เขาให้ความหวังเราหรอ หรือเราคิดไปเอง หรือแค่หลอกเราเล่น

[ตัวเล็ก อั้ยเตี้ย]

สวัสดีค่ะ นี้คือกระทู้แรกของเรานะ คือเราอยากมาเล่าเรื่องที่ที่เราเจอมาอ่ะ อยากรู้ว่ามันคืออะไร คือเราเป็นลูกสาวของ ผจก.ห้างๆหนึ่งอยู่แร้วเราก็ไปรู้จักกับพี่คนหนึ่งอ่ะ พี่เขาไม่ได้หล่อ ไม่ได้น่ารักอะไรมากหรอก แค่พี่เขามีเสน่ห์ตรงคำพูด การแสดงออก ที่แรกที่เรารู้จักกับพี่เขาเราก็ไม่ได้ชอบหรอกนะแต่พอมันมีช่วงหนึ่งอ่ะที่ทำให้เราใกล้ชิดกันจนเรามีความรู้สึกเกินพี่น้องไปแล้วอ่ะ คือ ตลอดเวลาเรากับพี่เขาก็ะไลน์หากันทุกคืนๆตลอด คุยกันนบอกกันได้ทุกเรื่องพี่เขาก็จะชอบหยอดหวานๆจนเราคิดไปไกลก็มีนะแต่เราก็พยายามเผื่อใจไว้อยู่แหละ จนมันมีช่วงสงกานที่เราอยากไปเที่ยวคอนเสิร์ตเราเลยไลน์ไปบอกว่าอยากไปเที่ยว พี่เขาก็ตอบกับมาว่าไปเที่ยวที่ไหน ไปกับใคร ไปทำไม ประมานนี้เราก็บอกไปคนเดียว ไปเที่ยว คอนเสิร์ตสงกานพี่เขาก็ไ่ยอมให้เราไป (คือทีแรกเราขอพ่อกับแ่ไว้แล้วละ พ่อกับแม่ให้ไปเพราะเห้นว่าไม่ไกล แล้วอีกอย่างเราโตแล้ว) พี่เขาก็โกรธบอกว่าถ้าไปไม่ต้องมาคุยกันอีกเราเลยยอม แล้วพี่เขาก็ขอร้องให้เราสันยาว่าจะๆ่เที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้า เราเลยมีข้อต่อรองที่ว่าพี่เขาต้องทำงานที่ห้างจนกว่าเราจะจบม.3 ไม่มีเรื่อง พี่เขาก็โอเค ตลอดเวลาเรายอมรับว่าเราผิดสันยาบ่อยมาก แต่พี่เขาก็ให้อภัย บางทีก็ชอบบอกว่าถ้าทำผิดสันยาอีกจะไม่รัก ไม่คุยด้วย เราเลยไม่ทำผิดสันยา จนมีแวบหนึ่งแล้วที่เราคิดว่าพี่เขาคิดแบบเรา แต่มันต้องหยุดคิดเพราะพี่เขามาบอกเราว่าชอบพี่อีกคนที่ทำงานด้วยกันแล้วไม่กล้าบอกอยากให้เราช่วย เราก็ช่วยนะ แต่คงไม่มีประโยชน์เพราะพี่คนนั้นเขาต่งงานแล้ว พี่เขาก็คุยกับเราปกติจนมีวันหนึ่งพี่เขาถามว่าเรารักพี่เขาหรอ เราตกใจพยายามปฏิเสธ แต่พี่เขาถามว่าทำไมไม่คิด อยากให้รักนะ เราเลยแกล้งถามว่าก็รักแล้วไง พี่ชาย พี่เขาบอกแค่พี่ชายหรอ อยากให้เกินกว่าาพี่ชายนะ เราเลยกลัวว่าพี่เขาแกล้งรึป่าวเลยตัดบทนอนไป หลังากนั้นเรากับพี่เขาก็คุยกันเหมือนเดิม แต่พี่เขาจะงอนเราบ่อยมาก บ่อยสุดๆไปเลยละ แล้ววันนงเราคุยกันไปเรื่อยๆจนอยู่ๆพี่เขาก็งอนอีก เราเลยง้อพี่เขาบอกจะหายงอนถ้าโทรมา เราเลยถามว่าทำไมต้องโทร คุยกันในนี้แหละ พี่เขาก็ม่ยอมบอกอยากฟังเสียง อยากได้ยินเสียงเราเลยยอม จังหวะนั้นเราคิดไปแล้วแหละว่าทำไมพี่เขาทำแบบนี้ พี่เขาให้ความหวังหรอ แต่เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิมเพิมเติมคือพี่เขาหยอดเราบ่อยขึ้น งอนเราบ่อยข้น ผ่านไปไม่กี่เดือนพี่เขาก็มาบอกว่าพี่เขากำลังจะหมั้นเราโคตรเสียความรู้สึกอ่ะ แต่เราก็ยินดีกับพี่เขานะ หวังว่าเขาจะรักกันนานๆ เขาะมีความสุข วันหน่งเราขึ้นมาบ้านยายแต่ลืมบอกพี่เขา พี่เขาก็ทักแชทมา(ตอนนี้ไลน์พี่เขาหายเลยทักแชทเฟสบุ๊คมาแทน)พี่เขางอนที่เราไม่ยอมบอกว่าจะไปบ้านยายเราเลยง้อ พี่เขาเลยบอกว่าจะหายโกรธแต่คืนนี้ต้องโทรหาเราเลยโอเค พอตอนกลางคืนเราเลยโทรหาพี่เขาก็บอกทะเลาะกับแฟนเราเลยปลอบไม่คิดอะไรมาก พี่เขาก็บอกอีกให้กลับมาไวๆ กลับมาเมื่อไหร่จะหายโกรธ พอเรากลับมาเราก็คุยกับพี่เขาปกติ นวันที่พี่เขากลับบ้านไปัดงานหมั้นเรารู้อยู่แล้วแหละ เราเลยยินดีด้วยกับพี่เขา แต่แอบน้อยในะที่พี่เขาไม่ยอมบอกเราว่าะไป ให้เรารู้เอง ตอนนี้พี่เขาพาแฟนมาทำงานที่ห้างแล้วค่ะ เรากับพี่เขาก็งอนๆ แกล้งๆกันเหมือนตอนที่รู้จักกันแรกๆเหมือนเดิม แล้วเราก็มารู้ว่าพี่เขาโกหกเราหลายเรื่องมาก เรื่องที่พี่เขาสันยาจะไม่มีเรื่องพี่เขาก็มี เรื่องวันเกิดพี่เขาก็โกหกและหลายๆเรื่อง แต่ตอนนี้ทุกอย่างก็เหมือนเดิมแล้วละเพราะเราแกล้งไม่รู้ว่าพี่เขาโกหก เรียกง่ายๆแกล้งโง่ไปอ่ะ แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือควารู้สึกของเราเท่านั้นเอง เราเลยอยากรู้อ่ะว่าที่ผ่านมาพี่เขาให้ควาหวังเรา หรือ เราแค่คิดไปเอง หรือแค่หลอกเราเล่น
ขอบคุนนะคะที่เขามาอ่าน นี้คือเรื่องจริงนะคะไม่ใช่นิยาย ด่าได้นะคะแต่อย่าแรง ส่วนเรื่องความรู้สึกตอนนี้ไม่มีใครรู้ค่ะ เราเก็บไว้ไม่ยอมบอกใครเพราะกลัวทุกอย่างจะเปลี่ยนไปอ่ะคะ ขอบคุนล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นนะคะ
ปล.พี่เขามาทำงานตั้งแต่ต้นปี2558 เรารู้จักพี่เขาริงๆังๆที่ไม่ใช่แค่พนักงานห้างตอนประมานเดือนกันยาค่ะ มาชอบพี่เขาประมานช่วงปีใหม่ค่ะ ตอนนี้แอบชอบได้ 8เดือนแล้วค่ะ

Comments

[Primthadha]

เขาไม่ได้คิดจริงจังกับน้องน่ะค่ะ เขามีตัวจริงอยู่แล้ว

[มาม่า]

เรื่องเราก็มีอยู่ว่าเราทำงานที่เดียวกันเราก็ไม่ได้สนิทอะไรกับเขาหรอตอนเเรกเพราะเขาอายุ53เราเเค่25เราไม่เคยคิดว่าเราจะสนิทกันเลยด้วยซ้ำเริ่มสนิทจากการที่เราเป็นคนชอบช่วยงานคนทุกคนด้วยซ้ำไม่ใช่เเค่เขาแต่อยู่ๆๆเขาก็เริ่มไลน์มาหามาแซวเรียกเราว่าเป็นนกตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรเลยพอนานเขาเราก็เริ่มหวั่นไหวเริ่มโกหกพ่อเเม่เริ่มกลับบ้านดึกเพราะเขาอ้อนเราพอเราไปนอนอีกบ้านก็พาไปกินข้าวกลับดึกๆๆเริ่มจับมือกันยิ้มสนุกคิดถึงกันตลอดจนจะเลยความถูกต้องไปด้วยซ้ำเรารู้ว่าเขามีครอบครัวแต่ก็ไม่ได้คิดจะแย้งของใครก็จะห่างเขาเเต่พอจะห่างมันก็ยิ่งใกล้ยิ่งกว่าเดิมรู้ทุกที่ที่เขาไปรายงานความเคลื่อนไหวตลอดไม่เคยห่างเราครบกันเป็นปีกว่าเขาก็ขอย้ายก่อนนั้นเขาก็เริ่มห่างเราไม่ไลน์หาอยู่ๆๆก็เงียบไปเราก็เริ่มตัดใจไม่อยากคิดเองเเต่ก็ตัดใจไม่ได้เลยพูดเล่นจนกระทั้งเขาอยากมีลูกผู้หญิงเราก็งงไม่่คิดอะไรก็บอกเขาว่าไปบอกเมียเขาสิเขาเลยบอกว่าเมียเขาทำหมันเเล้วพอเขาย้ายเเต่เขาเอาใจเราไปด้วยผ่านที่ที่เขาพาไปนั่งกินกันสองคนมันเจ็บจนบอกไม่ถูกปวดใจทุกครั้งนี้เราคิดไปเองทั้งหมดหรือไงเนี่ยยังมีอีกมากหลายเรื่องที่ประทับใจกัน