อยากตายด้วยสาเหตุนี้ครับ

[Finnkung]

-ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเศษเกินในกลุ่ม
-ถูกล้อเลียน ถูกกลั่นแกล้ง ถูกกล่าวหา ถูกใส่ร้ายต่างๆนาๆ
-จะคุยกับเพื่อนแต่เพื่อนไม่ฟัง(ผมไม่ได้คุยในเวลาเรียนนะ)
-จะช่วยทำงานกลุ่มแต่เพื่อนหาว่า "-"
-ถูกทำร้ายร่างกายจนเป็นบาดแผล
-คุณครูขอให้ช่วย ผมก็ช่วย แต่กลับได้สิ่งตอบแทนที่เป็นคำพูดว่า "อย่าก่อเรื่องอีกล่ะ" แล้วตบก้านคอด้วย
-เพื่อนไม่มอบหน้าที่ให้ แล้วหาว่าผมไม่ช่วยงานกลุ่ม
-กินข้าวอยู่คนเดียวตลอด
-เพื่อนสนิทกลับเริ่มหายไปทีละคนสองคน
-พอผมจะตอบแชทในMessengerเพื่อนๆกลับหาว่าผมเป็นตัวทำให้เพื่อนแพ้เกมROV ผมเลยออกจากกลุ่มนั้น แต่เพื่อนๆกลับไม่มีใครแอดผมกลับเลยสักคน
-จากข้อMessengerเหมือนเพื่อนๆไม่จริงใจกับผม
-ผมเป็นคนเดียวที่เก่งด้านภาษามากที่สุด เพื่อนๆเลยชวนผมเข้ากลุ่มของภาษาจีนและอังกฤษ พอหมดหน้าที่ผมก็ไร้ค่าเหมือนเดิม
-ผมจะถามเรื่องการบ้านแต่คนอื่นกลับไปตอบเรื่องอื่นเช่น ROV คำคม นิยาย เกม ฯลฯ แถมข้อความของผมด้วยTT
ใครเป็นเหมือนผมบ้างครับที่อยากตายด้วยเรื่องแบบนี้?

Comments

[Finnkung]

"-" = เ*ือก นะครับ

ขอเสริมคำศัพท์ที่ประโยคว่า "แถม(ดิสไลค์) ข้อความของผมด้วยTT

[Ninlani1911]

อ่าดูเครียดๆนะ นายระบายกับเราได้นะ

[Jaipet-Siri S.]

จริงๆ เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้กับทุกคนนะ บางครั้งเราก็เป็นคนที่ทำคนอื่น บางครั้งเราก็เป็นผู้ถูกกระทำ ซึ่งมันดูไม่ค่อยยุติธรรมเอาซะเลย ตัวเราเองก็เคยเป็นนะ สมัยตอนอยู่ช่วง ม.6 (เราเรียนสายศิลป์-ภาษาฝรั่งเศส แต่เราชอบศิลปะมากกว่า ซึ่งเพื่อนหลายคนอาจจะไม่ได้เข้าใจความคิดของเรามากเท่าไหร่)

เราไม่ค่อยสุงสิงกับเพื่อนและค่อนข้างมองโลกในแง่ลบบ่อยครั้งมาก ทำให้ตัวเองไม่มีความสุขเลย จนมาตอนนี้เรามองกลับไปก็รู้สึกเสียดายเวลาที่ควรจะมีความสุขมาก แล้วก็คิดได้ว่าเรื่องแบบนี้จะเก็บมาใส่ใจให้ตัวเองเป็นทุกข์ทำไม ในเมื่อเรามองให้มันมีความสุขได้แล้วทำไมไม่ทำ

จริงๆ อยากแนะนำให้ลองเปลี่ยนการโฟกัสแค่เรื่องความสัมพันธ์กับเพื่อนมาเป็นที่การเรียนและพยายามหาให้เจอว่าจริงๆ แล้วเราทำสิ่งไหน เราอยู่ในจุดไหนแล้วมีความสุขมากกกว่า มันอาจจะไม่ง่ายนะ แต่มันก็ไม่เสียหายหนิ ถ้าเราจะทำให้ตัวเองมีความสุข จริงมั้ย? ออกไปพบเจอเพื่อนต่างห้องบ้าง บางทีเราอาจจะไม่เหมาะกับเพื่อนห้องเดียวกัน แต่เพื่อนต่างห้องก็ไม่ได้แย่ไปซะหมดทุกคนหนิ ลองเปิดใจแล้วลดอคติที่มีในตัวเองลง มองอะไรๆ ให้เห็นด้านดีๆ ให้มากขึ้น สิ่งไหนที่ทำให้ทุกข์ใจก็ลองปล่อยมันทิ้งไปบ้าง เพราะถ้ามัวแต่คิดเรื่องแย่ๆ ก็จะกลายเป็นว่าจริงๆ แล้วโลกมันไม่ได้แย่หรอก ตัวเราเองนี่แหละที่แย่ซะเองที่มองไม่เห็นด้านดีๆ

เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะ สู้ๆ ขอให้ผ่านช่วงเวลาที่ย่ำแย่ไปได้ อย่าหมดกำลังใจในการใช้ชีวิตนะ ถ้าท้อมากๆ ลองปรึกษากับอาจารย์แนะแนวกท่านก็ช่วยได้นะ สู้ๆ ขอให้เข้มแข็งขึ้นภายในเร็ววันนี้นะ

[mimel12]

สู้ๆน่ะ มีอะไรคุยกะเราได้น่ะ .เราเป็นเพื่อนได้ อย่าคิดสั้นน่ะ สู้ๆค่ะ

[Blacky eye]

อยากให้อ่านจริงๆ นะ นี่ตั้งใจพิมพ์เพื่อน้องโดยเฉพาะเลย แต่ขอแทนตัวเองว่าเรานะ มันชิน55

แบบนี้เมื่อก่อนเราก็เป็นเหมือนกัน รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าจังเลย ทำไมคนอื่นเค้าไม่เห็นความสำคัญของเราบ้างนะ ทุกคนมีเรื่องให้คุยเยอะแยะแต่พอเราจะคุยเรื่องของเราบ้าง... กริบ.. มันเศร้านะที่ไม่มีใครเห็นตัวตนของเราแล้วยิ้มยอมรับการมีอยู่ของตัวเรา บางทีเราก็อยากยกมือขึ้นสูงๆ แล้วตะโกนดังๆ ว่า เราอยู่ตรงนีี้นะ รอเป็นเพื่อนกับทุกคนอยู่ เรื่องที่เธอคนนั้นพูดเมื่อกี๊เราเองก็เคยทำนะ

เฮ้อ... บางทีชีวิตเรามันก็ป็นแบบนี้อะน้าา

แต่!!!!! วันนึงเราก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ เราเกิดมา เราเป็นเด็ก เป็นวัยรุ่น โตเป็นผู้ใหญ่ แก่ตัวลง แล้วก็ตาย ชีวิตมันก็แค่นี้เอง จะเป็นไปได้เหรอที่ในชีวิตของคนคนนึงมันจะหามุมที่ตัวเองมีความสุขไม่เจอ

ตอนนั้นเราตากผ้าให้แม่เสร็จนั่งเด็ดวัชพืชเล่นข้างราวตากผ้า แล้วเราก็คิดถึงเรื่องเพื่อนๆ เรื่องคนที่ไม่ชอบเรา เรื่องคนที่เราไม่ชอบหรือแม้แต่เรื่องของคุณครูที่เราไม่ค่อยถูกชะตาด้วย รวมทั้งคิดถึงเรื่องของคนที่เรารักด้วย^^

เราคิดว่าในตอนที่เรากำลังคิดถึงเรื่องพวกนี้ พวกเขาเหล่านั้นเองก็เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้ด้วยมั้ยนะ ต่างคนต่างความคิดค่ะ อยู่ในเหตุการณ์เดียวกันร้อยคนก็คิดต่างกันร้อยแบบ เพราะฉะนั้น! ไอน้อง ช่างหัวเรื่องคนอื่นมันเถอะ เอากระจกบานโตๆ มาส่อง แล้วมองให้ถึงหัวใจตัวเองว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ ทำหน้าที่เป็นเด็กสุดที่รักของผู้ปกครองหรือยัง ทำหน้าที่เป็นนักเรียนที่ขยันเรียนทุกคาบหรือเปล่า พร้อมทำหน้าที่เป็นเพื่อนที่จะนั่งโง่ๆ อยู่ข้างๆ เพื่อนที่มันกำลังเศร้าใจ และอีกหลายๆ หน้าที่ที่ตัวเราอาจนึกไม่ออกว่ากำลังทำอยู่

จริงๆ แล้วโลกนี้มันไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น ทุกอย่างมันมีข้อดีข้อเสียของมันต้องรู้จักมองให้เห็นทุกมุมแล้วเราจะเข้าใจเหตุผลต่างๆ มากขึ้น

ไหนลองคิดซิ ปีนี้เราอายุเท่าไหร่แล้ว มีอะไรในโลกเพี้ยนๆ นี่ที่เราชอบบ้าง เรียนอยู่ชั้นไหนเทอมไหนแล้วนะ มีคนที่แอบชอบอยู่หรือเปล่า พ่อแม่ผู้ปกครองเราอายุเท่าไหร่กัน พวกท่านดูแก่ในสายตาเราหรือยัง และอีกหลายๆ คำถามที่นึกออกเกี่ยวกับตัวเอง

เราทุกคนมีคุณค่าในตัวเอง อะไรที่มันแย่ๆ เราก็เปลี่ยนมันซะ ถ้าเราไม่อยากให้มันเป็นนิสัยแย่ๆ ติดตัวเราไปจนแก่อะนะ หัดยิ้มหล่อๆ ในกระจกทุกวันหลังแปรงฟันเสร็จแล้วคิดว่า โอ้ว ฟันเรามันสะอาดสุดยอดไปเลย แล้วเก็บรอยยิ้มนั้นไว้ทักทายชาวบ้านชาวช่องทั้งวัน เวลาทำงานกลุ่มก็เอ่ยปากซักนิด มีอะไรให้เราทำก็บอกนะ(ถึงเขาจะส่งสายตาว่าให้ช่วยอยู่เฉยๆ ก็เถอะ แต่เราก็ต้องพูดอยู่ดีแหละเพราะมันเป็นมารยาทททส์555) อยู่กับเพื่อนคนไหนแล้วมันโอเคก็อยู่ กับคนไหนไม่โอเคก็ไม่ต้องไปใส่ใจมากมายนัก ก็พวกเรามันวัยรุ่นนี่นา เรากำลังค้นหาจุดยืนของตัวเอง คนอื่นๆ เขาก็ค้นหาเหมือนกัน อย่าไปซีเรียสให้รกหัวเลย พอเราโตขึ้นก็จะรู้สึกว่า-พวกเรื่องวุ่นวายนี่มันเป็นแค่เรื่องขี้มด เรียนจบ เรียนต่อ ทำงาน แยกย้าย แค่ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก็พอ แล้วเราจะไม่เสียใจที่ได้ทำทุกอย่างเต็มที่

เราเคยได้ยินมุกประมาณว่า ถ้าหากรู้สึกท้อแท้ให้ไปทะเล เพราะมันจะส่งเสียงซู่ซู่(สู้สู้) 5555

ที่จะบอกก็คือสู้สู้นะ เราเป็นกำลังใจให้