จีนี่_เจลรี่_ดีดี้

สวัสดีจ้า น้องๆ ชาวเว็บเด็กดีผู้ชอบอ่านหนังสือทุกๆ คน 

พี่อตินกลับมาในเดือนกันยายน พร้อมกับนักเขียนประจำเดือนคนใหม่ 

ที่รับรองว่าเต็มไปด้วยความสนุกสนานแน่นอน 

ก็ดูแค่ชื่อนามปากกาเธอสิ จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ 

ดูซิ เริดแค่ไหน แล้วดูชื่อนิยายเสียก่อน

Crush into Heart ดับเครื่องชนหัวใจคนอันธพาล

เปรี้ยวสุดๆ อะขอบอก 

เพราะงั้น อย่ารอช้าเลย ไปคุยกับน้องเค้ากันดีกว่า

พี่ติน: ทักทายหน่อยซิ ชื่อไรนะ ยาว จำไม่ได้แล้ว

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : หนูชื่อเด็กหญิง ‘เก๋’ ซึ่งหลายๆ คนมักเรียกว่า ‘เจ้แก่’ 

หรือในบางครั้งก็เรียกอย่างแอ๊บแบ้วว่า ‘เจ้จีนี่’

เป็นผู้หญิงมีอายุที่ชอบคิดว่าตัวเองยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆ 

เพราะขุดหลุมฝังอายุไปตั้งแต่เริ่มทำบัตรประชาชน! ตลอดเวลามักคิดว่า

‘อายุเป็นเพียงของสะสมอย่างหนึ่งของมนุษย์ที่จะต้องสะสมไปจนวันตาย’ 

(เหอะๆ ไม่แน่ใจว่านี่เรียกว่าการแนะนำตัวหรือเปล่า

แต่เพราะชอบความแตกต่างที่อาจจะมีมากจนเกินไป) 

พี่ติน: ตอนนี้ทำอะไร...

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : ตอนนี้กำลังเรียนอยู่มหาวิยาลัยรังสิต คณะนิเทศศาสตร์ยอดฮิต

แต่คิดผิดเพราะเป็นสาขาวารสารศาสตร์ ที่วันๆ เอาแต่นั่งบรีฟข่าว

หมกมุ่นอยู่กับข่าวการเมืองซึ่งมหา’ลัยแห่งนี้เน้นโดยเฉพาะ

จริงๆ แล้วเก๋เป็นคนชอบการเขียนนะ แต่ไม่คิดเลยว่า ‘Journalist’ 

จะเป็นการเขียนข่าว ข่าว ข่าวและก็ข่าว จนแทบจะกินหนังสือพิมพ์เป็นอาหารเลยด้วยซ้ำ

ถ้าหากใครเรียนอยู่ก็อาจจะเจอกับสถานการณ์แบบเดียวกัน

พี่ติน: แล้วเก๋เป็นคนนิสัยยังไง

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : เก๋เป็นคนที่มีชีวิตค่อนข้างโลดโผนไม่เหมือนกับสตรีเพศทั่วๆ ไป

นิสัยก็ห้าวๆ เหมือนผ้ายับที่พับเอาไว้ในถังขยะ และเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง

บางครั้งก็เฮฮาบ้าบอสติสตางค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ชอบพูดจาเรื่อยเปื่อยแบบภาษานิยาย 

ที่คนเขาไม่ค่อยเอามาใช้พูดคุยกัน วันหยุดสุดสัปดาห์ชอบไปนั่งหน้าโทรทัศน์กับปะป๊า 

เพื่อดูการแข่งขันฟุตบอลและคอยทับถมกันเองอย่างสนุกเพราะว่าเชียร์คนละทีม 

และอีกเหตุผลหนึ่งเพราะว่าการลงสนามในแต่ละครั้ง 

มีผู้ชายมากกว่า 20 คนให้เลือกส่องดูจนน้ำหมากกระจายกันเลยทีเดียว

มันเป็นการประหยัดเวลาในการหาอาหารตาก่อนนอนจริงๆ นะ 

ส่วนสิ่งที่เด็กหญิงเก๋ชอบกินมากที่สุดคือกาแฟปั่น! ที่ไม่รู้ว่ากินไปเพื่ออะไร

เพราะกินยังไม่ทันหมดแก้วก็อ้าปากหาวไปเสียแล้ว 

ส่วนสิ่งที่ไม่ชอบมากที่สุดก็คือปลาช่อน! ไม่สิต้องไม่เรียกว่าไม่ชอบ

เรียกว่ากลัวเลยดีกว่า คนอะไรก็ไม่รู้ไม่เคยกลัวอะไรที่ผู้หญิงทั่วไปเขากลัว

แต่กลับกลัวสิ่งที่ชาวบ้านเขาไม่กลัว (อย่างกับนางเอกในนิยายแน่ะ เหอะๆ)

พี่ติน: ที่มาที่ไปของหนังสือเล่มนี้ Crush into Heart ดับเครื่องชนหัวใจคนอันธพาล  

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : คือบอกตรงๆ เลยว่า เก๋เป็นคนที่ชอบอ่านนิยายแนวแฟนตาซี สืบสวน

ฆาตกรรมอำพราง และผีหลอกวิญญาณหลอน~

ซึ่งสิ่งนี้จึงเป็นแรงบันดาลใจอย่างหนึ่งให้นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้น 

เก๋ชอบเขียนนิยายรักหวานแหววอยู่แล้ว จึงนำสิ่งที่ตัวเองชอบอ่านกับสิ่งที่ตัวเองชอบเขียน 

มามิกซ์ผสมผสานกัน นิยายเรื่องนี้จึงก่อกำเนิดเกิดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

พี่ติน: นามปากกาคือ... (ยาวมากไม่ขอพิมพ์แล้ว)

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : พูดถึงเรื่องนามปากกาที่แสนจะย้าวยาวววว...

แอบอายและไม่ค่อยอยากบอกเล่าเก้าสิบสักเท่าไหร่ แต่เพื่อพี่อตินที่น่ารัก 

เก๋จะยอมเอาความอายไปเก็บเอาไว้ที่หน้าห้องน้ำและป่าวประกาศให้โลกรู้กันทั่วไปเลยว่า...!?

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ มีที่มาจาก...ในวันหนึ่งของเมื่อหลายปีมาแล้ว

เด็กหญิงเก๋นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อย่างเรื่อยเปื่อย และได้แวะเข้ามาในเว็บเด็กดีที่เข้ามาเป็นประจำ

จึงคิดที่จะสมัครสมาชิกเพื่อร่วมเป็นหนึ่งในเว็บเด็กดี 

ในขณะที่กำลังกรอกข้อมูลจนกระทั่งไปถึงนามแฝง ก็ดันคิดไม่ออกเสียนี่ว่าเราจะใช้นามแฝงว่าอะไร... 

จึงเริ่มหันไปมองสิ่งรอบๆ ตัวก็พบกับ…!? ผลิตภัณฑ์ของยี่ห้อ ‘จีนี่’ 

ที่เป็นแบบ ‘เจล’ ทาผิว จึงปิ๊งไอเดียขึ้นมา โอ้! มันแหร่มเลยนะ ถ้าหากเราจะใช้นามแฝงว่า

‘จีนี่_เจล’ แต่มันก็ยังดูธรรมดาไป ก็ในเมื่อ ‘จี’ ยังมีคำว่า‘นี่’ 

แล้วทำไม ‘เจล’ จะมีคำว่า ‘รี่’ ต่อไม่ได้ล่ะ ก็เลยได้คำว่า ‘จีนี่_เจลรี่’ 

(ทั้งๆ ที่คำว่ารี่นี่น่าจะเป็น ‘ล’ แต่ว่าอยากให้เหมือนกับคำของพวกเชอร์รี่  

สตรอว์เบอรี่ประมาณนี้แหละค่ะ) แต่มันไม่แค่นั้นน่ะสิค่ะ

เพราะตอนนั้นเปิดโทรทัศน์ซึ่งเป็นการ์ตูนเรื่อง ‘ห้องทดลองของเด็กเตอร์' 

ซึ่งมีสาวน้อยน่ารักที่เป็นพี่สาวแสนซนของเด็กซ์เตอร์ที่ชื่อว่า ‘ดีดี้’ 

มันจึงเป็นที่มาของนามปากอันแสนจะยืดยาวนี้แหละค่ะ 

(ฮ่าๆ เป็นคำตอบที่ยาวมากไปหรือเปล่าเนี่ย แต่มันเป็นเรื่องจริงนะ)

พี่ติน: - -‘ยาวจริงจัง เปลี่ยนเรื่อง

เรามาพูดถึง สนพ. บ้าง บงกช เล่าหน่อยทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ ความประทับใจต่อสำนักพิมพ์นี้คือ... 

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : สำนักพิมพ์บงกชเป็นสำนักพิมพ์หนึ่งที่ใหญ่มากพอสมควร

และเก๋ก็เคยผ่านช่วงเวลาแห่งความเป็นเด็กผู้หญิงที่ชื่นชอบและสะสมการ์ตูน (เหมือนอายุ)

มาตั้งแต่ยังเด็กจนกระทั่งปัจจุบันนี้ก็มีการ์ตูนมากกว่าพันเล่ม 

และมันคงเป็นเหตุผลของความฝันเล็กๆ ที่อยากจะเป็นส่วนหนึ่งของบงกชที่เราหลงรักก็เป็นไปได้มั้งค่ะ

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเรียกว่าเป็นนักเขียนใหม่ของที่นี่ก็ตาม 

แต่เก๋ก็ได้รับความอบอุ่นเป็นกันเองมากๆ เลยค่ะ

และสุดท้ายเก๋ก็ยังไม่ลืมกับ สนพ. ที่ให้เก๋มีทุกวันนี้เช่นเดียวกันนะ  

พี่ติน: เรื่อง ดับเครื่องชนหัวใจคนอันธพาลทำไมต้องคนอันธพาล...? ทำไมต้องดับเครื่องชน...?

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : จริงๆ ตอนคิดชื่อเรื่องนี้เป็นช่วงเวลาที่ฟังเพลง ‘ดับเครื่องชน’ 

ของวงไมโครที่นักร้องกลุ่มใหม่นำมารีเมกอย่างพอดิบพอดี (ดูอายุจากการฟังเพลง)

และเก๋เป็นคนที่ชอบตั้งชื่อนิยายที่ต้องมีคำว่า อันตราย อยู่เป็นทุนเดิมแล้วด้วย

แต่จะให้ใช้อันตรายก็ดูจะเหมือนกับนิยายเรื่องก่อนๆ เลยเปลี่ยนเป็นคำว่า

อันธพาลแทน และในนิยายเรื่องนี้นางเอกต้องทำการ 

ดับเครื่องชนเหล่าพวกจารชนอันธพาล (หัวใจ) ของเธอน่ะค่ะ ฮ่าๆๆ

พี่ติน: เรื่องที่เขียนเป็นจินตนาการล้วนๆ หรือว่ามีความจริงแทรกด้วยอะไรด้วย

มีเรื่องชีวิตจริงของตัวเองผสมด้วยไหม 

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : เรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการเท่านั้นนะ

เพราะถึงแม้ว่าจะมีชีวิตที่โลดโผน แต่ชีวิตจริงก็ไม่ได้เหมือนนิยายไปเสียทั้งหมด 

เพียงแค่อยากจะสื่อให้เห็นว่า ในบางครั้งความโง่เขลาของมนุษย์ 

ก็มักจะนำพาไปสู่ความหายนะได้เหมือนกัน 

แต่ในความหายนะก็ยังมีความอบอุ่นหลงเหลืออยู่ อะไรแบบนี้แหละ ฮ่าๆ

พี่ติน: ความรู้สึกที่ได้รับเลือกเป็น Book of the Month จากทีมงานเด็กดี

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : บอกตรงๆ ครั้งแรกที่ได้รับอีเมลจาก บ.ก.

เก๋นึกว่าตัวเองได้รับรางวัลออสการ์ (เดอ ลา โฮยา) เสียอีก

ดีใจจนตัวลอยขึ้นสู่เพดานและกระแทกลงสู่พื้นดังอั๊ก! มันเป็นเรื่องจริงนะ

เพราะเก๋อาศัยอยู่ในเว็บเด็กดีมานานแสนนาน และครั้งนี้ก็ได้รับรางวัลออสการ์แล้ว

(ยังไม่เลิกเล่น) ได้แต่คิดว่านี่เป็นความฝันหรือเปล่าเนี่ย! 

พี่ติน: คิดยังไงกับเว็บเด็กดีดอทคอม

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : เว็บเด็กดีเหมือนหอสมุดแห่งชาติแบบออนไลน์

เพราะเป็นเว็บไซต์ที่มีทุกอย่างครบเครื่อง ตั้งแต่การศึกษาจนกระทั่งไปถึงความบันเทิง

และทำให้ได้ค้นพบกับมิตรภาพระหว่างเพื่อน พี่ และน้อง

ทั้งๆ ที่มาจากต่างที่ ต่างถิ่น เพราะเว็บเด็กดีจึงทำให้พวกเราสามารถหยิบยื่นความรักให้แก่กัน

เพราะฉะนั้น เด็กดี จึงเป็นเว็บของเด็กดีอย่างพวกเราค่ะ (ยิ้ม)

พี่ติน: นอกจากเขียนหนังสือ อยากทำอะไรอีกไหม 

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : เก๋อยากเป็นนักสืบที่ต้องถือแว่นขยายสวมหมวกกันน็อกนิรภัย

ไปยังดินแดนแห่ง ‘สีแดง’ ต้องห้าม ทำตัวลับๆ ล่อๆ เพื่อไขปริศนาของ ‘ไดอิ้งเมสเซจ’

ที่ยังหลงเหลืออยู่ของดินแดงแห่งนั้น เพื่อจะให้เข้ากับ ‘คอนเซ็ปต์’ ของความเป็นนักเขียน

นักผจญภัยในใต้หล้า เพราะในสาขาวารสารศาสตร์อาจารย์สอนว่าให้เป็นคนช่างสังเกต

มันเลยกลายเป็นสิ่งหนึ่งที่อยากเป็นมากเลยในตอนนี้น่ะ

พี่ติน: แล้วเริ่มเขียนหนังสือได้อย่างไร ไหนๆ บอกเล่าเท้าความ

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : กาลครั้งหนึ่ง...เมื่อสมัยเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น

เก๋เป็นคนค่อนข้างเพ้อฝันและมีจินตนาการเหมือนสาวราศีมีนทั่วๆ ไป

มักจะนั่งแต่งกลอนรัก กลอนอกหัก กลอนวันพ่อ กลอนวันแม่เก็บเอาไว้เป็นกระสอบ

แต่ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองรักการเขียนมากแค่ไหน แต่พอเข้าสู่วัยรุ่นตอนกลาง 

ก็เริ่มต้นเขียนเป็นไดอารี่ที่มีตัวเองเป็นนางเอก (แต่เหมือนจะเป็นนางร้ายเสียมากกว่า)

พอมีคนอ่านไดอารี่ของเรามากขึ้นก็เริ่มชอบที่จะเขียนมากขึ้น 

เวลากลับมาบ้านก็จะมาเล่าเรื่องราวต่างๆ เพื่อแชร์ความรู้สึกให้คนอื่นได้อ่านและรับรู้

เวลาไปไหนมาไหนก็มักจะมองสิ่งรอบตัว บรรยายถึงบรรยากาศ

ความรู้สึกของเราในขณะนั้น นี่คงเป็นจุดเริ่มต้นของการเขียนนิยายก็ว่าได้เลยนะคะ

พี่ติน: คิดว่าตัวเองเขียนหนังสือเป็นอย่างไรบ้าง

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : อันนี้ตอบยากแฮะ เพราะถ้าหากบอกว่าเราเขียนดีมาก

ก็ดูเหมือนพวกหลงตัวเองมากไปหน่อย เพราะการเขียนดีหรือไม่ดีผู้อ่านเท่านั้นจะเป็นผู้ตัดสิน 

แต่...ถ้าเรายังไม่รักงานเขียนของตัวเองแล้วใครเขาจะมารักเราใช่มะ (หัวเราะ) 

เพราะทุกเรื่องที่แต่งนั้นเก๋เขียนด้วยใจรักจริงๆ เพราะฉะนั้นจึงคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้วค่ะ 

พี่ติน: คิดว่าหนังสือตัวเองจะขายได้กี่เล่มอะ ขำๆๆๆ

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : ไม่ขอเดาได้ไหมอ่ะ -O-! แต่ให้ผู้อ่านเป็นผู้เมตตา

หนีบหนังสือไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายสินค้าก็แล้วกัน 

พี่ติน: อยากบอกอะไรกับคนอ่านนิยายของเรา

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : อยากขอบคุณพี่ๆ น้องๆ และแฟนนิยายทุกคนที่ให้การสนับสนุนกันมาโดยตลอด

ถ้าหากไม่มีพวกเขาเหล่านี้นิยายเรื่องนี้คงไม่ได้กำเนิดเกิดขึ้นมาอย่างแน่นอน 

ถึงแม้จะลบๆ เลิกๆ และโดนโวยวายไปหลายครั้ง)

แต่ก็เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้นิยายเรื่องนี้จบลงอย่างสมบูรณ์ 

เพราะฉะนั้นจึงไม่มีคำขอบคุณใดๆ เพราะคำขอบคุณจากหัวใจมีค่ามากกว่าคำพูดใดโลกนี้ (ยิ้ม) 

พี่ติน: ความแตกต่างของ ดับเครื่องชนหัวใจคนอันธพาล กับหนังสือแนวรักแนวอื่นๆ ในตลาดคือ

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : จริงๆ นิยายเรื่องนี้ก็ไม่ได้แตกต่างจากนิยายรักแนวอื่นๆ เลย

เพียงแต่นิยายเรื่องนี้มีปมปริศนาให้ขบคิดและเป็นการเขียนพีระมิดแบบผสมที่มีไคลแมกซ์ถึงสองชั้น 

(นี่มันเป็นการเขียนข่าวไม่ใช่เรอะ!) ผู้ที่ชื่นชอบการสืบสวนเบาๆ

พร้อมกับสัมผัสความรักกุ๊กกิ๊กจั๊กจี้หัวใจของเหล่าตัวละคร 

คงจะไม่พลาดกับนิยายรักกึ่งสืบสวนแบบเรื่องนี้แน่ๆ เลยค่ะ 

พี่ติน: จุดเด่นของเรื่องคืออะไร แบบว่าเมื่อพูดถึงแล้ว คนจะต้องร้อง

อ๋อออ คอนเซ็ปท์ ดับเครื่องชนหัวใจคนอันธพาล น่ะเอง 

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : คอนเซ็ปต์ของเรื่องนี้คือ  ‘โค้ดลับ’ ของดาวอังคารซึ่งเป็น W’4 คำนี้เลยค่ะ

‘Whenever เมื่อไรก็ตาม’

‘Whatever อะไรก็ตาม’

‘Wherever ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม’

‘Whomever ไม่ว่าใครก็ตาม’

เมื่อเห็น 4 คำนี้ก็คงต้องร้อง อ๋อ! นี่มันนิยาย ‘ดับเครื่องชนหัวใจคนอันธพาล’ ของจีนี่ใช่มั้ย! 

(อวยตัวเองเข้าไปเถอะ ฮ่าๆ)

พี่ติน: ก่อนจากกันไป ลากันก่อนนะ ขอมายไอดี แล้วก็ขอลิงก์นิยายด้วยจ้า 

จีนี่_เจลรี่_ดีดี้ : ขอบคุณทุกคนที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้ ถึงแม้จะมีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้างก็เถอะ

แล้วก็พบกันที่มายไอดีแสนเริด เฉิด บ้า เฮฮานะคะทุกคน^_^!!

http://my.dek-d.com/innight69/

http://writer.dek-d.com/innight69/writer/view.php?id=573033

โอเคเลยทีเดียว เดี๋ยวถ้าอ่านแล้วไม่รู้สึกถึง  

‘Whenever เมื่อไรก็ตาม’

‘Whatever อะไรก็ตาม’

‘Wherever ไม่ว่าที่ไหนก็ตาม’

‘Whomever ไม่ว่าใครก็ตาม’

น้องเก๋เจอพี่ตินฆ่าแน่ ขอบอก!

อตินเอง