.jpg)
"ถนนหลังมอ"
1 ใน 5 เรื่องผีสุดหลอนปี 2015 รางวัล "อ่านแล้ว เสียวสันหลัง"
สวัสดีครับ มาถูกวันจริงๆ สำหรับคอลัมน์เรื่องลี้ลับ กับวันนี้ศุกร์ที่ 13 พ.ย. บรื้อออออออ สัปดาห์นี้การันตีความหลอนจากกับเรื่อง "ถนนหลังมอ" จากน้องชัยพร เจ้าของรางวัล "อ่านแล้วเสียวสันหลัง"
เป็นเรื่องราวของเส้นทางลัดจากมหาวิทยาลัยไปยังตัวเมือง ที่ย่นระยะทางได้ดีกว่าทางหลัก แต่ทำไมไม่ค่อยมีคนใช้กัน นักศึกษาเฟรชชี่ต่างถิ่นคนนึง จึงลองตัดสินใจใช้เส้นทางนี้ ตลอดทางค่อยๆ มืด รถที่ตามกันมาค่อยๆ หายไป เหลือไว้แค่ผู้หญิงชุดดำ ที่จะร่วมทางไปคุณด้วย จนกว่าคุณจะถึงปลายทาง ??? ไปอ่านพร้อมกันเลย
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสี่ปีที่แล้ว ตอนผมย้ายจากต่างจังหวัดเข้ามาเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ต้องบอกก่อนว่า โดยปกติแล้ว ผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องลี้ลับ เรื่องผี หรือตำนานความเชื่อต่างๆ โดยมองมันเป็นเพียงกุศโลบายที่คนโบราณไว้ใช้สอนลูกหลาน เพื่อไม่ให้ลบหลู่คนตาย หรือออกไปก่อเรื่องทำตัวเถลไถลในยามวิกาล จนกระทั่งผมพบเจอด้วยตัวเอง!
เป็นเรื่องราวของเส้นทางลัดจากมหาวิทยาลัยไปยังตัวเมือง ที่ย่นระยะทางได้ดีกว่าทางหลัก แต่ทำไมไม่ค่อยมีคนใช้กัน นักศึกษาเฟรชชี่ต่างถิ่นคนนึง จึงลองตัดสินใจใช้เส้นทางนี้ ตลอดทางค่อยๆ มืด รถที่ตามกันมาค่อยๆ หายไป เหลือไว้แค่ผู้หญิงชุดดำ ที่จะร่วมทางไปคุณด้วย จนกว่าคุณจะถึงปลายทาง ??? ไปอ่านพร้อมกันเลย
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสี่ปีที่แล้ว ตอนผมย้ายจากต่างจังหวัดเข้ามาเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ต้องบอกก่อนว่า โดยปกติแล้ว ผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องลี้ลับ เรื่องผี หรือตำนานความเชื่อต่างๆ โดยมองมันเป็นเพียงกุศโลบายที่คนโบราณไว้ใช้สอนลูกหลาน เพื่อไม่ให้ลบหลู่คนตาย หรือออกไปก่อเรื่องทำตัวเถลไถลในยามวิกาล จนกระทั่งผมพบเจอด้วยตัวเอง!
เรื่องมีอยู่ว่า เย็นวันหนึ่งหลังจากเลิกเรียน ผมได้ขับรถออกไปซื้อของใช้ในตัวเมือง ซึ่งเส้นทางที่จะเข้าเมืองมีอยู่สองเส้นทาง ทางแรกคือไปทางด้านหน้ามอ ออกถนนสายหลัก ส่วนอีกทางเป็นเส้นทางลัด ออกทางหลังมอซึ่งทางไม่ค่อยดีนัก แต่มันใกล้กว่ามาก ผมจึงเลือกเส้นทางที่สอง
ผมเป็นคนต่างจังหวัด ไม่ค่อยคุ้นเส้นทาง จึงขับรถไปตามที่ป้ายจราจรบอก ระหว่างทาง ผมสังเกตเห็นว่า แถวนี้ไม่ค่อยมีบ้านคนเลย ตลอดเส้นทางเกือบ 20 กิโล มีบ้านคนไม่ถึง 5 หลัง กับวัดเก่าๆ อยู่วัดหนึ่ง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร จนเริ่มเข้าเมือง ผมขับหลง วนไปวนมาอยู่หลายรอบกว่าจะหาร้านค้าที่ขายของที่ผมต้องการเจอ หลังจากซื้อของเสร็จก็ปาเข้าไปสองทุ่ม ซึ่งบรรยากาศเริ่มมืดมากแล้ว
หลังจากจ่ายเงิน แม่ค้าที่เป็นเจ้าของร้านก็ถามผมว่า "หนุ่ม เป็นนักศึกษาหรอ " ผมตอบไปว่า "ครับ" แล้วแม่ค้าก็ถามต่อว่า "แล้วนี่จะขับรถกลับมหาลัยหรอ" ผมก็ตอบว่า "ใช่ครับ" จากนั้นแม่ค้าก็ทำสีหน้ากังวลแล้วพูดกับผมว่า "หนุ่มขับกลับทางสายหลักนะ เข้าทางหน้ามอ อย่าขับกลับสายหลังมอ เส้นนั้นอ่ะแรง ตอนกลางคืนไม่มีใครผ่านหรอก" ด้วยความที่ผมไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ จึงตอบกลับไปว่า "อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่กลัว" แล้วผมก็หันหลังให้แม่ค้าคนนั้น ขับรถกลับมอทันที ซึ่งคิดในใจว่า "กลับทางหน้ามอก็บ้าแล้ว มันไกลกว่าตั้งเยอะ"
ระหว่างทาง เมื่อพ้นจากตัวเมือง ถนนก็มืดมาก เพราะว่าเส้นทางนี้ไม่ค่อยมีบ้านคน บรรยากาศวังเวงมาก นานๆ ทีจะเจอรถขับผ่านมาซักคัน แต่ยังดีที่มีไฟข้างทาง ช่วยเพิ่มความสบายใจให้กับผม จนกระทั่งผมขับเข้าใกล้วัดเก่าๆ ที่ขับผ่านมาเมื่อตอนเย็น ผมสังเกตเห็นว่าบริเวณวัดข้อนข้างมืดมาก แทบไม่มีแสงไฟเลย ขณะที่ผมขับรถผ่านวัดมาได้ไม่ถึง 5 นาที ผมก็เห็นผู้หญิงคนนึง เดินอยู่ข้างถนน!
เธอใส่เสื้อผ้าสีดำ เดินก้มหน้าอยู่ ผมก็พยายามไม่มองแล้วขับรถผ่านไป ขับผ่านไปเพียงสามเสาไฟ ผมก็เจอเธออีก คราวนี้เริ่มขนลุกแล้วครับ แต่ผมก็พยายามไม่มอง แล้วขับผ่านไป พอผ่านไปอีกประมาณสามเสาไฟ คราวนี้เธอไม่เดินอยู่บนถนนแล้วครับ เธอขึ้นไปนั่งอยู่บนเสาไฟฟ้า ผมก็ก้มหน้าแล้วบิดรถเร็วขึ้น พอผ่านมาอีกสามเสาไฟ คราวนี้เธอห้อยหัวเลยครับ เอาขาเกี่ยวกับเสาไฟฟ้าไว้ เท่านั้นแหละครับ ผมก็สติหลุด ทำอะไรไม่ถูก น้ำตาไหล บิดรถเร็วขึ้นแล้วบ่นพรึมพำบอกกับตัวเองว่า "กูไม่เห็นๆๆๆๆๆๆๆ"
ขณะที่ผมขับผ่านเสาไฟฟ้าต้นที่เธอห้อยหัวอยู่ เธอก็กระโดดมาซ้อนท้ายรถผม แล้วกระซิบข้างหูผมว่า "กูรู้ มึงเห็น" แล้วก็หัวเราะดังมาก รถผมก็เสียหลัก ลงข้างทาง ผมสลบไป ฟื้นมาอีกที ก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว
-------------------------------------------------------------------------
สัปดาห์หน้า 20 พ.ย.58 รอติดตามเรื่อง "สะพานแขวน" เรื่องเล่าจากต่างแดนของเด็กไทยเรียนอยู่ประเทศอังกฤษ ระหว่างทางกลับบ้าน เขาตัดสินใจเลือกเดินทางผ่านสะพานแขวนหลังตึก ตลอดเกือบ 10 นาทีของการเดินเท้าทางบนสะพานแห่งนี้ เต็มไปด้วยผู้คน เดินสวนทางผ่านไปอย่างช้าๆ ท่ามกลางท้องฟ้าโพล้เพล้ มีเหตุการณ์ชวนให้น่าสงสัยเกิดขึ้นตลอดระหว่างทาง
แม้จะเริ่มกลัวแต่ก็ไม่สามารถหันหลังกลับไปได้แล้ว ก่อนจะถึงปลายสะพาน เธอกลับพบว่านี่คือ.... "สะพานที่มีคนมาฆ่าตัวตายและเกิดฆาตกรรมบ่อยที่สุดของเมือง" และมีเธอคนเดียวอยู่บนสะพานแห่งนี้!!
ปล. ถนนเส้นนั้นก็มีคนผ่านเรื่อยๆ นะครับ ผมเองก็ใช้บ่อย โชคดีที่ไม่เคยเจอ
27 ความคิดเห็น
มีการโต้ตอบด้วย
'กุรู้ว่าเมิงเห็น....' หลอนท่อนนี้....
น่ากลัวมาก
นั่นสิ คงไม่ใช่ มช. ใช่มั้ย
อ่านแล้วปวดฉี่หนักกว่าเดิมอีก บรึ๋ยยย
ผมงี้ขนขาลุกขึ้นมาเต้นกาโวเลอ -0-
เรื่องนี้หลอนดีอ่า โห่นี้ถ้าได้อ่านตอนกลางคืน คงฟินกว่านี้
ทำไมขำตอน"กูรู้ -เห็น"