คลินิกนักเขียน
ตอน BiscuitBus (รถขนมปังกรอบ)
กับการปั้นตัวละครให้ได้ดังใจ
ก่อนอื่น ขอสวัสดีชาวคลินิกนักเขียนทุกคนค้าบผม มีใครกำลังรอคอลัมน์นี้กันอยู่หรือเปล่าเอ่ย
ไม่มีใครรอ โอเค ไม่เป็นไร พี่ตินเองนี่แหละรอ 555 บอกเลยว่า หัวข้อ "การสร้างตัวละคร" นี้ พี่ตินและรถขนมปังกรอบ ทำการบ้านกันหนักมากๆๆๆๆ จริงๆ อยากให้น้องๆ เข้ามาอ่านกันเยอะๆ เพราะนักเขียนของเราทุ่มเทมาก จัดมาเต็มจริงๆ เธออ่านอย่างละเอียด และวิจารณ์อย่างชัดเจนมาก อ่านแล้วพี่ตินมั่นใจว่าจะเป็นประโยชน์ต่อน้องๆ ได้มากจริงๆ
ที่สำคัญ ครั้งนี้ เราปรับหน้าใหม่ให้เก๋ยิ่งกว่าเก่า อ่านง่ายสบายตา รูปเยอะ รูปสวย หวังว่าน้องๆ จะชอบและพอใจกันนะ ตัวพี่ตินเองชอบมาก ปรับใหม่แล้วเรียบๆ ดี อ่านง่ายเนอะ ^ ^ และครั้งหน้า ก็จะมาถึงในเร็ววันนี้ ขอให้น้องๆ เตรียมนิยายเอาไว้ให้พร้อม เพราะคุณหมอคนต่อไปของเรา ทั้งเก่งและแกร่งสุดๆ ขอโฆษณาล่วงหน้า
เอาละ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
เราไปดูกันดีกว่าว่า ใครคือผู้ที่นักเขียนเลือกมาบ้าง ^ ^
และนักเขียนจะมอบคำแนะนำอะไรให้กับนัก (อยาก) เขียน
.jpg)
BiscuitBus (รถขนมปังกรอบ)
รถขนมปังกรอบ เจ้าของผลงานสุดฮอตที่ใครๆ ก็พูดถึง "ซินเดอเรลล่า" ผลงานเรื่องนี้ เรียกยอดวิวถล่มทลายในเว็บเด็กดี และต่อมา ผลงานแนวจีนเรื่องย้าวยาวของเธอ "ราชบุตรเขยเจ้าสำราญ" ก็ตีพิมพ์ออกมามากถึง 3 เล่ม และได้รับความนิยมสุดๆ อีกเช่นกัน ณ ตอนนี้ รถขนมปังกรอบ กำลังคร่ำเคร่งอยู่กับผลงานเรื่องใหม่ ซึ่งเราหวังว่าจะได้อ่านในเร็ววันนี้
.jpg)
สร้างตัวละครยังไงให้ได้ให้โดน ฉบับรถขนมปังกรอบ
การสร้างตัวละคร ก็คล้ายกับสร้างพล็อต
บอกไว้ก่อนเลยว่า จริงๆแล้วที่หนมปังเคยสร้างคาแรคเตอร์มานั้น ทั้งหมดเป็น “มวยวัด” ทั้งนั้นเลยนะคะ เพราะฉะนั้นเคล็ดลับที่ทุกท่านจะได้อ่านต่อไปนี้ ขอให้จัดไว้อยู่ในหมวด ควรเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งก็แล้วกันนะคะ 555
จริงๆ แล้วเวลาที่หนมปังสร้างคาแรคเตอร์นั้น ก็จะคล้ายกับการสร้างพล็อตค่ะ คือต้องการ “แรงบันดาลใจ” ต้องมีที่มาที่ไปและสมเหตุสมผล ส่วนมากในขั้นตอนการเขียน คาแรคเตอร์กับพล็อตจะก่อร่างสร้างตัวไปเกือบพร้อมๆกัน เหมือนเวลาเรามองเห็นใครสักคน (ตัวละครของเรา) แล้วเรารู้สึกว่าอยากจะวางเขาไว้ในสถานการณ์แบบไหน ให้เจอเหตุการณ์ยังไงอย่างนี้เป็นต้น
.jpg)
ข้อควรทราบในการสร้างตัวละคร หนมปังขอแบ่งเป็นข้อๆ นะคะ
1.อ้างอิงคนจริงๆ อันนี้ไม่ได้หมายความว่าต้องยกคนใกล้ชิดมาเขียนทั้งกระบินะคะ แต่สิ่งที่ต้องคิดไว้ก็คือ ตัวละครของเรามีชีวิตจริงๆ ไม่ใช่แค่ตุ๊กตาที่ถูกเราจับวางในกล่องเช่น สมมติถ้าคุณเขียนตัวเอกอายุสามสิบ ตัวละครตัวนี้ต้องมีวุฒิภาวะ มีลักษณะการพูด การคิด มุมมอง การตอบโต้กับสถานการณ์รอบข้างเหมือนคนที่ผ่านโลกมาแล้วสามสิบปีจริงๆ หรือแม้แต่ถ้าเรากำหนดอาชีพตัวละครของเราเป็นอะไรสักอย่าง เราก็ต้องพอจะรู้ว่าคนในอาชีพนั้นๆมีเอกลักษณ์อย่างไร ถ้าในกรณีที่น้องๆไม่รู้ไม่ค่อยเข้าใจ ลองนั่งคุยกับคนจริงๆที่มีอายุเท่านั้นดูค่ะ เพื่อนหรือพ่อแม่เรานี่แหละข้อมูลชั้นดี นั่งคุยไปยาวๆเลยว่าตอนอายุเท่านั้นมีมุมมองต่อชีวิตยังไง เจออุปสรรคอะไรในชีวิตบ้างและผ่านมายังไง แล้วค่อยๆเอามุมมองทัศนคติแบบนั้นมากลั่นกรองลงในตัวละคร
2.สร้างตัวละครเป็นชั้นๆ เราต้องเข้าใจอย่างหนึ่งว่า คนเราไม่ได้มี layer เดียวแต่มีหลาย layer (นึกถึงเค้กที่เป็นชั้นๆก็ได้ค่ะ ^^) จะกลายเป็นข้อผิดพลาดง่ายๆถ้าคุณสร้างตัวละครด้วยคำจำกัดความแค่ “ขรึม ไม่ค่อยพูด” หรือ “ห้าว ลุย” หรือ “เรียบร้อย” เพราะคนจริงๆนั้นมีหลายชั้นค่ะ เช่น ถ้าจะสร้างคาแรคเตอร์ผู้ชายที่เคร่งขรึม ไม่ค่อยพูด ก็ต้องทำความเข้าใจให้ได้ว่า ที่เขาไม่ค่อยพูดเพราะอะไร บางคนไม่ค่อยพูดเพราะลึกๆรู้สึกว่าอยู่เหนือคนอื่น ดูถูกคนรอบข้าง ในขณะที่บางคนไม่พูดเพราะไม่มีความมั่นใจในตัวเองในการสื่อสาร บางคนไม่ชอบสื่อสาร แต่ชอบทำเลยมากกว่า อะไรอย่างนี้เป็นต้น
3.อย่าให้ตัวละครหยุดอยู่กับที่ ในการดำเนินเรื่อง(หรือแม้แต่ก่อนเรื่องจะดำเนินขึ้น)ตัวละครของเราก็มีการเจริญเติบโตอยู่แล้ว และในระหว่างการดำเนินเรื่อง ตัวละครของเรายิ่ง “ห้าม” หยุดโตเด็ดขาด ตัวละครที่ไม่มีการพัฒนา ไม่มีปฏิกิริยากับพล็อตหรือเหตุการณ์ที่เราใส่เข้าไป มีแนวโน้มจะเป็นตัวละครที่น่าเบื่อ ตัวละครต้องมีการเปลี่ยนแปลง หรือมีการเปลี่ยนมุมมองความคิดในระหว่างเรื่องราว มีการพัฒนา มีการข้ามผ่าน นักอ่านจะสนุกกับการเฝ้าดูตัวละครเปลี่ยนแปลง
4.สร้างปม หรือข้อด้อย หรือด้านที่อ่อนแอ ตัวละครของเราจะมีเสน่ห์มากขึ้นถ้ามี “จุดอ่อน” ค่ะ เพราะยิ่งตัวละครมีจุดอ่อน สิ่งที่เขาต้องข้ามผ่านนั้นก็จะน่าลุ้นมากขึ้น เช่น ฮีโร่ที่สู้ทั้งๆที่ตาบอด อย่าง แดร์ เดวิล หรือการที่กิมย้งเขียนให้เอี้ยก๊วยมีแขนซ้ายแขนเดียวจนต้องมาดับจับดาบใหม่ เป็นต้น
5.การสร้างจุดมุ่งหมายให้ตัวละคร จะทำให้ตัวละครมีพลัง เหมือนเวลาเราติดตามคนที่มีความฝันแล้วลงมือทำตามความฝันนั้นจนสำเร็จ ตัวละครของเราจะมีพลังมากไม่ว่าจะเป็นตัวเอกหรือตัวโกง ถ้าเขาหรือเธอคนนั้นมีจุดมุ่งหมายชัดเจน และมีการกระทำการตัดสินใจที่พุ่งไปที่จุดๆนั้นอย่างสมเหตุสมผล อย่างเช่น คุณพ่อสุดบู๊จากเรื่อง Taken ซึ่งมีจุดมุ่งหมายในการช่วยเหลือลูกสาว ตัวละครสเนป จากเรื่องแฮรี่ พอตเตอร์ ที่การตัดสินใจทุกอย่างสอดคล้องกับจุดหมายที่เฉลยในตอนท้ายของเรื่อง แม้แต่คาแรคเตอร์ที่เป็นตัวประกอบ ถ้าเราหาจุดมุ่งหมายจริงๆของเขาให้เจอ แล้วนำเสนอต่อผู้อ่าน ตัวละครจะมีพลังขึ้นมากทีเดียว
1
สุทธิดา
Novel : บทนำของเรื่องน้ำ
My id : http://my.dek-d.com/9999999900999999/writer/
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://www.dek-d.com/activities/38517/
ตัวอย่างอาการ :
น้ำ เป็นหญิงสาวอายุสิบเก้าปี หน้าตาบ้านๆ ไม่เป็นที่สะดุดตา เป็นคล้ายๆ บุคคลไร้ตัวตน จะอยู่หรือไม่อยู่ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นเท่าไหร่นัก ส่วนสูง 162 น้ำหนัก 48 ค่อนข้างผอมเนื่องจากเป็นคนกินข้าวน้อย และกินไม่ค่อยถูกสุขลักษณะ เอาซื้อหากินง่ายเป็นหลัก ไม่ค่อยใส่ใจสุขภาพตนเองนัก แต่ก่อนอยู่กับคุณแม่สองคน แต่เนื่องจากความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีทำให้น้ำย้ายออกมาอยู่หอคนเดียว และเนื่องจากเป็นคนเงียบๆ และโลกส่วนตัวสูงจึงทำให้ไม่มีเพื่อน น้ำรักการอ่านหนังสือเป็นที่สุด ทำให้เป็นคนเรียนเก่งและสอบติดโรงเรียนมัธยมปลาย และมหาวิทยาลัยอันดับต้นๆของประเทศ น้ำเรียนสายภาษา และต่อคณะอักษรศาสตร์ เธอไม่เคยคิดว่าการเป็นคนเงียบๆ หรือการไม่มีสังคมนั้นเป็นสิ่งผิดปกติหรือเป็นปม
(อ่านเนื้อเรื่องต่อได้ที่ลิงก์ด้านบน)
วินัจฉัย :
โฮ่ น่าสนใจทีเดียวค่ะสำหรับคาแรคเตอร์นี้ โปรไฟล์ตัวละครนี้ทำได้ออกมาโอเคทีเดียว และการถ่ายทอดออกมาในเนื้อเรื่องก็น่าสนใจ คนเขียนกดน้ำหนักลงไปกับความเป็นคน “สันโดษ” สุดๆ ของน้ำได้น่าติดตาม เชื่อว่านักอ่านส่วนใหญ่เมื่ออ่านตอนนี้จนจบ จะจำคาแรคเตอร์ที่ชื่อน้ำคนนี้ได้แม่น และอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอต่อไปเหมือนหนมปังแน่ๆ ซึ่งหนมปังคิดว่าเป็นการปั้นคาแรคเตอร์และถ่ายทอดออกมาในก้าวแรกได้ดีทีเดียว
อย่างไรก็ตาม อย่างที่หนมปังบอกไปก่อนหน้า คือโปรไฟล์ตัวละครนั้น เขียนให้คนเขียนอ่านเพื่อทำการบ้านในเรื่องราวต่อๆ ไป โปรไฟล์ตัวละครของน้ำแค่นี้อาจเพียงพอกับตอนนี้ แต่ถ้าจะพา “น้ำ” ไปจนจบเรื่อง คุณอาจต้องทำการบ้านกับอะไรลึกๆของเธอให้ชัดเจนกว่านี้นะคะ เช่น การที่เธอไม่คิดว่าอยู่คนเดียวมันเป็นปมด้อยนั้นจริงเหรอ หรือเป้นแค่การปฏิเสธและหลอกลวงตัวเอง เธอไม่มีปัญหากับการที่แม่ไม่รักจริงเหรอ พฤติกรรมที่เธอเป็นอยู่ขณะนี้ บ่งชี้ว่าเธอป่วยทางใจอยู่หรือไม่
แต่ไม่เป็นไรค่ะ โปรไฟล์ตัวละคร สามารถอัพเดทได้เสมอเมื่อเขียนๆ ไปเรื่อยๆ หนมปังเอาใจช่วยค่ะ
สู้ๆ นะคะ ^^
2
Demon
Novel : Alone บทพิสูจน์รัก เส้นทางหัวใจ
My id : http://my.dek-d.com/badboy-bigbang/writer/
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://www.dek-d.com/activities/38518/
ตัวอย่างอาการ :
เมษา
หญิงสาวชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 อายุ 17 ปี สูง 168 ซม. เป็นแฟนสาวของพายุ มองจากภายนอกนิสัยของเธอน่ารักและร่าเริง แต่ลึกๆ แล้วเมษาเป็นผู้หญิงอ่อนไหวและเปราะบางง่าย เพราะเธอเคยทะเลาะกับพายุ แฟนหนุ่มของเธอซึ่งเป็นแฟนคนแรก จนกลายเป็นตะกอนความรู้สึกที่ทับถมกันมายาวนาน เวลาคุยกันดีๆ เธอก็จะมีความสุขมาก แต่เวลาที่เจอประโยคที่เริ่มแสดงการประชดประชัน หรือจุดชนวนแห่งการทะเลาะ ความรู้สึกเจ็บปวดของเธอจะหวนย้อนกลับคืนมาจนจุกและร้องไห้
พายุ
ชายหนุ่มเฟรชชี่ ปี 1 อายุ 19 ปี สูง 184 ซม. แฟนหนุ่มของเมษา นิสัยโดยรวมเป็นคนน่ารักและติดสุขุมเล็กน้อย มั่นคงกับความรัก แต่เมื่อเขาโตขึ้นความรู้สึกย่อมเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา บวกกับงานและชีวิตที่มหา’ลัยทำให้เขาดูเปลี่ยนไป
เมฆา
หนุ่มหล่อชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 อายุ 17 ปี สูง 182 ซม. ซึ่งอยู่ห้องข้างๆ ของเมษา ลักษณะนิสัยส่วนตัวเขาเป็นคนอบอุ่น ร่าเริงและยิ้มง่าย ชอบช่วยเหลือคนอื่น เขาเป็นคนจริงจังเวลาจะทำอะไรบางอย่างเสมอ ด้วยความที่ยังเป็นคนอบอุ่น ใครเข้าใกล้ก็จะรู้สึกอุ่นใจอยู่ไม่น้อย
วินัจฉัย :
สำหรับเรื่องนี้นะคะ การวางคาแรคเตอร์ถือว่าตั้งต้นได้อยู่ในเกณฑ์ที่พอนำไปใช้ได้ แต่จริงๆควรจะลึกกว่านี้อีกหน่อยนะคะ ^^’ เพราะพออ่านเรื่องจริงๆแล้ว หนมปังว่าน่าจะให้น้ำหนักโปรไฟล์คาแรคเตอร์ของเมษามากกว่านี้อีกสักสองสามเท่า เพราะเนื้อเรื่องค่อนข้างเกี่ยวข้องกับวิธีคิดการตัดสินใจและตรรกะของเมษามากกว่าคาแรคเตอร์อื่น ซึ่งหนมปังว่าในเนื้อเรื่องที่ให้มา คนเขียนวาดเมษาค่อนข้างชัดกว่าอีกสองคาแรคเตอร์ที่ยังไม่มีแอ็คชั่นอะไรในเนื้อเรื่อง จึงจะขอพูดถึงเมษาคนเดียวนะคะ
อย่างแรก จากเนื้อเรื่อง เมษาไม่ใช่คน “เปราะบาง” นะคะ นี่เรียกว่า “หวั่นไหวง่าย” ซึ่งเป็นสเตจแรกของอาการ “โลเล” เห็นได้ชัดว่าเมษาไม่ใช่คนที่จะคิดเพื่อคนอื่นสักเท่าไร มองดูความคิดที่มีแฟนของเธอดีๆ 80% เธอพูดถึงความขมขื่นของตัวเอง จดจ่ออยู่กับความเหงาของตัวเอง ว่าไม่มีแฟนเคียงข้างเหมือนเพื่อน โดยไม่พูดถึงอะไรอย่างอื่นเช่น ทำไมพายุถึงตั้งใจเรียนขนาดนั้น? เขามีความฝันอะไร? เขาเป็นคนจริงจังอยู่แล้วหรือเปล่า? เธอบอกว่าเธอเข้าใจ แต่พออ่านแล้วไม่รู้สึกอย่างนั้นแฮะ เหมือนคู่นี้ไม่ได้แชร์อะไรลึกๆด้วยกันอย่างที่แฟนควรเป็น
เพราะงั้น ถ้าคนเขียนต้องการให้เธอน่าสงสาร นี่น่าจะไม่ตรงเป้านะคะ คาแรคเตอร์ที่คนอ่านจะลุ้นไปด้วย สงสาร ให้ใจ จะต้องเป็นคาแรคเตอร์ที่หนักแน่นกว่านี้ อย่างน้อยสิ่งที่คุณน่าจะเติมลงไปในโปรไฟล์เมษา คือ ความฝันในอนาคต จุดอ่อน(คุณสามารถวาดให้เธอโลเลในความรักได้ ไม่ผิดนะคะ ^^ แต่ต้องถ่ายทอดอย่างระมัดระวังสักหน่อย ไม่ให้คนอ่านรู้สึกไม่ดีกับเธอ) ชีวิตครอบครัว(เธออยู่กับพ่อแม่เป็นยังไง) ทัศนคติในการเรียน นิสัยในการใช้เงิน
เพราะชีวิตคนๆหนึ่ง แม้จะเป็นเด็ก 17 ไม่ควรจะกังวลแต่เรื่องมีแฟน จะคบใคร จะเลิกกับใคร เมื่อเราเข้าว่ายอยู่ในความคิดของเธอน่าจะมีมุมอื่นๆให้เห็นด้วย เช่น ความกังวลในเรื่องการเรียน เรื่องความสัมพันธ์กับพ่อแม่ ภายภาคหน้าจะเข้ามหาวิทยาลัยไหน(เธออยู่ม.5 แล้วนี่เนอะ) ปัญหาสุขภาพ ฯลฯ ลองคิดดูนะคะว่าถ้าเติมอะไรเข้าไปนิดๆหน่อยๆเช่น “เมษากำลังกังวลว่าพ่อกับแม่จะเลิกกันหรือเปล่า แต่พี่พายุกลับไม่เคยอยู่เป็นที่ปรึกษาเลย” ความหวั่นไหวของคาแรคเตอร์เมษาจะหนักแน่นและสมเหตุสมผลขึ้นกว่าเดิมทันที และเมื่อเธอมีอาการโลเลในเนื้อเรื่อง(ที่อาจจะเกิดถัดไป ตามโปรไฟล์ของเธอ) คนอ่านก็อาจจะไม่เป็นปฏิปักษ์กับพฤติกรรมของเธอมากนัก
และอีกอย่างที่อยากจะขอฝาก พยายามอย่าใช้อิโมติคอนในนิยายนะคะ มันจะกัดกร่อนความสามารถทางการบรรยายของน้องไป
สู้ๆ นะคะ ^^
3
เทียนหลง
Novel : Collapse Gang Online ก๊วนแสบ แหวกโลกออนไลน์
My id : http://my.dek-d.com/25299/writer/
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://my.dek-d.com/25299/writer/viewlongc.php?id=864259&chapter=1
ตัวอย่างอาการ :
ชื่อ : เทวา สถิตล้ำ
ชื่อเล่น : วา
User in Game : สายลับตกอับ
ฉายา : White Phantom (วิญญาณสีขาว)
อายุ : 25 ปี
รูปร่าง : ชายหนุ่มสูง 176 ซม. หุ่นดีแบบนักกีฬา ผมดำตัดสั้น ดวงตาสีดำอมน้ำตาล หน้าตาหล่อเหลาและรอยยิ้มกับดวงตาที่เปล่งประกายของความมั่นใจในตัวเองอย่างเต็มที่
นิสัย : ในยามปกติแล้วจะเป็นพวกขี้เล่น ชอบแกล้งชอบหยอกคนอื่น แต่เสลาที่เอาจริงกลับเป็นคนที่สุขุมเยือกเย็นได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่กลับมีกระบวนความคิดที่เพี้ยนสุดกู่จนคนอื่นยากจะรับได้ ที่แม้ว่าแต่ละความคิดนั้นจะไม่ค่อยเชื่อถือแต่ก้ต้องยอมรับว่าผลลัพืทุกครั้งมันออกมาดีได้อย่างไม่เชื่อเช่นกัน และเป็นโรคหวงน้องสาวแบบเกินเยียวยา
รายละเอียด : เป็นสายลับจากหน่วยสืบราชการลับแห่งประเทศไทย ที่หลังจากพ่อแม่เสียด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เจ้าตัวอายุได้ 14 และน้องสาวได้ 7 ขวบ ทั้งคู่ก็ได้รับการอุปการะจากหน่วยสืบราชการลับนี้และเทวาก็ทำงานเป็นสายลับมาตั้งแต่นั้นโดยมีเงื่อนไขว่าน้องสาวของเขาต้องไม่รู้เรื่องงานของสายลับเด็ดขาด
ชื่อ : คมกริช ศรีสง่า
ชื่อเล่น : เคน
User in Game : ซามูไรเซ่งจี้
ฉายา : Blood Fang (เขี้ยวสีเลือด)
อายุ : 18 ปี
รูปร่าง : เด็กหนุ่มสูงพอประมาณ เกือบๆ 170 ชม.ได้ ผมดำรองทรง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน หน้าตาดูทะเล้น ที่มักจะปรากฏรอยยิ้มสนุกสนานอยู่ตลอด
นิสัย : เป็นคนบ้าระห่ำ บ้าเลือด บ้าพลัง หรือง่ายๆ คือเป็นคนที่บรรจุเอาความบ้าทุกสิ่งทุกอย่างไว้ในตัวแบบสุดๆ แต่ก็เป็นคนที่สบายๆ ไม่คิดออะไรมาก (หรือไม่เคยคิดอะไรเลย)
รายละเอียด : เป็นคู่กัดกับเทวาและไม่ชอบขี้หน้ากันสุดๆ ตั้งแต่แรกเห็น แต่สุดท้ายก้ต้งอมาร่วมทีมกันอยู่ดี (ด้วยความจำยอม) มีความสามารถด้านการใช้ดาบทุกแขนง มีดีกรีเป็นถึงนักกีฬาฟันดาบของโรงเรียน ที่มีประวัติความบ้ารับลงแข่งขันกีฬาทุกชนิดของโรงเรียนที่เกี่ยวข้องกับดาบทั้งหมดมาแล้ว
วินัจฉัย :
เอ่อ.. ขอออกตัวก่อนนะคะ หนมปังจูนกับนิยายเกมออนไลน์ไม่ค่อยติด นี่ก็ฟังหูไว้หูแล้วกันนะคะ ^^’
ท่านนี้ให้โปรไฟล์คาแรคเตอร์มาสองตัว และพยายามใช้ทั้งสองตัว หนมปังก็เลยจะแยกพูดทีละตัวเลยละกันนะคะ
คนแรกคือเทวา เอาจริงๆ แวบแรกที่หนมปังอ่านโปรไฟล์ หนมปังคิดว่ายังไม่ค่อยละเอียดเท่าไรนะคะ แต่พออ่านเนื้อเรื่องก็ อืม.. บางทีมันอาจจะพอในแบบของมัน ตรงนี้ต้องเข้าใจกันก่อนว่า ถึงแม้คุณถ่ายทอดคาแรคเตอร์ในเรื่องต่างจากที่เขียนในโปรไฟล์ ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรนะคะ ขอแค่ถ่ายทอดออกมาให้ชัดเจน ให้เป็นไปในทางเดียวกัน ไม่ขัดแย้งกันเองก็พอแล้ว เพราะคนอ่านเขาไม่ได้มานั่งอ่านโปรไฟล์ตัวละครหรอก เขาจะทำความรู้จักตัวละครในเรื่องต่างหาก และตัวละครตัวนั้นที่คุณถ่ายทอดในเรื่องต่างหากที่คนอ่านจะจำได้
เทวาเป็นแบบนั้นค่ะ หนมปังอ่านเนื้อเรื่องแล้วคิดว่าเทวาไม่ตรงกับโปรไฟล์ที่คุณเขียนเท่าไร แต่ในขณะเดียวกันเขาก็มีแนวทางนิสัยใจคอในแบบของตัวเองในเนื้อเรื่องชัดเจนพอควร(เท่าที่อ่านช่วงแรก) เพราะฉะนั้นในช่วงเปิดเรื่องแบบนี้ ถือว่าโอเคแล้ว แต่ในระยะยาว คุณอาจจะต้องกลับมาอัพเดทโปรไฟล์ตัวละครของคุณเพิ่ม หรือเปลี่ยนให้ตรงมากขึ้น เพื่อให้เวลาดำเนินเรื่องแล้วคุณกลับมาอ่าน คุณจะนึกออกว่าควรเล่าอะไรในมุมมองของเขา เขาควรตัดสินใจยังไงในเหตุการณ์ต่อๆ ไป
คนที่สองคือเคน คนนี้หนมปังสับสนนิดหน่อย คือ.. เคนหมายถึงตัวเพื่อนที่ทำข้อสอบไม่ได้ใช่ไหมคะ แล้วคนใส่แว่นที่ชื่อ “บอย” คุณไม่ได้ให้โปรไฟล์มาใช่ไหมคะ
เพราะอ่านจากเนื้อเรื่องแล้วดูเหมือนคุณจะวาดตัว บอย ชัดเจนกว่า เคน นะคะ อย่างไรก็ตาม หนมปังจะบอกว่า เจ้าเคนเนี่ย ก็ประสบปัญหาเดียวกับเทวาเช่นกัน คือคาแรคเตอร์ที่ show ในเนื้อเรื่องไม่ค่อยตรงกับโปรไฟล์เท่าไร และด้วยเนื้อหาที่อ่านก็ไม่ได้บอกความเป็นเคนมากกว่า “เด็กติดเกมคนหนึ่ง” มากนัก (คือทำข้อสอบได้ไม่ได้ไม่สน เข้ามหาวิทยาลัยได้ไม่ได้ไม่รู้ ขอกลับไปเล่นเกมก่อน ^^’)
หนมปังคิดว่ามันจะดีมาก ถ้าเรารู้ว่าเคน (หรือบอย) มีจุดหมายอะไรอย่างอื่นในหัวมากกว่าการกระตือรือร้นกลับบ้านไปเล่นเกม เช่น ให้สองหนุ่มพูดถึงสาวที่แอบชอบหน่อย เราจะได้รู้ว่า เด็กสองคนนี้ยังมีสังคมนอกเหนือจากในเกมอยู่นะ เป็นการสร้างมิติให้คาแรคเตอร์ด้วย เพราะคนจริงๆก็มีชีวิตหลายด้านใช่ไหมคะ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องครอบครัว
อีกอย่างหนมปังแนะนำว่า เวลาเขียนโปรไฟล์ตัวละคร ให้โฟกัสไปที่ จุดอ่อน และ ความสมจริงค่ะ อย่าพยายามทำให้ตัวละครของคุณ ”ถูกเสมอ” หรือ “ผิดตลอด” สร้างมิติให้ตัวละครของคุณมีทั้งตอนที่ตะเกียกตะกายทุลักทุเล และตอนที่คว้าชัยชนะอย่างสะบักสะบอม จะทำให้คนอ่านรู้สึกเกี่ยวข้องกับตัวละครของคุณมากขึ้น ^^
สู้ๆ นะคะ ^^
4
mr.stupid
Novel : Say hello!! ทายทักหัวใจนายสุดหล่อ
My id : http://my.dek-d.com/mr-stupid/
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://www.dek-d.com/activities/38520/
คำแนะนำ : ปัญหาแรกของโปรไฟล์กับเนื้อเรื่องที่ให้มานี้คือ แม้ในเนื้อเรื่องจะพูดถึง “มีนา” แต่ไม่ได้นำโปรไฟล์มาใช้งาน หรือไม่ได้ “show” ให้หนมปังดูเท่าไรว่ามีนาเป็นคนแบบในโปรไฟล์หรือไม่อย่างไร
โปรไฟล์บอกความเป็นมีนาค่อนข้างน้อย (และแทบไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับ ภีม เลย) เนื้อเรื่องยิ่งบอกความเป็นมีนาน้อยกว่า เราไม่รู้อะไรเท่าไรนอกจากมีนาดูดวงแม่น แต่ไม่กล้าให้คนอื่นรู้ เพราะกลัวว่าจะโดนว่าเป็นปิศาจ (แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม กลับกลายเป็นข่าวในโรงเรียนซะงั้น ^^’) เธอก็เลยเอาความสามารถพิเศษมาหากินซะเลย (ซึ่งทำไมตอนนี้ถึงไม่กลัวโดนว่าแล้วก็ไม่รู้เหมือนกัน) โดยมี ภีม มาคอยกีดกันให้มีสีสัน
เอาจริงๆถ้าคุณเปิดเรื่องแบบนี้ก็ได้ค่ะ คือข้อมูลมันอาจจะพอแล้วสำหรับการเปิดเรื่องๆหนึ่ง แต่บังเอิญโจทย์ครั้งนี้มันเกี่ยวกับตัวละคร แค่นี้มันก็เลยดูเหมือนจะยังไม่พอ หนมปังยังไม่รู้จักมีนาเลยนอกจากความสามารถพิเศษนั่น
สำหรับคนเขียนท่านนี้ หนมปังแนะนำให้เริ่มที่ลองเขียนโปรไฟล์ตัวละครขึ้นมาใหม่ค่ะ อาจจะลองเริ่มที่สิ่งที่คุณเขียนมาแล้วเช่น “หน้าตาน่ารักแต่คิดว่าตัวเองขี้เหร่” ตั้งคำถามต่อว่าทำไมถึงคิดว่าตัวเองขี้เหร่ เพราะ “ไม่มั่นใจในตัวเอง” เหรอ? ทำไมถึงไม่มั่นใจ เกิดจากการเลี้ยงดูหรือเปล่า? หรือถูกแกล้ง? ประโยคที่ว่า “บางครั้งเธอดูห้าว ซ่า ก๋ากั่น” อะไรที่นิยามว่าตัวเธอห้าว ตรงไหนของเธอที่ซ่า อะไรคือจุดที่บอกว่าเธอก๋ากั่น แล้วทำไมคนไม่มั่นใจถึงห้าว ซ่า ก๋ากั่น ได้
เพื่อการพัฒนาการสร้างคาแรคเตอร์ของตัวคุณเอง หนมปังแนะนำให้พยายามคิดเสมอว่าตัวละครของคุณมีชีวิตจริง อย่ามองเขาหรือเธอเป็นแค่ตัวการ์ตูนหรือตัวละครที่มีอยู่แค่ในเรื่อง พยายามมองว่าเธอมีตัวตนจริง มีการเติบโตหลายต่อหลายปีจนมาถึงทุกวันนี้ มีชีวิตครอบครัว มีกลุ่มเพื่อน มีคนชอบคนเกลียด เคยทะเลาะกับแม่กับพ่อ มีจุดอ่อนจุดแข็งเหมือนคนทั่วไป มองให้ลึกๆ แล้วค่อยๆเขียนโปรไฟล์ออกมา
และสุดท้าย พยายามหลีกเลี่ยงการใช้อิโมติคอนนะคะ มันจะทำให้นิยายของคุณดูไม่จริงจัง และยังกัดกร่อนความสามารถการบรรยายของคุณในอนาคตได้
สู้ๆ นะคะ ^^
5
สะบักสะบอม
Novel : Shaker Love เขย่าหัวใจให้เรามารักกัน
My id : http://my.dek-d.com/somcheg
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://my.dek-d.com/somcheg/writer/viewlongc.php?id=1236601&chapter=1
คำแนะนำ :
ถ้ามองแต่โปรไฟล์ตัวละคร หนมปังต้องบอกว่าตัวละครเชลลีน ถือว่าตั้งต้นได้ในเกณฑ์ที่ “เอาไปเขียนในเนื้อเรื่องได้” นะคะ คือแม้จะไม่ได้มีรายละเอียดรอบด้าน แต่ปูมหลังอ่านแล้วพอจะนึกภาพได้ออกรางๆ สามารถเอาไว้วาดเพิ่มในการดำเนินเรื่องได้
แต่.. พออ่านเรื่องจริงๆแล้ว หนมปังกลับรู้สึกว่าเชลลีนเป็นตัวละครที่มีบุคลิกขัดแย้ง ซึ่งความขัดแย้งในกรณีนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไร ^^’
ช่วงแรกของตอนดูเหมือนคนเขียนพยายามทำให้บรรยากาศค่อนข้างหม่นหมอง ใส่ความกดดันลงในเชลลีน ซึ่งหนมปังว่าคุณทำได้ในขั้นโอเค ปัญหาคือหนมปังรู้สึก แต่หนมปังไม่เชื่อว่า “เชลลีน” ที่อยู่ในฉากรู้สึกอย่างหนมปัง ลองดูประโยคเหล่านี้นะคะ
“ฉันเห็นภาพเหล่านี้แล้วมันทำให้ฉันรู้สึกแย่มาก”
“ฉันขอบอกไว้เลยว่าฉันตกใจและเสียใจมาก แต่ฉันแค่ไม่ร้องไห้ออกมา”
หนมปังว่า สิ่งสำคัญในการแนะนำตัวละครที่ปรากฏตัวขึ้นครั้งแรกในเรื่องในนักอ่านทำความรู้จัก คือการ “show and don’t tell” หมายความว่า เมื่อคุณมีโอกาสพานักอ่านเข้าไปในหัวตัวละคร ฟังเธอหรือเขาคิด พยายามอย่าใช้การบอกเล่าเปล่าๆในการแสดงอารมณ์ของตัวละคร แต่จงใช้การ show หรือแสดงให้เห็นแทน เช่น แทนที่คุณจะบอกว่าตัวละครกำลัง “ตกใจและเสียใจมาก” คุณอาจเล่าประมาณว่า “ฉันตัวสั่นอย่างหยุดไม่ได้ ในอกว่างกลวงแต่กลับหายใจไม่ออก ฉันไม่ได้ร้องไห้ ฉันตกใจจนร้องไห้ไม่ออก” เป็นการแสดงในคนอ่านดูว่าตัวละครรู้สึกแบบนั้นจริงๆ จะดึงอารมณ์คนอ่านได้มากกว่าด้วย
ช่วงที่สองของตอน เป็นหักอารมณ์กลางอากาศ กลายเป็นว่าคุณพ่อมีชีวิตอยู่สบายดีซะงั้น โดยเฉพาะพอหักอารมณ์จากการสูญเสียบุพการี(ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่ทีเดียว) กลายเป็นคอมเมดี้อิโมติคอน หนมปังเงิบไปเลยว่า อ้าว.. ที่ผ่านมามันมุมมองของใคร นางเอกก็ดูเป็นคนจริงจังทำไมมีอิโมติคอนแทรกการเล่าเรื่องมา มันกลายเป็นความขัดแย้งในคาแรคเตอร์และเรื่องราวครั้งใหญ่ 1 ครั้ง แถมเกิดขึ้นในบทแรกด้วย
แนะนำนะคะ คุณทำโปรไฟล์ตัวละครได้พอใช้ แต่การถ่ายทอดคาแรคเตอร์ลงในเนื้อเรื่องควรเป็นไปในทิศทางส่งเสริมกันกับเรื่อง เมื่อคุณเลือกใช้มุมมองของใครในการเล่าเรื่อง การบรรยาย การใช้คำ วิธีคิด วิธีอธิบายเรื่องต่างๆก็ควรสอดคล้องกับอุปนิสัยตัวละครนั้นๆ ด้วย
สู้ๆ นะคะ ^^
6
เข็มหมุด
Novel : [Fire] Fairly Love จับผิดหัวใจนายอันธพาล!
My id : my.dek-d.com/kikyou
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://my.dek-d.com/kikyou/writer/view.php?id=1241806
คำแนะนำ :
สำหรับโปรไฟล์ตัวละคร หนมปังว่ายังไม่บอกอะไรเท่าไรนะคะ อาจจะเอาไปตั้งต้นได้นิดหน่อย แต่เมื่อเรื่องดำเนินไปอย่าลงลึก โปรไฟล์ตัวละครแค่นี้ หนมปังว่าไม่น่าจะพอ
อย่าลืมว่าเวลาคุณเขียนโปรไฟล์ คุณไม่ได้เขียนให้นักอ่านอ่าน แต่คุณเขียนให้ตัวเองอ่าน เพื่อที่จะศึกษาพฤติกรรม อุปนิสัย การตอบสนองต่อปัญหาของตัวละคร เอาไว้พอเวลาดำเนินเรื่องแล้วกลับมาอ่านทำการบ้านกับพล็อตจะได้ไปในทิศทางเดียวกัน
สำหรับบทแรก หนมปังบอกตรงๆ ว่า หนมปังรู้จัก “บัตรสภานักเรียน” มากกว่าตัวนางเอกอีก 555 ถ้าเป็นการแนะนำคาแรคเตอร์ หนมปังว่าอาจไม่ค่อยชัดเจนตรงจุดนัก ถ้าบอกว่าเป็นการเริ่มเรื่อง ก็ถือว่าพอโอเค สามารถปั่นต่อไปได้ แต่อย่างไรก็ตาม เท่าที่แนะนำให้รู้จักคาแรคเตอร์แบบผิวเผิน ก็ดูตรงกับโปรไฟล์เล็กๆที่ให้มา
สรุป หนมปังแนะนำว่า ให้ทำงานกับการโปรไฟล์ให้ละเอียดขึ้นค่ะ สิ่งที่คุณควรเขียนเพิ่มในนั้น อย่างน้อยก็น่าจะมี จุดอ่อน จุดแข็ง ชีวิตครอบครัว ความสัมพันธ์กับพ่อแม่พี่น้อง ความฝันในอนาคต (ควรมีอย่างยิ่ง ตัวละครสไตล์กิจกรรมแบบถวายหัว โดยเฉพาะเป็นคนมีเหตุมีผล ควรมีจุดหมายในชีวิต) อุดมการณ์ สิ่งที่เกลียด สิ่งที่ชอบ เรื่องจำฝังใจในวัยเด็ก (ไม่ต้องเป็นเรื่องเศร้าก็ได้นะคะ อาจเป็นความประทับใจอะไรสักอย่างที่มีผลมาถึงปัจจุบัน) ฐานะทางการเงิน และความกังวลใจลับๆ
และแนะนำว่า พยายามอย่าใช้อิโมติคอนนะคะ มันจะบั่นทอนความสามารถในการบรรยายของคุณในระยะยาว
สู้ๆ นะคะ ^^
7
In My Dream
Novel : ทอรักถักหัวใจ
My id : http://my.dek-d.com/vannyza/writer/
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://my.dek-d.com/vannyza/writer/view.php?id=1350000
คำแนะนำ :
อย่างแรกเลย คือโปรไฟล์ตัวละครของคุณเหมาะกับเรื่องราวนะคะ อ่านแล้วชวนฝัน พออ่านเรื่องก็นำเสนอไปในทิศทางเดียวกันอีก ถือว่าตัวละครและเนื้อเรื่องส่งเสริมกันและกันดี
แต่.. ในข้อดีก็มีจุดอ่อน ถ้าคุณจะเขียนโปรไฟล์เพื่อใช้ในการทำการบ้านพล็อตเรื่องจนจบ แค่นี้อาจยังไม่พอนะคะ เพราะเมื่อในโปรไฟล์มีแต่ด้านดีของตัวละคร ไม่ได้กล่าวถึงด้านไม่ดีหรือจุดอ่อนสักเท่าไร แบบนี้เวลาดำเนินเรื่องไปถึงจุดที่ตัวละครมีอะไรมากระทบ มีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ ถูกกดดัน ต้องตัดสินใจ ต้องเลือกทางเลือก โปรไฟล์นี้ก็อาจไม่ได้ช่วยคนเขียนอย่างชัดเจน
สำหรับบทแรก หนมปังคิดว่าคุณทำได้ดีในด้านของการแนะนำพระเอกนางเอกนะคะ คุณอาจคงโปรไฟล์ไว้แค่นี้อีกสักตอนสองตอนก็ได้ แต่หลังจากเข้าพล็อตหลักแล้ว หนมปังแนะนำให้ทำการบ้านกับโปรไฟล์ของแต่ละตัวเพิ่ม เจาะจงไปที่จุดอ่อนทางอารมณ์ ปูมหลัง ความหวาดกลัว ปม (ไม่ว่าด้อยหรือเด่น) ในชีวิต เพื่อให้ตัวคุณเองมองเห็นว่าภายใต้สถานการณ์และความเข้าใจในพล็อตแต่ละจุดในเนื้อเรื่อง ตัวละครควรตอบสนองยังไง
สู้ๆ นะคะ ^^
8
กุหลาบราตรี
Novel : พลางรักล่าหัวใจเทพ
My id : http://my.dek-d.com/torikita/
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://my.dek-d.com/torikita/writer/view.php?id=1199863
คำแนะนำ :
จริงๆ แล้วการเขียนโปรไฟล์ให้ตัวละคร ก็ควรมีความสมเหตุสมผลไม่น้อยไปกว่าการเขียนเนื้อเรื่องจริงๆนะคะ ^^
อย่างแรกเลย หนมปังอ่านโปรไฟล์ของเกรย์แล้วรู้สึกขัดแย้ง คุณบอกว่าเขาอายุ 1,000 ปี มนุษย์ทีอายุสามสิบกว่าปีในโลกนี้ยังผ่านร้อนผ่านหนาวจนภาวะทางอารมณ์มีหลายชั้น วิธีคิดและมุมมองเปลี่ยนแปลง มีความนิ่งความสงบในบุคลิก(ไม่ว่าจะขี้เล่นขนาดไหน) มีอะไรลึกๆ ที่บอกว่าคนๆ นั้นผ่านชีวิตมานาน แต่หนมปังกลับไม่เห็นสิ่งนี้ในโปรไฟล์ของเกรย์ที่อายุถึงพันปี หรือแม้แต่เกรย์ในเนื้อเรื่องก็ไม่มีสิ่งนี้ด้วย
คาแรคเตอร์อายุมากขนาดเป็นอมนุษย์แบบนี้ คุณต้องวาดโปรไฟล์เยอะกว่านี้มาก และทำการบ้านเยอะกว่านี้มากค่ะ เพราะเวลาพันปี มันไม่ใช่น้อยๆเลยจริงๆ มันสามารถเปลี่ยนและปั้นคาแรคเตอร์จนอารมณ์และวุฒิภาวะของเขาอยู่ในสเกลที่แม้แต่เราอาจเข้าไม่ถึงได้ หนมปังแนะนำว่า ถ้าคุณอยากได้คาแรคเตอร์ที่ขี้เล่นและมีความเยาว์วัยในบุคลิก คือวุฒิภาวะของเขาไม่มีผลกระทบต่อเนื้อเรื่องนัก คุณวาดเขาเป็นอมนุษย์ที่อายุสิบเจ็ดสิบแปดก็ได้ ไม่จำเป็นต้องถึงพันปีนะคะ ^^’
ส่วนน้องนางเอก ในเรื่องที่ให้มาถือว่ายังไม่ชัดเจนอะไรมาก แต่ดูเหมือนจะมีจุดขัดแย้งอยู่พอควร (คนปากแข็ง เข้มแข็งใจดี เชื่อคนยาก แต่พอเห็นพระเอกยิ้มกลับหน้าแดงทันที ดูเธอตกหลุมรักง่ายกว่าปกตินะคะสำหรับคนบุคลิกแบบนี้ ^^) อีกอย่างคือปฏิกิริยาเธอตอนเจอเทพตัวเป็นๆ อ่านแล้วแปลกๆนะคะ คือไม่กลัว ไม่สงสัย ไม่วิ่งหนี ไม่นึกหาเหตุผล (ตามบุคลิกในโปรไฟล์ที่ว่าไว้) แต่กลับ..อาย..? ลองทำการบ้านดูอีกทีนะคะ เผื่อจะได้เหตุการณ์และพฤติกรรมตัวละครที่เป็นธรรมชาติขึ้น
สู้ๆ นะคะ ^^
9
tee_hyekyo
Novel : Maido No Nika ล็อกหัวใจยัยเมดจอมจุ้น
My id : http://my.dek-d.com/tee_hyekyo
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://my.dek-d.com/tee_hyekyo/writer/view.php?id=1374219
คำแนะนำ :
อย่างแรกเลยสำหรับคาแรคเตอร์ของคุณ หนมปังอ่านแล้วคิดถึงการ์ตูนมังงะตาหวานทันที ทุกอย่างพุ่งเป็นกราฟสูง ร่าเริงก็.. ร่าเริ๊ง ร่าเริง สนุกก็.. สนุ๊ก..สนุก แม้แต่โปรไฟล์ อ่านแล้วยังเหมือนช่วง “แนะนำตัวละคร” ตอนหน้าแรกในเล่มอีกด้วย
การ์ตูนมีข้อดีของการ์ตูนค่ะ และนิยายก็มีข้อดีของนิยายเช่นกัน การ์ตูนเขาเล่าเรื่องด้วยรูป ส่วนนิยายนั้นเล่าด้วยตัวหนังสือ จุดขายต่างกัน ข้อจำกัดคนละด้าน เทคนิคการถ่ายทอดเรื่องราวจึงต่างกัน การเขียนนิยายให้อยู่สโคปของการ์ตูน อาจสร้างข้อจำกัดให้ตัวคุณโดยไม่จำเป็นนะคะ
ถ้าให้หนมปังมองว่านี่เป็นการ์ตูนเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้ก็น่าจะตลกดีค่ะ ^^ แต่ถ้าให้อ่านในฐานะนิยายเรื่องหนึ่ง คาแรคเตอร์ของคุณอาจยังดูไม่เป็นธรรมชาติพอ ซึ่งถ้าจะเอาเธอหรือเขามาเขียนเป็น “นิยาย” คุณอาจจะต้องทำโปรไฟล์ให้ลึกกว่านี้ ทำการบ้านในฐานะตัวละครของ “นิยาย” มากกว่านี้
ดูโปรไฟล์ของคาแรคเตอร์ถือว่าพอกล้อมแกล้มใช้ได้สำหรับทำงานบทแรกนะคะ แต่ถ้าทำพล็อตไปยาวกว่านี้ ควรมีรายละเอียดเพิ่ม
พยายามอย่าใช้อิโมติคอน มันจะบั่นทอนศักยภาพการบรรยายของคุณ และถ้าคุณตั้งใจจะเขียนมันเป็น “นิยาย” ในอนาคต หนมปังแนะนำว่าให้อ่านหนังสือนิยายเพิ่มเพื่อศึกษาการเล่าเรื่อง การวาดบรรยากาศ ปั้นตัวละคร และการถ่ายทอดทุกอย่างให้กลายเป็นตัวหนังสือ
สู้ๆ นะคะ ^^
10
นาต ณรา
Novel : บรรทัดที่รัก
My id : http://my.dek-d.com/Nara-nart/
Link (สำหรับอ่านผลงาน) : http://www.dek-d.com/activities/38522/
คำแนะนำ :
ม.. หนมปังคิดว่า โปรไฟล์ของคุณยัง “น้อย” เกินไปนะคะ
คุณคนเขียนอาจงง เพราะโปรไฟล์ของคุณเทียบกับหลายท่านที่ส่งการบ้านมาแล้วถือว่ารอบด้านกว่า มีการพูดถึงสมาชิกในครอบครัว และอาชีพการงาน ซึ่งเป็นเรื่องดีค่ะ ควรทำต่อไป แต่ที่หนมปังบอกว่าน้อย เพราะส่วนที่พูดถึง “ตัวตน” ของตัวละครมีน้อยมากจนจับทางในเนื้อเรื่องแทบไม่ได้เลย
สิ่งที่เราต้องเข้าใจในการเขียนโปรไฟล์ อย่างแรกเลย โปรไฟล์ตัวละครนี้ไม่ได้เขียนเพื่อนักอ่าน แต่เขียนเพื่อให้เรา “กลับมาอ่าน” เป็นการทำการบ้านกับตัวละครของเราอย่างหนึ่ง การใส่รายละเอียดอย่างคุณทำจึงเป็นเรื่องดีมาก เพราะทำให้เรากลับมาดูได้ในตอนที่ลืม แต่สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้นคือ “ตัวตน” ของตัวละครที่ชัดเจนขึ้นในมโนของเรา แต่โปรไฟล์ทั้งหมด คุณพูดถึง “ตัวตน” ของเขาและเธอเพียงไม่กี่ประโยคในช่อง “อุปนิสัย” (ซึ่งไม่มีในพาร์ทของแทนรักด้วย ^^’)
แนะนำว่า คุณลองเพิ่มช่องในโปรไฟล์ของคุณ คือ “ประวัติโดยย่อ” โดยสวมบทบาทเป็นตัวละครตัวนั้นแล้วเขียนขึ้น เล่าความเป็นอยู่ตอนเด็ก ตอนโต ตอนเรียน ปัจจุบัน แผนการในอนาคต อะไรประมาณๆ ให้ยาวสักหนึ่งหรือสองย่อหน้าก็พอ จากนั้นก็ทำการบ้านกับช่อง “อุปนิสัย” มากขึ้น ทำแบบนี้แล้วหนมปังคิดว่าคุณน่าจะค่อยๆเห็นตัวตนของเขาและเธอชัดเจนขึ้นนะคะ
สู้ๆ ค่ะ ^ ู^
6 ความคิดเห็น
ผมนี่ยกป้ายไฟให้ท่านหนมปังแทบไม่ทัน
ขอบคุณมากค่ะ ที่เสียสละเวลาเข้ามาให้คำแนะนำ อยากบอกว่าดีใจมาก รอนะคะรอทุกวันเลยว่าจะได้รับเลือกไหม พอได้จริงๆ ตัวลอยเลยค่ะ ขอบคุณทุกคนจริงๆค่ะ ทั้งพีอตินเจ้าของคอลัมน์ คุณรถขนมปังกรอบผู้ให้คำแนะนำ และทีมงานทุกคน ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ คำแนะนำที่ได้รับจะขอนำกลับไปปรับปรุงแก้ไข ให้ผลงานได้พัฒนาขึ้นไปค่ะ
ปล. ตอนนี้ขอแอบไปกรี๊ดดดดด... ดังๆ ก่อนนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ไม่คิดว่าครั้งนี้จะได้วิจารณ์ 555 ตรงแบบ คิดตามแล้วคือใช่จริงๆด้วยค่ะ เรามองข้ามจุดๆนี้จนทำให้ตัวละครเกิดความขัดแย้งหลากหลายจุดทีเดียว ทำให้มองเห็นภาพชัดเจนขึ้นมากๆเลยค่ะ คุณหนมปังสุดยอด ขอบคุณมากๆเลยค่ะ T^T จะไปปรับปรุงตามคำบอกนะคะ แล้วก็จะสร้างคาแรคเตอร์ที่เป็นธรรมชาติมากกว่านี้ มองแต่ละจุดให้ละเอียดมากๆขึ้น มีประโยชน์มากๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
ขอบคูณมากคครับบบบ
จะนำไปปรับปรุงครับ
ส่วนเนื้อหาช่วง เคน กับ บอย เพิ่งรู้ตัว่ามันดูสับสนแฮธ
เดีย่วจะรีไรทใหม่ครับ
ขอบคุณมากๆนะครับ เว็บเด็กดี พี่ขนมปัง พี่อติน เป็นประโยชน์มากกกก จะนำไปปรับปรุงนะครับ >< ขอบคุณสำหรับโอกาสดีๆ //ชูป้ายไฟ
ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ค่ะ กำลังพยายามพิจารณาตัวละครของนิยายที่แต่งอยู่ อยากให้นักเขียนอาชีพช่วยแนะนำอย่างในบทความบ้างจังเลยค่ะ