เรื่องลี้ลับ : รุ่นพี่ห้องศิลป

              สวัสดีครับ หมอผีลาเต้ และเรื่องลี้ลับในสถาบัน มาแล้วครับ เรื่องที่จะนำมาฝากกันในวันนี้คนที่เล่า เจอเอง กลัวเอง และหลอนเอง ไม่มีแสตนด์อินใดๆ ทั้งสิ้น เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงเรียนแห่งหนึ่งของจังหวัดสุพรรณบุรี ตามไปอ่านกันเลยครับ 

            สวัสดีค่ะพี่ลาเต้ เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวของหนูเองคะ เริ่มแรกหนูก็ไม่ใช่คนที่มองเห็นวิญญาณ หรือสิ่งลี้ลับอะไร แต่เรื่องมันเกิดหลังจากที่หนูประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ อาการสาหัส หลังจากนั้นหนูก็กลายเป็นคนที่มองเห็นวิญญาณได้บ่อยๆ และทุกสถานที่

            เรื่องที่ยกมาเล่านี้เป็นเหตุการณ์ที่หนูเจอที่โรงเรียน  ซึ่งเป็นโรงเรียนสหศึกษาชื่อดังในจังหวัดสุพรรณบุรีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าตอนนั้นหนูเป็นนักเรียน ม.2 (ปัจจุบัน ม.4) วันนั้นเป็นช่วงที่ใกล้จะปิดเทอมแล้ว อาจารย์จึงไม่มีการเรียนการสอนทั้งวัน หนูจึงชวนเพื่อนไปนั่งเล่นที่ห้องศิลปชั้น 4 (เดาได้แล้วซิว่า รร. อะไร) ระหว่างทางที่เดินไป เพื่อนหนูก็ถูกอาจารย์เรียกตัวไปพบ เขาจึงบอกให้หนูเดินไปนั่งรอที่ห้องก่อน

            ตอนหนูขึ้นไปชั้น 4 เงียบมาก แล้วก็ไม่มีคน แต่ตอนนั้นไม่คิดอะไรมากเพราะชั้นนี้ไม่ค่อยมีคนขึ้นมาอยู่แล้ว จึงได้นั่งเล่นอยู่ตรงระเบียง ซักพักอะไรดลใจให้อยากเข้าไปนั่งเล่นในห้องก็ไม่รู้ เลยจะเดินไปเปิดประตูโดยที่ห้องศิลปะที่จะเข้าไปมีอยู่ 3 ประตู แต่ใช้อยู่แค่ 2 ประตู คือ บานแรก กับบานสุดท้าย ส่วนบานที่สองมีชั้นวางรองเท้ากันไว้

            หนูก็เลยตัดสินใจเดินไปเปิดประตูบานสุดท้ายปรากฏว่ามันล็อคแม่กุญแจไว้ เลยเดินไปดูบานแรก ลองหมุนๆ ดู เออ.. มันเปิดได้ ก็เลยเปิดเข้าไป ตอนนั้นยอมรับว่าตกใจมากๆ เพราะพอเปิดเข้าไปก็เจอรุ่นพี่ผู้ชาย ม.ปลาย คนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่

            หนูเลยเดินไปนั่งอ่านหนังสือ ซึ่งห่างจากพี่เขาไม่เยอะ แป๊ปเดียวเท่านั้นพี่เขาก็หันมาแล้วถามว่า “ไม่มีเรียนหรอ” หนูก็ตอบว่า “ค่ะ ไม่มีเรียน” แล้วพี่เขาก็เลยชวนเราฟังเพลง เขาก็ยื่นหูฟังให้ข้างหนึ่ง เราก็รับมา ตอนนั้นเราก็คิดว่าพี่เขาพูดเสียงเย็นๆ จัง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรตามเคย ซักพักเราก็บอกพี่เขาไปว่า หนูไปนั่งหน้าห้องดีกว่าเผื่อเพื่อนมาไม่เจอมันจะโกรธ พี่เขาก็ยิ้มให้

            แล้วหนูก็เดินไปนั่งตรงระเบียงหน้าประตูบานแรก เรื่องมันเกิดตรงนี้หล่ะคะ พอเพื่อนหนูเดินขึ้นมา มันก็ถามว่าทำไมไม่ไปนั่งรอในห้องหล่ะ เราก็บอกไปว่า “เกรงใจพี่คนที่อยู่ในห้อง” เพื่อนมันก็ถามว่าใคร เราก็เลยคิดขึ้นมาได้ว่าเราลืมถามชื่อพี่เขา เราก็เลยบอกว่างั้นเข้าไปหาพี่เขากัน แต่แล้วเราก็ต้องตกใจมากอะ

            ก็ในห้องมันไม่มีใครเลย ไม่มีใครจริงๆ เพื่อนมันก็บอกว่าพี่เขาอาจจะเดินออกไปจากห้องแล้วก็ได้ เราก็เลยบอกเพื่อนว่า เราสาบานได้จริงๆ เพราะว่าถ้าพี่เขาออกมาก็ต้องออกมาทางประตู ไม่ 1 ก็ 3 (ออกทางหน้าต่างไม่ได้แน่เพราะมันล็อคจากข้างในทุกบาน) แล้วเราก็เดินไปดูประตูบานที่ 3 ก็เห็นว่ามันมีแม่กุญแจล็อคอยู่ ฉะนั้นก็เหลือแต่บานแรก แต่ก็นะ เป็นไปไม่ได้ที่พี่เขาจะเดินออกมาโดยที่เราไม่เห็น

            เราก็เลยคิดได้ว่า พี่เขาคงไม่ใช่คนแล้วล่ะ เราก็เลยไม่อยู่แล้วล่ะคะ รีบเดินไปห้องสมุดเลย แล้วเราก็คิดว่าลองไปเปิดหนังสือรุ่นดูดีกว่า แล้วเราก็เจอพี่คนนั้นคะ เราก็เลยเดินเอาไปถามอาจารย์ อาจารย์เห็นก็ร้องไห้แล้วบอกว่า พี่เขาเสียชีวิตไปนานแล้ว เนื่องจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์

            พี่เขาเป็นเด็กกิจกรรมแล้วก็รักโรงเรียนมาก หลังจากนั้นเราก็ไปทำบุญให้พี่เขา แล้วเราก็เห็นพี่เขาในบางครั้ง แต่ทุกครั้งพี่เขาจะยิ้มให้เรา แล้วก็ไม่เคยมาให้เราเจอแบบใกล้ๆ อีกเลย !!

 ลาเต้ลิขิต : โรงเรียนไหนมีเรื่องผีส่งมาหา พี่ลาเต้ ได้ทาง latae@dek-d.com ครับ