เอื้องอลิน : สวัสดีค่ะ เอื้องอลินเองนะคะ ยังอยู่ดีมีสุข ป่วยแพ้อากาศบ้าง แต่ปลอดภัยดีค่า 

แล้วที่หายจากกันไป ไปทำอะไรมากันคะ พี่หญิงบอกเลยว่าแฟนหลายคนคิดถึงกันมากกก กลับมาคราวนี้ มีอะไรมาฝากแฟนๆ กันบ้างหรือเปล่าเอ่ย

เอื้องอลิน : กลับมาทำธุรกิจค้านอค่ะ ตัดมาจากพระเอกแรดๆ ของนิยายเรื่องใหม่ แต่ไม่ผิดกฎหมายนะคะ คุ้มครองแต่สัตว์ ถ้านอมาจากคนแรดคิดว่าไม่ผิดกฎหมายค่ะ

พูดถึงผลงานล่าสุด นิยายเรื่อง ‘ดุจเรือนใจ’ ไม่ทราบว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร มีแรงบันดาลใจอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะเรื่องนี้ 

เอื้องอลิน : เพราะตอนเขียน ‘โอ้ใจเอย’ รู้สึกรักและเอ็นดู จตุรวัชร หรือ อีสี่ ที่เป็นน้องชายตรัย (พระเอก) มาก เลยคิดว่าเอ๊ะ แล้วผู้ชายนิสัยแปลกๆ ผิดนอร์มสังคมไทยแบบนี้มันจะเป็นพระเอกได้ไหมนะ เลยลองเขียนดูค่ะ พบว่าก็เป็นได้นี่นา สนุกด้วย ฮ่าๆ (หมายถึงคนเขียนน่ะสนุกตอนเขียนนะ) แรงบันดาลใจหลักๆ คือเพจ Humans of New York ค่ะ จากก่อนหน้าที่คิดพล็อตไว้ในใจแล้วทุกอย่างมันมัวๆ เบลอๆ พอได้นั่งอ่านเพจนี้ (และเพจแนวนี้อีกหลายเพจ) ทุกอย่างก็กระจ่างขึ้นมา ว่าเอ๊ย จริงๆ แล้วเราอยากเขียนเรื่องของ ‘คน’ นี่นา เลยเดินเครื่องทำงานเต็มที่ การได้อ่าน Humans of New York ทำให้เราอยากเขียนนิยายรักที่พ่วงด้วยความหลากหลาย ไม่ว่าจะเพศวิถี วัย เชื้อชาติหรืออื่นๆ อยากชวนให้คนอ่านได้ลองมองว่า ในความแตกต่างของคนหลายๆ กลุ่มที่เรามองว่าเขาไม่เหมือนเรานั้น จริงๆ แล้วเขาก็เป็นคนเหมือนเรานี่แหละ มีความรัก เกลียด มีความฝัน และต่างก็ต้องฝ่าฟันเรื่องราวต่างๆ มาทั้งนั้น มากน้อยนั่นแล้วแต่คน ถ้าเราสนใจคนรอบตัว เชื่อว่าจะมีสิ่งที่บันดาลใจเราได้จริงๆ

คาแรคเตอร์พระเอกเรื่องนี้ท่านได้แต่ใดมา เห็นว่ามีความแปลกแหวกแนวเรียกความสนใจกันสุดๆ โดยเฉพาะความแรด..แค่ก...ไม่ใช่ การรักความสวยความงามของนาง พี่หญิงแอบไปอ่านแล้วต้องขอยอมแพ้เลย 

เอื้องอลิน : เพราะคิดว่าผู้ชายไทยค่อนข้างถูกกรอบและกำหนดว่าต้องแต่งตัวแบบนี้นะ แต่งเยอะนี่คือเกย์แน่นอน ตุ๊ดหรือเปล่า ซึ่งไม่ใช่จ้า เรื่องของแฟชั่นมันเป็นปัจเจกบุคคลอะ ถ้าเขาชอบแฟชั่น ศิลปะ การแต่งตัว ไม่ว่าเขามีเพศสภาพเพศวิถีแบบไหนก็จะชอบไง คนรอบตัวเราที่เป็นเกย์แล้วไม่แต่งตัวเลยก็มี เห็นไหมว่าไม่ต่างกัน นี่เลยอยากให้กำลังใจผู้ชายไทยหลายๆ คนผ่านอีสี่ (จตุรวัชร) ว่าถ้ารักแฟชั่นก็แต่งเลย จัดไป มันคือความสุขของเรา ถ้าเรายืนหยัดเหมือนเดิม เดี๋ยวคนรอบข้างเขาก็เปลี่ยนความคิดเองแหละน่า อย่างต่างประเทศก็มีผู้ชายที่เป็นเมคอัพอาร์ทิสต์ไม่น้อยเลย เรื่องความสวยความงามและศิลปะนี่มันไม่ได้จำกัดด้วยเพศนะเอาจริงๆ

นิยายเรื่องนี้นอกจากความหนาของเล่มแล้ว (เจ็ดร้อยกว่าหน้าหนากันสุดๆ เลย) เห็นว่าข้อมูลในเรื่องก็จัดเต็มไม่แพ้กัน ไม่ทราบว่าใช่เวลาในการเก็บข้อมูล วางพล็อตเรื่องนานไหมเอ่ย

เอื้องอลิน : เจ็ดร้อยกว่าหน้า หนาจนไม่มีหน้าปิดเลยนะคะ 5555 (เปิดมาละตกใจ) คิดเป็นปีเหมือนกันค่ะ เป็นเรื่องที่ใช้เวลาตกผลึกนานสุดเลย ตั้งแต่เขียน ‘โอ้ใจเอย’ จบ ก็คิดละว่าอยากให้อีสี่เป็นพระเอกนิยายสักเรื่อง แต่รู้สึกว่ายังไม่ถึงเวลา ก็เลยคิดต่อเติมในหัวมาเรื่อยๆ จนแล้วจนรอดก่อนจะลงมือเขียนจริงๆ ก็ยังเลือกโลเคชั่นไม่ได้ว่าจะให้เกิดที่ไหน 5555 ส่วนข้อมูลถ้าเป็นจุดสำคัญก็ไปศึกษามาก่อนเพราะว่ามีส่วนในการสร้างพล็อต ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้เสิร์ชระหว่างเขียนก็ได้ ไม่อย่างนั้นได้หาข้อมูลไม่จบไม่สิ้น โชคดีที่นอกจากตัวเองจะชอบเสิร์ชโน่นนี่ ยังได้น้องสาวที่สนิทกันช่วยกันถกเรื่องข้อมูลด้วย ถกกันยันไฟลท์บินว่าบินในเรื่องว่ากี่โมงดี เวลาต่างกันเท่าไหร่ จะมีผลกับเรื่องยังไง สนุกมาก ฮ่าาา

นิยายเรื่องดุจเรือนใจ ถ้าให้เปรียบเทียบเป็นโทนสี คิดว่านิยายเรื่องนี้เป็นสีอะไรคะ

เอื้องอลิน : รุ้งค่ะ! ต้องรุ้งเท่านั้น คิดถึงสีอื่นไม่ออกเลย เป็นรุ้งแบบที่อยู่บนเหลี่ยมเพชรเวลาฉายแสงไปกระทบด้วยนะ รุ้งๆ ขาวๆ วาวๆ 

เวลาตัน เขียนไม่ออก ไม่ทราบว่ามีวิธีแก้ปัญหา สร้างแรงบันดาลใจในการเขียนอย่างไรบ้างคะ

เอื้องอลิน : วางมันเลยค่ะ ดื้อวิ่งชนทางตันก็เจ็บตัวเท่านั้น พอเราวางแล้วถอยออกมาก็มองว่าทำไมเขียนไม่ออก เพราะอะไร ถ้าเป็นเพราะพล็อตมีปัญหา ถอยมาหน่อยนึง ลบทิ้งบ้างก็ได้ แล้วค่อยเริ่มใหม่ แต่ถ้าเพราะเป็นด้วยปัญหาอื่นๆ ก็แก้ไปค่ะ ที่ลำบากคือช่วงก่อนหน้าหาเวลาเขียนไม่ได้เลย สภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวยสุดๆ แล้วทำไงล่ะ เปลี่ยนเวลานอนเลย นอนหกโมงเย็น ตื่นมาเขียนตอนตีหนึ่งตีสองจนเช้า พอกลางวันก็ทำงานอื่นๆ ไป ส่วนแรงบันดาลใจในการเขียนนี่ ถ้าเราเขียนเรื่องที่เราสร้างมาด้วย passion นี่มันตันยากมากจริงๆ จะรู้สึกว่าอยากเขียน อยากกลับไปหามันแล้ววว (ยกเว้นเรื่องข้อมูลไม่พร้อมอะไรทำนองนี้นะคะ) แต่ถ้าเป็นแรงบันดาลใจในการสร้างพล็อตนี่ บางที feed ของ Facebook หรือ Timeline ของ Twitter ก็จะพาเรื่องดีๆ มาหาเราเองนะ สนใจสิ่งรอบข้าง ไม่ว่าจะโลกเสมือนจริงหรือโลกจริง มีเรื่องอะไรให้เราประทับใจอีกมากเลยค่ะ

เขียนนิยายมาแล้วก็หลายเรื่องคิดว่า จุดเด่น เอกลักษณ์งานเขียนของเราคืออะไรกันคะ ที่ทำให้มีนักอ่านคอยติดตามผลงานเราอยู่เสมอ

เอื้องอลิน : น่าจะเป็นความตลก (ตลกนะ คนเขียนคิดว่า) กับความสัมพันธ์ของตัวละครในบทบาทต่างๆ ไม่ว่าจะคนรัก ครอบครัว เพื่อนร่วมงาน หรือบทบาทอื่นๆ เพราะเราเชื่อว่าคนเราจะเป็นอย่างไร ถ้ามองไปถึงครอบครัว สภาพแวดล้อม มันจะบอกได้ว่าสิ่งเหล่านั้นได้หล่อหลอมเขามาแบบไหน เลยชอบให้รายละเอียดและความสำคัญกับบุคคุลที่อยู่รายล้อมตัวละครหลัก ซึ่งพวกเขามีสีสัน และอาจจะทำให้คนอ่านรักและเอ็นดูได้ค่ะ

เป็นนักเขียนมาก็หลายปี แต่งมาแล้วก็หลายเรื่อง ช่วยเล่าประสบการณ์พีคๆ หรือเหตุการณ์ที่ประทับใจในการเขียนนิยายให้ฟังกันหน่อย

เอื้องอลิน : น่าจะเป็นเล่มล่าสุดนี่แหละค่ะ ดุจเรือนใจ ก่อนอื่นเลยคือตอนส่งให้สำนักพิมพ์พิจารณา เราก็คิดในใจแล้วว่าไม่ผ่านหรอก มันหนามาก ยุคนี้นะใครจะพิมพ์ให้ เตรียมแพลนทำมือไว้เรียบร้อยละ แต่ก็บนไว้นะ... ช่วงที่รอผลอยู่ จู่ๆ ช่วงนั้นก็มีเหตุการณ์ประหลาด ตื่นมากลางดึกดูหน้าจอมือถือเป็นเวลา 4:44 น. หนเดียวไม่เท่าไหร่ หลายหนมาก กลางทีก็ตอนกลางวัน บ่าย 4:44 น. จู่ๆ ไปร้านซื้อชาเขียวก็ได้คิวที่ 4 แล้วก็ยังมีเหตุที่ได้อะไรเป็นเลข 4 44 444 4444 อะไรพวกนี้เยอะมาก จนแบบ เอ๊ะ อีสี่ แกจะบอกอะไรฉัน (ฮา) หลังจากวันที่จู่ๆ ได้คิวร้านชาเขียวเป็นเบอร์ 4 ทางพิมพ์คำก็แจ้งมาว่าผ่านการพิจารณา โอ้โห แก้บนค่ะ บนอะไร บนอีสี่นี่แหละ บอกว่าจะเปลี่ยนดิสเพลย์เป็นรูปอีสี่ที่วาดเอาไว้หนึ่งเดือน และใช้ชื่อว่า “กราบเท้าคุณสี่ที่เคารพ” ค่ะ ต้องแก้บน 555 บ้าจังเลย แต่เรื่องจริงนะ เดี๋ยวแนบรูปที่แคปหน้าจอให้ดู
 

อีกเรื่องคือตอนเขียนโอ้ใจเอย เราก็คิดหน้าจตุรวัชร (หรืออีสี่นี่แหละ) เอาไว้ในหัว ว่าต้องเป็นแบบนี้นะ แล้วจู่ๆ ก็ไปเสิร์ชเจอรูป โทนี่ รากแก่น ร้องเฮ้ยเลย เพราะผู้ชายคนนี้คล้ายอีสี่ในหัวเรามาก พอเวลาผ่านไป รู้จักตัวเขามากขึ้น พบว่ามีมุมแรดและติสต์ไม่ต่างจากสี่เลย ที่พีคขึ้นไปอีก คือเพื่อนทำงานนิตยสารได้ไปสัมภาษณ์คุณโทนี่ รากแก่น บอกว่าเนี่ย เพื่อนเขียนนิยาย ตัวเอกบังเอิญคล้ายคุณเลย นิสัยแบบนี้นะ ชอบศิลปะ แรดด้วย เพื่อนเลยอัดคลิปที่คุณโทนี่ รากแก่น อวยพรมาให้ ในโอกาสที่ ดุจเรือนใจ ได้ตีพิมพ์ โอย เป็นอะไรที่ซึ้งใจเพื่อนมาก อายด้วย แต่ดีใจมากกว่าเยอะ อายมั้ย อายยย 555 รีเควสต์เพื่อนขอแสดงความยินดีสั้นๆ เพื่อนจัดมาซะยาว ฮือ
 

แล้วนี่เอามาบอกต่ออีกรอบ เผยความติ่ง อายมั้ย (ไม่อายแล้ว)

ว่าแล้วนักเขียนของเราก็แอบแนบลิงก์คลิปอวยพรจากโทนี่ รากแก่น
มาให้ชาวเด็กดีเราดูกันด้วย น่ารักมากๆ เลย

คิดว่าคุณสมบัติอะไร ที่จำเป็นและสำคัญที่สุดในการเป็นนักเขียน

เอื้องอลิน : ชอบที่จะอ่าน ชอบค้นคว้าหาข้อมูล และมีความสนใจในเรื่องรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สนใจในตัวของมนุษย์ เพราะตัวละครที่เราเขียน เวลาเขียนจะคิดว่าเป็น fictional character ไม่ได้เลย เราต้องคิดว่าเขาเป็นคน แล้วคนก็มีความรู้สึก มีความคิด มีความต้องการ ซึ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างมีที่มาที่ไปนะ

คติประจำใจของเราคืออะไรกันคะ

เอื้องอลิน : เป็นท่อนหนึ่งจากเพลงในเรื่อง Sister Act 2 ค่ะ 

If you wanna be somebody

If you wanna go somewhere,

You’d better wake up and pay attention

อยากจะเป็นอะไร อยากไปไหน ต้องตั้งใจและมุ่งมั่นนะ 

ยังกะโควทการ์ตูนโชเน็น 5555 แต่ชอบจริงๆ

ช่วยแนะนำชาวเด็กดีไรท์เตอร์ที่อยากเป็นนักเขียนกันหน่อย ว่าควรเริ่มต้นจากอะไรกัน

เอื้องอลิน : อ่าน อ่านอะไรก็ได้ นิยาย การ์ตูน fiction , non-fiction การอ่านแต่ละแบบมันให้สิ่งที่ต่างกันออกไป ต้องลอง แต่หลังจากอ่านแล้วก็ต้องคิด ใคร ทำอะไร ที่ไหน ทำไม อย่างไร เหตุผลถ้ามันไม่เขียนอยู่ในเล่ม มันก็มีเป็นนัยในเรื่องรอให้เราหาเจอแหละนะ

ฝากอะไรถึงแฟนๆ ที่คอยติดตามผลงานของเรากันหน่อยเร็ววว

เอื้องอลิน : ขอบคุณที่อดทนรอกันมานานค่ะ จากนี้จะตั้งใจให้มากกว่าเดิม ทำงานที่ทุกคนจะรักได้เหมือนงานเก่าๆ นะคะ

มาถึงช่วงสุดท้ายกันแล้ว วันนี้ดีใจมากๆ เลยที่ได้มีโอกาสสัมภาษณ์นักเขียนมากฝีมืออย่างคุณเอื้องอลิน ออกหนังสือเล่มหน้าอย่าลืมมาให้ทีมงานเด็กดีของเรามาสัมภาษณ์กันอีกนะคะ สุดท้ายนี้ก่อนที่จะต้องจากกันไป มาบอกลาแฟนๆ และฝากผลงานกันหน่อย

เอื้องอลิน : ฝากเรื่อง ดุจเรือนใจ เอาไว้ด้วย อาจจะหนาจนน่าตกใจนิดหน่อยแต่ไม่น่ากลัวหรอกน้า หากจะเอ็นดูอีสี่ พระเอกที่สดใส แรด (และแยกเฉดสีลิปยี่ห้อ MAC ออก)ก็ยิ่งดีค่ะ แต่ถ้าจะรักแพร์นางเอกของเรื่อง สาววายผู้ทำงานเป็นสถาปนิกเลี้ยงตัวเองได้ มีความสุขกับทั้งเรื่องงานและงานอดิเรก คนเขียนจะยิ่งดีใจ อยากให้รักคนอื่นในเรื่องด้วยนะ! #โลภ

ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ ถ้าเจอหน้าค่าตากันก็เข้ามาทักได้นะคะ หน้าไม่เป็นมิตรเฉยๆ แต่ตัวจริงบ้าค่ะ (เดี๋ยวๆ) สามารถพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ คลิก หรือที่ทวิตเตอร์ คลิก ถ้าเล่นทวิตเตอร์แล้วพบว่าติ่งเรื่องเดียวกัน ทักได้เลย ถ้านึกไม่ออกจริงๆ ว่าจะทักยังไง บอกให้เราอวดแมวเลย! 

                       

ติดตามแฟนเพจและทวิตเตอร์คลิกไอคอนได้เลยจ้า

ขอบคุณทาง Dek-D ด้วยค่ะที่ชวนมาคุยกันในวันนี้ ตื่นเต้นมาก ถ้าคุยอะไรผิดพลาดไปขออภัยด้วยค่า
 

       
 

จบกันไปแล้วนะคะ กับอีกบทสัมภาษณ์นักเขียนที่พี่หญิงเอามาฝากทุกคนกันในวันนี้ แหมเห็นว่าคุณเอื้องอลิน ออกตัวแล้วว่าถึงหน้าไม่เป็นมิตร แต่ใจเป็นมิตรหนักมากกกก อย่าลืมไม่ทักทายพูดคุยกับนักเขียนกันได้นะคะ  ทั้งจากแฟนเพจและทวิตเตอร์เลย สำหรับบทสัมภาษณ์ในวันนี้พี่หญิงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเพื่อนๆ นักเขียนเด็กดีทุกคนจะได้ประโยชน์ไปไม่มากก็น้อย 

และวันนี้ เรามีโชคดีสุดๆ มาฝากทุกคนที่กำลังอ่านบทสัมภาษณ์ด้วยค่ะ นั่นคือ หนังสือดุจเรือนใจ เล่มหนาเต็มอิ่ม อ่านกันได้อย่างจุใจ แจกกันไปเลย 3 เล่มจ้า 

คำถามง่ายๆ คิดอย่างไรกับชื่อ "อีสี่" พระเอกของเรื่อง บรรยายมากันให้เต็มนะ แล้วเราจะแจกหนังสือไปให้อ่านกันถึงบ้านเลย 

เล่นได้ตั้งแต่วันนี้จนถึงวันอาทิตย์ที่ 12 มีนาคม 2560
และประกาศผลวันจันทร์ที่ 13 มีนาคม 2560 จ้า
 

ผู้ได้รางวัลหนังสือดุจเรือนใจได้แก่ 
Myicy

โมนิค
Starry sky

ส่งชื่อที่อยู่มายืนยันตัวตนได้ที่ atin@dek-d.com 
ภายในวันอาทิตย์ที่ 19 มีนาคม 2560 ค่ะ 

พี่หญิง^^