คำเตือน : บทความนี้ใกล้ดราม่ามาก อ่านแล้วอาจทำให้เกิดความเครียด โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน ฮ่า ฮ่า
เป้าหมายชีวิต คิดไม่ออก!!
สายการเรียนมีตั้งหลายสาย คณะมีตั้งหลายคณะ อาชีพมีตั้งหลายอาชีพ บนโลกใบนี้มีอะไรให้ทำตั้งเยอะแยะ แล้วเราอะไรได้ดีที่สุดล่ะ น้องๆ ชาว Dek-D.com คงถามและพยายามตอบปัญหานี้
พี่เกียรติเองก็มึนงงกับปัญหานี้มาก่อน และพยายามตอบมันให้ได้มาตั้งแต่ตอนจะจบ ม.3 แล้ว เรื่องแปลกอยู่ที่ว่า ทุกครั้งที่ถามตัวเอง พี่ก็ตอบตัวเองได้ทุกครั้ง แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็พบว่า มันคงไม่ใช่คำตอบที่แท้จริง พี่คงมีวิธีหาคำตอบที่ผิดสินะ (เฮอะ เฮอะ หัวเราะอย่างรันทดใจ) แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของพี่เกียรติอีกต่อไป เพราะเมื่อถึงจุดหนึ่ง เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ เราจะพบว่าประสบการณ์ ความรู้ที่เราได้ผ่านมา มันหล่อหลอมให้เราเป็นต้องทำ หรือต้องเป็นในบางสิ่งบางอย่าง เพื่อการดูแลตนเองและครอบครัวต่อไป
แต่น้องๆ ยังมีโอกาสเรียนรู้ และค้นหามันนะ!! เพราะมันเป็นอนาคตที่น้องๆ ยังเลือกเองได้ มีทั้งสิทธิ และโอกาสที่จะเลือกอนาคตของตนเอง ยังลองทำอะไรได้อีกมากมาย และยังมีผู้ใหญ่ใกล้ชิดคอยดูแล สนับสนุน และเป็นที่ปรึกษา
เครียดหรือยังเอ่ย?
พี่เกียรติก็อยากเขียนให้มันอ่านเข้าใจง่ายกว่านี้นะ แต่ไม่รู้จะสื่อแบบไหนให้น้องๆ รู้ว่า การค้นหาตนเอง ให้ได้ มันจำเป็น!! และเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ ถ้าเราปล่อยชีวิตไปเรื่อยๆ ทำในสิ่งที่มีความสุข และแค่ทำให้ดีที่สุดเฉยๆ...มันก็ดีนะ แต่ไม่ดีที่สุด เพราะเราไม่เห็นเป้าหมายและภาพอนาคตชีวิตของตนเอง
น้องๆ ต้องแยกให้ถูกนะ ระหว่าง "ความฝัน" กับ "เป้าหมายในชีวิต"
"ความฝัน" เป็นอะไรก็ตามที่เราอยากเป็นอยากทำ มันสามารถเป็นจริงได้ แต่บางทีมันก็ล่องลอยเกินกว่าที่เราจะทำได้จริง เราฝันได้แต่เราอาจไม่ได้ต้องการอะไรจากมัน นอกจากความสุขที่ได้คิด เช่น อยากเป็นมนุษย์อวกาศ เดินบนดาวพลูโต อยากเป็นฮีโร่ มีเวทย์มนตร์ เป็นต้น เราอาจจะฝัน แต่รู้ว่าคงจะทำไม่ได้จริง
แต่ "เป้าหมาย" คือ สิ่งที่เรามุ่งมั่นจะทำให้เป็นจริง เพราะต้องการผลจากมัน เช่น ต้องการได้ที่ 1 เพราะแม่บอกว่าจะซื้อโทรศัพท์สุดหรูเครื่องใหม่ให้ ต้องการสอบเข้าโรงเรียนดังให้ได้ เพราะอยากตามไปเรียนกับแฟนคนเก่ง เป้าหมายอาจไม่ยิ่งใหญ่เท่าความฝัน อาจดูไร้สาระด้วยในบางที แต่เราหวังผลจริงๆ จากมัน ดังนั้น เราจึงมุ่งมั่นไปสู่เป้าหมายอย่างตั้งใจได้ เพราะมันจะเป็นจริง
"อนาคตของเรา" ก็เหมือนกัน ถ้าน้องๆ วางอนาคตไว้เป็นความฝัน อนาคตที่น้องฝันก็อาจไม่เป็นจริง แต่ถ้าน้องๆ ตั้งอนาคตเป็นเป้าหมาย มันมีโอกาสเป็นจริงได้สูง
แล้วถ้าเราเอาทั้งความฝันและเป้าหมายมาเป็นสิ่งเดียวกันล่ะ?
แบบนั้นเจ๋งที่สุดเลย ใครทำได้แบบนั้น น่าจับมาสัมภาษณ์ว่า ทำได้อย่างไร? เขาค้นหาตนเองตนเองได้อย่างไรกันนะ? รวมฝันทำเป็นเป้าหมายได้อย่างไร? ตอนนี้พี่เกียรติก็ไม่มีตัวอย่างคนเป็นๆ อย่างนั้นมานั่งเล่าให้น้องๆ ฟังหรอกค่ะ แต่ไปเจอหนังสือเล่มหนึ่งที่เล่าเรื่อง การพัฒนาสมอง ของหลวงวิจิตรวาทการ ผู้เป็นนักคิดนักเขียนคนสำคัญของไทย ซึ่งมีบทย่อยๆ ที่พูดถึงความมุ่งหมายในชีวิต และแบบฝึกหัดเพื่อหาความมุ่งหมายนั้น
พี่เกียรติว่ามันเป็นหนังสือที่สุดยอด และมีวิธีการ ที่พี่เกียรติเชื่อว่า น้องๆ ชาว Dek-D.com สามารถใช้ค้นหาตนเองและกำหนดเป้าหมายในชีวิตได้ ขั้นตอนตามหนังสือนั้นมีหลายขั้นหลายตอนมากๆ และต้องทำอย่างจริงจังด้วย ในครั้งนี้พี่เกียรติจึงขอนำเสนอบางส่วน พร้อมตัวอย่างค่ะ
จงเขียนตอบปัญหาต่อไปนี้ (ถ้าไม่ชอบเขียนจะคิดเฉยๆ ก็ได้ แต่มันจะไม่ชัดเจนเห็นเป็นรูปธรรมเท่าเขียนหรือพิมพ์ไว้)
 (ตัวอย่างมี 3 คน แบ่งเป็นคนละสีนะจ๊ะ)
ไม่ควรตอบ กิจกรรมยามว่างทำนอง นอนเฉยๆ กลิ้งเกลือกไปมา ฟังเพลง ดูหนังเฉยๆ นะ แต่ถ้าชอบฟังเพลงจริงๆ นั่งร้อง นั่งแต่ง นั่งวิเคราะห์เลย แบบนี้ตอบได้ เอาที่ชอบทำจริงๆ คิดดีๆ
2. ช่วงไหนที่คิดว่าได้ทำสิ่งที่ดีที่สุด หรือประสบความสำเร็จที่สุดในชีวิต และยังส่งผลถึงตอนนี้หรือไม่ (ระบุช่วงเวลา หรือวัน เดือน ปีให้ได้มากที่สุด)

3. มีโอกาสที่จะทำสิ่งนั้น หรือประสบความสำเร็จ ตามแบบข้อ 2. อีกหรือไม่ ถ้ามี...ต้องทำอย่างไร ถ้าไม่มี...จะสร้างโอกาสนั้นมาเองได้หรือไม่

น้องๆ จะเห็นว่าน้องฟ้า น้องส้ม และน้องเขียว (ฮา) ล้วนพบเป้าหมายบ้างอย่างแล้ว เขาทั้งสามกำลังมุ่งสู่เป้าหมายนั้น!!!
วิธีการกำหนดเป้าหมายนี้ เป็นแค่วิธีการเบื้องต้น ที่จะช่วยให้น้องๆ พอมองออกว่า ตัวเราชอบทำอะไร ทำสิ่งใดได้ดี และเคยภาคภูมิใจกับการที่ทำสิ่งใดได้ ซึ่งเจ้าส่วนนี้แหละ ที่เมื่อเรานำมาคิดพิจารณาจริงๆ แล้ว จะพบว่าเรามีเป้าหมายบางส่วนของชีวิตแต่มาแรกแล้ว เพียงแต่มันอาจดูเป็นสิ่งธรรมดา ไม่ได้ดูยิ่งใหญ่ถึงขนาดตัดสินอนาคตเราได้ แต่มันทำให้เรารู้สึกสนุก และภูมิใจที่ได้ทำนะ ทำไมเราไม่ค่อยๆ ทำสิ่งเหล่านั้นให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ล่ะ ตอนนี้เจ้าเรื่องที่เราทำอาจจะยังไม่ใช้อาชีพที่เราจะทำในอนาคตจริงๆ ก็ได้ แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เรามองตนเองได้ชัดเจนยิ่งขึ้น แล้วพี่เกียรติเชื่อว่าความชัดเจนนี้ จะทำให้น้องๆ สามารถกำหนดเป้าหมายในระยะยาว และมองไปไปยังคณะที่จะเรียนในระดับมหาวิทยาลัย และอาชีพที่จะทำเมื่อเรียนจบต่อไปได้ค่ะ
เมื่ออ่านแล้ว โปรดอย่าคิดว่ามันยุ่งยากเกินไปนะคะ ไม่เสียหายที่จะลองทำเนอะ
ถ้าน้องๆ ได้ค้นพบอะไรบางอย่าง แม้จะเป็นเพียงเป้าหมายเล็กๆ หรือความภาคภูมิใจน้อยๆ
แต่พี่เกียรติก็ถือว่าน้องๆ ได้เข้าใกล้อนาคตที่สดใสของน้องๆ แล้วล่ะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน!!
แหล่งอ้างอิง: วิจิตรวาทการ, พลตรี หลวง, มันสมอง, กรุงเทพฯ : สร้างสรรค์บุ๊คส์, 2552.
|
45 ความคิดเห็น
นั้นดิ บางทีความฝันกับเป้าหมายมันก็เป็นคนละอย่างกับ ซึ่งบางทีก็แตกต่างกันมากด้วย
จนตอนนี้มอสี่แล้ว ก็ยังไม่ได้สักที
อย่างที่พี่บอก พอจะได้ มันก็เปลี่ยนอีกแล้ว
มันเป็นปัญหามากเลย -*- เราไม่เด่นอะไรสักอย่าง
เรียนทุกอย่างกลางๆหมด แล้วตัดสินใจเข้าคณิตอังกฤษมาแล้วด้วย
ก็คงต้องสู้ต่อไปปป :)
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น
ไม่รู้ว่าตัวเองชอบทำอะไร
ไม่รู้ว่าถนัดอะไร
เพราะ สิ่งที่ชอบมักไม่ใช่สิ่งที่ถนัด TT-TT
เครียดไปเครียดมา
ขอบคุณมากค่ะ :'))
ตอนนี้กำลังอยู่ในอาการ หาที่ไปไม่ได้เหมือนกันครับ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองชอบ ความฝัน เป้าหมาย มันคืออะไรกันแน่
ม.6 แล้วด้วย
สู้ ๆ นะค่ะ เรียนอันที่อยากเรียน และคิดว่าจะอยุกับมันได้ตลอดชีวิต ล่ะกัน
ปล. มีทุกอย่าง ยกเว้นอนาคต 555+
เรียน...ไม่เด่น!!!
กิจกรรม...ไม่ได้เรื่อง!!!
คิดได้...แต่ไม่เคยได้รับอนุญาติให้ทำ...
มาถึงตอนนี้ เลยไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป....
เพราะมีคนขีดเส้นให้เดินมากว่าค่อนชีวิต...พออยู่ๆ ก็มาปล่อยกันทิ้ง
เลยไม่รู้ว่าควรจะเดินทางไหนต่อไปดี...เห้อ~