พ่อมีเมียน้อย และไม่เคยให้เงินใช้ซักบาทเดียว
ตั้งกระทู้ใหม่
รู้แน่ชัดว่าพ่อมีเมียน้อยตอน ม.1 เราสอบเข้า รร.ชื่อดังของจังหวัดได้ พ่อมามอบตัวเรา พร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัว พ่อแม่ลูก เราเป็นลูกคนเดียว ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่หลังจากวันนั้น พ่อไม่กลับบ้าน
ก่อนหน้านั้น พ่อรับราชการเป็นทหารเงินเดือนแค่ หมื่นต้นๆ ที่บ้านก็เลยซื้อรถกระบะ มาขายผลไม้ตามตลาดนัด ต่อมาแม่ก็เริ่มขายขนมหวานบ้าง หมูย่างบ้าง ส้มตำไก่ทอด เปิดร้านหน้าบ้านบ้าง เพราะบ้านเป็นบ้านหลวง ไม่ต้องจ่ายค่าเช่า ค่าน้ำไฟก็หักในเงินเดือนพ่อ ค่ารักษาพยาบาลก็เบิกจ่ายได้ตามสิทธิ์ข้าราชการ แต่แม่ทำงานขายนั่นนี่ตลอด ไม่ได้อยู่เฉยๆเป็นคุณนาย แต่พอ ป5 แม่ก็มาขายหมูย่างข้าวเหนียวตอนเช้าอย่างเดียว ตอนสายๆก็ไปเป็นแม่บ้าน โดยไม่ได้บอกว่า ทำไมบ้านเราจึงเลิกรับผลไม้ ไปขายที่ตลาด และพอ ป6 ไม่รู้รถกระบะหายไปไหน เหลือแต่มอเตอร์ไซค์
มารู้ทีหลังว่า พ่อเอารถไปขาย เอาเงินไปเที่ยวผู้หญิง
พ่อรับราชการนานขึ้น แม้ยศไม่สูง แต่เงินเดือนก้ขึ้นถึง 18000 แม่เราก็ยัง ขายหมูย่างข้าวเหนียวตอนเช้า พอเรียน ม1 ได้ 3 เดือน เริ่มสังเกตเห็นแม่กินข้าวน้อยลง ทำใจเข้มแข็งถามแม่ว่าเป็นอะไร แม่ถามว่า ไม่บอกหรอก ตั้งใจเรียนไปเถอะ เลยยืนยันกับแม่ว่า บอกมาเถอะ รับได้ รู้แล้วว่าพ่อมีเมียน้อย แม่เลยบอกว่า พ่อเอ็งไม่ให้เงินแม่มาจุนเจือใช้จ่ายในบ้าน ตั้งแต่เอ็งเรียน ป5 แล้ว ตอนไปมอบตัว จ่ายค่าอะไรๆ ทั้งเงินไป รร. ทั้งเงินค่าใช้จ่ายในบ้าน แม่หามาจากการขายหมูย่างข้าวเหนียว และตอนนี้เงินเก็บก็กำลังลดลง แม่กลัวเงินไม่พอ
จบ ม1 เทอมแรก แม่หยุดขายหมูย่าง เพราะขายไม่ดีรายได้ไม่พอ เลยไปเป็นลูกจ้าง เป็นพนักงานทำความสะอาด พ่อไม่เคยเอาเงินมาให้ และไม่เคยกลับบ้านเลย ยกเว้นจะมาแค่ตอนประชุมผู้ปกครอง กับตอนประกาศผลสอบ เพื่อมาถามว่า สอบได้ที่เท่าไหร่
ที่ รร. ยิ่งเป็นลูกข้าราชการ ยิ่งไม่ให้กู้ และไม่ให้ทุน แม้จะบอกเหตุผลว่า พ่อมีเมียน้อย ไม่ส่งเงินมาให้ใช้เลย แม่หาเงินคนเดียวลำบากมาก หรืออาจะเป็นเพราะเราเป็นลูกคนเดียว ก็เลยไม่เคยได้รับพิจารณาให้เงินช่วยเหลือ
โชคยังดีที่เรียนใช้ได้หน่อย มีทุนการศึกษาจากสังกัดทหารที่พ่อทำงานอยู่ มีทุนการศึกษาสำหรับนักเรียนเรียนดี แม่ก็เอาใบเกรดไปยื่น ได้เงินมา 1500 ก็เก็บใส่ธนาคารไว้ แม่ไม่เคยเอาเงินตรงนั้นมาใช้
เวลาจะสอบอะไรที่ต้องเสียค่าสมัครสอบ แม่ไม่เคยบ่นเลยว่าราคาเท่าไหร่ แม่แค่ถามว่า จะเอาไปจ่ายเมื่อไหร่ ไม่รู้แม่เอาเงินมาจากไหน แต่แม่ก็เอาให้ วันหนึ่งพ่อมาบ้าน เราก็ขอเงินไป รร. จำได้เลยว่า พ่อพูดว่า ไปเอาที่แม่สิ เราก็เลยยิ่งเข้าใจว่าพ่อไม่คิดจะให้เงินเรากับแม่เลย
พอจบ ม1 พ่อเราเปลี่ยนเมียน้อยคนใหม่ เพื่อนบ้านมาบอก เรากับแม่ก็ไม่ได้สนใจ แต่เมียน้อยคนนี้อายุแค่ 17 พ่อไม่เคยกลับบ้าน และไม่เคยถามถึงความเป็นอยู่ของแม่กับเรา ดีหน่อยที่เราอยู่บ้านหลวง บ้านฟรี ไม่ต้องจ่ายค่าเช่า ต่อมาพ่อก็เปลี่ยนเมียน้อยอีกคน คราวนี้เป็นเมียน้อยแบบในละคร คือตามราวีแม่เรา แม่เราไปสมัครเป็นแคดดี้ เดินลากถุงกอล์ฟ ที่สนามกอล์ฟ ตากแดดทั้งวัน เพื่อแลกกับเงินไม่กี่ร้อย เมียน้อยก็ใช้ให้ญาติๆ ขับมอเตอร์ไซค์ ไม่มีป้ายทะเบียน ใส่หมวกกันน๊อคอันใหญ่ๆ เหมือนจะมายิงใคร แต่ก็แค่มาพบกับแม่ที่สนามกอล์ฟ เพื่อบอกแม่ว่า ให้เลิก(หย่า)กับพ่อเราซะ วนเวียนมาแบบนั้น 2-3 ครั้ง จนแม่ต้องแจ้ง สห. (สารวัตรทหาร) เพราะกลัว และต้องไปแจ้งความไว้ เพื่อความปลอดภัยของตัวเองและลูก แม่บอกกับพ่อ แต่พ่อปฏิเสธที่จะรับรู้ หรือช่วยเหลืออะไร
ในระหว่างนั้น เรากำลังขอให้อาจารย์ที่ปรึกษาช่วยเหลือเรื่องกู้ยืม กยศ. หรือทุนการศึกษาอะไรก็ได้ แต่โดนปฏิเสธตลอด เนื่องจากพ่อแม่เรายังไม่ได้หย่า และเราเป็นลูกข้าราชการ มีสิทธิ์เบิกได้ อีกทั้งยังเป็นลูกคนเดียว .... ทั้งๆที่พ่อเราไม่เคยสนใจเราเลย
พอขึ้น ม2 พ่อเริ่มมีเมียน้อยมากขึ้นจนเราขี้เกียจฟังชาวบ้านที่เอามาเล่า แต่ที่แย่ที่สุดคือ พ่อกู้เงินได้ 1 ล้าน ตามอัตตราการกู้ของข้าราชการประจำในตอนนั้น เงินที่ได้มา พ่อไม่ให้เรากับแม่เลยซักบาท ที่ผ่านมา ไม่ให้ แม่ก็ไม่เคยขอ แต่ครั้งนั้น แม่ขอ 20000 สองหมื่น พ่อไม่ให้ แม่ไปขอร้อง ผู้หมวด ชื่อ ผู้หมวดเมย์ ขอให้ช่วยพูดกับพ่อให้หน่อย เพราะพ่อยศน้อยกว่า แม่บอกว่าไม่ได้จะเอาเงินไปทำอะไร จะเอามาให้เราเรียน แต่ผู้หมวดเมย์ก็ปฏิเสธที่จะช่วย ทั้งๆที่การกู้ในครั้งนั้น ต้องใช้ลายเซ็นของคู่สมรสตามใบทะเบียนสมรส ลายเซ็นของแม่น่ะเซ็นง่ายๆ และพ่อก็ปลอมลายเซ็นนั้นไป โดยที่แม่ไม่ได้รู้เรื่องการกู้เลย มารู้ก็ตอนที่มีคนมาบอกว่า พ่อกู้เงินล้าน
พ่อเอาเงินไปซื้อบ้านชั้นเดียว ไม่รู้ราคา แต่เปิดร้านอาหาร คาราโอเกะ กับเมียน้อยคนใหม่ พ่อพาเมียน้อยมาออกงานสโมสรทหารด้วย ตอนนั้นเราขึ้น ม3 แล้ว และพ่อก็ยังมีเมีย ที่เป็นแม่ม่ายเศรษฐีนี อยู่ยะลา แต่แม่ม้ายคนนี้ดีนะ คือไม่มายุ่งวุ่นวายกับเราและแม่เลยซักครั้ง แม่ม้ายคนนี้ซื้อกระบะ Izusu D-Max ให้พ่อ 1 คัน และให้พ่อไปหาบ้างบางครั้งเท่านั้น ไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด อันนี้คนรอบข้างก็เล่ามาอีกที
พ่อเปิดร้านอาหาร ร้านคาราโอเกะ จากเงินที่กู้ไป พร้อมอยู่กับเมียน้อยอีกคน และมีรถกระบะขับ เชิดหน้าชูตาออกงานสังคม แม่เราก็เป็นแคดดี้สนามกอล์ฟ มีแค่ ฮอนด้าเวฟ 1 คัน เก่าๆ ส่วนเราก็เรียน ม3 ไม่เคยได้เจอหน้าพ่อเลย ไม่เคยได้รับการช่วยเหลือใดๆ ไม่ว่าจะเป็นเงิน สิ่งของ คำพูด หรือ อะไรเลยซักอย่างเดียว นานๆทีพ่อถึงจะมา แต่ก็แค่มาธุระ มาเอาของใช้ส่วนตัว และมาถามตอนที่เราสอบเสร็จ
** เพิ่มเติม **
ตอนเปิดเทอม ขึ้น ม3 วันแรก ยังไม่รู้ว่าพ่อมีรถกระบะแล้ว หรือเปล่า ตอนนั้นพ่อขับมอเตอร์ไซค์ยามาฮ่าเก่าๆ ที่เสียงท่อดังๆ แบบที่ได้ยินแต่ไกลและจำได้เลยว่าถ้าได้ยินเสียงนี้ คือพ่อขี่มอเตอร์ไซค์มา ไม่ได้รอเสียงนี้ให้แวะเข้ามาบ้านนะคะ แต่มันหลอนมาก คือพอได้ยินเสียงรถคันนี้แล้วรู้สึกวิตกกังวล เหมือนจะเป็นบ้า เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าเราอยู่กับแม่แค่ 2 คนก็สบายตัวดีแล้ว ไม่ต้องกลับมา จะกลับมาทำไม แต่พ่อก็ขี่มอเตอร์ไซค์เสียงดังๆคันนั้นแวะมาที่บ้านบ้าง แม่กับเราไม่อยากให้มากเลย พอเวลาได้ยินเสียงก็จะตื่นตระหนก นอนไม่หลับ หวาดระแวง จนจะเป็นโรคจิตกันทั้งคู่ เพราะพ่อนึกจะมาก็มา บางทีมาตอนเช้าบ้าง กลางวันบ้าง เย็นบ้าง ไม่มาเลยเป็นเดือนเต็มๆก็มี แต่บางทีนึกจะมากลางคืนตี 2 มาเคาะประตูดังๆ เราได้ยินเสียงรถมาแต่ไกลล่ะ ไม่ต้องรอเคาะประตูเราก็ตื่นก่อนอยู่แล้ว เรากับแม่ก็หวาดระแวง ไม่รู้เมามารึเปล่า จะทำร้ายเรามั้ย เครียด นอนไม่หลับ บางคืนเสียงรถใครไม่รู้ดังๆหน่อยก็พากันสะดุ้งตื่น เป็นอย่างนี้เกือบทั้งเทอม 1 จนจะบ้ากันทั้งคู่ แถมตอนนั้น ม3 ด้วยนะ จะสอบเข้า ม4 แต่ดีมันเป็นแค่เทอม 1 พอสอบเสร็จรู้แน่ชัดว่าพ่อมีรถกระบะแล้ว เทอม 2 พ่อก็ไม่กลับบ้านอีกเลย เรากับแม่ รู้สึกโล่ง และสบายใจมาก เหมือนยกภูเขาออกจากออกเลยตอนนั้น
** จบเพิ่มเติม **
เราสอบเข้า ม4 ได้ รร. ชื่อดังแห่งหนึ่ง วันมอบตัว พ่อไม่ได้เอารถกระบะมาใช้ แต่ก็พาเรากับแม่นั่งซ้อน มอเตอร์ไซค์ 3 คน ไป รร.นั้น เป็นระยะทาง 50 กิโล จากบ้าน เรากับแม่ไม่เคยถามเรื่องรถกระบะ และที่สำคัญ ค่าใช้จ่ายต่างๆแม้แต่เงินเติมน้ำมันรถ พ่อก็ไม่จ่าย วันนั้นแม่จ่ายเงินให้เราคนเดียว รวมถึงเงินค่าหอพัก ของโรงเรียนด้วย ดีที่เป็นหอใน คือหออยู่ในโรงเรียนเลย ค่าใช้จ่ายรวมไปแล้วในค่าเทอม จึงไม่แพงมากนัก แต่เป็นเงินที่แม่หามาจากการเดินกอล์ฟทั้งหมด
หลังจากขึ้น ม4 พ่อกับเราก็ห่างกันมากกว่าเดิมอีก พ่อมาประชุมผู้ปกครองแค่ 2 ครั้ง คือ ม4 กับ 5 เราต้องเรียนอย่างหนัก และรักษาเกรด เพราะขอทุนเรียนด้วย เงินไม่พอก็ต้องช่วยงานอาจารย์ เสาร์ขอาทิตย์ อาจารย์จ้างไปไหนก็ไป ถือว่าช่วง ม.ปลาย ยังมีบุญที่ได้ทุนบ้าง ยังมีคนเข้าใจบ้างว่า ถึงเป็นลูกข้าราชการ แต่พ่อไม่ให้เงินเลยแบบนี้ก็มีอยู่ในโลก
ตั้งแต่แม่ทำงานสนามกอล์ฟ แม่ก็ได้รู้จักคนใหญ่คนโต มียศสูงๆมากมาย หลายคนบอกแม่ว่า เสียดายนะ พ่อเป็นคนทำงานดี แต่ไม่น่ามีนิสัยเสียแบบนี้ ไม่งั้นอนาคตททางการงานไปไกลกว่านี้แล้ว เพราะจะมีการพิจารณาเลื่อนยศ แต่ก็ดูจากพฤติกรรมหลายๆด้านด้วย แม่เริ่มขอความช่วยเหลือจากนายทหารเหล่านั้น อธิบายและเล่าให้พวกเขาฟังว่าตอนนี้ แม่กับเราอยู่อย่างไร เป็นอย่างไร นายทหารเหล่านั้นเห็นใจ จึงบังคับให้พ่อแบ่งเงินเดือนมาให้เรากับแม่ด้วย ทำให้พ่อต้องจำใจเอาบัตร ATM มาไว้กับแม่เรา สิ้นเดือนเงินออก แม่ก็ไปกด
แต่ชีวิตมันไม่ง่ายอย่างนั้น อย่าลืมว่าก่อนหน้านี้พ่อกู้เงินล้าน ต่อมากู้ยิบย่อยอีกมาก ทำให้เงินแต่ละเดือนหลังหักค่าน้ำค่าไฟแล้ว เหลือแค่ 2390 บาท .... เรายังจำตัวเลขได้ดี และยังมีการกูฉุกเฉินที่กู้ได้ครั้งละ 20000 สองหมื่น โดยที่ไม่ต้องใช้ลายเซ็นจากคู่สมรส พ่อก็กู้เรียบ บางเดือนแม่ได้เงินจาก ATM แค่ 1000 สลับกันไปไม่เคยได้เกิน 2000 บาท แต่แม่ก็ไม่ได้บ่น หรือพูดอะไรกับพ่อ แม่บอกเราว่า ได้แค่นี้ยังดีกว่าเมื่อก่อนนะ เมื่อก่อนซักบาทเดียวก็ไม่ได้เลย .... แต่มันก็ได้เงินจำนวนนั้นแค่ 1 ปี เพราะพ่อก็กู้ยิบย่อยอีก บางเดือนก็ไม่มีเงินเหลือใน ATM
เพราะพอขึ้น ม5 พ่อก็กู้เงินอีกครั้ง น่าจะ 5 แสนถ้าจำไม่ผิด และโกหกแม่ว่าย่าป่วย ต้องใช้ผ่าตัด แม่ก็ลงลายเซ็นไป เพราะการกู้เยอะๆนี่ต้องได้รับการยินยอม รับรู้ จากคู่สมรสด้วย หลังจากกู้ไป คราวนี้แม่พูดเลยว่าขอ 2 แสน ถามว่าได้มั้ย ? ไม่ได้เหมือนเดิมค่ะ แถมที่บอกว่าย่าป่วยก็คือโกหก แม่ไปเยี่ยมย่าและเล่าให้ย่าฟังเรื่องพ่อ เล่ามาตั้งแต่เราเรียน ม1 จน ม5 ย่าก็ยังไม่เชื่อ คนต่างจังหวัดมักคิดว่า "ลูกเป็นนาย(รับราชการ) ใครได้ไปสบายทั้งชาติ" ย่าไม่เคยเชื่อแม่ว่าพ่อเป็นคนแบบนั้น
ที่ยิ่งกว่านั้น หลังจากที่แม่ไปเยี่ยมย่า และพบว่าย่าไม่ได้ป่วย แม่กลับมาที่บ้าน พ่อดันขับรถพาเมียน้อยคนใหม่ไปให้ย่าดูซะอีก หยามกันไปเลยมั้ยล่ะ ?
ต่อมาไม่นาน ย่ากลับล้มป่วยขึ้นมาจริงๆ และพ่อก็ไม่ได้ไปเยี่ยม ป่วยหนักประมาณ 1 ปี เราเรียน ม6 เทอมแรก ย่าก็เสีย เราไม่รู้สึกผูกพันเลย เราไม่ได้ไปงานศพ แม่เราไปงานศพ บอกว่าเราติดสอบมาไม่ได้ แต่จริงๆแล้ว พ่อพาเมียน้อยคนไหนไม่รู้ ไปที่งานศพย่า กะว่าวันนั้นจะได้เป็นเจ้าภาพ แต่แม่ไปกับนายทหาร และทหารอีก 4 คน ไปในฐานะภรรายาตามกฎหมาย ไปเป็นเจ้าภาพ พ่อเลยต้องพาเมียน้อยไปซ่อนแอบไว้ตามบ้านญาติ มีญาติฝั่งย่า ที่ไม่ชอบเมียน้อย มาบอกแม่ว่า "เขาพากันมา จะให้เป็นเจ้าภาพ แต่เธอมาซะก่อน เขาเลยพากันไปแอบซ่อนไว้ที่บ้านคนอื่น"
ต่อมาแม่ก็เก็บเงินซื้อมอเตอร์ไซค์ใหม่ เรากำลังสอบ Ent. จะจบ ม6 อยู่แล้ว แม่จะคุยกับพ่อ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานมาก แม่ก็ฝากเพื่อนร่วมงานพ่อไปบอกพ่อให้หน่อยว่าจะคุยเรื่องลูกขึ้นมหา'ลัย ผ่านไปเกือบอาทิตย์ พ่อถึงแวะเข้ามาที่บ้าน แม่ปรึกษาเรื่องที่เราจะเข้ามหา'ลัย แต่ดูเหมือนพ่อไม่ได้สนใจฟังเลย บอกแต่ว่า มันจะเรียนอะไรก็เรียน แม่ถามเรื่องค่าเล่าเรียน พ่อบอกว่า ก็ส่งไปสิ พอได้ยินแบบนั้น แม่เลยไม่พูดต่อ
เราสอบเข้า มหา'ลัย อาจารย์ก็ช่วยเรื่องประวัติการศึกษา ประวัติครอบครัว แต่เราได้ทุนจากโรงเรียน ตอนเข้ามหา'ลัย เราจะกู้ กยศ. แต่การพิจารณากู้ไม่ผ่าน เนื่องจากเป็นลูกข้าราชการ และเป็นลูกคนเดียว เราก็ทำใจยอมรับ เพราะตอนสอบเข้ามา เราก็ติด แต่ไม่ใช่ติดในลำดับที่ได้ทุน เราก็เข้าใจ ถามแม่ว่า แม่ส่งไหวมั้ย เพราะเรียนไกล ต้องเช่าหอ แม่ก็บอกแค่ว่า เรียนไปเถอะ ส่งได้
แต่เราคิดว่าแม่ส่งไม่ไหวแน่ เพราะติด มหา'ลัยในกรุงเทพ และด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมา เราไม่มั่นใจเรื่องการกู้เรียน และไม่มั่นใจว่าจะขอทุนได้เลย เราเลยไม่เสี่ยง ตอนนั้นเราอาจจะตัดสินใจพลาด บางคนบอกเราว่า เข้าไปเรียนเหอะแล้วไปเล่าปัญหาให้อาจารย์ฟัง ขอทุนสิ กู้เรียนสิ ทำนองนี้มามาก แต่บอกตรงๆเราไม่มั่นใจเลย ว่าเราจะมีเงินเรียน
ปัจจุบัน ตอนนี้พ่อได้เลื่อนยศเงินเดือนขึ้นมาเป็น 20000 แล้วนะ จาก 18000 แต่พ่อก็ไม่เคยถามเรื่องการเรียน หรือเรื่องอะไรที่เราจำเป็นต้องใช้เงินเลย บัตร ATM ที่อยู่กับแม่กดเงินมาได้แค่ 3000 เศษไป 20 - 30 บาท ก็เอาเงินนั้นมาส่งให้เราตอนนี้ เท่ากับว่าแม่ไม่ได้ใช้เงินพ่อซักบาทเดียว
สุดท้ายเราเลยไม่ไปมอบตัว ไม่อยากเสียค่าเดินทาง ไป-กลับ เพราะอยู่ต่างจังหวัด ต้องเดินทางไปกรุงเทพ เราอาจจะสมองน้อย คิดไม่ถึงเรื่องโอกาสทางการเงินด้านการศึกษา แต่ตอนนั้น เราเสียดายเงินที่ต้องใช้ในการเดินทางไปสอบสัมภาษณ์ ไปมอบตัว มาก และเราไม่ได้เรียนเก่งขนาดสอบได้ 1 ใน 10 ลำดับแรกเพื่อหวังกับทุน เราเลยไม่เรียนในคณะที่สอบได้ และบอกแม่ว่า หนูจะเรียนราม ฯ
เราเดินทางมากรุงเทพ สมัครเรียนรามฯ และหางานทำ ไม่เคยได้เข้าเรียน ซื้อหนังสือมาอ่านและไปสอบ ตอนนี้เรียน ปี2 แล้วค่ะ แม่ส่งเงินให้เดือนละ 3000 ที่เหลือก็หาเอาเอง กินน้อย เดินเที่ยวห้าง คือเดินจริงๆ เดินเฉยๆ ตากแอร์ แต่ไม่มีเงินซื้ออะไร อยากซื้ออยากได้นั่นนี่ แต่งบน้อยเหลือเกิน ทำงานเซเว่นค่ะ เงินเดือนก็พอจ่ายค่าห้องได้
และพ่อก็ไม่เคยถามแม่เลยว่า ลูกเรียนมหา'ลัยอะไร เรียนที่ไหน อยู่ยังไง
ตอนเข้าสมัครรามฯ ใหม่ๆ ไม่รู้ว่าว่าเมียน้อยคนปัจจุบันของพ่อ มีสามี มีลูกแล้ว ลูกโตกว่าเราหน่อย ประมาณ 22 ก็มีลูกแล้วด้วยนะ พ่อก็เปิดร้านลาบ ส้มตำ ขายกันไป หาเงินมาได้ก็เอาไปใช้ทางนู้น เมียน้อยกินเหล้าเบียร์เก่ง พ่อก็พาไปออกงานสังสรรค์ แต่เค้าคงไม่เข้าใจอยู่อย่าง ว่ารถกระบะที่พ่อมีเป็นของเศรษฐีนียะลา เค้าเลยโทรไปตามราวี เจ้าของรถกระบะที่อยู่ยะลา จนเค้ามาเอารถกระบะคืนไป ทำให้พ่อไม่มีรถขับ และดูเหมือนสถานะทางการเงินของพ่อแย่ลงๆเรื่อยๆ พ่อกลับมาหาแม่ แค่กลับมาช่วงกลางวัน ตอนแม่อยู่ที่สนามกอล์ฟนะคะ กลับมาขอเงิน ทีละ 1 - 2 พัน เงินไม่มีก็มาขอแม่ ตอนแรกๆ แม่ให้ไปเพราะโกหกว่า รถเสีย รถชน อันนั้น อันนี้ โกหกว่าตัวเองเป็นมะเร็งก็ด้วย คือโกหกเพื่อขอเงินแม่ แม่ก็ให้ หลังๆมาแม่ก็ไม่ให้ บอกว่าต้องส่งเราเรียน ร้านอาหารที่เคยเปิด ก็เหมือนจะไม่ได้ขาย เพราะถ้าขายคงมีเงินใช้ เราเดาเอานะ
เวลามาขอเงินแม่ แม่บอกว่าไม่มี ก็จะทำหน้าไม่ดีใส่ แม่ก็โทรมาเล่าให้เราฟัง แต่พ่อไม่เคยถามถึงเราซักครั้ง จนทุกวันนี้ก็ยังเป็นอย่างนี้อยู่
** ตั้งแต่เกิดมา เราจะมีรูปถ่ายคู่กับพ่อมากที่สุด แม่เราจะมีหน้าที่อย่างเดียวคือให้นม ส่วนเรื่องอาบน้ำ เปลี่ยนผ้าอ้อม ป้อนข้าว ซักผ้าอึผ้าฉี่ พ่อจะทำให้หมด ตอนเด็กๆ เราไปเล่นรถถัง รถปืนใหญ่ ที่โรงจอดรถทหารตลอด พ่อไม่เคยให้เราห่างตัว และมักจะพาเราไปอวดเพื่อนๆพ่อเสมอ เหมือนจะเห่อเรามาก พ่อมักจะให้รางวัลเราเวลาเราสอบได้ที่ดีๆ และพาเราไปเที่ยวโลตัส ขี่มอเตอร์ไซค์ไป ตอนที่ยังไม่มีรถกระบะ ที่บ้านเรามีเงินพอสมควร และพ่อจะพาเราไปเที่ยวบ่อยๆ เราไม่เคยชอบแม่เลย เพราะแม่ดุมาก แต่พ่อจะตามใจเรา เราเลยรักพ่อมาก
แต่พอพ่อมีตังค์ซื้อรถกระบะ และพ่อเริ่มค้าขาย เริ่มทำธุรกิจอย่างอื่นไปด้วย พ่อก็เริ่มเปลี่ยนไป และเราก็เริ่มโตขึ้น ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม และเรากับแม่ก็ต้องรับมือกับมัน **
- ทุกวันนี้แม่ยังเป็นแคดดี้เดินลากถุงกอล์ฟอยู่ในสนามกอล์ฟที่จังหวัดนั้น
- ครอบครัวเรามีแค่ ยาย แม่ และเรา 3 คน (ไม่นับพ่อแล้ว)
- พ่อไม่เคยถามถึงเราจนทุกวันนี้ แต่ยังมาขอเงินแม่อยู่บ้าง
- แม่ไม่เคยขอเงินพ่อ และไม่เคยกู้เงินเลย ปัจจุบันแม่ไม่เป็นหนี้ใครทั้งนั้น
- ยายก็ไม่เป็นหนี้ มีที่นา ทำนา บ้านเรามีข้าวกินฟรี ไม่ต้องซื้อ
- แม่กับพ่อไม่ได้หย่ากัน และเรากับแม่ยังใช้นามสกุลพ่ออยู่
- ถ้าพ่อเป็นอะไรไป เงินปันผลน่าจะเป็นของเรา เพราะใบระบุผลรายได้ข้าราชการ พ่อเขียนชื่อเราไว้ อาจเป็นเพราะเหตุผลนี้ แม่เลยยังไม่หย่า รอพ่อเกษียณ อีก 8 ปี ข้างหน้า
- เรายังหวังให้พ่อกลับมาเป็นบางครั้ง แต่แม่เราไม่หวังเลย
- ทุกวันนี้เรายังทำใจไม่ได้ และเจอหน้าพ่อครั้งล่าสุดเมื่อปีใหม่ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันเลยจริงๆนานเกือบ 5 ปี
เรากับพ่อไม่ได้พูดอะไรกันนอกจาก สวัสดีค่ะ และเราไม่หลงเหลือความรู้สึกว่า ต้องการพ่ออีกแล้ว แม้แต่เบอร์โทร พ่อก็ไม่มีเบอร์เรา และเราก็ไม่มีเบอร์พ่อเช่นกัน
เรากลายเป็นคนที่มีอารมณ์รุนแรง รักแรงเกลียดแรง ก้าวร้าว และมีปัญหาตอนช่วง ม.ปลาย แม้ตอนนี้จะผ่าน ม.ปลาย มาแล้ว แต่เรายังต้องพยายามอย่างมากที่จะทำให้ตัวเองดีขึ้นกว่านี้ ทั้งๆที่ต้องฝ่าฟันข้อจำกัดหลายๆอย่าง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะ
KNAFRA
26 ก.พ. 57 เวลา 21:38 น.
9,598
views
188 ความคิดเห็น
สู้ๆนะคะ จขกท. เดี๋ยวก็เรียนจบแล้วค่ะ
สู้ ค่ะ เจ้าของกระทู้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้นะค่ะ ^^
สู้ ๆ นะครับ ^ ^
ผมเรียน Pree - degree ที่รามอยู่ฮะ > < อยากให้พี่ติวให้จัง เพราะเท่าที่อ่านมา พี่เรียนเก่งมากนะ * 0 *
#ผิดประเด็น ขอโทษครับ = =
ช่วงกลางวันพี่ก็ลองหางานทำสิฮะ พอกลางคืนก็อ่านหนังสือ ได้เงินด้วย - 0 - พวกงานร้านอาหารแถว ๆ ม. นั่นแหละครับ ลองหาดู
พี่ลองเข้าฟังบรรยายบางคาบก็ดีนะ เผื่อจุดไหนไม่เข้าใจ เพราะรามมันต้องเสียค่าหน่วยกิต ค่าลงทะเบียนด้วยนี่ ถ้าสอบไม่ผ่านก็ลงใหม่เสียตังเพิ่มอีก = = ;
นี่ผมตั้งใจจะพูดอะไรกัน ? = [] =
เอาเป็นว่าสู้ ๆ นะครับพี่ ^ ^ มีอะไรไม่สบายใจหรืออยากบ่นก็ส่งข้อความมาหาผมก็ได้ฮะ !
ปอ.ลอ.ลิง อยากได้พี่เป็นติวเตอร์จัง - 0 - #โดนตบ
เรียนรามเหมือนกัน จะปีห้าแล้ว55+
มีปัญหาเรื่องเงินเลยเรียนที่นี่ ทำงานไปเรียนไป
แต่ว่าครอบครัวอบอุ่นดี
มีปัญหาสุขภาพของคนในครอบครัวบ้าง(ก็ไม่บ้างเท่าไหร่55+)
เอาหน่า นะ คิดซะว่าเป็นประสบการณ์...
บางทีสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่เรื่องดี แต่ถ้าเราผ่านมันไปได้มันจะสอนเราได้มาก
สู้ ๆ นะ จขกท. อีกหน่อย จขกท.เรียนจบ ก็สบายขึ้นแล้ว มีเงินดูแลแม่ได้เลยนะ
สู้ ๆ นะ เราก็สู้เหมือนกัน
ส่วนงานกลางคืนที่ คห.บนแนะนำ ถ้าไม่หลงแสงสีก็ทำไป แต่ถ้าสังคมมันพาไปบอกเลยจบเห่ เพราะเคยทำมา เละเทะมากมาย สังคมในนั้น มีแต่สิ่งไม่ดียั่วยุ
แถมเช้ามาไปเรียนไม่ค่อยจะไหว เพราะเลิกดึก บางทีเลิกเช้า ห่าจิกยังไม่ได้นอนต้องไปเรียน 555+
สู้ๆนะคะ
อดทนอีกนิดเดียวก็จะเรียนจบแล้ว
ตั้งใจเรียนมากๆนะคะ
ครอบครัวเราก็เคยมีปัญหากับพ่อเหมือนกัน
เพราะพ่อปลอมลายเซ็นแม่ไปกู้เงินที่อื่น(และแอบคบคนอื่นด้วย)
ทำให้แม่เป็นหนี้อยู่หลายล้าน แต่ตอนนี้ฐานะการเงิน
ก็ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ
สำหรับเราที่มีปัญหาครอบครัวมาก่อน
ขอบอกเลยว่าอย่าไปสนใจพ่อคุณเลยค่ะ
ปล่อยเขาไปเลย เขาอยากจะทำอะไรก็เรื่องของเขา
บอกแม่ด้วยนะคะว่าถ้าเขามาขอเงิน ไม่ต้องให้
เพราะทางเราก็ต้องใช้ ทางนั้นไม่ให้มา แล้วยังมาขอทางนี้อีก
สู้ๆค่ะ ค.ห.นี้อาจแปลกไปหน่อย แต่อยากให้ทำตามจริงๆ
สู้สู้นะคะ เจ้าของกระทู้ เป็นกำลังใจให้
แต่อยากแนะนำว่าให้คุณแม่ของเจ้าของกระทู้ฟ้องหย่าเถอะค่ะ
จะได้เรียนค่าเลี้ยงดูได้ ในเมื่อเค้าไม่สนใจเรา ทำกับเราได้ขนาดนี้
สู้ๆค่ะ อย่าท้อใจ ขอให้คิดว่า ไม่ใช่แค่พี่คนเดียวค่ะ ที่เจอเรื่องแบบนี้
คิดแค่ว่า เราจะต้องสบาย เราจะดูแลแม่
ขอให้พี่เจอแต่เรื่องดีๆนะค่ะ สู้ๆ :D
อดทนไว้ครับ อยู่มาได้ถึงป่านนี้แล้ว เป็นกำลังใจให้ครับ
เหมือนพ่อเราเลย เราเฉยๆอ่ะไม่ผูกพัน
ไม่อยากโตแล้วเป็นแบบพ่อของคุณเลยครับ ทำไมต้องเป็นอย่างนั้นนะ เง้ออ
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยครับ อ่านแล้วจะร้องไห้
อยากกอดเจ้าของกระทู้มากๆ.. ขอให้เจ้าของกะทู้เข้มแข็งแล้วตั้งใจเรียนนะ เพื่อแม่คุณ อีกนิดเดียว แม่คุณจะหายเหนื่อยแล้ว ที่เค้าทนทุกวันนี้เพราะคุณคนเดียว เราจะบอกในฐานะที่เราเคยผ่านตรงนั้นมาก่อนนะ
ชีวิตเรา ก็คล้ายๆเจ้าของกระทู้ พ่อรับราชการแม่ค้าขาย เราเป็นลูกคนเดียว แต่เราโชคดีตรงที่พ่อเราแค่พลาดกับนังผู้หญิงคนนั้นคนเดียวแล้วมันก็คือสิ่งที่ทำให้พ่อเสียใจต่อครอบครัวมาจนถึงทุกวันนี้ พ่อเราเคยไปประจำที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้บ้านเราอยู่จังหวัดตาก แล้วไปมีชู้ช่วงนั้นผู้หญิงคนนั้นเมื่อก่อนเป็นครูที่ รร. ในกำแพงเพชร สมมติว่าชื่อ สรวงสุดา หม่อมแปง สามีนางเป็นเพื่อนพ่อเรา สมมติว่าชื่อ วุฒิพงศ์ หม่อมแปง แต่ตอนนี้สามีนางตายแล้วนางจึงมายุ่งพ่อเรา รึอาจจะก่อนสามีนาง สามีก่อนนางก็ไปแย่งเค้ามา ขนาดเค้ามีลูกชายสองคน นางยังแย่งมาได้โดยมีลูกกับสามีชาวบ้าน สมมติชื่อ สรวงสุดาหม่อมแปง นางคงคิดว่า กันพ่อฉัน มีฉันเป็นลูกแค่คนเดียวทำไมจะทำไม่ได้ แต่น่าสมเพส สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรทั้งนั้น
หลังจากที่นางมีลูกกับพ่อฉัน แต่พ่อฉันไม่ยินดีกับเด็กนรกคนนี้ พ่อกับพูดว่า ผู้หญิงดีๆที่ไหนจะลงใต้ไปหาผู้ชาย แล้วเราก็ทราบมาว่า ผญ คนนี้ก็ผ่านผู้ชายมาทั้งค่ายทหาร เข้าไปชงเหล้าชงเบียร์ถึงที่ นางก็ย้ายมาอยู่จังหวัดเราโดยที่เรากับแม่ไม่เคยระแคะระคาย สอบติดมหาลัยใน กทม แม่เราอยู่ที่ ตจว.คนเดียว นางก็ตามหาแม่เรา คือแม่เราขายของ สรวงสุดาหม่อมแปงมันก็ให้แม่มันมาขายของชนิดเดียวกันใกล้ๆแม่เรา แม่เราก็ส่งสัยเหมือนกันว่า ทำไม ผญ คนนี้ชอบมองแม่แบบอาฆาต ซึ่งแม่ก็ไม่คิดอะไร เพราะไม่คิดว่าพ่อจะไปมีชู้!!
จนหลายๆอย่าง พ่อเปลี่ยนไป เมื่อก่อนครอบครัวเราอบอุ่นมาก เรียกได้ว่ามีกินมีใช้ เราก็ทำตัวดี ไม่เคยมีเรื่องเสียหาย แม่เริ่มเจอเบอ ผญคนนี้ในมือถือพ่อ แล้วก็โทไป คือแม่เราฉลาดพูด นางเลยเล่าว่าเปนชู้จิง แต่ไม่บอกว่าตัวเองใคร นางบากว่า พ่อเราไม่อย่ากับแม่แน่นอน เพราะเค้ารักครอบครัวมากแต่พลาดกับนังคนนี้จริงๆ (คือเรามารู้ว่า หน้าตานางอุบาทมาก คือต้องอ่อยสุดๆๆ ถึงจะมีคนเอา ) จนสุดท้าย เราจ้างนักสือจนได้มาว่ามันอยุไม่ไกลจากบ้านเรา ตอนแรกเราเกลียดมันมากที่มาทำลายครอบครัว แต่ตอนนี้กลับสมเพส ต้องเข้าใจจริงๆ หน้าตาไม่ดี คงไม่มีใครอยากได้เปนเมียจริงๆ ทุกวันนี้พ่อเราก็อยู่กับแม่เราสองคนทำไร่ทำสวนตามประสาตายาย มีความสุขมาก เพราะหลังจากที่เราจับได้ แม่เราโกรธมาก แทบจะเลิกกัน แต่พ่อไม่ยอมเลิกเอง เค้าเปลี่ยนตัวขึ้นเยอะมาก ทำกับข้าวให้แม่เรา ทำนู่นทำนี่ ผิดกับตอนที่แม่เรายังจับนังชู้ไม่ได้ เค้าชอบขึ้นเสียง สารพัด คือ มีมีเนื้อที่ยาวกว่านี้แต่ขี้เกียดพิมจิงๆ เพราะทำงานอยู่ 555
เราอยากบอกเจ้าของกะทู้ว่า ให้เข้มแข็ง เป็นกำลังใจให้แม่ รักแม่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เค้าเก่งมากเลยนะที่เกบเรื่องนี้ไว้กับตัว ตอนแม่เราเอง วันแรกที่รู้ เค้าหมดสติต้องเข้า รพ เราหัวใจแทบสลายเลย แต่ตอนนี้เค้าเข้มแข้งมาก ตอนนี้ก็เป็นเวลาของนางผู้หญฺงคนนั้นที่ต้องชดใช้ เรานี่ละเจ้ากรรมนายเวรมัน จะจองมัน ทั้งลูกมัน
สู้ๆนะคะ อนาคตข้างหน้าจะต้องโชคดีแน่นอนเลยค่ะ
เอาใจช่วย จขกท นะคะ อีกไม่กี่ปีก็จบแล้ว สู้ๆค่า
หนูอ่านแล้ว หนูชื่นชมในตัวพี่และแม่ของพี่นะ พี่กับแม่เข้มแข็งมาก หนูจะเอาใจช่วยให้พี่เรียนจบไวๆนะคะ และหนูเชื่อด้วยว่าพี่ต้องทำได้แน่ สู้ๆนะคะ
สู้ๆครับ
สู้ๆนะ แต่ถ้าพ่อเป็นแบบนี้ก็ไม่ไหวหรอกนะคะ
สู้ๆนะคะ ♥
อยากบอกว่า จขกท.สู้ๆนะคะ ชีวิตคนเรายังต้องเดินต่อ
ยังไงเราก็ยังมีแม่มียายเนอะ
สะเทือนใจอะ
เราไม่รู้จะพูดอะไรหรือให้กำลังใจยังไงเลย
เราไม่เคยเจอปัญหานี้กับครอบครัวเราเอง
แต่คนรอบข้างที่เรารัก เขากำลังประสบอยู่แต่ก็ไม่มีใครร้ายแรงเท่าจขกท.เลย
อย่างน้อยพ่อๆเหล่านั้นก็ยังส่งเสียดูแลลูก
จขกท.สู้ๆนะค่ะ
จขกท.ลองหางานจากพวกบริษัทต่างๆก็ได้นะ มันจะแบบมีรับ Part-Time ลองดูลักษณะงานว่าเราสามารถทำได้ไหม เงินเท่าไร ลองดูนะค่ะ คนสู้ชีวิตแบบจขกท.มีที่ยืน มีงานทำแน่ๆ สู้ๆนะค่ะ
จขกท.นี่มัน!!!! รางวัลลูกดีเด่น ชื่ออะไรเดี๋ยวผมส่งไปให้!!!!
สู้ๆนะคะ ชีวิตยังต้องเดินต่อไป
พยายามเข้านะคะ อดทนมาถึงนี่ได้ขนาดนี้แล้ว อดทนอีกสักนิด
เพื่อให้อนาคตข้างหน้ามีงานดีๆรองรับตัวจขกท
จะได้มีเงิน ช่วยเหลือและตอบแทนบุญคุณแม่ได้ค่ะ
สู้ๆ
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล สู้ๆนะค่ะจขกท.
อย่าคิดมากนะ
ชีวิตต้องเดินไปข้างหน้า
สู้ๆนะเทออออ เราก็เป็นคนนึงเหมือนกันตั้งแต่ที่จำความได้พ่อไม่เคยให้เงินค่าขนมสักบาท
เพราะว่าเหล้าทำได้ทุกอย่าง ถ้ารู้จักศรีธัญญานั้นและพ่อเราเข้ามาแล้ว
ตอนนี้ก็แอบมีเมียน้อยเหมือนกัน มีใครไม่เท่าไรนะมีเมียเป็นพม่าเราจี๊ดมาก
เพราะพม่ามันแค่ต้องการนามสกุลเพราะผลประโยชน์ของมัน
อะไรที่มันฝังใจเทออย่าให้มันเป็นแรงแค้นนะสู้
ฮือ สู้ๆนะๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่สุดยอดมากครับ รับมือกับปัญหามากมายขนาดนี้ตั้งแต่เด็ก แต่ก็ยังฝ่าฟันมาจนเรียนระดับมหาลัยได้ โดยไม่ออกนอกลู่นอกทาง ถือว่าเก่งมากๆแล้วล่ะครับ
ขอให้สู้ต่อไปนะครับ^^ สู้ๆ
ปัญหาคล้ายๆกันกับเราเลยค่ะ แต่สับจากพ่อเป็นแม่ แม่เป็นพ่อ
พ่อเราเคยมีอาชีพรับจ้างธรรมดาด้านวิศวกรรม จบแค่ ปวส. เงินเดือนสามหลัก โชคดีที่มีบอสต่างประเทศเห็นฝีมือดี (พ่อเราทำงานหลักๆด้านวิศวกรรมได้แต่ไม่มีใบปริญญาเท่านั้น) ตอนนี้เลยระดับเงินเดือนใน บ. หกหลักเกือบเจ็ดหลักแล้ว เยอะมากสำหรับคนจบอนุปริญญา แต่ทางบ้านก็ยังมีภาระเยอะเกินตัวเพราะการกู้ยืมโดยทางแม่และต้องเลี้ยงญาติทางพ่อ พ่อเราเป็นลูกชายคนโตเลยมีภาระเยอะมาก :( เหตุการณ์คล้ายกันมากๆเลย
เรารักพ่อมากๆ แต่เฉยๆกับแม่ ออกจะไม่ชอบด้วยซ้ำ พ่อก็คอยสอนว่าอย่าเกลียดแม่เสมอ แต่เราทำใจไม่ได้จริงๆกับการกระทำของแม่... นานๆจะเจอแม่ที แม่ชอบว่าๆพ่อสอนให้เราเกลียดแม่ ทั้งๆที่เปล่า เราอ่ะเป็นของเราเอง
เราถนัดด้าน programming บางทีช่วงเรียนที่ไม่ยุ่งมากนักเราก็รับพาร์ทไทม์นิดๆหน่อยๆออนไลน์ ได้หลักพันบ้าง นานๆทีก็หมื่นบ้างช่วยพ่อ ไม่เคยพอซักที............
ยังไงก็เอาใจช่วยนะคะ จขกท.
สู้ๆค่ะ
สู้ๆนะ พี่เข้มแข็งมากเลย
สู้ต่อไปค่ะ จขกท !!; v ;
เหตุการณ์แบบนี้เกิดกับเราเหมือนกันแต่ไม่หนักมาก
พ่อเราไม่เคยมีเมียน้อย แต่งกเรื่องเงินมาก
แม่บอกอยากสร้างบ้านใหม่ พ่อบอกว่าไม่ให้ เลยหย่ากัน
#ด้วยเหตุผลที่แสนจะมุ้งมิ้ง...
พ่อเรามีเมียใหม่ ผู้หญิงคนนั้นมีลูกก่อนอยู่แล้ว จึงเป็นครอบครัวที่มีครบ
ทั้งพ่อแม่และลูก ส่วนทางเราและพี่อยู่กับแม่ ฐานะปานกลางเพราะแม่เป็นรับเหมาก่อสร้าง จึงมีรายได้เยอะพอสมควร
เวลาพบกันก็จะมาช่วงวันเกิด
แต่พี่เท่ห์มากเลยนะค่ะ!ทนมาได้ขนาดนี้ถือว่าสุดยอดแล้วค่ะ!
ถึงจะอยู่แค่ ป.6 อาจมีความคิดเหมือนเด็กวัยแรกรุ่นไปหน่อย
แต่เป็นกำลังใจให้ค่ะ!!
สู้ๆนะคะ เราก็เคยมีพ่อแบบนั้น แต่ตอนนี้ดีที่พ่อเลิกแล้ว แต่ก็เสียโอกาสอะไรไปหลายๆอย่าง เพราะต้องซิ่ลออกจามหาลัยเพราะไม่มีเงินใช้ เพราะพ่อไม่ให้เงินเรียนเลยเอาไปเที่ยวหมด เราอยู่กับย่า ย่าเราก็ร้องไห้ อายุก็มากแล้วแต่ต้องทำงานหนัก ผ่อนบ้าน หาค่าใช้จ่าย บางทีพ่อพาผู้หญิงที่ไหนมานอนบ้าน เราเสียความรู้สึกจนเคยชิน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ออกจากมหาลัยเราก็ไปหางานทำเป็นปีเลยค่ะ ตอนนี้กลับมาเรียนต่อที่ใหม่แล้ว อายุก็มากกว่าชาวบ้าน เรียนก็ไม่มีความสุขเท่าไร แต่ก็จะพยายามค่ะ
คุณเจ้าของกระทู้เข้มแข็งมากๆค่ะ ขอให้เข้มแข็งแบบนี้ต่อไป คุณเป็นคนดี สักวันทุกอย่างต้องดีขึ้นค่ะ มีอะไรทุกข์ใจมากๆ ก็นี่แหละโพสระบายออกมาให้คนอื่นช่วยรับฟังแบบนี้ก็ได้ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆๆนะคะ จขกท.จะต้องเจอแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แน่นอนค่ะ
เป็นกำลังใจให้คะ :)
ค่ะเข้าใจ...เจ็บเหมือนกัน....
ชีวิตคล้ายกับเราเลย พ่อเราไม่เคยส่งเงินมาให้ แต่ไปเลี้ยงลูกของเมียน้อย
มีแต่แม่ที่ส่งให้เงินให้เราเรียน มีแม่คอยเป็นกำลังใจ
เราอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะแม่ เราจะสู้เพื่อแม่
สู้ๆๆ น่ะ
เป็นคนที่เข้มแข็งมากเลยนะคะ เรานับถือเลยนะ เพราะถ้าเป็นเรากับแม่ทำอย่างนี้ไม่ได้แน่ๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อุปสรรคมีไว้ให้ฝ่าฟัน.........
สู้ๆ นะคะพี่ :) นับถือในความอดทนของพี่เลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เชื่อเถอะค่ะว่าอนาคตของพี่ต้องดีแน่นอน เรื่องราวของพี่เป็นแรงบันดาลใจให้หนูสู้ต่อไปเลยค่ะ ช่วงนี้หนูก็เครียดๆ ถึงจะคนละเรื่องกับพี่ก็เถอะ แต่พออ่านเรื่องของพี่แล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะ สู้ๆนะคะ หนูก็จะสู้เหมือนกัน!
เราก็คล้ายๆนะคะ แต่ชีวิตเริ่มดีขึ้น ย้อนนนนไปเมื่อวันไหนไม่รู้ จำไม่ได้5555 แต่ประมาณม.2เนี่ยแหละค่ะ พ่อเราไม่ได้มีเมียน้อยนะ พ่อเราติดเพื่อนมากโดนเพื่อนโกงไปเป็นล้าน ติดหนี้หลายเจ้าหลายแสน แม่เริ่มทนไม่ได้เพราะพ่อนิสัยเปลี่ยนไปเพราะเมื่อก่อนพ่อเป็นคนอารมณ์ดีและขี้เล่นเห็นแก่ครอบครัวมาก แต่พ่อกลับเอาทะเบียนบ้านไปจำนอง แต่พ่อเราก็ไม่สามรถทำได้ค่ะ เพราะตอนนั้นพ่อซื้อบ้านให้แม่มันจึงเป็นชื่อของแม่ พ่อเริ่มถอนเงินในธนาคารที่เราไปฝากไว้เกือบถึงแสนออกมาหมด(ให้เราไปเซ็นชื่อค่ะ แต่เราก็เฉยๆ ยังไงเขาก็ยังเลี้ยงเรามา) แล้วก็ขโมยเงินที่เราเก็บจะไปซื้อของบางสิ่งบางอย่าง เราก็ไม่อะไรมากค่ะ เก็บใหม่ได้ พอแม่รู้เรื่องเท่านั้นแหละ แม่เริ่มร้องไห้แล้วบอกว่าพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เริ่มทะเลาะกัน จนเกือบเลิกกันจริงๆ แต่พอวันต่อมาพ่อเราเริ่มกลับมาตั้งตัวค่ะ พอเริ่มตั้งตัวได้ครอบครัวก็เริ่มกลับมามีขีวิตค่ะ แถมรู้สึกผิดมั้ง ซื้อเครื่องถ่ายเอกสาร เครื่องปริ๊นท์3ตัว(ซื้อมาไม เปลือง55) เมาส์เกมเมอร์ ซื้อนู่นซื้อนี่ให้เราจนแม่บ่น555
ชีวิตยังมีความหวังค่ะ ถึงความหวังจากพ่อนั้นจะลิบหลี่เต็มทีเราก็หาความหวังที่มีความสุขกว่านี้ล่ะคะ อย่างการพยายามเรียนให้จบแล้วทำงานที่ตัวเองอยากทำ มีเงินก็ส่งให้แม่ แฮปปี้หน่อยค่ะ เป็นมนุษย์ทั้งทีร่าเริงโหน่ยยย เครียดมากไม่ได้นะคะ ปล่อยวางกับเรื่องชวนเส้นเลือดในสมองแตกหน่อยค่ะ พยายามทำชีวิตให้สดใส เรื่องพ่อถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องคิดค่ะ ยิ่งเรื่องเมียน้อยก็คิดแค่ว่ามันเป็นตัวเศษสวะของสังคมที่น่ารังเกียจก็พอค่ะ ร่าเริงๆๆ สู้ๆ >w6
ใจเย็นๆนะคะ เราเข้าใจน๊า ว่าคุณรู้สึกแย่กับผู้หญิงคนนั้นมากๆ
แต่ว่ายังไง เด็กก็ไม่มีความผิดนะคะ อย่าไปจองเวรอะไรกับเค้าเลยเนอะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า-00-
เราเองก็เป็นคนนึงที่มีน้องต่างแม่ เหมือนกัน แล้ว แม่ของน้องเรา ก็เป็นเมียหลังแม่เราเหมือนกัน
ตอนแรกเราก็คิดอย่างคุณนะ ว่าจะเกลียดจะโกรธแต่พอเจอกันแล้ว น้องก้ไม่ได้รู้เรื่องอะไร
ยกมือไหว้ หวัดดีเรา ตามภาษาเด็ก ก็เลย โกรธเกลียดไม่ลง- -"
หนูขอเรียกจขกท.ว่าพี่นะคะ
หนูว่าพี่น่าจะให้เเม่ฟ้องหย่าดีกว่าค่ะ อย่ารอเขาเกษียรณ์(เขียนถูกป่าวหว่า)เลย ถ้าฟ้องหย่าจริงๆก็จะได้ค่าเลี้ยงดูนะคะ
พี่เข้มเเข็งจังเลย หนูนับถือพี่มากๆเลยค่ะ พี่สู้ต่อไปนะคะ ถ้าเรียนหนักก็คิดซะว่าเราทำเพื่อนเเม่ เราจะมีงานดีๆให้เเม่ภูมิใจ
สวัสดีจ้า เราไม่รู้ว่าเธอจะได้อ่านคอมเม้นเรารึเปล่านะ
แต่เราจะบอกว่า เราก็เจอเรื่องคล้าย ๆ กับเธอเลย ของเราคุณพอเป็นพาผู้หญิงคนอื่นอื่นมาที่บ้านตั้งแต่ ป.1 แหละ เท่าที่เราจำความได้ คุณพ่อพาเมียน้อยมาที่บ้านเราแล้วแนะนำให้เรากับน้องชายเรารู้จักต่อหน้าต่อตาแบบจับมือกันเลย แม่เราออกจากบ้านไปบ้านยายแล้ว เค้าคงคิดว่าเราไม่รู้อะไรหรอกเพราะเรายังเด็ก แต่เราก็ไม่ได้โง่ที่จะไม่รู้สึกถึงอะไรนะ เพราะเราสังเกตเห็นมือเค้าที่จับกันอยู่ เมื่อก่อนเราอยากอยู่อยากเล่นกับคุณพ่อมากๆ เพราะท่านต้องไปทำงานต่างประเทศทุกเดือน และแทนที่จะเป็นมือเราจับกับคุณพ่อ แต่ดันเป็นมือผู้หญิงคนอื่น เราจำภาพนั้นฝั่งใจเลยแหละ หลังจากที่แนะนำผู้หญิงคนนั้นแล้วก็พาไปดูรอบบ้าน แล้วพอออกไปทานข้าว เราก็อยากตามไปด้วยเพราะไม่ได้คุยกับคุณพ่อตั้งนาน แต่ท่านก็อุ่มเราลงจากรถแล้วทิ้งเราไว้น่าบ้านกับน้องชาย แล้วบอกว่าไม่ต้องตามมา
ตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนโดนทิ้ง แม่เราเลยมาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียน้อย แม่ก็เพิ่งรู้เหมือนกันแล้วแม่ก็ร้องไห้ใหญ่เลย เพราะไปเห็นรูปในคอม หลายปีที่ผ่านมาเราทั้งโกรธทั้งแค้นพ่อ พ่อทำหลายอย่างมาก ทั้งทิ้งเรา ทิ้งน้องเรา ไม่ยอมดูแลน้องชายเรา ไม่ยอมเล่นด้วย ไม่มีเวลาผู้ชาย-ผู้ชายเล่นกันกับน้องเราจนเค้าไม่สามารถปรึษาใครได้ มีอีกหลายอย่างที่ท่านทำกับแม่เรา อย่างเช่นเอาที่ดินของแม่เราทั้งหมดไปใส่เป็นชื่อเค้า เอาไปติดหนี้เพื่อไปซื้อที่ดินใหม่กับผู้หญิงคนนั้น เค้าสร้างครอบครัวใหม่กันเลยแหละ ปลอมลายเซ็นก็มีนะ ยังไม่พอผู้หญิงคนนั้นยังขับรถ BMW แล้วเอาปืนมาขู่คุณแม่เราอีกตั้งหาก แต่ที่แย่ที่สุดก็ทำลูกใหม่กันเลยทีเดียว สุดท้ายแล้วเค้าก็มาขอเงินแม่เป็นล้าน ทั้งๆที่แม่เราไม่ได้ทำงานอะไรเลย คิดดูสิแม่เราจะเอาเงินมาจากไหน ?
เราโกรธมากๆ มากจนจะเป็นจะบ้า ทั้งอยากฆ่าผู้หญิงคนนั้น สาบแช่งมันทั้งลูกมัน เราเป็นคนเจ้าอารมณ์ โกรธง่าย ชอบทำลายของ แต่รูู้ไหม ตอนนี้เราไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว ส่วนหนึ่งเราคิดว่าเราโตขึ้นด้วย ตอนนี้เราไม่สนใจแล้วพ่อจะเป็นอย่างไง ถึงแม้เค้าจะไม่สนใจเรา สนใจก็แต่ตอนที่ไม่มีเงิน ถึงแม้ชีวิตเราจะลำบากขนาดไหน แต่เราก็ยังมีแม่ เวลาเราขึ้นถึงแม่เราแล้วเรามีความสุขมาก เราไม่อยากให้คุณแม่เครียด มีหลายครั้งที่แม่พูดเรื่องพ่อ แต่เราก็คอยรับฟังท่าน และก็รับรู้เช่นกัน หลังจากพูดเสร็จก็จบ หาวิธีแก้ไข แล้วไม่สนใจมันอีก เลยไม่รู้ว่าจะคิดเรื่องพ่อให้ปวดสมอง ทุขใจไปทำไม ทุกวันนี้เรื่องของพ่อเราไม่ได้หายไปไหนเลยนะ ยังอยู่ ต่างคนต่างรู้ว่าเค้าทำอะไรลงไป แต่เราเรียนมหาลัยแล้ว ใกล้ถึงฝั่งแล้ว เราจะพยายามต่อไปเรื่อยๆ มีหลายครั้งที่โคตรท้อ แต่ท้อไปแล้วก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น นอกจากจะพยายามสร้างชีวิตใหม่ของเราดีๆขึ้นมา เราแล้วก็จะดูแลแม่ให้ดีที่สุด เหมือนที่ท่านพยายามทำให้เรา ส่วนคุณพ่อ .... ในเมื่อเค้ามีครอบครัวไปแล้ว ก็อย่ามายุ่งกันอีกเลย แต่เมื่อวันไหนที่เค้าถูกผู้หญิงคนนั้นทำร้าย หรือลูกใหม่เค้าทำร้าย หรือลำบาก เรื่องอะไรก็ชั่ง เราก็พร้อมและเต็มใจที่จะช่วยคุณพ่อเสมอ ถึงแม้ว่าเค้าจะโทษแม่เราหรือว่าอะไร คิดยังไง เราก็พร้อมจะช่วยนะ เพราะเราคิดว่าอย่างน้อยเราก็จะได้ไม่เสียชาติเกิดที่ได้เป็นพ่อลูกกัน
สู้ๆ นะชีวิตเรามันก็แย่กันทุกคนแหละ แต่เราว่าอยู่ที่เรามองมากกว่า เราต้องทำตัวเองให้แข้มแข็งและแข็งแกร่งเข้าไว้ คราวนี้ใครที่พยายามจะล้มเรา ก็ต้องเป็นเรื่องยาก สู้ๆนะ :D
ฟ้องหย่าไม่ได้ค่ะ เพราะพ่อไม่มีเงินจ่าย เคยปรึกษาทนายแล้ว แม่ก็เลยใช้วิธีรอพ่อเกษียณ และรอเงินจากส่วนที่ทายาทต้องได้รับหลังจากเกษียณแล้วแทนค่ะ เป็นเงินที่จะหักจากเงินเดือนไปเก็บไว้ โดยไม่มีสิทธิเอาออกมาจนกว่าจะเกษียณ น่ะค่ะ เพราะพ่อกู้เงินมาก หักลบกลบหนี้ ฟ้องหย่าตอนนี้ พ่อไม่มีจ่ายพี่กับแม่แล้วค่ะ ^^
สู้ๆๆนะ รักแม่ให้มากๆๆ
ซักวันทุกอย่างมันจะดีขึ้นค่ะ
แค่รู้คุณค่าของตัวเอง รู้คุณค่าเงิน ที่สำคัญที่สุด คือ พระคุณแม่นะ
เชื่อว่าคนทำดี คิดดี จะได้ดีในที่สุดค่ะ ^^
เราอ่านจนบรรทัดสุดท้าย ขอบอกว่าครอบครัวของ จขกท. เข้มแข็งมากเลยค่ะ ^^ เดี๋ยวอีกหน่อย จขกท. ก็จะเรียนจบแล้ว ก็คงจะช่วยแม่หาเงินเข้าบ้านได้ สามารถช่วยเหลือเจือจุนครอบครัวได้
ขอให้สู้ต่อไปนะคะ อนาคตยังอีกยาวไกล เวลานี้ก็ตั้งใจเรียนไปก่อนน๊า ^^
ทั้งจขกท.และคุณแม่เข้มแข็งมากเลยค่ะ คุณโชคดีมากที่มีแม่ที่เก่งและอดทนได้ขนาดนี้ ขอให้คุณประสบความสำเร็จในทุกเรื่องนะคะ
อีกไม่นานคุณก็จะจบปริญญาตรีแล้ว ถึงตอนนั้นคงหางานทำและมีรายได้มากขึ้น แบ่งเบาภาระคุณแม่ไปได้บ้าง
ส่วนเรื่องพ่อของคุณคงต้องทำใจยอมรับให้ได้ เค้าหลงผิดไปนานเกินกว่าจะกลับมาแล้ว และซักวันเค้าจะรู้สึกเองค่ะ
สู้ต่อไปนะคะ คนขยันแบบคุณยังไงก็ต้องมีชีวิตที่ดีขึ้นแน่นอนค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ
จขกท.อยู่แถวไหนอ่ะ ทิ้งเมลล์ส่วนตัว เผื่อ เราจะติดต่อมาทำพาร์ทไทม์เวลาว่างได้บ้าง
บ้านเป็นร้านอาหารแบบเฟรนชาย ยังไงก็สู้ๆนะ
อย่างน้อย จขกท ก็ยังมีแม่ที่ห่วงใยและรัก จขกท มากๆเลยนะ มีแม่คอยอยู่เคียงข้างค่อยทำทุกอย่างเพื่อลูก น่ารักจริงๆเลย (คุณแม่)
เราจะไม่บอกว่าอย่าคิดมากนะคะ เพราะเรื่องแบบนี้มันอดคิดไม่ได้ เราเองก็เคยพบเจอเหตุการณ์แบบนี้แต่ไม่รุนแรงเท่า นับถือน้ำใจของ จขกท จริงๆค่ะ ฝ่าฟันมาได้โดยไม่ย่อท้อ เรื่องเงินเราก็เข้าใจอีกนั่นแหละ จริงอยู่ว่าเงินไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ทุกวันนี้ "อะไรๆ" ก็ต้องใช้เงิน เรื่องบางเรื่องก็กลายเป็นปัญหาใหญ่ได้เพราะไม่มีเงินนี่ล่ะค่ะ ยังไงก็กัดฟันสู้ต่อนะคะ ที่บอกว่าคิดน้อยที่ตัดสินใจไม่ไปมอบตัวเพราะเสียดายเงิน เรา(โคตร)เข้าใจเลย มันอาจเป็นแค่ค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆแต่เหตุกาณ์ ณ ขณะนั้นทำให้ทุกอย่างกลายเป็นปัญหาซึ่งต้องใช้เงินทั้งสิ้น ยังไงก็สู้ต่อไปนะคะ ไม่ต้องรีบเร่งเรียนให้จบหรอกค่ะ ทำเท่าที่เราทำไหวและทำมันไปเรื่อยๆ สักวันก็จะสำเร็จ มันจะต้องมีวันของเราค่ะ เราเชื่ออย่างนั้น ทุกความดีจะได้รับผลตอบแทน เราทุกคนเป็นกำลังใจให้ค่ะ ไอเลิฟยูวววน้า ^^
fighting!!!!!!!!!
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ่านจนจบเลยค่ะ และเข้าใจมากๆ อยากกอด จขกท.จังเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ พยายามทำสิ่งดีๆในอนาคต แล้วเลี้ยงดูตอบแทนคุณแม่ อย่างดีเลยนะคะ กอดค่ะ กอดดอยากกอด TT ยังมีคนที่เข้าใจและเป็นกำลังใจให้เสมอนะ อย่างเพิ่งท้อล่ะ สู้ๆๆๆ
ดูแลแม่ดีๆนะค่ะ รักแม่ให้มากๆ สู้ๆค่ะ
ขอบคุณนะคะ บางทีไปเล่าให้คนอื่นฟังเค้าจะไม่เชื่อ ถามว่า พ่อไม่ให้เลยซักบาทจริงเหรอ ? ทำไมไม่ไปมอบตัวเข้าเรียนก่อน เดี๋ยวขอทุนเอาก็ได้ หรือ เดี๋ยวนี้มันมีกู้ยืมเรียนได้ ทำไมไม่กู้ แบบนี้อ่ค่ะ เพราะเราเจอมากับตัวเลยที่กู้ยืมก็ไม่ได้ แล้วค่าใช้จ่ายค่าเดินทางสารพัด ที่เราจะไปร้องขอเอาจากมหา'ลัย ก็ไม่ได้ ถ้าจะให้แม่ไปยืมคนอื่น ก็กลัวแม่ไม่มีส่งคืนเค้าค่ะ เลยตัดสินใจไม่เอาซักที่เลย ฮ่าๆๆๆๆ เหมือนบางคนจะไม่เข้าใจว่า คนที่เดือดร้อนเพราะไม่มีเงินเรียน (ในตอนนั้น) มันมีอยู่จริงๆนะ
รู้สึกเห็นใจค่ะ พ่อเราก็เป็นข้าราชการเหมือนกัน แถมเป็นลูกคนเดียวอีก
จขกท.สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆนะคะจขกท. เราอาจจะช่วยอะไรไม่ได้แต่จะช่วยเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้จขกท.เรียนจบได้เกรดดีๆหางานทำได้ไวๆ ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขกับคุณแม่และคุณยายนะคะ :)
สู้ๆนะคะ ผ่านมันไปให้ได้ ขอเป็นกำลังใจดวงเล็กๆให้ จขกท นะคะ
สู้ๆน้า
สู้ ๆ นะเจ้าของกระทู้ เป็นกำลังใจให้ ขอให้เรียนจบ หางาน หาเงินเองให้ได้เร็ว ๆ นะ ขอให้เรื่องทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี
สู้ๆนะคะเจ้าของกระทู้
เหตุการณ์ครอบครัวเราเองก็คล้ายๆกัน
พ่อเป็นทหารเหมือนกัน และไม่เคยได้รับเงินจากพ่อซักบาท
ยกเว้นพวกเรื่องทุนในค่าย หรือค่าเบิกจ่ายต่างๆ
เจ้าของกระทู้สู้ๆนะคะ เชื่อว่าอนาคตเราต้องดีกว่านี้แน่ๆ
วันที่เราเรียนจบต้องเป็นวันที่คุณแม่มีความสุขที่สุดแน่นอนค่ะ :)
ครอบครัวจขกท.เองโชคดีที่ทั้งคุณแม่ และคุณยายไม่มีหนี้สินเลย
พอเรียนจบเมื่อไร สถานะทางการเงินก็น่าจะดีขึ้นแน่ๆค่ะ
อย่าท้อ อย่าถอย สิ่งที่เราเจอมันอาจจะดูลำบากกว่าคนอื่น
แต่สิ่งที่เราได้รับจากความลำบากนี้ คือ ความอดทนและรู้คุณค่าของเงินค่ะ
กตัญญูกับแม่และยายให้มากๆนะคะ ท่านเป็นผู้มีพระคุณอย่างสูงกับเรา
ส่วนคุณพ่อถึงยังไงท่านก็ยังเป็นผู้ให้กำเนิด อย่าเกลียด อย่าโกรธท่านเลยค่ะ
แม้ท่านจะไม่ได้ดีกับเรา แต่นั่นก็ชีวิตท่าน และนี่ก็ชีวิตเรา คนเราทำสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้นค่ะ
คิดดี ทำดี เข้าไว้ แล้วสิ่งดีๆจะเกิดขึ้นเองค่ะ
แม่เราบอกว่าคนกตัญญูยังไงก็ได้ดี เป็นกำลังใจให้นะคะ (^___^)Y
สู้ๆนะคะทำเกรดดีๆพอจบมาทำงานเลี้ยงเเม่ดีๆด้วยนะคะ(เศร้า)Y___Y
อดทนไปครับ ยังมีคนลำบากกว่านี้อีก...หนักกว่าพวกคุณเป็นสองเท่าเลยด้วย แต่เพราะฐานะผมไม่ค่อยดีก็เลยไม่สามารถช่วยเขาได้ อยากจะบอกให้คุณรู้ว่า คุณไม่ใช่คนเดียวที่เป็นแบบนี้
เราเข้าใจนะ เราก็เจอ เพียงแต่พ่อเราไม่ได้เป็นราชการ บ้านเราทำธุรกิจ พวกการท่องเที่ยงโรงแรม สปา ร้านอาหาร ร้านคอม อะไรพวกนี้ พ่อเรามีลูกติดอยู่ 2 คน ทั้ง 2 คนแม่เราเป็นคนเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ เพราะดูเหมือนแม่พี่ๆเค้าจะไม่สนใจ ตอนเราอยู่ ม. 2 พ่อกับแม่เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ม.3 พ่อเลิกกับแม่ ตอนนั้นจะว่าช็อคก็ช็อค แถมตอนนั้นเป็นช่วงสอบเข้า ม.4 เราแทบไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ แต่ด้วยความที่เราโตมา เราผูกพันกับแม่ ถึงแม่จะตีเราบ่อย ไม่ค่อยตามใจเราเหมือนพ่อ แต่แม่เป็นคนที่ฟังเราทุกอย่าง ฟังเหตุผลเราทุกอย่าง ต่างกับพ่อ ถ้าเราความเห็นไม่ตรงกับเค้า เค้าจะด่าเราทันที โดย ไม่ติด ตอนที่พ่อเลิกกับแม่ พ่อไปมีเมียใหม่ ตอนนั้นพ่อจะโยนลูกติดของพ่อ 2 คน มาให้แม่เราเลี้ยง แถมตอนที่พ่อกับแม่ยังไม่เลิกกัน พ่อเรากู้เงินธนาคารมา 3 ล้าน บอกจะเอามาปรับปรุงธุรกิจใหม่ แต่พอเค้าเลิกกับแม่ หนี้ทั้งหมดนั้นกลายเป็นว่าแม่ต้องใช้หนี้แทนโดยเค้าไม่ออกเงินซักบาท แถมมาขอนู้นนี่นั้นจากแม่เราอีกทั้งๆที่หย่ากันแล้ว แม่เราเคย ถามบอกว่าอย่าโกรธพ่อเค้าเลยนะ แต่จะทำไงได้ล่ะสิ่งที่เค้าทำมันเกินกว่าที่เราจะรับได้
ตั้งใจเรียนนะคะ ขอให้ได้งานดีๆทำ มีอนาคตที่รุ่งเรืองกว่านี้นะคะ สู้เพื่อตัวเอง และครอบครัวนะคะ ทนลำบากอีกนิด เพื่อวันที่ดีข้างหน้า สู้ๆค่ะ ทำดีเข้าไว้
พ่อเราก็คล้ายๆกันนะ เป็นข้าราชการ แต่ไม่ได้มีเมียน้อย แต่ติดการพนัน เป็นหนี้เยอะ ชอบตบตีแม่เอาเงิน ดีที่แม่เรามีฐานะ แม่เลยรอจังหวะพ่อติดหนี้มากๆแล้วเอาเงินแลกใบหย่าใช้เงินประมานสามแสนแลก แต่ก่แนหน้านั้นแม่เราเสียให้พ่อไปเป็นล้าน แต่พ่อก็ไม่เคยสำนึก พ่อชอบบอกว่าญาติพ่อดีอย่างโน้นอย่างนี้แล้วชอบทำรังเกียดเรากะแม่ แต่พอพ่อติดหนี้มีปัญหา -ญาติที่ชื่นชมนักหนาไม่เคยมองก็ต้องมาหวังพึ่งแม่เรา มันทำให้เป็นปมอ่ะ
สู้สู้นะคะเป็นกำลังใจให้
สู้ๆนะ
เรื่องราวคล้ายๆเราเลย แต่ แม่เราเป็นข้าราชการ เลี้ยงดูเราอย่างดี ข้าใช้จ่ายเกือบทั้งหมดแม่เราก็เป็นคนออก ... แต่พ่อไม่เคยให้กำลังใจ เวลาพลาดคอยเยียบซ้ำ
ความรู้สึกเรากับเจ้าของกระทู้ คล้ายๆกัน
สู้ๆนะจ๊ะ
ถ้าเป็นไปได้เราอยากเป็นเพื่อนกะเจ้าของกระทู้ นี้ เมล์เรา tangmo_traro@Hotmail.com
สู้ๆค่ะ คนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะทำดีได้นะคะ จขกท. เป็นคนดี ชีวิตในอนาคตก็จะพบเจอแต่สิ่งดีๆ ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นด้วยนะคะ :)
จขกท. สู้ๆนะค่ะ เอาการเรียนนำไว้ก่อนค่ะ อนาคตจะต้องสดใสกว่าวันนี้เเน่นอนค่ะ
ดูเเลเเละรักคุณเเม่ให้มากๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ ดูแลแม่ดีๆนะค่ะ
เราร้องไห้เลย ;_;
ดูแลคุณแม่ดีๆนะคะ รักท่านให้มากๆ ตั้งใจเรียนพอเรียนจบก็มาทดแทนบุญคุณท่าน
จขกท.ยังโชคดีกว่าเพื่อนเราอีกนะ เพื่อนเราพ่อมันก็มีเมียน้อย แล้วเมียน้อยก็มาทุบรถแม่เพื่อนเรา เอาหินมาตีหลังแม่เพื่อนเราจนถุงน้ำเหลืองแตก พ่อมันไม่ค่อยกลับบ้าน พ่อรู้ว่าแม่มันเข้ารพ.แต่ก็ไม่มาไม่สนใจ
สู้ๆนะคะจขกท. คนดีทำอะไรก็ดี
สู้นะค้าา พี่สาวเก่งมากเลย
บอกตรง ๆ เรื่องนี้ทำให้ผมแทบจะร้องไห้เลย แม่น้องสุดยอดมาก ๆ และน้องก็อดทนได้ดีมาก หวังว่าต่อไปจะผ่านเหตุการณ์เหล่านี้ได้ และมีชีวิตที่ดีขึ้น อย่างน้อยตอนนี้ก็มีรายได้มาช่วยเหลือแม่ได้แล้ว ก็เบาลงไปเปราะหนึ่ง พี่มาขอให้กำลังใจให้สู้ ๆ ต่อไปครับ
ทำดีแล้วค่ะ อย่าให้โชคชะตาที่ไม่ดีมาเป็นจุดด้อยของเรา แต่ใช้มันเป็นแรงผลักดันที่แรงกล้าเพื่อทำในสิ่งที่ดี ขับเคลื่อนตัวเองไปข้างหน้า แล้ววันหนึ่งเราจะมีความภูมิใจเมื่อหันกลับมามอง
สิ่งนึงที่พี่ท่องมาตั่งแต่เด็กๆ คือ
"ชีวิตเป็นของเรา จะดีจะเลวก็เป็นของเรา"...
อย่าไปประชดชีวิต เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องของเค้า ไม่ใช่เรื่องของเรา..
เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด หน้าที่การเป็นลูก
เค้าจะแย่ยังไง เราทำดีพอ สักวันเราจะได้ดี..
วันนี้พี่ประสบความสำเร็จทั้งการเรียนและการงาน
จบมหาลัยดีดี ได้งานทำดีดี..
ถ้าวันนั้นพี่ไม่อดทน น้อยใจและประชดชีวิต
..วันนี้พี่คงไม่ได้รู้ว่า ความสุขที่แท้จริงอยู่ตรงไหน
สู้ๆๆนะน้อง ...
กตัญญูและเป็นคนดี ชีวิตเจริญน้อง ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้
สู้ๆค่ะ
อ่านตอนแรกนึกว่าใครเอาชีวิตเรามาเขียนเนี่ย พ่อกับแม่ก็เป็นทหารเงินเดือนน้อยเหมือนกัน แม่ก็ทำงานพิเศษมาเป็นค่าเล่าเรียนค่าใช้จ่ายในบ้านโดยที่พ่อนั่งๆนอนๆไม่ช่วยอะไร แถมยังมีเมียน้อย แต่เราโชคดีกว่าเจ้าของกระทู้หน่อยที่พ่อยังให้เงินแม่เงินแม่ทุกเดือนไม่มีหนี้สิน พ่อมักจะมีเมียน้อยอยู่เสมอตั้งแต่เราอยู่ม.ต้น จนคนปัจจุบันนี่อยู่ต่างจังหวัด (เราอยู่กรุงเทพ) เมื่อก่อนพ่อมักจะอ้างว่าไปหาญาติ บางทีก็ขอเงินแม่ไปซ่อมรถแต่ต้องไปซ่อมที่จังหวัดนั้นตลอด จนแม่มาบอกทีหลังว่าพ่อมีเมียน้อย (อีกแล้ว) กลั้นน้ำตาไม่อยู่จริง ยังดีใจอยู่ที่ตัวเองไม่คิดสั้นทำตัวเหลวแหลกประชดชีวิตไปซะก่อนตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้เรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว เป็นที่พึ่งของแม่ได้
เจ้าของกระทู้สู้ๆนะ คิดไว้เสมอว่ายังมีคนที่แย่กว่าเรา ให้กำลังใจตัวเองและคุณแม่เสมอๆนะจะทำให้เรามีแรงสู้ต่อไป
เรื่องราวคล้ายๆกันกับชีวิตเราเลยคะ จขกท สู้ๆนะคะ
พ่อเราก็เป็น แม่จะชอบบ่นบ่อยๆให้ฟังว่า ไม่อยากให้พ่อมาบ้าน มาแล้วบ้านร้อน
พ่อไม่เคยคิดจะให้เงินเราเองเลย นอกจากต้องขอ พอขอก็โดนหาว่าเห็นแก่เงิน
เมื่อก่อนเราไม่ค่อยเชื่อแม่ ที่แม่เล่าว่าพูดกันเรื่องตังค์ พ่อไม่ฟังเหตุผล จะตบแม่ แม่ก็โมโห จะเอาอีโต้มาฟันพ่อด้วย ดีที่มีคนงานที่บ้านมาช่วยห้ามไว้(บ้านเราทำร้ายอาหาร) เราฟังแล้วก็รู้สึกเหนื่อยๆ แต่ไม่ใส่ใจอะไรมาก เพราะตั้งแต่เราจำความได้ เราก้เห็นเค้าทะเลาะกันอยู่แล้ว
นานๆทีพ่อจะกลับมาเยี่ยม(นั่นเป็นเรื่องที่ดี!)แต่มาเพื่อเรื่องเงิน(ที่ไม่คิดจะแบ่งให้เราใช้บ้างเลย) ตอนนี้เราอยู่ ม.3 จะขึ้นมอสี่แล้ว เราต้องใช้เงินมาก ซึ่งพ่อก็น่าจะรู้ แล้วอีกสองวันเราต้องเดินทางไปกรุงเทพ เพื่อนเรียนพิเศษ แม่ก็ขอเงินพ่อ เพราะค่าใช้จ่ายที่บ้านเราเยอะมาก ซึ่งพ่อไม่เพียงแต่จะไม่ให้ แต่ยังด่าแม่เราต่อหน้าเราอีกด้วย มันเป็นคั้งแรกที่ยืนยันสิ่งที่แม่พูดมาทั้งหมดว่าพ่อไม่ดี นะ แต่เราก็ไม่เชื่อ จนวันนี้แหละที่ยืนยัน เราตะโกนใส่คนทั้งสองว่าให้หยุด แม่เราเป็นฝ่ายเงียบก่อน แต่พ่อพูดขึ้น --- กับเราแล้วบอกว่า เราเป็นลูกไม่ต้องมายุ่งไม่งั้นตัดความสัมพันธ์
จขกท.ค่ะ เราเข้าใจค่ะ คือเราไม่ได้แนะนำให้ทำนะ เพราะเราจะทำคนเดียวไง แต่เราจะตั้งใจเรียน วันประสบความสำเร็จเราจะถ่ายรูปกับแม่ ถ้าพ่อมาขอเงินเราบ้าง เราก็จะบอกว่า 'ครอบครัวเราแค่แม่กับ เรา ' อยากตัด ตัดไปเลย เราไม่แคร์
*ฝากถึงพ่อถ้าอ่าน อนาคตกูไม่ได้ขึ้นกับเศษเงิน ของ-หรอกนะ แล้วก็ พ่อเ-้ยๆแบบ-กูก็ไม่อยากนับถือเหมือนกัน คอยดูมาด่าแม่กูอีกที กูเนี่ยแหละ จะเป็นเอาอีโต้มาสับหัว-เอง จำใส่กะโหลกซะ
-ขอโทษที่แรงไป ถ้าไม่ชอบ ไม่ต้องอ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้ เราจะเดินหน้าต่อไป
บังเอิญจังเลยนะคะที่จขกท.มีปัญหาเหมือนกับเราเป๊ะแต่แตกต่างตรงที่แม่เราไม่เคยยอมพ่อและสามารถเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์ที่เป็นเงินเดือนแม่และพ่อไว้ได้ส่งเราเรียน เรายังเกลียดพ่อเสมอค่ะ และไม่เคยให้อภัยสักครั้งแต่ก็ไม่ยุ่งและไม่คุยกัน เราคิดอยู่ค่ะว่าถ้าเราจบป.โทเมื่อไหร่เตรียมจะซื้อบ้านให้แม่และพาแม่ไปอยู่บ้านใหม่ ทิ้งพ่อให้อยู่คนเดวแม้ง (จะไม่ดูแลเด็ดขาดค่ะ 555 สะใจ - -) ตอนม.ปลายเราก้าวร้าว มีปัญหาเรื่องสุขภาพอีก อีกทั้งห้าวๆ ซึ่งแม่รับไม่ได้ มีแฟนเป็นผญ.เอยอะไรเอย ทำให้แม่เสียใจบ้าง แต่แม่ก็ไม่เคยทิ้งเราเลยค่ะ ยังเข้าข้างเราทุกครั้งไปและทำให้เราเรียนจบนิติ ราม มาจนได้ สำหรับเราจุดนี้แล้วไม่ได้คิดถึงพ่อค่ะ เวลาท้อหรืออยากตายทีไรก็จะนึกถึงภาพตอนเด็กที่แม่อุ้มเรากางร่มยืนตากแดดเป็นวันๆรอพ่อ แค่นี้ก็ทำให้เราหายใจและอยู่ได้แล้วค่ะ อีกอย่างนึงคือเราบังเอิญได้กำลังใจจากแฟนที่ผ่านปัญหามาและอยู่เคียงข้างกันมา 3-4 ปีแล้ว ทำให้เราเข้มแข็งแล้วก้าวต่อไป จขกท.ก็ต้องเข้มแข็งนะคะ มันไม่ให้เงินก็ไม่ต้องไปง้อค่ะ ไม่ต้องไปรอ ไม่ต้องไปคาดหวังกับสันดานผช.คนนี้ เลิกคิดเพื่อมัน แล้วมาคิดเพื่อแม่ ก็พอค่ะ ส่วนเรื่องมหาลัย จบรามก็ได้ดีได้ ถ้าขยันและไม่ท้อ สู้ๆค่ะ เราเป็นกำลังใจให้นะคะ
555 ข้อความฝากถึงพ่อนี้ขอยืมไปใช้ด้วยค่ะ อารมณ์เดียวกันเลย สะใจๆ
สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้
สู้ๆค่ะเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วขอชื่นชมคุณแม่ด้วยนะคะ
พี่ได้อ่านเรื่องของน้องแล้ว ทำให้นึกถึง บางตอนที่พี่เคยอ่านในหนังสือ เข็มทิศชีวิต2 ของคุณ ฐิตินาถ ณ พัทลุง ขอให้ข้อความในหนังสือนี้เป็นกำลังใจให้น้องด้วยนะคะ
เรื่องที่ชื่อ "คุณค่าเขา เขากำหนด" เวลาที่เราได้รับการปฏิบัติจากคนอื่นแบบไม่เห็นคุรค่า ไม่รับผิดชอบ ไม่ว่าจะจากคนรัก สามี ภรรยา พ่อแม่ ครู เพื่อน บริษัท องค์กร
เคยไหมที่เรารับมันไว้แปะบนหัวเป็นกากบาทว่าเราไม่เป็นที่ต้องการ ไม่เป็นที่รัก ไม่คู่ควร เราเดินไปไหนต่อไหน ไปทำอะไรๆ เหมือนคนมีแผลเป็นรอยใหญ่รูปกากบาทใหญ่เท่าทั้งตัว แบกไปกับตัวด้วนตลอดเวลา ทั้งที่เหตุการณ์นั้นอาจจะเป้นเรื่องที่เรียบง่าย มีเหตุผลตรงไปตรงมาระหว่างเขากับเรา ไม่ได้เป็นการกำหนดลดคุณค่าเรา
หรือแม้กระทั่งว่าเหตุการณ์นั้นถูกกระทำโดยความขาดคามรับผิดชอบ จงใจเจตนาเพื่อลดคุณค่าเรา ก็ไม่ได้เป็นการลดคุณค่าเรา สิ่งที่เขาบอกคุณค่าเขา ไม่ใช่คุณค่าเรา
ถ้ามองทะลุเข้าไปเห็นความคิดเบื้องหลัง การกระทำเพื่อปกป้องตัวเอง มีฐานมาจากความกลัว จากความรู้สึกไม่มั่นคง กลัวสิ่งดีๆที่ตนเองมีจะขาดหายไป ขาดความรับผิดชอบต่อคนอื่น เอาตัวรอด ข้างๆคูๆ หลับหูลับตาไม่รับรู้ผลกระทบของการกระทำ
เพราะเค้าไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง สิ่งที่เขาทำเป็นคุณค่าของเขา แต่เราไปตีความหมายว่าสิ่งที่เขาทำบอกคุณค่าของเรา เราเข้าใจไปผิดเอง
สู้ๆนะคะ พี่เชื่อว่า น้องจะก้าวต่อไปได้ และมั่นคง
สู้ๆนะะ เราอ่านจนจบทุกบรรทัดเลยจริงๆ
ไม่ได้อยากจะร่วมวงคนมีปัญหานะ
แต่ว่าเขียนเล่าให้ฟังบ้างดีกว่าเผื่อจะเป็นกำลังใจให้ได้
เราก็แนวๆบ้านจน พ่อแม่หย่ากันตั้งแต่อนุบาล
มีครอบครัวใหม่(ที่มีปัญหาอีก)กันทั้งคู่
ตัวเราอาศัยอยู่กับพ่อที่ต่างจังหวัด ส่วนแม่ย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ
ถ้าว่างก็ลองอ่านดูนะ
แล้วจะรู้ว่าสิ่งแวดล้อมมันทำอะไรไม่ได้หรอก ถ้าตัวเราสู้ซะอย่าง ^^
++++(partชีวิตประถม)++++
เราต้องทำงานพิเศษสารพัดตั้งแต่ประถม เก็บขยะขายก็เคย
เพื่อเก็บเงินไว้ใช้เป็นค่าเรียนของตัวเอง (ตอนนั้นเรียนโรงเรียนวัด)
เพราะพ่อพูดว่าจะให้จบแค่ ป.6ก็น่าจะพอแล้ว พ่อคงไม่ส่งต่อ
แต่เราไม่อยากเรียนแค่นั้นอ่ะ อยากเรียนสูงๆ อย่างน้อยก็ต้องจบ ป.โทให้ได้
สาเหตุเพราะแม่เลี้ยง(ปากจัดมาก ดูถูกเหยียดหยามกันตลอดเราไม่ชอบเลยT^T)
ชอบดูถูกเราทุกวันว่าอย่างเราคงได้แค่พวกรับจ้างไปวันๆอ่ะ
เราโชคดีที่รักการเรียนมากๆ โรงเรียนห่างจากบ้านไปสี่กิโล ทางก็เปลี่ยว
ที่บ้านไม่มีรถอะไรเลยนอกจากมอไซด์พ่วงข้าง1คัน ที่คงเปลืองน้ำมันถ้าจะไปส่งเรา
เราเป็นเด็กผู้หญิงตัวคนเดียว แต่ก็เดินไปกลับโรงเรียนทุกวันไม่เคยขาด
เสื้อกระโปรงก็เป็นเสื้อบริจาค เนื้อตัวก็มอมแมม(ที่บ้านไม่มีน้ำประปา ต้องอาบน้ำคลอง)
มีคนสงสารจอดรถรับให้ติดรถไปด้วยบ่อยๆ จนไม่นาน
พ่อก็ซื้อจักรยานให้ปั่น(พ่อเรายังดีกว่าเธอ ให้เงินเราไปโรงเรียนวันละ10บาทด้วย)
พักกลางวันก็เข้าห้องสมุดอ่านหนังสือ ยังจำได้ว่าห้องสมุดโรงเรียนวัดเล็กมากแคบมาก
หนังสือก็เก่าๆ เป็นหนังสือบริจาคที่มีแต่รอยเขียนอะไรเต็มไปหมด
ทุกวันมีเราเข้าห้องสมุดอยู่คนเดียว เพื่อนคนอื่นไปเล่นตี่จับ เล่นโดดยางอยู่ข้างล่าง
แล้วเพราะอ่านหนังสือเยอะมาก เลยกิริยามารยาทต่างจากเพื่อน
คือเราไม่พูดคำหยาบเลย พูดค่ะตลอด ความคิดก็จะเป็นผู้ใหญ่กว่าเด็กวัยเดียวกัน
แล้วก็วางแผนชีวิตตัวเองได้หมดว่าต้องทำอะไรยังไง เพราะขืนปล่อยตามพ่อ+แม่เลี้ยงชี้แนะไป
เกิดมาชาตินี้คงเสียชาติเกิดน่าดู
++++(partชีวิตมัธยม)++++
เราเรียนจบด้วยผลการเรียนอันดับ1 ของโรงเรียนวัดแห่งนั้น
แล้วก็มาสอบติดโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอด้วยผลคะแนนสูงอันดับ2จากนักเรียนที่มาสมัครสอบหลายร้อยคน ตอนนั้นเลยได้เรียนรู้อย่างนึงว่าถึงมาจากโรงเรียนวัดก็เอาชนะเด็กจากโรงเรียนดีๆได้ ทุกอย่างมันอยู่ตัวเด็ก โรงเรียนถึงมีส่วนแต่ก็เอาชนะปัจจัยเรื่องของความพยายามของตัวเด็กเองไม่ได้ บทเรียนนี้จำมาตลอด
พอเข้า ม.1 เราก็ต้องรับผิดชอบเรื่องการเรียนการกินอยู่การใช้ชีวิตของตัวเองหมด100%
เพราะพ่อก็ไม่ได้วางแผนอะไรให้เราเลยอยู่แล้ว เราติดนิสัยชอบอ่านหนังสือ ยิ่งห้องสมุด
โรงเรียมัธยมใหญ่มาก เรายืมกลับมาอ่านที่บ้านตลอด โดนแม่เลี้ยงหาว่าบ้าอ่านหนังสือระวังอีกไม่นานจะเป็นบ้าหรือคำดูถูกเหยียดหยามสารพัดเราก็อดทน ไม่จดจำกิริยาคำพูดที่ไม่ดี เราชอบเรียนวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ แล้วก็เรียนได้ดีมากๆ ถึงไม่มีเงินเรียนพิเศษ เราก็สอบได้ที่1ของโรงเรียนมาตลอด เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งขันเยอะแยะ สอบติดโอลิมปิกทั้งสอวน สสวท แข่งขันติดอันดับประเทศ และในที่สุดก็สอบติดจุฬาฯ ในคณะวิชาชีพคณะหนึ่ง
++++(partชีวิตมหาวิทยาลัย)+++++
การเรียนมหาลัยค่าเทอมแพงมาก(เราต้องจ่ายเทอมละ18000) อยู่กรุงเทพฯค่าครองชีพก็สูง
แต่เราโชคดีที่มีปัญหาครอบครัว มีปัญหาความยากจน อย่างที่บอกมา เลยขอทุนผ่านตลอด
เราอยู่หอใน เราได้ข้าวทุนอาหารกลางวันกินฟรี แล้วก็กู้ กยศ ได้ด้วย
กยศ ให้เดือนละ 2200 + นอกนั้นเราทำงานพิเศษหาเองได้อีกพอสมควร
แล้วเพราะได้รับความอนุเคราะห์จากทางมหาวิทยาลัยมากมาย เราเลยตอบแทนด้วยการอุทิศตัวเป็นเด็กกิจกรรมที่ช่วยงานกิจกรรมคณะและมหาวิทยาลัยทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ โดยเฉพาะงานแนวอาสานี่เราทำหมด อยากบอกว่าชีวิตมหาวิทยาลัยที่นี่สนุกมากๆ
แล้วเพราะการแยกออกมาอยู่หอที่นี่คนเดียว ทำให้หลุดพ้นจากการต้องมาทนฟังคำพูดเชิงnegativeจากแม่เลี้ยงที่ต้องอดทนมาตลอด และจัดการตัวเองได้เต็มที่ ได้มีโอกาสทบทวนตัวเองหลายๆอย่าง เราเลยลุยหน้าจัดการทุกๆอย่างของตัวเองให้ดี ช่วงแรกๆอาจมีลองผิดลองถูกบ้าง แต่มา ณ ตอนนี้
นอกจากทำงานพิเศษมากมาย เรายังแบ่งเวลาเข้าฟังสัมมนาฟรีของตลาดหลักทรัพย์หรือสถาบันการเงินหรือหน่วยงานที่เค้าจัดอบรมสม่ำเสมอ ประหยัด ทำงาน ประหยัด ทำงาน จนมีเงินเก็บเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เราเล่นทั้งหุ้น กองทุนรวม มีเงินฝากประจำ มีประกันชีวิต มีเงินแบ็คอัพตัวเองหลายบัญชี
เงินเหลือพอที่จะเอาไปทำอะไรตามฝันที่เคยอยากทำตอนเด็กๆแต่ไม่มีโอกาสได้ทำเพราะปัญหาเรื่องเงิน
เรียนศิลปะป้องกันตัว เล่นกีต้าร์ เล่นเปียโน เที่ยวต่างประเทศ
smartphone Notebook Printer กล้อง จักรยานคันใหม่ ที่อัดเสียง
อะไรที่เคยอยากมี เราแบ่งเงินเป็น-ส่วน เก็บดอกผลงอกเงยจนเอาไปเติมเต็มส่วนพวกนั้นได้หมด
เรามีเงินพาพ่อพาแม่ไปกินข้าวที่ร้านอาหารหรูๆ พาท่านไปเที่ยวพักผ่อน
โน๊ตบุ้ค โทรศัพท์มือถือ เสื้อผ้าแบรนด์ดีๆ อาหารบำรุงดีๆ หนังสือดีๆ อะไรที่ท่านอยากได้
ในที่สุดเราก็ให้ท่านได้
จนตอนนี้ พ่อเราก็เริ่มเก็บเงินและขอคำแนะนำทางการเงินจากเรา เก็บเงินฝากเราให้ช่วยลงทุน
แม่เราก็เอาเรื่องเราไปโม้กับเพื่อนๆอย่างภูมิใจ มีเราส่งเงินช่วยเหลือยามท่านต้องการ
(ไม่ต้องไปแคร์อะไรหรอกว่าท่านเคยให้เรามามากน้อยยังไง ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด รักท่านและให้สิ่งดีๆกับท่านให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง)
อาจยังไม่ถึงขั้นเสถียรดีมาก แบบว่าทุกวันนี้ก็ยังต้องทำงานหนักอยู่
แต่ ณ จุดนี้ เราก็ภูมิใจกับทุกอย่างที่ผ่านมามาก และคิดว่าโชคดีด้วยซ้ำที่เกิดมามีปัญหาพวกนี้
ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตโลดโผน และสนุกกับอะไรหลายๆอย่างอย่างนี้แน่ๆ
สำหรับน้อง.. ตอนนี้ก็เรียนมหาลัยแล้ว อิสระ100%ที่จะทำทุกอย่างอย่างที่อยากทำ
มองให้เป็นโอกาส วางแผนจัดการที่ดี และใช้โอกาสหลายๆอย่างทีตัวเองมีให้คุ้มค่า
ชีวิตเราเป็นของเรา พ่อแม่จะเป็นยังไง สิ่งแวดล้อมที่เราโตมาจะเป็นแบบไหน
แต่ถ้าเราจะรักดีซะอย่าง ชีวิตเราต้องดีแน่ๆ
จากที่อ่านเรื่องของน้องมา พี่มีข้อแนะนำ 3 อย่างค่ะ
1.ปรับตัวเองเป็นคนใจดี อ่อนโยน มีเมตตา ยิ่งเราเคยมีปัญหา เราก็ควรยิ่งเข้าใจคนที่เค้ามีปัญหาเหมือนกันนะว่ามันแย่ยังไง ยิ่งน้องทำตัวก้าวร้าว ยิ่งรู้สึกไม่ดี ทุกอย่างมันจะยิ่งแย่ แต่ยิ่งเราเมตตาปรารถนาดีกับคนอื่น พยายามเลือกที่จะรู้สึกแต่สิ่งดีๆ ชีวิตเราก็ยิ่งดีขึ้นไปนะ
2.ให้เวลากับตัวเองซักชั่วโมงนึง ลองนึกว่าตั้งแต่ตอนนี้จนอายุ60ปี เราจะทำอะไร มีชีวิตยังไง อยู่ที่ไหน แล้วเขียนลงบนกระดาษ วางแผนทุกอย่างให้ชัดเจน จากนั้นน้องพุ่งเป้าไปตรงนั้น ไม่ต้องไปคิดเรื่องอื่นรอบๆตัวว่ามันเป็นยังไง เพราะยังไงน้องก็ไปเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้อยู่ดี คิดไปก็เสียเวลา เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า
3.ถ้าเรื่องเงินมันเป็นปัญหามาก ลองวางแผนจัดการทางการเงินให้ดีกว่านี้
ช่วงแรกๆมันอาจจะยากสุดๆ แต่ไม่นานพอทุกอย่างโอเค น้องจะสบายไปเลย
ซึ่งพี่ไม่ได้จะบอกว่าตัวเองสบายนะ แต่อย่างน้อยมันก็ดีกว่าแต่ก่อนเยอะ
แหล่งความรู้ทางการเงินง่ายๆ ลองอ่านจากอันนี้ก็ได้ > http://www.tsi-thailand.org/
ขอให้ผ่านพ้นทุกอย่างไปด้วยดี และใช้โอกาสที่ได้เกิดมามีปัญหานี้ให้เป็นประโยชน์นะคะ ^^
เราอ่านจบทุกบรรทัดเลย สู้ๆๆนะคะพี่
เราเข้าใจความรู้สึกเลยนะตรงที่ช่วงจิตตกตอนพ่อจะมาบ้านน่ะ
เราเข้าใจว่าช่วงที่อยู่กับแม่ก็มีความสบายใจ แม้จะไม่มีเงิน
พี่รักแม่ให้มากๆๆนะ แม่ทำเพื่อพี่มาเสมอเลย พี่ไม่ต้องน้อยใจในโชคชะตาของ
พี่หรอกนะคะ เพราะว่าพี่เปลี่ยนแปลงมันไม่ได้ พี่แค่ปรับตัว ทำให้ตัวเองมี
ความสุขและรักษาคนที่มีพระคุณต่อเราให้อยู่เคียงข้างพี่ไปนานๆๆ
ถึงแม้พี่จะมีชีวิตวัยรุ่นที่ไม่สบายนักแต่ทุกอย่างจะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น
หากว่าไม่ไหวให้มองย้อนไปดูคนที่เค้ายังลำบากกว่าพี่ เค้ายังผ่านไปได้แล้ว
ทำไมพี่จะผ่านไปไม่ได้ โลกไม่ได้แตกเสียหน่อยเนอะ ^________^
ส่วนที่เหตุการณ์เหล่านั้นที่ทำให้พี่รู้สึกว่าตัวเองมีนิสัยก้าวร้าว รุนแรง
แนะนำว่าพี่ลองปรับความคิด มองโลกด้วยมุมใหม่ๆ ลองสงบใจ นิ่งและเงียบ
แทนที่จะรุนแรงโต้ตอบ ตอนแรกอาจต้องฝืนหน่อย แต่เมื่อเราฝึกไปสักพักพี่
จะชอบตัวเองมากขึ้น พี่จะสบายตัวขึ้น ไม่มีอะไรมาหน่วงเราไว้อีก
พี่ลองฟังเพลงแนวเพื่อชีวิตดูนะ เสียงเพลงจะทำให้พี่รู้สึก
เหมือนมีคนคอยเคียงข้างและเป็นเพื่อนที่เข้าใจความรู้สึก
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ครอบครัวเจ้าของกระทู้นี่คล้ายๆกับเรื่องครอบครัวเราเลยนะ
แต่แม่เรามีลูก3คน ช่วงที่พี่ๆเราเรียนมหาลัยนี่ ดิ้นรนกันแทบแย่
เหนื่อยมากๆ ..ตอนนี้เราก็เรียนรามเหมือนกัน ยากหน่อยแต่ก็สู้
เราเรียนรามวิทยาเขตจังหวัดเรานี่แหล่ะ โคตรประหยัด 555
ไม่คิดเลยนะว่าจะได้เจอคนที่มีชีวิตคล้ายๆกัน
อดทนไว้นะเจ้าของกระทู้ ^^
เรานึกว่าเราเป็นคนเดียวที่โชคร้ายทีมีพ่อแบบนี้
ชีวิตเราคล้ายกับแบบนี้มากๆเลย
สู้ๆๆน่ะค่ะ เรายังมีแม่อยู่น่ะ สู้เพื่อแม่
สู้ๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ
ขอให้เจ้าของกระทู้สู้ต่อไปนะคะ คุณเป็นเด็กที่ดี กตัญญู
เราก็มีชีวิตคล้ายๆกับเจ้าของกระทู้แหละ เวลาจะช่วยรักษาเรา มันทำให้เราเข้มแข็งและมีภูมิคุ้มกันที่ดีในชีวิตค่ะ
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
อ่านเรื่องจขกทน้ำตาซึมเลยอ่า จขกทต้องตั้งใจเรียนไปนะ อย่าเศร้ากับอดีตที่เลวร้ายเลย เราเชื่อว่าอนาคตจะต้องดีขึ้นอย่างเเน่นอน จขกทต้องมีอนาคตที่ดี มีฐานะเเละดูเเลเเม่ได้ ทำให้เเม่ภูมิใจ ส่วนเรื่องพ่อของจขกท วเราเชื่อว่าวันนึงเขาจะคิดได้ มีสำนึกขึ้นมาเองหล่ะ จทกทอย่าเกลียดพ่อนะ เดี๋ยวบาป ถึงเเม้ว่าเขาจะไม่เคยให้เงินเรา เลี้ยงดูเรา ขอให้คิดเสียว่ายังไงเขาก็ให้กำเนิดชีวิตเรามา สู้ต่อไปนะจขกท
สู้ๆนะคะ อุปสรรคจะเป็นแรงผลักดันให้ จขกท. เข้มแข็งมากขึ้น อย่าไปสนใจเรื่องร้ายๆ ยังไงจขกท.ก็ยังมีแม่ที่รักจขกท. มากๆ สู้ๆนะคะ
สู้ๆนะค่ะ
ผมเข้าใจความรู้สึกพี่นะคับผม พ่อผมเมื่อก่อนก็เคยมมีเมียน้อยเหมือนกันผมอยู่แทบไม่มีความสุขเลยแถมยังกลับบ้านมาทำร้ายแม่ผมอีก ตอนนี้ผมเกลียดพ่อไปเลย เงินก็ไม่เคยส่งให้ผมสักบาท แถมยังขอแม่อีกแแต่ตอนนี้พ่อผมได้รับกรรมแล้ว แต่ไม่ขอบอกนะคับ แต่ผมอยากให้พี่สู้ๆนะคับ ผมหวังว่าขอให้พี่เรียนจบเร้วๆแล้วหางานทำแลพเลี้ยงแม่กับยายพี่ให้ดีที่สุดนะคับ เพราะแม่พี่ไม่เคยทิ้งพี่ไปไหนเลย แม่พี่เป็นคนดีมากๆ สู้ๆนะคับเป็นกำลังใจให้คับผม
สู้ๆนะคะจขกท. เป็นกำลังใจให้ หนทางยังอีกยาวไกล อ่านจบน้ำตาไหล T^T งื้อออ ดูแลแม่รักแม่ให้มากๆนะคะ ^^
เรายอบรับเลยว่าเป็น จขกท. เป็นคนสู้จริงๆ อดทนและอดกลั้นได้ดีมาก เชื่อเถอะเดี๋ยวสักวันก็จะมีวันที่เป็นของเรา สู้ๆ ^^
สู้ๆนะคะ จขกท. เราเชื่อว่าสักวันมันต้องเป็นวันที่ดีของจขกท.แน่ๆ เราเป็นกำลังใจให้นะ :D
เป็นกำลังใจให้น้าาา สู้ๆ :D
สู้ๆ พยายามเข้านะคะ เรื่องอะไรๆก็ปล่อยวางมันซะ เรียนให้จบเป็นพอ สู้ๆนะคะ
สู้ๆนะคะ อ่านตั้งแต่พยางค์แรกยันพยางค์สุดท้าย
เข้าใจและเป็นกำลังใจให้ :]
สู้ ๆ นะคะ จขกท. เชื่อว่าสักวันอะไร ๆ มันจะต้องดีขึ้นนะคะ ^^
อ่านจนจบเลยค่ะ
สู้ๆนะคะ เอาใจช่วย เดี๋ยวช่วงเวลาร้ายๆก็ผ่านไป
ต่อไปเรียนจบ ขอให้ได้ทำงานดีๆ จะได้เลี้ยงดูแม่กับยายให้สบายเหมือนที่เขาเลี้ยงเรามานะคะ :)
อ่านเรื่องราวของจขกท.แล้วทำให้รู้เลยว่าคนที่ลำบากกว่าเรามีมาก บางคนไม่ได้สบายอย่างเรา ในบางครั้งที่เราต้องการอะไรที่มันเกินความจำเป็น ทั้งๆที่ชีวิตเรามันน่าจะพอแล้ว เราสงสารพ่อแม่ที่ต้องเหนื่อยหาเงินมาเลี้ยงดูเรา TT อ่านกระทู้นี้เเล้วร้องไห้
จขกท.อย่าเครียดนะ รู้ไว้นะว่าเธอไม่ใช่คนเดียวที่เจอเหตุการณ์แบบนี้
เราก็เป็นเหมือนกัน แต่ดูท่าเรื่องของเราจะดีกว่าแห่ะ
แต่ก็เจอคล้ายๆกันแหละ
แล้วก็..เพื่อนเราคนนึงก็เจอ
ถึงขั้นถูกทิ้งให้ใช้ชีวิตเองคนเดียวตั้งแต่ม.ปลายเลยนะ
มีแค่เงินให้เป็นเดือนๆไป
ทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเองทั้งนั้น จขกท.สู้นะ ยังมีแม่ที่อยู่ข้างๆ
ตั้งใจทำความดีต่อไป สวดมนต์ภาวนาทุกวัน
สู้ๆๆๆ เราเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้เธอนะ
แล้วก็ขอบใจมากที่ทำให้รู้และเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ
สู้ต่อไปนะน้อง อย่ายอมแพ้
สู้ๆค่ะ
สู้ๆนะครับผมเป็นกำลังใจให้ พ่อผมก็เป็นเหมือนกันเบากว่าที่ว่าผมยังใด้เจอพ่อ(บ้าง)แต่นอกนั้นก็เหมือนกัน ไม่รู้ว่าข้าราชการเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยหรือเปล่า ผมเป้นกำลังใจให้นะครับสู้ๆ
จขกท. กับแม่จขกท.เข้มเเข็งมากค่ะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่า
ทำไมชื่อผู้หมวดทำไมต้องชื่อเหมือนช้านด้วย
แต่ก็สู้สู้
จขกท. สู้ๆ ค่ะ อีกไม่กี่ปีก็เรียนจบแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สู้ๆค่ะ จขกท เป็นกำลังใจให้นะคะ อดทนอีกนิดก็จบแล้ว ทำงาน มีเงิน ช่วยเหลือครอบครัวต่อไป นับถือแม่ของจขกท มากๆค่ะ เข้มแข็งจริงๆ
สู้ๆน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ อีกไม่กี่ปีก็ได้ทำงานช่วยแม่แล้ว^^
สู้ๆนะฮ้าบบบบบบบบบบ
:D เราว่าเทอผ่านจุดที่แย่มากๆมาแล้ว ต่อไปต้องเป็นคนที่เข้มแข็งมากๆแน่นอน เอาใจช่วยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะคะ จขกท.เข้มแข็งมาก สู้ ๆ น้ะค้ะ
สู้ๆนะค่ะ เราเป็นกำลังใจให้นะ เราเชื่อว่าไม่ใช่แค่เธอคนเดียวหรอที่เป็นเเบบนี้เราก็เป็นเหมือนกัน :(
พอเคยด่าเรา แแบว่า เราไม่ใช่ลูกเค้าา ความรู้สึกตอนนั้นแบบพูดไม่ถูกเลย เจ็บสุดๆ ทำไรก็ไม่ถูก
ยังไงๆ ก็สู้ เดี๋ยวก็เรียนจบออกมาทำงาน หาเงินได้เองเเล้ว เราเชื่อว่าคนอย่างเธอทำได้อยู่เเล้ว
สู้ๆ นะ ค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้สู้ เธอต้องผ่านมันไปได้
เราอ่านทุกตัวอักษรเลย เห็นใจมากๆ อยากบอกว่าสู้ๆ ตั้งใจเรียนให้จบปริญญาตรี
สู้
เชื่อสิถึงเราไม่ได้รู้จักกันแต่เธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในโลกนี้หรอกน้า มีอะไรปรึกษาได้ค่าาาาา
สู้ๆน้า
เป็นกำลังใจให้นะคะ ทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ เรียนที่ไหนก็เหมือนกันขอให้ จขกท มีความมุ่งมั่นตั้งใจก็พอ
ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะเป็นไปตามวิถีของมันค่ะ ขอให้ จขกท อย่าเครียด รักแม่กับยายให้มากๆ ทำทุกอย่างโดยคิดถึงแม่ให้ดีๆ ยินดีที่ จชกท พยายามทำทุกอย่างเพื่อแบ่งเบาภาระแม่ ดีใจด้วยที่ มีแม่ที่ดีมาก และ ดีใจกับแม่ด้วย ที่มีลูกดีไม่ทิ้งการเรียน
เมื่อ จขกท ผ่านเรื่องพวกนี้ไปได้ เมื่อวันนั้นมาถึง จะมองเห็นเรื่องพวกนี้เป็นเพียงเรื่องเล็กๆ เป็นเพียงบททดสอบอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง ยังมีคนอีกมากที่รัก จขกท อย่าเอาเรื่องนี้มาเป็นบาดแผลในใจเลยคะ ชีวิตมีความสุขกับแม่และยายให้มากๆ นะคะ พยายามเข้า สักวัน ความสุขจะเดินทางมาหา
สู้ๆ นะคะ เข้มแข็งเข้านะ :D
บอกตรงๆ พูดอะไรออกเลย
เข้มเเข็มเข้านะ เพื่อตัวเองเเละเเม่
สักวันจะผ่านไป
สู้ๆๆคะ
บอกตรงๆ พูดอะไรออกเลย
เข้มเเข็มเข้านะ เพื่อตัวเองเเละเเม่
สักวันจะผ่านไป
สู้ๆๆคะ
สู้ๆ นะคะ จขกท
อย่างน้อยเรื่องที่เธอเจอก็ทำให้เธอได้รู้ว่าเธอควรจะมีชีวิตอยู่เพื่อใคร ควรจะเดินต่อไปเพื่อใคร ควรจะเข้มแข็งเพื่อใคร ... ถึงเธอจะเจอปัญหาแต่ก็ผ่านมันมันได้ ยังมีคนที่จับมือเธอก้าวผ่านอุปสรรคและคอยอยู่ข้างๆ เธอเสมอ
เราเชื่อว่าทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ ^^
น่าสงสารนะค้ะ T^T
ขอบคุณค่ะพี่ ที่ทำให้หนูรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากแค่ไหน ยังไงก็สู้ๆนะคะ
เรื่องแบบนี้เราว่าเกิดขึ้นกับหลายๆคน หนักหรือเบาหน่อยแตกต่างกันไป
ดีใจที่เจ้ากระทู้นำเรื่องราวมาแบ่งปันคะ คนที่พบเจอปัญหาแล้วไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไงอย่างน้อยเรื่องราวนี้ยังช่วยต่อเติมกำลังใจให้เค้าเหล่านั้น ก้าวต่อไปอย่างเข้มแข็งเหมือนเจ้าของกระทู้ ฝากเป็นกำลังใจกับคุณแม่ด้วยนะค่ะ :))
เราว่าความเข้มแข็งของเจ้าของกระทู้คงได้รับมาจากคุณแม่เต็มๆอย่างแน่นอน ^^
เรื่องแบบนี้เราว่าเกิดขึ้นกับหลายๆคน หนักหรือเบาหน่อยแตกต่างกันไป
ดีใจที่เจ้ากระทู้นำเรื่องราวมาแบ่งปันคะ คนที่พบเจอปัญหาแล้วไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไงอย่างน้อยเรื่องราวนี้ยังช่วยต่อเติมกำลังใจให้เค้าเหล่านั้น ก้าวต่อไปอย่างเข้มแข็งเหมือนเจ้าของกระทู้ ฝากเป็นกำลังใจกับคุณแม่ด้วยนะค่ะ :))
เราว่าความเข้มแข็งของเจ้าของกระทู้คงได้รับมาจากคุณแม่เต็มๆอย่างแน่นอน ^^
เธอรู้ไหม ว่าชีวิตของเธอเหมือนเราเลย แต่ต่างกันที่ พ่อเราไม่ได้รับราชการ แต่กู้ดงินทุกที่อ่ะ ทำบอลกับเมียน้อย เงินที่กู้มาหายหมด ตอนนี้เราจบ ม.6 แล้ว แล้วจะต่อมหาลัย เราคิดว่าเราจะกู้ กยศ. เพื่อที่แม่จะไม่ต้องลำบาก เพราะเรามีน้องอีก 1 คนจำได้ว่า ตั้งแต่เรียนมา แม่เป็นคนจ่ายค่าต่างๆอยู่คนเดียว ส่วนพ่อนะเหรอ กู้เงินมา ก้อย่างที่ว่า หมดไปกับบอล เราไม่เคยพูดกับพ่อเรื่องนี้เลย ช่างเหอะะ
สู้ๆ จขกท. ชีวิตเราคล้ายๆกันนน
ชีวิตจขกทคล้ายเราเลยค่ะ แต่เราโชคดีตรงที่ญาติฝ่ายแม่มีกินมีใช้เลยไม่ขัดสนเท่าไหร่นัก
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอให้ผ่านไปให้ได้นะคะ เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ
(เราอ่านแล้วเราก็จะร้องไห้ T T เราเป็นกำลังใจให้นะ)
เป็นกำลังใจนะคับ สู้ๆ ทางออกต้องมีเสมอ
สู้ๆน่ะค้ะ เป็นกำลังใจให้!!
//ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไปนะค่ะ อย่าเครียดดด
สู้ๆน่ะค้ะ เป็นกำลังใจให้!!
//ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไปนะค่ะ อย่าเครียดดด
คุณกับคุณแม่เข้มแข็งมากค่ะ ขอยกย่องเลย คุณทำให้เรารู้สึกว่าเรายังโชคดีกว่าใครหลายๆคน ;_____; สู้ๆเข้าไว้นะคะ เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ
สู้ๆๆ ตั้งใจเรียนนะค่ะ เป็นกำลังใจหั้ยค่ะ
เราเข้าใจ จขกท. นะ พ่อเราก็เคยมีเมียน้อยตอนเราอยู่ป.3 น้องสาวเราเพิ่งเข้าอนุบาล1 อ่ะตอนนั้น พ่อก็ห่างเราพอสมควร พ่อแม่เราทำงานธนาคารนะ เมียน้อยพ่อก็ทำงาสนธนาคารเหมือนกันเป็นรุ่นน้อง แม่เราตามราวีพ่อกับเมียน้อยมากอ่ะ เเม่เราเป็นคนแรงๆ พ่อแม่ทะเลาะกันบ่อยมาก พ่อจะตีเเม่บ้างอ่ะ แม่จะเอามีดไปแทงพ่อบ้างอ่ะ ตอนนั้นเราโคตรรู้สึกแย่เลย จะสอบทีนี่พ่อแม่ทะเลาะกันตลอดเเรงด้วย ดีที่บ้านเราอยู่ติดกับบ้านย่ากับป้า ทะเลาะกันย่กับปู่เลยมาช่วยพูดให้ตลอด บางทีทะเลาะกันแรงจนแม่พาเรากับน้องออกไปนอนโรงเเรมก็มี จนพอเราขึ้นม.1อ่ะถึงเริ่มเห็นว่าพ่อแม่ไม่ค่อยทะเลาะกัน เราโอเคนะ เพราะพ่อเราให้เงินเราตลอด อยู่บ้านด้วยกัน เเต่ชอบกลับบ้านดึก ตอนเราอยู่ป.ปลายนะ เราคิดตลอดอ่ะว่าทำไมเราต้องเกิดมาเป็นเด็กมีปัญหาด้วย ทำไมครอบครัวตัวเองแย่เเบบนี้ ทำไมไม่เหมือนครอบครัวคนอื่นเขา เราคิดนะว่าถ้าเราไม่ได้อยู่กับย่ากับป้ากับอาเราอ่ะ เราคงใจแตกทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาไปแล้ว แต่นี่เรามีคนอยู่ด้วย ทุกวันนี้ถึงพ่อเราจะไม่มีเมียน้อยเเล้วแต่พอเรามานึกอีกทีว่าถ้าพ่อมีเมียน้อยเราก็คงจะไม่สนใจละอ่ะ จขกท.สู้ๆนะ เราเป็นกำลังใจให้ เรียนจบไวๆหางานทำได้ดีๆนะคะ รีบจบมาเลี้ยงเเม่เลี้ยงยายนะคะ ส่วนพ่อจขกท.ถึงจะไม่ได้เลี้ยงดูอะไรจขกท.แต่ยังไงเค้าก็พ่อน๊า ถ้าเขากลับเข้ามาในชีวิตของจขกท.ตอนที่เขาไม่เหลืออะไรในชีวิตเเล้วนอกจากครอบครัว จขกท.ก็อย่าใจดำนะ ยังไงเขาก็พ่อ พ่อจขกท.ต้องรักจขกท.มากๆแหละ เค้าอาจจะหลงผญคนอื่นไปช่วงนึง เเต่สุดท้ายจขกท.ก็คือลูกสาวคนแรกคนเดียวอ่ะ ตอนเด็กๆเค้ารักจขกท.มากเลยนี่ สู้ๆนะคะ เราไม่รู้จะให้กำลังใจจขกท.ยังไงอ่ะ เเต่เราอยากให้จขกท.ตั้งใจเรียนตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดนะคะ อย่าคิดมากๆ ไฟ้ติ้งงงงงงงง
สู้ ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เพราะว่าพ่อเราก็มีเมียน้อยเหมือนกัน แต่เขาก็ยังให้
เงินเราใช้ทุกเดือน ปัจจุบันท่านก็เสียไปแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สู้ ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ เพราะว่าพ่อเราก็มีเมียน้อยเหมือนกัน แต่เขาก็ยังให้
เงินเราใช้ทุกเดือน ปัจจุบันท่านก็เสียไปแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้อยู่นะ :))
"ความเจ็บปวดที่เกินทน จะหลอมคนให้ทนทาน"
... สู้นะ อย่าทำลายตัวเองเด็ดขาด ...
เอาให้ได้ดีนะหนูนะ!!!
เป็นกำลังใจให้ค่ะ เพราะเรื่องราวของเราก็คล้ายๆแบบนี้เหมือนกัน พ่อมีเมียน้อย แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แม่ของเราเขาหนีมาเลย หอบเอาเรากับน้องชายของเรามาด้วย ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเอง แม่ตัวคนเดียวเลี้ยงลูกตั้งสองคน เราสงสารแม่มากๆ พอมีงานอะไรที่ทำแล้วได้เงิน เราก็ทำ และเอาเงินไปให้แม่ตลอด ส่วนพ่อไม่เคยสนใจด้วยซ้ำ ไม่ติดต่อ ไม่ส่งข่าว ไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น แต่แม่เราก็ให้ความอบอุ่นเราจนเรารู้สึกว่าเราไม่ขาดอะไรด้วยซ้ำ ถ้าถามว่าแล้วพ่อสำคัญแค่ไหน บอกได้เลยว่า เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าเรามีพ่ออยู่บนโลกนี้
ดังนั้น สู้ๆค่ะ จขบ. เป็นกำลังใจให้
- เรามีเบอร์โทรศัพท์พ่อ และพ่อก็มีเบอร์เรา เราเมมไว้ เพราะถ้าพ่อโทรมา(นานชาติที)ก็จะได้ไม่ต้องรับสาย
- พี่ชายเราคนนึงขายเบอร์เกอร์ เราไปช่วยขาย(ได้ค่าจ้าง)เก็บตังจนได้ซื้อกล้อง DSLR มาตัวนึง
- เราคิดว่าชีวิตเราสบายกว่าคนอื่นเยอะ เพราะเราได้รับความช่วยเหลือจากน้าๆเรามาตลอด แม่เราเป็นคนประหยัด แกจะไม่ออกไปจ่ายตลาดนัด เพราะมีลูกศิษย์ขายของเยอะ แม่เห็นก็ต้องช่วยอุดหนุนเป็นธรรมดา ทำให้หมดตังค์เยอะ เลยให้พี่ชายคนโตออกไปจ่ายตลาดแทน (อิอิ)
- แม่เราเป็นคนชอบปลูกต้นไม้มากกกก ผักผลไม้ส่วนหนึ่งก็มาจากที่แม่ปลูก (เช่น ระกำที่ราคาแพงก็ได้กินฟรีๆจากต้น, ขนุนลูกใหญ่ๆหวานๆ, ละมุด, น้อยหน่า, มะม่วง, มะเฟือง เป็นต้น)
- ครอบครัวเราไม่มีสวนและนาให้ทำเกษตรกรรม แต่มีที่ดินที่ตายายให้เป็นมรดก คนละนิดละหน่อย
- แม่ไม่เคยร้องขออะไรจากพ่อเลย เท่าที่เราจำความได้ แม่เลี้ยงลูกเจ็ดคนมาได้ด้วยตัวคนเดียว ไม่มีใครดีแตกหรือเป็นเด็กมีปัญหา (เราอยากได้ความทรหดจากแม่สักครึ่งนึงก็ยังดี)
- เรารู้ว่ายังมีอีกมากที่ลำบากกว่าเรา เราจึงพอใจมากๆกับสิ่งที่มีอยู่ ยิ้มสู้เถอะค่ะ
สู้ๆนะคะ
สู้ๆจขกท. เข้มแข็งเข้าไว้
ไฟท์ติ้ง!!!
สู้ ๆ นะค้ะ จขกท. เราเองก็ประสบปัญหาเดียวกับ จขกท. เลย แต่เราก็รู้สึกว่าไม่มีพ่อดีกว่า สบายใจกว่า เราไม่เเคร์อะไรทั้งสิ้น ไม่ว่าในงานวันพ่อ หลาย ๆ คนจะมีพ่อให้กราบกัน ถึงเราจะไม่ได้กราบแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร เพราะเอาจริง ๆ พ่อเราก็ไม่ใช่คนดีอะไร พ่อไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูอะไรเราเเม่เเละน้องเลย แถมยังไปคุยโอ้อวดกับคนอื่นว่าส่งเสียเลี้ยงดูเราเป็นอย่างดี พูดเเล้วขึ้นจริง ๆ เเล้วตอนเราสอบเข้ามหาลัยได้ พ่อเราก็ยังไปคุยโอ้อวดกับคนอื่น ๆ ว่าเค้าเป็นคนฝากเราเข้ามหาลัย แหม! เส้นใหญ่จังเลยนะค้ะ 5555 เรานึกแล้วยังอดขำไม่ได้ 55555 ยังไงเราก็เป็นกำลังใจให้ จขกท. นะค้ะ คิดซะว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราสู้ คะ
สู้ๆนะคะ พ่อเราก็คล้ายๆแบบนี้ แต่ดีตรงที่เรายังติดต่อพ่อได้อยู่ ขอเงินกินขนมได้แต่ก็ช้ามากกว่าจะได้เงินขนมมา -.- เรากับพ่อก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาก็มีครอบครัวใหม่ค่ะ แต่เขาก็ยังมาเจอเรา
สู้ๆๆๆค่ะ จขกท. ^^
เหมือนกันเลย บอกเค้าไปทั่วส่งเสียเงินให้ลูกเป็นอย่างดี ทั้งๆที่ไม่ได้ให้เลย
สู้ๆนะค้ะ จขกท เราเชื่อว่าคุนต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้ค้ะะ ^^ เป็น กลจ ให้นะค้ะะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ จขกท. TT^TT
เป็นกำลังใจให้นะคะ จขกท. TT^TT
เป็นกำลังใจให้นะคะ จขกท. TT^TT
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ และหวังว่าะี่จะได้พบกับสิ่งที่ดีๆนะคะ ทิ้งอดีตแล้วเดินต่อไป ไม่มีใครที่จะโชคร้ายไปตลอกแน่ๆค่ะ สู้ๆนะค่ะ ขอแค่พี่ยังมีความหวังและความฝันหนูเชื่อว่าพี่ต้องโชคดี
" ต่อให้เอาชีวิตเป็นเดิมพัน.....เราจะสร้างความฝันด้วยตัวเราเอง"
เราก็เป็นเจ้าของกระทู้เลยค่ะ พ่อเราก็มีเมียน้อย แม่ก็เลยตรอมใจจนป่วยเป็นโรคมะเร็ง ตอนนี้แม่ก็เสียไปได้1ปีกว่าๆแล้วค่ะ ส่วนพ่อก็อยู่กับเมียคนใหม่ เขาก็ไม่เคยสนใจเราเลยนะ แต่ยังดียังให้ค่าขนมเดือนล่ะ2000 ตอนนี้เราอยู่ปี1แล้วล่ะแต่ซิ่วรอแอดใหม่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ไม่ว่าจะค่าหอค่ากินค่ากิจกรรม เราเลยซิ่วมากะมาเรียนราชภัฎแถวๆบ้าน ใกล้ดีแถมค่าเทอมก็ไม่แพงเท่าไร เรากู้ กยศ ด้วยน่ะ ดีตรงนี้แร่ะ ถ้าไม่มี กยศ เนี้ยลำบากแน่ สุดท้ายนี้จะบอกเจ้าของกระทู้ว่า "สู้ๆนะคะ อย่างน้อยก็มีเราเป็นเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกัน "
เราก็เป็นเจ้าของกระทู้เลยค่ะ พ่อเราก็มีเมียน้อย แม่ก็เลยตรอมใจจนป่วยเป็นโรคมะเร็ง ตอนนี้แม่ก็เสียไปได้1ปีกว่าๆแล้วค่ะ ส่วนพ่อก็อยู่กับเมียคนใหม่ เขาก็ไม่เคยสนใจเราเลยนะ แต่ยังดียังให้ค่าขนมเดือนล่ะ2000 ตอนนี้เราอยู่ปี1แล้วล่ะแต่ซิ่วรอแอดใหม่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ไม่ว่าจะค่าหอค่ากินค่ากิจกรรม เราเลยซิ่วมากะมาเรียนราชภัฎแถวๆบ้าน ใกล้ดีแถมค่าเทอมก็ไม่แพงเท่าไร เรากู้ กยศ ด้วยน่ะ ดีตรงนี้แร่ะ ถ้าไม่มี กยศ เนี้ยลำบากแน่ สุดท้ายนี้จะบอกเจ้าของกระทู้ว่า "สู้ๆนะคะ อย่างน้อยก็มีเราเป็นเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกัน "
ขอโทษทีค่ะ กดตัวการ์ตูนผิด ความจริงจะกดตัวนี้ >>
ต้องสู้ๆไว้นะค่ะ ในเมื่อเราผ่านมาได้ถึงขนาดนี้แล้ว
ทำไมต่อไปเราจะผ่านไปไม่ได้ อยากให้คุณตั้งใจเรียนให้จบค่ะ
แล้วหางานดีๆทำเพื่อแม่ของคุณที่ลำบากทำทุกอย่างเพื่อคุณมา
เรานับถือแม่คุณจริงๆค่ะ เป็นคนดีมากๆ สู้ต่อไปนะคะเพื่อแม่ของคุณ
เราไม่สนใจเขาอยู่แล้วละค่ะ ไม่ค่อยรู้สึกอิจฉาคนมีพ่อ เพราะคิดว่าถ้ามีพ่อแบบนี้ ไม่มีดีกว่า ;(
ช่วยไม่ได้นี่เนอะ
คล้ายๆกันนะ แต่เราเพิ่งอยู่ ม.4 เอง
ขอบคุณมากที่ทำให้เรามีกำลังใจสู้ต่อไป
สู้ ๆนะค่ะ :)
เศร้ามากอ่ะ แต่...สู้สู้นะคะ
เราเหมือนจขกท.เลยนะ พ่อมีเมียน้อย และเอาเงินไปลงตรงนั้นเป็นส่วนมาก แม่เราเองก็ไม่ยอมหย่าเหมือนกัน ก็เพราะอย่างน้อยเราก็สามารถได้สิทธิตามกฏหมาย พ่อเราก็ไม่ค่อยให้เงินเหมือนกัน ก็ได้จากแม่เท่านั้น ซึ่งเราก็พยายามประหยัดมากๆเพราะอยู่หอ เรียนมหาลัยเหมือนกัน อยากได้อะไรก็ต้องห้ามใจไว้ก่อน
*หัวอกเดียวกัน เข้าใจๆ*
ท่องไว้น้า เดี๋ยวก็เรียนจบแล้ว รีบเรียนให้จบ จะได้ออกมาหางาน ได้เงินสักที
พยายามมองโลกในแง่ดีน้า การเจอเรื่องร้ายที่เป็นอุปสรรค ก็สามารถทำให้เราได้เข้มแข็งต่อโลกเช่นกัน
สู้ๆ เราเป็นกำลังใจให้ ^^
ขอให้ฝ่าฟัน ไปให้นะครับ
สู้ต่อไปน้ะค้ะ อ่านหมดแล้วร้องไห้เลยจริงๆ พี่เป็นคนที่เก่งมากเลยน้ะค้ะ ผ่านมาได้ขนาดนี้ สุ้ต่อไปน้ะค้ะ^^
ดีใจที่ จขกท. ยังเรียนหนังสือค่ะ อุปสรรคและปัญหาที่เกิดขึ้นในวันนี้ เป็นทั้งภูมิคุ้มกัน และเป็นแรงผลักดัน ให้ คุณใช้ชีวิตข้างหน้าอย่างมีความสุข ตัวเราเองเรียน ม.รัฐบาล จบมาก็ได้งานธรรมดา เงินเดือนไม่ได้สูงอะไร เพราะไม่มีความพยายามและไม่เคยต้องพยายาม แอบอิจฉา จขกท. นะคะ ตอนเราเรียน มหา'ลัย ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง งานการก็ไม่เอา ขอให้คุณมองโลกในแง่ดี ทำในสิ่งดี สักวันอะไรที่ไม่เคยมี อะไรที่ไม่เคยได้ คุณจะได้่รับมันอย่างแน่นอน ---- อย่าทิ้งความพยายามนะคะ สู้ ๆ ค่ะ
เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย ต้องขอชมว่า จขกท.เข้มแข็งมากๆ ยังไงก็สู้ๆต่อไปนะคะ เชื่อว่าในอนาคตต้องพบเจอแต่สิ่งดีๆแน่ค่ะ
เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ จขกท. สู้ๆค่ะ^^
อยากจะบอกว่าอ่านไปแล้วก็แอบนึกถึงตัวเอง เรื่องของหนูคล้ายๆ จขกท. แต่มันไม่เหมือนตรงที่ เอิ่ม...พ่อหนูก็ส่งเงินมาให้ถ้าหนูต้องการเอาไปจ่ายค่านู้นค่านี้ ปัจจุบันหนูก็ยังติดต่อกับพ่ออยู่ พ่อหนูก็มีเมียน้อยเหมือนกัน แม่หนูก็รู้ พอรู้ก็ทะเลาะกับพ่อสุดท้ายก็หย่ากัน-0- (หย่ากันตอนหนูอยู่ประมาณ ป.3 ป.4 แต่แปลกพอรู้ว่าพ่อกับแม่เลิกกันกลับไม่ร้อง=_= สงสัยคงชินกับการที่ไม่ค่อยเจอพ่อละมั้ง #เกี่ยว? )
แต่ว่านะ จขกท. และแม่ของ จขกท. เก่งมากเลยที่ทนมาได้ ขอให้ จขกท. เจอแต่สิ่งดีๆนะค่ะ>__< เรียนให้จบหางานดีๆ แล้วก็จะสบายเองแหละค่ะ แม่ จขกท. ก็จะไม่ต้องลำบากทำงานที่มันเหนื่อยๆไปด้วย^^ สู้ๆค่ะ
เราก็เป็นอีกคนที่พ่อไม่เคยส่งเสียเลยซักบาท สู้ๆนะ เข้าใจ ^^
สู้ๆ ค่ะ พี่เก่งมากๆที่ผ่านมาได้ขนาดนี้ บางคนอาจไม่ได้เท่าพี่ด้วยซ่ำ
สู้ๆ ค่ะ ชีวิตเรายังต้องดำเนินต่อไป
เรื่องของเราเกือบคล้ายจขกท.แล้วค่ะ
แต่เราเป็นลูกเมียน้อย ._______.
พ่อเรายังเจอพี่ๆเรา ส่งเงินให้ ส่งไปเรียนต่างประเทศ
ซื้อรถซื้อบ้านให้ แต่พ่อกับคุณป้าขาดกันแล้ว เพียงแต่ไม่ได้หย่าเพราะกลัวพ่อม่เลี้ยงพี่ๆ
เราอยู่กับพ่อก็สบายดี
แต่ตอนเด็กๆตั้งแต่เกิด-อายุ6ขวบไม่ค่อยเห็นหน้าพ่อค่ะ
เพราะพ่อกลับพี่ๆกลายเป็นเด็กมีปัญหาเลยยังไม่กล้าออกจากบ้านนั้น
อาทิตย์นึงกลับมาบ้านเรา2-4วัน
จนประมาณ7 ขวบพ่อขาดกับคุณป้า กลับบ้านทุกวัน
แต่ตอน9ขวบพ่อก็มีกิ๊ก ไม่ค่อยกลับบ้านอาทิตย์นึง2-3วันเอง .____.
แม่เคยไล่พ่ออกจากบ้านด้วย อิอิ
บอกว่าไม่ต้องอยู่ก็ได้นะบ้านหลังนี้ จะดูแลลูกเอง จะส่งเงินมาไหมก็ตามใจ ฉันเป็นข้าราชการ ถึงเงินเดือนจะไม่เยอะแต่สวัสดิการดีแล้วกัน
ตอนนั้นรู้สึกว่าแม่เท่มาก55555555
ถึงแม่ว่าตอนพ่อมีกิ๊ก พ่อจะยังดีกับเรา ส่งเงินมากมายให้เรา และรักเราเหมือนเดิม
แต่ด้วยความทีรักแม่ และติดแม่มาก (เพราะตั้งแต่เด็กแม่ก็เลี้ยงเรามา)
ถึงแม้ว่าพ่อจะพาไปกินอาหารข้างนอก หรือคุยกัน เราก็อึดอัดใจมาก
เพราะเรารักแม่มากกว่าตัวเอง เลยเกลียดพ่อแทนแม่ เพราะแม่ไม่เคยเกลียดพ่อ ยังรักพ่อมาตลอด
เราว่ามันคงเป็นเวรกรรม เพราะเราก็เป็นลูกเมียน้อยละนะ .____.
จนตอนนี้เรา14
พ่อเพิ่งเลิกกับกิ๊กตอนเรา12-13เอง ._____.
พ่อดีขึ้นมาก เพราะพ่อได้เริ่มเข้าวัดทำบุญ พ่อเลยเริ่มตาสว่างแล้วกลับมาหาเราในที่สุด
บางคนก็ว่าพ่อโดนของ บ้างก็ว่าทำบุญแล้วจิตใจขาวสะอาด
เราว่า จะเพราะอะไรก็ช่าง แต่ก็ขอบคุณเพราะมันทำให้พ่อเรากลับมา
ตั้งแต่3-4ขวบ เราจะถามกับแม่เสมอว่า "แม่ วันนี้พ่อกลับไหม"
จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เลิกถาม
พ่อดีขึ้นมาก เราหวังว่าสักวันจะต้องเก็บคำถามนั้นเข้าไปในส่วนลึกของความทรงจำให้ได้
เพราะทุกครั้งที่เราถามแม่ แม่มักจะเล่าเป็นเรื่องโจ๊กให้พ่อฟัง พ่อทำหน้าเสียใจตลอดเลย
เราเคยประสบปัญหาคล้ายๆเจ้าของกระทูมาตั้งแต่เกิด ถึงจะไม่ร้ายแรงเท่า
แต่อยากจะบอกว่า พอเข้าใจความรู้สึกนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ!
อย่าไปคิดมากเลย มันผ่านไปแล้ว
เราก็เรียนของเราให้ดีๆ มีงานทำ
ช่วยแม่ให้สบาย เรายังดีที่มีแม่
มีหลายคนที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่
เขาก็สู้เรียนและทำงานจนจบปริญญาตรีได้
เดียวนี้เขาก็สบายแล้ว มีบ้านมีรถ
อย่าคิดว่ามันคือปัญหา เมื่อผ่านไปแล้ว มันล้วน
ทำให้เราเข้มแข็ง
พ่อเราก้เป็นแบบนี้ สู้ๆนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?