แอบชอบอาจารย์!! แต่ได้แค่เก็บไว้ข้างในT^ T (65%) #แอบรัก

[Chanwit Chanamnuaiporn]

ผมเชื่อว่าโมเม้นที่เราได้แอบรักใครสักคนเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขของใครหลายคน
แต่บางคนก็ยิ้มไม่ออกเพราะไปแอบรักคนที่มีสถานะต่างกันและเรารู้ว่าไม่มีทางที่จะเป็นได้
ซึ่งผมก็คงจะเป็นหนึ่งในนั้น  เพราะผมดันไปแอบชอบอาจารย์เข้าก็ เลยเกิดช่องว่างระหว่างคำว่าอาจารย์กับลูกศิษย์ผมเองรู้ดีแหละว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ผมก็ยังพยายามนะที่จะหาโอกาสที่จะได้ไปใกล้ชิดจารย์เค้ามากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นตั้งใจเรียนเอาหน้า  ลงแข่งเพราะรู้ว่าจารย์เค้าเป็นคนติว  ลงทำหนังสั้นเพราะรู้ว่าเค้าเป็นคนคุม  ลงสอบต่างๆนาๆ  เหตุผลเพียงเพราะว่าอยากจะอยู่ใกล้กะจารย์อะ ยอมทุกอย่างเลยขอแค่นี้พอ >< เข้าเรื่องเลยดีกว่า เพ้อมาเยอะละ:D

จุดเริ่มต้นของการแอบชอบ 
ผมก็จำไม่ได้หรอกนะว่าเริ่มมาแอบชอบตอนไหน แต่ที่พอจะจำได้ก็คือว่าผมปลื้มอาจารย์คนนี้อยู่นานแล้วแต่ก็ปลื้มมากกว่าเดิมไปหลายเท่าเพราะว่า.... วันนั้นประมาณ บ่ายสองครึ่ง ผมนั่งเรียนภาษาไทยอยู่ เป็นห้องแอร์ โต๊ะเตี้ยนั่งกับพื้น นั่งอยู่ริมกระจกทางเดิน มองไปทางขวาก็เห็นท้องฟ้าแล้วผมก็นั่งเหม่อลอย จนกระทั่ง ท้องฟ้าที่เห็นกลับกลายเป็นหน้าของอาจารย์ผู้หญิงที่เราชอบซะงั้น (จารย์เค้าเดินผ่านทางเดินไปที่ประตู) ผมก็เลยมองตาคล้อยตามไปแต่มันไม่ใช่แค่นั้นนะสิ เพราะอาจารย์เค้าเปิดประตูเข้ามาในห้องและขออนุญาติอาจารย์ภาษาไทยด้วยน้ำเสียงที่นุ่มน่าฟังมากผมนี่เคลิ้มตามเลย แต่ความเคลิ้มเหล่านั้นกลับหายไปในฉับพลันเพราะอาจารย์เค้าพูดออกมาว่า "ชัชชัย อยู่ไหนจารย์ขอพบหน่อย" พออาจารย์พูดจบเท่านั้นแหละทั้งห้องขำก๊ากเลย รวมกระทั่งตัวผมเอง เพราะนั้นมันเป็นชื่อพ่อเพื่อน ^ ^ ผมขำไปได้สักพัก ผมก็ขำไม่ออก เพราะอาจารย์เค้านึกชื่อได้แล้ว มันดันเป็นชื่อ เรา!! เท่านั้นแหละครับผมนี่ตัวเกร็ง แข็งทื่อ ทำไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว แล้วอาจารย์เค้าก้อพูดชื่อเราด้วยน้ำเสียงหวานๆ แล้วก้อเรียกเราออกไปนอกห้องชวนไปสอบ สอวนคอม ไอตอนที่คุยกะอาจารย์ 2-2 ผมก็ทำไรไม่ถูกหรอกฮะ ได้แต่ ครับ ครับ อ้อครับ ได้ครับ  คุยประมาณ6นาที พูดอยู่4ประโยค ทำไรไม่ถูกอ่าส์ ก็คนมันเขิน ><
หลังจากคุยเสร็จทีนี้เพื่อนก้อล้อยาวเลยทีนี้เพราะเพื่อนเค้ารู้กันอยู่ว่าผมแอบชอบอาจารย์อยู่

นี่ก็คงจะเป็นจุดเริ่มต้นของการแอบชอบอาจารย์เค้าแล้วสินะ 
----------------------------------------------------------------------------------------------------

เริ่มเข้าสู่การแอบรักเต็มตัว <3

หลังจากที่จารย์เค้าชวนผมไปสอบสอวนคอมผมก็แกล้งทำเป็นฟอร์มฟิตไปโหลดข้อสอบเก่ามาทำมาติว แต่ถ้าจะติวด้วยตัวเองมันจะสนุกอะไรละเน้อะ ก็เลยขอให้จารย์เป็นคนสอนให้ซะเลยเพราะจะได้อยู่ใกล้ๆกับอาจารย์เค้านานๆ ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากเลยกับระยะเวลาประมาณ2อาทิตย์ ที่อยู่ใกล้ชิดกับอาจารย์มากแล้วก้อไปสอบแต่ไม่ติดT T ตอนวันไปสอบอาจารย์ขับรถไปส่ง แต่ไม่ค่อยจะดีใจเท่าไหร่เพราะเพื่อนอีกคนติดรถมาด้วยแล้วมันนั่งหน้าข้างจารย์ ผมนั่งเบาะหลังคนเดียวแอบอิจฉาในใจ >< แต่จะทำไงได้หละ ผมไม่ค่อยมีความกล้าเท่าไหร่  หลังจากไปสอบเสร็จผมก็ไม่ได้คุยกับอาจารย์อีกเลยเป็นเวลา3อาทิตย์ เพราะไม่รู้จะทักคุยเรื่องอะไร(ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมกลางภาค) ผมก้อเลยนึกมุขออก เลยถามจารย์ไปว่าเทอมสองเรียนไรฮะ เลยรู้มาว่าเรียนscratchก้อเลยนั่งทำนั่งฝึกแล้วก้อส่งไปให้จารย์ดูเรื่อยๆจะได้มีเรื่องคุย ตอนนั้นรู้สึกว่าจะมีกระแสซีรี่ย์ The heirs อยู่ผมติดมากเลย เลยยัดพวก ost ของthe heirs ใส่ไปเต็มที่เลย อาจารย์เค้าก้อเลยถามว่าเพลงของใครหรอเพราะจังผมก้อเลยบอกว่าเพลง ost the heirs หลังจากนั้นจารย์เค้าก้อติดซีรี่์นี้เหมือนผมเลย แล้วกก็ตั้งเตตัสเฟสว่า "ช้าไปไหมคุณครูเพิ่งได้ดู เห็นเพื่อน ๆ ดูกัน ก็แบบอยากดูบ้าง 
... นักเรียนทำ mv เพลงด้วย scratch มาให้ดู ก็เพิ่งรู้เพลงประกอบซีรีย์เรื่องนี้เอง เพลงเพราะดีเนอะ 5555 นี้แค่ตอนแรกยังฟินเรยนะเนี่ย งานการไม่ต้องทำแระคราวนี้ ปล.พระเอกยังหล่อในสายตาเสมอเรย ชอบบๆๆๆ — กำลังดู The Heirs " พออ่านก็เลยรู้ว่าจารย์เค้าพูดถึงเรานี่หน่ายิ้มแก้มปริเลยจังหวะนี้><  พอจารย์ติดซีรี่ย์ผมก็เลยมีเรื่องคุยต่อสบายๆยาวละคุยกับอาจารย์ไปเรื่อยๆ และก้อมีโปรเจ็คเข้ามาเป็นให้ทำการ์ตูน ตอนจบผมก็เลยวาดรูปจารย์เค้าด้วยฝีมือการวาดที่ ห่วยมว้ากก และใส่ไปในตอนท้ายเรื่อง และจารย์เค้าก็เอารูปนั้นไปขึ้นเตตัสเฟส "สิ่งที่ทำให้ครูมีกำลังใจ ก็คือนักเรียน"พร้อมกับรูปที่ผมวาดไป ฟินที่จะขาดใจ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกะจารย์ไปสักพักนึงจนกระทั่งถึงวันเกิดอาจารย์เค้า ผมก็เลยไปหาซื้อตุ๊กตาหมีน่ารักๆแถวโรงเรียนชายล้วน ตัวละ 600 เพื่อที่เอาไปเซอไพรส์เค้า พอถึงคาบวิชาของอาจารย์ต้นคาบผมก็ยังไม่เอาให้เพราะว่ายังไม่กล้าเป็นคนขี้อาย><
จนเกือบๆหมดคาบละ อาจารย์เดินผ่านมาข้างหลังพอดี ผมก็เลยถอยเก้าอี้ไปปิดทางอาจารย์เค้าแล้วผมก็ถามจารย์ว่า
ผม : อาจารย์วันนี้วันอะไรหรอ
จารย์ : เอ่อ..
ผม :  แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับ พร้อมกับหยิบตุ๊กตาหมีออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้จารย์
จารย์ : ลูบหัวผมเบาๆ แล้วพูดว่าขอบคุณนะ

โมเม้นตอนลูบหัวครั้งนั้น ผมเก็บไปนอนฝันทุกคืนเลยนะ ประมาณอาทิตย์ สองอาทิตย์ได้จะว่าผมบ้าก็ได้ >< แต่รู้สึกว่าเป็นโมเม้นที่มีความสุขมว้ากกกก
หลังจากการให้ของเสร็จไป ก็เข้าสู่สัปดาห์แห่งการสอบปลายภาคและปิดเทอมลงไป ผมก็ขึ้น ม 4  แต่อาจารย์เค้าสอนแค่ ม ต้น ก็เลยแทบไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่ก็มีบ้างที่อาจารย์ทักผมว่า เป็นไงบ้าง สบายดีไหม อยู่ศิลคอมชอบรึเปล่า(ตอนแรกเข้าสายนี้เพราะว่าหวังนิดๆให้เผื่อจะได้จารย์เป็นที่ปรึกษา)  แล้วก็เจอกันตอนเดินผ่านเปลี่ยนคาบบ่อยๆ ไม่ได้บ่อยเพราะบังเอิญอะไรหรอกนะ ผมจงใจเดินอ้อมตึก ให้ผ่านห้องคอมบ่อยๆ แล้วก้อเช็คว่าคาบนี้ใครสอนห้องไรถ้าเจอจารย์สอนก้อจะใส่ตัวอักษร ลงในตารางสอนให้รู้ว่าคาบนี้จารย์สอนอยู่ เพื่อที่จะได้เดินผ่านห้องคอมแล้วมองอาจารย์ผ่านกระจกใสที่กันอยู่ >< เพราะกะจะให้เจออาจารย์เค้า แค่ได้เจอก็พอละ ><
แต่ผมก็ไม่ยอมอะไรง่ายๆหรอกนะ      
  ตอนนั้นเป็นช่วงจะมีงานศิลปะหัตถกรรม ห้องผมมันมีคนนึงจะลงแข่งสร้างเกมแล้วใช้โปรแกรมscratchเข้าพอดี แล้วต้องแข่งเป็นคู่ แต่มันมีคนเดียว พอผมได้ยินว่าเป็นscratchเท่านั้นแหละผมไม่มัวรีรอเลย ขอมันเข้าทีมแล้วสมัครเลย เพราะว่าท่าเป็นสแครชก็น่าจะเป็นอาจารย์ที่ผมแอบชอบอยู่มาติวแน่นอนเลย ผมก็เลยสมัครในทันที แล้วก็เปนไปอย่างที่คิด จารย์เค้าเป็นคนคุมแต่ว่ามันก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไปน่ะสิ T^ T เพราะว่าที่จะแข่งอะ มันมี2ทีมคือ มปลาย และ มต้น จารย์เค้าให้ผมเป็นคนสอนน้องแทนหมดเลย ก่าเท่ากับไม่ได้ติวกะจารย์ เศร้าาา! แต่ว่าท่ามกลางอุปสรรคก็ทำให้ผมยิ้มได้นะ >< เพราะว่าตอนติวมันเป็นตอนปิดเทอมแล้วจารย์เค้าให้เลือกวันติวอาทิตย์ละวัน ผมก็เลยเลือกวันพุธเพราะว่าหนังมันลด 555 พอถึงวันพุธแรกที่มีติวตอนปิดเทอม คือวัน ที่ 24 กย ผมก็ไปโรงเรียนตามเวลาที่จารย์เค้านัด แต่พอขึ้นไปถึงบนห้องก็มีแค่จารย์นั่งอยู่คนเดียวแล้วบอกว่าน้องที่ติวมาไม่ได้ และเพื่อนก็ยังไม่ได้ออกบ้านแล้วบอกไปว่าไม่ต้องมาแล้ว ก็เลยมีผมอยู่กะอาจารย์แค่สองคนในห้องพักย่อยของอาจารย์ที่น่าจะกวางประมาณ2*2m ผมก็นั่งอยู่กับอาจารย์ และก็เต็มไปด้วยความเงียบสงบมีเพียงเสียงแอร์ อยากคุยนะแต่เขิน ไม่กล้าคุยจนอาจารย์เค้าก็ถามว่าว่างมั้ยมีงานให้ช่วย ผมก็เลยรีบตอบไปเลยว่า "ว่างฮะ" เพราะถ้าตอบว่าไม่ว่างผมก็คงต้องกลับบ้านแหง จารย์เค้าก็เลยบอกว่าเนี้ยมีงานให้ช่วยตัดต่อวิดีโองานเกษียณ ผมก็เลยช่วยอาจารย์เค้าทำตั้งแต่ประมาณ10โมง จนกระทั่งประมาณ เที่ยงๆ จารย์เค้าก็ถามว่า กินไรมั้ย ผมก็เลยบอกว่า กินไรก็ได้ฮะ จารย์บอกไม่เอาๆบอกมาเดะเลี้ยง (แอบคิดในใจว่าแปลกๆ) ผมก็เลยบอกว่าแล้วแต่จารย์เลยฮะ จารย์เค้าเลยพาลงไปนั่งรถแล้วพาไปกินอาหารนอกโรงเรียน แล้วจุดโมเม้นสำคัญก้อขึ้นเพราะว่าจารย์เค้าบอกว่า สุขสันต์วันเกิดนะ(พร้อมกับพูดชื่อเล่นเรา) เป็นช่วงโมเม้นที่ยิ้มแก้มปริ เกือบเก็บไม่อยู่ เพราะถ้าจำไม่ผิดจารย์เค้าเรียกชื่อเล่นเราเป็นครั้งแรกด้วยมั้ง ทำให้รู้สึกสนิทขึ้นไปอีก :D แล้วก็กลับมาที่โรงเรียนมาตัดวิดีโอต่อ ตอนนั้นในห้องพักครูจะมีแค่ผมกะจารย์ผมก็นั่งเกร็งๆไป เขินๆอายๆทำตัวไม่ถูกแล้ว ณ ตอนนั้น แทบบ้า 55   จนประมาณ4โมงเย็น ผมก็ยังตัดวิดีโอไม่เสร็จ จารย์ก็เลยบอกว่าพรุ่งนี้ว่างมั้ย  ผมจะมัวรีรอช้าอยู่ใยตอบกลับไปในทันใดว่า "ว่างครับ" เท่านั้นแหละวันรุ่งขึ้น10โมงก็มาที่ โรงเรียนต่อเพื่อช่วยตัดต่อวิดีโอ แต่ว่าวันนี้ไคของจารย์แล้วตัดต่อไปอยู่ในห้องปลีกย่อยของอาจารย์เค้า ส่วนจารย์ก็นั่งอยู่ข้างนอกติวเด็ก  โมเม้นตอนนั้นก็ม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่นะสิเพราะว่าครูคนอื่นเค้าอยู่ด้วย จะเปิดเพลง มองจารย์ หรือจะคุยกะจารย์ก้อมะสะดวกทะไหร่ แถมยังมีเด็กมต้น มาให้จารย์ติวอีก ผมก็เลยนั่งอยู่หน้าโน้ตบุรู้สึกเสียใจนิดๆก็แบบอยากอยู่ใกล้ๆอะ เข้าใจใช่มะ :p  จนประมาณบ่ายสองโมงทุกคนกลับไปหมดละเหลือผมกับจารย์แค่สองคนเหมือนเดิม พร้อมกับพายุฝนตกกระหน่ำ บรรยากาศเย็นสบายพร้อมเสียงฟ้าร้องตอนนั้นผมก็นั่งตัดวิดีโอ แต่ว่าตอนนั้นจารย์ก้ออยู่ในห้องย่อยกะผมด้วย แล้วจารย์เค้าก้อร้อง ฮัมเพลง ไรนี่แหละไม่รู้จัก รู้แต่ว่าเพราะดีต่อให้ร้องไม่เพราะ ผมก็จะบอกว่าเพราะ :D   จนกระทั่งผมตัดวิดีโอเสร็จ เอาให้จารย์ดู ตอนที่จารย์มาดูนี่แหละผมนี่เกร็งเลย เพราะผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ใช่มะ แล้วจารย์เค้าก็มายืนดูแล้วก้มมาข้างๆ อีกนิดเดียวแก้มก็จะแนบอยู่ละ โอ้โหตอนนั้นแบบว่า มือหงิกเท้างอ ปากนี่ต้องกัดฟันไว้เลย เขินจนไม่รู้จะเขินยังไง นั่งเกร็งแบบถ้านึกถึงก็คงจะเป็นก้อนหินเลยหละ 555 อยู่แบบนั้นประมาณ 15นาที ที่จารย์เค้ามาดู หลังจากนั้นก็เรนเดอไฟล์แล้วก็กลับบ้านตามปกติ :D    ประมาณ2สัปดาห์จารย์เค้าก็มาชวนพาไป       เดินดูนั่งเรียนในค่ายสอวน(อาจารย์เค้าสนิทกับคนสอนในค่ายสอวน) ผมก็เลยรีบตอบตกลงไปเพราะคิดว่าอาจารย์เป็นคนไปส่งและก็น่าจะได้อยู่กับอาจารย์เกือบทั้งวัน :D  แต่สิ่งที่คิดไว้ก็ไม่ค่อยตรงกับทีหวังไว้สักเท่าไหร่เพราะตอนนั่งเรียนผมนั่งข้างหน้าส่วนจารย์นั่งอยู่ข้างหลังเท่ากับว่าเวลา4ชั่วโมงผมต้องนั่งฟังเรื่องที่เกือบจะเข้าใจและไม่ได้นั่งคุยกับอาจารย์จนเที่ยงผมก็ขอกลับบ้านจารย์เค้าก็เลยบอกว่าเดะพาไปส่งแถวแมคโครก็ใช้เวลาเดินทางไปประมาณชั่วโมงนึง แต่ในหนึ่งชั่วโมงนั้นผมคุยกับอาจารย์เพียงแค่ไม่ถีงห้านาที เศร้า T T ภายในห้านาทีจารย์เค้าเป็นคนชวนคุยหมดเลย(เท่าที่จำได้ก็จะถามว่าบ้านอยู่แถวไหนอะไรประมาณนี้ทำให้รู้สึกเหมือนจารย์อยากรู้จักเรามากขึ้น//มโนไปเอง55) เพราะผมไม่กล้าที่จะคุยและไม่รู้จะพูดเรื่องไรดี แต่ทั้งทีภายในใจล้วนเต็มไปด้วยร้อยหมื่นคำพูดที่อยากจะคุย พอถึงแมคโครผมก็เลยบอกว่าลงตรงนี้ก็ได้ฮะเดะผมจะไปหาไรกินพอดีจารย์เค้าก้อเลยบอกว่าไปกินด้วยกันก็ได้หิวเหมือนกัน ก็เลยเดินหาร้านแถวนั้นตอนแรกว่าจะเข้าkfcแต่มันบำรุงยุ ก็เลยแวะไปร้ายเตี๋ยวแถวๆนั้น ก็สั่งตามปกติตอนแรกไม่ได้มองราคา พอมาถึงก็งงว่าทำไมจานเล็กจิ๋วเดียวเลยเห็นป้ายราคา15บาท ก็เลยหายงง พอกินเสร็จจารย์เค้าก้อแซวว่าอิ่มมั้ยสั่งเพิ่มได้ เพราะจารย์เค้ารู้ว่าผมกินเยอะ :D ผมก็เลยบอกไม่เป็นไรฮะเดะผมแวะเวนเซ่นต่อแต่ก็เข้าไปพร้อมกะจารย์และก็สั่งเหมือนกัน:D ตอนรอไอติมผมก็คุยกะจารย์นิดหน่อยเพราะไม่รู้จะชวนคุยไงดีหลังจากนั้นผมก็แยกย้ายกับบ้านเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น T T หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ก็ถึงวันแข่งตอนแรกผมก็กะไว้ว่ามีแค่ทีมน้องและทีมผม และก็ชวนอาจารย์คุยไปเตรียมคำพูดไรไว้หมดละแต่พอถึงเวลาจริงดันมีทีมพี่มาด้วยและพี่เค้าก็นั่งข้างอาจารย์ผมก็ได้เพียงแค่นั่งข้างหลังเห็นแค่ผมอยู่รำไร T T และอาจารย์เค้าก็คุยกะพี่เกือบทั้งทางผมก็ทำได้แค่อิจฉาในใจนั่งก้มหน้าก้มตาทำเป็นหลับอยู่ จนแข่งเสร็จถึงโรงเรียนก็คิดว่าน่าจะมีไรเกิดขึ้นนิดหน่อยแต่ดันไม่มี ทุกคนแยกย้ายกันกลับ ผมกับอาจารย์จากลากันเพียงแค่สามวินาทีและไร้ซึ่งคำพูดใดๆ ซึ่งเป็นช่วงที่ผมแอบเสียใจนิดๆ แต่ก็ไม่เป็นไรได้แค่นี้ก็ดีแค่ไหนละ จนผ่านไปประมาณเกือบเดือนก็เข้าจะเข้าถึงวันเกิดอาจารย์ละผมก็เลยไปเดินหาซื้อตุ๊กตา...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

พักเรื่องไว้ก่อน คนเขียนจะหลับแล้วT ^ T เดี๋ยวมาเขียนต่อนะฮับ

ปล.อันนี้เป็นกระทู้แรกบนโลกไซเบอผิดพลาดยังไงหรือไม่สนุกยังไงก็ขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะฮะ แต่ว่าอันนี้เป็นเรื่องจริงของเด็กนักเรียนที่แอบชอบอาจารย์และทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่ก็เพียงแค่อยากระบาย ปล.ซ้อนปล. จะยาวไปมัย้55

Comments

[may horannn]

น่ารักเฟ่อออร์

สู้ๆคับบบ

[ImYoonAh]

ขอบคุนครับ ผมจะแอบชอบงี้ต่อไปแหละ ใกล้ถึงวันเกิดอาจารย์ละเดะเล่าเรื่องต่อ 55

[may horannn]

เราจะรอน้าาาาา

[ฤนนท๘ฤนนท]

ช่วงนี้หนูก็ชอบครูนักศึกษาอยู่เหมือนกัน........(ครูนักศึกษาชาย)..........