(รีวิว ภาคจบ) เมื่อข้าน้อยได้รางวัล... ตั๋วฟรีไปญี่ปุ่น
เมื่อดอกไฮเดรนเยียบาน
(รีวิวภาค 2)
(รีวิวภาค 3)
(รีวิวภาค 4)
20 กรกฎาคม 2559 คืนนี้เราพักที่ Koryu Hotel โรงแรมริมทะเลสาบคาวากูจิโกะ มีออนเซ็น ชุดยูกาตะ ขนมและชากาแฟฟรีด้วย แถมบริการประทับใจสุดๆ พนักงานทุกท่านสุดยอดมาก ข้าน้อยขอคารสะ
โดยนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เราพบที่สถานีคาวากูจิโกะ ให้ความกรุณาไลน์ไปขอให้เพื่อนชาวญี่ปุ่นโทรศัพท์แจ้งทางโรงแรมให้ส่งรถมา รับนิลกับพี่แมว เพราะศูนย์นักท่องเที่ยวปิดแล้ว และโทรศัพท์สาธารณะในสถานีก็เสียด้วย (ดีไม่กินเหรียญ แหะๆ)
ขอขอบคุณอีกครั้งผ่านทางกระทู้นี้ค่ะ (ด้วยเหตุนี้เลยพลาดการเก็บภาพสถานี แง)
มาถึงตอนนี้เกือบทุกมื้อเราฝากท้องไว้กับมินิมาร์ทและซุปเปอร์มาร์เก็ตญี่ปุ่นตลอด (ยกเว้นช่วงไปคาราสึที่มีเจ้าภาพพาไปเลี้ยง หุๆ) ของกินทุกอย่างอร่อยมาก (ก ไก่ล้านตัว)
แต่จะว่าไปมีความรู้สึกว่าที่คาวากูจิโกะ อาหารในมินิมาร์ทราคาจะถูกกว่าที่อื่นนะคะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า (?)
จากรูปตัวอย่างขนมแสนอร่อย (เอากลับไปฝากแม่ที่บ้านด้วย ฮาาาา) และชุดที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้ค่ะ มีถามว่าถูกใจสีไหมด้วย แล้วรีบไปเปลี่ยนให้เลย แหะๆ เกรงใจจัง
21 กรกฎาคม 2559 พร้อมลุยวันสุดท้าย เก็บภาพจากหน้าต่างและด้านหน้าโรงแรมนิดนึงค่ะ ครึ้มแต่เช้าเลยแฮะ
โชคไม่ดีตรงที่ช่วงนี้แถบโตเกียวฝนตกชุกค่ะ เราไม่ได้เห็นภูเขาไฟฟูจิ ไม่ได้เห็นแม้แสงอาทิตย์ แต่ได้ละอองฝนตลอดทางเดิน ดีนะที่ยังมีดอกลิลลี่ และไฮเดรนเยีย (ไฮเดรนเจีย) สวยๆ ให้เราได้เก็บภาพแทนค่ะ
เดินเล่นไปเรื่อย ริมทะเลสาบคาวากูจิโกะ ถึงฟ้าไม่ใส แต่น้ำใสมาก
โรงแรมที่นิลกับแม่มาพักคราวที่แล่วค่ะ ตอนมากับทัวร์ช่วงซากุระบาน
ออกจากสถานีคาวากูจิโกะ ต่อรถไฟไปคามาคุระกันค่ะ
นิลพาพี่สะใภ้ลงผิดสถานีด้วย แหะๆ ความจริงแล้วต้องเป็นสถานีถัดไปต่างหาก คามาคุระ ไม่ใช่ คิตะ-คามาคุระ โชคดีที่รอแค่ 10 นาที รถไฟขบวนต่อไปก็มา
หลังจากถึงสถานีคามาคุระ เราต้องต่อรถไฟอีกขบวน เพื่อไปให้ถึงวัดอันเป็นเป้าหมาย
โดยเราเพิ่มรสชาติชีวิตด้วยการลองฝากกระเป๋าไว้กับตู้ล็อคเกอร์ของสถานี และสร้างความวุ่นวายให้กับเจ้าหน้าที่สถานีรถไฟอีกตามเคย แหะๆ พอพูดยาวๆ ปุ๊บก็ฟังไม่รู้เรื่อง ที่แฟนสอนไว้ลืมหมด
ต้องขอบคุณจริงๆ ค่ะ ที่ให้ความช่วยเหลือเราสองคนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา
จุดหมายปลายทางเดียวที่เรามาคามาคุระ ก็เพื่อนมัสการหลวงพ่อโตไดบุตสึ แห่งวัดโคโตกุอิน พระพุทธรูปองค์ใหญ่ซึ่งช่วยปัดเป่าภัยพิบัติให้กับชาวเมืองคามาคุระมาหลาย ต่อหลายครั้ง แม้แต่สึนามิก็ยังไม่สามารถทำอันตรายองค์พระได้
จากสถานีรถไฟ ต้องเดินต่อไปอีกประมาณ 400 เมตรค่ะ ฝนตกปรอยๆ ตลอดทางเลย ถ่ายภาพไม่สะดวก แหะๆ เลยออกมาไม่สวยเท่าไหร่
สภาพเปียกกกกกกก ปอน
ว่ากันว่าถ้าเช่าพระพุทธรูปไดบุตสึองค์เล็กไปฝากใครล่ะก็ คนรับจะได้มาญี่ปุ่นด้วย (400 เยนเองค่ะ)
ด้วยเหตุนี้ นิลเลยยุแหย่ให้พี่สะใภ้เช่ามาฝากพี่ชายซะเลย เผื่อคราวหน้านิลจะได้มาเป็นไกด์อีก ฮาาาาา
ออกจากคามาคุระ ต่อรถไฟอีกหลายขบวน มุ่งหน้าไปสนามบินคันไซ เรากำลังจะกลับไทยกันแล้วนะคะ (เมื่อพฤหัส - ศุกร์ที่แล้วเน้อ)
เก็บตังค์ได้เมื่อไหร่จะกลับมาอีก แต่ตอนนี้ต้องกลับไปใช้หนี้แม่ก่อน ฮาาาาา ฟรีแต่ตั๋วนี่นา เงินค่าใช้จ่ายครึ่งนึงเป็นของนิล ส่วนอีกครึ่งนึงเป็นของแม่ค่ะ
ภาพสุดท้ายจากสนามบินคันไซ... คิดถึงงงงงงง
ขอบคุณมากๆ สำหรับการติดตามนะคะ (มีใครตามอ่านตามดูไหมเนี่ย แหะๆ)
สามารถเข้าไปชมรูปภาพฉบับเต็มสูตร หรือซักถามข้อมูลข้อของใจกันได้ที่ Facebook ID Ploynil Chitima ค่ะ
1 ความคิดเห็น
ความทรงจำไม่เคยจาง ฮิๆ ใครยังไม่ได้อ่านภาคก่อนๆ ต้องไปติดตามนะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?