มาแชร์ประสบการณ์"รักครั้งแรก" กันเถอะ

[รานีสีดำ]

มาแลกเปลี่ยนเรื่องราวความรักครั้งแรกกันเถอะ….

เราไม่เคยรู้เลยว่า  ความรักครั้งแรก  มันจะจำฝังใจได้ขนาดนี้  ถึงว่าดิ ใครๆถึงชอบบอกว่า รักครั้งแรกจะจดจำจนวันตาย

555 เน่าเนอะ   แต่ความรักครั้งแรกของ จขกท. มันได้ผ่านมาหลายปีแล้วค่ะ  พอตอนนี้มองย้อนกลับไปตอนนั้น  เรารู้สึกว่า  เฮ้ย!!! ทำไมมันน่ารักจังว่ะ  ทำเอาคิดถึงแฟนคนแรกขึ้นมาเฉยเลย  ทั้งๆที่ตอนนี้ก็มีแฟนคนปัจจุบันอยู่แล้ว 555 แต่คิดถึงในแบบเพื่อนก็คงไม่ใช่เรื่องผิดอะไรใช่ไหมล่ะ  ก็แค่เคยมีความรู้สึกดีๆให้กันในช่วงเวลาหนึ่ง 

            พอเกิดคิดถึงเรื่องรักแรก  ของตัวเองแล้ว เอ่อ  มันน่ารักดีเนอะ  ก็เลยอยากจะทราบเรื่องรักแรกของเพื่อนๆ ด้วยว่า  ความรักครั้งแรกของเพื่อนๆเป็นยังไง  สมหวังหรือผิดหวังกันบ้างหรือป่าว  เรามาแชร์ความรู้สึกนั้นกันนะ กับกระทู้นี้ล่ะ  เพราะ จขกท. รู้สึกอยากฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้ง  นึกถึงบรรยากาศตอนอยู่มัธยมอีกครั้ง   (ปล.เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสมัยมัธยมของ จขกท. ไม่ใช่เรื่องแต่งหรือนิยายแต่อย่างใด  ถ้าใครไม่เชื่อก็ตามใจ  ไม่คิดจะพลาดพิงถึงโรงเรียนที่เคยเรียนจึงไม่ขอเอ่ยชื่อโรงเรียน และตัวบุคคล)

            เกริ่นมายาว  เริ่มเลยล่ะกัน  ตอนนี้ จขกท. เรียนมหาลัยจะขึ้นปี 3 แล้วค่ะ  555 ขอย้อนกลับไปสมัย ตอน จขกท. อยู่ ม.5 แต่จขกท. เรียนอยู่ปวช. 2 โรงเรียนนี้เปิดสอนหลักสูตรสามัญและหลักสูตรปวช. ควบคู่กันไปด้วย อยู่ในจังหวัดสุพรรณบุรี ไม่ใช่โรงเรียนในตัวเมือง  คนที่เรียนโรงเรียนนั้นคงจะเดาออกว่าชื่อโรงเรียนอะไร 555  จขกท. เรียนอยู่ ปวช.2 เทียบกับสายสามัญก็เท่ากับม.5 นั้นล่ะ  จขกท. ขอใช้นามสมมุติว่า M  นะ  คือ เราเป็นคนติดเพื่อนในกลุ่มมีอยู่ 3 คนซึ่ง 3  สาวเราเรียนสายบัญชี และมีเพื่อนสนิทที่เป็นกระเทยอีกคนหนึ่งเรียนสายการขาย  เราสอบเข้าเรียนโรงเรียนแห่งนี้ตอน ม. 4 (เราเรียนปวช.1)เข้ามาแรกๆ ก็จะใส่แว่น ดูเป็นเด็กเรียบร้อยเชียว555 แล้วตอนประถมนิเทศนักเรียนใหม่เราก็ไปสะดุดตากับผู้ชายคนหนึ่งที่เรียนอยู่สายสามัญห้อง4 แบบโอ้ย….(คิดในใจว่า  ยังกะเกาหลีมาเอง ตัวผอมๆ สูงๆ ผิวขาว แต่งตัวเนี๊ยบสะอาด) ตอนนั้นเห็นเขากำลังช่วยอาจารย์ยกเครื่องเสียงอยู่ข้างหน้าเราน่ะ  แล้วเรายื่นอยู่แถวหน้าคนแรกด้วยเราคงจ้องเขานานเกินไป  เหมือนเขาจะรู้ตัวว่าถูกมองก็เลยหันมายิ้มๆให้เราเล็กๆ 555 ความรู้สึกตอนนั้นอยากจะถอดแว่นแล้วไปนั่งกรี๊ดอยู่หลังเพื่อนเพราะแบบมันเขินจริงๆ  ตอนนั่งฟังอาจารย์กล่าวเราก็ไม่ค่อยฟังเท่าไรหันหลังไปเม้าส์มอยกะเพื่อนว่า ผู้ชายคนที่ช่วยอาจารย์ยกเครื่องเสียงมาคนนั้นหล่อมากเลยเนอะ  เพื่อนใหม่เราก็บอกว่า คนนั้นสมมุติว่าชื่อ p (ไม่กล้าบอกชื่อจริงค่ะ  บอกไปคนจำได้แน่ๆเลย55)  p มีคนชอบเยอะมาก  มีรุ่นพี่ รุ่นน้องมาชอบเยอะเลย อย่าชอบเลยคนนี้คู่แข่งเยอะ…เอ่อ  เพื่อนเตือนมาเช่นนี้เราก็จำๆไว้ แหงล่ะหล่อขนาดนี้ต้องมีคนชอบเยอะเป็นธรรมดา  ซึ่งหลังจากนั้นหลายวันเราก็รู้สึกว่า ตอนเปลี่ยนคาบเพื่อเดินเรียนห้องเรากะห้องของp จะเดินสวนกันบ่อยๆ แล้ว p ก็จะชอบแอบมองเรา ส่งสายตาแบบหวานๆมาให้ -เราก็คิดสิ เฮ้ย!!! P เขาชอบเราป่ะว่ะ หรือเราหลงตัวเองเกินไปว่ะ แต่สายตาส่งมาขนาดนี้ดูไม่ออกก็โง่เป็นควายล่ะมันไม่ใช่แบบส่งมาเพื่อมองผ่านไปเฉยๆแน่  เราเลยหันไปถามเพื่อนที่เป็นกระเทย แต่-เพื่อนตัวดีมันก็บอกว่า อย่าไปหลงคารมมัน -p มันเจ้าชู้ เกียรตติศัพท์มันเลื่องลือจะตายแถมมันมีแฟนเป็นรุ่นพี่ด้วย…..-เราก็ไม่อยากโดนรุ่นพี่ตบ หลังจากนั้นพอเจอ p หรือ p ส่งสายตาหวานๆมาให้เรา เราก็จะทำเป็นไม่สนใจทันทีเลย  เขาเคยใจกล้าตะโกนลั่นตึกถามชื่อเรา “เธอๆ เธอชื่อะไรอ่ะ!!!!!” แต่เพื่อนกระเทยก็ลากเราหนีขึ้นบันไดไปพร้อมพูดกอกหูว่า อย่าไปสนใจ- p นะมันเจ้าชู้  (แฮะๆ ทำเหมือนตัวเองสวยเลือกได้มากเลยเนอะ)

    แต่ช่วงเข้ามาเรียนที่นี้ตอนปวช. 1 เป็นช่วงที่รุ่นพี่หรือเพื่อนร่วมชั้นจะเล็งเด็กใหม่เพื่อจีบ เราเองก็เคยมีคนเข้ามาคุยอยู่หลายคน  แต่ยังไม่คุยถึงขั้นเป็นแฟนเราก็เลิกคุย คือ ถ้าคุยแล้วมันไม่ใช่ก็ไม่ต้องดีกว่าใช่ไหมล่ะ แล้วเราวางสเปคไว้ซะสูงด้วยว่าชอบคนขาวๆสูงๆ (ซึ่งตอนนั้นเด็กค่ะ วางสเปคไม่ดูหน้าตาตัวเอง  ไม่คิดว่าตัวเองสวยเลือกได้อะไรแต่เข้ามาแรกๆจะบ้าเรียนแล้วชอบมโนว่าถ้ามีความรักก็อยากมีโมเม้นต์แบบในซีรีส์เกาหลีที่ชอบดูทุกเช้าเสาร์-อาทิตย์555)

        เลยไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนจนขึ้นม.5 (ปวช.2 แร้วนะตัวเอง)  ซึ่งเขาจะให้เราเลือกว่าจะเรียนสายบัญชีหรือการขาย เราก็เลือกเรียนบัญชีส่วนเพื่อนที่เป็นกระเทยเลือกเรียนห้องการขาย  เราจึงมีเพื่อนใหม่ซึ่งเรียนห้องบัญชีอีก 2 คนรวมเราด้วย ทั้งกลุ่มมีอยู่ 3 คน  เพื่อนในห้องเรากลุ่มหนึ่งจะมีเรื่องตบตีบ่อยหรือทะเลาะกะเพื่อนในห้องบ่อย แต่กลุ่มนี้ก็ค่อยข้างสนิทกะกลุ่มเรา ซึ่ง 1 ในกลุ่มนั้นชื่อ j มีแฟนเรียนอยู่ห้องเดียวกะ p  แล้ว p ก็จะชอบตามแฟนของj มาหา j ที่ห้องปวช.2/1 บ่อยๆ ตอนพักเที่ยง…..    ซึ่งตอนนั้น p ก็มองเราอีกครั้ง  มาห้องเราทุกวันก็ยิ้มให้เราทุกวัน เจอกันก็ยิ้มให้กัน ก็เลยลืมๆ เรื่องที่เพื่อนกระเทยเคยเตือนเราว่า p เจ้าชู้ไปซะสนิทเลย เผลอยิ้มตอบกลับ p ไปทุกครั้ง  แล้วเพื่อนในกลุ่มก็จะส่งเสียงเชียร์ทุกครั้งที่เราส่งยิ้มให้กัน “ทำไมต้องยิ้มให้กันทุกวันด้วยอ่ะ”  “ขนาดนี้แล้วจีบกันเลยเหอะ”  “ยิ้มให้กันวันละนิดจิตแจ่มใสเหรอ”  คำพวกนี้จะลอยออกมาจากปากของเพื่อนเราและเพื่อนของ p เสมอที่เราเดินสวนกันและยิ้มให้กัน มันทำให้เราหวั่นไหวมากเลย แบบเฮ้ย!!! เราก็แอบชอบ p มาตั้งแต่แรกเห็นล่ะ แต่มันกลัวอะไรก็ไม่รู้ เรื่องp เจ้าชู้เหรอ หรือเพราะตอนนั้นเป็นเด็กเรียนและชอบคิดว่า การมีแฟนเดินควงกันในโรงเรียนมันดูไม่ดีเลย) แต่แล้วความกลัวนั้นหายไป เพราะวันหนึ่งจากที่เคยยิ้มให้กัน เค้าเปลี่ยนเป็นเดินยิ้มๆเข้ามาเอาไหล่เขาชนไหล่เราเนียนๆแล้วก็เดินหนีไปดื้อๆ บางวันก็มาดักรอหน้าห้องเราเพื่อที่จะแกล้งผลักเรา….เพื่อนๆเราก็ล้อกันเกรียวกราว คราวนี้เราก็คิดเลยว่า เพื่อนเราก็มีแฟนกันเกือบจะทั้งห้องล่ะ พักเที่ยงทีไรถ้าไม่ไปหาแฟน แฟนไม่ขึ้นมาหา ต่างคนก็เอาแต่คุยโทรศัพท์กับแฟน (งี้ล่ะวัยรุ่นพอเพื่อนมีก็อยากมีบ้าง จะให้ทำตัวเป็นแม่ชีตลอดเวก็มิไหว) ตัดสินใจเลยว่า ถ้าภายใน 3 วันนี้ pไม่มาขอเบอร์เรา เราจะไปขอเบอร์ pเอง  พอมีถึงวันที่3 ที่เราตั้งความหวังไว้ ตอนนี้เป็นคาบวิชาคอม  ซึ่งห้อง ม.5/4 (ห้องของp)  ก็เรียนวิชาคอมด้วยเช่นกันห้องเรียนเราทั้งสองอยู่ติดกันแค่กระจกใสๆกั้นห้องเท่านั้น  วันนั้นอาจารย์ห้อง p ไปประชุมนักเรียนจึงเล่นเน็ตทำโน่นนี้นั้นได้ตามสบาย แต่อาจารย์ห้องเราสอนซะพักแล้วสั่งงานเสร็จ  อาจารย์ก็เดินออกไป  ตอนนั้นกำลังทำงานคอมที่จารย์สั่งอยู่ แล้วจู่ๆ J ก็เดินถือโทรศัพท์มาบอกว่า M -p ขอเบอร์เมิง เมิงจะให้ไหม…..ตอนนั้นเพื่อนๆเราฮือฮากันทั้งห้อง คือห้องเรามีแต่ผู้หญิงเรียนน่ะ พวกมันคงแปลกใจที่ระดับหล่อๆอย่าง p จะจีบคนอย่างเรา แล้วj ก็ยื่นโทรศัพท์ที่มันถือมาให้เราคุย เพราะ p โทรมาขอเบอร์เราจาก j  …….(ตอนนั้นเขินสุดๆ มือไม้สั่น เพื่อนรุมล้อ ใจเต้นแรง) เราถามp ว่า จะขอเบอร์เราไปทำไม  (p:ก็…อยากคุยด้วย)  แล้วถ้าเราไม่ให้ล่ะ (p:แล้วเราต้องทำยังไง…เธอถึงจะยอมให้ล่ะ) ตอนนั้นหัวใจแทบหยุดเต้นเพราะ p เดินมาที่กระจกใสที่กั้นสองห้องเราไว้ แล้วเพื่อนๆก็ดันเราไปยืนที่หน้ากระจกด้วยเหมือนกัน แล้วจู่ๆเพื่อนเราก็แย่งโทรศัพท์ไปคุยกะ p ว่า(ถ้าอยากได้เบอร์ M ก็เข้ามาขอให้ห้องนี้ มาขอต่อหน้าเลยดิ)
       โหย!!!! อีเพื่อนเลว แค่นี้กรูก็เขิลจะตายอยู่แล้ว เมิงคิดได้ไงที่ให้เขาเข้ามาให้ห้องเรา แต่เอ้ย!!!! P มันทำจริงว่ะ มันหันไปชวนเพื่อนโขย่งใหญ่แร้วเดินออกจากห้อง ไม่นานก็มีเสียงเคาะที่ประตูห้องเรียนของเรา ตอนนั้นโอ๊ย!!!! คิดแค่ว่าจะทำไงดี  -เพื่อนเราก็รีบเปิดประตูทันที และแล้วเด็กทั้งสองห้องก็มารวมตัวกัน (มาแล้ว…ทีนี้จะให้ได้ยัง) p เดินมาพูดต่อหน้าเรา เพื่อนๆก็ส่งเสียงเชียร์ ไม่มีอะไรที่อายได้ขนาดนี้ล่ะ  เพราะเราเพิ่งทำโทรศัพท์หายและซื้อเครื่องใหม่ได้ไม่กี่วันเราก็เลยจำเบอร์ใหม่เราไม่ได้ ( เฮ้ยเมิง!!เบอร์กรู เบอร์อะไรว่ะ) เราหันไปถามเพื่อนแบบนั้น ทุกคนก็เอาแต่หัวเราะเราใหญ่เลย เออ..มันน่าอายนะที่เราจะแจกเบอร์ใคร แต่ดันจำเบอร์ตัวเองไม่ได้อ่ะ  เพื่อนเราหยิบโทรศัพท์ของมันขึ้นมาโชว์เบอร์เราให้ p ดู เมื่อเมมเบอร์เราเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างก็เป็นปกติ p  พาเพื่อนกลับไปที่ห้อง ตอนเที่ยงก็โทรมาขอเราเป็นแฟน แต่ที่ไม่ปกติคือ..วันนั้นทั้งวันกรูแทบโดนคนล้อทั้งโรงเรียน…

Comments

[รานีสีดำ]

แล้วจากนั้นเรากะ p ก็ได้คบกัน และมีการเปิดตัวว่าเราคบกันครั้งแรก(เออ…นึกแล้วก็ฮาว่ะ สมัยต้องเปิดตัวกันด้วย) โดย j ชวนเราไปเชียร์ห้อง 4 เตะบอล j ไปเชียร์แฟนมัน  เราก็เลยไปเชียร์p 555 เรายกเพื่อนไปโขย่งใหญ่เลย เพราะเราไปเชียร์ปะว่ะ มันเลยแพ้555  เราก็ซื้อน้ำไปให้ หยิบพัดลายเบญเท็นมาพัดให้p  มันช่างpoppy love จริงๆนึกแล้วก็ขำ  ตอนนั้นที่เราเป็นแฟนกัน  เราจะแสดงความรักต่อกันโดย ที่p จะเดินไปส่งเราที่รถรับส่งตอนที่เลิกเรียนแล้ว ไปกินข้าวที่โรงอาหารด้วยกัน (แอบได้ยินคนที่โรงอาหารพูดอยู่บ่อยว่า  คนนี้เหรอ แฟนพี่p ไม่พูดป่าวชี้มาทางกรูด้วยนะ)  เออ…กรูนี้ล่ะ พูดแบบนี้หมายความไงเนี๊ยแต่เราก็ไม่สนใจเฉยๆไว้  ….เออ มีอันหนึ่งที่จำได้ว่ามันน่ารักมาก คือ เรานั่งเรียนริมหน้าต่างชั้น 3 แล้วมันตรงข้ามกับตึกห้องสมุด  p โทรมาว่า (มองลงมาข้างล่างดิM ตรงห้องสมุดอ่ะเห็นเราไหม ถ้าเธอเห็นเรา เราจะให้เธอเตะ  ถ้าเธอมองไม่เห็นเรา เธอต้องยอมให้เราหอมแก้ม) เราก็มองลงไปที่ห้องสมุด เอ่อ ก็ไม่เห็นมันเลย (ไม่เห็นเรย แน่ใจนะว่าอยู่หน้าห้องสมุด) (p:เฉลยล่ะนะ เธอไม่เห็นเราอย่าลืมสัญญาล่ะ) แล้วมันก็โพล่หัวออกมา คือ มันอยู่หน้าห้องสมุดจริงๆค่ะ แต่มันหลบอยู่หลังต้นไม้ ไม่แน่ใจว่าเป็นต้นปาล์มหรือต้นอะไร  (555 ครั้งหนึ่งในชีวิตเราก็มีมุมแบบนี้เนอะ)  ตอนเที่ยงมันก็ขึ้นมาหาเราที่ห้องเพื่อทวงสัญญา แต่เราก็ไม่ให้หรอกเพราะมันขี้โกงไง555 แต่มันหลอกให้เรามองไปทางงอื่น แล้วก็ยื่นจมูกมาหอมแก้มเรา หืมๆๆๆ ทำเราโกรธมากจริงๆ วิ่งไล่เตะมันใหญ่เลย  แต่มันโรคจิตหรือไงชอบให้เราไล่ตี  มันจะวิ่งหนีพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง  บางทีก็เล่นกันถึงขั้นดึงหัว เหวี่ยงตัว555 นี้เป็นแฟนกันหรือเล่นกันเป็นเด็กเล็กๆเนี๊ย  แต่ครั้งนึงมันคิดจะใช้วิธีเดิมเพื่อหลอกหอมแก้มเรา  ให้เราหันไปทางอื่น เราก็หันไปจริงๆ พอมันยื่นจมูกมาเราก็หันมาเร็วๆอ้าปากพูดใส่จมูกมัน (ไหน!! ไม่เห็นมีอะไรเลย) 555  มันดมกลิ่นปากเราเข้าไปเต็มๆ มีการบ่นอีกนะว่า (เธอกินหมาเน่าเข้าไปหรือไงว่ะ m) 

สิ่งที่ประทับใจในตัว p  คือ ถึงมันจะชอบฉวยโอกาสไปหน่อย ชอบเอาหัวมาซบไหล่  ชอบแอบกอดเราจากข้างหลัง แอบหอมแก้ม บางทีก็ชอบเล่นตีเราแรงๆ แต่-หมอนี้ รักเราเสมอต้นเสมอปลายตลอดจริงๆในตอนที่เป็นแฟนกัน  โทรหาเราทุกครั้งแม้ว่าจะเปลืองค่าโทรศัพท์โดยที่เราโทรหาเขาแทบจะนับครั้งได้  บอกให้มาหาจะมาทันทีโดยไม่เกี่ยง  เศร้าใจอะไรอยู่ปลอบใจและเคียงข้างเราเสมอ  และอีกหนึ่งสิ่งประทับใจเขาไม่เคยพูดเรื่องบนเตียง ไม่เคยขอ… เวลาเราก้มๆ เงยๆ จนไม่ระวังตัว  จะได้เสียงดุๆจากp ว่า( ปิดบ้างสิ  จะออกอยู่แล้ว  ถ้าเสื้อมันกว้างหาเข็มกลัดมาติดดิ แล้วกระโปรงจะใส่ให้สั้นไปไหน )  อ่า…ประทับใจในตัวนายจัง

ปัจจุบันนี้  เราได้เลิกรากันไปนานแล้ว จริงๆแล้วเราคบกันแค่ไม่กี่เดือน แต่มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก แม้ว่าสุดท้ายเรื่องของเราจะจบไม่สวยงามเท่าไหร่  แต่ความทรงจำดีๆที่นายมีให้มันมากมายกว่าเรื่องร้ายๆนั้น  p แหวนเงินที่สลักคำว่า love นายเคยให้เราใส่ที่นิ้วนางข้างซ้าย  เรายังจำได้นะทั้งๆที่เราคืนให้นายไปแล้วตอนที่เลิกกัน  ไม่รู้ว่า สร้อยเชือกสีดำมีจี้ที่สลักชื่อเราไว้  เราให้นายใส่นะตอนนั้นที่เราเลิกกัน  นายจะคืนให้เราแต่เราไม่รับคืน  นายจะเก็บไว้ไหม  นายจะทิ้งมันไปแล้วหรือป่าว  แต่ขอบคุณนายมากๆนะ ที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตเรา ขอบคุณนะที่ให้เราเรียนรู้กันและกัน  ขอบคุณนะที่คอยปรับตัวเข้าหากัน  ถึงจะเป็นแค่เวลาสั้นๆ แต่ขอบคุณนะ…..ขอบคุณ

5555 ตอนนั้นยังเด็กเนอะ  สิ่งที่ทำลงไปมีทั้งดีบ้าง ไม่ดีบ้าง  มองย้อนกลับไป  นอกจากจะทำให้นึกถึงแล้ว มันยังเป็นบทเรียนล้ำค่า  ที่สอนให้เรารู้จักคำว่า “ความรัก”

 

 

แล้วเพื่อนๆล่ะค่ะ  รักแรกของเพื่อนๆ  เป็นแบบไหนกัน

[mamemako]

เรื่องของพี่น่ารักจังเลย  แอบสงสัยเรื่องโรงเรียนที่สอนหลักสูตรสามัญและปวช.ควบคู่กันไปด้วย อยู่ในสุพรรณบุรี ไม่ได้ตั้งอยู่ในตัวเมือง ใช่โรงเรียนหนูป่ะ
โรงเรียนอู่ทอง  หนูพอจะเดาออกล่ะว่าพี่เป็นใคร  ตอนที่พี่เป็นดรัมเมเยอร์หนูอยู่ม.2 รู้จักพี่ตอนที่พี่เป็นดรัมเมเยอร์ 
ส่วนเรื่องความรักครั้งแรกของหนู  เกิดขึ้นตอนม.1 ค่ะ ตอนนั้นหนูเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี้เหมือนกันยังปรับตัวไม่ได้ คือหนูแอบชอบรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ม.3 ที่ขึึ้นรถรับส่งคันเดียวกันกับหนูค่ะ  แต่ว่าพี่เค้ามีแฟนอยู่แล้ว  หนูก็เลยไม่กล้าบอกว่าหนูชอบเค้า ได้แต่แอบมองพี่เขาทุกวัน  พอเห็นเขาเดินไปส่งแฟนเค้าที่รถรับส่งหนูรู้สึกเจ็บมากๆเลยค่ะ  แต่เพื่อนหนูก็ที่นั่งรถคันเดียวกันกับหนูจะรู้ว่าหนูชอบพี่คนนี้  เพื่อนหนูพยายามจะช่วยหนูหลายครั้ง แต่หนูไม่กล้าเพราะเค้ามีแฟนอยู่แล้ว  แล้วคราวนี้วันนึงพี่ที่หนูแอบชอบเค้าทะเลาะกับแฟนและเหมือนจะเลิกกันเลยค่ะ หนูไปส่องเฟสพี่เค้า ก็รู้ว่าเค้าเลิกกันแล้ว  เพื่อนหนูเลยไปบอกพี่เค้าว่าหนูชอบแล้วพี่เค้าก็ยิ้มให้หนูบ่อยๆ เคยเข้ามาคุยเล่นๆกับหนูด้วย  แต่หนูไม่กล้าคิดไปไกลเพราะเค้าไม่เคยบอกว่าเค้าชอบหนู  สุดท้ายเค้าก็ไปคืนดีกับแฟนเก่าของเค้าค่ะ
เรื่องของหนูไม่แฮปปี้เหมือนพี่เลย  แอบสงสัยว่าพวกพี่เลิกกันทำไม  หนูจำพี่ได้นะค่ะ แต่พี่คงจำหนูไม่ได้  พี่จำได้ไหมค่ะ หนูคือคนที่ไปนอนห้องพยาบาลเตียงใกล้ๆพี่  ตอนนั้นหนูตกสเตนส์  แต่พี่ปวดท้อง  จำหนูได้หรือเปล่า

[รานีสีดำ]

แอบสงสัย ใครหนอ?
555 บอกชื่อได้ไหมนะ

[mamemako]

พี่ใช่คนที่เป็นดรัมเมเยอร์สำชมพูปะ คนที่ชนะแข่งดรัมอ่ะ

[รานีสีดำ]

โอะโอ แอดเฟสมาเลย-น้อง
mim mimmydoll ต้องคุยกันซะหน่อย55

[เจ็บบบบ]

เรื่องของเรามันเป็นรักข้างเดียวและไม่สมหวังอะคะㅠㅠ
เรื่องมันเกิดขึ้นตอนอยู่ม.4 เราอยู่รร.หญิงล้วนเค้าอยู่ ชายล้วน(เหมาะสมกันมั้ย55555) เราเจอเค้าตอนกลับบ้าน เรานั่งรถเมล์สายเดียวกันและลงป้ายเดียวกัน ระยะทางจากป้ายรถเมล์ถึงบ้านมันไม่ไกลมากสามารถเดิมกลับได้ ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองเป็นติ่งเกาหลีขั้นรุนแรง555 ตอนเจอเค้าก็รู้สึกเฉยๆ ก็แบบอืออ..หล่อดี555 แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร ตอนเดินกลับบ้านดันเป็นทางเดียวกันอีกหนะสิ ก็ต้องเดินไปด้วยกัน แต่บ้านเราอยู่ฝั่งตรงข้ามกับป้ายรถเมล์เราเลยจะข้ามถนนก่อน ตอนเรายืนรอที่จะข้ามถนนเค้าก็อยู่ข้างๆ เราก็คิดว่าบ้านเค้าคงอยู่ฝั่งเดียวกับเรา แต่พอถนนว่างเราก็ข้ามแต่เค้ากลับไม่ข้าม เรางงเลย555 พอเราถึงอีกฝั่งก็หันไปมองฝั่งที่เค้ายืนอยู่แล้วเค้าแบบยิ้มให้นิดๆแล้วก็เดินไป เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอเจอเค้าบ่อยขึ้นเค้าก็ทำแบบนี้ตลอดเลย จนเราคิดว่าเค้ารอส่งเราข้ามถนนรึป่าว555 เวลาเจอเค้าแถวบ้านเค้าก็จะยิ้มให้ตลอดแต่เราหยิ่งไงทำเป็นมองไม่เห็น5555 เค้ายิ้มให้บ่อยขึ้นจนเราก็หวั่นไหว555
เราแอบชอบเค้าเกือบปีพอขึ้นม.5เราก็รอคอยที่จะเจอเค้าบนรถเมล์แต่เราก็ไม่เจอเค้าเลย วันหนึงเราไปเซเว่นทางบ้านเราเจอเค้าใส่ชุดมหาลัย คือเค้าหล่อมากกกกก แต่เห็นแบบนั้นมันก็รู้สึกเจ็บแปลกๆ
..เพราะเค้าคงเจอผญ.สวยๆที่มหาลับเยอะแยะอะ เราก็พยายามตัดใจ จนตอนนร้เราอยู่ปี1ละ ก็ยังหวังที่จะเจอเค้าบนรถเมล์รึไปก็เจอกันแถวบ้านอยู่นะ

[รานีสีดำ]

ถ้าไม่มีใครซะคนกล้าพูดคำว่ารัก หรือกล้าจีบก่อน
ก็คงไม่ได้คบกัน เหมือนเราล่ะ ถ้าp ไม่มาขอบอก
เราก้ไม่รู้ว่าจะได้คบกับเขาหรือป่าว

[ปุ๋ย]

อ๊าก เคยรู้ว่าพวกพี่เป็นแฟนกัน แต่ไม่เคยรู้เลยว่าตอนจีบกันจะน่ารักขนาดนี้
พวกพี่ไม่น่าเลิกกันเลย

[Y&C]

เรื่องมันเกิดขึ้นตอนไปเข้าค่าย เป็นค่ายธรรมที่ทางโรงเรียนเราบังคับให้ไป 
แล้วทางค่ายเข้าจะให้ทำกิจกรรมโดยการนั่งเป็นแถวตามหมายเลข แล้วเราแยกกับหมดเลย ขอบอกก่อนว่า การนั่งจะนั่งเป็นแถวหญิง แถวชาย สลับแบบนี้จนหมด ข้างๆเราเลยเป็นแถวผู้ชาย แต่คนที่เราชอบ เขานั่งอยู่ด้านหน้า ซึ่งเยื้องกับเรา เราก็แบบ เอ่.. เคยเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ที่ไหน จนแบบนึกว่า ว่าเคยเจอกัน เพราะอยู่วงเดียวกับเพื่อนเรา เขาเล่นเบสส่วนเพื่อนเราร้อง 


ค่ยนี้สนุกแต่เราเป็นคนที่นั่งพื้นแข็งๆแล้วเหน็บจะกินอ่ะ ขาแบบชา เลยไม่ค่อยสนใจการทำกิจกรรมเท่าไหร่ เลยเบื่อนิด ก็แบบมองไปรอบๆหาเพื่อน แต่ไม่เจอสุดท้ายก็นั่งจ้องเขาอ่ะ ขอให้นามสมมุติว่า w ละกันนะ 

เราก็มอง w อ่ะ มองแบบจ้องเลยเราไม่รู้ว่าเขาจะรู้สึกตัวไหม แต่แบบจ้องไปก็แบบรู้สึก ว้าวววว ผู้ชายคนนี้ขายาวจัง ใส่กางเกงยีนแล้วออกมาดูดีมากๆอ่ะ จ้องเข้าไปอีกก็สังเกตเห็นว่า w ขนตายาวมากกก 

สุดท้ายเลยรู้สึกชอบ เข้าค่ายสามวัน ก็คอยแอบมอง เพราะ w หันหลังมาบ่อยมาก มาคุยกับเพื่อน

พอกลับจากค่ายรู้สึกแบบ เฮ้ออออ อยู่ห้องไหนน้า ตามหาเฟส พอหาเจอ เราบอกชอบเลยแล้วก็คุยกันๆๆๆๆๆๆๆ จน w บอกกับเพื่อนเราว่าชอบเรา

แต่เราปฏิเสธเพราะตอนนั้นมันแค่แบบชอบอ่ะ ไม่ได้รู้สึกมากว่านั้น แต่ยังชอบอยู่ เราเลยแบบอืม.. เลิกคุยกันดีกว่า

แต่เรายังแอบมอง แอบส่อง คอยตามดูเขา 

จนปิดเทอม 

พอขึ้น ม.5 เราเจอ w ตอนเข้าแถว เราเลยทวีตในทวิตว่า ตอนแรกก็กะจะเลิกชอบ แต่พอเจอหน้าก็กลับมาชอบอีก

พอกลับบ้านมา w ก็ทักเรามาเว้ยยย แบบ


หื้ม


อยากกรี้ดมากกก

แล้วก็คุยกัน


สุดท้ายเรารู้ว่า w ชอบรุ่นน้อง ม. 4 อยู่

เราก็แบบหรออืม

แต่ w ก็มาบอกเราว่า ไม่ได้ชอบแล้วหละ



แต่ตอนนี้เราเลิกคุยกับเขาแล้ว ไม่รู้สึกแค่กลัวน่ะ กลัวว่าเราจะไปทำร้ายความรู้สึกเขาอีก กลัวว่าตอนนี้เขาจะไม่คิดกับเราแบบเดิมแล้ว


ถ้าให้พูดตอนนั้นเราคงพูดได้ไม่เต็มปากกว่า ชอบ w แต่เป็นแบบปลื้มมากกว่า

แต่ในทางกลับกัน

ถ้าให้เราพูดตอนนี้ เราคิดว่า ไม่ใช่แค่ชอบแล้วหละ  

[รานีสีดำ]

ฟินจัง ความรู้สึกมั่นคงมันมาไม่ถูกเวลาสินะ ถ้าเราเป็นเธอ จริงๆนะ เราจะกล้าบอกไปเรยว่าตอนนี้รูัสึกยังไง แตต้องเกริ่นๆเขาก่อนว่า ถ้าพูดไปอาจทำให้ความสัมพันธ์เราเปลี่ยนนะ แล้วก้บอกเขาไปเรยว่ารัก บอกไปตอนนี้ดีกว่ามานั่งเสียใจทีหลังเชื่อดิ พอผ่านไปนานๆ เราจะรู้สึกว่า ทำไมตอนนั้นไม่บอกเขาไปว่ะ
555 เราค่อนข้างกล้าได้กล้าเสียน่ะ สู้ๆนะ

[88888]

ของเรามันเป็นแบบความรักออนไลน์อ่ะ555
เราคุยกะพี่เขาในการีน่าทอร์คอ่า(พี่เขาอยู่ปี1)แล้วไม่รู้ดิพี่เขาน่ารักมาก เราชอบพี่เขามากๆแต่เราดูรูปพี่เขาอ่ะนะพี่เขาก็น่าตาเฉยๆแต่เราก็ไม่ได้อะไีร แล้วแบบคนในห้องการีน่าที่เราคุยด้วยก็รู้เว่ยแล้วมันก็ชอบล้อเราอ่ะ แล้วจู่ๆพี่เขาก็รู้ แบบเราก็ชอบพี่เขามากๆๆๆมากไปเรื่อยๆขนาดแบบรีบกลับบ้านมาคุยกับพี่เขาทุกวันเลยอ้ะ-3- จนแบบเขียนไดอารี่เล่มนึงให้(โคตรบ้าอ่ะ555) แล้วจู่ๆพี่เขาก็ไปสนิทกะน้องอีกคนที่เรารู้จักTT' ตอนนั้นแบบเสียใจมากกแบบไม่กล้าเข้าไปคุยด้วย ไปยุ่งด้วยเลยแล้วเรากะพี่เขาก็เริ่มห่างๆๆๆกัน จนแบบตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกันเลยยย 555555

[เจ็บบบ]

เราเป็นคนขี้อายอะ ไม่กล้าจริงๆㅠㅠ
ยังไงก็ยอมรับการผิดหวังครั้งนี้

[ผมชื่อ...]

อยากลองเล่าบ้าง 555
จะมีใครเชื่อบ้างมั้ยล่ะ ว่าเราชอบคนผ่านตัวหนังสือ ไม่เคยเห็นหน้า เเต่เเค่รู้จักชื่อกันเฉยๆ
รู้จักกันเเค่ในเว็บๆนึงเเล้วเป็นเพื่อนกัน เว็บเด็กดีเนี่ยล่ะ

คือตอนเราเล่นเด็กดีใหม่ๆ เราก็ไม่ทำไรเกี่ยวกับเด็กดีไม่เป็นเลย ไม่รู้ไรเลย
ไอดีก็เป็นสีส้มๆเนี่ยล่ะค่ะ จนเราก็ไปเเอดเพื่อนคนนึง คือเค้าเเต่งหน้าไอดีสวยอ่าค่ะเลยอยากรู้ว่าทำไง
ก็เเทนชื่อว่า A ละกันนะ อ่าเราก็ส่งข้อความลับไปเเบบ "สวัสดี ชื่อไรหรอ" อะไรประมาณนี้
เเล้วเราก็รู้จักกัน เเละก็คือเรากับAก็เป็นเพื่อนออนไลน์คนเเรกของกันเเละกันค่ะ -.,- (คือAก็เพิ่งเล่นเหมือนกัน)
เเล้วพอเรารู้จักกันเเล้ว อ่าคราวนี้ เราก็เลยถามตามความประสงค์ในตอนเเรกคือ เเต่งไอดียังไงอ่ะ ทำไมสวยจัง
A ก็สอนเรามาทุกอย่างหมดเปลือกเลยค่ะ เราไม่เข้าใจ Aก็หาทางให้เราเข้าใจให้ได้ โดยคุยผ่านทางข้อความลับเนี่ยเเหละ
ช่วงเเรกๆ ก็เเบบวันล่ะข้อความ ตามไปตอบกลับ เเต่พอหลังจากนั้นเริ่มทำอะไรเป็นละ เราก็เข้าบ่อยขึ้นไง
เเล้วคราวนี้เราก็เลยมาคุยทาง Qmsg เเบบนี้คนปกติในเด็กดีเขาคุยกัน 555 เเล้วคือพอคุยๆไปๆมาๆก็รู้สึกว่า เออ เราเหมือนกันอ่า เราคิดเเบบเดียวกัน คุยนานามาก บ่อยมาก ทุกวันๆ

จนวันหนึ่ง เราก็รู้สึกเลยว่า ที่เราคุยกับAเเบบนี้ มันไม่เหมือนคนอื่น มันไม่เหมือนเพื่อนสนิท มันเเบบ รู้สึกอยากคุยด้วยตลอดเวลา รู้สึกคิดถึงมาก ไปโรงเรียนก็อยากกลับบ้านมาเปิดคอมเข้าเด็กดีเพื่อมาคุยกับ A เร็วๆ เเล้วเวลา A ตอบมาทีก็รู้สึกดีใจสุดๆอ่ะ เเล้วพอถึงเวลาที่ A ต้องออฟที ก็รู้สึกเเย่มาก อยากหยุดเวลาไว้ อยากให้เวลาเดินช้าๆ คืออยากคุยด้วยมากกว่านี้ คิดถึงเเทบคลั่ง
พอนานๆไป เราก็มีเพื่อนในเด็กดีเพิ่มละ เพื่อนๆที่เขารู้จัก A กับเรา เขาก็จะจิ้นเรากับAว่า เนี่ยสองคนนี้เหมือนเกิดมาเพื่อเป็นคู่กันเลย อะไรประมารนี้ -///- เพราะเเบบเวลาคุยนะ คือมันเจออยู่ด้วยกันบ่อยๆเเบบ อ่า พอมีเพื่อนประกาศ voice ก็จะมีคนมาตอบอ่ะ(คือคนที่เล่นจะเข้าใจ 555) เเล้วเวลา A ขึ้น voice ก็จะมีเม้นของเราขึ้นมาตลอด หรือพอเวลาเราขึ้นบ้าง A ก็จะมาตอบตลอด คือถ้าไม่มีใครตอบ เราก็ตอบกันเองอ่าค่ะ 555
เเล้วคือ A เนี่ยมีเพื่อนค่อนข้างเยอะมาก เราเลยไปส่องไอดี ว่าคุยกะใครบ้าง (ซุ่มๆ -.,- 555) เเล้วคือ เวลาที่ A คุยกับบางคนเเล้วมันเเบบดูสนิทอ่ะ เราโคตรหึงอ่ะ!! -..- เเล้วคือตอนนั้นนี่มั่นใจเลย เราชอบ A เเน่ๆ!
คือพอหลังจากนั้นเราคิดไงไม่รู้ เรารู้สึกอยากให้ A รู้ว่าเราคิดยังไง เราคิดอะไรบ้าง เราเลยพยายาม บอกไป อ่ะว่าเราชอบ เเบบ "เฮ้ย! A เราชอบเธออ่ะ" เเบบคือบอกหลายครั้งเเต่ A ก็เปลี่ยนประเด็นตลอดเลย
เราเลยทนไม่ได้ค่ะ คิดไงไม่รู้ค่ะ คือ เราเลยเล่าเป็นเรื่องค่ะประมาณว่า
เรา : เฮ้ย! A ทำไงดีอ่ะ เราชอบเพื่อนอยู่คนนึง เราบอกชอบเค้าไปหลายรอบเเล้ว เเต่มันก็เปลี่ยนเรื่องตลอดเลยอ่ะ (สื่อค่ะให้มันรู้ตัว -.,-)
A : เพื่อนเขาอาจะเขินก็ได้
เรา : เเล้วเเบบนี้จะทำไงดีอ่ะ คือเราชอบเขาจริงๆนะเว้ย
A : ลองไปบอกใหม่ดิ คือเขาอาจจะไม่เเน่ใจไง 55+
เรา : เราก็หมายถึง A อ่ะเเหละ ทำไมไม่รู้วักที
A : -///////-

หลังจากนั้น A ก็บอกกลับมาว่า A ก็ชอบเราเหมือนกัน
เราเลยขอ A เป็นเเฟน (รู้สึกตัวเองกล้ามาก)
เเต่ก็จบไม่สวยเท่าไหร่ เพราะ หลังๆจากนั้น A มีเรื่องเครียดเยอะมาก เราเลยเลิกกัน(เพราะเหตุบางอย่างที่ยากจะอธิบาย) เเล้วสุดท้าย A ก็ปิดไอดีไป

เรื่องทั้งหมด เป็นเรื่องของเราเเละเขาที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน รู้จักเพียงชื่อเล่นของกันเเละกันเท่านั้นเอง...

ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะเผลอชอบใครได้มากขนาดนี้ผ่านตัวหนังสือ
555
เเล้วก็ A ดันเด็กกว่าด้วยตั้งปีกว่า คือตอนั้นเราอยู่ ม.3 เเล้ว A ม.1 รู้สึกกินเด็ก 5555
ก็เเค่นี้เเลหะครับ :) อย่างน้อมผมจะไม่ลืมมัน

[รานีสีดำ]

น่ารักมากเลยค่ะ เผลอๆ A อาจจะอ่านกระทู้นี้
แล้ว อ่านเรื่องราวที่เธอเขียนแล้วก็ได้
อ่านๆดู คิดว่าตอนแรกเธอจะไม่สมหวังซะแล้ว
แต่สุดท้ายก็ได้คบกัน555

[รานีสีดำ]

เธอค่อยห่างกันไปน่ะ
แต่เรานี้สิ กว่าจะเลิกกันได้รู้สึกเจ็บแทบตาย
กว่าจะเลิกกันของเรา คือเขาจะควงคนอื่นมาเย้ยเราด้วย

[` BFAαNιk ♡]

แหะๆ งั้นมาขอเล่าม้าง >< อิอิ ย้อนของม.1เล้ย 

ก็เริ่มแรก ก็เราเป็นฝ่ายแอบชอบเค้าก่อน แหะๆ >,< ก็เปิดเทอมวันแรกไรงี้ ได้เข้าแถวห้องใหม่ น้องใหม่ ม.1 5555 ก็แบบหันไปเจอก็แบบว่าเออสูงจัง แต่ก็ไม่ได้คุยเลย ก็มีคุยแกล้งกันบ้างในคาบ tok ก็แกล้งกันเรื่อยๆนะ 555 (ไม่ได้คิดเกินเลยตอนนั้น) ก็เว้นช่วงคุยกันบ้าง ไปคุยกันอีกทีตอนน้ำท่วม ซึ่งก็คุยกันไปเรื่อยๆ เยอะมากกกกกกก เป็นคนแรกเเละคนเดียวเลยที่เราได้คุยกับเค้าในช่วงนั้น ซึ่งตอนนั้นก็แอบชอบแล้วนะ >///< ก็คุยแบบนี้ก็หวั่นไหวงะ คนที่เราแอบชอบมาคุยด้วยใช่ป่ะล้าาา (?) ก็คุยจนแบบเกือบสนิทแต่ก็ยัง (เอ้ะยังไง?55-_-) แล้วก็ข้ามไปช่วงเข้าค่าย ก็ได้ทำกิจกรรมคู่กัน >< (ยอมรับนะเขินมากๆ) พอคืนที่2 ก็โดนเพื่อนแกล้งอะแต่แบบไม่ได้ร้องไห้อะ คนมันง่วง (5ทุ่มล้าา) เพื่อนก็ไปแซวประมาณว่า หึงหรอ โอ๋ม่ร้องนะไม่เอา แต่ที่จริงไม่ได้ร้องเพราะเรื่องนี้เลย เพื่อนก็เอาไปแซวกันๆ พอหลังจากกลับเข้าค่าย เพื่อนก็เอาโทรศัพท์เราไปแกล้ง พิม sms ส่งไปว่า เป็นแฟนกันนะ ซึ่งพอเราได้โทรศัพท์คืนก็เปิดเจอ เห้ยยยยยยยเราไม่ได้พิมนะ อ้ากกกกก= =' เลยส่งข้อความบอกในเฟสค่ะ เห้ย เค้าไม่ได้พิมไปนะ ในsms อะ 55555 (คือไม่ได้พิมจริงๆ) พอวันที่ 20 ก็จะเดินกลับบ้านขึ้นรถพอดี เพื่อนก็เดินมาขวางบอกว่า มีเรื่องดีจะบอก เราก็แบบห้ะ(?) เรื่องไร? เพื่อนก็บอกเออน่า เดียวรู้ เดินไปตรงทางแยกนั้น เราก็เดินไป และทีนี้ก็บอกให้เดินไปป้ายรถเมล์ต่อ เราเลยเดินไป ละทีนี้ มีเพื่อนมาบอกว่า
เพื่อน : (ชื่อแฟน) ถามว่าเป็นแฟนกันมั้ย?
เรา : (>///<) อื้อ พยักหน้าแล้วเขินบิด -////-

แล้วก็เดินกลับบ้านอย่างมีความสุข กับคนที่เราแอบชอบแล้วสมหวัง ><

ตอนนี้คบกันได้ 2 ปี 6 เดือนแล้วค้า >,,< เค้ารักเตงน้าาา
F ♥ B 

[รานีสีดำ]

โห่ คบกันนานมากเรยค่ะ
ดีใจด้วยนะค่า

[HikariJag]

รักครั้งแรกเกิดตอนป.6จนตอนนี้ม.3ก็ยังรักอยู่...รักเขาข้างเดียว

[guworagun]

รักครั้งแรกหรอผมจำไม่ได้แล้วอะ!!! แต่ท่ารตอนนี้จำได้ขึ้นใจเลย
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นเด็กฝึกงานแล้วผมได้เจอกับพี่ที่ผมฝึกงานอยู่พี่เขาน่ารักมากนิสัยพี่เขาดีมาก แบบว่าเป็นคนที่นางฟ้าส่งมาเกิดเลยก็ว่าได้ ผมไม่กล้าบอกพี่เขาว่าผมชอบพี่เขาอยู่ชอบมาตั้งแต่แรกที่เห็นแล้ว(นี้มันรักแรกพบนี้หว่า )
ผมควรทำยังไงดีคับ ผมควรบอกพี่เขาไปเลยว่าผมชอบพี่มานานแล้วรึว่าผมควรเลิกคิดไปเอง....

(มันเกี่ยวอะไรกับ หกท)  
 

[456465]

ถ้าเราได้เจอกันอีกก็คงที 55555 ;)