ที่ประเทศไทยเป็นอยู่ไม่สามารผลิตเงินใช้เองได้อย่างอำเภอใจค่ะ แต่เป็นการวางหลักทรัพย์หรือทรัพย์สินต่างๆที่สามารถเปลี่ยนแปลงมาเป็นมูลค่าของเงินได้ เช่น ที่ประเทศไทยมักใช้ในการวางหลักทรัพย์ ก็จะเป็น ทองคำหรือเงินสกุลต่างชาติ   ต้องวางหลักทรัพย์ส่วนนี้ก่อนจึงจะสามารถผลิตเงินเพื่อนำมาใช้จ่าย หมุนเวียนภายในประเทศได้

แต่ประเทศสหรัฐสามารถผลิตเงินไม่ต้องมีหลักทรัพย์ได้ ประมาณว่า เป็นเงินส่วนกลางที่ต้องพร้อมให้แต่ละประเทศสามารถกู้ยืมเงินได้ หรือใช้เงินสุกลของสหรัฐฯได้ เช่น ประเทศที่กำลังพัฒนาแห่งหนึ่งต้องการเงินเพื่อนำมาพัฒนา ประเทศที่กำลังพัฒนานี้ต้องการกู้ยืมเป็นเงินจำนวน (เยอะ)   จึงไปขอกู้ยืมเงินกับสหรัฐ โดยมีข้อตกลงและเงื่อนไขต่างๆ(ข้าม) ถ้าทั้งสองประเทศตกลงได้ จำนวนเงินที่ประเทศที่กำลังพัฒนาต้องการ สหรัฐฯก็จะผลิตให้ตามที่ตกลง ซึ่งสหรัฐฯไม่ต้องวิ่งหาหลักทรัพย์มาวางก่อนที่จะได้เงินเพื่อนำไปให้ประเทศที่กำลังพัฒนากู้ยืมอีกที...... (ไม่งงเนอะ)

อีกอย่าง มีกรณีให้ศึกษาว่าจะเป็นอย่างไร ถ้าประเทศเราสามารถผลิตเงินขึ้นใช้เองได้ ก็จะเหมือนช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 รัฐบาลประเทศเยอรมนีจ่ายค่าชดเชยให้แก่ประชาชนโดยเป็นกระดาษที่สามารถเขียนมูลค่าของจำนวนเงินได้ เข้าใจง่ายๆ ก็เช็คดีๆนี้เอง แต่ที่ไม่ดีก็คือกระดาษที่รัฐแจกจ่ายให้ประชาชนมานั้น มันแทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย เพราะช่วงสงครามสิ่งที่ทุกคนต้องการมากที่สุดคืออาหารที่ประทังชีวิตได้ ซึ่งช่วงสงครามนั้นอาหารกลับเป็นอะไรที่หายากมากๆ ขนาดขนมปังขึ้นเชื้อราในช่วงนั้นยังมีค่ามากเลย  อาหารมีมูลค่ามากแตกต่างจากเงิน ที่มีจำนวนมากเท่าไรก็ไม่พอจ่าย (ข้อนี้เป็นข้อศึกษาในทางเศรษฐศาสตร์ว่าด้วยเรื่อง เงินเฟ้อ ) ท้ายสุดกระดาษที่รัฐบาลแจกจ่ายค่าชดเชยให้แก่ประชาชนนั้น ประชาชนได้นำมาติดเป็นวอลเปเปอร์ เพดาน เพราะอย่างน้อยกระดาษชิ้นนี้ที่รัฐให้มาก็สามารถปิดรอยรั่วหรือแสงที่ลอดเข้ามาในตัวห้องได้ (ถ้าผิดอย่างไรก็ขออภัยด้วยนะค่ะ ยิ้ม...)

กำลังเรียนเรื่องนี้อยู่พอดี ขอบคุณมากค่ะ

อย่างนี่นี้เอง งงมาตั่งนาน

งงตรงที่บอกว่า "ร้านอื่นๆ เห็นคนยอมจ่ายเงินแก้วละ 100 ก็ขอปรับเป็น 50 บาทบ้างละกัน" คือจะบอกว่าขอปรับเป็น 100 เหมือนกันบ้าง หรือจะบอกว่าขอปรับราคาเพิ่มอีก 50 บ้าง รึปล่าวครับ 

ที่ประเทศไทยเป็นอยู่ไม่สามารผลิตเงินใช้เองได้อย่างอำเภอใจค่ะ แต่เป็นการวางหลักทรัพย์หรือทรัพย์สินต่างๆที่สามารถเปลี่ยนแปลงมาเป็นมูลค่าของเงินได้ เช่น ที่ประเทศไทยมักใช้ในการวางหลักทรัพย์ ก็จะเป็น ทองคำหรือเงินสกุลต่างชาติ   ต้องวางหลักทรัพย์ส่วนนี้ก่อนจึงจะสามารถผลิตเงินเพื่อนำมาใช้จ่าย หมุนเวียนภายในประเทศได้

แต่ประเทศสหรัฐสามารถผลิตเงินไม่ต้องมีหลักทรัพย์ได้ ประมาณว่า เป็นเงินส่วนกลางที่ต้องพร้อมให้แต่ละประเทศสามารถกู้ยืมเงินได้ หรือใช้เงินสุกลของสหรัฐฯได้ เช่น ประเทศที่กำลังพัฒนาแห่งหนึ่งต้องการเงินเพื่อนำมาพัฒนา ประเทศที่กำลังพัฒนานี้ต้องการกู้ยืมเป็นเงินจำนวน (เยอะ)   จึงไปขอกู้ยืมเงินกับสหรัฐ โดยมีข้อตกลงและเงื่อนไขต่างๆ(ข้าม) ถ้าทั้งสองประเทศตกลงได้ จำนวนเงินที่ประเทศที่กำลังพัฒนาต้องการ สหรัฐฯก็จะผลิตให้ตามที่ตกลง ซึ่งสหรัฐฯไม่ต้องวิ่งหาหลักทรัพย์มาวางก่อนที่จะได้เงินเพื่อนำไปให้ประเทศที่กำลังพัฒนากู้ยืมอีกที...... (ไม่งงเนอะ)

อีกอย่าง มีกรณีให้ศึกษาว่าจะเป็นอย่างไร ถ้าประเทศเราสามารถผลิตเงินขึ้นใช้เองได้ ก็จะเหมือนช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 รัฐบาลประเทศเยอรมนีจ่ายค่าชดเชยให้แก่ประชาชนโดยเป็นกระดาษที่สามารถเขียนมูลค่าของจำนวนเงินได้ เข้าใจง่ายๆ ก็เช็คดีๆนี้เอง แต่ที่ไม่ดีก็คือกระดาษที่รัฐแจกจ่ายให้ประชาชนมานั้น มันแทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย เพราะช่วงสงครามสิ่งที่ทุกคนต้องการมากที่สุดคืออาหารที่ประทังชีวิตได้ ซึ่งช่วงสงครามนั้นอาหารกลับเป็นอะไรที่หายากมากๆ ขนาดขนมปังขึ้นเชื้อราในช่วงนั้นยังมีค่ามากเลย  อาหารมีมูลค่ามากแตกต่างจากเงิน ที่มีจำนวนมากเท่าไรก็ไม่พอจ่าย (ข้อนี้เป็นข้อศึกษาในทางเศรษฐศาสตร์ว่าด้วยเรื่อง เงินเฟ้อ ) ท้ายสุดกระดาษที่รัฐบาลแจกจ่ายค่าชดเชยให้แก่ประชาชนนั้น ประชาชนได้นำมาติดเป็นวอลเปเปอร์ เพดาน เพราะอย่างน้อยกระดาษชิ้นนี้ที่รัฐให้มาก็สามารถปิดรอยรั่วหรือแสงที่ลอดเข้ามาในตัวห้องได้ (ถ้าผิดอย่างไรก็ขออภัยด้วยนะค่ะ ยิ้ม...)

เมื่อเป็นแบบนั้นสุดท้ายเราคงต้องไปแลกเปลี่ยนของกันแบบแต่ก่อน