แชร์ประสบการณ์ จากเด็กปี1 ที่มาเรียนไกลบ้าน

ประสบการณ์ฝากรุ่นน้อง ม.6 / dek 60

ลองอ่านๆดูนะ

จากเด็กนราธิวาสมาเรียนไกลบ้าน ถามว่าเปนไงบ้าง

แรกๆเลยนะ คิดถึงบ้านนี่จิงมาก โคตรคิดถึงครอบครัว กับข้าวฝีมือแม่ เพื่อนๆที่อยุ่ด้วยกันตลอดเวลา คนที่เข้าใจเราที่มีเยอะแยะไปหมด ร้านข้าวที่ชอบกิน สถานที่ที่ชอบไป โหยยยยยย ทั้งหมดทั้งมวล ผลักให้เกิดการร้องไห้ทุกวัน นี่ก้อเรื่องจริงค่ะ มันท้อมันเหนื่อยมันอยากซิ่ว อยากกลับบ้านแต่ อย่าพึ่งมโนค่ะน้องๆ มันแค่ช่วง 1-3 อาทิตย์แรกเท่านั้น ที่เราจะเปนแบบนี้ หลังจากนั้นเราจะเริ่มเข้าสังคมกับที่นี่ได้ มีเพื่อน มีฝูงรู้จักแหล่งที่เที่ยวที่กิน เราก็จะอ้วน เงินก็จะหมด บวกค่าชีท ค่า หนังสือ ไงล่ะ สิ้นเดือนกินมาม่า 555

เข้ามาถึงเรื่องสังคม พี่จะบอกว่า ไม่มีเพื่อนคบนี้ไม่จิงนะคะ สปอยล์นี้หลายคนแวงกันมาก ไม่จิงๆ เอาตรงๆ ชีวิตมหาลัย อ่ะ เราจะได้ตารางสอนแบบสุ่ม ถึงเราจะมีเพิ่อนที่รู้จักมาก่อนก็เถอะ แต่เราจะได้ตารางสอนแบบเค้ามั้ยไม่รู้ จะได้เรียนวิชาเดียวกันพร้อมกัน ห้องเดียวกันมั้ยไม่รู้ เพราะมันสุ่ม มันอาจจะดูน่ากลัว แต่อย่ากลัว เพราะนั่นมันทำให้เราได้เพื่อนใหม่ ทั้งต่างคณะ หรือคณะเดียวกันที่เราไม่รู้จัก แล้วเราก็จะมีเพื่อนเยอะขึ้น ซึ่งพี่ก็เปนแบบนั้น และตอนนี้พี่ก็มีเพื่อนเยอะขึ้น และ เพื่อนๆพี่น่ารักทุกคน ส่วนเรื่องเรียน ขอบอกเลยว่า ไม่ได้ชิวนะ ชีท หนังสือ เราต้องตามซื้อเอง หมด วิชาเคมี ก็ซื้อตึกเคมี วิชาชีวะก็ซื้อตึกชีวะ ชีทแต่ละชีท อาจารย์จะไปวาง ตามร้านถ่ายเอกสาร เราต้องจำชื่ออาจารย์ที่สอนแล้วไปหาซื้อตามร้านเอา แล้วสัปดาห์นึง อาจารย์ก็จะเปลี่ยนชีท1-2 ชุด ก่อนเรียนเราก็ต้องวิ่งไปหาซื้อ ความรับผิดชอบสูงมากจิงๆ ส่วนเรื่องการอ่านหนังสือ สังคมที่นี่ให้ความสำคัญกับการสอบมาก ทั้งสถานที่ สื่อ ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเตรียมตัวสอบ จะถูก Open หมดเลย ห้องสมุดมี5-6 ชั้น คอมมีเป็นร้อยๆเครื่องแทบไม่ต้องแย่งกันใช้ และมันไม่ได้เหมือนมัธยมที่ เราจะเห็นเพื่อนๆ ในห้องอ่านหนังสือ แต่นี้เราจะเห็นนิสิตทุกคนในมหาลัย อ่านหนังสือ ซึ่งมันจะเปนแรงกระตุ้นให้เราทำตาม อย่างสิ้นเชิง ตัวเราเองจะปรับเข้ากับสังคมที่นี่ ทั้งด้านการเรียน และชีวิตประจำวัน ใครๆที่เคยมองว่าพี่บาร์ เป็นหนอนหนังสือ บ้าง ไรบ้าง ขอบอกเลยว่า พี่มาอยู่นี่ พี่ขยันกว่าตอน อยู่มัธยมเป็น 10 เท่าอ่ะ มัธยมดูกระโหลกกะลาไปเลยอ่ะ เพราะอะไรทำให้พี่เปนคนขยันขึ้น ก็เพราะคนรอบข้างพี่เปนงี้หมด พี่เลยต้องปรับตาม ก่อนจะตัดสินใจมาเรียนไกลบ้าน ถาม 100 คน 99 คนมักจะบอกเราว่า อย่าไปเลย ไกลบ้าน ลำบาก แต่วันนั้นบังเอิญ ได้เจอรุ่นพี่ คนนึง เค้าเปน 1 คน ใน 100 คนที่บอกว่า ไปเรียนเถอะ ยิ่งไกลยิ่งดี น้องจะรู้ว่ามันสนุก งั้นพี่ขอเป็น คนที่ 101 ที่จะบอกน้องๆว่า อย่าตัดอนาคตตัวเองเพราะกลัวการมาเรียนไกลบ้าน

น้องอาจจะต้องปรับตัวเยอะ ทั้งจากเด็กมัธยม ที่ต้องมาเป็นนิสิตนักศึกษา ทั้งการเป็นเด็กบ้านนอก ที่ต้องมาอยู่ในเมืองกรุง แต่เชื่อเถอะว่่าสิ่งที่น้องจะได้จากความอดทนนั้น ึืคือการเปิดโลกทัศน์ที่กว้างขึ้นมากๆ และที่สำคัญสิ่งที่น้องจะได้คือ โอกาสและประสบการณ์

#อาจจะมองว่าพี่ทำได้เพราะพี่เข้าสังคมเก่ง

#ไม่เกี่ยวเลยค่ะพี่ว่ามนุษย์ทุกคนย่อมมีการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เราอยู่อยู่แล้ว

#อยู่ที่ว่าจะช้าหรือเร็ว

#ไม่ได้มีประสบการณ์ไรขนาดนั้นแค่อยากแชร์

#ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ

#ด้วยรักรุ่นน้องนอธอทุกคน

#Dek60