[คิดไปเองหรือว่าเรื่องจริง] พลังเหนือธรรมชาติ ซึ่งมันเคยเกิดขึ้นกับผมมาแล้ว
ตั้งกระทู้ใหม่
เริ่มจาก ผมซึ่งเป็นหนุ่มลูกครึ่งธรรมดาคนหนึ่งครับ โดนพ่อด่าบ่อยๆ มากๆ และหลายๆ ครั้งจะเป็นคนเก็บกดนะครับ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว
เรื่องเกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อ 3 ปีก่อน
ตอนผมอยู่ม.1 ตอนเย็นประมาณ สองทุ่มกว่าๆ มีพี่ ผมขอเรียกว่าพี่ เอ ก็แล้วกันนะครับ ไม่อยากเอ่ยชื่อครับ คือพี่เอ ได้มาเที่ยวบ้านผม เขาเป็นเพื่อนพี่ผม ชื่อ บี คนนี้ก็ขอไม่เอ่ยชื่อนะครับ เขาก็มานั่งดุหนังเรื่อง ฟารดิ้งนีโม ตอนนั้นเราหัวเราะนั่งกินโค้กด้วยกัน แต่แล้วประมาณ สามทุ่มกว่าๆ ผมเข้าไปอาบน้ำ และกลับออกมาดดยมีผ้าเช็ตัวหมัดรอบๆ เอว ตอนนั้นไมได้ใส่กางเกงในนะครับ ผมก็กำลังเดินเข้าห้องอยู่ๆ พี่เขาก็มาดึงผ้าเช็ดตัวออกผมพยายามรั้งเอาไว้เพื่อไม่ให้มันหลุด ตอนนั้นร้องไห้เลยครับ แต่แล้วมันก็หลุดไป ผมเอามือกูมจูผมไว้ ตอนนั้นหน้าอายมากครับ ร้องไห้หนักด้วย พี่เขาก็หัวเราะเสียงดังลั่นบ้าน ตอนนั้นไม่รู้คิดไง แบบว่า โกระและอยากจะฆ่าพี่เขาให้ตายคามือ แต่ก็ไม่ทำ กลับเข้าห้องและไม่ออกมาอีกเลย จนกระทั่งผมเผลอหลับไป พอประมาณ หกโมงเช้า พี่ บีก็วิ่งเข้ามาพร้อมพูดที่ข้างหูว่า พี่ เอ ตายแล้ว ตอนนั้นแหละครับ ตกใจพรวด ก็เมื่อคืนยังดีดีๆ อยู่เลย เช้ามาตายแลเวเหรอ พอไปดูศพครับ ไม่เหลือ กระดูกหักหมด เชื่อไหมครับ ผมไม่มีน้ำตาให้เขาแม้แต่หยดเดียว อันนี้คือเรื่องแรกนะครับ ต่อไปคือเรื่องที่สอง
ถัดมาอีก 2 ปี ตอนนี้ก็อยู่ม.3 แล้วนะครับ
คือว่า เมื่อตอนเทอมหนึ่ง เถียงกับเพื่อนแรงมากๆ ครับเรื่องหนังสือมันทำหนังสือผมขาด แล้วไม่รับผิดชอบครับ หน้าแดงเลยครับ จะตีแล้วด้วย แต่ก็ไม่ได้อีกเพระเธอเป็นผู้หญิง เอาอีกแล้วความคิดนนี้มาจากไหนไม่รู้ อยู่ก็นึกว่า ตาย... เหอๆ แทบไม่อยากจะเชื่อครับ พอตกมาอีกวัน พ่อของเพื่อนตายจริงๆ ครับ ผมก็เอาเรื่องพวกนนี้ไปเล่าให้เพื่อนในกลุ่มฟัง แต่ละคนก็บอกว่า คิดมากไปได้ ทีแรกผมเองก็ว่างั้น... แต่ต่อๆ มาก็ไม่แล้วละครับมันชักไปกันใหญ่
พอมาเทอมสองของม.3 อันนี้เรื่องเกิดขึ้นระหว่าง เพื่อนแม่กับผม ผมเป็นคนที่เกลียดคนที่ชอบมานินทามากๆ เกลียดเข้าไส้เลยละ เพื่อนแม่เขานินทาผมเรื่องไม่สำมาคาระวะ เขาคิดว่าผมไม่ได้ยิน แท้จริงแล้วหารุ้ไหมว่า ห้องน้ำที่ผมกำลังเข้าน่ะมีรู้ครับ มีเสียงเล้ดลอด พอผมออกมาผมก็ไม่ว่าอะไรทำเป้นไม่รุ้ไม่ชี้ แต่พอกลับถึงบ้านแหละครับ แม่งระบายใส่แม่เลย แม่ก็บอกว่า ช่างเถอะลุกผู้ใหย๋น่ะ ผมตวาดขึ้นเลย อีก 3 วันแม่งฉิบหาย
ไม่คิดว่าจะเป้นจริงอีก 3 ถัดมา ทั้งแก็งมันน่ะ ที่นินทาผมน่ะ โกระกันเฉยเลย ต่างคนต่างแยกย้ายกันออกไป ทั้งๆ ที่แม่ผมก็บอกไม่ได้ว่าพวกเขาดกรธกันเรื่องอะไร และตอนนี้ก็ยังไม่คืนดีกันด้วย และเท่าที่รู้มา ตอนนี้มีคนหนึ่งโดนจับยาบ้า และกำลังรอขึ้นศาล...
ที่จริงมันมีอีกหลายเรื่องนะครับ แต่คงจะมีมากเกินจะเล่า ผมขอยกตัวอย่างแค่นนี้ก่อนนะครับ
แบบว่า ผมคิดว่า พลังพิเศษมีอยู่ในตัวของทุกคน เว้นแต่ว่ามันจะปล่อยออกมาทางไหน
โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่า ความที่ผมเคบเก็บกดเอามากๆ มันอาจจะเป้นประตุเปิดแห่งความเกลียดชังและเผยอกมาเป้นพลังพิเศษที่เรียกว่า แช่ง ก็ได้นะ แต่เรื่องพวกนนี้มันก็พิศูจไม่ได้จริงไหม นอกเสียจากมันจะเกิดขึ้นกับตัวคุณเอง เหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับตัวผมเองมาแล้ว และจะเกิดขึ้นต่อไป ตราบไดที่ผมยังมีคนทำร้ายผมอยู่
ผมอยากจะฟังความคิดเห็นนะครับ ยังไงก็ส่งความคิดเห็นมาเยอะนะครับ
สำหรับวันนี้ สวัสดีครับ
luan
19 พ.ย. 50 เวลา 22:51 น.
1,668
views
263 ความคิดเห็น
โดนเหมือนผมเลย ผมเรียกจิตวิทยาหมาหมู่ น่าเสียดายคุณไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นใคร และอยู่ในสังคมแบบไหน
มีพวกคนรวย ขุนนางบางคน มันเอาชีวิตชาวบ้านเป็นของเล่นสนุกเท่านั้น พวกนั้นจะพยายามใช้จิตวิทยาทำให้เราเข้าใจว่าเราเป็นคนวิเศษ ผมเองก็โดนเหมือนคุณ
โชคดี ผมเป็นคนใจเย็นชอบอ่านหนังสือ ผมไม่ชอบโมโหแต่ผมจะใช้วิธีวิเคราะห์ หาสาเหตุ
คนที่มีวาจาสิทธิ์ได้นั้นต้องเป็นคนที่มีบุญบารมีสูงมาก เป็นคนที่ศีลธรรมขั้นสุดยอด ประมาณองค์ศาสดาต่างๆบุคคลเหล่านี้จะมีสวรรค์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยเกื้อหนุนและคุ้มครอง
อย่างกรณีของน้อง ไม่ได้บอกว่าไม่มีบุญนะครับ แต่ดูจากประสบการณ์ยังเลือดร้อน สมาธิยังไม่แน่วแน่ ผมเข้าใจว่าน้องโดนคนอื่นพยายามให้เข้าใจว่าตัวเองศักดิ์สิทธิ์
ผู้นำแต่ล่ะประเทศหรือกษัตริย์ชอบโดนแบบนี้เหมือนกัน (จุดประสงค์คือต้องการให้ผู้นำระวังคำพูดเพราะผู้นำจะมีคำพูดที่มีผลกระทบต่อบุคคลอื่นมาก)
บางคนโดนยิ่งกว่านี้ เอาอาวุธศาสนามาใช้หลอกคนอื่นว่ามีเทพเจ้ามาหาในความฝันบ้าง หลอกคนอื่นว่าตนเองเข้ามาคุยในความฝันบ้าง (เพื่อให้คนอื่นเข้าใจว่าตนเองถอดจิตได้) หรือหลอกสร้างบทละครในความฝันให้คนอื่นบ้าง
สิ่งที่น่ากลัวต่อไปคือ เมื่อพวกเขาหมดสนุกกับน้องแล้ว สิ่งที่พวกนั้นต้องการคือฆ่าน้องในทางอ้อมให้ได้เช่น พยายามเขย่าจิตประสาทให้น้องรู้สึกอยากฆ่าตัวเอง (ผมเองโดนเหมือนกัน) หรือพยายามเขย่าให้น้องประสาทเพื่อให้คนอื่นเข้าใจว่าน้องเป็นโรคประสาท (ทำลายความน่าเชื่อถือ)
คนพวกนี้เก่งมาก
หากน้องคิดว่าตัวเองมีวาจาสิทธิ์จริง ผมขอท้าให้ด่าผมตายภายในสามวัน ผมชื่อ นายนบณัฐพงศ์ สุริยาโรจน์
ผมอยากทดสองว่าน้องของจริง ของปลอม อยากรู้ผมโดนเขย่าอย่างไร อ่านหนังม่านประวัติศาสตร์ได้เลย
PS. six nature
คนพวกนี้คือใครครับ
เป็นยังไงบ้างคะ
โอ... พี่แนะนำให้น้องเช่งพวกอาชญากรทีละคน แล้วก็สถาปนาตัวเองเป็นท่านคิระไปเลย ไม่ต้องกลัว L เพราะเมืองไทยไม่มีใครมีปัญญาจับน้องแน่นอน เผลอๆ จะมีคนเอาธูปมาจุดบูชาขอหวย
=[]=
เหอๆ
PS. M S C !! Belle Ame :: "It means 'beautiful spirit' in French"��������
คห.1 คะ ที่ท่านพูดมามันมีอยู่จริงๆ น่ะเหรอคะ
แล้วพวกเขาทำไปเพื่ออะไรกัน น่ากลัวจัง
PS. มันจริงหรือ สำหรับคำกล่าวที่ว่า "ทุกชีวิตเกิดมาย่อมมีค่า" เพราะไม่ว่าจะพยายามสักเท่าไรฉันก็ไม่เคยเลยที่จะไขว่คว้าหาข้อยืนยันของคำกล่าวนี้ได้ ฉันจึงเป็นได้แค่เพียง ~"แวลิวลิส(valueless) ผู้ไร้ค่า"~
คือผมก็เคยมีความรู้สึกแปลกๆเหมือนกัน แต่พลังของผมมันเป็นพลังแห่งการคิดค้นอ่ะคับ
เวลาที่ผมเปิดใจหรือทำจิตใจให้สงบ อยู่ๆสิ่งรอบข้างก็ดลบัลดาลให้เกิดความรู้สึกแปลกๆ
เหมือนมีอะไรบางอย่างผุดขึ้นมาให้หัวยังงั้นแหละคับ เหมือนกับว่ามีสิ่งใหม่ๆเกิดขึ้นในหัวผม
ผมสามารถแปรเปลี่ยนให้มันเป็นความคิดใหม่ๆเกี่ยวกับ ภาษา รูป เสียง เครื่องมือ ๆลๆ  แต่ยัง
คิดว่าอาจจะเป็น ธรรมชาติของมนุษย์ที่จิตสงบย่อมเกิดปัญญา  เพื่อนลองทำจิตใจให้สงบแล้ว
มองไปรอบๆข้างดูสิคับ  แล้วมาบอกผมนะ ว่าผมไม่ได้แปลก
PS. สิ่งที่อันตรายที่สุด คือ การคาดหวัง
ทำได้แค่นิด ๆ หน่อย ไม่มากมาย
PS. ในโลกนี้มีประตูนับร้อยบาน บานนี้ไม่เปิดรับ ยังเหลืออีกตั้ง 99 บาน!!
CONTACT from GOD
http://kids4truth.com/contact
ใจร้อนใช่เล่นเลยนะค่ะเนี่ย
เคยคิดเหมือนกันว่อยากให้ใครสักคนที่เราเกลียดตายมีคนบอกว่าโหดร้ายจัง
เค้าไม่เคยคิดเรื่องที่น่ากลัวขนาดนั้นพอมาคิดๆดูก้อคงจจริงเพราะถ้าถึงเวลาจริงๆก้อไม่กล้า
ตอนนี้พี่คิดว่าน้องน่าจะเปลี่ยนความคิดที่อยากให้ใครตายมาเป็นอยากให้คนที่บริสุทธิ์มีความสุขดีกว่าเพราะครั้งหนึ่งพี่เคยคิดว่าตัวเองเกิดมาเพื่อทำลายแต่มีบางอย่างบอกว่าเธอเกิดมาเพื่อปกป้องต่างหากและนั้นมันคือสิ่งที่ทำให้มีชีวิตอยู่ ลองเก็บไปคิดดูนะจ๊ะ
คนเรามีชีวิตที่มีค่าได้เมื่อมีความหวังๆไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวแต่สิ่งที่น่ากลัวคือคนที่อยู่โดยไม่มีหวังต่างหากถึงแม้หลายครั้งมันจะทำให้เราเจ็บแต่ถ้าเชื่อมั่นในสิ่งที่ทำลงไปล่ะก้อเราจะรู้สึกดีขึ้นทันทีที่สำคัญเราคิดว่าทุกสิ่งเกิดมาย่อมมีค่ามีแต่สิ่งที่ไร้ค่าเท่านั้นถึงคิดว่าตัวเองไร้ค่า
.......พลังเหนือธรรมชาติ........
....มันมีอยู่หลายรูปแบบ.......
.....ไม่ว่ามันจะเกิดที่การมองเห็น หรือ " ตาทิพย์ ".....
......ซึ่ง คนนั้น จะสามารถมองเห็น อดีต ปัจจุบัน อนาคต จิตใจมนุษย์ .....
..........หรือแม้กระทั่ง อวัยวะภายใน หรือ สิ่งของที่ถูกซ่อน ......
........และมันยังเกิดกับที่อื่นๆ อีกเช่น
        หู
        ขาหรือเท้า (พวกนี้วิ่งได้เร็ว กระโดดสูงกว่าคนทั่วไป และไม่มีเสียง)
.....(ยังมีอื่นๆอีกมากมาย)..........
  ...พวกที่กล่าวนั้นเป็น พลังจิตที่เกิดกับอวัยวะของร่างกาย......
........จะว่าไป ตัวกระผม อาจจะที่พลังอยู่(รึป่าวนะ).........
...คือ เมื่อเวลาที่ทำแบบฝึกหัด หรือข้อสอบ ที่มีตัวเลือก ก ข ค ง......
..........ถ้าผมสังหรณ์ว่า น่าจะเป็นข้อใดเป็นข้อแรก ..........
............ข้อนั้นมักจะถูกเสมอ.................
....................................................................................
เหมือนกันเลยค่ะเป็นเหมือนกันรู้สึกเหมือนมี2จิตมารวมเป็น1เดียว
( ตนจิตรแข็ง )        สิ่งที่เรามีหากเราไม่รู้จักใช้ก็อาจทำให้เราฉิบหายภายหลังได้อาจจะเกิดกับสิ่งที่เรามีนั่นแหละ
ผมก็มีนะครับ ผมเป็นคนที่มีจินตนาการล้ำลึกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ มีพลังพิเศษอยู่ที่ความคิดจินตนาการ เช่น ผมเดินไปเห็นพี่สาวคนหนึ่งสวยโครตๆ ผมจินตนาการได้ว่าพี่เค้าเเก้ผ้า ทั้งน-ม ทั้ง... สุดยอด(นี่คือทางลบสำหรับพลังขอผมนะ คริ คริอย่างถือนะเหอๆๆ) ส่วนด่านดีคือผมเก่งศิลฟะ การวาด เขียน มากๆๆๆ ผมอายุ 11 ปี สามารถเขียนการ์ตูนเป็นเรื่องเลยอะ เขียนเเล้วก้อเอาไปขายเล่มละบาทหน้าห้องสมุดโรงเรียนเหอๆๆๆๆๆ เป็นไงละเพ่ พลังของผม (ศิลปินจิ๋ว)
แค่ ความคิดสร้างสรร ครับ มันเป็น เรืองธรรมดา
เราว่ามันเป็นเรื่องธรรมดานะคะ เราก็จินตนาการได้
0---ผมชอบเรื่องแปบนี้ละมีนสนุกดีแต่ก็ไม่ได้คิดมากนะเเต่ก็เชื่อมากกว่าอ่ะ  เราก็ไม่ควร  โกธรง่ายนะเพราะมันจะจุดที่ทำให้เกิดปัญหานะ วาดๆๆๆๆๆดีครับ---0103
ดีคับ  ผมก้อเปนคนนึงที่คิดว่าพลังภายในตัวมีจิงแต่ก้อไม่แน่ใจว่าจะมีอย่างคนอื่นเขาบ้างรึป่าวผมก้ออยากมีบ้างแต่ก้อขอให้พลังนั้นที่ผมต้องการไปในทางที่ดีก้อพอ1
ผมก้อไม่แน่ใจอ่ะเเต่ผมมักฝันก่อนที่จะเกิดขึ้นจริงประจำเลยครับ
แบบว่า ฝันว่าจะทะเลาะกับเพื่อน ทีเเรกผมก็คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่พอไป รร. มันก้อทะเลาะจริง ขนาดทำทุกอย่างปกติเเล้วนะ
อีกอย่าง คือ ชอบเห็นอนาคต แบบ แปปๆ อ่ะครับ แบบว่า นั่งเฉยๆ เเล้วเห็นว่ามีแมววิ่งเข้าบ้าน พอดูอีกทีก้อไม่มี แต่พอผ่านไปซัด 2-3 นาที แมวก้อวิ่งเข้าบ้านผมอ่ะครับ
ผมก้อ งงๆ เหมือนกัน
ขอความเห็นด้วยนะครับ109
เป็นแบบ เดจาวู ถามนิมิตล่วงหน้าจะเกิดจากการ ฝัน หรือ เหมื่อลอยเผลอคิดไป บางคนจำได้ บางคนจำไม่ได้ แล้วมันไปขึ้นจริง อาจจะพรุ้งนี้ อาทิตย์หน้า หรืออีกเดือนนึง แล้วแบบเกิดอาการ เห้ย!! สิ่งนี้เคยทำมาแล้ว สิ่งนี้เคยเกิดมาแล้ว เราเคยไปสถานที่นี้ แล้วก็ขนลุก แต่ก็ไม่มีใครแก้ไขอะไรได้ เพียงแค่รู้ว่าจะเกิดขึ้นเท่านั้น แบบนี้คือ เดจาวู มีกันทุกคนน่ะ ถ้าเราเฝ้าสังเกตุดี ๆ มีสติรู้ตัวมาก ไม่ว่าจะพลังแบบไหน
ยังมีอกนะแบบเวลาใครมองมาที่เรา แล้งส่งความคิดมา สังเกตุดีๆว่าเราจะเหมือนรับรู้ได้ว่ามีคนมอง แล้วเราเองจะหันไปมองโดยทันที อย่างหมาเห่าเราอยู่ จังหวะนั้น ถ้าเราพึ่งลุกจากการทำสมาธิ แต่ไม่ออกจากสมาธิ ความคิดสงบ ว่างไม่มีอะไร แล้วหันไปมองที่หมา แล้วคิดว่า หมา หมาเฉย ๆ ทันต์หยุดสนใจเราเลิกเห่าเลาทันที อันนี้ใช้บ่อย ห้ามปลุงอย่างอื่นเข้าไปนะ เช่น โกรธที่มันเห่าอะ มันจะยิ่งโมโหมา นี้ คือ การสื่สารทางจิตแบบเล็ก แต่เราไม่รู้ตัว เพราะเรายังมีสติรู้ตัวไม่พอ
แล้วก็ ยกของหนัก สู้กับคนตัวใหญ่ หรือใช่กำลังเกินขีดจำกัด อันนี้ อยู่ที่ใจล้วน ๆ ใจเราต้องมั่นคงกับคำว่าทำได้ ห้ามหลุดความคิดว่าทำไม่ได้เลยแม้แค่วินาทีเดียว อาจทำไห้เราบาดเจ็บ จากการทำอะไรเกินกำลังได้ แต่ก็อย่าไปทำอะไรที่เกินกำลังเกินไป อย่างเช่นยกรถไฟ เป็นต้น ต้องค่อย ๆฝึกกันไป
ทุกอย่างเป็นไปได้ เพียงแคเรามีสติ และหมั่นฝึกฝนให้ชำนาน มันยังมีอีกหลายพลังอีกหลายอย่างที่ไม่ต้องถึงขั้นสูงก็ใช้ได้ในคน
แต่ก็อย่างว่าแหละ บางคนจะหาว่าบ้า
แแดจาวู เปนทริกของความฝันครับ อันนี้มีกันเกือนทุกคนเลย
ผมมีตาทิพย์ใคร เชื่อมั้ง
เมื่อใดที่เอามือป้องหน้าผาก ผมจะมองได้ไกลกว่าปกติ
สามารถดูรู้ได้อีกว่าใครพูดจิง หรือ โกหก
สามารถ มองรถที่อยู่ทางแยกได้ โดยเรายังไปไม่ถึงทางแยกนั้น
แล้วที่เจ๋งคือ สามารถ ข่ม คนอื่นได้ด้วยการมองตา เหมือนสะกดจิต
คุณกับฉันก็เหมือนกันเลย มีพลังแบบเดียวกัน คุณควบคุมมันได้ดีนะพลัง มโนของคุณ เก่งจังฉันทำได้นะแต่คงไม่เก่งเท่าคุณน่ะ
เห็นไปเหยียดคุณซาตานที่เม้นล่างๆมา แหม่ แม่คนเหยียดเก่งงงง ต่อให้เขาไม่มีจริงๆคุณก็ไม่ควรไปเหยียดเรื่องเขามโนเขาแบบนั้น
ฉัน ชื่อ วิสกี้
ฉัน คิดว่า ตัวเอง อาจจะแค่บ้า หรือ เป็นอะไร  ไปแค่คนเดียว แต่ คือ ..
ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี คือแบบ ว่า โดนแมลงกัด ตอนไป จีนเมื่อ สองเดือนก่อน เดือนกันยายนที่ 15
และตอนนี้แผล ที่โดนกัด ก้อยังเป็นสะเก็ด เป็นสะเก็ดมา จนถึงปัจจุบันนี้ และตอนนี้ ตอนที่นู๋กำลังพิมพ์
และเมื่อนู๋ แคะ แกะ เกา หรือแม้แต่ ลนไฟ นู๋เอาไฟแชก ลนขาตัวเอง จนรอบๆแผลเปนสีน้ามตาล มันก้อไม่หาย
นู๋ลองปรึกษา เตี่ย หรือแม้กระทั้ง มัม  พาไปหาหมอ ผิวหนัง แต่ การที่ทา ยาหรือแม้ กระทั้ง ผ่า มันออก ก้อไม่ช่วยอะไรเลย
เมื่อวานซืน ฉันว่าถ้าฉันกลับบ้านฉันจะไปซื้อขนมมาสักถุงหยั่ยๆเพื่อไว้กินและ ดูหนัง gossip girl ทื่อเมริกา มีไห้ดูเปนพันๆรอบแล้ว
ว่าจะไปซื้อที่ ห้าง LT ในวันเดียวกัน 
ฉัน กลับ อยู๋ที่ ห้างชื่อว่า แหลมทอง LT ที่ ระยอง ตอน 3 ทุ่ม ทั้งๆที่ นั่งอยุ่บนรถ กับ เตี่ยและ กำลังจะไปส่ง เพื่อนสนิทในกลุ่ม
หลังจากที่เรา เดินไป ซื้อหนัง gossip girl ซีซั่น แรกและ สอง ในร้านที่มีชื่อว่า laser music ขายทั้งแผ่นหนังและ เพลง
และพบว่า มันพึ่งขายไห้กับใครไปไม่รู้ ซึ่งตอนนั้นฉันไม่ได้เอะใจกับอะไรเลย 
พอเราส่งเพื่อนสนิทของฉันกลับบ้านแล้ว เราก้อเดินทางกลับบ้านกัน
และพอกลับมาบ้านแล้ว มัม บอกว่า เห็นฉันบอกว่าจะออกไปซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ห่างจากบ้านเป็นร้อยเมตร  ฉันตกใจแต่ก็ยังเก็บความรู้สึกนี้ไว้ เพราะฉันอาจคิดมากไปเกี่ยวกับแผล ที่ยังไม่หาย แต่ฉันขึ้นมาก็เห็น ถุงขนมถุงเบอเร่อ กับ DVD gossip girl season1และ2
วางอยู่บนโต๊ะ ที่แล๊ปท๊อปส่วนตัวของฉัน พระเจ้า ฉัน คิดมากหรือเบลอ แต่ก็ไม่ใช่ หากเรื่องนี้ไม่เกิดขึ้น อีกกับฉัน
วันต่อมาวันที่ 14 ตอนประมาณ 2 ทุ่ม ฉันนั่งเล่นและทำการบ้านอยู่ในห้องทั้งวัน  ฉันคิดว่าอยากจะอาบน้ำ เลย เดินลงไปชั้นล่าง เพื่อ หา มัม
มัม พึ่งออกมาจาก ห้องน้ำและบอกกับฉัน ว่า ยังไม่อาบน้ำอีกหรอ เห็นมาเอาผ้าเช็ดตัวนานแล้วบอกว่าอยากอาบน้ำไม่ใช่หรอ แต่กลับ กัน ฉันตกใจมากเพราะฉันพึ่งลงมาจาก ชั้นบนได้ไม่ถึง 2 นาทีด้วยซ้ำ ฉันตกใจจึงรีบเดินไปที่ห้องน้ำใหญ่ เพื่อพิสูจน์ ประตูห้องน้ำถูกปิดไว้สนิทเหมือนมีคนอาบอยู่แต่จริงๆแล้ว มันไม่ใช่ ฉันลองพลักประตูเข้าไป ผ้าเช็ดตัว และ ของที่ฉันใช้ เป็นประจำ ถูกวางจัดในแบบที่ฉันมักจะทำเองไม่มีใคร เคยทำไห้ฉันหรือแม้แต่กระทั้ง เตี่ย หรือ มัม และ ตอนนั้นวันนั้น ฉันอยู่ในจุดที่ไม่สามารถ อธิบายกับใครได้ จึงเก็บเรื่องนี้ไว้
และ หมกตัวอยู่หน้าแล๊ปท๊อป จนถึงวันนี้ ณ เวลาที่ผ่านไป 2 ชั่วโมง ตอน 2 ทุ่มครึ่ง ฉัน ยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน จึงอยากจะกินน้ำ ฉันนั่งหลับตาและ คิด ภาพขวดน้ำ  ฉันเห็นน้องชายฉัน บังเอิญที่บ้านฉัน ห้องฉันทางด้านซ้ายทำเป็นกระจกเลื่อนได้ เดินลงไปชั้นล่างเพื่อ จะเข้าห้องน้ำ รู้มาในภายหลังนะ  เค้าเดินมาถามฉันว่า ฉันขึ้นมาบนนี้ได้ยังไง ทำไมเร็ว จัง  ฉันก็บอกว่า ฉันไม่ได้ลงไปอะไรเลย
เค้าก็หาว่าฉันโกหก และ ชี้ไปทางด้านหลังของฉัน และบอกว่า นั้นไงขวดน้ำที่ ผมเห็นพี่ดื่ม พระเจ้า ฉันหันหลังไปมองขวดน้ำที่วางตั้งอยู่บนเตียง ของฉัน ฉันตกใจ และ ต้องการหาที่ ระบาย คนที่มีอะไรใกล้เคียงกับที่ฉันเล่าติดต่อฉันที
ฉันอาจจะเหมือนคนบ้าแต่หากคุณเชื่อในสิ่งที่ฉันระบายออกมา ขอไห้ติดต่อฉันอย่างทันที
white.juliet_b@windowslive.com
มันน่าอัสจรรนมาก อยากถามถึงภาวะจิตใจของคุณตอนนั้นมีอะไรบ้าง มีสภาพร่างกายเป็นอย่างไร และขั้นตอนการคิดมีอะไรบ้าง เช่น อยากได้ กังวล เฉย ๆ กลัว ตกใจ เป็นต้น สภาพร่างกายเช่น อดนอน หิวมาก ทำงานหนัก อ่อนล้า แข็งแรง ง้วงนิดหน่อย เป็นต้น ขั้นตอนการคิดคือ จดจ่อไม่หยุดคิด คิดและปล่อยผ่าน หรือ คิดอย่างปรานีตจนครบทุกองค์ประกอบ หรือแค่คิด
อยากให้คุณตอบกลับ เพราะคุณอาจจะทำได้ในสิ่งที่เราอยากทำ คือ การผสมกัน ระหว่างความคิดที่ไม่รู้ตัวกับรู้ตัวและภาวะจิตใจ อยากทำได้มากกว่าสัมผัสอรูปนามที่มองไม่เห็น ให้สามารถใช้ในแบบรูปนาม หรือ จับต้องได้
ติดต่อฉัน Line ID uranium9731
[b-008] อ่านทั้งคนตั้งกระทู่และตอบกระทู่ (อันที่จริงอ่านไปไม่กี่คน) เลยจะเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟังบ้าง จะเรียกว่าฟลุ๊คหรือพลังเหนือธรรมชาติอะไรก็ตาม แต่บอกตามตรงว่าไม่ปลืมเลย รู้สึกเหมือนประสาทจะกิน
มันเริ่มจากเหตุการที่แม่ของเราประสบอุบัติเหตุเข้าไอซียู หนึ่งวันก่อนหน้าเรารู้สึกหนักแขนซ้ายและปวดที่ไหล่ข้างซ้ายมากๆ และอาการก็ทวีความรุนแรงขึ้นทุกวันที่แม่เราอยู่ไอซียู จนวันหนึ่งที่หมอบอกว่าแม่เราอาการดีขึ้น เราก็ยังคงปวดแขนไม่หาย(วันหลังๆนี้แทบจะยกไม่ขึ้นแล้ว) ในที่สุดแม่ก็จากไป เราจำความรู้สึกช่วงนั้นได้ดี เป็นความเจ็บปวดทางร่างกายที่ไม่มีทางลืม
เวลาผ่านไปร่วมหนึ่งปี เราได้รับโทรศัพท์จากน้าว่าตาป่วยอยู่โรงพยาบาลด้วยโรคหัวใจ ห้องไอซียูเหมือนกันแต่ว่ายังคงมีสติคุยกับลูกหลานได้ (แม่เราตั้งแต่วันที่ประสบอุบัติเหตุก็หมดสติตลอด และก็หลับไปแบบตลอดกาลเลย ที่จริงก็อยากให้ลืมตาขึ้นมามองหน้าลูกสาวเป็นครั้งสุดท้ายหลังจากทีไม่ได้เจอกันมาหลายเดือนเพราะเราอยู่หอพักของมหาวิทยาลัย) วันที่เราไปเยี่ยมเราไม่มีอาการใดๆ และก็ไม่ได้เครียดเพราะดูเหมือนว่าตอนนั้น อาการของตาจะไม่ได้แย่อย่างที่คิด
เรากลับมาหอพักได้หนึ่งวันออกไปเที่ยวห้างกับเพื่อน ขณะที่กำลังเดินเลือกของอยู่แขนซ้ายเราก็เริ่มปวด เป็นความปวดที่เราไม่มีทางลืม ในตอนนั้นเราภาวนาอย่าให้ต้องเกิดเรื่องอะไรเลย เราไม่ซื้อของต่อแต่เร่งให้เพื่อนกลับหอ ขณะนั่งรถกลับความปวดเริ่มเพิ่มมากขึ้น พอกลับถึงหอเราเก็บข้าวของทันทีเลย และโทรไปหาน้าเพื่อถามว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน เพื่อจะติดรถไปเยี่ยมตาด้วย
คำตอบที่เราได้รับกลับมา ตาเพิ่งเสียไปเดี๋ยวนี้เอง
PS. ใครคนนั้น... อาจจะอยู่ที่ไหนก็ได้ ฉันไม่เคยรอ.... แต่คงเป็นสุขถ้าได้เจอ
สองปีต่อมาเราทำงานอยู่ที่สมุทรสาครและเครียดนักจนลาออกจากงานมานอนไว้อาลัยชีวิตที่ห้องพักเพียงลำพัง (คิดเล่นๆว่าจะฆ่าตัวตายยังไงถึงจะไม่ทรมาน) เสียงที่ขุ่นเคยดังขึ้น มันคือเสียงวงปี่พาทที่ใช้บรรเลงในงานศพ ตอนนั้นเราคิดว่าเราคงเครียดมากจนหูแวว ปฏิเสธทุกอย่างขังตัวเองแต่ในห้อง วันเวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์เสียงนั้นไม่เคยจางหายทั้งกลางวันและกลางคืน เราไม่ยอมรับโทรศัพท์ใคร ทั้งที่ใจลึกๆ รู้สึกเป็นห่วงลุงขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
ในที่สุดเราตัดสินใจโทรไปหาอาที่ดูแลลุงอยู่ อาบอกว่าลุงเสียแล้ว และเขาก็รอเราจนถึงวินาทีสุดท้าย ที่เขาจะทำได้ คงเป็นเพราะเรากับพี่ต้องเสียพ่อไปแต่เด็ก และยังต้องมาเสียแม่ไปอีก ลุงจึงห่วงเราตลอดมา ความหวังสุดท้ายของลุงคงเป็นการได้เห็นว่าเรากับพี่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขดี แต่เรากลับมัวแต่มกหมุนอยู่กับตัวเอง สุดท้ายลุงก็จากไปโดยไม่ได้มีโอกาสเห็นหลานเป็นครั้งสุดท้าย ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วน่าจะรีบกลับไปหาลุง มัวแต่คิดว่าตัวเองเครียดจนหูแว๋ว แต่ก็เปล่าเลยทุกอย่างที่รับรู้ได้มันถูกหมด
หลังจากเหตุการที่ผ่านมา เราประสาทแทบเสียกลัวว่าสัญญาณบางอย่างจะเกิดขึ้น ภาวนากับตัวเองขอให้เป็นเรื่องฟลุ๊คและก็บอกตัวเองอย่างนั้น เวลาผ่านไปเกือบปี ไม่มีสัญญาณใดๆ
จนวันหนึ่งอาการปวดแขนก็กลับมาในตอนเช้ามันปวดไม่มากแต่ความรู้สึกนี้มันคุ่นอย่างบอกไม่ถูก เราคิดถึงอาทั้งๆที่ไม่เคยคิดถึงมาเป็นปีๆ เราโทรไปหา ถามอาว่าสบายดีไหม ไม่สบายหรือเปล่า อาตอบกลับอย่างตกใจ ถามเราว่ารู้ได้ไงว่าอาไม่สบาย แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากแค่เข้าโรงพยาบาลเฉยๆ เฮ่อ ๆ ขอบคุณสวรรค์ที่ครั้งนี้ไม่ต้องสูญเสียอะไร
จากวันนั้นจนถึงวันนี้เราไม่ปวดแขนซ้ายอีกเลย และทุกคนที่เราแคร์ยังคงสบายดี ความสามารถแบบนี้อย่ามีเลย มีไปก็ทำร้ายจิตใจตัวเองเสียเปล่าๆ รู้ไปแก้ไขอะไรได้ มีแต่เจ็บปวดที่ไม่สามารถทำอะไรนอกจากการได้รับรู้เท่านั้น ดังนั้นมันจงเป็นเรื่องฟลุ๊คคคคคคคคคคคคค ที่ไม่มีทางเกิดขึ้นอีกก็พv
PS. ใครคนนั้น... อาจจะอยู่ที่ไหนก็ได้ ฉันไม่เคยรอ.... แต่คงเป็นสุขถ้าได้เจอ
ของผมต้องบอกว่ารู้ล่วงหน้าครับและมันเกิดขึ้นมาเอง โดยไม่ได้ตั้งใจ จากจิตใต้สำนึก เวลาอยากให้เกิดไม่เกิด เวลาอยู่เฉยๆก็ดันเกิด
  เรื่องมีอยู่ว่า วันที่ผมต้องไปแข่งชกมวย ระดับจังหวัด ผมต้องไปซ้อมครั้งสุดท้ายก่อนชกจริง แต่ตอนบ่ายๆวันนั้น ผมฝัน(แอบหลับในห้องเรียน)ว่าผมจะโดนคนมาท้าชกต่อยและคนนั้นก็เมามาด้วย  พอตื่นมาก็ไม่คิดอะไรนะ บอกตรงๆว่าลืมไปแล้วด้วย แต่พอตอนเย็นไปซ้อม มันก็เกิดขึ้นจริงๆนะแหละ มีขี้เมามาท้าต่อย และในฝันผมจะรับท้าต่อยกับมัน แต่ผลก็คือ ผมจะตาเขียวปากแตก แต่ก็ชนะ พอเจอเหตุการณืคล้ายๆนี้แล้วผมเลยไม่เอาไม่รับคำท้า แต่ก็ไม่วายต้องได้ชกกันจริงเพราะมันไม่สน วิ่งใส่ผมเลย ปรากฏว่ามันโดนคนที่ช่วยสอนผมอยู่ สอยเอาจนล่วง ตาเขียวปากแตก เหมือนที่ผมฝันเลย แต่กลับกันตรงที่ว่า ในฝันผมเจ๊บ แต่ความจริงมันเจ๊บ เรื่องก็มีอย่างงี้แหละนะ และก็มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งมาก
อาจจะเป็นสัญชาติตะญาณเดจาวูมั้งค่ะ
ไปรับรู้เอาเดจาวูของคนอื่นเฉย555
ผม satan
ผมเองก็ไม่รู้ว่ามีพลังบ้างไหม
แต่ว่าเวลาทีผมโมโหจนอยากจะทำร้ายใครคนนั้นผมก็จ้องเค้าและเค้าก็เลยขนลุกและหนาวไปทั้งตัว
และดูเหมือนจะมีแรงเพิ่มขึ้นกว่าคนปกติพอมีเรื่องร่างกายผมจะไม่รู้สึกเจ็บและสุดท้ายผมอัดเค้าจน
ช้ำไปทั้งตัวแต่ตัวเองมีแพลด้วยแต่พอนอนซักตื่นหนึ่งแผลก็หายและกลับมาเป็นเหมือนเดิมเหลือไว้
แค่แผลเป็นรอไปเดี๋ยวก็หายอะไรทำนองเนียอะหะ
ถ้าโดนมีดฟันไรงี้จะหายเร็วป่ะ
นั้นน่าจะใช้เวลาประมานเดือนนึงอ่าค่ะ
หูววววว คุณซาตาน ฉันคิดว่าคุณก็มีอีกพลังนะ พลังสูงสุดเลยล่ะ พลังนี้ฉันก็มีนะ พลังมโน ไง มโน งมงาย คุณควบคุมมันได้ดีเลยล่ะ 55555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?