เรื่องลี้ลับ : เงาปริศนา

         สวัสดีครับ เรื่องลี้ลับในสถาบัน และ พี่ลาเต้ มาแล้วครับ เรื่องผีในโรงเรียนที่จะเล่าในวันนี้ในความเห็นพี่รู้สึกว่า น่ากลัวมากกกกกกกกกก มาแค่เงา แต่ขนลุกสุดๆ เรื่องราวจะเป็นยังไง ไปติดตามจากเรื่องของ น้อง Tarika วันนี้เสนอชื่อตอน "เงาปริศนา" ไปอ่านกันเลยครับ

         สวัสดีค่ะ พี่ลาเต้ พอดีได้อ่านคอลัมน์เรื่องลี้ลับในสถาบันแล้วเลยอยากเล่าเรื่องที่เจอกับตัวเองบ้าง ตัวเราเรียนอยู่ปี 3 ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพค่ะ ซึ่งมหาวิทยาลัยแห่งนี้แต่เดิมเป็นพาณิชยการมาก่อน ในทุกๆ วันศุกร์เราจะเลิกเรียนหลัง 6 โมงเย็นตลอด ซึ่งในเวลานั้นในมหาลัยจะมีคนน้อยมาก จะมีแค่ไม่กี่คลาสที่เลิก 6 โมงเย็น และวันนั้นก็เป็นวันที่มีนักเรียนมาเรียนน้อยกว่าปกติ

ขอขอบคุณภาพประกอบจากภาพยนตร์ เด็กหอ

         เรื่องเกิดขึ้นเมื่อเราเลิกเรียนออกมาจากห้องซึ่งอยู่ชั้น 5 ของตึก ที่มหาลัยตึกจะเป็นตัวยู คือมี 3 ตึก ติดกันเป็นตัวยู เราเรียนอยู่ตึกกลาง บันไดจะมีทางซ้าย ขวา และตรงกลาง ในปกติเรากับเพื่อนอีกคนที่สนิทกันจะลงบันไดทางซ้าย เพราะมันติดกับประตูทางออก แต่วันนั้นเรากับเพื่อนกลับเดินลงบันไดทางขวาซึ่งในตึกที่ติดกับบันไดขวาไม่มีห้องไหนเรียนอยู่เลย

         ตอนนั้นเรากับเพื่อนก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เดินลงมากัน 2 คน ด้วยความที่ไม่มีคนเรียน ไฟระหว่างทางจึงไม่เปิด จะมีก็แค่แสงจากลานตรงกลางด้านล่าง ด้วยความที่บรรยากาศมันพาให้พูด เราเลยพูดกับเพื่อนขึ้นมาว่า "ทำไมมันวังเวงแบบนี้ น่ากลัวอ่ะ" หลังจากนั้นพอเดินมาถึงทางชั้น 2 เราก็เห็นเพื่อนที่เดินข้างๆ ยกมือยกไม้ เดินเอียงไปเอียงมา ก็สงสัยแต่ไม่ได้ถามไป แต่พอหันหน้ากลับมา เราก็เห็นเงาอยู่ข้างหน้าตรงพื้นลากยาวขึ้นไปถึงเสา!!

         เงาที่เราเห็น เป็นเหมือนเงาของเราเวลามีแสงจากข้างหลัง แต่ทางที่เราเดินมันไม่มีไฟจากข้างหลัง มันจะมีเงามาได้ไง ? พอเห็นแบบนี้เราก็เริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมเพื่อนเราถึงยกมือยกไม้ ก็เพราะว่าเงาที่เราเห็นที่คิดว่าน่าจะเป็นเงาของเรา มันไม่ได้ขยับตามที่ตัวเราทำ แถมยังเหมือนเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตอนนั้นเราหันไปมองข้างหลังก็ไม่มีใครเดินตามเรามา จึงทำให้คิดได้แค่ว่าถ้าไม่ใช่เงาของเรา 2 คน ก็คงจะเป็น......

         ลักษณะเงาที่เราเห็นน่าจะเป็นผู้ชาย ผอม สูง หลังจากพอรู้ว่าไม่ใช่เงาของเรา 2 คน เราก็หยุดเดิน แต่เงานั้นยังทำท่าเดินอยู่ จนเกือบจะเข้ามาถึงตัวเรา ความรู้สึกตอนนั้นบอกได้เลยว่า ขนลุก แม้จะไม่เห็นเป็นตัวเป็นตน แต่มันก็ชันเจนในความรู้สึก

         สุดท้ายเรากับเพื่อนก็เริ่มที่จะก้าวถอยหลัง แต่ยิ่งก้าวถอยหลัง เหมือนเงายิ่งเดินมาหาเราเร็วขึ้น จนแทบจะถึงตัว เราจึงรีบจับมือเพื่อนแล้วหันหลังวิ่งทันที พอเราออกมาถึงหน้ามหาลัย ก็คุยกับเพื่อนว่ารู้สึกเหมือนกันไหม เห็นเหมือนกันหรือป่าว เพื่อนเราก็ตอบว่าเหมือนกันทุกอย่าง ทุกความรู้สึก จึงทำให้เรารู้ว่า แม้บรรยากาศมันจะวังเวงขนานไหมก็ห้ามทักห้ามพูดอะไรเด็ดขาด....
 

           ลาเต้ลิขิต : ส่งเรื่องลี้ลับในสถาบันของคุณมาได้ที่ latae@dek-d.com