นานมาแล้ว ...
สมัยที่โลกยังมีพระจันทร์สองดวง
เป็นคู่รักกัน
ดวงจันทร์ทั้งสองดวงนี้ต่างรักกันมาก ดวงจันทร์ทั้ง
สองจะส่องสว่างเคีงข้างกันในทุกๆคืนไม่แยกจากกัน
แต่แล้ว ...
วันหนึ่งดวงจันทร์ดวงหนึ่งได้ไปพบเจอกับดวงอาทิตย์
แล้วเกิดหลงใหลในความเจิดจ้าของดวงอาทิตย์ จน
เลื่อนตัวไปตามดวงอาทิตย์ทีละน้อย...ทีละน้อย จน
แยกจากดวงจันทร์อีกดวงในที่สุด
เมื่อค่ำคืนมาถึงจึงมี
ดวงจันทร์ที่ถูกทิ้งก็เหลือเพียงเดียว...ดวงจันทร์เที่ยว
ตามหาดวงจันทร์อีกดวงที่ห่างหายไปทุกหนทุกแห่ง คืนแล้วคืนเล่า
วันเวลาล่วงเลยไปก็ไม่สามารถตามหาพบ ด้วยความคิดถึง
และอยากพบเจอให้เร็วที่สุด ดวงจันทร์ที่เฝ้าตามหาจึงตัดสินใจ
เพื่อให้ชิ้นส่วนแต่ละชิ้นออกตามหาดวงจันทร์ดวงนั้น
เมื่อเวลาผ่านไป......
ดวงจันทร์ที่จากมาเริ่มเห็นความจริงว่า
แม้ดวงอาทิตย์จะส่องแสงเจิดจ้าและสวยงามมากเพียงใด
แต่ดวงอาทิตย์ก็ไม่ได้เจิดจ้าให้เพียงเธอเท่านั้น ยังส่อง
แสงไปยังดาวอื่นๆอีกมากมาย ดวงจันทร์นั้นจึงกลับไปหา
ดวงจันทร์ที่เธอทิ้งมาอีกครั้ง แต่หาเท่าไรก็ไม่พบ ต่อมาจึงรู้ว่า
ดวงจันทร์ยอมระเบิดตนเองเพียงเพื่อตามหาเธอจนกระจัด
กระจายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ ทำให้เธอรู้ว่าจะไม่ได้พบ
กันอีกแล้ว จึงได้แต่โศกเศร้า และเสียใจ...
แต่ด้วยอานุภาพความรักที่ยิ่งใหญ่ที่ดวงจันทร์ที่ระเบิดตัวเองมีให้ดวงจันทร์
ที่ทิ้งเขาไป ทุกค่ำคืนจึงพยายามเปล่งประกายแสงที่ยังเหลือเพียงน้อยนิด
ของตนให้ถึงเธอจึงเกิดเป็นแสงพร่างพรายทั่วท้องฟ้า
จึงเกิดเป็นดวงจันทร์และดวงดาวให้เราเห็น
ในทุกค่ำคืน หากเรามองไปบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน
วันไหนที่ดวงจันทร์สวยงามวันนั้นก็จะไม่พบดวงดาว
วันไหนที่เห็นดวงดางเปล่งประกายเต็มท้องฟ้ามืด วันนั้นก็จะไม่พบดวงจันทร์
เขา และ เธอ ไม่อาจได้พบเจอกันไปตลอดกาล ...
ถึงแม้ไม่อาจพบเจอกัน ก็แค่อยากใหรู้ว่าความรักที่มีทั้งหมดยังคงเดิมสำหรับเธอ
เหมือนดวงจันทร์กับดวงดาว
2 ความคิดเห็น
ซึ้งอ่า  T-T
อ่านเเล้วขนลุกสู้เลย ^^"
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?