ชญาน์พิมพ์

นักเขียนในเว็บเด็กดีมีมากมายหลายคน หนังสือที่พิมพ์ออกมาก็หลายหมวดมากมาย

และครั้งนี้ Writer of the Month ของเรา ก็พร้อมภูมิใจนำเสนอ นักเขียนอีกหนึ่งแนวที่น่าสนใจ

คือแนว RCA เอ๊ะ มันแปลว่าอะไรนะ - - อยากรู้ก็ต้องตามอ่านบทสัมภาษณ์จ้า แล้วจะรู้เฉลย  

ใช่แล้ว พี่ตินกำลังพูดถึงเจ้าของหนังสือชื่อสวย ‘ตราบดินสิ้นฟ้า สัญญารักนิรันดร์’

พี่ชญาน์พิมพ์ (555 ได้โอกาสแล้ว พี่ตินได้เรียกคนว่าพี่เสียที ดีใจเป็นที่สุด)

ผู้มีประวัติการทำงานที่โชกโชนมาก ทั้งการศึกษาก็ไร้ที่ติเป็นที่สุด

นอกจากนี้ เมื่ออ่านบทสัมภาษณ์ไปแล้ว ยังได้รู้ว่า พี่คนนี้ ‘ไม่ธรรมดาเลยทางความคิด’  

(อตินใช้คำพูดงงๆ เดี๋ยวน้องๆ จะคิดว่าพี่เค้าเป็นบ้าไปซะ!

ไม่ใช่ๆ ก็ประมาณว่ามีความคิดดีๆ ไม่เหมือนใครยังไง...

ส่วนเรื่องจะจริงหรือไม่จริง จะเก่งหรือไม่เก่งแค่ไหน

ขอเชิญชาวเด็กดีตามพิสูจน์กันได้เลยจ้า กับบทสัมภาษณ์ยาวๆ ของอติน และ ชญาน์พิมพ์

เปิดตัวรับปีใหม่กันแล้ว ณ บัด NOW

อติน : สวัสดีค่ะ พี่ทอฟฟี่ แนะนำตัวกันก่อนนะ  

ชญาน์พิมพ์ : สวัสดีค่ะ ชญาน์พิมพ์ค่ะ เรียกว่าพี่ทอฟฟี่ก็ได้ นามปากกากับชื่อจริงก็เป็นชื่อเดียวกันค่ะ ^^

อติน : ตอนนี้พี่ทอฟฟี่ทำอะไรอยู่บ้างคะ เล่าให้ฟังหน่อย  

ชญาน์พิมพ์ : ตอนนี้ชีวิตส่วนใหญ่คืออยู่บ้านแทบทุกวัน อยู่กับน้องหมาฝูงใหญ่ 20 ชีวิต

เขียนหนังสือนิยายเป็นงานหลัก แล้วก็เดินวนรอบบ้านตอนตี 3 เวลาเขียนไม่ออก (ฮ่าๆ)

ชีวิตส่วนใหญ่ก็เรียบง่ายไม่มีอะไรค่ะ ว่างๆ ก็ออกไปเดินเล่นเรื่อยเปื่อย เผื่อคิดพล็อตใหม่ๆ ออก

อติน : เขียนหนังสืออย่างเดียวเลยหรือคะ O_O  

ชญาน์พิมพ์ : อย่างที่บอกแหละเนอะว่างานหลักตอนนี้คือเขียนหนังสือ

ก่อนหน้านี้เคยทำงานเป็นนักข่าวบันเทิง เป็นพิธีกรภาคสนามของทีวีพูลทูไนท์ทางช่อง 5 มา 5 ปีค่ะ

แล้วก็พากย์รายการทีวีพูลทูไนท์กับทีวีพูลไลฟ์ก่อนจะออกมาเขียนหนังสือเต็มเวลา

เพราะค้นพบในที่สุดว่าสิ่งที่ตัวเองรักคือการเขียนนิยาย

และเป็นสิ่งที่ (ถ้าเป็นไปได้) ก็จะทำตลอดไปจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง แหะๆ

อติน : สถานที่เรียนค่ะ จบจากที่ไหน ด้านไหน

ชญาน์พิมพ์ : พี่เรียนจบปริญญาตรีจากคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เอกภาษาฝรั่งเศสค่ะ

แล้วก็จบโทด้านวรรณคดีสมัยใหม่ (ศตวรรษที่ 20) จากมหาวิทยาลัย François Rabelais Université de Tours

จากเมืองตูร์ ประเทศฝรั่งเศสค่ะ

อติน : เรื่องของครอบครัวค่ะ พ่อแม่พี่น้อง กับกำลังใจในชีวิต

ชญาน์พิมพ์ : ถ้าไม่นับน้องหมาแล้วที่บ้านพี่มีกันสามคนแม่ลูก คือมีคุณแม่ ตัวพี่แล้วก็น้องสาว

เพราะคุณพ่อกับคุณแม่พี่หย่ากันตั้งแต่พี่ยังเด็กๆ คุณแม่พี่เป็นคุณแม่ที่เปรี้ยวที่สุดในโลก

เลี้ยงพี่มาแบบเหมือนเพื่อนกันมากกว่าแม่กับลูก มีอะไรก็จะคุยกันแทบทุกเรื่อง

เวลาท้อแท้ก็มีคุณแม่กับน้องสาวนี่ล่ะที่เป็นกำลังใจให้พี่ทอฟฟี่เสมอ

อติน : ตอนนี้กำลังสนใจเรื่องอะไรอยู่เป็นพิเศษคะ  

ชญาน์พิมพ์ : ตอนนี้กำลังบ้าคิดพล็อตเขียนนิยายมาก...ถึงมากที่สุด (แหะๆ)

คิดจะจับโน่นจับนี่มาเขียนเป็นนิยายไปโม้ดดด จนคุณแม่บอกว่าลูกสาวฉันท่าจะเพี้ยนไปแล้ว

ที่สนใจที่สุดตอนนี้คงเป็นการไล่ดูสารคดีกายวิภาคมนุษย์แล้วก็เรื่องราวประวัติศาสตร์โลกค่ะ

เป็นอะไรที่ชื่นชอบมานานแล้ว ตอนเป็นนักข่าวไม่เคยมีเวลาดูเรื่องพวกนี้เลย ตอนนี้ก็ดูซะชุ่มปอดเลยค่ะ

อติน : อยากให้เปรียบดอกไม้เข้ากับนิสัยของตัวเองอ่ะค่ะ ประมาณนั้น

ชญาน์พิมพ์ : จะบอกว่าดอกอุตพิดก็กลัวจะหาว่าไม่ชอบอาบน้ำ

งั้นเอาเป็นดอกหญ้าก็แล้วกันค่ะเพราะเป็นดอกไม้ที่ต่อให้ถูกใครเหยียบย่ำยังไงก็ไม่ตายง่ายๆ

(ยกเว้นพ่นยาฆ่ายาอ่ะเนอะ) ทนแดดทนฝนเพื่อจะมีชีวิตรอดให้ได้ พี่ก็เป็นแบบนั้นแหละ แหะๆ

อติน : คติประจำใจที่ใช้เสมอค่า เพราะอะไร

ชญาน์พิมพ์ : ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ในพจนานุกรมค่ะ ^^

เป็นคติประจำใจที่พี่ใช้มาตลอดชีวิตจนแก่ปูนนี้ แหะๆ อย่าไปเชื่อเวลาที่มีคนมาบอกว่า

เฮ้ย เธอทำไม่ได้หรอก อย่าไปทำเลยเหนื่อยเปล่าๆ คนเราเกิดมาต้องพยายามให้ถึงที่สุดเสียก่อน

วันนี้ไม่ได้พรุ่งนี้ก็ต้องได้ คิดหาทางไปเรื่อยๆ สักวันสิ่งที่ฝันก็คงเป็นจริงเองนั่นล่ะค่ะ

เมื่อก่อนเคยมีคนบอกว่าพี่ทอฟฟี่ไม่มีทางเขียนหนังสือได้หรอก เพราะเขียนหนังสือแย่

เราก็มาลองย้อนดูว่ามันแย่ขนาดนั้นเลยหรือ แล้วก็แก้ไขไปเรื่อยอย่างไม่ย่อท้อ

จนสุดท้ายก็ตั้งหลักได้และจะพัฒนางานของตัวเองไปเรื่อยๆ จะไม่หยุดจนกว่าจะไปถึงจุดที่ตัวเองฝัน

อติน : ถ้าให้ถามอะไรตัวเอง อยากถามอะไร ^ ^ (อย่าลืมตอบให้ด้วยนะคะ อิอิ)

ชญาน์พิมพ์ : อยากให้ถามว่าเมื่อไหร่จะลงจากคานซะที (ฮ่าๆ)

เพราะพี่จะได้มีโอกาสตอบให้เคลียร์ทั่วกันว่าชีวิตนี้คงจะไม่ลงมาง่ายๆ แน่  

พออายุ 30 ลุงป้าน้าอาทั้งหลายก็ชอบมาถามคุณแม่เรื่อยเลย จนคุณแม่ไม่รู้จะตอบยังไงแล้ว

เอาเป็นว่าตอบตรงนี้เลยเนอะว่าขอนอนตีพุงบนคานไปก่อน แล้วก็เลิกถามกันได้แล้วค่า

อติน : จุดเริ่มต้นของการเขียนเรื่องคือ จับผลัดจับผลูมาจากอะไรคะ

ชญาน์พิมพ์ : ส่วนใหญ่เวลาจะเขียนนิยายสักเรื่องหนึ่งที่มาที่ไปจะแปลกๆ หน่อยค่ะ

บางทีก็มาจากแค่คำๆ เดียวก็มี หรือแค่นอนหลับตาอยู่แล้วเห็นแมวดำกำลังเดินเยื้องย่างอยู่บนฟุตบาทตอนกลางคืน

ก็จินตนาการเป็นตุเป็นตะเลยค่ะว่าถ้าคนมาทำท่าเหมือนแมวบ้างจะเป็นไงน้อ

หรือบางทีก็จะจินตนาการว่าถ้าแตงกวามีขาแล้วเดินได้ตามแนวนอนจะเป็นไงน้า

สรุปง่ายๆ ก็คือจะเริ่มจากจินตนาการแปลกๆ เวลานึกถึงสัตว์ สิ่งของ หรือคำสั้นๆ นั่นล่ะค่ะ

อติน : วางพล็อตอย่างไร แบบไหน

ชญาน์พิมพ์ : ส่วนใหญ่การวางพล็อตก็จะเริ่มต้นที่ธีมของเรื่องก่อนนะคะว่า

ธีมของเรื่องเราคืออะไร แนวเรื่องอยากได้แบบไหน โรแมนติกคอเมดี้ หรือดราม่าหนักๆ

หรือรวมหลากอารมณ์ จากนั้นก็มาใส่รายละเอียดของตัวละครต่างๆ ที่มีบทบาทสำคัญในเรื่อง

ก่อนจะค่อยๆ แตกเป็นพล็อตย่อยออกไปในแต่ละตอน พี่จะคิดละเอียดมากนะคะ

อย่างเช่น บทที่หนึ่งนั้นมี 10 หน้า หน้า 1-3 ตัวละครทำอะไรบ้าง หน้า 4-6 เหตุการณ์ไปถึงไหน

แล้วในแต่ละตอนก็จะต้องมี conflict ที่เป็นปมของเรื่องให้เกิดเหตุการณ์ต่างๆ ที่โยงต่อเนื่องไปยังตอนต่อๆ ไป

คิดแบบนี้จนจบเรื่องล่ะค่ะ ถึงได้เขียนหนังสือช้าเหลือเกินไงคะ

อติน : ถ้าพูดถึงนามปากกา ชญาน์พิมพ์ มันสำคัญอย่างไรสำหรับตัวพี่ทอฟฟี่คะ..

ชญาน์พิมพ์ : นามปากกานี้สำคัญมากๆ เลย เพราะเป็นชื่อจริงของพี่ค่ะ (แหะๆ)

เป็นตัวตนที่แท้จริงของพี่เลยทีเดียว อยากให้เวลาคนพูดถึงนามปากกานี้ก็ให้นึกถึงนิยาย RCAค่ะ

อาร์ซีเอนี่ย่อมาจากโรแมนติก คอเมดี้แอนด์แอ็คชั่น (แหะๆ ไม่เกี่ยวกับที่เที่ยวเต้นติ๊ดชึ่งแต่อย่างใด)

เป็นศัพท์ที่ได้มาตอนไปเรียนเขียนบทที่กันตนากับอ. ภิญโญ กองทองค่ะ

คือเขียนอะไรก็น่าจะเขียนให้ครบรส ทุกวันนี้ก็ยังไม่ครบรสเลย ก็ยังพยายามอยู่ค่ะ

เป็นแนวนิยายที่ชอบค่ะคือมีบู๊นิดๆ ฮาหน่อยๆ แล้วก็หวานซึ้งไปในตัว

อาจารย์เป็นแรงบันดาลใจและเป็นแรงผลักดันให้พี่ทอฟฟี่มุ่งมั่นกับงานเขียนเลยนะคะ

ตอนแรกพี่ทอฟฟี่ก็ไม่ได้ใช้นามปากกานี้นะคะ ใช้ว่า “อาคิราห์” แล้วมันดันไปคล้ายกับ

นามปากกา “อคิราห์” ของน้องโย๊ะคนสวยเข้า คือเรื่องของเรื่องพี่ไม่เคยรู้จักน้องโย๊ะเลย

ก็เลยไม่รู้ว่ามีคนใช้นามปากกาคล้ายๆ นี้ไปแล้ว ทั้งๆ ที่น้องเขาออกจะดัง

อาจเพราะพี่ไม่ค่อยได้อ่านนิยายวัยรุ่นน่ะค่ะ แต่น้องโย๊ะก็น่ารักมากๆ ไม่ต่อว่าอะไรพี่เลย

พี่ก็เลยไปเปลี่ยนเป็นชื่อตัวเองซะเลย ไม่ซ้ำใครแล้วล่ะ แหะๆ

ก็ต้องขอโทษน้องโย๊ะด้วยนะคะที่ตอนนั้นทำให้น้องหนูคนสวยเครียดเลย

อติน : พูดถึงหนังสือ “ตราบดินสิ้นฟ้า สัญญารักนิรันดร์” ทำไมตั้งชื่อนี้คะ ดูอบอุ่นดีจังค่ะ

ชญาน์พิมพ์ : ชื่อเรื่องนี้มาจากวลีภาษาฝรั่งเศสในเรื่องค่ะ วลีที่ว่า “A jamais” (อา ฌาแมส์)

ที่แปลว่าชั่วนิรันดร์หรือชั่วฟ้าดินสลาย เป็นคำสัญญาของพระเอกและนางเอกของเรื่อง

ที่บอกกันและกันว่าฉันจะรักเธอเช่นนี้ตราบชั่วฟ้าดินสลาย คือไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นหรือตาย

อยู่ใกล้หรือห่างไกลกันเพียงใดคำสัญญาในหัวใจก็จะคงมั่นอยู่เช่นนั้นตลอดกาล

ไม่รู้ว่าน้ำเน่าไปไหมแต่พี่เป็นคนที่เชื่อมั่นในรักแท้ค่ะ แล้วก็เชื่อว่าคำสัญญาที่เกิดจากรักแท้จะคงอยู่ตลอดไป

(แบบนี้แหละถึงได้ขึ้นคาน ฮ่าๆ เพราะหาคนจะมาสัญญาด้วยไม่ได้สักที)

อติน : พูดถึงสำนักพิมพ์ ... บ้าง อยู่ สนพ. อินเลิฟ ใช่ไหมคะ

ชญาน์พิมพ์ : พูดแล้วก็เขิน ที่พี่ทอฟฟี่มาอยู่ที่สนพ.อินเลิฟได้ก็เพราะเว็บเด็กดีนี่ล่ะค่ะ

ตอนแรกพี่ก็เขียนนิยายเล่นๆ ขีดๆ เขียนๆ อัพนิยายอยู่ในเว็บเด็กดีนี่แหละเรื่อง “ข่าววุ่นลุ้นรัก”

แล้วทางสนพ.ก็ติดต่อมาว่าสนใจ ก็เลยลองคุยกันดู จริงๆ มีที่อื่นที่ติดต่อมาเหมือนกัน

แต่พอคุยกับคุณออย สาวสวยประจำสนพ.อินเลิฟ แล้วก็ถูกชะตาก็เลยไม่ปันใจไปที่ไหนอีกเลย

ทีมงานทุกคนก็น่ารักนะคะ น่ารักตั้งแต่พนักงานพิสูจน์อักษรไปจนถึงบก.เลยทีเดียว

เรียกได้ว่าเป็นบ้านหลังน้อยที่อบอุ่นมากทีเดียว

อติน : อยากให้พูดถึงหนังสือที่ตัวเองเขียนค่ะ เล่าสั้นๆ ก็ได้   

ชญาน์พิมพ์ : นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเฉินหมิง ชายหนุ่มรูปงามเจ้าของฉายาแมวดำ

ที่พยายามหลีกลี้หนีอดีตที่แสนเจ็บปวดไปอยู่ที่ปารีสและคิดว่าชีวิตนี้จะไม่มีวันรักใครอีก

เพราะรักทำให้คนโง่เขลาและถูกหลอกโดยง่าย ได้แต่ใช้ชีวิตล่องลอยไปวันๆ อย่างไร้จุดหมาย

แต่ความคิดของเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อมาพบกับบัวบูชาสาวน้อยชาวไทยที่ถูกแก๊งค้ามนุษย์ในปารีสหมายตาเอาไว้

เขาจับพลัดจับผลูไปช่วยเธอเอาไว้โดยไม่เต็มใจสักนิดและนั่นก็นำไปสู่ความรักที่มีทั้งรอยยิ้มและน้ำตา

รวมไปถึงห้วงเวลาที่สัญญาแห่งรักนิรันดร์ได้เริ่มต้นขึ้น...

อติน : กว่าจะมาเป็น ตราบดินสิ้นฟ้า สัญญารักนิรันดร์ ต้องใช้แรงบันดาลใจอะไรบ้างคะ

เนื้อเรื่องต่างๆ คิดมาจากอะไร สร้างพล็อตอย่างไร ยากไหม ใช้เวลาในการเขียนนานแค่ไหน

ชญาน์พิมพ์ : จริงๆ เรื่องนี้เป็นภาคต่อของเรื่องกาลครั้งหนึ่ง...ในหัวใจนะคะ

พี่หยิบเอาเฉินหมิง ตัวร้ายที่ก่อให้เกิดเรื่องวุ่นๆ ในเรื่องที่แล้วมาปัดฝุ่นเป็นพระเอก

ตอนแรกก็เกือบไม่ได้เขียนแล้วค่ะ เพราะไม่อยากจะเขียนนิยายแนวมาเฟียติดๆ กันสองเรื่อง มันจะเฝือ

แต่วันหนึ่งตอนที่นอนตีพุงกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่นั้นก็มีภาพแมวดำเดินเยื้องย่างแว้บเข้ามาในหัว

ประกอบกับไปดูเนื้อเพลงฝรั่งเศสเก่าๆ แล้วก็ดูรูปภาพสมัยที่เรียนที่โน่นก็เลยเริ่มเขียนพล็อตทันที

แล้วก็เริ่มออกหาข้อมูล คือตอนเรียนที่ฝรั่งเศสเนี่ยพี่ทอฟฟี่เรียนที่ตูร์ ไม่ใช่ปารีส

สถานที่บางแห่งที่อยากจะเขียนถึงก็อาจจะไม่ละเอียดก็เลยไปถามเพื่อนซี้ที่เคยเรียนที่ปารีส

ได้ข้อมูลมาเพียบเชียวค่ะต้องขอบคุณน้องหนูเพื่อนสาวคนสวยมากๆ เลย

เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ก็ยังเป็นโทนของกาลครั้งหนึ่ง...ในหัวใจ คือเป็นแนวมาเฟีย

มีเรื่องของแก๊งผู้มีอิทธิพล แต่ในเรื่องนี้จะมีการเขียนถึงกระบวนการค้ามนุษย์และยาเสพติดรุ่นใหม่ๆ

ที่คร่าชีวิตผู้คน ถามว่ายากไหมก็ยากแต่ก็สนุกมากๆ ค่ะ เพราะเหมือนเราได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไปด้วยในตัว

เรื่องนี้เขียนประมาณ 4 เดือนก็จบพอดี

อติน : ถ้าเปรียบหนังสือเล่มนี้เป็นอาหาร คิดว่าเหมือนอาหารจานไหน รสชาติยังไง มีขายที่ไหน อย่างไร

ชญาน์พิมพ์ : อืม...คงเหมือนครัวซองท์มั้งคะ เป็นขนมปังฝรั่งเศสที่มีขายทั่วไป

แต่ถ้าเป็นรสชาติแบบชญาน์พิมพ์ก็จะมีอัลมอนด์น้ำตาลโรยข้างบนด้วยก็จะมีรสปะแล่มๆ หวานๆ มันๆ

เพิ่มขึ้นมานิดนึง คือนิยายที่เขียนโดยมีฉากหลังเป็นประเทศฝรั่งเศสก็มีเยอะแยะค่ะ

เขียนสนุกๆ ทั้งนั้นเลยด้วย แต่เรื่องนี้อาจจะเป็นมุมมองของฝรั่งเศสแบบนักเรียนที่เคยไปเรียนที่นั่น

แล้วก็ได้เจอเรื่องไม่คาดฝันมากมาย สถานที่ต่างๆ ก็อาจจะไม่ได้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังอย่างหอไอเฟล

หรือพิพิธภัณฑ์ลูฟร์อะไรแบบนั้น แต่จะเป็นที่ๆ คนในปารีสไปเดินเที่ยวจริงๆ หรือไปในชีวิตประจำวัน

ก็อาจจะมีมุมมองที่ไม่สวยงามบ้าง ไม่ได้หรูหราศิวิไลซ์ไปเสียหมด

ครัวซองท์แบบนี้หาซื้อได้ที่อินเลิฟที่เดียวค่ะ (แหะๆ)

อติน : พูดกับคนที่อ่านเรื่องของตัวเอง อยากบอกอะไรพวกเขาบ้างไหม   

ชญาน์พิมพ์ : ก็ขอฝากนิยายของนัก (รักที่จะ) เขียนเอาไว้ด้วยนะคะ

ยังเตาะแตะเพิ่งเขียนได้ไม่เท่าไหร่ อาจจะมีข้อบกพร่องและผิดพลาดมากมาย

ยังไงก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ แล้วก็สัญญาว่าจะพัฒนาแก้ไขปรับปรุงให้ดียิ่งๆ ขึ้นไปค่ะ

อติน : แนะนำน้องๆ ที่อยากเขียนเรื่องบ้าง อยากบอกว่าอะไร

ชญาน์พิมพ์ : เขียนเลยค่ะ อยากเขียนอะไรเขียนไปเลย อย่าให้คนอื่นมาบอกเด็ดขาดว่าเราทำไม่ได้

อย่าให้คำดูถูกเหยียดหยามของใครๆ มาทำให้ท้อถอยเด็ดขาด ทุกๆ คนมีสิทธิ์ที่จะฝัน

แล้วก้าวไปให้ถึงจุดที่เราปรารถนา การท้อและยอมแพ้ง่ายๆ ก็เท่ากับเราขุดหลุมฝังตัวเองไปแล้วครึ่งหนึ่ง

แต่อย่าหยิ่งทะนงในตนเองจนเกินไป จงน้อมรับคำวิจารณ์จากคนอ่านด้วยรอยยิ้ม

และนึกขอบคุณเขาทุกครั้งที่มาช่วยติชมให้เราได้มีโอกาสแก้ไขปรับปรุงผลงาน  

พี่ไม่ได้บอกให้เชื่อทุกสิ่งที่มีคนมาติชม แต่อยากให้เก็บไปคิดแบบไม่เข้าข้างตัวเองว่าที่เขาบอกมามันจริงไหม

ถ้าจริงก็นำไปปรับปรุง ถ้าไม่จริงก็ถือเสียว่าเป็นคำเตือนของเพื่อนที่แสนดี

เราจะได้ไม่ผิดลาดหรือบกพร่องอีก ฉะนั้นอย่าท้อกันนะคะ

อติน : ตัวละครเอกฝ่ายชาย เหมือนใครมากที่สุดในความคิดของพี่ทอฟฟี่เอง...

เอาดารานักร้องคนไหนก็ได้ ตามแต่เลยค่ะ ประมาณว่า เวลาเขียนนึกถึงหน้าตาใคร

ชญาน์พิมพ์ : จริงๆ เวลาเขียนก็ไม่ค่อยนึกถึงดาราเท่าไหร่ แต่มีน้องๆ บางคนแอบจิ้นเป็นหนุ่มลีจุนกิค่า

เพราะเฉินหมิงเป้นผู้ชายหน้าสวยและตาเฉียง ฮ่าๆ ก็ตามใจน้องๆ เนอะ ^^

อติน : ตัวละครเอกฝ่ายหญิงละ เหมือนใคร  

ชญาน์พิมพ์ : อืม...ก็ไม่มีอีกนั่นล่ะ แต่มีคนบอกว่าอ่านแล้วแอบจิ้นถึงหนูหลิวอี้เฟย พี่ก็หยวนๆ แหะๆ

อติน : ความรู้สึกที่ได้รับเลือกเป็น Book of the Month จากทีมงานเด็กดี

ชญาน์พิมพ์ : บอกตามตรงเลยนะคะ ตอนแรกที่ทราบก็ดีใจมากประหนึ่งได้มงกุฎนางงามจักรวาล (ฮ่าๆ)

ดีใจค่ะ ดีใจจริงๆ ที่ทางเว็บเด็กดีที่เป็นที่แรกที่ทำให้พี่ทอฟฟี่ผันมาเป็นนักเขียนเต็มตัว

ให้ความสนใจกับหนังสือเล่มนี้ แล้วก็รู้สึกเป็นเกียรติมากจริงๆ ต้องขอขอบพระคุณมากๆ ที่ให้โอกาสได้มีทุกวันนี้

ยังนึกเลยค่ะว่าถ้าวันนั้นไม่ได้กดสมัครสมาชิกเด็กดี(ทั้งๆ ที่ป้าก็แก่แก๊แก่)

แล้วเริ่มเขียนนิยายเรื่องแรกก็ไม่รู้ว่าพี่ทอฟฟี่จะมีวันนี้หรือเปล่า

แต่เนื้อเรื่องจะสนุกหรือไม่สนุกเนี่ยก็ต้องให้คนอ่านเป็นคนช่วยกันตัดสินอีกทีล่ะค่ะ ^^

อติน : ถ้าหากมาอ่าน คิดว่าคนอ่านจะได้รับอะไรจากหนังสือของเราแน่ๆ

ชญาน์พิมพ์ : ความเพลิดเพลินค่ะ (หรือเปล่าน้อ) พี่ทอฟฟี่เชื่อว่านิยายต่อให้น้ำเน่าแสนน้ำเน่าแค่ไหน

อย่างน้อยคนที่อ่านก็จะได้รับสารเดียวกันคือ “ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว” นิยายเรื่องนี้ก็เช่นกัน

นอกจากจะได้ร่วมเดินทางหาค้นหาความรักกับเฉินหมิง และบัวบูชาแล้ว

ก็อาจจะได้ข้อคิดเรื่องคุณงามความดีที่จะนำพาเราไปสู่ชีวิตที่ดีด้วย

อติน : ถ้าจะเขียนเรื่องต่อไป อยากเขียนแนวไหน อย่างไร เพราะอะไร

ชญาน์พิมพ์ : ตอนนี้มีโปรเจ็คท์ลับ (บอกแล้วก็ไม่ลับแล้วเนอะ) ที่กำลังแอบเขียนเรื่อยๆ อยู่

คงจะไม่นำมาลงออนไลน์ค่ะเพราะยังอยู่ในช่วงทดลอง เป็นแนวพารานอร์มอล

ที่เหล่าตัวละครเอกมักจะไม่ใช่คน เป็นแวมไพร์หรือแวร์วูล์ฟอะไรเทือกๆ นั้นล่ะค่ะ

แต่ตัวละครของพี่ทอฟฟี่ไม่ใช่ทั้งแวมไพร์และแวร์วูล์ฟ แต่เป็นอะไรที่แปลกกว่านั้น ก็ขออุบไว้ก่อน แหะๆ

เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น ที่เลือกเขียนแนวนี้เพราะอยากจะลองวางพล็อตใหม่ๆ ดูบ้างค่ะ

ก็คงเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักเช่นเคย แค่อาจจะมีดีเทลอะไรที่พิเศษจากปรกติเท่านั้น

แต่เล่มต่อไปที่จะออกประมาณปลายๆ เดือนมกราคมนั้นจะเป็นเรื่องสั้นนะคะ

ที่เขียนร่วมกันกับคุณอยุทธ์แล้วก็น้องอ้อย สุชาคริยา ก็จะมีสามเรื่องสามรสในเล่มเดียวชื่อ “กุหลาบเริงรัก”

นักเขียนแต่ละคนก็จะได้คอนเซ็ปท์เขียนกันคนละเรื่องตามสีของดอกกุหลาบ

พี่ทอฟฟี่จะเขียนกุหลาบขาว รักใสๆ ค่ะ น้องอ้อย สุชาคริย็จะเป็นกุหลาบแดงรักร้อนแรง

ส่วนคุณอยุทธ์ก็จะเป็นกุหลาบดำความรักที่มีดราม่านิดๆ เป็นงานเขียนที่ท้าทายมากๆ

เพราะพี่ทอฟฟี่เขียนรักกุ๊กกิ๊กไม่ค่อยจะเป็นเท่าไหร่ เรื่องนี้ก็เลยออกแนวฮาๆ ไปซะอย่างนั้น

ก็เลยไม่รู้ว่าจะสดใสสมเป็นกุหลาบขาวหรือเปล่าค่ะ แหะๆ (- -‘)

อติน : พูดถึงวงการหนังสือของไทยตอนนี้

ชญาน์พิมพ์ : วงการหนังสือไทยเป็นวงการที่เปิดกว้างมากขึ้นค่ะ

เดี๋ยวนี้มีเวทีให้น้องๆ ได้โชว์ความสามารถเยอะมาก โดยเฉพาะในอินเทอร์เน็ต

ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะนำงานเขียนมาเผยแพร่สู่สายตาประชาชนได้ง่ายขึ้น และทำให้สนพ. ต่างๆ

สามารถมองหานักเขียนคุณภาพจากการอ่านงานออนไลน์ได้มากขึ้นด้วย

ซึ่งก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆ เลยค่ะ นักเขียนบางคนเขียนเก่งมากๆ 

ทั้งๆ ที่อายุยังน้อยกันอยู่เลย ขอชื่นชมจากใจ แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้การลอกงานง่ายขึ้นด้วย

เดี๋ยวนี้เห็นนิยายที่ถูกลอกฉาก ลอกพล็อตและลอกสไตล์เยอะ พี่ทอฟฟี่ก็เคยโดนนะคะ

พอถามก็บอกว่าแค่ได้รับแรงบันดาลใจ ช่างเป็นคำที่ง่ายดายเหลือเกิน เจ้าวัฒนธรรม Copy แล้ว paste เนี่ย

มันทำให้นักเขียนหลายๆ คนเกิดอาการท้อเอาง่ายๆ เลยล่ะค่ะ ก็เลยอยากจะฝากไว้นิดนึงว่า

อย่าขโมยไอเดียคนอื่นเขาเลยเนอะ คนคิดเขาคิดตั้งนานแต่ลอกเนี่ยแป๊บเดียวเอง

ถ้าต่างคนต่างคิด ต่างใช้ไอเดียสร้างสรรค์ผลงานกันเอง

พี่เชื่อว่าวงการหนังสือไทยคงจะได้งานเขียนใหม่ๆ ที่มีไอเดียดีๆ เพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยล่ะค่ะ

อติน : คิดยังไงกับเว็บเด็กดีดอทคอม

ชญาน์พิมพ์ : คิดว่าเป็นเว็บไซต์ที่ทำให้น้องๆ หนูๆ ได้ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์มากขึ้น

อย่างแต่งนิยายหรือทำโปรแกรมแต่งเว็บ เขียน java ทำโค้ดโน่นนี่นั่น

ดีกว่าเอาเวลาไปเดินเที่ยวเตร่ไร้จุดหมายจนถูกชักจูงไปผิดทาง

อติน : สิ่งที่ชอบที่สุดในเว็บคือ คอลัมน์ไหน สไตล์การตกแต่งเว็บ หรือว่าเว็บบอร์ด??? มีอะไรที่ชอบมากๆ บ้าง

ชญาน์พิมพ์ : ที่ชอบที่สุดในเว็บคงจะเป็นนิยายมั้งคะ เมื่อก่อนตอนทำงานเป็นนักข่าว

แล้วเครียดมากๆ เพราะต้องนั่งรอตัดต่อรายการดึกๆ บางทีก็แอบเปิดเน็ตแว้บเข้ามาอ่านนิยายบ้าง

หายเครียดไปเยอะเลย ตอนนั้นได้อ่านนิยายของน้องโอ๋ hideko_sunshine กับน้องเชียร์รี่ เมธิญาอยู่บ่อยๆ

แล้วก็ชื่นชมในความสามารถของน้องทั้งคู่มากๆ แล้ว

ก็ต้องขอบคุณจริงๆ ที่ทำให้คนแก่ๆ อย่างพี่หายเครียดไปเยอะเลย ^^

แล้วที่สำคัญยังทำให้พี่ทอฟฟี่ได้อ่านผลงานเยี่ยมๆ ของคุณอยุทธ์และคุณอัคนีหลายเรื่องเชียวล่ะค่ะ

จนกลายเป็นแฟนพันธุ์แท้ของทั้งสองท่านไปโดยปริยาย

อติน : เว็บเด็กดีให้อะไรบ้าง

ชญาน์พิมพ์ : ให้ความรู้ ให้ข่าวสารและเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย

ที่บางทีไปหาอ่านจากที่ไหนก็ไม่สนุกเท่ากับอ่านที่นี่ค่ะ อย่างเรื่องฆาตกรโหดสะท้านโลกของคุณ Cammy

ที่เขียนได้สนุกและมีสาระมากๆ ติดงอมแงมเลยค่ะ แล้วที่สำคัญเว็บเด็กดียังเป็นที่พักใจให้อีกด้วย

เวลาเหนื่อยๆ เครียดๆ ก็มาทำแอ๊บเด็กคุยกับน้องๆ สนุกดีค่ะ

อติน : คิดว่าเอกลักษณ์ของเว็บคืออะไร

ชญาน์พิมพ์ : เอกลักษณ์ของเว็บคือความสดใสแบบเด็กยุคใหม่ค่ะ

ที่นี่มีพื้นที่ให้น้องๆ กล้าแสดงความคิดเห็นและแสดงความเป็นตัวตนกันอย่างเต็มที่

โดยมีทีมงานใจดีคอยดูแลสอดส่องแบบพี่ๆ น้องๆ น่ารักดีค่ะ

อติน : คิดว่าอยากดูแลคอลัมน์ไหนมากที่สุด ถ้ามีโอกาส

ชญาน์พิมพ์ : อืม...ก็คงต้องเกี่ยวกับงานเขียนล่ะมั้งคะ ก็ถนัดแนวนี้นี่นา

ชอบพวกคอลัมน์แนะนำเคล็ดลับงานเขียนอะไรแบบนั้นน่ะค่ะ น่าจะมีประโยชน์กับคนอื่นๆ ดีเหมือนกัน ^^

อติน : อยากบอกอะไรเพื่อเป็นกำลังใจกับคนทำเว็บบ้างไหม

ชญาน์พิมพ์ : ก็อยากจะขอบคุณที่สร้างพื้นที่ให้เยาวชนรุ่นใหม่ได้แสดงฝีมืออย่างอิสระเต็มที่

แล้วก็ขอเป็นกำลังใจให้ทำงานต่อไปโดยไม่ย่อท้อค่ะ

อติน : อยากบอกอะไรน้องๆ ที่เข้ามาเล่นในเว็บบ้าง ให้ใช้เว็บในทางไหนอย่างไร...

ชญาน์พิมพ์ : อยากจะให้น้องๆ เล่นเว็บไซต์กันอย่างถูกวิธีค่ะ

รักษากฏกติกามารยาทเพื่อที่สังคมออนไลน์เล็กๆ แห่งนี้จะอบอุ่นและน่ารักกันแบบนี้ไปนานๆ

อติน : บอกลาก่อนจากกันไป 

ชญาน์พิมพ์ : ต้องขอขอบคุณทุกกำลังใจของทุกๆ คนที่มีให้กันเสมอมา

ขอบคุณเว็บเด็กดีที่สร้างโอกาสให้พี่ได้เดินไปตามความฝันของตัวเองแ

ล้วก็ต้องขอขอบคุณอินเลิฟที่เปิดโอกาสให้พี่ได้ทำให้ความฝันเป็นจริง ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ^^

อติน : ลิงก์มายไอดี... หรือ Hi 5 ให้ใครๆ เข้าไปทักทาย

ชญาน์พิมพ์ : http://my.dek-d.com/toffynaja/

อติน : อวยพรกันในเดือนแห่งเทศกาลกันหน่อยค่า ขอบคุณมากๆ  

ชญาน์พิมพ์ : สวัสดีปีใหม่ทุกๆ คนนะคะ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่สดใส ไร้โรคภัยไข้เจ็บ ใครที่คิดปรารถนาสิ่งใดไว้ขอให้ได้สมดังใจ และขอให้มีความสุขและรอยยิ้มกันทุกๆ คนค่ะ^^

เฮ่อ พี่ตินว่าจะไม่ตั้งคำถามยาวๆ แล้วเชียว แต่ในที่สุดก็อดไม่อยู่

ก็ขอโทษไปที่คนอื่นแล้วกัน ว่าเพราะเรื่องของพี่ทอฟฟี่เค้าน่าสนใจอะเนอะ

พี่ตินอาจจะถามยาวไปหน่อย แต่ก็คิดว่า พี่เค้าตอบได้มีประโยชน์มาก

น้องๆ ที่อ่านกัน อย่าลืมรับฟังสิ่งเหล่านี้ และเก็บไปใช้นะจ๊ะ

น้องโย๊ะก็... ไม่ต้องเศร้าแล้วเนอะ ฮิๆๆ

อตินเอง