จริงเหรอ... ที่คนเราสามารถเกิดใหม่ได้ด้วยแฟชั่น กับความช่วยเหลือดีๆ จากสไตลลิชสุดฮอต!?
ตอนที่ 1/7 :: Cinderella project
ตอนถัดไปบทที่หนึ่ง
สามสัปดาห์ก่อน
“ว่ายังไงนะครับ!?” ชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนก้องห้องประชุมจนทุกคนหันมามอง
“ก็ตามนั้นแหละ” วิสกี้ สาวสวยปีสามเอ่ยตอบอย่างเอือมระอากับท่าทีเป็นเด็กๆ ของรุ่นน้องเธอ
‘ธนู’ หรือชายหนุ่มเจ้าของเสียงเมื่อครู่แทบไม่เชื่อสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้ยินเมื่อครู่ ดวงตาสีฟ้าสดของชายหนุ่มฉายแววหงุดหงิด ใบหน้าที่สวยเกินเพศของตนหงิกงออย่างชัดเจน จะไม่ให้โมโหได้ยังไงกันล่ะ ก็ตัวเขาเป็นถึงหัวหน้าแผนกแฟชั่นปีสอง ของโรงเรียนมัธยมปลาย เซนต์ วิคตอเรีย อินเตอร์ฯ แต่ประธานแผนกที่เขาอยู่ กลับพึ่งประกาศให้หัวหน้าแผนกแฟชั่นปีต่างๆ รับรู้ว่า การเลือก ประธานปีนี้ ทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน โดยปีก่อนๆ เฉพาะหัวหน้าแผนกในปีสองนั้นที่จะได้ขึ้นเป็นประธานต่อ (ปีสามไม่มีหัวหน้า เพราะเป็นประธานแทน)
อย่างนี้ที่เขาพยายามหนักหนาเพื่อนั่งอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าของปีสอง แผนกแฟชั่นก็สูญเปล่านะสิ(ว่ะ)!
“แต่มันจะไม่ยุติธรรมไปหน่อยเหรอครับ? ผมพยายามแทบตายกว่าจะได้เป็นหัวหน้า ถ้าพี่วิสกี้มาเปลี่ยนกฏให้ตำแหน่งประธานเป็นของใครก็ได้งี้… ผมไม่ท้อแย่เหรอครับ?”
เสียงพึมพำเห็นด้วยจากคนอื่นในห้องดังตามธนูมาติดๆ วิสกี้ส่ายใบหน้าเล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยต่อ
“คนที่พี่จะให้ตำแหน่งต่อ ไม่ใช่ ‘ใครก็ได้’ หรอกนะธนู” รุ่นพี่สาวถอนหายใจ “พวกเธอก็ยังเป็นตัวเลือกของพี่อยู่อะนะ แต่พี่แค่อยากให้สิทธิ์กับเด็กคนอื่นด้วยเท่านั้นเอง พี่อยากจะให้คนที่มารับตำแหน่งต่อจากพี่มีความสามารถจริงๆ ฉะนั้น มันจะมีเงื่อนไขเพิ่มนิดหน่อย…”
“เงื่อนไขอะไรครับ/คะ?”
“จำ cinderella project ที่จะมาถึงอีกเดือนหนึ่งได้ใช่มั้ยทุกคน?” วิสกี้หันมาถามสมาชิกทุคนในห้องที่ต่างก็พยักหน้า cinderella project (ซินเดอเรลล่า โปรเจคต์) เป็นการประกวดที่จัดขึ้นเพื่อมอบทุนการศึกษาต่อต่างประเทศด้านแฟชั่น ให้กับนักเรียนหญิงที่เพียบพร้อมไปด้วยความสามารถและความสวย โดยนางแบบและแฟชั่นดีไซเน่อร์ชื่อดังที่เคยศึกษาที่นี่ ล้วนเคยชนะการประกวดซินเดอเรลล่ามาแล้ว
“ปีนี้พี่จะเปลี่ยนเงื่อนไขของการประกวดนิดหน่อย นั่นคือ…!” วิสกี้บิวต์เสียงค้างกลางอากาศ
“ใครก็ตามในห้องนี้หรือเด็กใหม่ในแผนกแฟชั่นที่ลงสมัครตำแหน่งประธาน จะต้อง ‘ปั้น’ เด็กผู้หญิงคนนึงให้ชนะการประกวดให้ได้ พี่ถึงจะยอมอณุมัติให้เป็นประธานต่อจากพี่อย่างถูกต้อง!!”
ปัจจุบัน
เด็กผู้หญิงในแผนกแฟชั่นเดินร้องไห้ออกมา เมื่อธนูปฎิเสธการเป็นผู้ช่วยของเธอในการประกวด ‘ซินเดอเรลล่า โปรเจคต์’ หลังจากวันที่รุ่นพี่วิสกี้ประกาศถึงการเปลี่ยนแปลงเรียบร้อย พวกเด็กในแผนกแฟชั่นก็รีบหาเด็กผู้หญิงสวยๆ เพื่อมาประกวดกันใหญ่ แต่ธนูกลับไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรมากมาย เพราะผู้หญิงทุกคนก็กรูกันมาหาเขาเพื่อให้เขาเลือกอยู่ดี นอกจากพวกผู้หญิงจะเสนอตัวเพราะหน้าตาของธนูแล้ว พวกผู้หญิงทั้งหลายก็รู้ดีว่าธนูมีความสามารถด้านการแต่งตัวและแต่งหน้ามาก ใครก็ตามที่เขาเคยแต่งหน้าให้ชีวิตก็เปลี่ยนหมด แต่ธนูกลับไม่พอใจกับพวกผู้หญิงที่เข้ามาเสนอตัวให้เขาสักคน เมื่อพวกเธอซักถามถึงเหตุผล ธนูก็จะชี้ข้อเสียของพวกเธอตรงๆ จนหลายคนรับไม่ได้ ถึงขั้นตบหน้าธนูบ้างก็มี
อย่างรายล่าสุดเมื้อกี้ก็พึ่งด่าเขาไปหมาดๆ และแช่งว่าผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ ในแบบที่เขาต้องการไม่มีอยู่จริง แม้ธนูจะหงุดหงิด แต่เขาก็เริ่มสงสัยกับตัวเองแล้วว่าเขาเรื่องมากไปหรือเปล่า
“นั่งหน้ามุ่ยคิด ’ไร อยู่วะ ไอ้ธนู” เสียงของ ‘โย’ เพื่อนจากแผนกถ่ายหนัง/รูป เอ่ยทัด้วยเสียงนิ่งๆ ธนูหันไปมองอย่างเซ็งๆ ก่อนจะตอบกลับด้วยเสียงเบื่อหน่าย
“โดนผู้หญิงเมื้อกี้ด่าอีกแล้วว่ะ”
เมื่อโยได้ยินจึงอดที่จะขำไม่ได้ “ก็ช่วยไม่ได้นี่หว่า แกดันเรื่องมากเอง ผู้หญิงคนเมื้อกี้ก็ออกจะน่ารัก ทำไมไม่ลองส่งประกวดดูล่ะ”
“แค่น่ารักมันไม่พอหรอก” ธนูกัดฟัน “ฉันต้องการคนที่ทำให้ฉันคิดว่า ‘ว้าว’ รัยงี้ต่างหาก น่าหงุดหงิดชะมัดที่เมื้อกี้ผู้หญิงคนนั้นดันมาแช่งว่าฉันไม่มีทางเจอคนเจ๋งๆ แบบนั้นหรอก อะไรว่ะ แค่วิจารณ์นิดๆ หน่อยๆ ว่า หน้าบานเกินไปบ้าง ไรบ้าง ไม่เห็นต้องตบหน้ากันเลย” ธนูโวยวายเบาๆ พลางลูบหน้าที่เคยโดนตบ “มันจะครบกำหนดอยู่แล้วนะ นี่ฉันยังหาผู้หญิงดีๆ สักคนมาประกวดไม่ได้เลย”
“ใจเย็นน่า เดี๋ยวก็เจอ หรือไม่แกก็แต่งหญิงประชดเลยสิว่ะ ฮ่าๆๆ” โยพูดอย่างขบขัน ทว่าเพื่อนรักของเขากลับลุกขึ้นพรวดพราดเหมือนไฟลวก โยเหงื่อแตกทันที ให้ตายสิ เวลาเป็นแบบนี้ทีไร แสดงว่าเพื่อนรักของเขาคนนี้ต้องได้ไอเดียพิสดารอะไรบางอย่างมาแล้วอย่างแน่นอน
“ขอบใจมากโว้ยไอ้โย! สำหรับไอเดียเจ๋งนี่ ว่ะฮ่าๆๆๆ” ธนูขำเหมือนคนบ้า ก่อนจะวิ่งออกไปจากโรงอาหารทันที โยส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาพลางนึกเสียดายเล็กน้อย ถ้าไม่ติดนิสัยบ้าๆ บอๆ แบบนี้ ธนูคงกลายเป็นหนุ่มฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียนไปแล้วแน่ๆ
ตกเย็น
ในขณะที่กลุ่มเด็กผู้หญิงปีสองกำลังนั่งซุบซิบกันอยู่ตรงชานบันได บทสนทนาของพวกเธอทั้งหมดต้องหยุดชะงักลง เมื่อหญิงสาวคนหนึ่งเดินขึ้นบันไดของโรงเรียนวิคตอเรียไปอย่างสง่างาม พวกเธอมองตามอย่างไม่เชื่อสายตา หญิงสาวที่พึ่งเดินผ่านพวกเธอไปนั้น สวยสะดุดตามากเสียจนไม่อยากเชื่อว่าเรียนอยู่ที่เดียวกับพวกเธอ
หญิงสาวคนนั้นหันกลับมามองสายตาตื่นตะลึงของทุกคนอย่างชื่นใจ ก่อนที่จะรีบเดินขึ้นบันไดไปเผยเสียงขำออกมา
“ฮ่าๆ ยัยพวกนั้น หลงเสน่ห์ฉันสนิทเลย ให้ตายสิ” ธนูกอดท้องของตัวเองขำอย่างสุดกำลัง ในเมื่อเขาไม่สามารถหาผู้หญิงที่สวยในอุดมคติของเขามาได้แล้ว ทำไมเขาไม่แต่งหญิงประชดพวกที่เขาเคยปฎิเสธไปเลยล่ะ ถึงเขาจะไม่ได้ผู้หญิงเข้าประกวดและชวดตำแหน่งประธานไป แต่งอย่างน้อย เขาก็ได้ความสะใจและยืนยันกับพวกผู้หญิงได้ว่า เขาสามารถแปลงโฉมผู้ชายทั้งแท่งอย่างตัวเขาเองให้เป็นผู้หญิงที่สวยจนโลกลืมยังได้
ทว่า ธนูก็ต้องหยุดขำลง เมื่อได้ยินเสียงพวกผู้ชายขึ้นมาตามบันได
“เฮ้ย เมื้อกี้แกเห็นป่าวว่ะ ผู้หญิงอะไรสวยชิบ”
“เออดิ เรียนอยู่ที่โรงเรียนเดียวกับเราด้วยเหรอวะ ฉันพลาดคนสวยๆ แบบนั้นไปได้ยังไง”
ธนูรีบย่องเบาขึ้นไปอีกชั้นทันที เขาไม่คิดมาก่อนว่าการเล่นสนุกของเขาแค่นี้ จะทำให้มีผู้ชายมาตามตัวขนาดนี้ ถึงแม่ว้าเขาจะกลัวถูกจับได้ แต่ก็อดที่จะภูมิใจในหน้าตาของตนเองไม่ได้ ที่ดึงดูดได้ทั้งเพศชายและหญิง
แต่ธนูก็ไม่มีเวลาภูมิใจนานนัก เพราะเขาต้องรีบหนีสถานการณ์นี้ให้เร็วที่สุด เขาเหลือบตามองไปที่บันไดชั้นดาดฟ้า
‘คงไม่มีใครคิดว่าฉันจะไปซ่อนอยู่ตรงนั้นหรอกมั้ง’ ธนูคิด ก่อนที่จะย่องเบาปีนบันไดขึ้นไปชั้นดาดฟ้าทันที
เมื่อล็อกประตูชั้นดาดฟ้าเรียบร้อยแล้ว ธนูจึงเดินไปมาบนดาดฟ้าอย่างสบายใจ ลมพัดไปมาทำให้วิกผมบลอนด์ธรรมชาติของธนูไหวไปตามแรงลม ธนูอ้าแขนรับลมอย่างสดชื่นขณะมองไปรอบบริเวณ ทว่า เขากลับได้สบตาเข้ากับนัยน์ตาสีดำคู่หนึ่ง เจ้าของตาสีดำขลับคู่นั้นเป็นเด็กสาวที่ถึงแม้ว่าจะไม่สวยสะดุดตา แต่กลับมีเสน่ห์ลึกลับอย่างไม่น่าเชื่อ ผิวของเธอเป็นสีขาวเรียบเนียน ซึ่งตัดกับผมสีดำสนิทของเธอเป็นอย่างดี ธนูอดที่จะอุทาน ‘ว้าว’ เบาๆ ไม่ได้เพราะเธอคนนี้ช่าง… สมบูรณ์แบบสำหรับเขาเหลือเกิน แต่ยังไม่ทันที่ธนูจะได้แม้แต่ทักทาย เด็กสาวคนนั้นกลับปล่อยตัวเองไปกับแรงโน้มถ่วงของโลกลงสู่พื้นข้างล่างทันที
ธนูรีบดึงสติของตนเองก่อนที่จะรีบคว้ามือขาวของหญิงสาวได้อย่างฉิวเฉียด ธนูรวบรวมแรงที่มีทั้งหมดดึงหญิงสาวลึกลับคนนี้สุดกำลัง
‘อุตสาห์เจอตุ๊กตาลองเสื้อแบบนี้ทั้งที ไม่ปล่อยให้ตายง่ายๆลองเฟ้ย!’
<Rattikarn’s part>
ฉันเหม่อมองไปยังท้องฟ้ายามเย็น สีแดงกับส้มผสมปนเปกันไปราวกับสีนำ้ที่ถูกระบายอย่างไม่ตั้งใจ ‘ช่างเป็นภาพสุดท้ายในชีวิตที่สวยงามเหลือเกิน’ ฉันคิด ก่อนที่จะมองลงไปเบื้องล่างตึกเรียนที่ฉันยืนอยู่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันกำลังจะทำแบบนี้ นี่ฉันกำลังจะฆ่าตัวตายจริงๆ เหรอเนี่ย… ตึกนี่มัน… สูงชะมัดเลยแหะ
จู่ความกลัวก็ถาโถมเข้ามา แต่ฉันเลือกที่จะปัดมันทิ้ง พร้อมทำใจสงบ มีชีวิตอยู่ต่อไปก็เหมือนไม่มี… ได้แต่เป็นคนไร้ตัวตนในสายตาเพื่อนร่วมชั้น แม่ก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ประกอบกับ ‘เรื่องนั้น อีก…
ความผิดบาปเกี่ยวกับสิ่งที่เคยกระทำไว้ในอดีตเป็นภาพแว้บเข้ามาในหัว ฉันปลอบตัวเองเบาๆ ว่า ฉันกำลังจะทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว และกำลังจะชดใช้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว
ก่อนขาฉันจะก้าวพ้นขอบตึก ดวงตาของฉันก็เหลือบไปเห็นดวงตาสีฟ้าสดคู่หนึ่ง เจ้าของดวงตาคู่นั้นมีเรือนผมสีบลอนด์ และใบหน้าหวานซึ้ง จนฉันอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่า นี่คือนางฟ้าที่จะมารับฉันหรือเปล่านะ
ทว่า ความคิดและสติทั้งหมดก็กลับมาหลอมรวมกัน เมื่อนางฟ้าที่ฉันเห็นเอื้อมมือมาคว้าแขนฉันเอาไว้ด้วยแรงมหาศาล ฉันเบิกตามองด้วยความตกใจกับความช่วยเหลือที่คาดไม่ถึง
‘นี่มัน… อะไรกันเนี่ย!?’
www.dek-d.com © 1999 - 2025 ; All rights reserved by Dek-D Interactive Co.,Ltd.
สงสารรัตจังแงง
คิดว่าน่าจะเคาะย่อหน้ามาแล้ว แต่พอมาลงในเว็บแล้วอาจเลื่อน
ลองปรับดูใหม่นะคะ จะได้อ่านสบายขึ้น
พล็อตเรื่องน่าสนใจมากค่ะ สงสัยในใจด้วยว่าธนูจะเป็นสาวรึป่าว
ออกจะแต่งหน้าเก่ง แฟชั่นนิสต้าขนาดนั้น
แล้วตอนจบก็คู่กับโย ผ่างงง! ไม่ใช่
คิดเหมือนกันว่าการแต่งหน้าแต่งตัวทำให้เปลี่ยนไปเป็นคนละคนได้
มีความมั่นใจในตัวเองเพิ่มมากขึ้น และสวยขึ้นนน
เมคอัพอีสเมจิค ❤ รออ่านตอนต่อไปนะคะ
ปล. เคยมีคนเรียกว่าแม่มดเหมือนนางเอกในเรื่องเลยค่ะ
แต่ไม่ใช่เพราะสวยนะคะ เพราะร้าย 55555555