ผอ.ของพวกเรา

[นร.รร.บางกะปิ]

           เราทุกคนก็เรียนหนังสือกันอยู่ทุกๆวันและที่ๆเราไปเรียนคือโรงเรียนที่ที่ให้ความรู้ ความรักในรูปแบบต่างๆ ความชอกช้ำทั้งกายและใจที่ทำให้เราแข้งแกร่ง ยังมีอะไรอีกมากในคำจำกัดความของคำว่า  " โรงเรียน"  และในโรงเรียนทำให้เราได้มาพบคนรัก พบว่าเราชอบอะไร พบอะไรหลายๆอย่างที่เราพบไม่ได้ในที่อื่นๆไม่ว่าจะเป็น  โรงเจ โรงรถ โรงละคร โลงศพ หรือแม้แต่โรงแรมม่านรูด  ดังนั้นโรงเรียนคือสถานที่ที่พิเศษที่สุดและมีคนที่พิเศษที่สุดคือพวกครูทั้งหลายที่ทำให้เรื่องต่างๆเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการยัดเยียดความเกรียนให้กับนร.ทั้งหลาย  หรือจะเป็นงานที่ได้มาสอนแล้วต้องสั่งงานให้คุ้มกับเงินเดือนที่หลวงจ่ายให้ และครุที่ใหญ่ที่สุดคับโรงเรียนคือผอ.นั่นแหละ  
             โรงเรียนบางกะปิเราก็มีผอ.เหมือนกันคือบิ๊กสุวัฒน์คนนี้ไง เมื่อตอนเราขึ้นม.3กำลังขึ้นม.4อะ  ทุกคนจำได้ไม๊   มีคนนึงมาเดินให้ทั่วรร.  วนไปวนมาด่าเด็กคนโน้นทีคนนี้ที  เราก็บ่นกันจริงไม๊ว่าใครวะมาเดินไปเดินมาภารโรงใหม่ปะวะคงไม่ใช่แต่งตัวดีเกิ้น....  และพอวันนึงที่น่าเสาธงที่ร้อนระอุ  ก็มีการต้อนรับผู้อำนวยการคนใหม่  พอเราทุกคนเห็นหน้าปุปก็ร้องอ๋อ.....ทันที  และวันนั้นคนๆนี้ก็ได้ทำอะไรหลายๆอย่าง ให้แผ่นดินผืนนี้คือแผ่นดินที่เป็นที่ตั้งของโรงเรียนห่วยๆโรงเรียนหนึ่ง   เริ่มตั้งแต่ระบบเผด็จการที่ผอ.คนนี้ได้แทรกซึมเข้ามาอย่างแรกคือ บีบบังคับให้รัยอมรับว่าต้องแต่งชุดลูกเสือทุกอาทิตย์   ถ้าใครไม่แต่งโดนฟาดกระจาย (แต่ดูตอนฟาดอย่างมันอะกูชอบ..)  แล้วแม่งเอ้ยฟาดจริงๆนี่หว่ากูนึกว่าล้อเล่น และจนแล้วจนรอดในที่สุดพวกเราก็แต่งกันครบ100% (กูยังมานั่งคิดว่าเป็นไปได้หรอวะแต่ขอโทษเป็นไปได้วะของเค้าดีจริงๆ)   ต่อมาก็เป็นเรื่องของการยัดเยียดความเกรียนเทพให้กับเด็กบางกะปิทุกคน  เราคนนึงอะเซงโค ด ๆ แรกๆก็ไม่ตัดไม่ตัดหลังๆเริ่มตัดไม่รุ้เป็นไรวะ มีที่ไหนวะไม่ตัดผมแล้วไม่ให้เข้าห้องสอบ (แต่ก็มีที่นี่แหละที่รร.บางกะปิ .....ของเค้าดีจริง)  และก็เรื่องการมาเรียนสายรร.เราแมล่ง มาสายกันเยอะจริงๆวะอันนี้เห็นด้วย  แต่จากเป็น200-300ลดลงเหลือ100   และ50 ในที่สุดก็หมดไป  โดยรร.บางกะปิมีการทำโทษที่เป็นเอกลักษณ์คือ แบกอิฐแบกหิน ไปจัดให้เรียนร้อย  และต่อด้วยการออกกำลังการเพื่อสุขภาพที่ดีต่อเยาวชนโดยมีโค๊ชทีมชาติคือ จ่าสมชายนั่นเอง  ต่อจากเรื่องมาสายก็คือเรื่องปรับปรุงทัศนียภาพ ให้ไฮโซขึ้นอย่างแรกห้องน้ำที่เป็นประติมากรรมชั้นยอดตั้งตระหงาดระหว่างตึกซึ่งมีกลิ่นเยี่ยวที่มอบให้ด้วยความสุนทรีกับผู้เดินผ่านมาก(ใครไม่เคยเห็นไม่รู้หลอกสุดจะบรรยาย)  ปัจจุบันลื้อถอน  กลายเป็นศาลา50ปีทรงไทยที่วิจตรสวยงาม  เรือนเกษตรรกรุงรังพุพังบ้านน้อกบ้านนอก  ปัจจุบันลื้อถอนกลายเป็นเรือนไทยที่สวยสาดมาก  หน้าอาคาร3(หลังอาคาร2) ริมสระมีต้นไม้รกรุงรังสุยสุดๆ  ปัจจุบันเป็นอุทยานการศึกษามีหัวนักวิทยาศาสตร์ตั้งอยู่มีน้ำพุที่สาดกระเซน มีต้นไม้นานาพันธุ์(สวรรค์หรือโรงเรียนวะสาด)  ต่อมาเป็นสระมรกตที่เน่าได้ที่กลายเป็นสระมรกตแห่งวรรณคดีเรื่องพระอภัยมณี  ใต้ถุนอาคาร5ที่น้ำขังก็เอาปูนโบกหมด ต้นไทรหลังอาคาร5แต่ก่อนเป็นสุสานของ........................โต๊ะเก้าอี้ แต่ตอนนี้เป็นลานกว้างไว้เล่นบอลและทำอะไรต่างๆ เป็นที่จอดรถ  มีศาลาไทยทุกภาค รวมอยู่ที่เดียวคือรร.บางกะปิ  มีต้นไม้ต่างๆให้ร่มเงาคือต้นพระยาสัตบัน มีกระจกทั่วรร.ให้ส่องไว้บีบสิว(มีรร.ไหนวะ)  มีที่กดน้ำที่สวยงามแลดูสะอาดกว่าแต่ก่อนที่มีจิ้งจกตายด้วย  มีการก่อกระถามต้นไม่ด้วยกระเบื้องสำหรับต้นไม้ใหญ่  มีการตังม้าหินทั่วรร.เพื่อให้นร.นั่งเล่น  แม้กระทั่งถังขยะยังมีลวดลายตรารร.บางกะปิมตั้งแต่ละจุด  ทำหอประชุมใหม่ห้องเกียติยศ ห้องโสน  สร้างฟุตบาท  ที่จอดรถ และทำที่ห้ามรถผ่าน  สร้างวัฒนธรรมท่านขอมาข้าจัดให้เกิดขึ้น ไม่ว่านร.ขออะไรท่านให้หมด แม้แต่เรื่องเปลี่ยนอาจารย์เพราะไม่ชอบท่านยังจัดให้  ตั้งธนาคารรร.  โรงอาหารใหม่ที่หรูหรา ห้องน้ำที่สะอาด(กว่าแต่ก่อน) ทำเสาธงเลื่ออัตโนมัติ  สนามที่หญ้าเขียวเตียนตลอดปี  จัดตั้งชมรมต่างๆ อุทยารการศึกษาหลังอาคาร5  แผนที่โลกและตารางธาตุที่ใหญ่ที่สุดในโลก  หอพระกลางน้ำที่เป็นไม้สักทอง  อาคารสวัสดิที่มีน้ำพุเย็นๆ  ต้นหญ้าและตอกไม้ทุกต้นที่เป็นระเบียบสวยงาม  ห้องพยาบาลที่สวยเป็นระเบียบสะอาดมาก  โครงการขนมตราครุฑที่กินได้ตลอดเวลาแต่ไม่ได้กินตอนกำลังเรียนนะ  มีน้ำพุมากที่สุดในโลก  มีชื่อสามัญและชื่อวิทยาศสาตร์ของต้นไม้ทุกต้นในรร.  มีสวนวรรณคดี  มีห้องแนะแนวที่ทันสมัยที่สุด  มีห้องโสดที่พร้อมด้วยอุปกรณ์ต่างๆครบครัน  มีโต๊ะปิงปองที่มากที่สุดในบรรดาโรงเรียนในประเทศไทย  มีเรือยเกษตรที่เป็นระเบียบ มีสแตนด์เชียที่สวยงามแข็งแรงมีสระน้ำที่กว้างสวยหลายแห่ง  ลานพิกุลซึ่งแต่ก่อนเป็นแค่ที่รกๆหญ้ารุงรัง  โรงอาหารแต่ก่อนสกปรกมาก นร.กินข้าวจานเดียวกับหมาคือตั้งๆไว้ไม่เก็บหมาก็เลยมาเลีย  จานก็เบี้ยวๆ ช้อนงอๆหักๆ  แต่เดี๋ยวนี้ช้อนสวยจานสวยมีสัญลักษณ์รร.ด้วย นอกจากนี้แล้วทั้งห้องเรียนที่มีอะไรพังโทรหาผอ.คนนี้ท่านจัดให้ไม่เกิน10นาทีถ้าท่านทำได้  มีเงินทุนให้เด็กทำกิจการรมชมรม หรืออะไรทุกอย่างที่นร.ขอ  มีเงินจ่ายปันผลสหกรณ์   มีเงินเข้าบัญชีนร.ทุกคน  และในด้านการศึกษามีโครงการคิดวิเคราะห์ทุกวิชา  มีการปรับปรุงบุคลากรในรร.โดยครูทุกคนจะต้องส่งแฟ้มที่ได้สอนนร.และทำกิจกรรมร่วมกับนร. โครงการอีกโครงการคือทอดผ้าป่าการศึกษาที่เยี่ยมมาก  ไม่ว่านร.จะไปเข้าค่ายหรือกิจกรรมต่างจังหวัดท่านจะไปเยี่ยมทุกครั้ง  ยาติอาจารย์ท่านไหนเสียผอ.สุวัฒน์จะเป็นเจ้าภาพและไปงานศพทุกวันสวด  ตกกลางคืนท่านจะเดินไปทั่วรร. เก็บขยะ ของนร. หนังสือของนร.  และตรวจดูความเรียนร้อยลัวท่านจึงกลับบ้านนอน  ตอนที่มาอยู่รร.บางกะปิใหม่ๆท่านได้บอกเบอร์โทรศัพท์ของท่านดังๆที่หน้าเสาธงโดยออกทางไมค์บอกว่าให้คนแถวนี้จดไว้ถ้ามีเรื่ออะไรให้โทรหาไม่ว่าจะบีนรั้งหนีเรียน  ท่านยังพูหน้าเสาธงทุกวันถ้าไม่ติดราชการ  ท่านสั่งครูทุกคนแต่งชุดตามวันที่ท่านกำหนดเพื่อความเป็นระเบียบ  ท่านสร้างความเสมอภาคให้นร.และครูทุกคน ท่านยังปลูกจิตสำนึกให้นร.รักแผ่นดิน  รักความมีระเบียบวินัย ปลูกฝังความมีจริยธรรมที่ดี ท่านจะพูดเสมอว่าเราทุกคนไม่ต้องเรียนเก่งแค่เป็นคนดีก็พอ  และบางครั้งนร.ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด ท่านก็จะประกาศว่าถ้ารับผิดแล้วท่านจะไม่ทำโทษอะไรท่านก็ไม่ทำโทษจริงๆทำให้นร.เกิดสำนึกที่ว่าถ้าเราทำผิดต้องยอมรับผิด   ท่านจะยกย่องคนดีเสมอท่านจะบอกความดีของนร.และทุกคนในรร.ให้คนอีกฟัง และความดีเหล่านี้ท่านได้ทำไวให้กับนร. ครุอาจารย์ ภารโรงและทุกๆคนในรร.บางกะปินี้ทำให้ทุกคนผูกพันกันอย่างมาก  และทำให้ผมและทุกๆคนภูมิใจกับรร.บางกะปิแห่งนี้  แต่มีคนบางส่วนในรร.ที่คอยทำลายสิ่งต่างๆที่ท่านสร้างด้วยใจของท่านเพื่อนร.ทุกๆคน  ท่านคงเสียใจถ้าท่านเห็นสิ่งที่ท่านทุ่มเทมา4ปีได้จบลง  ความดีทั้งหมดนี้ของท่านยังมีอีก  มากมายจะเขียนไม่หมดจริงๆ  เราทุกคนในรร.บางกะปิรักรร.บางกะปิและรักท่าผอ.ดร.สุวัฒน์  วิวัฒนานนท์มากที่สุดจนไม่รู้จะพูว่าอย่างไร  แต่ตอนนี้ท่านได้ย้ายไปแล้ว  แต่ถึงย้ายความดี  สิ่งต่างๆและ  ตำแหน่งผู้อำนวยการรร.บางกะปินี้ยังคงอยู่ต่อไปตราบนานเท่านาน …....  

Comments

[นักเรียนบางกะปิ]

เราเสียใจมากเลยอ่า ที่พอรู้ว่าผอใจต้องย้าย เรารักผอ.มากจิงๆนะถึงแม้ว่าผอ.จะดุจะเข้มงวดแต่สิ่งที่ท่านทำก้อเพื่อนักเรียนโรงเรียนบางกะปิทั้งนั้น เรารักผอ.มากที่สุดเลย

[***]

เรารักผ.อ.    ที่สำคัญท่านสร้างขนบธรรมเนียมการทอดผ้าป่าเพื่อการศึกษา   และท่านยังสอนให้เรา     สำนึกอ่ะ   สำนึก

[Ice~4]

คนตั้งกระทู้แม่งเจ๋งหว่ะ กรุส์ชอบตรงสร้างความเกรียนเทพให้กับนักเรียนอ่า 555+            

กรุส์บ.ป.54 อยากเหน รร. เมื่อก่อนจิงๆเรย เหอะๆ ยังม่ายเคยมาสายเรยนะเนี่ย

อยากเหน สมชาย ให้แบกอิฐหว่ะ ก๊ากกก กรุส์ร๊าก ผอ. ๆอ่า สันยากรุส์จาเปนคนดี

แรดม่ายร่านแต่เรียนโว้ยยย ร๊ากผอ.มากมายเรย

[+ +9]

แตกต่าง ผอ โรงเรียนเราชิบหายบอกตรงๆเลยนะ

[เด็กเทพลีลา]

เราก็รักผอ.ธงชาติ  วงษ์สวรรค์  มากๆๆๆๆ เหมือนกัน ซึ่งตอนนี้ท่านย้ายไปร.ร บางกะปิแล้ว
เชื่อได้เลยว่าร.ร บางกะปิ จะมีอะไรแปลกใหม่เกิดขึ้นแน่นอน..ในทางที่ดี

ผลงานที่ภาคภูมิใจของ  ผอ.ธงชาติ วงษ์สวรรค์
      1) โล่ผู้บริหารดีเด่นสมาคมผู้บริหารสถานศึกษาแห่งประเทศไทย
      2) โล่ห้องสมุดดีเด่น กรมสามัญศึกษา
      3) โล่ผู้บริหารดีเด่น ชมรมอนุรักษ์สร้างสรรค์สังคมไทย
      4) โล่นิสิตเก่าดีเด่น ภาควิชาบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
      5) โล่ประธานกรรมการจัดค่ายวิทยาศาสตร์ ณ หว้ากอ
      6) โรงเรียนโครงการแลกเปลี่ยน ไทย-มาเลเซีย,ไทย-อินเดีย และไทย-เกาหลีใต้
      7) ศูนย์ผลิตน้ำหมักชีวภาพ เพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม แขวงหัวหมาก เขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร


ผลงานด้านบริหารและวิชาการ
      1) ห้องสมุดดีเด่น กรมสามัญศึกษา
      2) ห้องสมุดริมรั้วให้บริการแก่ประชาชนทั่วไป
      3) เปิดสอนโครงการนักเรียนพิการเรียนร่วม
      4) เป็นวิทยากรอบรมผู้บริหารระดับสูง กรมสามัญศึกษา
      5) เป็นคณะกรรมการความร่วมมือระหว่างประเทศขององค์การ UNESSCO ประเทศไทย
      6) โรงเรียนแกนนำโครงการประชาชนร่วมใจ คืนความสดใสให้คลองแสนแสบ รับผิดชอบการบำบัด น้ำเสีย แขวงหัวหมาก เขตบางกะปิ
      7) ผู้อำนวยการค่ายวิทยาศาสตร์ ณ หว้ากอ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ระดับประเทศ ปี 2545 และ 2547
      8) ประธานกรรมการค่ายเยาวชนเอเปค จังหวัดเพชรบุรี เกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมชายฝั่งทะเลแบบยั่งยืน มีเยาวชนจากประเทศโรมาเนีย ญี่ปุ่น เกาหลี และไทย เข้าร่วมโครงการรวม 25 คน ปี 2546
      9) โรงเรียนแกนนำโครงการความร่วมมือระหว่างไทย – เกาหลี ( ALCOM ) เกี่ยวกับการใช้เทคโนโลยีเพื่อการสอน
    10) เป็นคณะกรรมการติดตาม ตรวจสอบ ประเมินผล และนิเทศการศึกษาของเขตพื้นที่การศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2
    11) เป็นผู้แทนประเทศไทยเข้าร่วมประชุมกับองค์การ UNESCO เมื่อวันที่ 18 - 20 กรกฎาคม 2548 ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส
    12) เป็นผู้แทนประเทศไทยเข้าร่วมประชุม AFUCA (ASIA-PACIFIC FEDERATION of UNESCO CLUB and ASSOCIATION) เมื่อวันที่ 1-3 สิงหาคม 2548 ณ ประเทศจีน
    13) เป็นผู้แทนประเทศไทยเข้าร่วมประชุมกับองค์การ UNESCO เมื่อวันที่ 15 - 17 พฤศจิกายน 2548 ณ ประเทศเนปาล
ฝากดูแลผอ.ของเราด้วยนะ

[.......มุมิ]

รัก..ผอ.สุวัฒน์ โตครๆค่ะ

ของเขาดีจริงๆ เหงาจัง

โทรไปหา ผ.อ กันบ้างน้า

เชื่อว่าเด็ก บ.ป. มีเบอร์ ผ.อ กันถ้วนหน้า

55+

[..................บ.ป.51]

อยากได้ผอ.สุวัฒน์คืนอ่ะ  ครัยมีเบอร์โทรผอ.สุวัฒน์บ้าง

[กุบป54ร๊ากผอ.]

อยากได้ผอ.สุวัฒน์คืนมาว่ะ ตอนแรกที่เขาอยู่แม่งก้ออยากให้ไปนะเว้ย แต่พอแม่งไปแล้วคิดถึงว่ะ เพิ่งจารู้ว่ากุรักผอ.55+ ผอ.แม่งเจ๋งว่ะ เปลี่ยนความสถุนของพวกเราให้กลายเป็นดีได้ เก๋าชิบหาย จะมีผอ.คนไหนเก๋าเท่าผอ.กุบ้างวะ สุวัฒน์สู้ว้อยยยยยยยยยย
555+

[ใหม่ (พัช)]

คิดถึง ผอ. มากๆเหมือนกัน ส่งSMSไปคุยกันบ่อยเหมือนกัน
ปีใหม่กะจะส่งไปอวยพรสักหน่อย รู้สึกว่ากีฬาสีปีนี้ ผอ. จะมามั้ง

[เด็ก บ.ป.]

คิดถึงผ.อ.สุวัฒน์มากเลย
อาจารย์เล่าให้ฟังว่า ตอนแกรู้ต้องย้าย แกเดินรอบโรงเรียนเลย
ไปดูในที่ๆแกเป็นคนสร้างไว้ แกคงผูกพันกับโรงเรียนบางกะปิมากพอควรเลยล่ะ
ขนาดวันจะไปนะ ยังเดินไปดูที่เรือนไทยอีกครั้งเลย
แม่ค้าในโรงเรียนก็บ่นคิดถึงแกกันใหญ่ บอกว่าเหงาไม่มีคนมาเดินคุมในโรงอาหาร
เค้าบอกว่า ใหม่ๆก็ไม่ชินกับกฎของแก แต่พอชินก็รู้สึกว่ามันเป็นระเบียบดี
อยากตะโกนบอก ผ.อ. ว่าคิดถึงที่สุด คิดถึงเธอแทบใจจะขาด อยากให้เธอกลับมาเสียที
คิดถึงเธอทุกวินาที อยากจะพบเธอจังเลย

[ai_matsujun]

เข้าไปในโรงเรียนแล้ว

รู้สึกว่าโรงเรียนไม่เหมือนเมื่อปีที่แล้วเลย

นักเรียนออกมาเกะกะเต็มสนามบอล

เรารุ่น 49 อยากบอกว่าผแ.สุวัฒน์ the best จริงๆ

[เด็กหัวเกรียน]

รักผ.อสุวัฒน์มากๆเลย แต่เด็กบดินทร์คงไม่ชอบผ.อ ลือกันว่าเด็กบดินทร์บ่นว่าปรับปรุงโน่นนี่จนเด็กเค้าไม่ชอบ เราว่าปรับปรุงก็ดีอยู่แล้วนี่นา แต่เดี๋ยวอีกหน่อยเค้าก็คงรักผ.อเองจริงมั้ย เราต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคมให้ได้ไม่ใช่ว่าไม่ชอบอะไรก็ไม่ชอบ เราควรมีเหตุผล

[111]

นี่แหละนะ  ที่เขาบอกว่า  คนเราจะรู้คุณค่าของสิ่ง ๆ หนึ่ง ก็ต่อเมื่อต้องเสียของสิ่งนั้นไปแล้ว

[ปลา (เด็กวัดราชโอรส)]

ได้มาเจอบอร์ดนี้โดยบังเอิญ เห็นว่ามีการพูดถึง ผอ.สุวัฒน์
พี่จบมาจากโรงเรียนวัดราชโอรส ที่มี ผอ.สุวัฒน์ วิวัฒนานนท์ เป็น ผอ
ผอ. คือคนที่ทุกคนในโรงเรียนต่างรักและเคารพท่านมาก
ก่อนที่ท่านจะย้ายไปเป็น ผอ.ที่โรงเรียนบางกะปิ
ขอบอกเลยว่าทุกคนในโรงเรียนต่างเสียใจมาก เพราะไม่มีใครอยากให้ท่านไป
วันที่ท่านมากล่าวลาพวกเราทุกคน เป็นวันที่ทุกคนในโรงเรียนน้ำตานองหน้า
นักเรียนที่เคยทำตัวไม่ดี ต่างร้องไห้ รวมถึงท่านผอ.ด้วย

*ท่านเป็นยิ่งกว่า ผอ. แต่ท่านคือพ่อคนหนึ่ง
*ท่านคือ ผอ. ที่ไม่เคยใช้อานาจข่มเหงใคร
*ท่านคือพ่อที่ห่วงใย ทุกๆคน
*แม้ท่านจะเป็นคนดุ และจริงจัง แต่ท่านก็ทำเพื่อโรงเรียนอย่างแท้จริง
*ท่านพัฒนาโรงเรียนด้วยความตั้งใจ จริงใจ

ทุกวันนี้แม้พี่จะเรียนจบแล้ว แต่ก็ไม่เคยลืม ท่านผอ. พ่อที่น่ารักคนนี้เลย
ครั้งหนึ่งเคยเจอท่านที่มหาลัย (มศว) จำได้ว่าดีใจมาก จนพูดไม่ออก วิ่งเข้าไปหาท่าน
ทั้งๆที่รู้ว่าท่านจำเราไม่ได้หรอก แต่ไม่เป็นไร ก็ได้แต่บอกว่า "สวัสดีค่ะ ผอ. หนูเด็กวัดราชฯนะคะ"
ท่านก็ไถ่ถามเราด้วยความเป็นห่วง ว่าเป็นยังไงบ้าง เรียนปีอะไรแล้ว คณะอะไร

แม้ครั้งหนึ่งตัวพี่เอง ก็เคยได้ยินเด็กบางกะปิพูดเหมือนกันว่า ผอ.สุวัฒน์ ไม่ดี
เด็กโรงเรียนวัดราชโอรส ก็เคยโกรธเด็กบางกะปิเหมือนกันว่ามาว่า ผอ.ของเราทำไม
แต่ครั้งนี้ พี่กลับมาอ่านอีกที ก็รู้สึกดีใจขึ้นที่เด็กบางกะปิก็รักผอ.คนนี้เหมือนที่เด็กวัดราชฯรัก

ไม่ว่าอย่างไรก็ตามนักเรียนที่เคยได้เป็นลูกศิษย์ของท่าน จะรักท่านมากขึ้นค่ะ..

[ร.อ.90]

เด็กราชโอรส ก็รักผอ.สุวัฒน์ เช่นกัน

ราชโอรส90~*

[เด๋ก บป.]

ผ.อ. คนนี้ไม่ไหวเลยอะ ไม่สนับสนุนเด็กเลย เอาแต่ใจตัวเองโคะๆ ไม่รับฟังความเห็นส่วนรวม โครตเผด็จการ เอาสุวัฒน์ กลับมายังจะดีเสียกว่า กลับไปที่เทพลีลาแบบเดิมเหอ อยู่ไป รร ไม่ดีขึ้นเลย ใช้ตังเปลิองสุดยอด ผ้าป่าก็ให้มา เยอะ เอาแค่ตังเข้า รร ไม่ไหวเลย ผอ. แบบนี้ รับไม่ได้

[สะใจ]

คือ...ตั้งเเต่ท่าน ผอ.ธงชาติเข้ามาเนี่ย ไม่ใช่ว่าเด็กบางกะปิอยากจะทำตัวเละเทะหรอกนะ เเต่ ด้วยความที่ท่าน นึกถึงเเต่เรื่องการศึกษา
เรื่องการบริหาร เเต่ ท่านไม่เคยเข้าถึงใจเด็กได้อย่าง ผอ.สุวัฒน์เลย สิ่งที่ผอ.ธงชาติกำลังทำหรือจะทำอยู่ในอนาคต เรายังไม่เห็นว่า มันจะมีความคืบหน้าอย่างไร เเต่ ถ้าให้พูดถึง ณ ตอนนี้ คือ เหมือนท่านละเลยกับความรู้สึกเด็กมาก ครั้งหนึ่ง เด็ก ม.6 เกือบทั้งระดับ ขอร้องท่านให้จัดงาน prom ซึ่งงานนี้ถือเป็นงานเลี้ยงรุ่น เเละพบปะสังสรรค์กันระหว่างรุ่นพี่เเละรุ่นน้อง ก็ถือเป็นงานที่ดีเพราะจะมีข้อดีมากกว่าข้อเสีย เด็กๆหลายคนมีความตั้งใจอย่างมากที่จะได้ร่วมงานนี้ เเละเเกนนำหลายคนก็พยายามผลักดันอย่างเต็มที่ เพื่อให้งานลุล่วงไป เเต่ เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ท่าน ผอ.ธงชาติกลับขึ้นมาเพื่อพูดคัดค้านเรื่องการจัดงาน prom อย่างเห็นได้ชัด ท่านอ้างว่า งานเลิกดึก เราเป็นเด็กไม่สมควร การจัดงานต้องใช้งบประมาณสูง ซึ่งรบกวนผู้ปกครอง มางานนี้ต้องใส่ชุดตามคอนเซ็บต์ มันเปลือง เเละอีกหลายๆอย่างที่ท่านอ้างถึง พวกเราเเละนักเรียนอีกหลายคน เริ่มรู้สึกเอือมระอา กับพฤติกรรมของท่าน เรา จึงตัดสินใจ ยกเลิกงานนี้ เเต่ที่เรายกเลิก ไม่ใช่เพราะว่า เห็นด้วยกับความคิดของท่าน ผอ. เเต่เป็นเพราะทนเเรงต้านทานนี้ไม่ไหวจริงๆ เราขอย้ำนะ ว่าไม่ใช่เเค่เด็ก ที่อยากให้มีงานครั้งนี้ อาจารย์เเทบทุกท่าน ล้วนเห็นด้วย เเละขอสนับสนุนเต็มที่ เเต่เราก็ไม่รู้ว่าท่าน ผอ.คิดอะไรอยู่เหมือนกัน หลังจากนั้น อีกไม่นาน ท่านมีซองผ้าป่ามาให้นักเรียน ท่านบอกให้ใส่เยอะๆ เเต่ด้วยความที่เรา ผิดหวังจากเรื่องงาน prom มา ด้วยเหตุผลที่ว่า มันเปลืองเเละไม่จำเป็น เราจึงนัดกันใส่ซองละ 9 บาท เพราะ...มัน...เปลือง...เเละ...ไม่จำเป็น...หลังจากนั้นอีก โรงเรียนจัดให้มีกายกรรมอะไรก็ไม่รู้มาเเสดง เเจกบัตรเเกมบังคับให้เด็กซื้อคนละ 2 ใบ ใบละ 300 กับ 200 ถ้าจำไม่ผิดนะ อันนี้เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่ามันจำเป็นจะต้องจัดตรงไหน เเละมีผลดีเเก่เด็กอย่างไร เราให้ทาย ว่าเราจะซื้อมั้ย เราไม่ซื้อหรอก งี่เง่าสิ้นดี เเละไม่ใช่เเค่เรา เด็กอีกหลายๆคน ก็เเอนตี้งานครั้งนี้เช่นกัน จนงานต้องประกาศยกเลิกไป เรารู้สึกสะใจอย่างบอกไม่ถูกสะใจจิงๆ นี่ยังไม่หมดนะ เเค่น้ำๆ ยังมีอีกเยอะ อาทิ ถือ master blend เดินว่อนในโรงเรียนเอย งดการเข้าค่ายลูกเสือบาง ม. อย่างไม่มีเหตุผล เป็นต้น นี่เหรอ จะทำให้ดีอย่างน่าเเปลกใจ ยอดเเย่อย่างน่าตกใจสิไม่ว่า...109

[แอมป์]

เราก้อเป็นคนนึงที่สัมผัสได้ว่า พ่อเราคนนี้ดีมากๆ เราเป็นศิษย์เก่า โรงเรียนวัดราชโอรส ซึ่งเป็น โรงเรียนที่ ผ.อ ผู้นี้ฝืนฟู มาก่อน โรงเรียนบางกะปินั้นเอง ช่วงแรกที่ผ.อ ผู้นี้ไป เราทุกท่านเสียใจมาก ไม่อยากให้ไปไหน พอท่านไปเราก้อคิดถึง ทุกคนที่ ร.อ เฝ้าคอยความหวังว่าจะมีโอกาสได้เห็น ผ.อ มาเยี่ยม ร.ร เราอีกครั้ง เรายังจำได้เลยช่วงนั้นมี น.ร จาก ร.ร บางกะปิบางส่วนได้มาเยี่ยมเยียน ร.ร เรา มาดูความเป็นอยู่หรืออะไรก้อไม่ทราบ แต่ที่แตกต่างเห็นได้ชัดเลย คือ ร.ร บางกะปีพยายามมองสภาพ ร.ร เรา กะ การแต่งกายแบบว่าเหมือนบ้านนอกกะคนกรุงเลย (ไม่ได้ว่านะ) เรากลายเป็นเด็กบ้านนอกไปเลยอ่ะเทอ แล้วก้อพูดออกมาว่า พวกเทอแต่งตัวกันแบบนี้หรอ เราก้อบอกว่า อืม...ใช่ ทำมายหรอ ซึ่งการได้สั่งสอนการแต่งกายจาก ผ.อ สุวัฒน์ นั้น มันทำให้เราดูดีขึ้น เป็นระเบียบขึ้น จนเป็น ร.ร ที่ใครๆก้ออยากนำลูกนำหลานมาฝากเรียน เอาง่ายๆว่าเปิดรับสมัคร น.ร ใหม่เมื่อไร ชื่อ โรงเรียนวัดราชโอรส จะเป็น ร.ร แรกที่เต็ม
   ณ ตอนนี้เราจบจากที่นั้นมาได้ 4 -5 ปีแล้ว เราอยากจะฝากถึงน้องๆที่จะได้ ผ.อ ผู้นี้ไปเป็นพ่อคนใหม่ ว่า ควรเก็บความรู้สึกแบบนั้นไว้นานๆ เพราะคนผู้นี้ไม่ธรรมดาอยู่ด้วยแล้วมีความสุขเหมือนอยู่กะพ่อตัวเอง ท่านดีจริงๆ ไม่เชื่อลองไปอ่านเวปที่เกี่ยวกะท่านสิ จะมีคนที่เค้าบอกว่าท่านดีแค่นี้ ซึ่งถ้าเราไม่ได้รับจากตรงนั้นเราคงบอกพวกน้องๆแบบนี้ไม่ได้หรอกว่ามันเป็นยังไง ถึงเราจะไม่มีโอกาสได้กราบเท้าท่านแต่เราก้อได้ร้องไห้ด้วยความดีใจที่ได้เห็นท่านไปดูละคร เจ้าตากสิน ที่ทาง ร.ร วัดราชโอรส แสดงร่วมกะ ร.ร ฝั่งธนฯ รัก ผ.อ มากนะค่ะ

[ake]

ผมก็ศิษย์ วัดราชโอรส คนหนึ่งสมัยที่ ผอ.สุวัฒน์ เข้ามาเป็น ผอ.ใหม่ๆพวกเราก็ไม่มีใครชอบแต่พออยู่ไปก็เห็นถึงความดีและความจริงใจของท่านเหมือนกันครับ

[บป.53]

สำนึกน่ะมีมั๊ย!!!

คำๆนี้ ท่านผอ.มักพูดบ่อยๆ ผมยังจำได้จนปัจจุบัน และจะจำไว้ตลอดชีวิต