เรื่องน่าเศร้าของ...นางแบบผิวสี

     ขนาดในปัจจุบัน นาโอมิยังเคยบ่นน้อยใจเลยว่า อุตสาหกรรมแฟชั่นในตอนนี้มีการเหยียดผิวมากกว่าที่เคย ตัวเธอเองก็ประสบปัญหาขาดแคลนงานเดินแบบและถ่ายปกนิตยสาร

     คำพูดที่เธอให้สัมภาษณ์ไว้กับหนังสือพิมพ์ลอนดอนเปเปอร์นั้นแสดงเห็นเลยว่า วงการนี้คลื่นใต้น้ำของการเหยียดผิวยังคงมีแรงกระเพื่อมอยู่ไม่น้อย

     "ผู้หญิงผิวสีไม่ได้อยู่ในกระแสนิยม นั่นคือสิ่งที่เป็น น่าเสียดายที่คนไม่ได้ชื่นชอบสาวผิวสีได้ตลอด ในบางทีนางแบบผิวสีถูกทำเหมือนเป็นจ็อบไซด์ไลน์ของพวกเอเยนซี่นางแบบ"

     โซเฟีย ไวต์ ผู้จัดหานางแบบในวงการคนหนึ่ง ออกมายอมรับว่า หานางแบบผิวสีที่จะมายืนแถวหน้าบนแคตวอล์กหรือในวงการยากเต็มที แต่พวกเขาไม่คิดว่านี่เป็นความร้ายแรงของการเหยียดผิว เพียงแต่ไม่เคยมีใครขึ้นมาจุดประเด็นหรือต่อสู้เรียกร้องความเท่าเทียมของคนผิวสีเท่านั้น

     "มันอาจจะเป็นเพราะเจ้าของเสื้อผ้าหรือสินค้ารู้สึกว่าทำไมต้องมาเสี่ยงกับการที่ให้คนดำ หรือคนผิวเหลืองเป็นพรีเซ็นเตอร์ ในขณะที่เลือกคนขาวแล้วทุกอย่างราบรื่น และพวกเขาก็คงคิดว่า ไม่มีใครอยากจะซื้อเสื้อผ้าที่นางแบบผิวดำใส่เท่าไรนัก"

     แต่ถึงอย่างไรก็ยังมีดีไซเนอร์ที่นางแบบผิวสีเขารักและเทิดทูน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อีฟ แซงค์ ลอรองท์, จิอานนี่ เวอร์ซาเช่  ที่ใช้นางแบบทั้งผิวขาว ดำ จีน หรือลูกครึ่งเสมอ

     อย่าแปลกใจหาก อีฟ แซงค์ ลอรองท์ จะกลายเป็นดีไซเนอร์ที่นางแบบผิวสีนึกถึง และอยากให้วันเวลาเหล่านั้นกลับคืนมา รวมถึงนาโอมิเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน

     เธอยังเคยบอกเอาไว้อีกว่า "ฉันไม่อยากจะเลิกอาชีพนางแบบจนกว่าฉันจะค้นพบนางแบบผิวดำที่จะมีชื่อเสียง และได้รับการจดจำจากสื่อระดับโลก"

     ความคิดของเธอดูเหมือนจะไม่ได้หยุดเพียงแค่นี้ เพราะข่าวว่าเธอวางแผนตั้งบริษัทเอเยนซี่ในเคนยา เพื่อการนี้โดยเฉพาะด้วย

     แหม!!! หนูไม่ได้ตั้งใจดำ หนูไม่ได้ตั้งใจด๊ำ ... ของอย่างงี้พี่เหมี่ยวว่าคงไม่ได้วัดกันที่สีผิวหรอกค่ะ พี่เหมี่ยวว่ามันอยู่ที่ความสามารถมากกว่า ใครจะเจ๋งไม่เจ๋งมันต้องวัดกันที่ฝีมืสิคะ ...