กระเรียนเหลืองลาลับไม่หวนคืน

หนิงหนิงเข้ามาเป็นสาวใช้บ้านตระกูลไฉ

ธนูเพียงดอกเดียวที่คุณชายน้อยยิงใส่

ปักลงกลางหน้าผาก กลับตรึงหัวใจนางไปชั่วชีวิต

.

ฝั่งบูรพาขุนเขาเจี๋ยสือ

เพ่งพิศทะเลสีคราม...

.

คุณชายสอนหนิงหนิงท่องจำบทกวีของโจโฉ

ลมว้าวุ่นในใจนางจึงสงบ

ดวงตาท่านลึกล้ำหลากอารมณ์

หนิงหนิงมองเพียงแวบก็ไม่มีวันลืมเลือน

ยามคมศรซุกซนของท่านถูกยิงออกมา

ยังขโมยหัวใจนางไปทั้งดวง

.

สองคนมีวาสนาผูกพัน

แม้จากไกลยังมีสายใยยึดโยง

สองคนต่างชนชั้นวรรณะ

ห่างเพียงก้าวยังคล้ายยืนคนละฟากฟ้า

เดือนปีผันผ่านคนเติบใหญ่

ขอเพียงความรักไม่จืดจาง

.

สวรรค์ยังยอมหลับตาข้างหนึ่ง