เคยรู้สึกว่าไม่มีเพื่อนแท้บ้างไหม ?

ลองมาเป็นเพื่อนเรามะ

ถ้ากล้านะ ก็ลองคุยกันดู

อาจจะได้เพื่อนใหม่ หรือ ได้เพื่อนคุยก็แล้วแต่นะแต่เราเป็นเพื่อนที่ดีได้นะ

***อย่าไปคิดมากเลย โลกเต็มไปด้วยการแข่งขัน
ทุกคนเลยเลือกที่จะพยายามเดินให้ล้ำหน้ากว่าคนอื่น
ใครที่เก่งกว่าก็อาจจะถูกต่อต้านจากคนที่คิดว่าตัวเองด้อยกว่า
อย่าไปคิดมากเลยนะ

    เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องปกติแหละครับเพื่อนแท้เราอาจจะต้องหาทั้งชีวิต เพื่อนที่จะอยู่กับเราได้ก็คงต้องเป็นคนที่เข้ากับเราได้จริงๆ ที่ จขกท เป็นมันไม่ได้แย่หรอกครับแต่อาจเป็นเพราะว่าเพื่อนของ จขกท ไม่คิดที่จะคบจริงจังเท่านั้น ผมว่าเพื่อนแท้น่ะหายากกว่ารักแท้อีกนะครับ
    เพื่อนไปจำเป็นต้องไปไขว่ขว้าหามาหรอกครับ แค่เราอยู่เฉยๆใช้ชีวิตต่อไปให้เป็นตัวเราเองมากที่สุดเพื่อนแท้ที่จริงใจก็จะเข้ามาหาเราเอง
   
    ปล.ผมเองก็ใช่ว่าจะมีเพื่อนเยอะนักหรอกนะครับ แค่พิมพ์ไปตามที่คิดเท่านั้นเอง

เราก็เคยเจอคนหนึ่งๆที่เป็นเพื่อนสนิทแต่ไม่สนิทมากคนหนึ่ง คนๆนี้เค้ามีเพื่อน5-6คนได้ แต่เค้าดันมาสนิทกับเราที่มีเพื่อนแค่3คนเท่านั้น เราไม่เข้าใจ แต่เราก็เงียบ วันหนึ่งเค้าคนนั้นร้องไห้ เราถามว่าเป็นอะไร เค้าตอบว่าเพื่อนเมิน พอเราถามถึงเพื่อนอีก5-6คนของเค้า เค้าคนนั้นกลับตอบสั้นๆง่ายๆว่า ไม่ใช่เพื่อนแท้ เราก็แบบว่าอึ้ง คุณรู้ไหมบางครั้งมีเพื่อนคนเดียวหรือไม่มีเลยก็ได้มันน่าจะดีกว่า เมื่อก่อนตั้งแต่ป 1-5 เราไม่มีเพื่อนเลย พอป6เราพึ่งมามี ตอนนั้นเรารู้ถึง-การที่มีเพื่อนเยอะว่าน่ารำคาญมาก ยิ่งเพื่อนเรานี้ดิโคตรดราม่าพอเราไม่เล่นด้วยก็ไปร้องไห้ เอาไปบ่นกับคนอื่นๆ เฮ้อ แล้วแต่น่ะค่ะแต่ตอนนี้เราก็พอรับได้แล้ว

อยากจะเจอเพื่อนที่ไม่เห็นแก่ตัว มีนิสัยที่เข้ากันได้กับเราเหมือนกัน รู้สึกแย่ไปหมดช่วงนี้ ทุกคนมีปัญหากันหมดเหละจขกท เอาใจช่วยนะคะ อยู่คนเดียวบางทีอาจจะสบายใจกว่าก็ได้ 

เรารู้สึก....อยู่ตลอดเวลา
ถ้าเราคิดจะเปิดใจคุยเรื่องส่วนตัวกับใครสักคน เราคงต้องไว้ใจเค้ามากๆ
เเละบางทีก็อาจคาดหวังไปเองว่า เค้าจะรู้สึกเเบบนั้นกับเราเช่นกัน...

กระทั่งเพื่อนสนิทที่เราคิดว่าใช่ เเต่พอกาลเวลาผันผ่านไป เขาอาจจะไม่เหมือนเดิม นั่นเพราะเขาได้เขาไปอยู่ในอีกสังคมหนึ่ง ที่ซึ่งไม่มีเราอยู่ตรงนั้น ไม่มีเราอยู่ข้างๆเขาเหมือนก่อน อาจจะมีเพื่อนใหม่หลายคน ทัศนคติการมองโลกอาจจะเปลี่ยนไป เเนวคิดบางอย่างเปลี่ยนไป หรือบางทีเป็นเราทั้งคู่ที่เปลี่ยนไป เพียงเเต่เราไม่รู้สึกตัวเท่านั้น

เเล้วการจากลา มันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ... สักวันหนึ่งเพื่อนที่เราคุยอยู่ตรงนี้ ก็ต้องจากเราไปเช่นกัน ไปตามเส้นทางของเขา ได้เเต่หวังว่าอะไรๆจะไม่เปลี่ยนเเปลงไปมากนัก เมื่อเราโครจรมาพบกันอีกครั้ง

เราก็เหมือนไม่มีนั่นแหละ เราไม่ได้บ่นไรมากนะ
มันผิดหวัง จนไม่รู้จะหวังอะไรเหมือนกัน
เราแนะนำให้ จขกท. ลองเป็นเพื่อนแท้ของคนอื่น
และจะรู้ว่าความรู้สึกนั้นมันเป็นอะไร

รู้สึกมาตลอดเลย  บางทีึิคิดว่าจะเจอ .. แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่ใช่ กลายเป็นว่าเราให้ใจไปมากกว่าที่เค้าให้เรามาเยอะเลย จนแบบเราไม่อยากจะสนิทกับใครมากเกินไปอีกต่อไปแล้ว เพราะ เราไม่อยากมานั่งเสียใจซ้ำซาก  แต่ถ้าเจอคนดีๆเราก็พร้อมจะเรียนรู้เค้านะ แต่คงไม่ได้ให้ใจไปเต็ม 100 จนกว่าจะมั่นใจจริงๆว่าเค้าเต็ม 100 กับเราเหมือนกัน ถ้าเรารู้สึกว่าเค้าเต็ม 100กับเราเราก็พร้อมจะเป็นเพื่อนแท้ของเค้าไปจนกว่าจะแก่ตายกันไปข้างนะ

เป็นบ่อยเลย เพื่อนที่คบดูเหมือนจะคบสนิทแล้วแต่ก็ยังไม่สนิทใจ ยังพูดกันไม่ได้ทุกเรื่อง อยากได้เพื่อนแบบคุยได้ทุกเรื่อง ไปไหนเฮนั่น แค่เรากับมันสองคนก็พอ เพื่อนเยอะแต่ไม่มีเพื่อนที่เรารู้สึกสบายใจเวลาอยู่ด้วยบางทีมันก็อึดอัดไปเลยต่างกันมาก 

เราเหมือนกันอ่ะ เรามีเพื่อนสนิทคนนึง สนิทกันมากต้องมีกันตลอด
แต่ม.ปลายสอบได้คนล่ะห้องกัน แต่ก็ยังอยู่กลุ่มด้วยกันอยู่
(คือพวกเราต่อร.ร.เดิมอ่ะ เลยได้เพื่อนกลุ่มเดิมแต่แค่แยกห้องกัน)
พอมาม.5เทอม2นี่แหละ ปัญหาเกิดมีเพื่อนคนนึงที่อยู่ห้องเดียวกับเพื่อนรักเรา
ทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มเเล้วแยกตัวไป แล้วเค้าดึงเพื่อนสนิทเราไปด้วย
ทีนี้แหละ เพื่อนเราไม่เหมือนเดิม เค้าสนใจแต่เพื่อนคนนั้น เจอหน้ากันที่ร.ร.ก็ไม่สนิทใจ
แบบเพื่อนเรากับเพื่อนเค้าทะเลาะกันอ่ะ มันก็แปลก ๆเนอะเวลาเจอหน้ากัน
เลยได้แต่ไลน์คุยกัน
แล้วอะไรไม่เจ็บเท่าเค้าเรียกชื่อเราผิดเป้นชื่อเพื่อนคนนั้น เข้าใจความรู้สึกป้ะ
เฟลเชี่ยๆ

แล้วเพื่อนในกลุ่มที่อยุ่ห้องเดียวกับเรามันไม่จริงใจกันอ่ะ เหมือนกับว่า
เรายังคุยกับเพื่อนคนนั้น แล้วเพื่อนไม่ชอบ ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวคนเดียว

เธอเป็นเหมือนเราเลย เราก็มีเพื่อนสนิดคนหนึ่ง ตอน ม.ต้นนะ แบบคุยกับได้ทุกเรื่อง เรื่องที่คนอื่นไม่เข้าใจแค่เราสองคนมองตากันก็เข้าใจแล้ว แบบไม่ต้องพูดก็รู้ว่าจะต้องทำยังไงจะเป็นยังไงต่อไป แต่พอเราสอบติดห้องคิงนะ กลับกลายเป็นเรากับเพื่อนคนนั้นต้องอยู่คนล่ะห้อง เราห่างกันมาก เราสองคนเคยคุยกันว่าถ้าอยู่คนล่ะห้องแล้วกลัวจะไม่มีเพื่อนที่เข้าใจ ไม่อยากจากกัน 

คือเราสองคนก็หวังนะว่าพอไปอยู่ห้องใหม่แล้วจะเจอเพื่อนดีๆ 
พอเวลาผ่านไป เพื่อนเรากับเข้ากับเพื่อนใหม่ได้ดีกว่าเรา
เราสิที่มีปัญหา ห้องนี้ถูกครูตั้งความหวังไว้สูงมาก
ตอนแรกก็คิดว่ามีเพื่อนสนิด 2 คน แต่กับคบกันเพราะเรื่องเรียน
เราเสียใจมาก เลยไปคิดกับอีกกลุ่ม แต่กลุ่มนั้นกับไม่เห็นเราในสายตาเลย

...เราแคร์เพื่อนทุกคนมาก แต่เราไม่รู้ว่าเราไม่ทำผิดอะไรไว้ ทำให้เพื่อนๆไม่ชอบหน้าหรือยังไง เราปรึกษากับหัวหน้าห้องอยู่หลายครั้ง อันที่จริงเรากับหัวหน้าเข้ากันได้ดีมากๆ แต่ก็อยู่คนล่ะ ก๊ก...เวลาเพื่อนคนไหนมีปัญหาอะไร เราพร้อมจะช่วยเสมอ จะยืมของอะไรก็มายืมที่เราได้ แต่เราสิ ไม่เคยได้อะไรจากเพื่อนๆเลย แต่เราก็ไม่เสียใจนะ เราได้แต่คิดว่า ขอให้เพื่อนๆมีความสุขเราก็ดีใจแล้ว ^^

ถึงเรียนจบไป ก็คงมาเจอกัน ปีล่ะ 2-3 ครั้ง พออยู่ในชีวิตเด็กมหาลัย ก็คงมีเพื่อนใหม่ พอทำงานก็คงมีเพื่อนร่วมงานใหม่ๆ พอแต่งงานมีครอบครัวก็ต้องใช้ชีวิตกับครอบครัว

แต่เราอยากผ่านตรงนี้ไปให้ได้

-เธอถ้าไม่ว่าอะไรพวกเรามาเป็นเพื่อนกันก็ได้นะ เราก็อยากมีเพื่อนเหมือนกันนะ-