ผมก็ชวนเพื่อนๆ ออกไปหาเหล้ากินสักหน่อย .... นั่งไปกินตั้งไกล ล
ขากลับ มีเพื่อนหิวข้าว พวกผมก็เลยลงซื้อของที่ 7-11 หน้าค่าย ซื้อกันเสร็จสรรพ ก็เลยตัดสินใจพากันเดินเข้าทาง วัด
(เข้าโรงบาลเดียว สห. จับ
เราเดินกันด้วยความเมา (โวยวาย เสียงดัง) พอเริ่มเข้าเขตวัดได้ 5 เก้า ผมแกะขนมปังที่ซื้อมาจาก 7-11 กิน !!
แต่ไม่ทันได้กินหรอกครับ แกะเสร็จขนมก็ล่วงหลุดมือ ... !! ผมก็เลยโวยวาย "แม?งจะแ?กไม่ขอดีๆวะ สัน?าร" ด่าอีกหลายอย่าง จนเพื่อนต้องห้ามผม  คืนนั้นเราเดินผ่านวัดมาได้เพราะความเมา ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
2 วันต่อมา ผมนั่งเล่นคอมพิวเตอร์ จน ตี 1  นั่งไปนั่งมา ท้องเจ้ากรรม ดันหิวขึ้นมา ....  ผทก็เลยต้องหอบสังขารของผม
ออกไปซื้ออะไรกิน
ที่ 7-11 หน้าค่าย แต่เวรกรรม ทางนึงก็โรงบาล ทางนึงก็สยอง ผมเลือกเดินไปทางโรงบาล เดินออกไปหมาก็เห่า คนก็ออกมาดู
สุดท้ายก็เดินออกไปได้ ... ผมซื้อของเสร็จ ก็ประมาณตี 2    ผมกะว่าจะนั่ง 3 ล้อ กลับ แต่ 3ล้อ ดันหมดตั้งแต่ 5 ทุ่ม  เวรแล้วสิ
ผมนั่งรอ 3 ล้อ อยู่จนถึงตี 3 (ไม่กล้าเดินเข้าทางวัด) รอจนบุหรี่หมดไป 6 ตัว และแล้วผมก็ตัดสินใจเดิน เข้าทางวัด (เอาไงเอากัน)
ผมเดินเข้าไป ถึง ตรงทางเข้าวัด (ตรงข้ามกันจะมี ศาลาหลวงพ่อพระ?ม อยู่) เดินผ่านทางเข้าวัดได้ 4-5 ก้าวนี่แหละครับ
กลิ่นอะไรไม่รู้ ลอยมาเตะจมูกผมอย่างแรง มันเหม็นแปลกๆ แบบว่า ไม่เหมือนหนู - หมาตายอ่ะครับ แล้วก็ไม่ใช่กลิ่นใบไม้ด้วย
เดินไปซักพัก ขน ผมลุก ตั้งแต่หัว - คอ - หลัง - ขา เรียกได้ว่าขนลุกทั้งตัว  ก็เริ่มกลัวๆแต่ยังไงก็ต้องเดิน เพราะต้องเข้าไปนอน
ยิ่งเดินไปเรื่อยๆ  ไอขนเจ้ากรรม ก็ไม่มีวี่แววว่าจะยุบลงเลย จนผมเดินถึงต้นโพธิ์  ผมได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้ หล่นจากต้นไม้  ตุ๊บ!!
พอหันไปมองที่มาของเสียงก็ไม่เห็นมีอะไร กิ่งไม้ ก็ไม่เห็น ปกตคิเวลา ของตกจากที่สูงกระทบพื้น จะต้องมีฝุ่นลอยให้เห็น แต่มานไม่มีอ่ะ
ยิ่งเดินก็เหมือนยิ่งไกล เวลาก็เหมือนจะช้าลง  ผมเริ่ม สวดมนต์ ตั้งแต่ นะโมตัสสะ - พาหุง สวดแล้วก็ไม่มีอะไรเลยย
ผมจึงรีบแข็งใจวิ่ง จนถึงค่ายในที่สุด ....
เดือน ก.ค. ผมก็มีโอกาสได้ออกไปเดินคนเดียวอีกรอบนึง หิวอีกละ 55
เหมือนเดิมครับ ออกค่าย กลับวัด ตอนขากลับนี่สิครับ ก่อนเข้า 7-11 ผมมองเห็น 3 ล้อคันนึง จอดรอคนอยู่ ก็เลยซื้อของแบบ สบายใจ
ซื้อเสร็จ ดูเวลา ก็ ตี 1 ครึ่แล้ว 3 ล้อ เจ้ากรรมก็หายลับไปเฉยเลย 
 
เดินกลับอีกแล้วครับ ทางวัดอีก ผมเดินมา เรื่อยๆ ร้องเพลงมาด้วย(ปลอบใจตัวเอง) จำได้ว่าเพลง wind of change ของ scorpions
ขึ้น intro มันจะผิวปาก ร้องไปเดินไป ถึงท่อนฮุคพอดีเลย เสียงผิวปาก วี้ด! วี้ด! ดังขึ้น 2 ครั้ง ผมสดุ้ง ขนลุก แล้วก็หยุดเดิน
เริ่มมองหาที่มาของเสียง  เสียงดังมาทางซ้าย ดังมาจาก บนต้นไม้ หรือสูงกว่านั้น  ผมไม่คิดอะไรมากหรอกครับ คิดแค่ว่าเป็นนก
แต่ผมมาแน่ใจก็ตอนที่ เดินผ่านทางเข้าวัด เสียงมันดังอีกรอบ ดังเหมือนเดิม ระดับเสียงเท่าเดิม มาจากที่สูงเหมือนเดิม
เอ้!!! จะว่าเป็นนกหรอ ทำไมมันร้องใส่คน (ปกติสัตว์จะไม่ค่อยแสดงตัวเวลาเจอคน) แล้วทำไมมันมาร้องข้างๆผมอีก แล้วทำไมขนต้องลุก
หนาวๆ ทั้งๆที่ไม่มีลม และอากาศแถวนั้นก็ค่อนข้างร้อน  ผมจะประสาทกิน ....  เลยสวดมนต์แบบเดิมอีก ... ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
ผมรีบเดิน ....  เดินแบบคนปวดหนักที่รีบเข้าห้องนำ  เดินจนถึงต้นโพธิ์  ที่นี้ผมแน่ใจแบบไม่มีอะไรสงสัยอีก  เสียงเวรนั่นดังอีกแล้ว
วี้ด!! วี้ด!!      โอย  เดินแทบไม่เป็น ผมคิดในใจว่า มันอะไรกันวะเนี่ย... เดินกันหลายๆคน อยากเจอดันไม่เจอ แต่พอเดินคนเดียวนี่ดิ
ผมเดิน ๆ ๆ ๆ แล้วก็เดิน จนใกล้จะถึงรั้วที่ปีนเข้าหน่วยผมแล้ว มัน ดัง อีกกกก โอ้ย ... ถ้าผมเป็นโรคหัวใจ ป่านนี้คงตายไปแล้ว
จากเดิน กลายเป็นวิ่ง แล้วก็วิ่งเร็วขึ้น เรื่อยๆ วิ่งเข้าไปในหน่วย พอถึงโรงนอน ผมถึงกับนอน แผ่ ... เพื่อนมาถามว่าเป็นไร
ผมก็เล่าอย่างที่ผมเจอมา ให้มันฟัง มันนั่งอ่าปาก แล้วถามผมว่ากล้าเดินได้ไงวะ ผมบอกมันไปว่า หิว 
นั่คือประสบการณ์จริงที่ผมเจอมา เกี่ยวกับการผิวปากกลางคืน ... สุดตรีนเลย 
อ้อ ผมจะบอกให้อย่างนึง คือเมื่อก่อนวัดนี้ส่วนมากจะมีแต่ศพทหาร เพราะเมื่อก่อน รบกันแถวๆนั้น ถ้าตายก็มาไว้วัดนี้แหละ
และเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว รายการชื่อดังเกี่ยวกับเรื่องผี  ก็เคยมาถ่ายทำที่ วัดนี้แล้วครับ ผลก็คือ หอบกล้องวิ่งครับ 555
วัดนี้แรงมาก เพราะสร้างมา เป็น100ปีแล้ว
ใครอยากลองก็ ไปจังหวัดอุดร หาที่พักในตัวเมือง ตกกลางคืน สักประมาณ ตี 1 ให้เรียก 3 ล้อ บอกเขาว่าไปวัดโยธานิมิตร
วัดที่มีศาลเยอะๆ 3ล้อจะรู้จักเลย (มากับผู้ชายด้วยนะครับ ระวัง 3 ล้อ พาไป XXX )
โชคดีครับ
น่ากลัวจริงๆ  แต่ดีนะเราเป็นเด็กอยู่ เราผิวปากบ่เป็น
+5555
นั่งผิวอยู่เมื่อกี้ นั่งอยู่ในบ้าน
วิธีเข้าฝัน
ให้แต่งชุดขาวทั้งตัวรวมทั้งกางเกงในด้วยธูป 1 ดอกมาจุดไว้บนหัวนอน ปากคาบใบพลู 9 ใบแล้วเอามือไว้ข้างหลังโดยที่จับมือประสานกันแล้วท่องชื่อคนท่จะไปเข้าฝัน คนนั้น 99% ครั้งรับรองวิธีนี้ได้ผล 99% เพราะมีคนเคยใช้มาแล้วหลายต่อหลายคนคิดดูแล้วกันถ้าคุณได้พูดคุยกับคนที่คุณ เข้าฝันโดยที่คุณมีสติอยู่มันจะสนุกแค่ไหน ( แค่นี้มันก็มันจนมึนแล้ว )
step
1. ทำหลังเที่ยงคืน
2.ทำได้แค่วันสุก
3.เวลาจะกลับให้นึกถึงตัวเองแล้วหลับตา
4.กลับก่อนถึงตอนเช้ามิฉะนั้นจะเป็นอันตรายถึงชีวิต ( ตายนั่นเอง )
5.หากในฝันมีคนชวนไปที่คุณไม่เคยไปห้ามไปเด็ดขาดโดยเฉพาะนะนะนะนรก
6.หากทำเกิน2ครั้งครั้งต่อไปคุณจะอายุหดลง 99วัน
7.จงจำไว้ว่าคิดให้ดีก่อนที่จะทำทั้งหมดที่เขียนมานี้เป็นการนำออกมาจาก คัมภีร์เขมรเล่มหนึ่งที่มีอายุสมัยอยุธยาเราโดยมีการแปลออกมาเมื่อไม่นานมา นี้ ( ของดีมักจะมีผลเสียเสมอ )
ต้องส่งต่อภายใน3-7วันไม่งั้นจะมีอันเป็นไป(คนที่อ่านแล้ว)
อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/playgirlAB/story/view.php?id=181372#ixzz17Jpr92YP
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?