เรื่องลี้ลับ : ผีถ้วยแก้ว

         สวัสดีครับ เรื่องลี้ลับในสถาบันมาแล้วครับ สัปดาห์นี้หลอนมากกก เป็นเรื่องลี้ลับที่เกิดขึ้นในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ซึ่งปัจจุบันได้ปิดกิจการลงไปแล้ว ไปติดตามจากเรื่องของน้อง +MiStAmE+ ในชื่อตอน "ผีถ้วยแก้ว" กันเลยครับ

         สวัสดีครับ พี่ลาเต้ และเพื่อนๆ ชาวคอลัมน์เรื่องลี้ลับในสถาบันทุกคน วันนี้มีเรื่องน่าขนลุกมาเล่า และแชร์ให้เพื่อนๆ เด็กดีกันครับ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ผมเรียนอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่ง (ใบ้ให้ว่าตอนนี้เค้าเปลี่ยนเป็นสถานที่อื่นแล้ว แต่อยู่ที่กรุงเทพข้างๆ ม.ธุรกิจบัณฑิตย์) ตอนนั้นผมเด็กมาก แต่ผมก็จดจำภาพในวันนั้นได้เป็นอย่างดี

         วันนั้นเป็นวันฝนตก คุณป้าปั่นจักรยานมาส่งผมที่หลังโรงเรียน เพราะหน้าโรงเรียนมีรถเข้าออกเยอะ แล้วท่านก็ให้ร่มกับผมก่อนท่านจะปั่นจักรยานกลับบ้าน ผมเดินมาตามทางที่คุ้นเคย เดินไปขึ้นบันไดหลังโรงเรียนที่ติดกับห้องผู้อำนวยการ ผมเดินไปถึงชั้น 3 ก็เจอห้องห้องหนึ่งที่ปิดตายอยู่ มันเป็นห้องดนตรีไทยครับ ประตูถูกปิดเป็นอย่างดี กลอนประตูไม่มีหายไปเหลือเป็นรูโหว่ไว้

          ผมหยุดเดิน เพราะรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงระนาดดังขึ้น แบบหนังไทยอะไรทำนองนี้ครับ ซักพักก็มีเสียงคนเดินขึ้นบันไดมา พอหันไปมอง เขาเป็นเพื่อนผมชื่อ พ. (นามสมมติ) เค้าเดินมาพร้อมกับร่ม แล้วถามผมว่ามาทำอะไรตรงนี้ ผมก็บอกไปว่าดูห้องอยู่ พ. เพื่อนผมก็เดินไปก้มดูรูโหว่ที่อยู่ตรงประตู ซักพัก พ. ก็กวักมือเรียกผมให้ไปดูด้วย ผมไปถึงก็ก้มลงไปดู จากสายตาผมในห้องนั่นไม่มีอะไรเลยเงียบมาก มืดสนิท เห็นแต่ในห้องมีหัวโขนตั้งอยู่ในชั้นแก้ว มีโต๊ะเตี้ยๆ ด้านหลังเป็นกรอบรูปในหลวงขนาดใหญ่ และหน้าต่างปิดสนิท

           ผมเอาหน้าออกมาถาม พ.ว่า ไหนอ่ะไม่เห็นมีอะไร ผมก็แปลกใจที่ พ. เงียบแล้วเหงื่อเต็มตัว ดูเหมือนร้องไห้ด้วย ผมเลยก้มลงไปดูอีกครั้งก็ปรากฏว่าเห็นครับ เห็นเป็นนางรำรำอยู่ ใส่เสื้อสไบสีชมพู จงกระเบนสีเขียว เกล้ามวยผมอย่างดี แต่!!! หน้าเธอเละ ลูกตาข้างนึงห้อยลงมา มีเลือดคละเต็มที่ใบหน้า ผมตกใจมาก เพราะจู่ๆ เธอก็หันมาชี้หน้าผม เท่านั้นล่ะ ผมวิ่งพร้อมลากเพื่อนมาด้วย ตอนนั้นผมปัสสาวะราดเลย T^T

           จากนั้น 1 อาทิตย์ต่อมา ผมไปบอกแม่ ท่านก็บอกให้ผมทำบุญแล้วอย่าไปใกล้ห้องนั้นอีก แต่ว่าเพื่อนในห้องผมที่ได้ยินผมเล่า ก็กันมาชวนเล่นผีเหรียญ!! จำได้ว่ารุ่นพี่ที่อายุมากที่สุดในห้องเอากระดานไม้มาเขียนตามแบบในหนังผี แบบกระดานถ้วยแก้วน่ะคับ ในห้องผมมีประมาณ 20 คนคนที่กล้าเล่นก็มีอยู่ 10 คน จากนั้นเราก็แงะประตูเข้าไปเล่นกัน วางกระดานบนโต๊ะ ตอนนั้นตอนเที่ยงเลยที่แสงลอดออกมาจากรูที่ประตูและช่องเหนือหน้าต่าง ในห้องอับมากซึ่งตอนนั้นยังเด็กเลยไม่คิดจะยกมือไหว้หัวโขนที่อยู่ในห้องเลยด้วยซ้ำ รุ่นพี่ก็หยิบเหรียญออกมาก่อนจะบอกว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าเอามือออกเดี๋ยวจะเจอดี!!

           พวกผมพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มเล่น ตอนแรกผมรู้ว่ารุ่นพี่ผมเป็นคนเลื่อนแล้วทำเสียงโหวกเหวกว่ามันเลื่อนแล้ว เพื่อนๆ ผมก็ตกใจกลัวกันใหญ่ซักพัก เพื่อนผมคนนึงที่ขี้กลัวเค้าก็ล้มลงไปชักกับพื้น พวกผมตกใจมาก ก่อนจะมองดูอาการของเพื่อน เพื่อนผมที่ล้มไปน้ำลายฟูมปาก ทุกคนในห้องเริ่มร้องไห้ รุ่นพี่ผมก็ตะโกนให้คนข้างนอกมาช่วยอุ้มออกไปแต่ไม่มีคนเข้ามาเลย

           ผมมองออกไปนอกห้องเห็นเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งเขาเล่นกระโดดยางกันอยู่ ผมก็ตะโดนอีกที เฮ้ย! มาช่วยกันหน่อย! แต่ก็ไม่มีใครหันมาเลย เหมือนว่าเค้าไม่ได้ยินอะไร ไม่นานจู่ๆ ก็มีลมคับ แรงมาก และก็เสียงเคาะหน้าต่าง ตึก ตึก ตึก พวกผมไม่รอช้าสะบัดมือจากเหรียญแล้ววิ่งออกไปคับ ไปดึงประตูแต่ว่า..... มันกลับเปิดไม่ได้!!

           ทุกคนช่วยกันดึง มันก็ไม่ยอมเปิด ผลสุดท้ายทุกคนก็ยกมือขอโทษจะไม่มาลบหลู่ ไม่มาลองของ ไม่เล่นอีกแล้ว เท่านั้นประตูก็เปิดแล้วพวกผมก็วิ่งออกมา ของที่เอาไปเล่นกันก็ทิ้งไว้แบบนั้นเลย แล้วไม่คิดจะไปยุ่งกับห้องนั้นอีกเลย พอถึงห้องเจอเพื่อนที่เล่นอยู่นอกห้อง เลยเลยถามมันว่า ตะโกนไปไม่ได้ยินหรอ? เกือบตาย เพื่อนผมก็สงสัย แล้วตอบกลับมาว่า "ไม่ได้ยินนี่แกตะโกนหรอ ฉันได้ยินแต่เสียงหัวเราะ!"

            ลาเต้ลิขิต : ส่งเรื่องลี้ลับในสถาบันของคุณมาได้ที่ latae@dek-d.com

ขอบคุณภาพระกอบจาก ภาพยนตร์เด็กหอ