สวัสดีครับน้องๆ ชาว Dek-D.com... กลับมาเจอเจอกับ พี่โช และคอลัมน์
JaPON JaPAN(เจปง เจแปน) อีกแล้ว สำหรับวันนี้มาดูกันว่า รายการ
โทรทัศน์ที่เกี่ยวกับอาหารของญี่ปุ่นชอบนำเสนออะไรบ้างให้เราดู จริงไม่จริง
ลองอ่านดู รับรองมันส์
1.พูดคำว่า อร่อย ก่อนกิน
ทุกคนคงนึกภาพรายการอาหารญี่ปุ่นออก เวลาที่ดาราหน้ากล้องของญี่ปุ่นกำลังจะอ้าปากเพื่อรับประทานอาหาร โดยมาก กระบวนการ "อั้ม" ของนางจะมาพร้อมๆ กับการกรีดร้องว่า "อ๊ายยยย อร่อยยยย โอะ-อิ-ชีๆๆๆๆ อ๊างๆๆๆๆๆ" ถูกมั้ย ... คือชาวบ้านชาวช่องที่ไทยเนี่ย ทุกคนล้วนสงสัยกันว่า "นางรู้สึกรสของอาหารนั้นแล้วหรือ ยังไม่ทันกินเลย" 
ซึ่งไม่ว่าจะผู้ชาย ผู้หญิง คุณเอ็นโด้ (ใครไม่รู้ แต่ชื่อนี้มาบ่อย) คุณทานากะ คุณนู่นคุณนี่ ทุกผู้ทุกนามล้วนมีอากัปกิริยาเดียวกันที่ดูยังไง้ยังไงก็ฟังธงได้ว่า "นางพูดว่าอร่อยก่อนกิน" แน่ๆ
ซึ่งไม่ว่าจะผู้ชาย ผู้หญิง คุณเอ็นโด้ (ใครไม่รู้ แต่ชื่อนี้มาบ่อย) คุณทานากะ คุณนู่นคุณนี่ ทุกผู้ทุกนามล้วนมีอากัปกิริยาเดียวกันที่ดูยังไง้ยังไงก็ฟังธงได้ว่า "นางพูดว่าอร่อยก่อนกิน" แน่ๆ พี่โชลองถึงขนาดมาลองนั่งดูคลิปรายการอาหารหลายๆ รอบ กด play สลับหยุด หลายครั้ง ทำให้เห็นว่า จริงๆ แล้ว ดาราญี่ปุ่นจริงๆ แล้ว ไม่ได้พูดว่า "อร่อย" ก่อน "อั้ม" ครับ เพราะเค้า "กิน" ก่อนพูดว่าอร่อยแน่นอน แต่ก็อย่างว่า กระบวนการตอนอาหารเข้าปาก หลับตาพริ้ม และพูดว่าอร่อยของทุกคนนั้น มันรวดเร็วมากกกกกก มากจนน่าสงสัยว่าพูดว่าอร่อยก่อนงับเข้าไป จนมนุษย์พ่อมนุษย์แม่ชาวไทยมักจะพูดกันเป็นเสียงเดียวว่า "แกรับรู้รสแล้วหรอวะ เพิ่งเคี้ยวได้ครึ่งคำเหอะ"
คนญี่ปุ่นได้ทำให้เราติดภาพติดหู กับคำว่า "อร่อย" ไปเสียแล้ว เอาเป็นว่านอกจากภาษาอังกฤษแล้ว มีอีกแค่ไม่กี่ภาษาในโลกที่คนไทยในวงกว้างจะรู้จักคำว่า "อร่อย" ในภาษานั้นๆ และหนึ่งในนั้นคือคำว่าอร่อย (oishii: 美味しい) ในภาษาญี่ปุ่น ก็ไม่แปลก เพราะนางเล่นพูดกันแทบจะทุกวินาทีในรายการอาหารจริงๆ
2. ซูมอาหารชัดๆ บนช้อนไม่ก็บนตะเกียบ
ข้อสองนี้ ไหน มีใครเถียง มาไฝว้กับพี่โชเลย เพราะรายการอาหารของญี่ปุ่น แทบจะร้อยทั้งร้อย ไม่ว่าจะเปิดมาต้นรายการ เปิดมาดูกลางคัน หรือก่อนจบรายการ มักจะเป็นรูปอาหารที่นำเสนอวันนั้นที่ถูกซูมมมมม จนเห็นทุกอณูสายใยอาหาร ถ้าเป็นเนื้อ ก็ต้องเห็นไขมันลายหินอ่อน เนื้อแดงแป๊ด ถ้าเป็นผักก็ต้องเขียวนุ่มฟู พูเดิ้ลเรียกพี่ ถ้าเป็นเค้กก็ต้องฟรุ้งฟริ้งใหญ่ยักษ์แบบไม่เกรงใจสภาพหน้าท้องของฉันเลย
ยิ่งเปิดช่องรายการอาหารเยี่ยงนี้มากลางดึก มั่นใจว่าชาวไทยในสยามประเทศร้อยทั้งร้อยจะเกิดสภาพแพ้ท้อง
(หิว) ไม่ว่าจะเพศชายหรือหญิง วิ่งลงไปต้มน้ำ ชงบะหมี่กิน เอาเป็นว่าที่ไดเอ็ทมาทั้งวันจบเห่เพราะรายการซูมซูมของญี่ปุ่นทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นราเมงเส้นเหลืองหยิกหยอย โอโกโนมิยากิประวัติร้านสองพันปี คุณลุงทายาทรุ่นที่เท่าไหร่ไม่รู้ เคี่ยวซุปกี่ชาติไม่สน สนแต่ GU หิว(ขอหยาบเถอะ)
เพื่อนพี่โชชาวยุโรปเคยมาบ่นกับพี่โชว่า "ชั้นไม่ไหวกับทีวีญี่ปุ่นนะ เปิดมามีแต่พาไปกินอาหาร และซูมอาหารเข้าออก ชั้นได้ความรู้อะไรบ้าง มีแต่อยากกิน ไม่ไหวจะเคลียร์" ...จนพอพี่โชถามเพื่อนว่า "แล้วยูทำยังไงเวลาเปิดทีวีมาเจอ" เพื่อนก็ได้แต่ตอบว่า "ก็ดูต่ออะจ้ะ..." ไม่ไหวนะ ขนาดฝรั่งยังดูต่อ คนไทยจะเหลือหรอ
3. กินอะไรก็อร่อย ไม่มีไม่อร่อย
คนญี่ปุ่นเนี่ย จะว่าไปแล้ว การพูดว่า "อร่อย" ในเวลาทานอาหารเป็นมารยาทหนึ่งในการกินอาหารที่ขาดเสียไม่ได้ ประมาณของชาวไทยที่ต้องใช้ช้อนส้อมทานอาหาร ไม่ใช้มือเปิบ ทานเสร็จแล้วรวบให้สวยงาม เพื่อให้ดูฟินทั้งคนกินและคนให้กิน (จะได้เกิดบรรยากาศที่ว่า อุ๊ย เป๊ะ มารยาทดีอะกันทั้งสองฝ่าย)
โดยทั่วไป คนไทยบางคนแม้อาหารอร่อยแค่ไหนก็อาจไม่ค่อยพูดว่าอร่อย แต่อาจแสดงออกจากการขอกินเพิ่ม(ขอเบิ้ล) ซึ่งคนญี่ปุ่นเค้าแสดงออกว่าอะไรอร่อยหรือไม่อร่อยตั้งแต่คำแรกที่ทานจริงๆ จะเบิ้ลไม่เบิ้ลก็อีกเรื่อง
คราวนี้ หลายคนอาจถามว่า แล้วถ้าไม่อร่อยต้องทำยังไง? เพราะอย่างที่เรารู้กัน คนญี่ปุ่นมีลักษณะที่ไม่พูดทำร้ายน้ำใจคนขนาดนั้น ดังนั้น ถ้าจะพูดว่าไม่อร่อย คนญี่ปุ่นอาจพูดว่า "อร่อย" ในน้ำเสียงที่ไม่สดใสหรือตื่นเต้นขนาดนั้น หลายๆ คนอาจพูดว่า ”美味しいかも” แทนเป็นต้น ถ้าแปลเป็นภาษาไทย ก็แนวๆ ว่า "ก็อร่อย...(มั้ง)" ซึ่งก็เป็นที่รู้กันว่า ไม่ค่อยถูกปากสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นรายการทีวีแล้ว อะไรก็อร่อย
4. ไม่มีอะไรไม่น่ากิน ทุกอย่างจัดเต็ม
ข้อนี้ก็จริงสุดๆ มีอะไรที่ถ่ายออกมาแล้วดูไม่น่ากินบ้าง ต่อให้เป็นรายการอาหารที่ถ่ายที่บ้านคน อาหารที่เอาออกมาวางบนโต๊ะนี่ก็อลังการงานสร้าง ความคิดสร้างสรรค์บรรเจิด หาที่เปรียบมิได้
เพื่อให้เห็นภาพ พี่โชจะขอเขียนออกมาเป็นข้อๆ น้องๆ คนไหนอยากช่วยร่วมฟินก็ไปเขียนในคอมเม้นต์เลยนะครับ
เนื้อ : ต้องแดงเป๊ะ ลายไขมันแทรกทุกอณู สวยงามเลอค่า ห้าหมื่นบาท กินปุ๊บน้ำตาไหล นุ่มละลายในปาก
ไข่แดง : ไข่แดงต้องเงาวับ สะท้อนแสงไฟ แลดูสุขภาพดีมีแร่ธาตุครบทั้งตารางธาตุที่เคมีอาจารย์อุ๊สอน
ชีส : ต้องยืด ต้องนิ่ม ต้องเหลือง ต้องซูม ไม่ว่าจะชีสไหนๆ เน้นว่า "ต้องยืด" ไม่ยืดผิด
ผลไม้ : โดยเฉพาะสตรอว์เบอร์รีเนี่ย ต้องแดง ต้องฉ่ำ ต้องใหญ่เท่าหน้า ไม่งั้นผิดเบียร์ : ต้องเหลืองอ๋อย ต้องเย็นเฉียบ ฟองต้องครีมนุ่มๆ สวยพอดี ปริมาณ 20-25% ของแก้ว
โยเกิร์ต : พอดารากินอย่างอร่อยแล้ว ต้องมีรูปท้อง เพื่อแสดงให้เห็นว่ากินแล้วถ่ายคล่อง เป็นรูปลูกศรลากไป ทางทวารหนัก
เกี๊ยวซ่า : ต้องทอดบนกระทะผัดฉ่า ฟู่วววววว ต้องเกรียมนิดๆ ต้องกินกับเบียร์ ต้องทำเสียงพอใจขั้นสุดเวลา กิน โดยเฉพาะหลังกลับบ้านมาเหนื่อยๆ
5. ตื่นเต้นกับทุกเมนู โดยเฉพาะอาหารต่างชาติ
อันนี้ขอพูดสั้นๆ แค่อาหารไทยกับอาหารเม็กซิโก ประสบการณ์ตรงที่พี่โชดูเองมากับตา ดาราญี่ปุ่นจะ "สึโก้ยยยยยยยยยย" กันถึงขีดสุดเวลาเห็นเมนูหรือวิธีการรับประทานอาหารที่ไม่คุ้นตาตนเอง บางอย่างที่เรารู้สึกว่าแสนจะธรรมดา แต่คนญี่ปุ่นไม่คิด เช่น...
- การใช้ช้อน คู่กับ ส้อม ... สึโก้ยยยย (เพราะส้อมปกติ ใช้กับมีด)
- การใส่น้ำตาลในก๊วยเตี๋ยว .... สึโก้ย (เพราะหัวเด็ดตีนขาดยังไงคนญี่ปุ่นก็ไม่ใส่น้ำตาลในราเม็ง)
- การที่ชาที่ขายในร้านสะดวกซื้อของไทยหวาน .... สึโก้ย (เพราะคนญี่ปุ่นไม่กินชาเขียวหวานเด็ดขาด)
- การที่เราใส่น้ำแข็งในเบียร์ ... สึโก้ย (เพราะคนญี่ปุ่นไม่ใส่น้ำแข็งในเบียร์)
- การที่เห็นคนเม็กซิโกใส่พริกกับทุกสิ่ง ไม่ว่าจะโรยพริกบนกาแฟ บนไอศกรีม บนขนม ...สึโก้ย (เพราะแปลก)
6. ชอบให้ดารามานั่งดูรายการไปพร้อมๆ กับเรา
ใครเคยสังเกตบ้าง ว่าจุดเด่นหนึ่งของรายการโทรทัศน์ญี่ปุ่น คือการให้ดาราเป็นสิบคนมานั่งดูเรื่องที่นำเสนอไปพร้อมๆ กับเรา แล้วให้ดาราวิพากษ์วิจารณ์ พอตัดเข้าหน้าร้านอาหาร หน้าดาราเหล่านี้ก็จะกลายเป็นกรอบสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่มุมของหน้าจอ ประหนึ่งว่าพวกนางก็นั่งดูอยู่ด้วย
นอกจากข้อสังเกตข้างตนแล้ว รายการโทรทัศน์ญี่ปุ่นค่อนข้างมีตัวอักษรเยอะกว่าของไทย (จริงๆ รายการ
เกาหลีก็เยอะ แต่ญี่ปุ่นเยอะกว่านิดนึง) ประมาณว่า เขียนทุกคำที่พิธีกรพูด เน้นทุกคำที่ดาราพูดอะไรๆ ออกมา ซึ่งสำหรับคนญี่ปุ่นบางคนบอกว่าดูรก แต่สำหรับชาวต่างชาติ การมีตัวอักษรเน้นเหล่านี้ดีกับการเรียนภาษามากทีเดียว
7. ชอบแข่งกันว่าอะไร ใหญ่สุด ฟินสุด อร่อยสุด เนื้อเยอะสุด เผ็ดสุด มันสุด อะไรก็ได้ที่สุดๆ
พี่โชว่า ญี่ปุ่นเป็นเจ้าแห่งการจัดอันดับ ไม่ว่าจะอะไรก็เอามาจัดอันดับหมด
รายการโทรทัศน์ที่นำเสนอการจัดอันดับสิ่งต่างๆ มีตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ แต่ที่ดังสุดๆ ในประเทศไทยคงหนีไม่พ้นการจัดอันดับอาหาร ไม่ว่าจะอันดับราเม็ง อันดับเนื้อย่าง อันดับบุฟเฟ่ต์ อันดับเครป อันดับไอศกรีม อันดับร้านฟรุ้งฟริ้ง อันดับร้านโรแมนติก อันดับร้านหื่น โอ๊ยเยอะ
8. ทำให้คนไทยอยากกินจนทนไม่ไหวแล้ว แอ๊กกกก
นั่นแหละ หรือว่าไม่จริง ราเมงเอย เครปเอย เนื้อย่างเอย แอ๊กกกกกก !!!!!!!!!!!!!
พี่โช มั่นใจว่ามีอีกหลายข้อสังเกตที่เป็นจุดเด่นของรายการอาหาร
ญี่ปุ่นครับ แต่หลักๆ ที่นำเสนอไปน่าจะเป็นอะไรที่หลายๆ คนติดหู
ติดตากันพอสมควร น้องๆ คนไหนมีอะไรนึกออกลองเม้นต์กันเข้ามา
ได้เลยนะครับ พี่โช ว่าต้องมีอีกหลายอย่างแน่ๆ ส่วนครั้งต่อไป
จะเป็นเรื่องอะไรเกี่ยวกับญี่ปุ่นต้องคอยติดตามกันต่อไปนะครับผม
ภาพประกอบ : http://ameblo.jp/,http://straightpress.jp/
(ชอบรายการนี้สุดๆ)
23 ความคิดเห็น
โอ๊ย ขำมาก 555555555555555555
รายการอาหารญี่ปุ่นของแท้ เวลาซูมอาหารตอนตักอาหารขึ้นมา ต้องสั่นๆด้วยค่ะ แบบ สั่นทำม้ายยยยย
รายการอาหารญี่ปุ่นส่วนใหญ่ มักมี Sub ญี่ปุ่นแสดงอารมณ์ครับ นี่คือจุดเด่นหลักเลย
เดี๋ยวๆๆ
คนนี้ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็น Nocchi แห่งวง Girl Group Perfume แน่ๆเลยครับ
คุณเอนโด้ กับ คุณทานากะ จาก โกโกริโกะ ค่า
(ชอบรายการนี้สุดๆ)
ความจริงไม่ใช่แค่ที่ญี่ปุ่นหรอกมั้ง ที่เห็นเบียร์ใส่น้ำแข็งแล้วร้องว่าสึโค่ย เพราะที่อื่นเค้าก็ไม่ดื่มเบียร์ใส่น้ำแข็งกัน 55
ดูทีไรก็หิวตลอดๆไม่มีเว้นเเต่มังงะกับอนิเมะเรื่อง T.T (เห็นกระทู้นี่หิวเลยอะ)
ข้อนี้มันดูรกจริงๆนะ ถ้าสมมติเราเป็นคนญี่ปุ่นเป็นเราเราก็ว่ารกนะ ซับแบบบึ้มบ้าม เต็มจอมานี่ มันก็ดูรกจริงอะ แต่มันก็ถือเป็นข้อดีของชาวต่างชาติที่ดูซับในสิ่งที่เขากำลังพูดศึกษาประโยคได้เยอะแยะเลย ซับคือไหลตามคำพูดเน้นคำที่พูด มันดีนะสำหรับคนที่ศึกษาเกี่ยวกับญี่ปุ่นบางคนก็อาจจะจำตัวคันจิ แล้วเอาไปหาวิธีการใช้หรือความหมายตัวคันจินั้นยังได้เลย (จะไปหาอย่างไรเล่า ก็ Google แปลภาษาสามารถเขียนคันจิตามที่เราเห็นได้ หาความหมายได้ทันที หากเขียนไม่เป็นนี่ก็ลำบากหน่อยล่ะ)
ฮาหน้าพี่โช เเละก็มัตสึจุนกะนิโนะด้วย... 55555
ตอนซูมตะเกียบต้องสั่นด้วย
นจจิเธอฟินไปมั้ย????????????????
Perfume สึโก้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ต้องกินแบบนี้
โกโฏริโฏะเล่นวันไหนเหรอค่ะอยากรู้ค่ะ