BIGBANG }} คำพูดกินใจ ของ TOP BigBang จากหนังสือ Shout to the world part 1
ตั้งกระทู้ใหม่
[TRANSLATION]
คำพูดของทอปจากหนังสือ Shout to the world
พาร์ทแรก
"พลังที่ใช้ในการปลุกวิญญาณขึ้นมาใหม่ บางที การเกิดใหม่ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก"
"ผมมาที่นี่ เพราะสายแห่งความหวังเส้นนั้น 'จุดยืนของฉันอยู่ที่ไหน?' ผมถามตัวเองอย่างนี้อยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังไม่เคยได้คำตอบที่ชัดเจน ในระหว่างการค้นหาอีกส่วนนึงของตัวเอง ความกังวลของผมค่อยๆจางหายไป เพราะผมจะต้องเจอ คนที่จะซบไหล่ของเค้าลงมาที่ผม" : TOP
(ในที่นี้ทอปน่าจะหมายถึงตัวเองนะคะ มันดูลึกซึ้งไปหน่อยเนอะ //)
ชื่อ: ชเวซึงฮยอน
วันเดือนปีเกิด: 4 พฤศจิกายน 1987
ทักษะ: แร๊พ เขียนเนื้อเพลง บีทบ๊อกซ์
*แสดงละคร KBS เรื่อง I AM SAM*
พลังที่ใช้ในการปลุกวิญญาณขึ้นมาใหม่ บางที การเกิดใหม่ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
-ครั้งนึง ผมเคยอยากจะเป็นนักแต่งเพลง ที่คอยแต่งและนั่งท่องเนื้อเพลง-
ผมถูกสะกดด้วยเพลงฮิปฮอปตอน ป.5 ผมคลั่งเพลงแนวนี้ไปเลยเพราะ ผมฟังมันทั้งวัน แล้วค่อยๆจดเนื้อแร็พทั้งหมด ถ้าเราต้องพูดถึงเพลงฮิปฮอป ผมจะต้องพูดถึงอเมริกันฮิปฮอปแบบถึงรากถึงโคนสั้นๆตลอด
ตอนที่ผมเริ่มฟังเพลงฮิปฮอป มันจะมีอยู่สองแนว คือของแถบ นิวยอร์ค กับ LA
นิวยอร์ค (ฝั่งตะวันออก)จะมี Wu Tang Clan กับ Notorius B.I.G. พวกเค้าจะเน้นหนักๆไปด้านแร็พแล้วก็เนื้อเพลง
LA (ฝั่งตะวันตก) มี 2Pac ที่จะเน้นไปด้านทำนองมากกว่า ถึงแม้ว่าช่วงนั้นในความทรงจำของผม เกาหลีจะชอบฟังแบบ ฝั่งตะวันตก มากกว่า แต่ผมชอบสไตล์ของฝั่งตะวันออกมากกว่า ตอนที่ผมฟังแร็พของพวกเค้า ผมจะตะโกนกับตัวเองตลอดว่า "อ้า! อย่างน้อยสักครั้งนึงในชีวิตของผู้ชายก็ต้องเคยลองเพลงแนวนี้บ้างแหล่ะน่า" ผมอยากจะเป็นแบบพวกเค้า ที่จะสามารถถ่ายทอดหลักปรัชญาและข้อความให้กับผู้คนต่างๆได้
เนื้อแร็พของพวกเค้ามักจะพูดถึงชีวิตในตอนเด็กๆ ถ้าจะให้ผมขยายความมันแบบสั้นๆแล้วหล่ะก็ มันจะประมาณว่า "ครอบครัวฉันจน ฉันเคยอยู่ในโลกมืดม แต่ในตอนนี้ฉันประสบความสำเร็จ ถ้าพ่อแม่ฉันหิวน้ำ พวกจะมีแชมเปญให้ดื่มแทนน้ำเปล่า" บางทีเนื้อเพลงก็รุนแรงแล้วก็มืดมน แต่สิ่งพวกนี้ อย่างน้อยก็ต้องเคยเกิดขึ้นในชีวิตสักครั้ง แล้วในที่สุด ความรู้สึกนี้ก็ค่อยๆเกิดขึ้นกับผม
หลังจากที่ขึ้นม.ปลาย ดูเหมือนว่าผมจะเด่นมากๆ.. บางทีอาจเป็นเพราะผมตัวสูงกว่าคนอายุเดียวกันและผมก็ใส่ชุดสไตล์ฮิปฮอปบ่อยด้วย ผมสนใจเรื่องแฟชั่นตั้งแต่เด็ก ผมเลยชินกับการใส่เสื้อสไตล์ฮิปฮอปที่เพื่อนๆของผมไม่ใส่กัน ผมจะเก็บเงินเพื่อซื้อเสื้อที่ผมอยากได้เอง ถ้าพ่อแม่ไม่ยอมซื้อให้
ผมไม่สนใจเรื่องที่โรงเรียนเลยซักนิด แล้วก็เริ่มไปคบกับพวก "เด็กมีปัญหา" อย่างที่พวกผู้ใหญ่เรียกกัน พวกเค้าเป็นเพื่อนที่มีค่าที่สุดของผม แต่ในสังคมของเรานั้น ถือว่าพวกเค้าเป็นพวกคนพาล ที่จะชักจูงไปในทางที่ไม่ดี ช่วงที่ผมโตขึ้น ผมเจออะไรหลายอย่างที่ผมไม่ควรจะเห็น และ ได้รับประสบการณ์หลายอย่างที่ผมไม่ควรจะได้รับ
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ชุลมุนวุ่นวาย และหลายๆอย่างก็ไม่เป็นไปตามแผน มันเป็นครั้งแรก ที่ผมได้รู้จักว่าความรู้สึก "เจ็บปวด" และ "กลัว" มันเป็นยังไง ถึงแม้ว่าผมจะทำอะไรที่พวกผู้ใหญ่ไม่ยอมให้ผมทำ การที่เพื่อนผมทำอะไรงี่เง่าออกไปก็เป็นปัญหาเหมือนกัน ถ้าให้เทียบกับพวกคนที่ทำอะไรว่าเด็กพวกนี้ตรงๆแล้วหล่ะก็ ผมเกลียดผู้ใหญ่ที่ลงโทษเด็กแบบไร้เหตุผล แทนที่จะสอนเด็กว่าอะไรถูก พวกเค้ากลับใช้การลงโทษเพื่อทำให้เด็กพวกนี้จมลงลึกไปอีก ..และเพราะความเจ็บปวดกับโกรธอย่างต่อเนื่องนี้ พวกเค้าจะยิ่งแย่ไปอีก
พวกผู้ใหญ่ตราหน้าเด็กพวกนี้ที่พึ่งขึ้น ม.ปลาย ว่าเป็น "เด็กมีปัญหา" ในขณะที่พ่อแม่ร้องไห้ เพราะพวกเค้าได้ "เลี้ยงดูเด็กที่ทำผิดกฎหมาย" แม้แต่พวกที่ตอนแรกไม่ได้ทำผิดอะไรมาก แต่หลังจากที่โดนไล่ออกจากโรงเรียน ก็กลายเป็นอีกคนไปเลย และถูกตราหน้าว่าเป็น "เด็กมีปัญหา" ทำให้พวกเค้ายิ่งทำความผิดมากขึ้นไปอีก
ผมเองก็เริ่มจมลงไปในหลุมที่มืดมิดหลังจากเห็นเพื่อนรอบตัวเปลี่ยนไป
Source: BIGBANGs Shout out to the World
Translation: jwalkervip.tumblr.com
credit: ygfamilythailand
คำพูดของทอปจากหนังสือ Shout to the world
พาร์ทแรก
"พลังที่ใช้ในการปลุกวิญญาณขึ้นมาใหม่ บางที การเกิดใหม่ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก"
"ผมมาที่นี่ เพราะสายแห่งความหวังเส้นนั้น 'จุดยืนของฉันอยู่ที่ไหน?' ผมถามตัวเองอย่างนี้อยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังไม่เคยได้คำตอบที่ชัดเจน ในระหว่างการค้นหาอีกส่วนนึงของตัวเอง ความกังวลของผมค่อยๆจางหายไป เพราะผมจะต้องเจอ คนที่จะซบไหล่ของเค้าลงมาที่ผม" : TOP
(ในที่นี้ทอปน่าจะหมายถึงตัวเองนะคะ มันดูลึกซึ้งไปหน่อยเนอะ //)
ชื่อ: ชเวซึงฮยอน
วันเดือนปีเกิด: 4 พฤศจิกายน 1987
ทักษะ: แร๊พ เขียนเนื้อเพลง บีทบ๊อกซ์
*แสดงละคร KBS เรื่อง I AM SAM*
พลังที่ใช้ในการปลุกวิญญาณขึ้นมาใหม่ บางที การเกิดใหม่ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก
-ครั้งนึง ผมเคยอยากจะเป็นนักแต่งเพลง ที่คอยแต่งและนั่งท่องเนื้อเพลง-
ผมถูกสะกดด้วยเพลงฮิปฮอปตอน ป.5 ผมคลั่งเพลงแนวนี้ไปเลยเพราะ ผมฟังมันทั้งวัน แล้วค่อยๆจดเนื้อแร็พทั้งหมด ถ้าเราต้องพูดถึงเพลงฮิปฮอป ผมจะต้องพูดถึงอเมริกันฮิปฮอปแบบถึงรากถึงโคนสั้นๆตลอด
ตอนที่ผมเริ่มฟังเพลงฮิปฮอป มันจะมีอยู่สองแนว คือของแถบ นิวยอร์ค กับ LA
นิวยอร์ค (ฝั่งตะวันออก)จะมี Wu Tang Clan กับ Notorius B.I.G. พวกเค้าจะเน้นหนักๆไปด้านแร็พแล้วก็เนื้อเพลง
LA (ฝั่งตะวันตก) มี 2Pac ที่จะเน้นไปด้านทำนองมากกว่า ถึงแม้ว่าช่วงนั้นในความทรงจำของผม เกาหลีจะชอบฟังแบบ ฝั่งตะวันตก มากกว่า แต่ผมชอบสไตล์ของฝั่งตะวันออกมากกว่า ตอนที่ผมฟังแร็พของพวกเค้า ผมจะตะโกนกับตัวเองตลอดว่า "อ้า! อย่างน้อยสักครั้งนึงในชีวิตของผู้ชายก็ต้องเคยลองเพลงแนวนี้บ้างแหล่ะน่า" ผมอยากจะเป็นแบบพวกเค้า ที่จะสามารถถ่ายทอดหลักปรัชญาและข้อความให้กับผู้คนต่างๆได้
เนื้อแร็พของพวกเค้ามักจะพูดถึงชีวิตในตอนเด็กๆ ถ้าจะให้ผมขยายความมันแบบสั้นๆแล้วหล่ะก็ มันจะประมาณว่า "ครอบครัวฉันจน ฉันเคยอยู่ในโลกมืดม แต่ในตอนนี้ฉันประสบความสำเร็จ ถ้าพ่อแม่ฉันหิวน้ำ พวกจะมีแชมเปญให้ดื่มแทนน้ำเปล่า" บางทีเนื้อเพลงก็รุนแรงแล้วก็มืดมน แต่สิ่งพวกนี้ อย่างน้อยก็ต้องเคยเกิดขึ้นในชีวิตสักครั้ง แล้วในที่สุด ความรู้สึกนี้ก็ค่อยๆเกิดขึ้นกับผม
หลังจากที่ขึ้นม.ปลาย ดูเหมือนว่าผมจะเด่นมากๆ.. บางทีอาจเป็นเพราะผมตัวสูงกว่าคนอายุเดียวกันและผมก็ใส่ชุดสไตล์ฮิปฮอปบ่อยด้วย ผมสนใจเรื่องแฟชั่นตั้งแต่เด็ก ผมเลยชินกับการใส่เสื้อสไตล์ฮิปฮอปที่เพื่อนๆของผมไม่ใส่กัน ผมจะเก็บเงินเพื่อซื้อเสื้อที่ผมอยากได้เอง ถ้าพ่อแม่ไม่ยอมซื้อให้
ผมไม่สนใจเรื่องที่โรงเรียนเลยซักนิด แล้วก็เริ่มไปคบกับพวก "เด็กมีปัญหา" อย่างที่พวกผู้ใหญ่เรียกกัน พวกเค้าเป็นเพื่อนที่มีค่าที่สุดของผม แต่ในสังคมของเรานั้น ถือว่าพวกเค้าเป็นพวกคนพาล ที่จะชักจูงไปในทางที่ไม่ดี ช่วงที่ผมโตขึ้น ผมเจออะไรหลายอย่างที่ผมไม่ควรจะเห็น และ ได้รับประสบการณ์หลายอย่างที่ผมไม่ควรจะได้รับ
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ชุลมุนวุ่นวาย และหลายๆอย่างก็ไม่เป็นไปตามแผน มันเป็นครั้งแรก ที่ผมได้รู้จักว่าความรู้สึก "เจ็บปวด" และ "กลัว" มันเป็นยังไง ถึงแม้ว่าผมจะทำอะไรที่พวกผู้ใหญ่ไม่ยอมให้ผมทำ การที่เพื่อนผมทำอะไรงี่เง่าออกไปก็เป็นปัญหาเหมือนกัน ถ้าให้เทียบกับพวกคนที่ทำอะไรว่าเด็กพวกนี้ตรงๆแล้วหล่ะก็ ผมเกลียดผู้ใหญ่ที่ลงโทษเด็กแบบไร้เหตุผล แทนที่จะสอนเด็กว่าอะไรถูก พวกเค้ากลับใช้การลงโทษเพื่อทำให้เด็กพวกนี้จมลงลึกไปอีก ..และเพราะความเจ็บปวดกับโกรธอย่างต่อเนื่องนี้ พวกเค้าจะยิ่งแย่ไปอีก
พวกผู้ใหญ่ตราหน้าเด็กพวกนี้ที่พึ่งขึ้น ม.ปลาย ว่าเป็น "เด็กมีปัญหา" ในขณะที่พ่อแม่ร้องไห้ เพราะพวกเค้าได้ "เลี้ยงดูเด็กที่ทำผิดกฎหมาย" แม้แต่พวกที่ตอนแรกไม่ได้ทำผิดอะไรมาก แต่หลังจากที่โดนไล่ออกจากโรงเรียน ก็กลายเป็นอีกคนไปเลย และถูกตราหน้าว่าเป็น "เด็กมีปัญหา" ทำให้พวกเค้ายิ่งทำความผิดมากขึ้นไปอีก
ผมเองก็เริ่มจมลงไปในหลุมที่มืดมิดหลังจากเห็นเพื่อนรอบตัวเปลี่ยนไป
Source: BIGBANGs Shout out to the World
Translation: jwalkervip.tumblr.com
credit: ygfamilythailand
PS. Peepanggy :)) I'm Pirmadonna @FTIslandThailand
No.nameza~
4 ส.ค. 54 เวลา 19:04 น.
1,232
views
6 ความคิดเห็น
ปู่!!!!!!!!!!!
PS. รักฉันไหม? V.I.P คำตอบคือไม่...ไม่มีทางไม่รัก รักนายเจ้าชายตัวแสบ BIGBANG
ชเว เก่งมากจริงๆค่ะ
ไม่เสียแรงที่่รักโป้
PS. คห.นี้เพ้อ ข้ามๆเดี๊ยนไป
PS. YG Family I am Black Jack I am VV.I.P
คนเราย่อมเติบโต...
แต่อยู่ที่ว่าเราจะเดินไปในทิศทางไหน
ทำชีวิตตัวเองให้เป็นอย่างไร
สำหรับเทมป์นะ อยากบอกว่านายเก่งมากๆ
นายแสดงให้เห็นว่า คนที่ดูเหมือนจะไม่ดี
เด็กที่ดูเหมือนจะแย่ ไม่น่าประสบความสำเร็จ
ก็สามารถทำชีวิตของตัวเองให้ดีได้ :)
PS. i hate this 'stupid love song' ♥
นายทำได้ดีมาก ชเวซึงฮยอน...
PS. ❀we're YG FAMILY family familyyyy~ <3 Choitop {norit note}*6
รักนายที่นายเป็นแบบนี้ และจะรักนายอย่างนี้ตลอดไป ชเวซึงฮยอน
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?