ฉีกขนบนิยายแนวจีนแบบเดิมๆ
ไปกับนักเขียนคนนี้ "หอมหมื่นลี้"
สวัสดีค่ะชาวเด็กดีหลังจากส่งต่อคอลัมน์ให้ทายาทอสูรแล้ว ตอนนี้พี่อรกลายมาเป็นมือสัมภาษณ์เฉพาะกิจ แวะเวียนชวนทุกคนมาพูดคุยกันบ้างก็เป็นพักๆ เท่านั้น และไหนๆ นานๆ ทีจะได้มาพูดคุยกันแบบนี้ เลยอยากจะพาทุกคนไปทำความรู้จักกับ "หอมหมื่นลี้" นักเขียนรวยอารมณ์ขันและเป็นกันเองแบบขั้นสุด (คิดว่าอย่างนั้นนะ^ ^) สำหรับนักเขียนคนนี้พี่อรติดต่อขอสัมภาษณ์เพราะสงสัยเหลือเกินว่าเธอเป็นคนยังไง มีมุมมองการคิดแบบไหน ทำไมถึงสามารถเขียนนิยายให้คนอ่านเขินและสนุกได้อย่างนี้ (ถ้าสงสัยกันว่าสนุกแค่ไหน คลิกไปเลยค่ะ บัญชาการจอมทัพ หรือไม่ก็ ลวงเล่ห์มังกร) เพราะส่วนตัวพี่อรเชื่อว่านิยายมักจะมีตัวตนของนักเขียนซ่อนอยู่ไม่ส่วนใดก็ส่วนหนึ่งเสมอ เพราะงั้นถึงได้เลือกเชิญเธอมาเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของตัวเอง ส่วนจะมีอะไรให้ได้เก็บเกี่ยวเรียนรู้บ้าง แค่เลื่อนมองบรรทัดต่อไปค่ะ
.jpg)
ผักกาด หรือเจ้าของนามปากกา หอมหมื่นลี้
ช่วยแนะนำตัวเองให้ชาวเด็กดีรู้จักหน่อยจ้า
หอมหมื่นลี้: สวัสดีค่ะ หอมหมื่นลี้ หรือ ผักกาด เองนะคะ แอบตื่นเต้นมากตั้งแต่รู้ว่าจะได้สัมภาษณ์ เพราะสิงอยู่เด็กดีมาตั้งแต่เริ่มเขียนนิยายแรกๆ ค่อนข้างยาวนานอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ผักกาดกำลังจะเป็นน้องใหม่ของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่เจ้า เป็นลูกช้างเนอะ มีรุ่นพี่แอบอยู่บ้างไหมหว่า? เข้าคณะศึกษาศาสตร์สมความฝันของเค้าเลย เพราะอยากเป็นคุณครูภาษาไทยค่ะ
แอบบอกว่าชอบอะไรโบราณโบร่ำ ถึงได้มีแต่คนหาว่าแก่กว่าอายุ (นิสัยหรือหนังหน้า?) ชอบทำอะไรแปลกๆ อย่างเช่นลุกขึ้นมาใส่ชุดไทย ชอบเสนอตัวไปทำกิจกรรมที่มีการแต่งชุดไทยมาก ไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกใส่แล้วสวย (นี่ก็มั่นหน้าเกิน) คงเป็นเหตุผลส่วนหนึ่งด้วยที่ทำให้ชอบนิยายพีเรียด ชอบมโนว่าตัวเองเป็นมณีจันทร์ อยากทะลุกระจกไปหาคุณหลวง คือเป็นเด็กที่มีจินตนาการเลิศล้ำจนเข้าขั้นบ้า อารมณ์ดีชนิดที่ถูกชาวบ้านคิดว่ากินยาม้า คึกได้ทั้งวี่ทั้งวันค่ะ เรียกได้ว่าเอาช้างมาฉุดก็หยุดไม่อยู่ อย่าให้มีเพลงมันส์ๆ กระทบหูเชียว แข้งขาหน้าหลังนี่เด้งไปเด่นอยู่กลางวงเลย เป็นคนครึกครื้นค่ะ
แล้วแบบนี้มาเป็นนักเขียนได้ยังไง
หอมหมื่นลี้: เค้าเริ่มเขียนนิยายตอนอายุ 13 ปีค่ะ ยังเอ๊าะๆ จำได้ว่าเปิดโน้ตบุ๊คออกมาด้วยความฮึกเหิมมาก ไม่มีการวางพล็อตอะไรเลย เรื่องแรกนี่ออกทะเลลงอ่าวไทยทะลุไปจักรวาลมากค่ะ เสียดายที่คอมตอนนั้นพัง ทำให้ละลายหายไปไหนไม่รู้ นึกแล้วก็ยังขำ คือตั้งแต่เด็ก ผักกาดจะโดนคุณพ่อยัดเข้าร้านหนังสือตลอดค่ะเพราะท่านเป็นหนอนหนังสือ ผักกาดชอบอ่านนิยายมาก อ่านมาทุกแนว คือมันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นเนอะ สังเกตได้ว่าก่อนจะเป็นนักเขียน หลายๆ คนต้องอ่านมาเยอะมากพอตัว คือเป็นนักอ่านตัวยงกันมาก่อน ยิ่งอ่านมากก็จะทำให้ค้นพบแนวทางของตัวเอง ยังจำได้เลยว่า มันเหมือนมีจังหวะหนึ่งของชีวิตที่คิดอยากจะสร้างเรื่องราวอะไรสักอย่างขึ้นมา อยากจะแต่งนิยายกับเขาบ้าง คือเราก็อ่านนิยายที่เขาลงออนไลน์กันนี่แหละ แล้วเกิดคึกอยากจะลงบ้าง ก็จัดซะ ตอนที่ได้คอมเมนท์แรกนี่คือแทบอยากจะวิ่งกริ๊ดรอบหมู่บ้าน อะไรจะปลื้มขนาดนั้น ยังจำได้เลยว่าเป็นคอมเมนท์ตินะ แต่เราภูมิใจมาก เหมือนมีคนที่สนใจผลงานเรา นี่คงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขียนนิยายมาตลอด ถึงจะเริ่มด้วยแนวแฟนตาซี เพราะว่าช่วงนั้นอ่านแนวนี้ติดมาก อ่านทุกเรื่องดังในสมัยนั้น แต่จริงๆ ผักกาดเป็นคนที่ชอบนิยายพีเรียด หลังๆ ก็เลยลองเขียนดู แล้วรู้สึกว่าใช่ ชอบจัง ฟินกับตัวเอง มีความสุขกับจินตนาการ เป็นการมโนอย่างมีสาระ ก้าวแรกสำคัญเสมอเลย ต้องกล้าที่จะริเริ่ม ย้อนกลับไปวันนั้นแล้วคิดถึงเนอะ บ้าบิ่นจริงๆ ไม่คิดอะไรมากเลย คิดแต่ว่าอยากเขียน แล้วมันก็สนุกดีนะ คือเรื่องแรกที่มั่วจนไม่รู้เรื่องเลย แต่อ่านแล้วก็ฟิน ฮ่าฮ่าฮ่า เฮ้ย แต่งได้เหมือนกันนะเนี่ย อะไรแบบนี้ค่ะ
.jpg)
แล้วนามปากกา หอมหมื่นลี้ นี่ล่ะมาไง
หอมหมื่นลี้: ‘หอมหมื่นลี้’ เป็นชื่อดอกไม้ดอกเล็กกระจิ้ดเดียวแต่กลิ่นหวานเย็นไกลมากสมชื่อ ได้ยินคนเรียกว่าดอกออสแมนตัสค่ะ เจ้าดอกไม้ที่นิยมเอามาใส่ในชาอู่หลงเพิ่มความหอมนั่นล่ะ ส่วนตัวก็มีโอกาสได้ชิมชาที่ผสมเจ้าดอกนี้ไปอยู่ครั้งหนึ่ง จำได้ว่าติดใจมากว่ากลิ่นอะไรหนอ หวานหอมรู้สึกผ่อนคลายมาก ที่ตัดสินใจใช้นามปากกานี้เพราะชอบดอกไม้ด้วยค่ะ แอบมีความหมายแฝงนิดหน่อยด้วย หอมไกลเป็นหมื่นลี้อ่ะเนอะ ตั้งนามปากกาแบบนี้ เผื่อว่าจะแอบเนื้อหงเนื้อหอมกับเขาบ้าง ฮี่ฮี่
ลวงเล่ห์มังกร เพิ่งได้รับการตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์คำต่อคำไป อยากให้พูดถึงเรื่องนี้ให้คนที่ยังไม่เคยอ่านฟังสักหน่อย
‘เขา’ บุรุษโฉมสะคราญผู้งามสะเทือนเลื่อนลั่น
‘เธอ’ หญิงสาวจากปัจจุบันผู้ชอบเกี้ยวสาวสวย
ใครหนอใครจะเชื่อ...ชายที่แม้กระทั่งฮ่องเต้ยังเกรงใจ
จะยอมสยบอยู่ใกล้ ‘เจ้าดอกบัวตัวน้อย’ ไม่หายห่างไปไกลกายา
‘เธอ’ หญิงสาวจากปัจจุบันผู้ชอบเกี้ยวสาวสวย
ใครหนอใครจะเชื่อ...ชายที่แม้กระทั่งฮ่องเต้ยังเกรงใจ
จะยอมสยบอยู่ใกล้ ‘เจ้าดอกบัวตัวน้อย’ ไม่หายห่างไปไกลกายา
‘ปัทม์ปิ่น’ สาวหน้าหล่อที่มีดวงเนื้อคู่โหด ซวยซับซวยซ้อนถูกพัดจีนเจ้าปัญหาถีบส่งมาเจอคนสวย ‘อวี๋เสวี่ยซาน’ อ๋องสามเจ้าขาที่งามงดหมดจดสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน สาวหล่อปิ๊งตั้งแต่แรกเห็นคิดว่าเขาเป็นเนื้อคู่ที่ตามหา ลวนลามเสด็จอาขององค์ฮ่องเต้อย่างอุกอาจแถมยังคิดว่าเขาเป็นสตรีอีกต่างหาก นางเอกซวยจริงๆ ค่ะ เพราะคนงามที่ไม่มีใครกล้าแหยมกริ้วจัด เรื่องนี้ตลกเฮฮาปาจิงโก๊ะเกือบทั้งเรื่อง วุ่นวายเพราะเจ้าเหลียนเสน่ห์แรงกับสาวเล็กสาวน้อย หลายครั้งที่ต้องเผชิญกับพายุหึงหวงของคนงามเพราะเรื่องนี้ แถมหน้าตาพระนางยังสลับกัน นางเอกหล่อเข้มโดนใจทั้งที่เป็นผู้หญิง พระเอกก็สวยหยิ่งสะท้านพิภพจนถูกเข้าใจผิดว่าเป็นบุรุษนิยมบุรุษอยู่หลายครั้ง อยากให้ลองตามอ่านกันค่ะ การันตีเลยว่าอ๋องสามนางมาขายั่วจริงๆ
พี่อรว่าปกนี้สวยดี แบบอารมณ์จีนมาเต็ม
จะว่าไปเรื่องนี้ (ลวงเล่ห์มังกร) ก็มีอะไรหลายอย่างที่แตกต่างไปจากนิยายจีนแบบก่อนๆ ส่วนตัวแล้วคิดว่าอะไรที่ทำให้เขียนนิยายที่ฉีกไปจากขนบเดิมๆ
หอมหมื่นลี้: ต้องบอกก่อนว่าลวงเล่ห์มังกรเป็นนิยายจีนเรื่องแรกจริงๆ สำหรับเค้า คือก่อนหน้าจะได้เขียนเรื่องนี้ ผักกาดชอบอ่านนิยายจีนเป็นทุนเดิมอยู่แล้วค่ะ สาเหตุที่ฉีกไปจากนิยายจีนแบบก่อนๆ น่าจะเป็นเพราะเค้าอยากเห็นความแปลกใหม่ ถ้าลองออกไปเด้งนอกกรอบจะเป็นอย่างไร ที่จริงนิยายจีนแต่งยากและเยอะแยะค่ะ ชื่อตัวละครเอย ภาษาเอย เลยอยากทำให้ง่ายขึ้นบ้าง อยากให้คนที่ไม่เคยอ่านแนวนี้รู้สึกว่า เออ... ที่จริงนิยายจีนก็ไม่ได้ยากนี่นา คือผักกาดเป็นแฟนนิยายจีนใช่ไหมคะ ก็เลยชอบซื้อมาอ่าน แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งเพื่อนเค้าโพล่งขึ้นมาว่านิยายจีนอ่านยากจะตาย ทำไมหล่อนชอบ เลือดแฟนคลับนิยายจีนมันพลุ่งพล่าน เลยลองจัดซะเลย เพื่อแสดงจุดยืนว่าถ้าได้หลงเสน่ห์นิยายจีนไปแล้วยากจะถอนใจนะเฟ้ย (อลังการมาก)
บัญชาการจอมทัพ ก็เป็นนิยายอีกเรื่องที่ทำให้นักอ่านเขินหนักมาก มีเทคนิคหรือวิธีการเขียนยังไงให้คนอ่านอินขนาดนี้
หอมหมื่นลี้: อย่าว่าแต่นักอ่านเลยค่ะ... เค้ายังแทบดิ้นตาย เขียนเองกรี๊ดเอง ฟินเอง ละลายเป็นไอเองค่ะ ที่เป็นแบบนี้น่าจะเพราะผักกาดเป็นชะนีขี้มโน แล้วเฮียเยว่ก็เป็นชายหนุ่มในฝัน นางเป็นชายที่นอกจากนางเอกจะลวนลามแล้ว ยังมีเค้าและนักอ่านอยากจะลวนลามด้วย (แสดงเจตนารมณ์ได้อย่างชัดเจน) คือเทคนิคเค้าไม่ยากค่ะ เราสร้างตัวละครมา เราต้องรู้สึกว่าเค้ามีอยู่จริง นี่คือชีวิตของเค้า เพราะจากความรู้สึกส่วนตัวนะคะ นิยายที่ตัวละครดูลื่นไหล ดูเป็นจริง มักจะทำให้ความรู้สึกตอนที่อ่านไม่ติดขัด ไหลไปกับเรื่องไม่มีสะดุด เราอยากทำอะไร ตัวละครก็อยากทำด้วย (หือ ?) คือเราต้องอินไปกับเรื่องที่เขียน ถึงจะทำให้นักอ่านคล้อยตามเราได้ ถ้าไม่อินเรื่องจะแห้งแล้วเราจะตันค่ะ สะดุดกึกไปเลย จังหวะของการกระทำตัวละครด้วย มากไปไม่ดี น้อยไปไม่ได้เราเขียนนิยายรักเนอะ ก็ต้องมีเรื่องจั๊กจี้หัวใจ เลือดสูบฉีด มุ๊งมิ๊งฟรุ้งฟริ้ง แต่จะให้มาโพล่งๆ ว่ารักก็ไม่ใช่ มีการกระทำหลายอย่างที่แสดงให้เห็นว่าตัวละครมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อกัน มันจะมีมิติมีอะไร ถ้าเราเขินกับนิยายเราได้ นักอ่านก็เช่นกันค่ะ
การใช้ภาษาของหอมหมื่นลี้ ดูเหมือนจะเน้นใช้คำไม่หวือหวา แต่กลับทำให้รู้สึกและเข้าถึงอารมณ์ตัวละครได้ เลยอยากรู้ว่ามีวิธีพัฒนา หรือมีมุมมองการใช้ภาษาในการเขียนนิยายยังไงบ้าง
หอมหมื่นลี้: แอบกระซิบว่า ตอนแรกที่เริ่มเขียน ผักกาดยังติดใช้คำฟุ่มเฟือยอยู่ คือยังคิดว่าภาษาสวยระดับเซียนในตำนานเท่านั้นถึงจะเรียกว่าเขียนเก่งเขียนดี แต่มันกลายเป็นว่าผักกาดเยิ่นเย้อ ใช้คำเปลือง บรรยายอะไรที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อหา ชมหญ้าชมหมูหมากาไก่แทน (เห็นภาพเลย) แต่พอผ่านจุดนั้นก็ย้อนกลับมาคิดว่า เฮ้ยนี่แกยังไม่มีภาษาเป็นของตัวเองเลยนะ คือเรายังไปจำภาษาของคนอื่นมาใช้เขียน มันทำให้เราฝืนไม่เป็นตัวเอง เหมือนเรากำลังบรรยายอะไรที่เราไม่ได้รู้สึก ก็เลยหยุด แล้วกลับมาอยู่กับตัวเอง โละความคิดที่ว่าภาษาสวยคือคำที่เข้าใจยาก คำที่ต้องเปิดพจนานุกรมหาความหมายทิ้ง แล้วเขียนโดยใช้ภาษาที่ตัวเองถนัด ถามว่ารู้ได้อย่างไร ลองเขียนไปเรื่อยๆ ค่ะ เค้าเองกว่าจะรู้ว่าภาษาแบบไหนที่เป็นตัวตนก็เขียนไปหลายปี ไม่ใช่แค่วันสองวันนะ แต่มันเป็นการสะสม ไม่ใช่ไปคัดลอกหรือเลียนแบบภาษาคนอื่นเขา ต้องรู้จักตัวเอง แล้วจะพบเสน่ห์ของภาษาเราค่ะ
ถ้ามีการจัดอันดับผู้ชายเจ้าเสน่ห์ในนิยายของหอมหมื่นลี้ ในฐานะนักเขียนคิดว่าใครคือเต็งหนึ่ง เพราะอะไร
หอมหมื่นลี้: อืม... ที่จริงหนุ่มๆ ในสังกัดเค้ามีความแซ่บสะท้านทรวงไม่แพ้กันเลยค่ะ แต่เอาเข้าจริงๆ สำหรับผู้ชายที่ทำให้ผักกาดระทวยระเหยละลายกลายเป็นไอได้มากที่สุดต้องเป็น ‘ซางเยว่ส่าง’ ค่ะ ไม่ใช่ว่าคุณอ๋องสามนางไม่เซ็กซี่นะ แต่กล้ามแม่ทัพซางเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ค่ะ (ซร้วบ//เสียงปาดน้ำลาย) นางเป็นชายในอุดมคติ ชนิดที่ว่าชาตินี้ขอได้พบประสบพักตร์ยอดยาหยีสักครั้งแล้วจะไม่ลืมพระคุณ แม่ทัพซางทำให้เค้าตายหน้าคอมเพราะเสน่ห์สะท้านโลกมาแล้วหลายครั้ง และดีกรีการอ่อยของนางก็เป็นหนึ่งในแผ่นดินไม่มีชายใดเทียมทัน มันฮอตค่ะคุณขา ต้องลองไปสัมผัสกล้ามนางดูสักครั้งแล้วจะติดใจ แต่เฮียเยว่ก็หาได้มีดีแค่มัดกล้ามไม่ (ดูภาษา) เฮียทั้งสุขุม หวงเนื้อหวงตัว เยือกเย็น เก่งการบ้านงานเรือน มีลักยิ้มกระแทกใจ ดีเลิศประเสริฐศรีจนชะนีอย่างผักกาดต้องขอยอมสยบ อยากจะแทรกตัวไปในเรื่อง แล้วฆ่านางเอกทิ้งซะให้สาแก่ใจ (เดี๋ยว... ใจเย็น) แฮะ... นี่อินจัดค่ะ ถ้าได้พูดถึงเฮียเยว่แล้วคุมสติสัมปชัญญะไม่ค่อยจะได้เท่าไหร่ นางคือเดอะเบส นางคือช้างเผือกในป่าใหญ่ นางคือเป้าหมายในชีวิต !
แล้วในมุมมองของหอมหมื่นลี้คิดว่า นิยายที่ดี ควรเป็นแบบไหน
หอมหมื่นลี้: นิยายที่ดึงให้คนอ่านเข้าไปมีส่วนร่วมค่ะ ยิ่งวางไม่ลงเท่าไหร่ ยิ่งตอกย้ำในหัวมากแค่ไหน ก็แสดงให้เห็นว่าสามารถจินตนาการได้เข้าถึงแก่นมากเท่านั้น ถ้าเป็นนิยายที่หยิบมาอ่านหลายรอบ นั่นหมายถึงว่าเราประทับใจกับเรื่องนี้ อ่านแล้วยิ้ม เศร้าตาม หัวเราะร้องไห้ไปกับเรื่องราวเหล่านั้น ถ้าสมมุติว่าใครสักคนหนึ่งเหนื่อยล้าต้องการพักผ่อน แล้วหยิบนิยายเรื่องหนึ่งขึ้นมาอ่านจนผ่อนคลายความเครียดนั้นลงได้ ผักกาดคิดว่าเป็นนิยายที่ดีค่ะ เพราะถ้าคนอ่านมีอารมณ์ร่วมไปกับนิยาย แสดงว่าตัวละครมีเสน่ห์ เรื่องราวน่าสนใจ จนละสายตาไปไม่ได้ นี่แหละประสบความสำเร็จละ
.jpg)
คิดว่าอะไรคือเอกลักษณ์สำคัญ ถ้าพูดถึงนิยายของ หอมหมื่นลี้
หอมหมื่นลี้: เอ่อ... พูดแล้วก็อายตัวเองนิดๆ แต่รู้สึกอย่างชัดเจนจากที่นักอ่านเค้าแซวๆ กันมา นี่ก็แอบปาดเหงื่อ ได้แต่ยิ้มแห้ง บิดตัวเขินอาย แล้วพูดอย่างชัดเจนมั่นใจว่า... ‘นางเอกมักจะเป็นสาวหื่น’ ค่ะ เปล้า ! เปล่า ไม่จริ้งไม่จริง สาวๆ ก็แค่มั่นใจในตัวเอง มีความกล้าแสดงออก แม้จะดิบเถื่อนไปบ้างในบางครั้งจนพระเอกแอบกลัว แต่พวกนางเป็นสาวน้อยใสซื่อบ้องแบ้วไม่รู้อิโหน่อิเหน่... ก็ได้ค่ะ... โอเค เราจะมาสารภาพบาปกัน ที่จริงการสร้างตัวละครแบบที่เราอินเรามีส่วนร่วมมักจะทำให้เข้าถึงตัวตนพวกเขาได้ดีขึ้นค่ะ เวลาที่จะสร้างตัวละครขึ้นมาก็จะอาศัยคนที่เราพบเห็น เอาบุคลิกหรือนิสัยเด่นๆ ที่น่าสนใจมาใส่ไว้ในหัว แล้วผสมผสานจนเกิดคนที่รู้สึกจับต้องได้ขึ้นมาค่ะ ผักกาดชอบอ่านนิยายที่ไม่เครียดมาก คิดอย่างเดียวว่าตัวละครที่สร้างมาต้องทำให้รู้สึกสัมผัสได้ สาวๆ ถึงได้ไม่ค่อยจะบู้ล้างผลาญหรืออัจฉริยะมากมายอะไรนัก แต่พวกนางมีความเรียลที่ว่าเป็นสาวสมัยใหม่ที่ผู้ชายผู้หญิงทัดเทียมกันแล้ว ดังนั้นเวลาชอบใครก็เลยแสดงออกได้น่ารักน่าหยิกมาก นางเอกบางคนถึงขั้นจีบก่อนก็มี เค้ามีความสุขที่ได้เขียนพวกนาง วีรกรรมเด็ดดวงแต่ละอย่างมันทำให้ไหลลื่นไปเองเลยจริงๆ ค่ะ
การมาเป็นนักเขียนให้อะไรกับหอมหมื่นลี้บ้าง
หอมหมื่นลี้: ให้ประสบการณ์ชีวิตหลากหลายมาก รู้สึกว่าโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากเพราะการเขียน ตลอดเวลาที่เริ่มเขียนนิยายมามีแต่สิ่งที่น่าจดจำ สอนอะไรหลายสิ่งหลายอย่างกับเรา ทำให้มั่นใจที่จะนำเสนออะไรสักอย่างผ่านสิ่งที่เขียน แค่เพียงได้ยินว่านิยายที่เราเขียนขึ้นมาทำให้นักอ่านหัวเราะ มีความสุขไปกับตัวละคร ก็รู้สึกดีมาก ไม่เคยเหนื่อยเลยกับเส้นทางนี้ การเขียนทำให้เราเปิดมุมมองใหม่ๆ ให้กับตัวเอง ค้นเจอว่าความฝันคืออะไรและเดินไปอย่างมีเป้าหมาย รู้จักตัวเอง เชื่อมั่นในตัวเอง กล้าคิดกล้าตัดสินใจ โตมาพร้อมๆ กับการเขียนเลยค่ะ และจะพัฒนาต่อไปไม่หยุดยั้ง ผักกาดรักความรู้สึกที่ได้เขียน ได้อ่าน มีความสุขจริงๆ ค่ะ
.jpg)
ถ้าเปรียบเทียบนักเขียนเป็นอะไรก็ได้ในโลกนี้ คิดว่าจะเปรียบนักเขียนเหมือนกับอะไร
หอมหมื่นลี้: เหมือน ‘คุณครู’ ค่ะ สำหรับเค้า นักเขียนและครูมีอะไรหลายๆ อย่างที่ไปด้วยกันได้ การเขียนเรื่องใดเรื่องหนึ่งขึ้นมาเราจะมานั่งเทียนเขียนไม่ได้ แต่ต้องร่างภาพเอาไว้ก่อน ต้องมีการวางพล็อต ร่างโครงเรื่องคร่าวๆ เหมือนกับครูที่ต้องเตรียมการสอนเพื่อให้การเรียนการสอนเป็นไปได้ตามเป้าหมาย ไม่เบี่ยงประเด็น มีประสิทธิภาพ
นักเขียนหยุดอ่านหนังสือไม่ได้ ต้องหาความรู้อยู่เสมอ เพราะถ้าไม่อ่านจะไม่มีการพัฒนาตัวเอง ตอบคำถามในนิยายที่เกิดประเด็นขึ้นมาไม่ได้ สุดท้ายก็จะกลายเป็นว่าขาดการเอาใจใส่งานเขียน คุณครูก็เช่นกัน ถ้าหยุดอ่านเพราะคิดว่ามีความรู้แล้ว ไม่อัพเดตเรื่องราวใหม่ๆ ก็จะเหมือนอยู่ในกะลาครอบ ตอบอะไรที่ลูกศิษย์ถามไม่ได้ เพราะฉะนั้นส่วนตัวเองคิดว่าการที่เราทำตัวเหมือนแก้วที่ยังมีที่ว่างเพื่อเติมความรู้ใหม่เข้าไปเสมอ จะทำให้เรามองอะไรได้ขาดและกว้างไกลมากจริงๆ ค่ะ
สุดท้ายเลยก็คือความรักในงานเขียนค่ะ นักเขียนต้องรักและเชื่อมั่นใจงานของตัวเอง ถ้าขาดความเชื่อถือ เอาใจใส่ ไม่ตรวจทาน ไม่คอยแก้ไข งานของเราจะมีข้อบกพร่อง เราต้องมีการตรวจทานอยู่เสมอ เหมือนกับวิชาชีพครูที่จะต้องมีความรักและปรารถนาดีต่อลูกศิษย์ คอยสังเกตปัญหาและลงมือช่วยเหลือไม่นิ่งดูดาย เพื่อส่งลูกศิษย์ที่มีคุณภาพไปเป็นปัญญาชนในสังคมประเทศค่ะ
ตั้งแต่มาเป็นนักเขียน ประสบการณ์ไหนที่ทำให้หอมหมื่นลี้จำไม่มีวันลืม
หอมหมื่นลี้: ตั้งแต่เริ่มเขียนนิยายมา ส่วนใหญ่มักจะเจอแต่เรื่องที่ดีนะคะ เพราะนักอ่านน่ารัก ทุกคนที่ติดตามเค้าจะคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ น้อยมากที่จะรู้สึกนอยด์ ช่วงแรกๆ ก็มีบ้างที่จะเครียดเพราะคำติ แต่มาคิดๆ ดูคำติเหล่านั้นสอนเรานะ ถ้าเราได้รับแต่คำชม แต่ไม่เคยรู้ว่าส่วนไหนคือข้อผิดพลาดของเรา มันจะทำให้เราขาดการเอาใจใส่กับงานเขียน แล้วคิดไปเองว่าเก่งแล้ว เค้าคิดว่านักเขียนหยุดพัฒนาตัวเองไม่ได้เด็ดขาด สำหรับเรื่องที่จำได้ดีไม่มีวันลืมเลยก็คือวันไปแจกลายเซ็นต์ที่งานหนังสือค่ะ เค้าไปวันเดียวเองนะ จำได้แม่นเลยว่าวันนั้นมีนักอ่านหลายท่านไปตามหาที่ซุ้มสำนักพิมพ์ ขอกอด ขอถ่ายรูป ตอนใกล้จะกลับ มีสาวสวยคนหนึ่งวิ่งตามหาเค้า ความรู้สึกตอนนั้นคือปลื้มมาก รู้สึกดีมากๆ เลยค่ะ ยังจำได้ทุกคนเลย ใครแอบมาอ่านแสดงตัวได้นะ ฮิฮิ
อีกเรื่องน่าจะเป็นช่วงที่หายไปนานๆ ค่ะ ตอนเขียนเรื่องอ๋องสาม เค้าต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย เป็นช่วงที่อ่านหนังสือหนักและเครียดมากจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทำให้ต้องเลือกทำระหว่างอัพนิยายและอ่านหนังสือสอบ เค้าจำต้องหยุดอัพไปนานมากๆ และค้างอยู่อย่างนั้น แต่นักอ่านก็ยังไม่ทิ้งกัน คือยังคอยมาถาม พอมีที่เรียนแล้วนั่นแหละ ก็เลยกลับมาอัพ วันแรกที่จะอัพนะ เค้าชั่งใจนานมาก จะโดนรุมสะกรำไหมแก เพราะหายไปนานจนคิดว่าโดนเอเลี่ยนดูดไปกาแล็กซี่อื่นแล้ว แต่ทุกคนก็ยังอยู่ มาแบบอบอุ่นมาก เค้าน้ำตาจะไหล ปลื้มมากจริงๆ
ฝากอะไรถึงน้องๆ นักอยากเขียนของเราหน่อย
หอมหมื่นลี้: อย่ากลัวที่จะเริ่มนะตะเอง ถ้าย้อนกลับไปวันแรกที่เขียน ก็อยากจะขอบคุณอะไรที่ดลใจให้เกิดความบ้าบิ่นเขียนนิยายเหลือเกิน เพราะในตอนนั้นเค้ายังนึกไม่ถึงเลยว่าอีกหลายปีต่อมาจะมีหนังสือเป็นของตัวเอง ความฝันของนักอยากเขียนทุกคนน่าจะเป็นการได้ลูบหนังสือตัวเองแหละเนอะ เพราะเค้าตอนนั้นก็อยากมีโมเม้นต์นี้เหมือนกัน เส้นทางสายนี้มันทอดไกลมากเลยค่ะ และเปิดอยู่เสมอสำหรับนักอยากเขียนทุกคน ถึงจะเจออะไรที่ทำให้ท้อ เจอคำติเตียนที่ทำให้อ่อนไหว เจออะไรที่บั่นทอนกำลังใจก็ห้ามหยุดเขียน ห้ามคิดว่าเพราะเรามันไม่เก่ง เราสู้คนอื่นไม่ได้ นิยายเราไม่น่าสนใจ ขอให้เชื่อในตัวของเราและงานเขียน เพราะว่าไม่ใช่แค่วันนี้หรือพรุ่งนี้ พีระมิดไม่ได้สร้างเสร็จแค่วันเดียว อย่าใจร้อน และอย่าตอบโต้ เราไปบังคับให้เขาเห็นเหมือนกันกับเราไม่ได้ แต่ทำให้เขาเข้าใจในเหตุผลของเราได้ ต้องรักและเชื่อมั่นในงานเขียนของตัวเองนะคะ อย่าดูถูกตัวเอง อย่าเหลิงเพราะคำชม และอย่าหมดกำลังใจเพราะคำเตียน ต้องพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ เป็นนักเขียนแล้วหยุดอ่านไม่ได้ เพราะถ้าเราหยุดเราจะไม่ได้เรียนรู้ถึงความน่าสนใจและเทคนิคของคนอื่น เราจะไม่มีการพัฒนาเนอะ การอ่านคือหัวใจสำคัญของนักเขียนในความคิดของเค้าละ อ่านหนังสือให้มาก ตันก็อ่าน แล้วทางตันมันจะมีทางออก หมื่นทางตันยังมีทางหนึ่งให้ออกเสมอเนอะ
เคยอ่านเจอบ่อยๆ เรื่องที่ส่งสำนักพิมพ์ไปแล้วไม่ผ่าน จะว่าไงดีล่ะ ผักกาดเป็นคนขี้กลัวมากเลยไม่กล้าส่งที่ไหนเลยค่ะ เพราะกลัวถูกปฏิเสธ แต่ถ้าเราปล่อยให้มันค้างเอาไว้อยู่อย่างนั้น ก็มีค่าเท่านั้นนะ ต้องรวบรวมความกล้าแล้วกลั้นใจทำอะไรสักอย่างเพื่อทำให้ความฝันของเราใกล้ความจริงขึ้นมาอีกนิด จะล้มกี่ครั้งก็ต้องลุกให้ได้ สักวันจะเป็นวันของเราเอง เชื่อนะคะว่ามันน่าภาคภูมิใจมาก จนยืนลูบหนังสือตัวเองแล้วแสยะยิ้มเหมือนคนบ้าเป็นชั่วโมงในร้านหนังสือ (ประสบการณ์จริง)
มีเรื่องอยากเล่า ผักกาดไปยืนอ่านหนังสือฟรีที่ร้านหนังสือค่ะ อ่านไปอ่านมาไปสะดุดกึกกับหน้าปกนิยายจีนโบราณเล่มหนึ่ง โอ้โห แดงจิ๊ดโดนใจมาก สวยเด่นแตะตา ไปลูบๆ คลำๆ เค้าอยู่นานสองนาน แล้วคิดในใจว่าเอาล่ะ ฉันจะส่งที่นี่ละกัน พอกลับบ้านมาก็เจอข้อความลับของสำนักพิมพ์ ตอนนั้นเสียงเซอร์ไพร้ส์ดังตะลึงตึ่งๆ ในหัวเค้า เพลงพรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใดดังขึ้นมาจนอยากจะเริงระบำรำฟ้อนในบ้าน อย่างกับถูกหวย บอกแล้วว่าถ้าเราเชื่อมั่น สักวันโอกาสจะมาเคาะประตู รอให้เราเปิดรับ อย่าเพิ่งหมดไฟเนอะ ถ้าใครท้ออยู่ก็ลุกขึ้นมาสู้สักตั้ง แล้วความฝันจะใกล้เพียงแค่เอื้อมมือไปคว้าจริงๆ ค่ะ
สุดท้ายแล้วอยากบอกหรือพูดอะไรกับแฟนคลับของหอมหมื่นลี้บ้าง
หอมหมื่นลี้: งือ... อยากจะกอดตะเองทุกคนแรงๆ เค้าคงไม่มาถึงจุดนี้ได้ถ้าไม่ได้แรงกำลังใจของนักอ่านทุกคนที่ส่งมาให้กันเสมอ ทุกคนเป็นแรงผลักดันสำคัญของเค้า เค้าจะรู้สึกผิดมากถ้าปล่อยให้ตะเองรอกันนานๆ ขอบคุณนะคะที่คอยเชียร์คอยกระตุ้น ทุกคำคอมเมนท์ ทุกเสียงตอบรับมันทำให้ผักกาดตื้นตันใจจริงๆ ทุกคนอยู่เคียงข้างเค้าเสมอ และเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คิดถึง ขอสัญญาว่าเค้าจะพัฒนางานเขียนของตัวเองต่อไปอย่างไม่มีวันท้อถอย ติดตามกันอย่างนี้ตลอดไปเนอะ ขอบคุณทุกคนจากหัวใจของเค้า รักนะคะ อิอิ
และนี่คือส่วนเสี้ยวของความรู้สึกนึกคิดจากนักเขียนที่ชื่อ หอมหมื่นลี้ ใครที่ชอบที่ชื่นชอบนิยายแนวจีน เน้นความสนุกสนาน เบาสมอง พี่อรว่างานของเธออาจตอบโจทย์ความต้องการของคุณก็ได้นะคะ ไม่เชื่อลองมาเล่นเกมตอบคำถามลุ้นรับนิยายของเธอไปอ่านกันดูไหม
กติกาก็ง่ายๆ เพียงแค่บอกกับพี่อรว่า
"นางเอกนิยายแบบไหน ที่คุณคิดว่าถ้ามีจะเจ๋งมากๆ "
ลงในคอมเมนท์ด้านล่าง ผู้โชคดี 3 ท่าน ลุ้นรับไปเลย หนังสือ ลวงเล่ห์มังกร
"นางเอกนิยายแบบไหน ที่คุณคิดว่าถ้ามีจะเจ๋งมากๆ "
ลงในคอมเมนท์ด้านล่าง ผู้โชคดี 3 ท่าน ลุ้นรับไปเลย หนังสือ ลวงเล่ห์มังกร
ร่วมสนุกได้ตั้งแต่วันนี้จนถึงวันที่ 17 พฤษภาคม 2559
มาร่วมสนุกกันเยอะๆ นะคะ โดยเฉพาะนักอ่านแนวจีนพี่อรว่าไม่ควรพลาด
(ประกาศรายชื่อผู้โชคดี ในวันที่ 18 พฤษภาคม 2559)
พี่อร
^_______________^
มาร่วมสนุกกันเยอะๆ นะคะ โดยเฉพาะนักอ่านแนวจีนพี่อรว่าไม่ควรพลาด
(ประกาศรายชื่อผู้โชคดี ในวันที่ 18 พฤษภาคม 2559)
ประกาศผู้โชคดีได้รับรางวัล
หนังสือนิยาย "ลวงเล่ห์มังกร" ได้แก่
Ruk1215 (@Ruk1215)
FHA-KUB (@FHA-KUB)
แก้วพิรุณ (@neko180939)
FHA-KUB (@FHA-KUB)
แก้วพิรุณ (@neko180939)
สำหรับผู้ได้รับรางวัลกรุณาส่ง ชื่อ-นามสกุล (นามแฝง) พร้อมที่อยู่ในการจัดส่ง ระบุชื่อรางวัลที่ได้รับ มาที่อีเมล์ atcharawadi@dek-d.com ทางทีมงานจะจัดส่งรางวัลไปให้อ่านถึงที่บ้านเลยค่ะ
(หมดเขตรับของรางวัล วันที่ 25 พฤษภาคม 2559)
(หมดเขตรับของรางวัล วันที่ 25 พฤษภาคม 2559)
พี่อร
^_______________^
75 ความคิดเห็น
ต้องเป็นนางเอกที่เป็นตัวของตัวเอง! มีความมั่นใจ! ฉลาดและทันคนค่ะ แฝงด้วยความน่ารักน่ากอดนิดๆ
ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนนางก็เหนียวหนึบตายยากยิ่งกว่าแมลงสาบผู้น่ารัก >..<
รักตายเลยนางเอกแบบนี้
ชอบนางเอกสตรองๆ ไม่อ่อนแอ มีจุดยืนของตัวเองค่ะ สตรองที่นี้ไม่ต้องต่อสู้เก่งก็ได้ แค่กล้าคิดกล้าทำและกล้าพูด กล้าที่จะเลือกทางเดินของตนเองโดยไม่ต้องคล้อยตามใครก็พอแล้ว
นางเอกหื่นกับพระเอกและฮาเร็ม(?)ค่ะ!! //ตรงไปล่ะ ฮาา
เราชอบนางเอกที่บุคลิกออกแก่นแก้ว ขาลุยมากกว่าแนวอ่อนหวานใสๆ ยิ่งถ้าแบบมีความแกร่งหรือห้าวเล็กๆในตัวจะยิ่งปลื้มเลย แบบสู้เคียงข้างพระเอกร่วมทุกข์สุขไม่ทำตัวหัวอ่อนไรงี้
....หรือนางเอกถึกนั่นเอกค่ะ ฮาา
อยากได้นางเอกเท่ห์ๆ บู๊เก่งๆ หื่นกับพระเอกค่ะ
ชอบนางเอกที่ไม่เป็นกุลสตรีมากเกินไป(ยังพอมีความเป็นผู้หญิง) ไม่อ่อนแอจนเกินไป ฉลาดทันคน มีนิสัยเจ้าเล่ห์ วางแผนเก่ง ป้องกันตัวเองได้ ชอบทำตัวลึกลับ(แบบทำงานเป็นสายลับ) มีเหตุผลมากกว่าทำตามอารมณ์ มีเป็นฝ่ายจีบพระเอกก่อนจนพระเอกตั้งตัวไม่ทัน(คือดี) แอบหื่นนิดๆ หน่อยๆ รักสงบ
ชอบคาแรกเตอร์แบบว่า เป็นคนสตรอง ห้าวๆ มีความอ่อนหวานนิดหน่อย เป็นคนรักเพื่อนและครอบครัว ไม่บ้าผู้ชายมากเกินไปแต่ก็มีบ้าง เป็นคนรักใครรักจริง ไม่สวยเกินไปจนหน้าหมั่นใส อยู่อย่างสงบๆ ไม่ใสซื่อมากเกินไป เป็นคนไม่ยอมคนถึงจะรักความสงบก็เถอะ
นางเอกไม่ต้องสวยก็ได้แต่ต้องเป็นคนตรงๆแต่ไม่ตรงมากจนทำให้คนอื่นเสียใจ พอใจในตัวเอง มีความกล้า มีเหตุผลแบบเจ้าเล่ห์ หื่น ฮา บ้า รั่ว ปกป้องคนที่ตัวเองรักอย่างถึงที่สุด แค่นี้ละค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากกก (พูดแล้วคิดถึงท่านอ๋อง) เป็นครั้งแรกเลยที่อ่านนิยายแนวนี้ ภาษาสวย(มาก)น่าติดตาม
ซึ่งตอนนี้มีไว้ครอบครองแล้วค่ะ! (แล้วตรูจะโพล่มาทำไม =_=;) ฮา
แต่ถ้าให้เลือก
เราชอบนางเอกฉลาด เก่ง ทันโลก อ่อนแอบ้างบางครั้งจะได้ดูน่าปกป้อง ที่สำคัญต้องร้ายกาจ... คึคึ
นางเอกที่ไม่จำเป็นต้องสวยเลิศ แต่มีเสน่ห์เฉพาะตัว
เจอหน้าครั้งแรกอาจไม่ตลึง แต่ถ้ายิ่งมองแล้วจะละสายตาไม่ได้ ไม่ได้ฉลาดล้ำแต่เอาตัวรอดได้ทุกงาน ฉลาดบ้างโง่บ้างว่ากันไปตามเรื่องตามราว แต่ถ้านางเอกจะตั้งใจทำอะไรนางจะทำให้ได้ และที่สำคัญนางต้องมั่น 
(ปล.เราปลื้มหอมหมื่นลี้มาก ฝากบอกไรท์ด้วยนะคะ 
)
นางเอกเจ๋งๆหรอคะ
สำหรับนางเอกในดวงใจเรา คือสามารถปกป้องพระเอกได้ค่ะ! เราว่าดูเท่ดีนะคะนางเอกที่สามารถปกป้องพระเอกได้ในวินาทีสำคัญ อะไรแบบนี้ 555 ถึงพระเอกจะแข็งแกร่งขนาดไหนแต่ก็ยังมีวันพลั้งได้ใช่ม้าาา แล้วถ้าตอนพลั้งนั้นนางเอกมาช่วยไว้จะหล่อมากค่ะ โฮร่ว
ชอบนางเอกลุยๆค่ะ เด็ดขาดเฉียบคม คำไหนคำนั้นแล้วก็ทันคนค่ะ แต่กลับอีกมุมก็ซ่อนความอ่อนโยนอ่อนหวานไว้ ความรู้ ถ้าตามโลกเราคงมีโง่ปนฉลาดกันไป นางเอกที่อยากให้เป็นก็เช่นกันค่ะ ฉลาดเกินไปจะทำให้ดูเด่นเกินไป แบบนี้เป็นนางเอกในฝันเลยค่า>.,<
นางเอกเจ๋งๆ ก็จะต้องมีที่มาที่ไปที่ลึกลับ มีความกล้าแสดงออก ใครดีมาดีกลับใครร้ายมาเจอกลับเป็นร้อยเท่า มีเล่ห์เหลี่ยม เสน่ห์เหลือร้าย ทันคน และสุดท้ายต้องรักพระเอกมากกกกกก
นางเอกไม่จำเป็นต้องสวย ไม่ต้องดีเลิศเลอ ขอแค่มีคาแรกเตอร์ที่ทันคน ไม่โลกสวย คิดและทำทุกอย่างอย่างมีเหตุผล เฮฮาเป็นกันเอง ไม่ยึดติดกับค่านิยมของกุลสตรีไทย กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้อง มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่คนอ่าน อ่านแล้วยิ้มไปกับคาแรกเตอร์ของตัวละครนั้นๆ และจะต้องไม่งี่เง่ากับพระเอกในเรื่องไม่เป็นเรื่อง และสุดท้ายขอให้นางเอกที่สามารถทำให้คนอ่านเข้าถึวอารมณ์กับตัวละคร. ทำให้เราอินและติดตามนิยายเรื่องนั้นค่ะ