Teen Coach EP.60 : เตรียมตัวตั้งรับสารพัดคำถามที่ไม่อยากตอบใน 'วันรวมญาติ'

ช่วงวันหยุดยาวมาถึงทีไร หลายๆ คนก็ต้องกลับบ้าน กลับไปหาญาติพี่น้อง พบปะกับผู้ใหญ่ ลุง ป้า น้า อา ที่นอกจากจะมารวมตัวกันเพื่อสังสรรค์ พูดคุยให้หายคิดถึง อีกหนึ่งอย่างที่ต้องทำก็คือคอยจองแต่จะถาม (เรียกอีกอย่างว่าจับผิด) ซึ่งมันคงเป็นเหมือนกับฝันร้ายของใครหลายๆ คน การเจอลุงๆ ป้าๆ ที่เอาแต่ถามเรื่องของเราที่เราไม่อยากจะตอบ หรืออาจจะอวดลูกอวดหลานจนเบื่อที่จะพัง การหลีกเลี่ยงดูจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด และสบายใจที่สุด แต่บางครั้งมันก็เลี่ยงไม่ได้จริงๆ 

การรวมญาติ อาจจะทำให้เราเจอคำพูดแย่ๆ ทำให้เราบั่นทอนจิตใจ ขาดความมั่นใจ จากการโดนมองในแง่ลบไปด้วยได้ แต่มันก็เป็นสิ่งที่คนอื่นคอยจะพูดใส่เรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมเอเชีย สังคมญาติมิตร การถามไถ่คนอื่นในครอบครัวอย่างละลาบละล้วงถูกมองเป็นเรื่องปกติ เพียงเพราะเป็นผู้ใหญ่ทำกับเด็ก แต่ในทางกลับกัน หากเด็กถามกลับ หรือตอบโต้ ก็จะถูกมองว่าเถียง ไร้มารยาท ซึ่งเราก็อาจจะทำอะไรได้ไม่มาก ในเมื่อสังคมส่วนใหญ่ยังเคยชินกับการกระทำที่ไม่ค่อยจะดีแบบนี้อยู่ 

การถามถึงน้ำหนัก เกรด แพลนอนาคต เงินเดือน แต่งงาน มีลูก ไม่ว่าเมื่อไร ก็คงไม่โดนเลิกถามง่ายๆ ยิ่งงานรวมญาติที่มีนานทีปีหนแบบนี้แล้ว ประกอบกับการที่เราห่างหายจากญาติไปนาน ไม่ได้สนิทหรือเขาไม่ได้รับรู้ความเป็นไปในชีวิตเรา การเปิดบทสนทนาด้วยคำถามเเบบนี้ก็เป็นสิ่งที่ถูกมองว่าเป็นเรื่องปกติในความคิดของผู้ใหญ่นั่นเอง

วันนี้พี่ก็จะมีทริคเล็กๆ มาแนะนำ สำหรับวิธีการรับมือกับการรวมญาติที่น่าปวดหัว คอยถามไถ่ แต่เราไม่อยากจะเสวนาให้หงุดใจมาให้ลองนำไปใช้กันนะคะ

ทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ งานราษฎร์ งานหลวง รับทำให้หมด เสิร์ฟน้ำ ล้างจาน อาสาทำงานต่างๆ ถ้าหากว่าเราอยู่ว่าง อาจจะตกเป็นเป้าให้กับญาติๆเข้ามาหาเราในช่วงที่ว่าง อีกทั้งการเข้าไปช่วยเหลืองานเล็กน้อยๆ เช่น การเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟอาหาร หรือเข้าครัว ก็อาจจะเป็นการสร้างความประทับใจเล็กๆน้อยๆ ให้กับญาติๆเพิ่มขึ้นด้วยนะคะ

อย่าเก็บเรื่องราวมาใส่ใจมาก ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของวันนี้ เรื่องของงานรวมญาติ ถ้าอยู่ในจุดที่เราอึดอัดหรือทนไม่ไหวจริงๆ อาจจะหาทางหลีกเลี่ยงหรือเดินหลบออกมา การเดินหนีก็ไม่ใช่เรื่องผิดนะคะ เป็นการที่เรารู้สึกเหนื่อยที่จะพูดคุยด้วยต่อไป

โฟกัสที่ความสบายใจของเรา อย่างที่บอกไปข้อที่แล้ว เราเลือกที่จะปฏิเสธ ตอบกลับแบบสุภาพ หลีกเลี่ยง เดินหนีไปเลย แสดงออกได้ว่าเราไม่พอใจในจุดที่ไม่เป็นการเสียมารยาทนะคะ อย่าลืมว่าตัวเราเองก็สำคัญ  

ขีดเส้นแบ่งขอบเขตให้ชัดเจน หากถูกถามเรื่องที่เราไม่อยากตอบกลางโต๊ะอาหาร เราก็ปฎิเสธไปตรงๆ เลย เช่น “หนูคิดถึงพวกป้าๆนะคะ มากินข้าวด้วยกันก่อนนะคะ หนูว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่จะถามเรื่องเกรดหรือเรื่องมหาลัยตอนนี้ค่ะ”  

หาที่พึ่งทางใจ ถ้าเราอยู่ในสถานการณ์ที่ทนไม่ไหวจริงๆ ให้เลือกคุยกับที่เราสบายใจ หรือการเลือกออกมาโทรศัพท์ ทักหาเพื่อนสนิทหรือแฟน เพื่อระบายความอึดอัดในสถานการณ์ก็ไม่ใช่สิ่งที่แย่ เป็นการช่วยให้เรามีที่พึ่งทางใจ มีคนปลอบและคอยซัพพอร์ตเราอยู่ห่างๆ กำลังใจจากพวกเขาเหล่านี้ อาจจะช่วยให้เราผ่านวันรวมญาติอันแสนปวดหัวไปได้  

สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการควบคุมตัวเอง อย่าลืมว่าเราว่าควบคุมคนอื่นไม่ให้พูด หรือไม่ให้ถามไม่ได้ แต่เราสามารถควบคุมตัวเอง ไม่ให้หงุดหงิด หรือไหลไปตามคำถามชี้นำให้เราโมโห ไม่เก็บมาใส่ใจหรือเอามาเป็นอารมณ์ ปล่อยเขาพูดไป เดี๋ยววันนี้ก็ผ่านไป อย่างไรก็ตามการรวมญาติเป็นสิ่งที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปะทะก็จะมีแต่เสียกับเสีย เถียงกลับไปก็เท่านั้น ในเมื่อเราไม่สามารถเปลี่ยนความคำคิดหรือควบคุมคำพูดคนอื่นได้ เราก็อาจจะโฟกัสที่จะเปลี่ยนความคิดตัวเองเป็นหลักนั่นเองค่ะ