สวัสดีค่ะชาวเด็กดีทุกคน นอกจากการเขียนนิยายจะเป็นงานอิสระอย่างที่หลายๆ คนใฝ่ฝันอยากทำเป็นอาชีพหลักในชีวิตจริงแล้ว การเขียนนิยายยังเป็นความฝันในวัยเกษียณอายุจากการทำงานของใครหลายๆ คนอีกด้วย
และวันนี้เราจะพาทุกคนไปทำความรู้จักกับพี่จันจิรา หรือ blomquistjang นักเขียนไทยวัย 51 ปี ผู้เขียนนิยายเรื่อง สลับวิญญาณครั้งนี้ ฉันต้องดีกว่าเดิม ที่ตอนนี้ทำงานและใช้ชีวิตอยู่ในอเมริกา แต่วางแผนเกษียณอายุจากการทำงานมาเขียนนิยายออนไลน์ในบั้นปลายชีวิตแล้ว ทั้งที่ความจริงนักเขียนสาวคนนี้เพิ่งเริ่มต้นเขียนนิยายได้ไม่นาน และเพิ่งเริ่มเขียนนิยายได้ไม่กี่เรื่องเท่านั้น แต่ทำไมเธอถึงวางแผนชีวิตโดยมีการเขียนนิยายเป็นส่วนหนึ่งในนั้นกันล่ะ
พบปะพูดคุยวันนี้ พี่จันจิรามีประสบการณ์ชีวิตและเส้นทางการเป็นนักเขียนของเธอมาเล่าสู่กันฟัง หวังว่าเรื่องราวของเธอจะเป็นอีกหนึ่งกำลังใจดีๆ ให้นักเขียนทุกคนได้นะคะ
อยากเขียนนิยายตั้งแต่อายุ 20 ปี
แต่ได้เขียนจริงๆ ตอนอายุ 51 ปี
__________
สวัสดีทุกท่านค่ะ ชื่อจันจิรา บลอมคิสท์ ชื่อเล่น แจง อายุ 51 ปี เมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมาค่ะ ปัจจุบันทำงานกับบริษัทแห่งหนึ่งที่เป็นตัวแทนขายและติดตั้งแอร์ ตัวของพี่ (ป้า/ น้า/อา แล้วแต่ทุกคนสะดวกเรียกค่ะ 555) ทำงานติดตั้งแอร์กับสามีค่ะ
เมื่อก่อนตอนมาอยู่อเมริกาใหม่ๆ ทำงานร้านอาหารไทย จากนั้นก็เปลี่ยนงานมาหลายที่ ก่อนตัดสินใจลาออกมาช่วยสามีทำงานค่ะ เพราะงานติดตั้งแอร์เป็นงานหนักที่ต้องมีคนช่วย พี่คิดว่าตัวเองน่าจะทำงานนี้ได้นะ ถ้าได้เรียนรู้เพิ่มเติม ก็เลยบอกสามีไปว่าลองคุยกับบริษัทดูว่าจะให้พี่ไปทำงานด้วยได้ไหม สรุปบริษัทก็ต้องการคนทำงานคู่กับสามีพี่ พี่ก็เลยได้งานมาด้วยเหตุนี้ ตอนนี้ก็ทำงานติดตั้งแอร์มาตั้งแต่ช่วงปลายปี 2018 จนถึงตอนนี้ค่ะ
ส่วนที่พี่หันมาเขียนนิยายก็เกิดขึ้นตอนที่โควิดระบาดเลยค่ะ พอมันระบาดมานานงานก็มีน้อยลงๆ จนบางทีหยุดอยู่บ้าน 2-3 อาทิตย์ ไปทำงานติดตั้งแอร์ 1 เครื่อง บางทีก็ 2 เครื่อง สรุปหลังจากที่อเมริกาโควิดระบาดหนัก พี่กับสามีก็แทบจะไม่มีงานทำเลย อยู่บ้านทุกวันพี่ก็มาอ่านนิยาย เมื่อก่อนชอบอ่านมาก อ่านได้เกือบทุกแนว ตอนที่อายุยี่สิบกว่าก็เคยคิดอยากลองแต่งนิยายดูเพราะเราชอบอ่านมากๆ และคิดว่าตัวเองทำได้ แต่ก็ไม่ได้เริ่มทำเสียที พอช่วงต้นปี 2020 พี่ก็เลยคิดว่าลองแต่งนิยายดู เพราะตอนนี้ก็อยู่บ้านไม่ได้ไปทำงานอยู่แล้ว พี่เลยเริ่มแต่งนิยายดูค่ะ
ทำความฝันในวัยเด็กช้าไปบ้าง
แต่ก็ได้ลงมือทำแล้วนะ
__________
บอกตามตรงเขียนนิยายเป็นความฝันของพี่ที่ชอบอ่านนิยายมาก เริ่มอ่านตั้งแต่อยู่มัธยมแล้ว ยืมหนังสือที่ห้องสมุดโรงเรียนอ่าน เคยคิดไว้ว่าอยากลองแต่งดู แต่ไม่ได้เริ่มเสียที เพราะจบมาก็ทำงานกับบริษัทเบียร์แห่งหนึ่ง เป็นพนักงานบัญชีทำงานทุกวันจันทร์ถึงเสาร์ ก็เลยไม่ได้ลองแต่งนิยายเสียที ทำงานที่นี่มาสิบกว่าปี พอเบื่องานมากเข้าก็เลยลาออกแล้วมาอยู่อเมริกากับญาติห่างๆ ทำงานร้านอาหารไทยค่ะ
แล้วก็มาเริ่มเขียนนิยายอย่างที่เล่าไป พออ่านนิยายมาเยอะก็ช่วยตอนเขียนได้มากเลยค่ะ เพราะว่าทำให้มีไอเดียในการเขียนนิยาย ทำให้ใช้ภาษาได้ถูกต้อง และได้เรียนรู้คำหรือสำนวนภาษาเพิ่มอีกเยอะแยะเลยล่ะค่ะ แรงบันดาลใจก็มาจากนิยายที่อ่านมานั่นแหล่ะค่ะ แต่เราไม่ได้ไปคัดลอกเขามานะคะ
นิยายเรื่องแรกที่เขียนชื่อว่า พบรักในรอยแค้น แต่ยังแต่งไม่จบเพราะหัวมันตื้อเขียนไม่ออก อีกอย่างรายละเอียดมันเยอะพี่ก็เลยหยุดไปพักใหญ่ จนมาได้ไอเดียใหม่เรื่อง สลับวิญญาณครั้งนี้ฉันต้องดีกว่าเดิม พอคิดแนวเรื่องได้พี่รีบพิมพ์เอาไว้ก่อน เรื่องนี้ความคิดไหลลื่นพี่แต่งได้หลายตอนแล้วก็ตัดสินใจเอามาลงในเด็กดี เพราะเห็นคนอื่นแต่งไปอัพไป พี่ก็เลยลองเอาของตัวเองลงบ้าง ผลปรากฎมีคนอ่าน และเข้ามาคอมเมนท์กันเยอะ มันทำให้เรารู้สึกดีและมีกำลังใจเขียน หลายครั้งนั่งเขียนไปยิ้มไปเลยล่ะค่ะ เพราะคิดถึงคอมเมนท์ของน้องๆ นักอ่าน
เพราะยังเป็นมือใหม่
ยังมีเรื่องที่ต้องเรียนรู้และผ่านมันไปให้ได้
__________
แต่งนิยายก็แต่งทุกวันค่ะ ไปทำงานกลับมาก็มาเฝ้าหน้าจอแต่งนิยายต่อ แต่บางครั้งก็แต่งได้น้อยบ้างมากบ้างค่ะ (น้อยก็ไม่ถึงตอน มากก็ตอนกว่าๆ) เรื่องของเรื่องเพราะน้องๆ นักอ่านมาอ่านและคอมเมนท์ทำให้เรามีกำลังใจเขียนค่ะ เพราะว่ามีคนรออ่านนิยายที่เราแต่งอยู่ เราเลยมีกำลังใจแต่งต่อ
แต่จริงๆ ก็กดดันมากค่ะ บางครั้งน้องๆ นักอ่านหายไปไม่มาเมนท์และยอดอ่านก็ลดลงไปบ้าง ทำให้เราคิดว่าเราแต่งไม่ดีหรือ? เป็นข้อสงสัยที่เราค้างคาใจ ทำให้บางวันเราเขียนอะไรไม่ออกเลย ได้มาแค่สองสามบรรทัดก็ไปต่อไม่ได้ เราทุกข์ใจมากค่ะที่น้องๆ นักอ่านหายไป
แต่ก็กลับมาเขียนเพิ่ม เพราะยังมีบางคนเมนท์มาว่ารออยู่ แถมให้กำลังใจด้วย น้องๆ นักอ่านบางคนก็มาเมนท์บอกว่าเขายังติดตามอยู่นะ เราก็ฮึดขึ้นมาอีก แต่ก็ยังคิดอยู่นะคะว่าเป็นที่เราเขียนเรื่องยาวเกินไปหรือเราแต่งไม่ดีน้องๆ เลยไม่ติดตามอ่านต่อ แต่เนื้อเรื่องแต่งมาขนาดนี้แล้วจะให้มารวบรัดตัดจบมันก็ไม่ใช่ ก็เลยต้องทำใจ และพยายามมูฟเนื้อเรื่องให้เร็วขึ้นค่ะ
ไม่อยากพลาดเหมือนตอนเด็กๆ
อยากลองขายก็ขายเลย
__________
เรื่องขายนิยาย พี่เห็นคนอื่นเขาเขียนไปลงขายรายตอนไป ก็ลองทำดูบ้างค่ะ ไม่ลองก็ไม่รู้ เหมือนเมื่อก่อนได้แต่คิดว่าจะเขียนนิยายแต่ไม่ได้เริ่มสักที กว่าจะได้ทำก็อายุมากแล้ว แต่ถ้าคิดในแง่ดีโควิดก็ทำให้เราได้ทำฝันของเราเช่นกัน
ตอนขายไม่ได้คาดหวังอะไรค่ะ แต่ดีใจมากที่มีคนชอบงานที่เราเขียน การได้คุยคอมเมนท์แล้วมีน้องๆ มาให้กำลังใจ ช่วยเรื่องการเขียนได้มากจริงๆ ทำให้เรากระตือรือร้นที่จะเขียนต่อ หาเรื่องมาดำเนินในนิยายให้น้องๆ ได้ลุ้นไปด้วยกัน ถ้าจะให้ดีฝากน้องๆ มาคอมเมนท์และให้กำลังใจด้วยนะคะ (รอกำลังใจจากน้องๆ อยู่ค่ะ)
ส่วนเรื่องรายได้ บอกตามตรงยังไม่เคยเห็นเงินเลยจริงๆ ค่ะ 555 เพราะบัญชีที่ให้เอาเข้าเป็นบัญชีที่ไทย รายได้ถ้าอยู่เมืองไทยก็คงพอค่าใช้จ่ายหลักๆ ได้ค่ะ
บอกตรงๆ พี่นะ เป็นคนสู้ชีวิตคนหนึ่งจริงๆ ทำมันทุกอย่างยันกรรมกร เมื่อก่อนค่าแรงขั้นต่ำแค่ 7-8 เหรียญต่อชั่วโมง กว่าจะได้เงินสามสี่ร้อยเหรียญต่ออาทิตย์ก็ต้องทำงานมากกว่า 40 ชั่วโมง กว่าจะเก็บเงินได้ต้องใช้เวลานานหลายปี พอสามีพี่มาทำงานแอร์แล้วนั่นแหล่ะชีวิตค่อยดีขึ้นหน่อย แต่ก็มาเจออุปสรรคใหญ่อย่างโควิดก่อน อนาคตถ้าเกษียณอายุแล้วคิดว่าจะหันมาทำนิยายเป็นงานค่ะ
การเขียนนิยายสนุกดีค่ะ ชอบที่ได้อ่านคอมเมนท์ของน้องๆ หลายครั้งเราก็ขำและเมื่อกลับมาคิดอีกครั้งทำให้ยิ้มได้ค่ะ ตอนนี้พี่แต่งนิยายเมื่อมีเวลาค่ะ อยากทำเป็นอาชีพนะคะ ตั้งใจว่าเกษียณแล้วกลับไปอยู่ไทยจะทำเป็นงานหารายได้เสริมค่ะ
จากนักเขียนมือใหม่ถึงมือใหม่กว่า
__________
สำหรับน้องๆ ที่อยากเป็นนักเขียน ขอให้หมั่นตรวจเช็คเนื้อหาและคำผิดด้วย เพราะเท่าที่พี่ได้ประสบการณ์ มีนักอ่านเข้ามาช่วยแก้ไขให้เพราะแรกๆ เราพิมพ์เสร็จก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจเรื่องคำผิด แต่พอได้รับคำแนะนำจากน้องๆ นักอ่านปรากฎว่าเรามีพิมพ์ผิดเยอะเหมือนกัน น้องๆ บอกอ่านแล้วเสียอารมณ์หากเจอคำผิดบ่อย รวมทั้งสรรค์สร้างงานในแบบของเรา และหาข้อมูลประกอบก่อนการเขียนบรรยายจะดีมากค่ะ สุดท้ายขอให้น้องๆ ทุกคนประสบความสำเร็จและมีนักอ่าน (แฟนคลับของตัวเองเยอะๆ ค่ะ)
เรื่องราวของพี่จันจิราที่มาเขียนนิยายในวัย 51 ปี น่าจะเป็นคำตอบให้กับนักอยากเขียนหลายๆ คนที่มีความฝันแต่ยังไม่กล้าลงมือทำ ได้ตัดสินใจลงมือทำตามฝันกันได้ง่ายขึ้นนะคะ
แม้ว่านักเขียนสาวคนนี้จะเป็นนักเขียนมือใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้นบนเส้นทางนักเขียนได้ไม่นาน และยังคงพบเจออุปสรรคการเป็นนักเขียนอยู่เสมอจนทำให้ท้อใจไปบ้าง แต่เธอก็ยังวางความฝันการเป็นนักเขียน มาเป็นส่วนหนึ่งของแผนการหลังเกษียณอายุการทำงานในอเมริกา เพียงเพราะเธอสนุกและมีความสุขเมื่อได้เขียนนิยายนั่นเอง
เราหวังว่าเรื่องราวของพี่จันจิรา ทั้งประสบการณ์ชีวิตและประสบการณ์เป็นนักเขียนมือใหม่ จะช่วยให้เรามองเห็นความสุขเล็กๆ ของการเขียนนิยายที่อิสระและไม่มีขีดจำกัด จะเขียนนิยายตอนไหน อยากเขียนเมื่อไหร่ หรืออยู่ในวัยไหนก็ได้ แค่มีจินตนาการ ก็เริ่มต้นง่ายๆ แค่ลงมือเขียนเท่านั้นเองค่ะ
เริ่มเขียนนิยายพี่แนนนี่เพน
อ่านผลงานนิยายของ blomquistjang
1 ความคิดเห็น
ขอบคุุณทีมงานเว็บเด็กดีทุกๆคนเลยนะคะที่ส่งเสริมงานเขียนของพี่ค่ะ ขอให้ผู้ก่อตั้งเว็บเด็กดี น้องๆทีมงาน นักเขียน และนักอ่านทุกคนมีความสุข สุขภาพแข็งแรง ผ่านพ้นอุปสรรค์ เจริญก้าวหน้าในทุกๆด้านค่ะ
จันจิรา บลอมคิสท์ (blomquistjang)