นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างพระเอก “ตุลย์” ทายาทเจ้าของห้างขนาดใหญ่ และนางเอก “พิธามนต์” หรือ “ธาม” พนักงานธุรการสาวประจำห้าง อดีตนักกีฬาเทควันโดสายดำ ซึ่งถูกหัวหน้างานใช้เล่ห์กลหลอกให้เธอลาออกจากงาน

ชีวิตของ ธาม ต้องมาถึงจุดเปลี่ยนเมื่อเซ็นสัญญาเป็นผู้คุ้มกันให้ทายาทเจ้าของห้างหนุ่ม ที่ถูกใจความสามารถด้านเทควันโดของเธอ แต่เมื่อเธอเข้ามาเป็นบอดี้การ์ดจริงๆ กลับพบว่าคนที่เธอต้องมาถูกแลก็คือ ตุลย์ เด็กหนุ่มที่เธอได้ช่วยไว้จากการเป็นตัวประกันของโจรวิ่งราว จากงานที่เธอว่าคงไม่มีอะไรมาก แต่เอาเข้าจริงไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ไหนจะเรื่องคนที่ปองร้าย ไหนจะเรื่องหัวใจ เธอซักจะสับสนแล้วสิ ว่าควรจัดการเรื่องพวกนี้อย่างไรดี 

นิยายเรื่องนี้ในความคิดพี่หญิงแล้ว ถือว่าเป็นนิยายที่จัดอยู่ในธีมซินเดอเรลล่าชัดเจนมาก เรื่องราวความรักต่างชนชั้นระหว่างพระนางที่มีสถานะแตกต่างกัน คนหนึ่งรวยมากๆ และอีกคนหนึ่งก็จนมากๆ เช่นกัน ความรักที่เกิดขึ้น (แถมเป็นรักแรกพบอีกต่างหาก) เปลี่ยนชีวิตนางเอกจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว (จากใช้ชีวิตยากจน ทำงานหนัก อาศัยอยู่ในชุมชนแออัด เปลี่ยนมาอยู่ในหมู่บ้านโครงการดีๆ ใช้ข้าวของแพงๆ จุดนี้ต้องยอมรับเลย ว่าพระเอกเปย์หนักมากจริงๆ) ดำเนินเรื่องภายใต้ปมเรื่องสำคัญอย่างความรักหลายเส้าระหว่าง ภัทธเพื่อนสนิทซึ่งแอบรักธามมานาน ตุลย์ที่ชอบธามแม้ตัวเองก็มีแอนนี่เป็นคนรักอยู่แล้ว ปมปัญหาเรื่องราวการคดโกงในบริษัท และเสริมด้วยปมในจิตใจของพระเอกซึ่งมีความฝั่งใจเกี่ยวกับน้ำ

เรื่องนี้ในช่วงแรกเปิดออกมาได้น่าสนใจมากเลยนะคะ ไม่ว่าจะเป็นการสร้างคาแรคเตอร์พระเอก นางเอก หรือการเปิดปมของเรื่อง ตัวตนในตอนนั้นของนางเอกมีความชัดเจนมากๆ (ฉากจัดการโจรของนางเอก เท่สุดๆ) แต่หลังจากเดินเรื่องไปสักพัก พี่หญิงรู้สึกว่าความน่าสนใจที่มีมาตั้งแต่ตอนเปิดเรื่องมันลดน้อยลง การดำเนินเรื่องในช่วงหลังมันเอื่อยลงเรื่อยๆ และถึงแม้ว่าผู้เขียนจะเดินเรื่องไปโดยเน้นความสัมพันธ์ระหว่างพระนางเป็นส่วนใหญ่ แต่พี่หญิงกลับไม่รู้อินตรงจุดนั้นเลย พระเอกแทบไม่ได้มีบทบาทอะไรมากนอกจากลากนางเอกไปมา และซื้อข้าวของให้ (จุดนี้ยอมรับเปย์หนักมาก) เรื่องราวความรักหลายเส้าที่ปูมาตั้งแต่แรกๆ อยู่ๆ ก็เหมือนจะคลายลงง่ายๆ (ทั้งเรื่องของแอนนี่ และภัทร) รวมถึงปัญหาของพระเอกที่ผู้เขียนเกริ่นมาตั้งแต่ต้นด้วย บทจะเฉลยก็เฉลยออกมาเลย มันทำให้ตลอดการอ่านเรื่องนี้มีจุดให้ลุ้นน้อยมากจริงๆ 

โดยรวมแล้ว ถึงแม้ว่าปมหลายอย่างในเรื่องจะดูคลี่คลายง่ายไปหน่อย แต่พี่หญิงชอบภาษาสำนวนของผู้เขียนนะคะ ใช้คำง่ายๆ แต่กระชับ ไม่ต้องอ่านแล้วตีความหมายหลายๆ ชั้นดี และถ้าผู้เขียนแก้ไข เพิ่มความสำคัญในหลายๆ ฉากให้มากกว่านี้ (ซึ่งพี่หญิงแอบคิดว่าเพิ่มได้เยอะ) อาจจะเป็นการบรรยายความรู้สึกของนางเอกให้ลึกซึ้งขึ้น (แอบคิดว่านางเอกเฉื่อยชาต่อพระเอกไปนิด) เพิ่มมุมมองของพระเอกต่อเรื่องราวต่างๆ ให้มากขึ้น (ทั้งเรื่องนางเอก และเรื่องปม) ให้ปมปัญหาคลายยากขึ้นอีกหน่อย เพียงเท่านี้ พี่หญิงคิดว่ามันจะทำให้นิยายเรื่องนี้มีความน่าสนใจขึ้นอีกมหาศาลเลย

สุดท้ายนี้พี่หญิงขอลาไปก่อน เจอกันใหม่ครั้งหน้าวันนี้สวัสดีค่ะ