เลือกสำนักพิมพ์ผิดคิดจนตัวตาย เลือกนักเขียนผิดคิดจนสำนักพิมพ์ล้มละลาย
ตั้งกระทู้ใหม่
และก็มีทั้งที่นักเขียนเอาเปรียบสำนักพิมพ์ (แต่ก็น้อยมาก)
อ่านแล้วก็รู้สึกมึนๆ ว่ามีแบบนี้ด้วยหรือ
ในฐานะที่ท่านเป็นนักเขียนท่านรับมือกับกลโกงอย่างไร
และในฐานะที่ท่านเป็นสำนักพิมพ์ท่านรับมือกับนักเขียนบางประเภทอย่างไร
หรืออาศัยความไว้วางใจกันอย่างเดียว
ไม่ว่าจะเป็นปัญหาที่ยอดพิมพ์ไม่ตรง พิมพ์เพิ่มไม่บอก...
หรือถูกนักเขียนฟ้องเพราะไม่ได้ทำสัญญา ทำอย่างไร
ส่วนตัวยังมองโลกในแง่ดี ว่าถ้าเราทำอะไรตามหลักการ
ปัญหาก็จะน้อย การมีสัญญาเป็นฉบับนั้นดีกว่าสัญญาปากเปล่า
การซักถามอย่างละเอียด อ่านสัญญาให้รัดกุมนั่นจะเป็นประโยชน์ทั้งสองฝ่าย
และอยากให้มองสำนักพิมพ์ในแง่ดี...อย่ามองว่าสำนักพิมพ์จะโกง
ถ้าโดนก็ต้องโทษที่ตัวเราไม่รอบคอบ เปิดโอกาส
สุดท้ายคือทำไปโดยหลักการจะได้ไม่มีปัญหา
แล้วจะทำอย่างไร? มีแต่บอกให้ระวังแต่ไม่มีใครบอกวิธีแก้
บางคนเสนอวิธีแก้ปัญหาว่าให้ไปนับที่โรงพิมพ์ออกมากี่เล่ม
นักเขียนหน้าเก่ากล้าแต่นักเขียนรายใหม่ไม่กล้า
แล้วจะทำอย่างไรให้บัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่นกันทั้งสองฝ่าย
สัญญาเป็นความลับ ไม่มีใครเอามาเปิดเผย
แต่ที่ต้องนำมาพูดคือไม่ได้เป็นไปตามที่ตกลง
สำนักพิมพ์กับนักเขียนก็เหมือนน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า
ต้องพึ่งพาอาศัยกัน สำนักพิมพ์ที่มีวิสัยทัศน์ที่ดี
ย่อมไม่ทำให้ชื่อเสียงด่างพร้อย จะอยู่ไม่ได้
สำนักพิมพ์ที่ดัง นักเขียนใหม่แทรกตัวเข้าลำบาก
จึงต้องพึ่งสำนักพิมพ์เล็ก
บางทีสำนักพิมพ์เล็กก็ไม่ได้ว่าอยากโกง
บางครั้งหมุนเงินไม่ทัน เพื่อความอยู่รอดจึงต้องทำ
การเลือกสำนักพิมพ์จึงเป็นสิ่งสำคัญมาก
มีคำกล่าวที่ว่านกดีต้องเลือกไม้ใหญ่ทำรัง
แต่ก็ไม่จำเป็นเสมอไป...
บางครั้งหากเรารู้ว่า...ใครเป็นมังกรหลับ
เหนื่อยหนแรก...แต่หากมังกรตัวนี้ทะยานขึ้นฟ้า
เราก็เต็งหนึ่ง...
ดูสำนักพิมพ์ให้ดูผู้นำ ดูบรรณาธิการ
การตั้งคำถามเป็นสิ่งที่พอจะรู้ว่า
สำนักพิมพ์นั้นนโยบายคืออะไร
วิธีการเลือกส่วนตัวคือศึกษา
หาข้อมูล เช่นสำนักพิมพ์นี้เปิดตัวมากี่ปี
ออกหนังสือเดือนกี่เล่ม แนวไหนอย่างไร
คุณภาพของหนังสือ นักเขียนในสังกัด
มีนักเขียนประจำหรือไม่ อันนี้ต้องดู
ถ้าผ่านมาผ่านไปให้คิดให้ดี
วิสัยทัศน์บ.ก.เป็นอย่างไร
ถามดูถึงรู้เช่น (ใช้คำถามปลายเปิด)
ทำไมถึงคิดทำหนังสือ เหนื่อยนะคะ
ดูน้ำเสียงสีหน้าแววตา ทำเพราะเงิน หรือทำเพราะรัก
ทำไมถึงสนใจนิยายของเรา
คนอ่านชอบแนวนี้ อันนี้มาแนวการตลาด
สนุก แสดงว่าชอบส่วนตัว
อ่านแล้วรู้สึกว่าใช่
คิดว่าน่าจะไปได้ดี
อยากสนับสนุนนักเขียน
คำตอบจะบอกเราว่าบรรณาธิการเก็บอะไรไว้ในใจ
ถามถึงการตลาด หนังสือดีแค่ไหนแต่การตลาดไม่ได้เรื่อง
เท่ากับว่าเอาของเราไปกอง เท่ากับงานของเราไม่ได้เผยแพร่ออกไป
เราไม่อยากทำให้สำนักพิมพ์เขาขาดทุน เพราะฉะนั้นถามถึงเรื่องการตลาด
ถามให้เข้าใจทั้งหมดก่อนที่จะขอสัญญามาอ่านพอใจแล้วค่อยเซ็นต์สัญญา
โดยระบุให้ชัด 1.เช่า เช่ากี่ปี ขายขาดขายเท่าไหร่
2.ระบุตัวเลขให้ชัด เช่นเช่ากี่ปี พิมพ์กี่เล่ม พิมพ์สำรองกี่เล่ม
3.ระบุแนวทางการตลาดว่าวางขายที่ไหนบ้างแนบท้ายสัญญา (นักเขียนควรสุ่มตรวจด้วย)
4.ระบุให้ชัดว่าพิมพ์ที่โรงพิมพ์อะไร
5.จ่ายเงินวันไหนต้องระบุลงไป จ่ายจ่ายจากอะไรลงรายละเอียดไป จ่ายกี่งวด
6.จ่ายเป็นเชคดีที่สุดเพราะฟ้องอาญาได้
อ่านทวนหลายๆ รอบแล้วค่อยเซ็นต์
เขียนให้ดี เลือกสำนักพิมพ์ได้
อ่านสัญญาให้ละเอียด และต้องรู้จักโฆษณาเป็น
หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์
แอบอยู่ข้างหลัง
14 เม.ย. 53 เวลา 23:59 น.
934
views
14 ความคิดเห็น
บางครั้งหมุนเงินไม่ทัน เพื่อความอยู่รอดจึงต้องทำ
ความลำบากมันเป็นเหตุผลที่ยอมรับได้สำหรับการทำผิดกฏหมายตั้งแต่เมื่อไหร่?
ถ้างั้นปล้นร้านทองเพราะบ้านจนก็รับได้งั้นรึ?
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 14 เมษายน 2553 / 22:46
PS. For the strength of the Pack is the Wolf, and the strength of the Wolf is the Pack.
อื่ม เจอเข้ากับตัวจริงๆ มันก็พูดยากครับ ถึงเราจะดูสัญญาจนเหลือแค่เอากล้องจุลทรรศน์ส่อง บทจะโดนขึ้นมาสัญญาพวกนั้นมันไร้ความหมายครับ เพราะคนเขียนส่วนใหญ่ถือคติน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า งานจะผ่านแต่ละเล่มยากลำบาก ได้พิมพ์กับที่ไหนก็อยากจงรักภัคดีกับเขา ถึงเขาจะโกงก็ไม่กล้ามีปากมีเสียง เพราะกลัวกระทบกับงานเขียน กลัวมีเรื่องแล้วส่งกับสนพ.นี้ไม่ได้ การหาสนพ.ใหม่ก็ไม่รู้จะได้หรือเปล่า
มันเลยน้อยมากถึงยังไม่เคยเห็นนักเขียนคนไหนออกมาเอาเรื่องสนพ. แม้จะจับได้คาหนังคาเขาว่าโดนโกง อยากมากก็เปลี่ยนสนพ. ใหม่ เหตุผลคือไม่อยากมีปัญหา ส่วนตัวผมคิดว่าสนพ.เดี๋ยวนี้เน่นด้านธุรกิจและความอยู่รอด มากกว่าทำหนังสือด้วยหัวใจ ด้วยจิตวิญญาณ หรืออาจจะมีแต่เป็น% น้อยๆ ที่แฝงในซอกลึกๆ (ก็แม้แต่คนเขียนเดี๋ยวนี้ก็มีเขียนเพื่อนเงิน มากกว่าความรักในงานเขียนนี่เนอะ)
ผมว่าเรื่องนี้มันก็ระวังได้ระดับหนึ่งแต่แก้ไขไม่ได้
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 15 เมษายน 2553 / 00:29
ยอมรับไม่ได้ในกรณีทำผิดกฎหมาย แต่ความหมาย หมายถึงเราต้องทันในพฤติกรรมจึงจะได้ไม่เป็นเหยื่อ
เช่นสำนักพิมพ์กำลังมีปัญหาทางด้านการเงิน เราก็มาประเมิณดูว่าสุ่มเสี่ยงไหมเท่านั้น
คนหิวจวนจะเป็นลมไปขโมยข้าวในตลาดกิน บางคนไม่อยากทำชั่วแต่ต้องทำ อันนี้ต้องพิจารณา
บางคนชื่นชอบการทำชั่ว อันนี้ไม่น่าให้อภัย การพิจารณาคดีความทางอาญาต้องดูเจตนาด้วย
การดำเนินการทางกฎหมายเป็นสิ่งสมควรและควรทำให้เด็ดขาด ไม่ได้ให้ก้มหน้ารับ
แต่อยากให้มองหลายๆ มุม สงสัยจะสื่อความหมายไม่เคลียร์
ไม่ได้ให้ยอมรับการกระทำผิด แต่อยากให้รู้ว่าคนที่เขาทำชั่ว เป็นชั่วโดยสันดาน หรือชั่วโดยจำเป็น
และหลีกเลี่ยงไม่ให้เขามีโอกาสทำก็เท่านั้น
จบประเด็นนี้นะ
ถูกต้องที่สัญญาบางทีก็เหมือนกระดาษชำระ
ไม่มีความหมายหากเจอตัวจริง
แต่เราก็ควรป้องกันมิใช่หรือ
ที่เขียนมาก็ในฐานะที่ชีวิตวุ่นวายกับสัญญา
ไม่อยากให้ใครโดนก็เท่านั้น
ถึงได้ตั้งชื่อว่าแอบอยู่ข้างหลังไง
ไม่อยากให้ใครเจ็บ ตัวเองก็ต้องเอามือซุกบ
นับว่าเป็นกระทู้มี่มีแง่มุมให้คิดดี ขอบคุณมากค่ะ
ส่วนตัวแล้วจะเล็กใหญ่ไม่สำคัญหรอก สำคัญว่ารักต้นฉบับของเราแบบที่เรารักและอยากให้เป็นหรือเปล่า ฟังนักเขียนบ้างไหม การเป็นนักเขียนใหม่บางทีก็ไม่รู้วิสัยทัศน์ของบ.ก.หรอก นอกจากจะได้เริ่มทำงานด้วยกันจริงๆ ภาษากฏหมายในสัญญามันก็ดิ้นได้ไม่แน่นอน โดยเฉพาะในส่วนการแก้ไขต้นฉบับของเรา เป็นตัวเล็กตัวน้อย บางครั้งคร้านจะมีปัญหาก็ต้องยอมๆ เขาไป ไม่งั้นคงไม่มีกรณีนักเขียนเก่าบอกลาไปส่งงานที่สนพ.อื่น ด้วยเหตุผลที่ว่า อยู่ที่ไหนสบายใจกว่าก็อยากอยู่ บางครั้ง 10% ที่ได้จากยอดพิมพ์แต่ละครั้งมันก็เทียบไม่ได้กับการทำงานที่นักเขียนรู้สึกว่าทางสนพ.สนใจ แล้วได้ผลตอบแทนจากยอดขายหรือว่าได้ 8% จากยอดพิมพ์
PS. ฉันพยายามจะเป็นนักเขียนที่ดีอยู่นะ
กระทู้ดีมีสาระ แต่เพราะอะไรถึงไม่ค่อยมีใครโพสละ...
เคยมีคนตั้งกระทู้แนวนี้มาแล้วหนนะ ถ้ากะรัตจำไม่ผิดน่ะ คล้ายมันวนเวียนมาอีกครั้ง ปัญหามันยังคงอยู่กับวงการนักเขียนุรุ่นใหม่ของไทยมังค่ะ
เห็นด้วยเรื่องกระทู้มีสาระค่ะ
PS. เพราะคุณค่าของงานเขียนมันไม่ได้ถูกวัดด้วยราคาหน้าปก ฉันพยายามจะเป็นนักเขียนที่ดีอยู่นะ คุณรู้ไหม...รู้ไหม
เรื่องนี้เหรอ ข้าพเจ้าไง โดนกับตัว กับ สนพ.กู๊ดมอร์นิ่ง ซึ่งสุดท้ายกรรมามทัน ล้มไปเรียบร้อยแล้ว
จะฟองร้องเจ้าของเหรอ ป่านนี้ไปอยู่ไหนก็ไม่รู้ หาตัวไม่เจอเพราะหนีเจ้าหนี้รายใหญ่อยู่ โผล่มามีสิทธิ์โดนเขาเชือด
อีกอย่าง ถึงตอนนี้เขาอยู่ ข้าพเจ้าหักกลบบวกลบงินค่าใช้จ่ายในการฟ้องร้องแล้วมันได้ไม่คุยเสีย และเสียเวลาให้ยืดยาวอีกต่างหาก
แล้วที่ จขกท.บอกให้ดู สภาพการเงินของ สนพ.ว่ามีปัญหาไหม อันนี้ข้าพเจ้าก็ผ่านมาแล้ว
เราแค่ส่งนิยายให้เขา แต่ไม่ได้มีสิทธิไปวุ่นวายในการทำงานของเขา เขาเองก็ไม่อนุญาติให้นักเขียนไปดูบัญชีรายรับรายจ่ายเขาหรอก นักเขียนไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นเขามีปัญหาอะไร จนกระทั่งตอนโดนโกงนั่นล่ะ
เนื้อหาที่บอกมามีสาระ แต่ในเรื่องจริงนำไปใช้ได้ยาก คนเราดูแค่หน้าตา คำพูด และการกระทำเพียงแค่ระยะสั้นๆ ไม่ได้ ดูเป็นปีก็ยังโดนโกงอย่างข้าพเจ้ามาแล้ว
งานนี้ จึงขึ้นอยู่กับบุญพาวาสนาส่งของแต่ละท่านเช่นกัน รวมทั้งความจริงใจที่ทั้งสองฝ่ายจะมีให้กันด้วย
ส่วนเรืองสัญญา ก็อย่างที่ท่านจิ้งพูดไป เกิดเรื่องมาแล้ว บางครั้งสัญญานั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก บางครั้งอาจกลายเป็นเครื่องผูกมัดนักเขียนอีกต่างหาก
PS. จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ที่มี
หึ หึ เป็นเพราะพี่หรือเปล่าที่ทำให้เราคิดมาก
เดินทางสายกลางนะจ๊ะ นักเขียนหน้าใหม่ต้องเสียเปรียบอยู่วันยังค่ำ เขาไม่ยอมให้เราตรวจสอบล้วงลึกหรอกจ้า ยิ่งเราทำว่ารู้มากหัวหมอเขาจะยิ่งไม่ชอบใจพาลไม่รับต้นฉบับไม่เสียดื้อๆ จะทำอะไรเอาพอประมาณนะน้องนะ อย่าให้ตึงเกินไป บางเรื่องเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมีผลต่อทัศนคติที่ทางสำนักพิมพ์จะมองตัวเราและไม่เปิดโอกาสให้อีกสำหรับงานต่อไป ถามอย่างใช้ศิลปะนะจ๊ะ
ที่สำคัญที่พี่อยากจะชี้ให้เราทำใจก็คือถึงจะพิจารณาอย่างละเอียดรอบคอบปิดมุมรัดกุมอย่างไร หากคนไม่ซื่อก็คือไม่ซื่อ บางคนก็รู้หน้าไม่รู้ใจ จำนวนที่พิมพ์แน่นอนเราไม่มีวันรู้หรอก และอีกหลายๆ เรื่องที่เลี่ยงดิ้นได้ เราคิดว่าใช่เลย มันอาจไม่ใช่ก็ได้ และบางครั้งสิ่งที่เห็นว่าไม่ใฃ่ มันอาจกลับใช่ขึ้นมา
สำนักพิมพ์ย่อมมีอิทธิพลเหนือกว่านักเขียนหน้าใหม่อยู่แล้ว เรื่องนี้ต้องทำใจ แค่ดูว่าอย่าให้เขาเอาเปรียบเราจนเกินไปนัก ให้อยู่ในระดับที่พอรับได้ เรื่องจะไม่เอาเปรียบไม่มีหรอก บางครั้งคนเราก็ต้องลองเสี่ยงตามสัญชาตญาณลองผิดลองถูกควบคู่ไปกับเหตุผล ก็เหมือนเรื่องเอานิยายมาลงเว็ปที่เคยพูดกันในครั้งแรกๆ ที่คุยกันใหม่ๆ นั่นแหละ มันมีทั้งข้อดีข้อเสีย อยู่ที่เราทำใจรับได้แค่ไหน
หากเราคิดว่าเราพิจารณารอบคอบเท่าที่สามารถจะทำได้แล้ว ก็ตัดสินใจเลือกเถิด ไม่มีอะไรสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซนต์หรอกจ้า ขนาดแต่งงานผูกพันทั้งชีวิต ต่างก็คิดว่าเราว่าเราดูดีแล้วคนนี้แหละคนที่จะอยู่ด้วยตลอดชีวิต ก็ยังมีคู่สมรสมากมายที่ต้องผิดหวังเสียใจ
เพราะบางตัวแปรนั้นเราไม่อาจควบคุม โดยเฉพาะสิ่งที่เกี่ยวข้องกับคนและจิตสำนึก บางครั้งต้องใช้เวลาในการเรียนรู้จากประสบการณ์ว่าสิ่งใดดีสิ่งใดไม่ดี หากเห็นว่าเขาโอเคพอใช้ได้ก็ลองเถิด พี่ก็รู้ว่างานเรา เราย่อมรัก แต่คนเราก็ต้องลองเสี่ยงลองเริ่มต้นที่จะเชื่อใจบนพื้นฐานความรอบคอบที่ได้ศึกษามาแล้วนั้น ที่เหลือคงต้องใช้โชควาสนาเข้าช่วยแล้ว พบเจอคนดีก็ดีไป ไม่ดีก็เปลี่ยนถือว่าผิดเป็นครู ในเมื่อเราไม่มีวันรู้จิตใจฝ่ายตรงข้ามได้แท้จริง คนมันจะโกงจะเอาเปรียบต่อให้ปูมหลังดีอย่างไรสัญญาที่ดูเหมือนรัดกุมแค่ไหน หากเขาจะทำมันก็ทำได้
อย่าคิดมากนะ บางครั้งทฤษฏีที่ดีข้อมูลแน่นๆ ก็ช่วยได้ระดับหนึ่ง แต่เรื่องจริงในทางปฏิบัติที่จะเป็นไปขึ้นอยู่กับใจของคน ตัวแปรที่ไม่อาจควบคุม ต่อให้รอบคอบถี่ถ้วนเท่าไหร่หากเขาคิดจะทำก็ทำ เดินทางสายกลางนะจ๊ะ พิจารณาให้รอบคอบ เลือกที่เหมาะกับเราที่สุดดีกับตัวเราที่สุด แต่ไม่ใช่สมบูรณ์แบบที่สุด
น้องมีโอกาสเลือกและตัดสินใจมากมาย ดึงเรื่องไว้ก็ได้บอกว่ายังแต่งไม่จบแล้วจะส่งต้นฉบับให้เมื่อเสร็จแล้ว แบ่งรับแบ่งสู้ ไม่ต้องร้อนใจไป
PS. ปัญหามีไว้แก้ไข อุปสรรคมีไว้ฝ่าฝัน ใจที่เข้มแข็งมุ่งไป ไม่หวั่นแม้คลื่นลมแรง
จดลิขสิทธิ์อย่างเดียวเลยค่ะ ยังไงมันก็ยังเป็นสมบัติของเรา ใช้วิธีขายลิขสิทธิ์แทน จะได้ไม่โดนโกงภายหลัง แต่นักเขียนส่วนใหญ่โดยเฉพาะมือสมัครเล่นไม่นำไปจดกัน เพราะเสียค่าใช้จ่ายเกือบพันเลย
PS. เป็นแฟนพันธุ์แท้เรา...ต้องอดทน!!!
สนพ.ที่ผมอยู่ในปัจจุบันเป็นสนพ.เล็กและใหม่ คือ สนพ.อะเมธิสต์
สัญญาของเขาเนสัญญาที่ยุติธรรมทั้งสองฝ่ายทั้งนักเขียนและสนพ.
ส่วนการตีพิมพ์เพิ่มหรืออะไร ครั้งแรกตพิมพ์ 3000 เล่ม เขาต้องแจ้งยอดตามตรง แล้วถ้ามีรตีพิมพ์เพิ่มก็ต้องอาศัยความไว้วางใจซึ่งกันและกัน ถ้านิยายขายดี เขาต้องตีพิมพ์เพิ่มแน่นอน ถ้าไม่ตีพิมพ์เพิ่มนั่นแปลว่าเขาโกงเราแล้ว
สำหรับสนพ.ผม ความสัมพันธ์ระหว่างนักเขียนกับบก.นั้นมีมากเลยทีเดียว ทั้งการคุยโดยรวมการคุยส่วนตัว มีมีตติ้ง เรียกว่าสนิทกัน จนไว้วางใจกันได้
สำหรับสนพ.เล็กและใม่นั้น สนพ.นั้นๆจะต้องมีวิธีหาเงินทุน โดยการเป็นสนพ.ที่อยู่ในเครือบริษัทหนึ่งๆ เช่น สนพ.ผม เป้นสนพ.ในบริษัท เพชรประกาย (และผมก็เคยไปที่ทำทานมาแล้ว) เห็นได้ชัดว่า เขามีการการทำตลาดอย่างอื่นเพื่อหาเงินทุนในหลายๆด้าน แถมลงในตลาดหลักทรัพย์ด้วย
ส่วนเรื่องเขาจะโกงเราไหมนั้น ถ้านิยายเราไม่ได้ขายดีอะไร เชื่อเถอะครับว่า เขาไม่โกงเราหรอก เพราะเขาไม่มีทางมาเสี่ยงเพื่อเสียเงินทุนไปเปล่าๆแน่
PS. คุณเบื่อรึยังนิยายแนวตลาด...คุณเบื่อรึยังกับนิยายสูตรสำเร็จ...คุณพร้อมรึยังที่จะพบความแปลกใหม่กับนิยาย(ไม่)แหวกแนว แต่ "แหวกกระแส"::ปิแอร์ เดอ มัสแตง-เด็ก หนังสือพิมพ์ และคำพยากรณ์ ได้แล้ว
เหอะ เหอะ เหอะ
สำหรับเรานะ พอมันมาอยู่ตรงหน้า ต่อให้มันเอาเปรียบยังไง ไม่ดียังไง เราก็เซ็นอยู่ดี เพราะกว่าจะมาถึงตรงนี้มันยาก กว่าจะแต่งจบ กว่ามันจะผ่าน ใช่ว่าโอกาสจะมีบ่อย ๆ สนพ.ที่ดี ที่เราอยากเข้า ก็ใช่ว่าเราจะผ่าน
เรื่องแบบนี้มันก็แบบนี้อยู่แล้ว
PS. เราไม่ได้หยุดเล่นเพราะเราแก่ขึ้น,,แต่เราแก่ขึ้นเพราะเราหยุดเล่น,,....
เรื่องบางเรื่องก็พูดยากนะครับ ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าโกงดีหรือไม่ แต่สรุปแล้วคือ ถ้าสำนักพิมพ์ไหนเค้าไม่ซื่อสัตย์ สุดท้ายเค้าก็จะเสียนักเขียนดีๆ ไปจนหมดเท่านั้นแหละ
PS. ว่างๆ ก็มาอ่านนิยายของผมบ้างนะ โดยเฉพาะวัลคีรี ที่จะขอแนะนำเป็นพิเศษ
ขอบคุณค่ะ
เราเลือกสำนักพิมพ์แจ่มใสอ่าเห็นคนอ่านเยอะน่าจะดีนะ
แต่ไม่รู้ผลงานจะผ่านรึเปล่านี่สิ
PS. http://writer.dek-d.com/tearz/writer/view.php?id=605617 FizZy Loverz รักสุดใจของยัยตัวยุ่ง ฝากหน่อยนะค้า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?