เรื่องลี้ลับ : ตึก 7 เข็ดทั้ง ร.ร.

         สวัสดีครับ เรื่องลี้ลับในสถาบันมาแล้วครับ สัปดาห์นี้พอบอกสถานที่น้องๆ ในจังหวัดนนทบุรีคงเดาไม่ยาก โรงเรียนไหนที่ตึก 7 มีทางเชื่อมในชั้น 3 ก็โรงเรียนนั้นแหละ เรื่องราวจะชวนขนหัวลุกขนาดไป ไปอ่านกันเลยครับ วันนี้เสนอตอน "ตึก 7 เข็ดทั้ง ร.ร."

         สวัสดีค่ะ พี่ลาเต้ และเพื่อนๆ ชาวคอลัมน์เรื่องลี้ลับในสถาบันทุกคน เราขอไม่บอกชื่อนะค่ะ เราเรียนอยู่ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งใน จ.นนทบุรีค่ะ ที่ของ ร.ร.ของเราบางส่วนเคยเป็นป่าช้าของวัดค่ะ โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่ ม.1-6 เราอยู่ ม.1 เป็นรุ่นที่ 109 ต้องบอกก่อนว่า เราเป็นคนกลัวผีมาก แต่ใครท้าไม่ได้เราไม่ชอบให้ใครมาท้า ถ้าใครมาท้าเราก็จะสนองให้

         ในช่วงที่เราเข้า ม.1 ต้องเรียนปรับพื้นฐาน เรากับเพื่อนอีก 5 คน (รวมเราก็จะเป็น 6 คน) โดนท้าให้ไปเล่นที่ตึก 7 (ตึกนี้มี 7 ชั้น) พอขึ้นไปบนตึกถึงชั้นที่ 5 มีเพื่อนคนนึงเล่าเรื่อง แปลกๆ ในตึกนี้ให้ฟัง ตอนนั้นเราสารภาพว่าภาพเราก็ไม่ค่อยเชื่อ แต่ภายในก็แอบหวั่นๆ เหมือนกัน ยิ่งเล่ายิ่งดูออกว่าเพื่อนแต่ละคนกลัว เรากับเพื่อนเลยตัดสินใจวิ่งลงตึกมาตั้งสติดีกว่า

         พอลงมาถึงชั้น 3 มันจะมีทางเชื่อมไปยังอีกอาคารนึง พวกเราจึงวิ่งออกไปทางนั้น ระหว่างทางมันจะต้องผ่านห้องๆ นึง จู่ๆ เพื่อนเรา 2 ใน 5 ก็ร้องกรี๊ดขึ้นมาจนทรุดล้มเลยไปเลย พวกเราต้องหยุดแล้วไปช่วยกันพยุง เพื่อวิ่งออกไปให้เร็ว เพราะขนลุกขนพองกับเรื่องผีที่เล่ากันมาก พอวิ่งมาถึงอีกอาคารนึง ตอนนั้นคนเริ่มแออัด พวกเราก็เริ่มตั้งสติกันได้ เพื่อนสองคนที่กรี๊ดก็บอกตรงกันว่า....

         ตอนที่วิ่งมาเห็นผู้หญิงกำลังฟุบลงไปบนโต๊ะในห้องนั้น เหมือนเขาร้องไห้ ทั้งๆ ที่ห้องนั้นไม่มีคนคนอยู่เลยแม้แต่คนเดียว และห้องก็โดนล็อคอยู่ด้วย (โรงเรียนเราที่ประตูจะมีกระจกเป็นช่องเล็กๆ ทำให้สามารถมองเข้าไปในห้องได้) หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มเชื่อบ้างว่าในโรงเรียนของเราแห่งนี้ต้องมีอะไรบางอย่างชวนให้น่าขนลุกแล้วล่ะ แต่มันยังไม่เชื่อเต็ม 100%

         ด้วยความที่ไม่เชื่อประกอบกับถูกท้า พวกเราเลยตกลงกันว่า เราจะขึ้นไปตึกนี้ทุกๆ วัน พอวันต่อมาเราก็ขึ้นได้เพียงชั้น 2 เราก็ลงมาเพราะเรากลัว วันต่อมาก็ขึ้นไปอีกคราวนี้ถึงชั้น 3 ก็เป็นเหมือนวันที่ 2 คือกลัวกันแล้ววิ่งลงมาอีก พอวันที่ 3 เรากำลังจะขึ้นไป จู่ๆ มีพวกเพื่อนในโรงเรียนวิ่งสวนทางลงมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งพวกผู้ชายเหล่านั้นเป็นผู้ชายที่ดูแมนๆ และเป็นพวกคนดังที่มีเรื่องบ่อยด้วย เราเผลอไปได้ยินพวกนั้นพูดว่า "ตอนแรกก็นึกว่าคน ต่อไปนี้ไม่ขึ้นไปลองของล่ะ"

         พอได้ยินประโยคเมื่อกี้ ใจเราแว้บไปเลยก็เริ่มเชื่อมากขึ้นแล้วค่ะ พอวันที่ 9 พวกเราก็ดื้อขึ้นไปอีกรอบ คราวนี้ขึ้นไปจนถึงชั้น 7 จริงๆ เราเกือบจะขึ้นไปบนดาดฟ้าแล้วแต่พอดีเจอป้าภารโรงป้าเขาบอกว่าประตูดาดฟ้ามันล็อกเราเลยไม่ได้ขึ้น พวกเรานั่งคุยกับป้าได้สักพักเลยถือโอกาสเล่า เรื่องที่พวกเราเจอมาให้ป้าฟัง ที่เซอร์ไพรส์มากคือ "ป้าก็เชื่อแต่โดยดี" ตอนแรกคิดว่าป้าจะหาว่าพวกเราคิดไปเองซะอีก

         จากนั้นป้าก็ได้เล่าให้ฟังด้วยว่า ภารโรงของโรงเรียนก็เคยเจอเรื่องพวกนี้มาแล้วทั้งนั้น รวมทั้งตัวป้าด้วย ป้าเล่าว่าบางทีทำความสะอาดอยู่ก็เด็กร้องไห้อยู่ในห้องทั้งที่ห้องนั้นปิดไปแล้ว บางทีก็เป็นเสียงคนคุยกัน หรือที่สยองสุดคือ ลิฟท์ทำงานขึ้นลงเองในเวลากลางคืน มีทั้งเสียง และประตูเปิดลิฟท์เปิดเองจนภารโรงหนีกันไปหลายคน

         พอป้าเล่าจบเราก็เดินไปทางลิฟท์อีกด้านหนึ่งที่ใกล้กับอาคารที่เราเรียน (ซึ่งลิฟท์ตึก 7 มีสองฝั่งคือ ด้านซ้ายและขวา) ระหว่างเดินเราเผลอซนอีกเพราะได้เคาะประตูห้องเรียนที่อยู่ชั้น 7 ไปตลอดทาง T T พอเรากำลังเดินลงบันได เราก็ได้ยินเสียงลิฟท์ดังขึ้น เราเลยหันกลับไปมองทางลิฟท์ ก็เห็นเป็นลิฟท์เปิดเองหนึ่งที ตอนแรกก็ไม่คิดมาก เพราะอาจจะมีคนเล่นลิฟท์อยู่ แล้วเพื่อนคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาว่า "ไร้สาระ ไอ้แค่ลิฟท์เปิดเอง"

         พอพูดจบลิฟท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง และเปิดออกแต่ครั้งนี้ลิฟท์ เปิดรัวๆๆๆๆๆ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครจะเล่นลิฟท์ เพราะถ้าหากมีคนเล่นลิฟท์ ลิฟท์จะเปิดเพียง 1 ครั้ง เราจึงรีบวิ่งลงมาพอถึงชั้นหกลิฟท์ก็ดังอีก ลงมาชั้นห้าลิฟท์ก็ดังไล่มาเรื่อยๆ จนถึงชั้นล่างสุด หลังจากนั้นเราก็ไม่ขึ้นไปชั้น 7 อีกเลย และเราก็เชื่อในคำบอกเล่าของป้าภารโรง และทุกๆ คนขึ้นใจ ทุกวันนี้ครูให้ขึ้นลิฟท์ที่โรงเรียนยังคิดหนักเลย T T

            ลาเต้ลิขิต : ส่งเรื่องลี้ลับในสถาบันของคุณมาได้ที่ latae@dek-d.com

พี่ลาเต้ ขอบคุณภาพประกอบจาก ภาพยนตร์บ้านผีสิง และมหาลัยสยองขวัญ