เดือนมีนาคม book of the month มาพร้อมหนังสือแนวแฟนตาซี
ผลงานเรื่อง “ผมคือ...?” ของนักเขียนนามปากกาว่า “แอ๊ด”
ซึ่งท่าทางมาแนวแฟนตาซีสุดพลัง
สมแล้วที่ประจำอยู่ฟิสิกส์เซ็นเตอร์ สำนักพิมพ์เจ้าแม่แนวแฟนตาซีตัวจริง
สำหรับเนื้อเรื่องย่อๆ นั้น พี่ตินขอมอบให้นักเขียนสปอยล์ตัวเอง
เพราะท่าทางเขาคงจะชอบมากกว่าที่พี่ตินจะสปอยล์ให้
ภาม เด็กหนุ่มธรรมดาที่กลายมาเป็นรัชทายาทของอาณาจักรใหญ่แห่งโลกต่างมิติ
ถึงคราวต้องไปเยือนอาณาจักรเพื่อนบ้านที่ร้ายกาจอย่างฟาดาสฟิส
จากนั้นในขณะที่อิพิแคกเปิดตัวทายาทของตนเองเจ้าชายน้อยอิโช
ภามกลับหายตัวไป หรือว่าถึงคราวที่จะต้องเปลี่ยนพระเอกใหม่?
เรื่องวุ่นๆ ของภาม จะเปลี่ยนเป็นเรื่องวุ่นๆ ของอิโช แทน
แล้วเรื่องความซวยจะสามารถถ่ายโอนให้กันได้หรือไม่ ติดตามต่อได้ในเล่ม
.jpg)
อตินวิจารณ์
จุดเด่นของหนังสือแนวแฟนตาซี ดับเบิ้ลไตรภาค (ก็คือ 6 เล่ม)
ซึ่งจะว่าไปแล้ว ก็คือจุดเด่นที่ทำให้หนังสือแนวแฟนตาซีขายได้ดิบดี
เด็กๆ ชอบอ่านกัน นั่นก็คือ การเอาตัวละครธรรมดาๆ มาจับความรู้สึกคนอ่าน
ยิ่งใน “ผมคือ...?” เล่มนี้ คนเขียนเองบอกว่า
พระเอกนั้นไม่ใช่ตัวเอก เป็นแค่คนไม่หล่อ ไม่ดี ไม่ได้มีอะไรเด่น
ก็เท่ากับว่า นำจุดนั้นมาเป็นจุดขายนั่นเอง
(หลังๆ พี่ตินเห็นหนังสือแนวแฟนตาซีทำกันบ่อย
การใช้ความธรรมดามาเป็นจุดขาย ประมาณนั้น)
สาเหตุหลักที่งานแนวแฟนตาซีเลือกใช้ตัวละครเป็นคนธรรมดานี้
ก็คงเพราะสร้างพัฒนาการของตัวละครได้ง่าย
ถ้าสังเกต พี่ตินเห็นว่างานแฟนตาซีจะเด่นเรื่องพัฒนาการของตัวละคร
การเปลี่ยนแปลงจากจุดเริ่มต้น ไปสู่แนวคิดอะไรสักอย่างในตอนท้ายเรื่อง
ซึ่งก็ไม่ต่างจากการใช้ชีวิตของเราทุกคนนั่นเอง
และถ้าเลือกตัวละครที่เก่ง เท่ หล่อ ดูดีมีครบหมดแล้ว
มันจะพัฒนาการอย่างไรล่ะ...? จะให้แย่ลงรึ...? ยังไม่เคยเห็นใครลองเขียนนะ
(ใครก็ได้ลองหน่อยได้ไหม อยากอ่านว่ะ)
พี่ตินมองว่าหนังสือแนวแฟนตาซี มักเป็นเรื่องเล่าการเดินทางของชีวิต
หลักๆ ก็จะจับอยู่ในช่วงชีวิตวัยรุ่น ซึ่งเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านของชีวิต
(ถ้าอยากได้ตัวอย่างหนังสือแฟนตาซีชีวิตวัยรุ่นดีๆ
พี่ตินขอแนะนำอลิซในแดนมหัศจรรย์ อีกเล่มก็ จินตนาการไม่รู้จบ
สองเล่มนี้เขียนได้อลังการมาก ดีจนต้องทึ่ง ว่านักเขียนเขาทำได้ยังไง)
โดยที่เลือกใช้อาณาจักร การผจญภัย มาเป็นสัญลักษณ์แทนสิ่งที่วัยรุ่นต้องพบเจอ
และต้องก้าวผ่าน อุปสรรคต่างๆ มากมาย กว่าจะค้นพบตัวตนที่ใช่
และกลายเป็นตัวของตัวเองได้ในภายหลัง
และนั่นคือเสน่ห์ของงานแนวแฟนตาซี...
ทำให้ผู้อ่านหลงใหลกันสุดๆ... นั่นเอง
อตินเอง
21 ความคิดเห็น
ความเห็นส่วนตัว : พอเอามาแยก 6 เล่มแล้วรูสึกว่าอ่านไม่รู้เรื่องเลยครับ มันมีบางช่วยหายๆไป จากที่เคยอ่านเล่มใหญ่ แค่ 3 เล่ม
ซื้ออ่านสมัยมี 3 เล่ม(ใหญ่)
แต่ตอนนี้หั่นจากเดิมเป็น 6 เล่ม ราคาแพงขึ้นเยอะเลย แถมเปลี่ยนแค่ปกเฉยๆ ด้วย รู้สึกไม่คุ้มเลยค่ะ
วิจารณ์นิยายบ้าง สำหรับเรา "ผมคือ...!?" คือนิยายที่มีความเป็นแนวของตัวเอง ไม่ใช่แฟนตาซีแนวตลาดๆ ธรรมดา แต่มันเป็นนิยายแนวแฟนตาซีที่ผสมผสานกับแนวSlice of Life ได้อย่างลงตัวจนน่ากลัว(ฮา)
ผู้แต่งสามารถร้อยเรียงอักษรเป็นเรื่องราวที่ผู้อ่านสามารถอ่านได้อย่างเพลิดเพลินจนลืมเวลา แม้มันอาจจะไม่ได้ตลกมากมายเท่าหนังสือบางเล่ม แต่ก็มักจะซ่อนมุกเล็กๆ น้อยๆ ให้พออมยิ้ม เรื่องราวดูคล้ายกับไม่มีอะไร แต่กลับทำให้เราตื่นเต้นได้กับมัน
ที่สำคัญผู้แต่งสามารถสร้าง"ภาม" ตัวเอกของเรื่องให้เป็นคนธรรมดาจริงๆ ได้อย่างยอดเยี่ยมมากๆ เลยค่ะ ตัวเอกที่เป็นเพียงคนธรรมดาจริงๆ เด็กหนุ่มที่เรียนไม่ได้เรื่อง ความคิดแบบเด็กมัธยมธรรมดาๆ ทั่วไป ที่เมื่อผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ก็ทำให้ความคิดนั้นเติบโตขึ้น...แต่ก็ไม่ได้เติบโตจนโอเวอร์ ตัวเอกสามารถพัฒนาความคิด ทัศนคติของตัวเองได้ทีละนิดๆ จนผู้อ่านไม่ทันสังเกตเลยล่ะค่ะ
ปล.สังเกต...ฉบับเก่าชื่อ ผมคือ?! ฉบับใหม่เป็นผมคือ!? ล่ะ 55+
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 2 มีนาคม 2556 / 19:09
สนุกมากๆๆๆๆๆ
เป็นนิยายแฟนตาซีเรื่องแรกๆ ที่พระเอกเป็นคนธรรมดา ที่คนรอบข้างไม่ธรรมดา
ปล.(อาจสปอยมั้ง?) สงสารเหล่าองครักษ์มากๆๆๆๆๆ 5555++
อ่านสามเล่มมาตลอด 555+
แอบกรี๊ดซาเลสเบาๆ ช่างเป็นพี่เลี้ยงที่แสนดีอะไรเยี่ยงนี้ อยากได้สักคนจริงๆ
ปอลิง เรื่องนี้แอบจิ้นได้เบาๆ 555
ภามห่วย แต่ก็เก่งนิดนึง ฮาด้วย
เราก็ตามเก็บเล่มใหญ่อ่ะ
เล่มใหม่ มีตั้ง 6 เล่ม ขี้เกียจตามเก็บ 555+
แต่ก็ซื้อเล่มที่พิมพ์ใหม่เก็บด้วยอ่ะ
เล่มเก่า สันกาวมันไม่ค่อยดีแล้วอะ เง้อออ
เป็นนิยายไทยแนวแฟนตาซีที่ชอบที่สุดดดดดดดดดดดดด!!
สอนหลายเรื่อง ชอบมากกกกกกก
บางทีอ่านแล้วก็ได้กำลังใจ บางทีอ่านแล้วก็ตลก บางทีอ่านแล้วก็เพลิน เบาสมอง (หรือเปล่า5555)
ใครสนใจแนวนี้อ่านโล้ดดดดดด รับรองชอบแน่ๆๆ ^^
http://writer.dek-d.com/khunnongsalatpuk/writer/view.php?id=924192 เรื่องนี้เราเเต่งเองนะ เเวะมาเยี่ยมเราบ้างนะ
แต่หกเล่มนี่มันมากไปนะ --+
เป็นพวกซื้อเล่มใหญ่ไม่เป็นไร แต่ซื้อหลายเล่มนี่คันหัวใจทุกทีเลย
ตลกดีนะ ชอบภามเหมือนกัน
แต่เราว่าภามมันจืดไปหน่อยน่ะ
เหมือนเป็นตัวทำให้คนอื่นเด่นกว่าตัวเองงั้นแหละ
แต่โดยรวมก็ โอ อยู่