นี่จะไม่ทนละนะ บรรยายพัฒนาขึ้นหรือยัง? วู๊ยยยยยย!
ตั้งกระทู้ใหม่
Etcsell
12 ก.พ. 59 เวลา 23:28 น.
709
views
8 ความคิดเห็น
เข้าไปอ่านแล้ว บรรยายดี แต่อยากถามว่ากำลังเขียนนิทานใช่ไหมคะ//ขอโทษค่ะ
ไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกฝีมือคนะคะ บรรยายดีจริงๆ แต่มันสั้นมาก สั้นเกินกว่าจะช่วยหาคำตอบได้ดีกว่าคำว่าบรรยายดีแล้วน่ะค่ะ
ถ้านิทาน ก็ดีนะครับ เพราะ ผมอยากให้คนทุกวัย อ่านเข้าใจง่ายๆดี
ตอนหนึ่งมันสั้นมากเกินกว่าจะเข้าใจจุดประสงค์ของตอนนั้นๆ ค่ะ หากยาวกว่านี้จะดีมาก แต่วิธีการเล่าดีแล้วค่ะ
ขอบคุณครับ กว่าจะพัฒนามาได้ นี่ก็เหนื่อยเหมือนกันครับ
ผมมีของอยากปล่อย แต่ดันไม่กล้า หรือ ไม่แน่ใจกับการบรรยายสักเท่าไร
เลยขอถาม เพื่อเรียกความมั่นใจ หรือ ติ เพื่อจะได้ปรับปรุง ในช่วงแรกๆ
ขอบคุณครับ ผมมีกำลังใจมากขึ้นเลย :)
มีคนเคยบอกเราว่า อย่ากังวลกับการบรรยายมากนักในนิยายเรื่องแรก เขียนให้จบเรื่องอย่างที่เราอยากจะเขียนก่อนค่ะ นิยายเราตอนเขียนลงครั้งแรกก็ไม่ได้บรรยายดีอะไร แต่เราอยากเขียนให้จบก่อน ตอนนี้เขียนจบแล้วก็มานั่งขัดเกลาสำนวนบรรยายอย่างที่อ่านมาจากนิยายหลายๆ เรื่อง ปรับใช้ให้เข้ากับตัวเอง
อยากให้ จขกท ใจเย็นๆ และค่อยๆ เขียนไปเถอะค่ะ ถ้ายังกังวลห่วงแก้ไขแบบนี้ นิยายจะไม่คืบหน้าพาลทำให้รู้สึกท้อเอาได้นะคะ ^^
ฮี่ๆ ผมก้าวข้ามความรู้สึกท้อไปได้แล้วครับ เหลือเพียงแต่ขัดเกลาฝีมือ
ผมรู้ว่า ฝีมือผมยังอ่อนหัดนัก แต่เมื่อมองในด้านจิตใจ ของนักเขียน
ซึ่งตัวผมเอง โดนมาเยอะจนท้อมาแล้ว สิ่งที่ผมกลัวมากที่สุดในการเขียน คือ
การที่ผมบรรยายตัวละคร บรรยากาศ การดำเนินเรื่อง มากกว่า 90% อีก10%
จะเป็นด้านขี้เกียจ และ กลัวมากกว่า (ผมเคยโดนด่ามาเยอะ จนไม่กล้าเขียน)
แต่เนื่องจาก เหมือนคนมีของมาพร้อมปล่อย จะอั้นเก็บไว้ ก็กระไรอยู่ ก็ต้องมีออกมามั่ง
เหมือนกับ คนที่ปวดท้องหนัก เพื่อจะเอาของออกมา แต่กลั้นไม่อยู่ จึงผายลมแทน
(นี่เปรียบเทียบยิ่งกว่า ดิจิตอล) มันก็คล้ายๆกัน นักแล
การเขียนก็คือการเรียนรู้ตลอดชีวิตนั้นแหละ
ถามว่าพัฒนาไหม พัฒนาขึ้น
แต่ไม่อยากให้หยุดแค่นี้ เขียนไปเรื่อยๆ อ่านนิยายไปด้วย จะได้รู้ว่าเราพลาดตรงไหน แล้วก็ปรับแก้ หรือจะยืนยันในรูปแบบนี้ก็ได้ ไม่ผิดเหมือนกัน
.......
ผมเขียนมาก็หลายปี ยังไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองบรรยายได้ดีเลยนะ
ไหงคิดว่าการบรรยายมันพัฒนาเร็วขนาดนั้นล่ะ 3 4 ปีโน้นค่อยมาวัดกันใหม่
เขียนไปเรื่อยๆ อย่าเพิ่งวัดอะไรกันตอนนี้ มันไวไป
อืมม คาเมะไม่รู้หรอกนะ ว่าเมื่อก่อนท่านเขียนยังไง แต่คิดว่าการเขียนของท่านอยู่ในระดับที่ดีเลยทีเดียวค่ะ แต่ในความรู้สึกนะ มันค่อนข้างสั้นค่ะ ยังไงก็ขอให้พัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ แล้วกันนะคะ
จะไม่ทน? ท่านเอย หากคนเขียนไม่ทน ท่านคาดหวังให้คนอ่านทนแทนหรือ?
ข้าน้อยเข้าใจว่าเคยเขียนไว้อยู่ (แต่บางทีคงไม่ได้อ่าน ลองหากระทู้เก่าที่ข้าน้อยตั้งดูว่า "Fiction กับ No n-Fiction ต่างกันตรงไหน" กะจะไม่ตอบอีกแล้ว แต่เห็นความพยายาม) ว่า ทักษะของ Fiction ต่างจาก Non-Fiction ตรงที่ Non-Fiction หากมีข้อมูลครบ ต่อให้เทคนิคการเขียนอ่อน แต่จุดประสงค์หลักคือเนื้อหาทำให้พอกล้อมแล้มไปได้ แต่ Fiction ไม่ใช่ ทุกทักษะ ไม่ว่าจะเป็นข้อมูล ลีลาการเล่าเรื่อง องค์ประกอบของ Fiction จะต้องหลอมรวมอย่างกลมกลืน ถ้าจะมีสิ่งที่โดดเด่น ก็เด้งออกมาไม่มากจากองค์ประกอบอื่น
บางทีท่านคงโดนคอมเมนต์ในเรื่องการบรรยายมาเยอะจนใจเสียเลยมุ่งมั่นกับการใช้ภาษา แต่ข้าน้อยบอกเลยว่า ท่านดูจะหลงทางอยู่ หมกมุ่นอยู่แต่ทักษะนี้โดยที่ความจริงแล้ว อย่างที่บอกไปทุกอย่างควร integrate กัน
เป้าหมายของท่านใกล้จนแทบกระแทกตาได้ และทำให้ท่านวนเวียนอยู่แต่ตรงนี้จนไปหาเป้าหมายที่ใหญ่กว่านั้นไม่ได้ เลยทำให้เขียนไม่กี่ตอนก็เลิก บางทีเรื่องนี้หากโดนโจมตีอีกก็เลิกอีกก็เป็นไปได้
ข้าน้อยขอบังอาจแนะนำในฐานะคนวิจารณ์สมัครเล่นตัวเล็กๆคนหนึ่งว่า ท่านควรตั้งเป้าหมายไกลกว่านี้ หาไม่จะวนในอ่าง ออกไปสู่แม่น้ำไม่ได้ ข้าน้อยขอเสนอวิธีนี้
1. เปลี่ยนจากความพยายามที่จะสรรหาวิธีการบรรยายให้ดีขึ้น มาเป็นตั้งเป้าหมายว่าท่านจะเขียนเรื่องนี้ให้จบ
2. ปิดไม่รับคอมเมนต์ใดๆ โฟกัสกับตัวเอง ถ้าท่านยังไม่รู้วิธีตั้งรับหรือกรองคอมเมนต์ก็อย่าเพิ่งปล่อยให้มันมาทำให้ไขว้เขว
3. จะมาตั้งถามที่บอร์ดก็เฉพาะท่านไปต่อไม่ได้จริงๆหลังจากที่ท่านเผชิญหน้ากับตัวเอง เมื่อนั้นจะมีคนมาช่วยตอบเองขอรับ แต่คำถามไม่ควรเกิดจากการแก้แล้วแก้อีกกับเรื่องเดิมๆ ข้าน้อยบอกตามตรงว่าไม่มีใครอดทนกับการให้ความช่วยเหลือซ้ำแล้วซ้ำเล่า ต้องคนสนิทหรือรักกันจริงถึงจะทำให้ แต่การวางตัวของท่านกับคนในบอร์ด น่าจะพอทำให้ท่านเดาได้ว่าจะได้รับความช่วยเหลือซ้ำๆมากน้อยแค่ไหนขอรับ
4. พยายามอย่าใส่ใจยอดวิว หรือถ้าดีที่สุด ท่านอย่าเพิ่งลงเรื่องที่นี่ ขอให้มุ่งมั่นกับงานตัวเองเพียงอย่างเดียวก่อน อย่าให้อะไรมาทำให้วอกแวกดีที่สุด ไม่อย่างนั้นเรื่องที่เกิดจากความตั้งใจของท่านจะออกนอกเส้นทางได้ เมื่อเขียนจบค่อยมาลง แล้วตอนนั้นคอมเมนต์ที่ท่านได้รับ จะใช้การได้มากกว่าตอนที่เรื่องยังเขียนไม่จบ
สุดท้าย ด่านใหญ่ที่นักเขียนต้องข้ามผ่านคือการเขียนให้จบ บางครั้งคนที่เขียนมา 4-5 ปียังไม่จบสักเรื่องก็มี การเขียนจบจะทำให้ท่านเรียนรู้ว่าจะ blend องค์ประกอบของ Fiction ยังไง เป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน ไม่มีใครบอกสูตรชั่งตวงวัดได้ ดังนั้นระยะเวลาของการพัฒนาของนักเขียนคนหนึ่ง วัดกันเมื่อเรื่องนั้นจบขอรับ แต่นี่เพียงแค่ตอนเดียวมาถามถึงเรื่องการพัฒนา คงเป็นคำถามทึ่ตอบได้ยากยิ่งยวด
ไปเขียนให้จบมาก่อนแล้วค่อยมาถามนะขอรับ ตอนนั้นบางทีข้าน้อยเชื่อว่าท่านคงไม่ต้องการคำตอบคนในบอร์ดเพราะท่านจะรู้ตัวเองดีที่สุดว่าท่านก้าวไปได้ไกลขนาดไหน
วิธีที่ข้าน้อยแนะนำทำได้ค่อนข้างยากเพราะต้องใช้ความพยายามและวินัยสูง แต่เห็นท่านพยายามปรับปรุงผลงานและท่านบอกท่านไม่ใช่เด็กแล้ว ข้าน้อยเลยเชื่อว่าท่านจะมีความอดทนที่จะผ่านมันไปได้กับ 4 ข้อข้างต้นขอรับ
ปล. ข้าน้อยแนะนำไปหมดแล้ว หากเห็นกระทู้ของท่านในเร็ววันที่ถามถึงการพัฒนาชั่วหนึ่งตอน หรือถามเกี่ยวกับการบรรยายของท่านอีก คงไม่เข้ามาตอบอะไรอีกแล้ว ถือว่าบอกไปแล้วในคห.นี้ เป็นหน้าที่ของท่านที่ต้องไปเรียนรู้เอาเอง แต่ถ้ามาในเรื่องอื่นที่ดูเป็นคำถามแสดงพัฒนาการของท่าน ถ้าเห็นข้าน้อยจะมาช่วยตอบให้แน่นอนขอรับ
ขอบคุณมากๆนะครับ การเดินระยะไกล ด้องมั่นใจในก้าวแรกก่อน
ที่ผ่านมาประสบการ์ณมันสอนให้ผมรู้ว่า ต่อให้เดินเป็นพันลี้ ถ้าไม่มั่นใจ ไม่มีเป้าหมาย
ในก้าวแรก ก็จะวิ่งสับสน จนสุดท้าย ก็ต้อง จบชีวิตลงในสักวัน
ผมจะถาม กระทู้นี้ เพื่อให้โดนวิจาร์ณอยู่แล้ว จะได้ ปรับปรุง แต่ก็ไม่ใช่ว่าตัวเอง เจ๋งหรอกนะ
แต่กระผมเชื่อว่า จะมี นักเขียนที่อาจมองเห็นข้อผิดพลาด จากนักเขียนมือใหม่ที่มองไม่เห็น(เช็คแล้ว)
ดังนั่น ผมเชื่อว่า การมีเป้าหมาย และ มีความมั่นใจ เสริมด้วย ข้อผิดพลาดที่ผ่านมา มันจะช่วยให้
ตัวของผู้เขียน วิ่งไปไกลกว่า ผู้ที่ ไม่เคยถาม ไม่เคยเรียนรู้ ไหลไปเรื่อยๆ อย่างแน่นอน สวัสดรครับ :)
เป็นความเห็นที่จริงใจโคตรอะ
เอ่อ...เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ อยากให้บรรยายลักษณะท่าทางหรือความคิดของตัวละครหลังบทสนทนาด้วย ก็น่าจะช่วยได้นะคะ แต่การเขียนของท่านดีขึ้นมากเลยค่ะ สู้ๆนะคะ ค่อยๆเขียนอยากเขียนอะไรก็เขียนไปก่อน อย่าไปกดดันตัวเองให้มากนัก เดี๋ยวก็จะจับทางการเขียนของตัวเองได้เอง
ง่า จะพยายามลองดูละกันครับ (อันนี้ขอบอกว่า หินเลยทีเดียว )
ในส่วนของ บรรยายลักษณะท่าทางหรือความคิดของตัวละครหลังบทสนทนา
จะลองไปใช้นะครับเช่น
"นี่อีแม่ เขามาทำอะไรกันเยอะแยะ?" สาวน้อย อายุเพียงสิบแปดปี กำลังดึงเสื้อ
แม่ของตัวเอง เพื่อจะถามกับเหตุการณ์ที่เธอเห็น
"อีน้อย กูก็ไม่รู้ กูกับ- ก็เพิ่งจะมาด้วยกันเนี่ย" แม่ของเธอ ตะคอกใส่ และแสดงสีหน้าด้วยความสงสัย
ทั้งคู่ต่างยืนดู ผู้คนที่กำลังทยอยเดินไป ราวกับมดที่ได้กลิ่นน้ำหวาน
ประมาณนี้หรอครับ ที่จะบรรยายหลังตัวละคร สนทนา ถ้าไม่ถูก ติได้นะครับ
(เพราะส่วนตัว ไม่เคยทำ หรือ น้อยมาก มีประหม่าเหมือนกันครับ)
ประมาณนี้แหละค่ะ #แอบสะดุ้งกับตัวอย่างบทสนทนา 555+
แก้งาน แล้วนะครับเพิ่มรายละเอียด
ในการบรรยายความรู้สึกนึกคิด ท่าทาง ในการสนทนาของตัวละคร
ไม่รู้ว่า ถูกต้องและเข้าใจหรือเปล่า สามารถ ติกันได้ครับ
บอกตามตรงว่า หิน จริงๆครับ นี่ถึงขั้น เพ้อ จินตนาการมองให้เห็นภาพก่อน
ไม่งั้น เขียนไม่ออกครับ นักเขียนต้องจิตหลุดบ่อยๆ สินะ
ไปอ่านนิยายที่แก้แล้วนะคะ แต่เรายังคิดว่ามันยังขาดส่วนประกอบอื่นๆไป เราก็ให้คำแนะนำไม่เก่ง อยากให้ท่านลองอ่านนิยายของคนอื่นมากๆ อาจจะช่วยได้ แต่การบรรยายที่เพิ่มเข้าไปนั้นดีแล้วค่ะ อาจจะดีกว่าของเราด้วยซ้ำ 555+ สู้ๆนะคะ เริ่มแรกอาจจะยากนิดนึง แต่ถ้ามีความพยายามก็สามารถผ่านมันไปได้ค่ะ
ติดตามกระทู้ของ จขกท มาหลายกระทู้แล้ว สังเกตว่าเป็นคนมีความพยายาม แต่ดูจะ Over Confidence ไปหน่อย อยากให้ลดส่วนนี้ลง นิยายของคุณจะดีขึ้นมากครับ ผมเคยเป็นเหมือนกัน แต่พอลองปรับที่จิตใจตัวเองแล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
คือ.....ยังไงดีละ
เป็ดว่ายน้ำได้บ้าง และบินได้นิดหน่อย
นกว่ายน้ำไม่ได้ แต่บินเก่ง
ปลาบินไม่ได้ แต่ว่ายน้ำได้ดี
แต่ละคนมีความถนัดที่แตกต่างกัน ผมว่าทำในสิ่งที่เราชอบและเป็นตัวเราเอง และพยายามทำมันให้ถึงที่สุดจะดีกว่าครับ สบายใจกว่าเยอะ
และที่สำคัญเลยนะ ตัวผมเองมีความคิดที่ว่า.....นินายไม่ได้มีแค่การบรรยายอย่างเดียวนะ มันมีอีกหลายๆอย่างที่ประกอบเข้าเป็นนิยายหนึ่งเรื่อง
ถึงว่าการบรรยายจะมีส่วนสำคัญค่อนข้างมาก แต่ลีลาการเขียนเฉพาะคนก็สำคัฯไม่แพ้กันครับ
และผมก็คิดว่าคุณบรรยายได้ดีกว่าหลายๆคนเสียด้วยซ้ำ เเต่เพราะเนื้อหามันน้อย และขาดหลายๆอย่างไป
ลองค้นหาทางของตัวเองดูนะครับ...สู้ๆ เป็นกำลังใจให้อีกแรงครับผม
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?