“ สถานที่ที่เรียกว่าห้องสมุดที่ที่ไม่คิดว่าจะมีความรักของสองคนจะเกิดขึ้นได้...แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว” “ลูกหมี” จะได้เจอกับหนุ่มรุ่นน้องอารมณ์ดี “คลาสสิค” พบวิธีการจีบแสนละลายใจไปพร้อมๆกันได้แล้วค่ะ
ตอนที่ 1/7 :: ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น...พบและสบตา
ตอนถัดไป
...ลมพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างผ้าม่านปลิวไสว กลิ่นหนังสือลอยขึ้นมาปะทะจมูก สถานที่ที่เงียบและเป็นส่วนตัว ท่ามกลางหนังสือมากมายให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่งของเรา...
“ลูกหมี” หญิงสาวในชุดนักศึกษาเรียบร้อย ผมเปียที่มัดรวบหางเดียวกับโบว์สีแดงลายจุดขาวที่ชอบใส่เป็นประจำจนเป็นเอกลักษณ์ประจำตัว ปลิวตามลมที่พัดผ่านมาทางหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดกว้างไว้
“ เล่มนี้อ่านไปแล้วนี่น่า ” ลูกหมีพึมพำกับตัวเองขณะเปิดหนังสือนวนิยายเล่มหนา
ห้องสมุดเป็นสถานที่ประจำของลูกหมีที่มักจะมาอยู่ที่นี่เป็นประจำเมื่อมีเวลาว่างเมื่อไหร่ ลูกหมีเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือมาก เวลาอยู่กับมันแล้วรู้สึกสบายใจและผ่อนคลายมากๆ
“ลูกหมี ! ...ฉันจะไปซื้อขนมปังที่โรงอาหารหน่อยนะ เลือกดูหนังสือไปก่อนนะ” ตาล หญิงสาวนักกีฬาบอลเล่ย์ของโรงเรียน เพื่อนสนิทของลูกหมีเอ่ยขึ้น
“อื้อ รีบไปเลยเดี๋ยวขนมปังหมดก่อนนะ” ลูกหมีพูดล้อเพื่อน เพราะตาลมักจะชอบทานขนมปังของร้านที่ขายในโรงอาหารเสมอ และขนมปังอันนี้ก็ขายดีมาก
“รู้แล้วน่า คึคึ” ตาลยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้องสมุด ลูกหมีหันกลับมามองหนังสือในมือต่อ ก่อนจะเลือกดูหนังสือในชั้นเล่มอื่น
หนุ่มหล่อหน้าใสน้องปี 1 เฟรชชี่วิ่งมาอย่างรวดเร็วแล้วหายใจหอบๆ มองเพื่อนๆที่นั่งเป็นแถว โดยมีรุ่นพี่ยืนคุมอยู่ หนุ่มหล่อปี1 ใส่ป้ายแขวนคอที่เขียนชื่อของตัวเองไว้ “ คลาสสิค ปี1 ” เขามองหน้ารุ่นพี่วิศวะที่ทำหน้าโหดใส่
“กี่โมงแล้ว!!” พี่ว๊ากถามขึ้นอย่างดุๆ
“ 8: 45 ครับ ” คลาสสิคตอบ
“ผมนัดคุณกี่โมง”
“ 8:30 ครับ”
“แล้วทำไมคุณถึงมาสาย!” รุ่นพี่ถามต่ออีก
“ผมตื่นสายครับ” คลาสสิคตอบตามความจริง รุ่นพี่ว๊ากมองก่อนจะมองหน้าเพื่อนคนอื่นว่าจะทำโทษอะไรดี ก่อนรุ่นพี่จะมองเข้าไปในห้องสมุด
“โทษฐานที่คุณมาสาย ...” ก่อนพี่ว๊ากจะพูดต่อ
“ ไปขอเบอร์ผู้หญิงในห้องสมุดมาหนึ่งคน!” พอพูดจบก็เรียกเสียงฮือฮาจากเพื่อนในคลาสเดียวกันทันที คลาสสิคมองรุ่นพี่ก่อนจะพยักหน้า แล้วเดินไปที่หน้าต่างห้องสมุดก่อนจะกระโดดข้ามเข้าไปในห้องสมุดอย่างกล้าๆ
ตุบ!
ลูกหมีที่ยืนหาหนังสืออยู่เมื่อได้ยินเสียงเหมือนของหล่นก็หันไปมอง เป็นจังหวะเดียวกันที่คลาสสิคก็มองเหมือนกัน สายตาของคลาสสิคสบตากับลูกหมีที่ยืนถือหนังสืออยู่ทันที
ตึก ตึก ตึก ... หัวใจของคลาสสิคดันเต้นผิดจังหวะซะงั้น
// ตาสวยจังแฮะ... // คลาสสิคคิดในใจ
“ จ้องหน้าคนอื่น เสียมารยาทนะ รู้ไหม” ลูกหมีเอ่ยขึ้น ก่อนจะมองป้ายชื่อที่ห้อยอยู่คอของคลาสสิค
// เสียงหวานจัง// คลาสสิคคิดในใจ
“ขอโทษครับ...” ร่างสูงตอบ ก่อนจะพูดต่อ
“เออ พี่ครับ ...ผมขอเบอร์ได้ไหม” คลาสสิคมองผู้หญิงตรงหน้าที่มองเขางงๆ ลูกหมีมองก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีคณะวิศวะรับน้องอยู่
“04563” ลูกหมีตอบก่อนจะยิ้มแล้วยื่นหนังสือให้คลาสสิคที่มองงงๆ ก่อนจะเดินหนีไปอย่างไม่สนใจ
“อะไรวะ 04563” คลาสสิคมองลูกหมีที่เดินไป เขามองหนังสือในมือก่อนจะกระจ่าง เพราะที่หนังสือก็มีเลขนี้อยู่ มันคือเลขหนังสือนั่นเอง
“อยากได้เบอร์สิบตัวครับ ไม่ได้เอาเบอร์หนังสือ” คลาสสิคยิ้มออกมาก่อนจะหัวเราะเบาๆ คนอะไรน่ารักชะมัด แล้วมองหนังสือที่ร่างบางเพิ่งยื่นให้
...พรหมลิขิต...
“มันคงเป็นพรหมลิขิตจริงๆ...จะได้เจออีกไหมนะ” คลาสสิคพึมพำอย่างรู้สึกถูกใจลูกหมี ร่างสูงวางหนังสือคืนชั้นก่อนจะเดินกลับไปหารุ่นพี่ เมื่อเขาบอกว่าได้เบอร์หนังสือมาก็เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนทันที
พักกลางวัน
“ลูกหมีวันนี้กินอะไรดี” ตาลถามขึ้นขณะที่วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ ลูกหมีกำลังจะพูดขึ้นตาลก็พูดดักก่อน
“อย่าบอกนะว่า ข้าวมันไก่อีกแล้ว!” ตาลพูดหยอกเพื่อนรัก ลูกหมียิ้มก่อนจะพยักหน้า
“ใช่แล้ว ก็มันอร่อยนี่น่า” ลูกหมีลุกขึ้นก่อนจะเดินไปร้านข้าวมันไก่โดยมีตาลเดินตาม
“ค่ะๆ แม่สาวแฟนพันธุ์แท้ข้าวมันไก่” ตาลพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆทำให้ลูกหมียิ้มและหัวเราะตามไปด้วย
“ยิ้มบ่อยๆนะครับ มันน่ารักมากเลย” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นด้านหลังทำให้ลูกหมีกับตาลหันไปมอง ก่อนจะเจอคลาสสิคที่ยืนยิ้มกว้างอยู่
“ใครอ่ะ คนรู้จักเหรอลูกหมี” ตาลกระซิบถามเพื่อนรัก ลูกหมีส่ายหน้าก่อนจะหันไปสั่งข้าวมันไก่
“ไม่รู้จัก” ลูกหมีตอบสั้นๆ คลาสสิคกระตุกยิ้มก่อนจะไปยืนข้างๆลูกหมี
“ใจร้ายจัง ...เราเจอกันในห้องสมุดเมื่อเช้าไงครับรุ่นพี่ ... พี่ชื่ออะไรอ่ะ” คลาสสิคกระตุกยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่ลูกหมีก็ไม่ได้ตอบ
“งั้นผมจะเรียกพี่ว่า 04563 นะ...” ลูกหมีรับจานข้าวมาก่อนจะชะงัก เมื่อได้ยินเลขที่เธอเป็นคนให้เขาไปเมื่อเช้า
“จะไม่พูดกับผมจริงเหรอเนี่ย” คลาสสิคยังคงพูดต่อ ลูกหมีหยิบจานของตัวเองก่อนจะเดินไปที่โต๊ะ โดยมีตาลเดินตามไปด้วย คลาสสิคมองก่อนจะกระตุกยิ้ม
“ยิ่งหนี ผมยิ่งตาม” ก่อนคลาสสิคจะหยิบจานข้าวของตัวเองแล้วเดินไปโต๊ะของลูกหมีที่นั่งอยู่
“ห้ามนั่งนะ” ลูกหมีพูดดักเมื่อเห็นรุ่นน้องเดินตามมา แต่ก็ไม่ทันเขานั่งลงก่อนจะยิ้ม
“นั่งแล้วครับ ไม่ลุกด้วย” คลาสสิคยิ้มก่อนจะพูดต่อ
“ตกลงจะบอกชื่อผมได้หรือยัง” ลูกหมีนิ่ง ตาลที่นั่งดูอยู่ก็ยิ้มๆมองสองคนคุยกัน
“พี่04563” คลาสสิคพูดอย่างกวนๆ จนลูกหมีต้องเงยหน้าขึ้นแล้วมองหน้าร่างสูง
“เลิกเรียกแบบนั้นได้แล้ว”
“งั้นก็บอกชื่อมาสิ”
“แล้วทำไมฉันจะต้องบอกด้วยล่ะ” ลูกหมีมองก่อนจะขมวดคิ้ว
“ก็เพราะผมอยากรู้ไงครับ ไม่งั้นผมก็ไม่ยอมไปไหนอ่ะ” คลาสสิคพูดพร้อมกับยักคิ้วกวน ลูกหมีมองก่อนจะมองหน้าตาลที่นั่งข้างๆ ตาลพยักหน้าให้เพื่อนสาวของตนเองยอมๆเด็กหนุ่มตรงหน้าไปเถอะ
“แค่ชื่อเองบอกเขาไปเถอะ” ตาลกระซิบ
“ชื่อ ลูกหมี” ลูกหมีตอบสั้นๆ
“ทีนี้ก็ไปได้แล้ว” พร้อมกับไล่คลาสสิค
“ไม่ไปครับ ผมกินข้าวด้วยนะ” คลาสสิคยิ้มก่อนจะทำหน้าอ้อนๆ ลูกหมีมองอย่างเอือมๆก่อนจะก้มหน้ากินข้าวไม่สนใจคลาสสิคที่อยู่ตรงหน้า ผิดกับรอบๆโต๊ะของลูกหมีที่ไม่ว่าจะเป็นสาวๆ หรือบรรดาเกย์ก็ต่างมองคลาสสิคด้วยแววตาหวานเยิ้ม และมองที่ลูกหมีว่าเป็นใครทำไม คลาสสิคถึงต้องมานั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกันด้วย คลาสสิคกินข้าวไปพร้อมอมยิ้มไปกับการที่ได้นั่งกินข้าวตรงข้ามกับลูกหมีแบบนี้
...แค่ยังไม่ถึงวันก็หลงเขาขนาดนี้แล้วเหรอวะ ..ไอ้คลาสสิคเอ๊ย // คลาสสิคพึมพำกับตัวเองในใจ
เย้
แวะมาอ่าน
คลาสสิคนี่สายรุกไปอี๊กกก ส่วนลูกหมีก็เย้นชาไปไหนแง้งงง
รอตอนสองฮับ
อ่านจบละลุ้นว่าต่อไปคลาสสิคมันจะจีบพี่ลูกหมีต่อยังไง ฮ่าา มีความรุกมาก
สู้ๆ เน้อ~ ทั้งคลาสสิคและพี่แอมป์ 5555555 รออ่านตอนต่อไปน้า เย้!
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววววว <3
พี่ลูกชุบเน้อออ
มาคอมเม้นต์กันเลยแล้วกัน
ตอนแรกไม่มีอะไรเลยอ่ะ ตอนสองต้องเข้าเรื่องแล้วนะ จริงๆ เป็นหนังสืออาจจะพอหยวนแต่พอเข้าการแข่งขันแล้วต้องรีบเร่งเรื่องกันหน่อยเนอะ
จริงๆ พี่ชอบการเจอกันของตัวละครนะ แต่ห้วนไปหน่อย ไดอะลอคแบบนี้เหมือนบทละครหรือบทาพยนตร์มากกว่านิยาย นิยายมันจะมีความละเอียดอ่อนกว่าในเรื่องของการบรรยาย เพราะคนอ่านต้องเห็นาพตามเราไปด้วย นี่พี่ยังไม่เห็นาพอะไรตามเลยจริงๆ มันห้วนและไวมากเลยอ่ะ
บรรยายที่ต้องเพิ่มแล้วพี่ว่าน่าจะใส่สีสันเข้าไปด้วย ให้ตัวละครมีปฏิกิริยากับสิ่งต่างๆ มากกว่านี้ เพิ่มรายละเอียดกับฉาก กับความรู้สึก กับรูปลักษณ์ของคนรอบข้าง มันจะทำให้เรื่องมีรสชาติมากขึ้นน่ะนะ
อ้อ แล้วพี่ยังไม่เข้าใจว่าทำไมคลาสสิคชอบลูกหมีขนาดนั้น รักแรกพบเหรอ? รออ่านตอนต่อไปนะคะ
สู้ตายยยยยยยย
#ลูกหมีน้อยผู้น่ารัก