ชีวิตที่ไม่มีอะไรดีเลย
ตั้งกระทู้ใหม่
คือเราอยากตายนะ แต่ไม่ได้อยากฆ่าตัวตายหรอก รู้ว่ามันบาป
เราเบื่อชีวิตที่มันวุ่นวาย
เบื่อการแข่งขันกับคนโน้นคนนี้ พอแพ้แล้วก็ต้องผิดหวัง ร้องไห้ เพื่ออะไร?
กับพ่อแม่ที่บ้าน เราว่าถ้าเราไม่ได้เกิดมา ทุกอย่างมันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้
แต่เราคงทำไม่ได้ เราไม่เก่งอะไรเลย เรียนก็แย่ งานอย่างอื่นก็ทำไม่เป็น
ไม่ต้องมาพูดว่ามีใครอีกหลายคนที่แย่กว่าเรา
ชีวิตเราแย่กว่าคนจนๆบางคนด้วยซ้ำ เราไม่รู้ว่าจะเกิดมาทำไม
คนบางคน เขาอาจจะจนกว่าเรา แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีครอบครัวที่รักกัน มีเพื่อนที่คอยช่วยเหลือ
มีคนที่รักคอยให้กำลังใจ มีชีวิตที่เรียบง่าย สงบ ไม่ต้องวุ่นวายกับสังคม
แต่เรานี่สิ ต้องมาวุ่นวาย ต้องมาแคร์คนรอบข้าง
ต้องมาโดนเขาด่า ต้องมาโดนคนนอกวิจารณ์ คนในบ้านก็ไม่เคยเห็นใจ
มีอยู่ครั้งหนึ่ง เราไม่อยากจะพูดกับใครเลย เราอยากนั่งเฉยๆ
อยากหลับตาไปเฉยๆโดยไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก
ความคิดเราอาจจะงี่เง่า แต่ใครไม่เป็นเราก็ไม่รู้หรอก มันเป็นเพราะว่าเราเหนื่อยมากทั้งกายทั้งใจ
และเราไม่เคยได้อะไรตอบแทนเลย แม้แต่ความภูมิใจสักอย่างเราก็ไม่เคยได้รับจากใคร
มีชีวิตต่อไปอีก 10 ปี มันยังยาวนานเกินไปด้วยซ้ำ
grand
25 พ.ย. 54 เวลา 11:53 น.
1,285
views
15 ความคิดเห็น
เรารู้ว่าเธอคงรู้สึกแย่น่าดู
แต่บางครั้งเธอก็ไม่ต้องแคร์คนอื่นให้มากไปก็ได้
แล้วก็ไม่ต้องไปสนใจคำพูดของบางคนที่มันไม่แม้แต่จะรู้จักตัวตนเธอจริงๆด้วยซ้ำ
ถ้าเธอต้องมานั่งเสียใจกับการพ่ายแพ้คนอื่น ก็ไม่ต้องไปแข่งขันกับคนอื่นสิ แค่เป็นเธอก็พอ
อย่างเราอ่ะ เราก็โดนเปรียบเทียบมาตลอด แต่เราก็ไม่เคยสนใจสักนิด
แค่เราเป็นเราอย่างนี้เราก็มีความสุขในแบบของเรา
เออ ลืมไป..เราว่าไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะโง่ไปซะทุกอย่าง เธอก็ต้องมีดีมั่งละนะ หาให้เจอล่ะ
ยังไงเราก็เป็นกำลังใจให้ละกัน :' )
จขกท แค่กำลังรู้สึกดาวน์มั้งคะ
คนเรามันมีอารมณ์อย่างนี้กันทุกคนแหละ
เราเข้าใจ เราเคยรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน
ลองมองหาสักคนที่แคร์เธอ ห่วงเธอ จริงใจกับเธอ
มันต้องมีแหละ เพียงแต่เธออาจจะไม่ได้รับรู้ หรือรู้แต่ก็มองข้ามไป
อย่างเราก็ไม่ได้มีค่าสำหรับใครมากมาย
ที่บ้านเราก็ไม่แคร์เราเหมือนกันแหละ
เพื่อนๆก็ไม่ค่อยเห็นความสำคัญ
เรามีเพื่อนอยู่แค่คนเดียวที่จริงใจกับเรา
ชีวิตเรา เรามีแค่แฟนเรา กับเพื่อนคนนี้
แต่แค่นี้เราก็พอใจละ
* มองหาเรื่องดีๆสักเรื่องในแต่ละวัน
เช่น วันนี้รถไม่ติด วันนี้มีคนทักว่าผอมลง วันนี้มีคนหัวเราะขำมุกของเรา วันนี้มีช่วงเวลาดีๆกับคนนู้นคนนี้
อาจจะช่วยได้นะ
เราก็พยายามทำอยู่เหมือนกัน
PS. ฉั น ห ยุ ด ร้ อ ง ไ ห้ แ ล้ ว : ))
มีคนที่เป้นเหมือนเราด้วยรึ
PS. ยากนักที่จะรู้ใจคน.เพราะ "บางคน" ยังไม่รู้ใจตัวเอง !
อยากหลับตาเฉยๆโดยไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีก
ตอนนี้เราก้รุสึกแบบนี้เหมือนกัน '))
คงเปนเพราะเราเหนื่อยเราเบื่อ ...
เราเข้าใจจขกท. มากค่ะ
เป็นอยู่บ่อยๆเลย ปัญหาเราเยอะมาก
เหนื่อยและหนัก ท้อ ไม่เคยได้กำลังใจจากใครเลย
ต้องคอยมาแคร์คนนู้นคนนี้ แต่พอเป็นตัวเราบ้าง
กลับไม่เห็นมีใครจะสนใจซักถาม
เบื่อทุกๆอย่าง ....
รู้สึกอยากตายขึ้นมาเฉยๆ เลย
PS. shinee คือ เปล่งประกาย ฉันอยากเปล่งประกายบ้าง ^^
ลองให้เวลากับตัวเองสิ ลองขอสักช่วงเวลาหนึ่งที่เราไม่ต้องสนใจใคร หรือแคร์ความรู้สึกของใคร แต่หันมารักตัวเองให้มากๆ เอาเถอะน่าชีวิตมันก็ต้องมีบ้างหล่ะ ที่มีช่วงที่เรารู้สึกแย่มากๆเกิดขึ้นแต่ขอให้เชื่อเถอะสักวัน เราจะรู้สึกดีกับตัวของเราเองเมื่อเราได้เห็นค่ากับการที่เราได้เกิดมาเป็นมนูษย์ ได้เกิดมาเป็นคนไทย ที่เราได้เกิดมาเป็นคนเนี่ยก็ถือว่าโชคดีแล้วน่ะ แต่ที่โชคดีที่สุดก็คือการที่เราได้เกิดเป็นคนไทย ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปทำไมคูณก็คิดซะว่าอย่างน้อยฉันก็คงต้องมีประโยชน์ต่อแผ่นดินบ้างแหละมันต้องมีซักเรื่องลองหาดูน่ะค่ะ
ชิวิตของเธอไม่ต่างจากเราเลยน่ะ เราเองก้คิดอยากจะตายตายไปจากโลกนี้ แต่ไม่ทำหรอกเรายอมรับกรรมของเราเราเกิดมาเพื่อใช้กรรม ชีวิตฉันโดดเดี๋ยวเหมือนไม่มีใครรัก เพื่อนก้เหมือนไม่มี พ่อแม่ก็ไม่เคยเข้าข้างลูกตัวเองเหมือนทำอะไรก้ผิดไม่หมด ไม่รู้จบ ม.6 ไปจะได้เรียน ที่ๆอยากจะเรียนมั้ย จะได้ไปตามฝันของตัวเองมั้ย หรือจะได้เรียนต่อมั้ย :( บ่างครั้งเราก้อยากะหนีออกจากบ้าน ทำไมต้องมานอนร้องไห้อยู่แบบนี้ทุกวันทั้งๆที่มันไม่ได้ช้ายอะไรเลย ไม่รู้วันข้างหน้าฉันจะเป็นยังไง เริ่มจะเป็นผู้ใหญ่แแล้วนับวัน ก้ยิ่งมีเรื่องต้องคิด ท้อแท้มาก อยากจะเรียนสูงๆมีเงินเยอะๆให้พ่อกับแม่ จะได้สบาย ก้รู้ว่าพ่อกับแม่ลำบากมามาก
เเค่นี้ยังน้อยไปครับ
ผมยิ่งกว่าคุณอีก
เมื่อรู้ถึงข้อเสียของตนเองนั้นก็ดีแล้ว ทำไมถึงไม่ปรับปรุงตัวหละจะไปคิดที่จะตายทำไมเกิดมาแล้วมันต้องสู้กันซะตั้งนั่นคืออุปสรรคที่เธอจะต้องผ่านมันให้ได้. ทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด เพื่อตัวเธอเอง
เราแนะนำวิธีตทย ง่ายๆให้ บวชซะ จะได้ตาย ได้ทำบุญให้พ่อแม่ด้วย ทำบุญให้ตัวเองด้วย ปลง ปล่อยวาง อาจจะยาก อย่าคิดว่าไม่มีเวลา ถ้าคิดจะตายจริงๆ ก็ไปบวชเลยเพราะอยากตายอยู่แล้วจะไปห่วงงานห่วงอะไร สู้ๆ
เปนเหมือนกันค่ะบ้างครั้งยังคิดอยากเปนคลใบ้บ้างคลเอ๋อบ้างเลยยิ่งพยายามยิ่งเเย่เเต่กับบางคลไม่ต้องพยายามเเต่กลับดีเลิศเลอทุกอย่างหรือชาติที่เเล้วทำบุญมาน้อยชาตินี้เลยเป็นเเบบนี้ เฮ้ออออออ!!
ชีวิตคลเราทำไมช่างโหดร้าย
เราเองก็รุ้สึกเหมือน จขทก. อย่างว่าแหละ เราน่ะไร้ค่าจริงๆด้วย เราเป็นเด็กเก็บกด ไม่ค่อยคุยกับผู้ใหญ่เพราะ เราจะทำอะไรก็ผิดไปหมด เราคงเกิดเร็วเกินไป น้องวิ่งแล้วล้มก็เป็นความผิดเรา ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย เราเวลาอยู่กับญาติ ก็ไม่ค่อยคุยกันสักเท่าไหร่ ก็เราคุยไม่เก่ง และไม่อยากคุยด้วย ที่ไม่อยากคุยก็เพราะว่าเราเบื่อ พวกเขาจ้องแต่จะจับผิดเรา เราทำอะไรก็ผิด จับโทสับคือติดเกม ไม่เข้าใจเลย อยู่โรงเรียนก็เครียด อยู่ในสังคมห้องเด็กเก่งมันกดดัน เราไม่เก่งคณิตเลยย แต่กลับไปเก่งพวกสังคม ประวัติ เราโดนเพื่องแกล้งบ่อยๆตอนเด็ก เรามีเพื่อนอยู่สองคน อีกคนนึงมีเพื่อนเยอะ แต่เค้าก็ชอบใช้ให้เราไปทำโน่นนี่ให้ ขอลอกการบ้านบ้าง ทิ้งขยะให้บ้าง ที่เราทำตามเค้าอยู่ คือเราสนิทกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง แล้วคนนั้นน่ะ รักคนที่ชอบใช้เรา เราก็เลยจำใจทำไป เพราะ เราก็ไม่มีเพื่อนถ้าพวกนั้นทิ้งเราไป ไม่มีใครจริงใจกับเรา แต่เราเพิ่งเห็นข้อดีของเรา คือ เราไม่อ้วน หุ่นกำลังดี แต่หน้าตาธรรมดา เรามีปมมาแต่เด็กๆคือตอนนั้นมีญาติถามว่า โตขึ้นอยากเปนอะไร เราก็ตอบอย่างมั่นใจว่าอยากเป็นนักวาดการ์ตูน ทุกคนหัวเราะเยาะเรา เรารุ้สึกแย่มากค่ะ เลนกลายเป็นคนไม่มีจุดหมายในชีวิตไป ทำไมถ้าอยากเป็นนักวาดมันผิดเหรอ มันเป็นอาชีพสุจริต อ้อแล้วก็ตอนนั้นเราบอกว่าอยากเป็นนักวาดเหมือนเดิม เราไม่ล้มเลิกความฝันง่ายๆ พ่อเราขู่ว่าจะให้ลาออกจากโรงเรียน และยกเลิกเรียนพิเศษทั้งหมด เราไม่อยากเป็นหมอ เค้าไม่ใช่เจ้าชีวิตเรา ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ เราแค่อยากระบาย
เราเข้าใจ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?