5 วรรณกรรมที่เกิดได้ก็เพราะแม่!

5 วรรณกรรมที่เกิดได้ก็เพราะแม่!
 

ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ
แต่ถ้าไม่มีบุคคลที่เรียกว่า ‘แม่’
เรื่องราวทั้งหมดนี้ คงไม่เกิด!
 

สวัสดีจ้า น้องๆ ชาวเด็กดีไรท์เตอร์ทุกคน ใช่แล้ว วันนี้ก็วันที่ 11 สิงหาคม แล้ว พรุ่งนี้ จะเป็นวันที่ 12 สิงหาคม หรือวันแม่แห่งชาตินั่นเอง ก่อนอื่น พี่ตินต้องขอสวัสดีวันแม่ล่วงหน้า และขอให้น้องๆ ทุกคนรักแม่มากๆ เหมือนที่รักในทุกวันนะ ^ ^ และเนื่องในโอกาสวันพิเศษอย่างนี้ พี่อตินก็เลยคิดอยากทำบทความที่เข้ากับสถานการณ์ พูดง่ายๆ คือ เกี่ยวข้องกับทั้งวันแม่ และเกี่ยวข้องกับทั้งวรรณกรรมด้วย   

หลังจากคิดอยู่นานว่าจะทำเรื่องอะไรดี ในที่สุด ก็คิดออก พี่ตินเลือกที่จะรวบรวมผลงานวรรณกรรมที่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับ “แม่” เพื่อให้เข้ากับเทศกาลวันแม่ของเราเนอะ - - น้องๆ หลายคนยังสงสัย ทำหน้างงๆ มันเกี่ยวยังไงเหรอ คืออะไร แม่กับวรรณกรรมคืออะไร (ใช่เรื่อง “แม่” ของแม็กซิม กอร์กี้หรือเปล่า - - ก็ยังกล้ามุกนะแกอติน) ก็สรุปง่ายๆ เลยนะ ถ้าหากว่า วรรณกรรมเหล่านี้ ไม่มี “แม่” เรื่องราวทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้น และเราคงไม่ได้สนุกสนานกับจินตนาการดีๆ อย่างแน่นอน     
 

มามะ ไปดูกันดีกว่า วรรณกรรมเรื่องไหนที่มีขุ่นแม่เป็นตัวชูโรงบ้าง ตอนนี้อาจยังนึกไม่ออกหรอก แต่อ่านปุ๊บ เชื่อว่า ทุกคนต้องร้อง “อ๋อ” ยาวๆ อย่างแน่นอน มั่นใจ
 

 

ฟังแล้ว ทุกคนก็ยังงง แจ๊คผู้ฆ่ายักษ์ เกี่ยวอะไรกับแม่...? ตอนไหนนะ ยังไงนะ ถ้าหากใครจำเรื่องราวไม่ได้ พี่ตินจะทบทวนให้นะ แม่ของแจ๊ค ให้ลูกชายเอาวัวไปขาย แต่แทนที่จะขายวัว แจ๊คกลับเอามันไปแลกกับถั่ววิเศษจากพ่อค้าเร่มา 5 เมล็ด (อารมณ์เด็กอะเนอะ โดนหลอกว่าถั่ววิเศษ ก็เลยหลงคารม - - แต่มันก็เป็นถั่ววิเศษจริงๆ นี่นา) พอแม่รู้เข้า ก็โกรธจัด ปาถั่วออกนอกหน้าต่าง พร้อมด่าแจ๊คอีกหนึ่งกระบุงโกยไม่ไหว และผลก็คือ... คืนนั้นเอง ต้นถั่ววิเศษงอกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และวันต่อมา... การผจญภัยของแจ๊คได้เริ่มต้นขึ้น
 

ไม่ว่าแม่ของแจ๊คจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ นางก็คือผู้อยู่เบื้องหลัง การผจญภัยของแจ๊คผู้ฆ่ายักษ์ จริงมั้ย...?
 

เรื่องนี้ ไม่น่าต้องพูดอะไรมากเนอะ เพราะทุกคนก็รู้อยู่ว่า แม่ของหนูน้อยหมวกแดง จัดอาหารข้าวของลงตะกร้า แล้วส่งลูกสาวตัวน้อยๆ ไปหาคุณยายในป่า ให้ช่วยไปเยี่ยมคุณยายที่กำลังป่วย ถามว่าแม่จะรู้มั้ยว่า... ในป่ามันอันตรายมีหมาป่า... แล้วทำไมแม่ไม่มากับหนูน้อยหมวกแดงด้วย แหม่ ก็... เอาจริงๆ ก็พูดยากนะ... เขาเล่ามาแบบนี้นี่นา จะให้ไปเปลี่ยนเนื้อเรื่องเขาคงไม่ได้ แต่จริงๆ แล้ว ก็เกิดคำถามเหมือนกันว่า... ทำไมแม่ถึงปล่อยเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เข้าไปคนเดียวในป่าได้... ใช่มั้ยล่ะ...??? 

แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม แม่ของหนูน้อยหมวกแดงก็คือผู้ผลักดันทำให้เกิดผลงานที่ใครๆ ก็พูดถึงเรื่องนี้ ปัจจุบัน หนูน้อยหมวกแดง กลายเป็นหนึ่งในผลงานที่เป็นแรงบันดาลใจ สร้างผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ และผลงานใหม่ๆ หลายๆ เรื่อง อ้อ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอแวะโฆษณา Visual Novel แป๊บ เรื่อง หนูน้อยหมวกแดงสีเลือด ของน้อง ชีพค่อน สนุกมากๆ เลย
 

สำหรับซินเดอเรลล่า เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเศร้าและน่าสงสาร เทพนิยายเรื่องนี้ บอกเลยว่าคำว่า “แม่” สำคัญมาก ไม่ว่าจะเป็น “แม่จริงๆ ของซินเดอเรลล่า” เอง หรือว่า “แม่เลี้ยงตัวร้าย” ตลอดจน “นางฟ้าแม่ทูนหัว” ทั้งสามตัวละคร ถือว่ามีอิทธิพลต่อซินเดอเรลล่ามากๆ เนื่องจากแม่ของซินเดอเรลล่าเสียชีวิต ก็เลยกลายเป็นจุดเริ่มต้นของนางสาวขี้เถ้าคนนี้ (ซินเดอเรลล่าแปลว่าขี้เถ้านะ) เมื่อแม่ตาย พ่อก็แต่งงานใหม่ และแม่เลี้ยงคนใหม่นี้เอง ที่กลายเป็นผู้กำหนดชะตากรรมของซินเดอเรลล่า เธอร้ายกาจ ใช้งานซินเดอเรลล่าอย่างหนัก วันๆ ให้นอนหน้าเตาไฟ (เป็นที่มาของชื่อนางสาวขี้เถ้า) ไหนจะให้สวมเสื้อผ้าเก่าๆ ทิ้งให้ตกระกำลำบาก อย่างไรก็ตาม ชะตาของซินเดอเรลล่าก็ค่อยๆ ดีขึ้น เมื่อได้มาพบ “นางฟ้าแม่ทูนหัว” ที่คอยช่วยเหลือ เนรมิตรถม้าสวยๆ จากฟักทอง เสื้อผ้าสวยๆ หรูหรา และรองเท้าแก้ว จากนั้นก็ส่งเธอไปพบกับเจ้าชาย เป็นการปิดตำนานในที่สุด
 

เรียกว่าเทพนิยายเรื่องนี้ คำว่า “แม่” มีบทบาทหนักมากจริงๆ นะ


 

สำหรับสโนไวท์ ก็มี 2 แม่อีกเช่นกัน หลังจากแม่ของสโนไวท์เสียชีวิต เจ้าหญิงผิวขาวเหมือนหิมะ ผมดำขลับเหมือนไม้อีโบนี (ไม้ดำอัฟริกา) และปากแดงเหมือนหยดเลือด (ในหนังสือเขาเขียนว่าแม่ของสโนไวท์นึกถึงเจ้าหญิงองค์น้อย ก็วันที่หิมะตกจนขาวโพลน มองไปเห็นไม้อีโบนียืนต้นอยู่เปล่าเปลี่ยว ทันใดนั้นเอง กุหลาบในมือก็ตำที่ปลายนิ้ว และหยดเลือดสีแดงก็หยดลงบนหิมะ ราชินีจึงฝันถึงทารกน้อยคุณสมบัติดังที่ว่ามาเบื้องต้น) องค์นี้ ก็ต้องเผชิญกับอำนาจร้ายกาจของแม่เลี้ยง ราชินีองค์ใหม่ ผู้หลงใหลในความงาม ถึงกับถามกระจกทุกวันว่า... กระจกวิเศษ ใครงามเลิศในปฐพี ช่วงแรกๆ องค์ราชินีก็ยังไม่ทรงวุ่นวายกับสโนไวท์มาก จนกระทั่งวันหนึ่ง ที่กระจกให้คำตอบว่า สโนไวท์สวยกว่าพระองค์ เมื่อนั้นแหละ ชะตาชีวิตของสโนไวท์ก็เปลี่ยนไป ตามที่เรารู้บทสรุปก็คือ ราชินีบังคับให้พรานป่าพาสโนไวท์ไปฆ่า แต่พรานทำไม่ลง จึงปล่อยให้เจ้าหญิงของเราหนีไป สุดท้าย สโนไวท์ได้พบกับคนแคระ และใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น จนกระทั่งความอิจฉานำพาองค์ราชินีมาอีกครั้ง พร้อมแอปเปิ้ลอาบยาพิษ
 

ก็สรุปได้ว่า เทพนิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องของแม่เลี้ยง... ลูกเลี้ยงที่รุนแรง และทรงพลังมาก สำหรับพี่ตินก็ขอแอบพูดแล้วกันว่า ความสวยความงามนี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ... ถ้าเกิดมาสวยแล้วจะลำบากขนาดนี้ ก็เกิดเป็นพี่ตินก็พอแล้ว 555
 

ถ้าใครเคยไปดูหนังเรื่องนี้ คงจำเรื่องราวของ “กอเธล” หญิงชราที่บังเอิญไปพบเจอดอกไม้วิเศษที่ช่วยชะลอความชราได้ และนำมันมาซ่อนเอาไว้ในตะกร้า ขณะนั้น องค์ราชินีประชวร องค์ราชาจึงออกคำสั่งให้ทหารไปแย่งเอาดอกไม้มาจนได้ หลังเสวยดอกไม้เข้าไป องค์ราชินีก็หายประชวรและประสูติธิดาแสนสวยเกศาสีทองสุกสว่างเหมือนเกสรดอกไม้วิเศษ ก็คือราพันเซล นั่นเอง เมื่อกอเธลรู้ ก็แอบเข้าไปลักพาตัวราพันเซลมาขังไว้ในหอคอย เพื่อใช้ประโยชน์จากผมของราพันเซล

จากเรื่องนี้ ความจริงแล้ว กอเธลไม่ใช่แม่แท้ๆ ของราพันเซล แต่ในเรื่อง เนื่องจากนางทำตัวเหมือนเป็นแม่ (เราจึงยกให้นางเป็นแม่) และคอยหลอกใช้ราพันเซลมาโดยตลอด ความสัมพันธ์ดังกล่าวเหมือนแม่ที่หลอกลวงลูก ถ้าหากไม่มีกอเธล ตำนานเรื่องราพันเซลก็คงไม่เกิด และเราก็คงไม่ได้รู้เรื่องของเจ้าหญิงผมยาว ที่ถูกซ่อนอยู่ในหอคอย และเวลาแม่ (ปลอมๆ) ร้องเรียก เธอจะโยนผมเปียลงมา ให้แม่ไต่ขึ้นไปหาแน่ๆ...
 

สำหรับเรื่องสุดท้าย ราพันเซล แม้ว่าจะไม่ได้พาดพิงถึงแม่ตรงๆ แต่ว่า... อย่างที่บอกไปแล้วว่า กอเธลเอง ก็มีความสัมพันธ์กับราพันเซลเหมือนแม่นั่นแหละ เพราะราพันเซลไม่มีใครเลยนอกจากนาง นางเลี้ยงดู (เพื่อหลอกใช้ประโยชน์) จะเห็นได้ว่าตัวกอเธล เป็นตัวละครสำคัญที่ช่วยให้เรื่องนี้ดำเนินต่อไปได้ และเรื่องราวทั้งหมดก็คงไม่เกิดขึ้น ถ้าไม่มีนาง!
 

ดังนั้นก็คงไม่ได้พูดเกินไปถ้าจะสรุปว่า กอเธล เป็นตัวละครเสมือนแม่ ที่ผลักดันให้เกิดเรื่องราวของราพันเซล

เป็นยังไงกันบ้าง จบไปแล้วกับ 5 วรรณกรรมระดับโลก ที่เกิดขึ้นได้เพราะฝีมือแม่ สำหรับพี่ตินเอง เมื่อลองอ่านดีๆ แล้ว ก็พบว่าตัวละคร “แม่” ที่ปรากฎในวรรณกรรมที่ยกมาทั้งหมด ต่างก็เป็นตัวละครสำคัญที่คอยผลักดัน และทำให้เรื่องราวดำเนินต่อไปได้ พูดง่ายๆ คือ ถ้าไม่มี “แม่ๆ” เรื่องราวเหล่านี้ก็คงไม่เกิดขึ้นแน่ๆ
 

จากทั้งหมดที่เล่ามานี้ พี่ตินขอสรุปปิดท้ายว่า... เวลาน้องๆ จะเขียนนิยายหรือว่าสร้างผลงานของตัวเอง อาจนำวิธีนี้มาปรับใช้ได้ ขั้นตอนง่ายที่สุดก็คือ เลือกตัวละครหลักมาสักหนึ่งตัว ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นตัวละครแม่ก็ได้ อาจเป็นตัวละครอื่น ใครก็ได้ที่สำคัญพอ และมีพลังมากพอที่จะผลักดันให้เรื่องราวของเราดำเนินต่อไปได้ ถ้าหากว่าทำได้สำเร็จ ผลงานของเราก็จะน่าอ่านและน่าเชื่อถือมากขึ้น ดูมีแรงจูงใจ และมีพลังจนทำให้คนอ่านรู้สึกอินตามไปด้วย  
 

สุดท้ายนี้ก็สุขสันต์วันแม่นะจ๊ะน้องๆ ทุกคน
หวังว่าจะอ่านสนุก และชอบบทความที่พี่ตินหยิบมาเล่านะ
 

อตินเอง