(มาแชร์กัน) ประโยคไหนในนิยายของคุณที่ชอบมากที่สุด/คิดว่าเด็ดที่สุด
ตั้งกระทู้ใหม่
ของเรามีอยู่ 3 ประโยค
ประโยคแรก
"ในโลกนี้มีอยู่หลายคนที่ไม่เคยได้สัมผัสคำว่ารัก บางคนอยากจะรัก แต่ไม่มีความสามารถที่จะรัก บางคนไม่เหลือหัวใจที่จะรัก... อย่างน้อยคุณก็ยังดีกว่าพวกเขา ถึงแม้มันจะไม่สมหวัง ถึงแม้มันจบลงด้วยความเจ็บปวด แต่ครั้งหนึ่งในชีวิตคุณก็ได้รู้จักรักแท้"
ประโยคที่สอง
"ตอนที่ยังเด็กผมเคยคิดว่าหัวใจเป็นจุดอ่อนที่สุดของคนเรา แต่ในวันนี้เมื่อได้ผ่านโลกมามากมายแล้ว ผมเพิ่งรู้ว่ามันเป็นจุดแข็ง เป็นเพราะความรัก ผมถึงต่อสู้ทั้งๆที่รู้ว่าแทบไม่มีทางรอด แม้ว่าหนทางข้างหน้าจะริบหรี่เพียงใดก็ไม่มีวันที่จะถอดใจหรือยอมแพ้ ความรักทำให้ผมเข้มแข็งและเอาชนะความกลัวของตัวเองได้ พวกเขาเป็นครอบครัว เป็นเพื่อนของผม และผมจะไม่มีวันยอมให้ใครมาทำร้ายคนที่ผมรักเด็ดขาด"
ประโยคที่สาม อันนี้ชอบสุด
"แมวนี่มันก็น่ารักดี อยากเลี้ยงบ้าง แต่ไม่รู้จะไปซื้อที่ไหน"
"ถ้าอยากได้จริงๆก็ไม่ต้องซื้อหรอกนะ เก็บตามถนนเอาก็ได้ ตัวนี้ก็ไปเจอตอนที่มันถูกรถชนหน่ะ ก็เก็บมารักษาจนหายดี"
"เหรอ ฉันไม่อยากจะเสียเงินรักษาแมวที่ยังไม่ได้เลี้ยง ไปซื้อที่มันสุขภาพดีจะดีกว่า"
"เฮ้ย อย่างนี้เรียกว่ารักแมวจริงเหรอ ถ้าเลี้ยงๆไปแล้วมันป่วยจะทำไงหล่ะ ยังไงก็ต้องพาไปรักษา"
"ถ้ายังงั้นก็ต้องพาไปรักษาอยู่แล้วสิ เป็นแมวของเรานิ แต่ฉันไม่อยากจะเสียเงินทองมากมายตั้งแต่เก็บมาเลี้ยงหรอกนะ"
"แต่ถ้าเราไปช่วยมันตอนบาดเจ็บหรือป่วย มันจะรักเรามากกว่านะ เหมือนมันรู้ว่าเราเป็นคนช่วยชีวิตมัน"
"ยังไงก็เถอะ ถ้ายังไม่เคยมีความผูกพันธ์กันก็ไม่เห็นจะต้องช่วยเหลืออะไรมากมายเลย นายก็คนดีเกินไป"
ที่ชอบอันนี้เพราะมันบ่งบอกนิสัยของทั้งสองคนได้ค่อนข้างดี ว่าคนหนึ่งใจดีช่วยเหลือคนโดยไม่ต้องการผลตอบแทน ส่วนอีกคนต้องมีผลประโยชน์ร่วมก่อนถึงยอมช่วย
แล้วประโยคเด็ดในนิยายแต่ละคนคือประโยคอะไรกันบ้างคะ ลองมาแชร์กันเถอะ
Megan Ignacia
20 ธ.ค. 58 เวลา 18:39 น.
3,439
views
69 ความคิดเห็น
" นายคิดจะล้างคราบสกปรกด้วยน้ำเน่า.. คิดเหรอว่ามันจะมีอะไรดีขึ้น "
จำไม่ได้เหมือนกันว่ามาจากไหนนะครับ อาจจะเป็น
พล็อตในหัวเนี่ยละแต่มันนานมากแล้ว เป็นเรื่องเกี่ยวกับ
การแก้ปัญหาด้วยกำลัง แรงมาแรงกลับ ที่ไม่ช่วยให้
อะไรดีขึ้นได้เลย เพราะเราเองก็ทำตัวไม่ต่างกับอีกฝ่าย
ที่เราไปยัดเยียดความเป็นฝ่ายผิดให้
ชอบมากประโยคนี้ รักเลย อิอิ
มีหลายคำพูดมากเลยขอรับ
ตัวอย่างเช่นจากบทที่ 4
"พยัคฆ์คือความแข็งแกร่งและความน่าเกรงขาม ส่วนมังกรคือความมีอำนาจ แต่ถ้าคนเรามีแต่อำนาจแต่ไร้ซึ้งความแข็งแกร่งและความน่าเกรงขาม...ก็เป็นแค่คนธรรมดาหาใช่ผู้นำ"
มีอีกเยอะครับ เอามาแค่นี้ก่อนล่ะกัน
อันนี้ยังไม่ได้ลงเด็กดีนะ คิดไว้เฉยๆ
" ฉันเกลียดนายที่ยังมีดวงตาอยู่ ฉันอิจฉานายที่ที่ยังสามารถเห็นความสวยงามของโลกใบนี้ แต่ฉันก็กลัวนายจะกลายเป็นแบบฉัน... "
บอกเลย ดราม่า
พี่ไม่ได้มาเล่นๆ
strong strong strong
look at me!!!!
555
2. “ทุกสิ่งมันมีเกิดขึ้น มันก็ต้องมีวันพังทลายลง ทุกคนต้องหายใจ ทั้งที่รู้ดีว่าวันหนึ่งก็ต้องตาย ทุกคนมีความรัก ทั้งที่วันหนึ่งก็ต้องผิดหวังเสียใจ แต่มันก็คุ้มแล้วไม่ใช่เหรอคะกับการเกิดมาเป็นมนุษย์คนหนึ่ง”
สปอยล์...
3. “บอกเนลด้า ว่าเธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยมี”
ขอโทษที่ใส่สปอยล์ช้าไป... -w-
อ๊อยยยย ซึ้งโดนใจทุกประโยคเลยค่ะ
ประโยคสุดท้ายดูเศร้าๆ
ประโยคสุดท้าย คนที่พูดกำลังจะตายค่ะ และตัวละครนี้เราใส่คาแรกเตอร์เราลงไป เพื่อนสนิทที่ชื่อเนลด้าก็คือคาแรกเตอร์เพื่อนสนิทในชีวิตจริงของเราจริงๆ เหมือนกัน
ชอบอ่ะ
ประโยคที่สามสปอยล์อะพี่ซอ ยังอ่านไม่จบเลย ม่ายยยย TOT
ประโยคแรก โอ่ยยยยยยยยยยย เขินแรง -///////////////-
@ท่านอัศวินเกราะเหล็ก ขอบคุณค่าาาา
@ลูน อ่าว ร่วง นี่ต้องใส่สปอยล์มั้ย อ่อ ไม่ทันละ 5555555555555
@เดียร์ ใจเยๆ 55555555555
" คนเราจะมีแผนชั่วได้วันละกี่แผน"
" วา!!!"
" ผมเลอิส กลีเซอ เฟอรอส อายุ 16 ปี "
" แม่อยากให้หนูเข้ามหาวิทยาลัยแมคเคนเซนนะจ้ะ"
" หั่นหนี"
" ใครมีซอสบ้าง มารายงานตัวด่วน"
" Per aspera ad astra"
" เป็นผู้หญิงอย่าหยุดสวยถ้าไม่สวยก็หยุดเถอะ"
" ผู้ชายโลกโบราณ..."
" ยัยบ๊องใจเย็น! " " งึมๆ"
" ท่านโครนอส..."
แล้วก็ " ขอโทษครับ ผมบริโภคกาแฟอยู่ "
แค่เห็นชื่อคุณ รู้เลยว่าต้องมีประโยค ผมบริโภคกาแฟอยู่ แน่ๆ 555
ไม่พลาดๆ
ประโยคแรกกับประโยคสุดท้ายพีคสุดละ ฮา...
" ขอให้แรงโน้มถ่วงดึงต่ำได้แค่ร่างกายของท่านเถิด จิตใจของมนุษย์เราไม่ควรตามลงไปด้วยเลย " โครนอสยิ้ม
" แต่ถ้าแกทำน้องสาวฉันเสียหายหรือร้องไห้ล่ะก็ แกไม่มีจักรวาลจะอยู่แน่นอน " ควอนแจ
" ภาพสามารถแทนคำได้พันคำ แต่มันไม่ได้มีข้อบังคับว่า 'แคปชั่น' จะต้องพูดเกี่ยวกับภาพเสมอไปนะ " ยูกิโนะ
ปล แคปชั่น caption คำบรรยายใต้ภาพ
" ถ้าศัตรูของเรามีคุณธรรมและทำสิ่งถูกต้อง การอยู่ฝ่ายตรงข้ามแล้วทำตัวเป็นผู้ร้าย นั้นผิดกฎสำนักมารอวกาศ" ไพหลก พญามารอวกาศ
" สันดานบุรุษโลกโบราณเป็นดั่งโรคร้ายที่ไม่มีวันจะรักษาหาย " ราชินีเนเตเรส
" แม่เคยบอกว่า ยิ่งเขาหัวเราะเสียงดังได้เท่าไหร่ เขาก็จะร้องไห้ตาบวมได้เท่านั้น " เลอิส
ปล แต่ใช้คำพูดแม่
" มนุษย์เราลืมตามาดูจักรวาลทั้งน้ำตา ตอนจากไปสมควรจากไปด้วยรอยยิ้ม หน้าที่การร้องไห้ของข้ามันจบแล้ว นี่แหละการสืบทอดน้ำตาของกาลอวกาศ ศิษย์น้อง " เดแมน อาฟต้า มารปิศาจสายฟ้า
ของเรารีไรท์ไปได้นิดเดียวอยู่เลยค่ะ ;_;
"ฉันไม่อิจฉาคนที่สวยน้อยกว่าหรอก"
"ที่ที่เราเจอกันครั้งแรก...เพื่อนรัก"
"คนในไม่บอก...คนนอกก็ไม่รู้...ว่าไหม"
"สวัสดี เธอคงไม่คิดว่าฉันจะปล่อยให้เธอเข้าไปง่ายๆใช่ไหม"
"หวัดดี นายคงไม่คิดว่าฉันจะปล่อยให้นายหยุดฉันง่ายๆนะ"
ประมาณนี้ละมั้งคะ '_'
ชอบบบบ
"ฉันหลงใหลในตัวตนของนาย"
"ความยุติธรรมเหรอ...ไม่รู้สิ เพราะตื่นขึ้นมาก็มีคนยื่นมีดมาให้ฉันแล้ว"
"บางทีสิ่งที่ผมต้องการอาจจะมีแค่คุณเท่านั้น"
"อย่ามาคิดว่าตัวเองจะเข้าใจทุกอย่างไปหน่อยเลย นายไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ้ำ"
"มนุษย์คือสิ่งมีชีวิตที่เอาแต่ใจจังเลยนะ เพียงแค่กำหนดว่าอะไรมีค่าบนโลกก็พร้อมใจกันละทิ้งเพื่อนมนุษย์แล้ว"
กลิ่นดราม่ามาเต็ม... TT
ชอบประโยคสอง หึๆ
สงครามไม่เคยทำให้เรายิ่งใหญ่ แต่ประวัติศาสตร์จะทำให้เรายิ่งใหญ่
"ถ้าตัดมันออกจากชีวิตไม่ได้จริงๆ พี่อยากให้เราเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ เป็นยอมรับแล้วอยู่กับมันอย่างมีความสุขจะได้ไหม"
เป็นประโยคที่พระเอกบอกกับนางเอก ซึ่งมีปมด้อยค่ะ
เริ่ดมาก เห็นด้วยเลยค่ะ
เยอะหน่อย ใส่สปอยนะคะ
ของนางเอก “ในยามใดที่เจ้ามีความทุกข์ ก็ขอให้เจ้านึกถึงความสุข ถ้าเรื่องไหนที่นึกถึงแล้วทำให้เจ็บปวด เจ้าก็อย่าไปนึกถึงมัน ให้นึกถึงเรื่องที่มีความสุขเข้าไว้ และชีวิตเจ้าจะมีความสุขตามไปด้วย”
“ข้าใส่กระโปรงแบบนี้แท้ๆ เจ้ายังเข้าใจผิด นี่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าไม่มีสมองหรือเป็นเพราะหน้าตาของข้ากันแน่”
“เจ้านี่นะ นอกจากหน้าจะสาวแล้ว นิสัยยังสาวอีก แถมตายังถั่วอีกต่างหาก”
“ไม่เป็นไร ตราบใดที่พวกเราเป็นคู่หูกัน ข้านี่แหละจะคอยปกป้องเจ้าเอง”
-- ยังไม่ถึง--
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าก็จะอยู่เคียงข้างเจ้าและคอยปกป้องเจ้า ดังนั้นอย่าทำให้ความต้องการของข้าต้องสูญเปล่าเลยนะ.."
ของพระเอก
“ไม่ไปแล้วได้ไหม เจ้าบอกทางกลับบ้านข้ามาเถอะ ข้าจะไปหาสมุดมาบันทึกภูมิประเทศกับข้อควรรู้ที่เจ้าเพิ่งบอกให้ข้าฟัง”
“ข้าจะอึดอัดก็ตรงที่เจ้าหล่อกว่าข้าทั้งที่เป็นผู้หญิงนี่แหละ"
ของตัวละครที่จะมาแย่งชิงตำแหน่งพระเอก--- สปอยมาก เพราะอีกนานกว่าจะถึง แต่ช่างเถอะ ไม่ค่อยมีใครอ่าน
“ถ้าเป็นไปได้ ข้าก็อยากจะให้เจ้าอยู่ตรงหน้าข้าแบบนี้ต่อไป เพื่อที่ข้าจะได้สัมผัสเจ้า มองตาเจ้า ได้ยินเสียงของเจ้า.. ถ้าเป็นไปได้ ข้าก็อยากจะรั้งเจ้าเอาไว้ข้างกายของข้า ให้อยู่แบบนี้ตลอดไปจนกว่าดวงวิญญาณนี้จะแตกสลาย”
“แต่ข้าจะทำแบบนั้นไม่ได้ ความรู้สึกที่ข้ามีต่อเจ้ามันมากเกินกว่าที่จะยอมเห็นแก่ตัวและรั้งเจ้าเอาไว้"
“การที่ได้พบกับเจ้าอีกครั้งมันคือความฝันที่ข้าอยากให้เป็นความจริง แต่ถ้าความจริงมันจะโหดร้ายกับเจ้าแบบนี้ ข้าขอยอมแลกทุกอย่างในชีวิตข้าเพื่อเปลี่ยนให้มันเป็นความฝัน … เป็นเรื่องราวที่ไม่เคยเกิดขึ้น”
-- เรื่องนี้สมควรเปลี่ยนพระเอกสินะ --
ส่วนอีกเรื่องนึง ยังไม่ถึงเหมือนกันค่ะ แต่จะมีตัวละครนึงพูดราวๆ นี้
"ผลไม้สีแดงมีประโยชน์ต่อสายตา น่าเสียดายนะคะที่เลือดไม่ใช่ผลไม้น่ะ"
ทำไมช่วงนี้ใส่สปอยยากจังคะ T^T
"ถ้าอดีตมันทำให้เจ็บปวดเราก็ควรจะลืมมันซะอย่าย้อนกลับไปหามันอีก"เป็นประโยคที่นางเอกบอกกับพระเอกที่จำเรื่องราวของเธอไม่ได้(เพราะความจำเสื่อม)
"คนเรานี้ก็แปลกชอบที่จะดูความจริงในใจของตัวเองผ่านกระจก แต่ไม่ชอบเอ่ยมันออกมา จนต้องสูญเสียมันไปแล้วถึงมานั่งนึกเสียใจภายหลัง"คำพูดของชายชราที่บอกกับนางเอกที่ถามหากระจกสะท้อนใจ(ภาพความจริงที่อยู่ในใจปรากฏขึ้นในกระจก)
อันนี้ก็ชอบค่ะ
แหะรู้สึกจะเยอะเหมือนกันที่ชอบ
มีอีกประโยคหนึ่งที่ชอบ ลืมไปได้ไง นี่เป็นประโยคแรกๆที่แต่งเลยนะ
"มีคนบอกว่าความทรงจำเป็นเหมือนของขวัญ มันทำให้เราจดจำช่วงเวลาที่มีความสุข ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับคนที่รัก...แต่บางทีความทรงจำนะเป็นเหมือนคำสาป...เคยไหมที่ต้องทนทุกข์เพราะเรื่องในอดีตที่ตามมาหลอกหลอนอยู่ตลอด เหมือนเป็นสายใยบางอย่างที่ยึดเราไว้กับอดีตที่แสนจะโหดร้าย.."
มีอยู่หนึ่งประโยคค่ะ
"นายเคยได้ยินคำคำนี้มั้ย ธรรามชาติของดวงตาไม่สามารถมองทะลุได้ถึงหัวใจ ดังนั้นถ้านายจะตัดสินหัวใจของใครก็ไม่ควรจะใช้แค่สายตา"
เรื่องปัจจุบันยังไม่มีประโยคไหนพีคๆ เท่าไหร่ค่ะ เพราะเราเขิน ไม่ค่อยกล้าใส่คำคมให้ตัวละคร เพราะมันดูเกร่อๆ ยังไงก็ไม่รู้ ที่ชอบที่สุดน่าจะประโยคนี้ค่ะ
ถ้าเธอเริ่มอะไรสักอย่างอย่างไม่ถูกต้องแล้วละก็ เธอก็ไม่ควรคาดหวังให้มันจบลงด้วยดีหรอก
แต่เรื่องหน้ากะจะลงเต็มที่มากค่ะ เพราะเรากะจะแต่งนิยายแนวล้อเลียน จะเอาคำพูดคมๆ cheesy เชย ไม่เข้ากับสถานการณ์ยัดปากตัวละครให้หมดเลย (ถ้าได้เขียนนะ555)
สู้ๆค่ะ ^^
ตอบผิดที่ -_-"
"จบจากการฆ่าแมลง ตะวันต้องให้รางวัลโซเฟียให้เท่ากับจำนวนแมลงที่โซเฟียกำจัดด้วยนะคะ"
ตะวัน = พระเอก
โซเฟีย = นางเอก(หมายเลข3) นิสัยนางเสือป่า
ประโยคในที่นี้หมายถึง แบบว่า... เสร็จภารกิจแล้ว... เรามา... นั้นแหละ
//ประโยคที่ชอบ สะท้อนถึงนิสัยคนแต่งเลยแหะ
///สุดท้ายไม่มีใครได้แอ้มพระเอก (บอกไว้ เดี๋ยวนึกว่านิยาย 18+)
"แม้ว่าจะเป็นเส้นทางที่ลำบากยากเข็นเพียงใด แม้ว่าพวกเราทรยศอาณาจักรแห่งนี้
แต่ว่ามันไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้ทรยศต่อทุกคนที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรแห่งนี้ ทุกคนล้วนเท่าเทียม
ไม่มีการแบ่งแยกระหว่างชนชั้นไม่มีการแบ่งแยกระหว่างความแตกต่าง ทุกคนล้วนมีเจตจำนงค์ในการมีชีวิตอยู่!!"
"คนที่ร้องไห้อาจเป็นฉันมากกว่า.. การหันคมดาบใส่คนที่ควรปกป้องแบบนี้... แต่ก็นะ... ขอบคุณ...ที่คอยเป็นครอบครัวฉันจนวาระสุดท้าย แล้วก็อย่าลืมที่จะปกป้องใครสักคนล่ะ..."เท่าที่ดูเป็นบทพูดที่ดูทรงพลังที่สุดเท่าที่เขียนมาแล้วล่ะครับ...
สปอยเล็กๆ
ของผมคำพูดคมๆ ยังไม่ค่อยพีคเท่าไหร่ครับ แต่มีคำพูดนึงพูดแล้วพระเอกดูมีออร่าแห่งพ่อพระเสียจริงๆ
“ทั้งที่ผมทำไม่ดีกับพวกคุณ แต่ทำไมคุณถึงยอมเสี่ยงชีวิตช่วยผมล่ะครับ”
“สำหรับผมแล้วทุกชีวิตมีความสำคัญเหมือนกันหมดล่ะครับ”
ออร่าออกจริงๆค่ะ วิ้งเลยย
ประโยคแรก
"ขอโทษ...ขอโทษที่ฉันไม่ได้เป็นแบบที่เธอต้องการ ขอโทษที่เกิดมาแบบนี้" หยดน้ำตาไหลรินอาบแก้มเด็กสาว เสียงสะอื้นดังขึ้นเรื่อยๆไม่หยุด หากแต่เธอยังคงฝืนใจเอื้อนเอ่ยต่อไป
"ขอโทษที่ฉันเป็นผู้ชายไม่ได้...ขอโทษที่ฉันรักเธอ"
ประโยค 2
ภาพในอดีตฉายเข้ามาในหัวของหญิงสาว วันนั้น..ใช่ เสียงหวานราวกับเทพธิดาดังก้องภายในหัว ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลาง หวนสู่วันแรกในชีวิต
'เอลลีน เมื่อลูกโตขึ้นแล้วลูกอาจต้องเผชิญกับหลายสิ่งที่อันตราย มันอาจน่ากลัวจนทำให้ลูกร้องไห้ แต่จำไว้นะ...จะมีคนอยู่เคียงข้างลูกเสมอ พอถึงวันนั้นรักษาพวกเขาไว้ให้ดี...' หญิงสาวพูดกับทารกในอ้อมกอดที่กำลังอยู่ในห้วงนิทรา หยดน้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทางเธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเพื่อไม่ให้บุตรสาวตื่น
'บางครั้ง ฮึก...ลูกอาจต้องตัดสินใจปัญหาที่ใหญ่มาก แต่ถึงอย่างนั้น ฮึก..แม่ แม่อยากให้ลูกเลือกในทางของตัวเอง ถึง ถึงแม้ว่าคนทั้งโลกจะหันหลังให้ลูกก็ตาม ถึงจะโดนต่อว่า ดูถูก เหยียดหยามแค่ไหน แต่ว่าลูก...' ผู้เป็นมารดากล่าวยืดยาวราวกับเป็นคำสั่งเสีย อีกไม่กี่ชั่วโมงเธอก็จะถูกพรากจากทารกในอ้อมแขนนี้ หยาดน้ำตาหลั่งรินทั่วในหน้า พวงแก้มและดวงเนตรสวยแต่งแต้มไปด้วยสีแดงจากการร้องไห้
"ดังนั้น ฉันน่ะ..จะไม่ยอมแพ้" หญิงสาวกล่าวกับตนเอง ดวงเนตรสีทมิฬเบิกขึ้นอีกครา นัยน์ตาในครั้งนี้ฉายแววมุ่งมั่นมากกว่าคร้งไหน
...แม่รักลูกนะ เอลลีน
ประโยคที่ 3
"พวกเรากลับกันเถอะ ทั้งท่านและข้าต่างเป็นกษัตริย์ทั้งคู่ การที่ท่านอยากจะเป็นหัวขโมยน่ะมันไม่ใช่เรื่องเลยนะ" ชายผมทองพยายามเกลี้ยกล่อม หากจะให้คนตรงหน้าอยู่ในฐานะหัวขโมยล่ะก็...ข้าไม่ยอมแน่
"แต่มันคือความฝันของฉัน..." ชายหนุ่มยืนกรานด้วยสายตาจริงจังไม่แพ้กัน
"ท่านมันเห็นแก่ตัว.." เสียงเรียบเอ่ยขัด หากแต่แฝงไปด้วยความดุดัน
"..."
"ท่านจะทอดทิ้งประชาชน อาณาจักรและความรับผิดชอบ เพื่อไปเป็นหัวขโมยเนี่ยนะ!"
"นายต่างหากมาชาเล่...ที่เห็นแก่ตัว" คราวนี้ลีโอเนลเอ่ยขึ้นบ้าง คนผมทองชะงักเล็กน้อยด้วยความตกใจ
...อะไรกัน?
"ท่านว่าอะไรนะ?'
"ถ้าแค่สัญญากับคนสองสามคนยังทำไม่ได้ ยังคิดที่จะเป็นกษัตริย์อีกรึไง! ที่สัญญาว่าจะกลับไปพร้อมกันนายก็แค่โกหกเพื่อหาทางเอาตัวรอด ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเมื่อคืนนายพูดอะไรกับเอลลีน แต่ถ้าแค่สัญญาที่ให้กับโคบาส ลูอิสยังทำไม่ได้ล่ะก็...นายก็ไม่มีหน้าเรียกตัวเองว่ากษัตริย์หรอกน่า!!" เสียงตะโกนด้วยความโกรธาที่ซ่อนเร้นภายในจิตใจของเด็กหนุ่มได้แสดงออกมาประจักษ์ต่อหน้าคนผมทอง ลีโอเนลหมุนตัวกลับพร้อมวิ่งหนีทันที ทิ้งให้ร่างสูงเปี่ยมด้วยสติปัญญายืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
"ไง ไม่ได้หรอ?" เสียงหวานดังขึ้นมาทันทีจากด้านหลัง หญิงสาวในชุดสามัญชนคนธรรมดาโบกมือทักเล็กน้อย
"อือ"
"ช่างมันเถอะ ถ้านายจะกลับคนเดียวก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ไหนๆก็ซื้อตั๋วมาแล้วนี่" หญิงสาวยิ้มบางพลางชูกระดาษแผ่นเล็กสองใบขึ้นมา
"ไม่.."
"..." เอลลีนยังคงยืนรอฟังคำต่อไป
"ถ้าแค่คนสองสามคนข้ายังรักษาสัญญาไม่ได้ ข้าก็ไม่อาจเรียกตนเองว่ากษัตริย์ได้!" ราวกับคำปฏิญาณของชายหนุ่ม ร่างสูงหมุนตัวกลับพร้อมวิ่งออกไปทางเดียวกับลีโอเนล หญิงสาวลอบยิ้มออกมาเล็กน้อย นี่เป็น 'คำตอบ' ของพวกเขาสินะ
...ตัดสินใจได้ดีนี่ มาชาเล่
ทั้งหมดนี่มาจากนิยายตัวเองค่ะ เรื่องเดียวกันเลย อันที่จริงมันไม่ได้ดีขนาดที่จะบอกว่าอ่านแล้วซึ้งที่สุด แต่สำหรับเรามันเป็นคำพูดที่ ภูมิใจที่สุด เพราะเราได้คิดเอง แต่งเองและตัวละครของเราเท่านั้นที่จะสื่ออกมาได้ มันไม่ได้สวยหรูอะไร แต่มันคือเจตนาของเรา เราอยากสร้างสรรค์นิยายที่ทำให้ตัวเองมีความสุขและแบ่งปันให้คนอื่นมีความสุข เราเป็นแค่นัก(หัด)เขียน เลยยังคิดอะไรไม่ได้มาก นี่นับเป็นนิยายเรื่องแรกเลยก็ว่าได้ แต่เราจะสร้างนิยายที่ทำให้ทุกคนยิ้มออกมาให้ได้
ชอบประโยคแรกมากอ่ะ ขอชื่อเรื่องได้เปล่าคะ
'Bandit หัวขโมยแห่งโลเกเนส' ค่าาาา
ทั้งหมดเป็นประโยคที่ยังไม่ได้อัพนะคะ แต่จะลงแน่นอนค่าาา
http://writer.dek-d.com/threecolor03/writer/view.php?id=1405145
"จงอย่าเป็นคนดีประเภทชี้นิ้วกราดว่าคนอื่นเป็นคนชั่ว"
"ของฟรีไม่มีในโลก ไม่มีสิ่งใดที่ได้มาโดยไม่ต้องจ่ายค่าตอบแทน"
"ชีวิตพ่อแม่ให้มาอย่าทำลาย ถ้าอยากตายก็ไม่ต้องเกิดมา"
"ผมไม่ได้เจ้าชู้นะ แค่เอ็นดูทุกคนเท่านั้นเอง"
"คุณก็รู้ว่าผมเกิดมาเพื่ออะไร"
"..."
"ผมเกิดมาเพื่อเป็นแทนในสิ่งที่คุณไม่สามารถเป็นได้ ผมเกิดมาจากจินตนาการความคิดความต้องการของคุณ คุณคือผู้ที่สร้างผมขึ้นมา พระเจ้าเหรอ พวกเขาเรียกผมว่าพระเจ้าแต่กลับไม่รู้เลยว่าพระเจ้าอย่างผมก็ถูกสร้าง ถูกเชิดไม่ต่างจากพวกเขาเลย"
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?