สิ่งสำคัญในการเขียนนิยายคือ ‘ใจเรา’
หากใจเราไม่ท้อก็จะดีขึ้นเอง
- FURENDO-45 - 

สวัสดีค่ะ ชาวเด็กดีทุกคน สำหรับนักเขียนที่พี่หญิงพามาแนะนำให้ทุกคนรู้จักในวันนี้ เป็นนักเขียนนิยายรักที่ได้รับการสนับสนุนจากนักอ่านเด็กดีอยู่ตลอดเลยค่ะ หากดูเพียงแค่ชื่อนามปากกา “FURENDO-45” หลายคนอาจจะยังไม่คุ้นเคย แต่ถ้าพูดถึงผลงานอย่าง “เติมเต็มรัก”  เชื่อว่าชาวเด็กดีจะต้องร้อง..อ้อ แน่ๆ เพราะนิยายเรื่องนี้เคยครองตำแหน่งท็อปนิยายรักหวานแหววเด็กดีนานหลายสัปดาห์ ทั้งผลงานปัจจุบันเรื่อง You're Heartนางร้ายก็รักเป็น! ก็ยังเป็นนิยายติดท็อปประจำหมวดอีกด้วย!

กระแสอันร้อนแรงของนิยายก็ทำให้พี่หญิงเกิดความสงสัยว่าทำไมกันนะ นิยายของเธอจึงครองใจนักอ่านได้เหนียวแน่นเบอร์นี้ และวันนี้เราก็จะมาค้นหาคำตอบในสัมภาษณ์นี้กันค่ะ

เห็นนิยายมาแรงแบบนี้ พี่หญิงก็เลยไม่พลาดที่จะชักชวน “FURENDO-45” มาร่วมแชร์เคล็ดกับชาวเด็กดี

Q : แนะนำตัวกับชาวเด็กดีหน่อยค่า

FURENDO-45    : สวัสดีค่ะชื่อเล่นว่า ‘เฟรนด์’ ค่ะนามปากกา FURENDO-45 แต่คนส่วนใหญ่ชอบเรียก ‘ฟุเรน’ ค่ะ เขียนนิยายมาตั้งแต่ตอนม.2 ค่ะตอนนั้นอยากเขียนแนวน่ารักกุ๊กกิ๊กแต่ยังไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากมายแล้วก็หยุดการเขียนไปสักพักค่ะ กลับมาเริ่มเขียนใหม่อีกทีตอนอยู่ ม.4 แต่ช่วงนั้นมีปัญหาหลายอย่างในการใช้ชีวิตอย่างเช่นความเครียดมากมายนะคะ ก็เลยทำให้เลิกเขียนไปเลย ก่อนจะตัดสินใจกลับมาอีกครั้งหลังจากพักรักษาตัวจากการเป็น ‘ภาวะซึมเศร้า’ จนตอนนี้อยู่ม.6 แล้วค่ะ 

มีผลงานที่เขียนออกเป็นรูปเล่มแล้วจำนวน 7 เล่มค่ะตั้งแต่เริ่มต้นใหม่ภายในชีวิตครั้งนี้ ก่อนจะมาเขียนนิยายก็เป็นนักอ่านมาก่อนค่ะ ชอบการอ่านมากและเคยมีความฝันที่อยากจะเป็นนักเขียนก็เลยไม่อยากจะทิ้งความฝันนี้นะคะ ลองสู้กับชีวิตอีกครั้งเอาชนะมันให้ได้ ถึงจะมีอาการไม่ค่อยคงที่อยู่บ้างแต่เราก็พยายามหาความสุขให้กับตัวเองมากที่สุดค่ะ

Q : เหตุผลที่กลับมาเขียนนิยาย หลังจากหยุดเขียนไป

FURENDO-45   : จำได้ว่าตอนแรกกลับมาเขียนเพราะไม่อยากจะให้ทุกคนเครียดกับอะไรมากนะคะ ก็เลยเขียนแบบฮาๆ แต่ก็อยากจะลองพัฒนาฝีมือไปเรื่อยๆ นะคะ  ซึ่งตอนที่กลับมาเขียนครั้งแรกก็เป็นในรอบสองปีที่พักไปนะคะ (สองปีที่ว่านี้คือเราดรอปด้วยค่ะ ตอนนี้ก็เลยอยู่ม.6 เพราะตอนนั้นมีปัญหาเรื่องสุขภาพจิตใจนิดหน่อย) 

ถ้าทุกคนที่จำเราได้ผลงานเรื่องแรกที่เราเขียนอย่างจริงจังของปีนี้ก็คือ ‘Strong! อยากมีแฟนเรียนหมอ’ เพราะตอนนั้นนั่งอยู่กับญาติที่เรียนอยู่ชั้นเดียวกันแต่คนละโรงเรียน แล้วเราไปคุยเรื่องมหา’ลัยกับน้องมา น้องเราชื่นชอบหมอพอดี น้องพูดคำหนึ่งออกมาว่า ‘อยากมีแฟนเรียนหมออ่ะ’ เราก็เลยมีพล็อตพุ่งเข้ามาในหัวทันทีเลยค่ะ

หลังจากนั้นเราก็ต้องเริ่มวางพล็อต วางตัวละคร แต่ด้วยความที่เป็นเรื่องแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะได้กระแสตอบรับค่อนข้างดีและก็เริ่มเป็นที่รู้จักขึ้น คือเราแค่อยากให้นักอ่านสนุก ไม่อยากให้เขาเหนื่อยที่ต้องมาเจอดราม่าอะไรมาก ด้วยความที่เราเคยเจอกับความเครียดมาก่อนเลยทำให้รู้สึกอยากให้นักอ่านมีความสุขไปกับนิยายเรื่องนั้นของเราค่ะ กระแสตอบรับดีกว่าที่คาดคิดไว้ ตรงนั้นก็ต้องขอบคุณนักอ่านมากๆ เลยค่ะ

ส่วนเรื่องที่กระแสตอบรับดีที่สุดในช่วงที่ผ่านมาและทำให้ทุกคนเริ่มรู้จักเราก็คงเป็นเรื่อง ‘เติมเต็มรัก’ ไม่เคยคิดว่าจะมาถึงจุดนี้ได้เลยค่ะ เราได้รับคำแนะนำมากมายแล้วนำมาปรับปรุงเรื่อยๆ ค่ะ ตรงนี้ก็คือต้องขอบคุณนักอ่านจริงๆ ที่คอยแนะนำตลอดถ้าไม่มีพวกคุณเราคงไม่มาถึงในจุดนี้ได้ค่ะ

สำหรับเรื่องพี่เต็มก็เป็นพระเอกในแบบที่เราชอบค่ะ น้องสาวเราอีกคนหนึ่งเขามีแฟนซึ่งทะเลาะกับแฟนบ่อยมากเราเห็นเขาเศร้าและเสียใจบ่อย เราก็เลยขอยืมชื่อเขามาเป็นตัวละครของเราแต่ไม่เอาพระเอกเป็นชื่อของแฟนเขาเพราะเราไม่ชอบค่ะ เราอยากให้น้องได้เจอคนดีๆ ถึงแม้จะเป็นในนิยายก็เถอะฮ่าๆ แต่ด้วยความที่แต่งดราม่าไม่เก่งก็เลยเป็นแนวที่ฟีลกู๊ดไม่มีดราม่าอะไรเลยค่ะ

Q : เล่าถึงอุปสรรคที่เราต้องเผชิญหน้าตอนนั้นหน่อย เราผ่านมาได้ยังไงคะ

FURENDO-45   :   ก็ตอนนั้นถึงขั้นที่ต้องย้ายโรงเรียนไปอีกแห่งเพราะเราไม่ไหวกับตัวเองสุขภาพจิตเริ่มแย่แล้วทางบ้านก็ห่วง พอย้ายกลับมานั่นยิ่งทำให้เราแย่หนักกว่าเดิมค่ะ ก็เลยทำให้ต้องหยุดพักไปช่วงหนึ่งเพื่อรักษาตัวก่อนนะคะ หยุดหาหนังสืออะไรมาอ่านมากมายเพื่อเพิ่มความสุขให้กับตัวเอง ดูหนัง ฟังเพลง ดูตลกส่วนเป็นใหญ่ค่ะ เรากินยามาได้ประมาณ 1 ปีครึ่ง แต่เราก็คิดว่ากินยาไปไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย เพราะเราไม่อยากทนเห็นคนที่บ้านต้องมาเศร้าไปกับเรา

ดังนั้นเราจึงตัดสินใจเลิกกินยาและพึ่งจิตใจตัวเองแทน กลับมาเรียนอีกครั้ง ถ้าวันไหนอาการไม่คงที่หรือดิ่งๆ เราจะหยุดทำทุกสิ่งหาหนังดู ฟังเพลง นอนอ่านหนังสือบ่อยๆ ค่ะ แต่ที่ผ่านมาได้ก็คงเป็นเพราะครอบครัวที่เข้าใจกันมากขึ้นและคอยปลอบพร้อมให้กำลังใจกับเราเยอะกว่าเดิมค่ะ

Q : ถ้ากลับไปอ่านนิยายเรื่องแรกอีกครั้งหนึ่ง คำวิจารณ์ของเราต่อผลงานคือ?

FURENDO-45   :    ก็คงเป็น ‘มาไกลมากค่ะ’ เรารู้สึกได้เพราะว่าเมื่อก่อนเขียนไม่ค่อยแน่นเท่าไหร่หมายถึงการวางพล็อตและเคลียร์ปมนะคะ เมื่อได้รับคำแนะนำจากนักอ่านมากมายและทางพี่ๆ นักเขียนหลายๆ ท่านคอยบอกเราก็เลยรู้ค่ะ ว่าควรแก้ตรงไหนบ้าง ในความรู้สึกเราคือไม่เคยโกรธใครที่มาด่าเราหรือวิจารณ์นิยายเรา เพราะเขาแนะนำมาเรายินดีมากๆ เราจะได้รู้ว่ามีจุดไหนที่เราควรแก้ไขให้มันโอเคขึ้น

Q : ประสบการณ์แย่ๆ เกี่ยวกับการเขียน เคยทำให้เราอยากเลิกเขียนนิยายไหม

FURENDO-45   :     ถึงกระแสตอบรับไม่ดีเราก็ไม่เคยเลิกเขียนค่ะ แต่สาเหตุที่หยุดเขียนไปไม่ใช่เพราะเกี่ยวกับการท้อที่จะเขียน แต่ช่วงนั้นเราเครียดและถ้าเขียนออกมามันต้องไม่ดีแน่ๆ เพราะเรารักในการเขียนค่ะ 

ยอมรับนะคะว่าที่กระแสตอบรับไม่ค่อยดีอาจจะเป็นเพราะเมื่อก่อนเนื้อเรื่องเราอาจจะไม่ค่อยโอเค แต่ถ้าเราลองมาวางพล็อตดีๆ เขียนบรรยายให้ดูโอเคขึ้นเราจะต้องไม่หยุดพัฒนาค่ะ ไม่เคยรู้สึกท้อค่ะเพราะถ้าคนไม่อ่านเราก็คิดแล้วว่าควรต้องแก้ใหม่นะ เราควรจะทำอะไรตรงไหนให้ดีขึ้นเพื่อให้นักอ่านได้ลองอ่านผลงานของเรา

Q : การเขียนนิยายสร้างจุดเปลี่ยนในชีวิตของเราไปยังไงบ้าง

FURENDO-45   :      การเขียนนิยายสร้างจุดเปลี่ยนในชีวิตจริงๆ ค่ะ จากเด็กมัธยมปลายธรรมดาๆ คนหนึ่งที่ไม่เคยมีรายได้อะไรเลย จนตอนนี้สามารถมีรายได้เลี้ยงคุณย่ากับคุณพ่อและคนครอบครัวได้แล้วค่ะ ถึงมันจะไม่มาก แต่เราก็ภูมิใจที่ไม่ต้องขอเงินเขาใช้แล้ว แถมยังช่วยแบ่งเบาภาระให้กับคนที่บ้านได้อีกด้วย สามารถซื้อของที่ตัวเองอยากได้อย่างภูมิใจ 

การเขียนสำหรับเราคืองานที่รักค่ะ ไม่ว่าจะอีกกี่ปีเราก็คงไม่มีทางเลิกเขียนง่ายๆ และจะพยายามพัฒนาฝีมือต่อไปเพื่อให้ผลงานมีคุณภาพมากขึ้นอีกต่อไปค่ะ

Q : เป้าหมาย หรือความคาดหวังในเส้นทางนักเขียน

FURENDO-45   :      อยากเป็นนักเขียนที่ทำให้ทุกคนรู้จักและอยากสร้างความสุข ความสนุก ในการอ่านให้กับนักอ่านมากมายค่ะ

Q : ผลงานล่าสุด “You're Heartนางร้ายก็รักเป็น!” มีความเป็นมายังไงคะ

FURENDO-45   :      ได้แรงบันดาลใจมาจากการฟังเพลงส่วนหนึ่งค่ะ ตอนนั้นฟังเพลงเพลินๆ อยู่แล้วในหัวก็เกิดพล็อตขึ้นมาเพราะท่อนหนึ่งของเพลงที่ร้องว่า ‘I hate you,I love you.’ ทำให้เราคิดพล็อตได้ค่ะว่า เฮ้ย...หาคู่ให้พี่ใหญ่ได้แล้วเราอยากให้พระเอกที่ดูนิ่งๆ แต่ไม่รู้ใจตัวเองและคนนี้เธอเป็นผู้หญิงที่รักเขามาก แต่เขากลับเกลียดเธออะไรแบบนี้ค่ะ ส่วนความรักจะเป็นอย่างไรก็ติดตามกันต่อไปนะคะ

Q : เล่าถึงคู่พระเอก นางเอกหน่อยค่ะ ทั้งสองคนเป็นตัวละครแบบไหน

FURENDO-45   :     พี่ใหญ่ซึ่งก็คือพระเอก เป็นผู้ชายที่นิสัยนิ่งๆ หน้านิ่งแทบตลอดเวลา เป็นคนที่ทั้งเรียนเก่งและฉลาดมากๆ แต่เรื่องความรักไม่เคยรู้ใจตัวเองออกแนวซึนๆ แถมมีอคติกับนางเอกตั้งแต่เด็กๆ คงเป็นเพราะคนในครอบครัวก็คือแม่ไม่ชื่นชอบเปรี้ยวเพราะแม่ของเปรี้ยว พยายามยัดความคิดของตัวเองเข้าในให้ลูกชายคนเล็กที่รักมากซึ่งใหญ่ก็เชื่อแบบนั้นมาตลอดพอเขาได้เริ่มเข้าใกล้เปรี้ยวเรื่อยๆ ก็เริ่มมองเห็นอีกมุมที่เป็นตัวตนที่แท้จริงของนางเอก

ส่วนนางเอกของเราก็คือน้องเปรี้ยวนั่นเอง ภายนอกเหมือนผู้หญิงแรงๆ นั่นก็เป็นเพียงแค่ภาพลักษณ์ที่ต้องสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเอง เปรี้ยวแท้จริงแล้วเป็นคนที่ดีมากๆ เธอรักผู้ชายเพียงคนเดียวก็คือพี่ใหญ่เพราะเรื่องราวในวัยเด็กบางอย่างทำให้เธอชอบมาตั้งแต่นั้นและยิ่งชอบเข้าไปเรื่อยๆ แต่พอมาถึงจุดหนึ่งที่เธอเหนื่อยก็ต้องมูฟออนออกมา เพราะทำยังไงเขาก็ไม่รักสักทีเธอเลยเหนื่อย โดนมองว่าเป็นนางร้ายมาทั้งชีวิตแม้กระทั่งคนที่เธอรักเขาก็เอาแต่ทำร้ายจิตใจ แต่คนที่รักเปรี้ยวมากๆ ก็คือแม่นมซึ่งเป็นคนเลี้ยงเปรี้ยวมาค่ะ

Q : เม้าถึงเสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้

FURENDO-45   :      เสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้เหรอค่ะ เฟรนด์คิดว่านิยายเรื่องนี้อาจจะเป็นแนวที่ตอบโจทย์ได้ว่า ‘สิ่งที่เราเห็นแค่ตาเปล่าอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดเสมอไป’ ก็ได้ค่ะ

Q : ตั้งแต่เขียนนิยายมาชอบเรื่องไหนที่สุด!

FURENDO-45   :     ก็คงเป็นเรื่อง ‘เติมเต็มรัก’ ค่ะเพราะเป็นจุดเริ่มต้นที่คนเริ่มประทับใจกันและก็เราด้วยแต่เพราะคิดเสมอว่าผู้ชายแบบพี่เต็มคือแบบอย่างที่เราชอบมากๆ ค่ะ เขาเลยเป็นสิ่งที่เราชอบมาก เพราะคาแรคเตอร์ที่สร้างขึ้นมาได้เพราะเป็นผู้ชายที่เราอยากได้เป็นแฟนมากๆ แต่ขอเขียนเขาไว้ในนิยายก็พอค่ะ (ฮา) 

Q : นิยายแบบไหนที่อยากเขียนให้ได้สักครั้งในชีวิต 

FURENDO-45   :     อยากลองเขียนแนวซึ้งกินใจกับจีนโบราณดูสักครั้งในชีวิตค่ะ คิดว่าเพราะเราก็คงต้องพยายามพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ นะคะ แต่อาจจะเป็นเพราะส่วนตัวเป็นคนอ่านหนังสือได้ทุกแนวละมั้งค่ะก็เลยอยากเขียน

Q : ทำไมถึงเลือกทำหนังสือทำมือ?

FURENDO-45   :     ส่วนใหญ่ก็ทำมือจริงๆ นั่นแหละค่ะแต่มีบางเรื่องออกกับสนพ.เล็กน้อยไม่ค่อยเยอะ โดยส่วนตัวเป็นคนชอบความอิสระค่ะ ไม่ชอบการมาเร่งรีบกับผลงานตัวเองสักเท่าไหร่ 

ตอนเริ่มต้นทำก็ยากพอสมควรค่ะเพราะไม่ค่อยรู้เรื่องขั้นตอนการติดต่อโรงพิมพ์ดูสักเท่าไหร่ แต่ก็แค่ยากไม่ใช่ว่าเราจะทำไม่ได้ เราเรียนรู้ได้ค่อยๆ พัฒนาไป อย่างเช่นปกก็จ้างนักวาดวาดรูปนิดหน่อยหรือไม่ก็ทำปกกราฟิกขึ้นมาเองบ้างนะคะ แต่พอเริ่มพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ ก็จะจ้างนักวาดวาดปกค่ะ เพราะส่วนตัวชอบปกสวยๆ ด้วยเหมือนเป็นการดึงดูดนักอ่านไปในตัว แต่ก่อนเคยลองจัดหน้าเองค่ะเพราะตอนนั้นยังไม่มีงบอะไรมากก็ต้องทำเองทุกอย่างนิดหน่อย จนตอนนี้จ้างดีกว่าค่ะ เวลาว่างไม่ค่อยมี (ฮา)

ถ้าหากใครคิดจะทำมือก็ทำได้ค่ะเริ่มจากอันดับแรก เราต้องเขียนเรื่องนั้นให้จบก่อน ส่งพิสูจน์อักษรแล้วก็พิสูจน์ด้วยตัวเองอีกที ต้องมีปกและมีทุน อย่างเป็นการ PRE-ORDER เราจะไม่นำเงินส่วนนั้นที่นักอ่านจ่ายเรามาใช้ในชีวิตประจำวันก่อนค่ะ 

เราต้องรอให้ยอดครบแล้วก็ค้นหาโรงพิมพ์และติดต่อสอบถามเขา เมื่อคุยงานลงตัวแล้วก็ส่งไฟล์งานจ่ายเงินส่วนที่เหลือตรงนั้นเราก็ต้องแบ่งมาจ่ายเป็นค่าของแพ็คและก็ค่าส่ง หลังจากนั้นเมื่อหักลบหมดแล้วเราก็จะเหลือเป็น ‘กำไร’ ให้เราใช้ค่ะ

Q : นักเขียนที่ดีสำหรับเรา เป็นแบบไหนคะ

FURENDO-45   :      คงเป็นความซื่อสัตย์ค่ะและก็ความยินดีกับการรับคำแนะนำค่ะ เพราะถ้าหากไม่มีความซื่อสัตย์เราก็จะทำมือนิยายไม่ได้ เพราะยังไงก็ต้องใจเขาใจเราอยู่แล้ว เขาเสี่ยงมาซื้อนิยายจากเราเพราะเขาชื่นชอบผลงานจริงๆ เราก็ไม่ควรไปโกงเขา นั่นคือความคิดของเราค่ะ เพราะเขาซื้อเราก็อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขา 

ส่วนคำแนะนำเราไม่เคยโกรธใครไม่ว่าใครจะชอบเราหรือไม่ชอบก็ไม่ต้องไปคิดมากค่ะ คือการที่เขามาคอมเมนต์แนะนำเราจะน้อมรับและนำมาปรับปรุงเสมอ แต่เราก็ยังไม่ใช่นักเขียนที่ดีอะไรมากหรอกค่ะ อยากพัฒนาต่อไปให้ดีกว่านี้

Q : “นิยายที่ดีและสนุก” ในแบบของเราต้องเป็นแบบไหน

FURENDO-45   :      ไม่มีค่ะ นิยายของทุกคนย่อมมีสิ่งที่ดี ความสนุก และความแตกต่างของในตัวนิยายเองอยู่แล้วค่ะ เพราะความรู้สึกของคนเราบางทีก็ไม่เหมือนกันค่ะ นิยายทุกเรื่องดีและก็มีข้อเสียเหมือนกัน ซึ่งของเราเองก็มีค่ะ ดังนั้นคนเขียนไม่ต้องท้อนะคะว่าผลงานไม่ดี แค่เราทำเต็มที่มันก็ดีแล้วค่ะ

Q : หากอยากให้ตัวละครของเรามีมิติ อะไรคือสิ่งที่ไม่ควรมองข้าม

FURENDO-45   :      สิ่งที่ไม่ควรมองข้ามก็คือ ‘ความรู้สึกของตัวละคร’ ค่ะ เพราะเราคิดเสมอว่าพวกเขามีความรู้สึกและตัวตน นิยายถึงจะเป็นเรื่องที่เขียนขึ้นมาจากจินตนาการ พวกเขาก็เหมือนกับคนที่เกิดมาจากจินตนาการของเราค่ะ เขาย่อมมีตัวตนสำหรับเราอยู่แล้ว 

Q : ระหว่าง “ตัวละคร” กับ “พล็อต” เราให้ความสำคัญกับสิ่งไหนมากกว่ากัน

FURENDO-45   :      ให้สำคัญเท่าๆ กันค่ะ พล็อตก็ต้องวางให้ละเอียดที่สุด คาแรคเตอร์ตัวละครก็ต้องละเอียดเหมือนกันค่ะ

สำหรับการเขียนแบบ “ด้นสด” ถ้าถามว่าจะทำให้เขียนนิยายจบได้จริงไหม อันนี้ก็คงแล้วแต่บุคคลด้วยค่ะ แต่สำหรับเราการด้นสดไม่สามารถเขียนจบได้จริงๆ ค่ะ เนื่องจากไม่มีพล็อตแล้วด้นสดบางทีมันเหมือนการวนไปวนมาของนิยาย บางทีก็ออกทะเล บางทีก็ตัน จนสุดท้ายเราก็เขียนไปต่อไม่ได้ค่ะ

แต่ถึงเราจะวางพล็อตแน่น แต่เราก็เคยเขียนออกทะเลอยู่ดีค่ะ สิ่งที่รู้สึกได้ก็คือเนื้อเรื่องจะเริ่มวนค่ะ แล้วไปต่อไม่ได้จริงๆ ก็คือออกทะเล เราจึงแก้ปัญหาด้วยการนั่งอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนแรกพร้อมกับเริ่มเขียนตอนนั้นใหม่ค่ะเพื่อไม่ให้ออกทะเล

Q : “คอมเมนต์” สำคัญกับเรามากแค่ไหน

FURENDO-45   :     สำคัญมากค่ะ เราเป็นคนไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เราคิดเสมอว่าเขาไม่เมนต์เขาไม่ชอบเราเหรอ ผลงานเราไม่สนุกเหรอ ดังนั้นคอมเมนต์จึงเป็นอะไรที่สำคัญสำหรับกำลังใจจริงๆ ค่ะ แค่คนเดียวก็ยังดีเพราะถ้าไม่มีเลยเราก็เศร้านิดหนึ่งฮ่าๆ

Q : สำหรับคนที่เพิ่งเริ่มต้นเขียนนิยาย ควรจะให้ความสำคัญกับอะไรเป็นอย่างแรก

FURENDO-45   :     สิ่งสำคัญอันดับแรกคือ ‘ห้ามดองค่ะ’ ห้ามดองนะคะ เพราะเราก็ชอบดอง55555 หยอกค่ะฮ่าๆ คือสิ่งสำคัญก็คือ ‘ใจเราค่ะ’ หากใจเราไม่ท้อก็จะดีขึ้นเองค่ะ อาจจะมีวันที่ท้อก็แค่พักสักแป๊บแล้วกลับมาอีกรอบนะคะ สู้ค่ะ! ความรู้สึกและความคิดของเราคือสิ่งสำคัญเหมือนกันค่ะ ขออย่างเดียวอย่าพึ่งท้อ อย่าพึ่งยอมแพ้ เราต้องพยายามต่อไปค่ะสักวันจะต้องดีขึ้นแน่นอน

สุดท้ายนี้....

ขอขอบคุณนักอ่านทุกคนที่คอยซัพพอร์ตเรามาโดยตลอดนะคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากมาย ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ถ้าไม่มีพวกคุณในวันนั้นก็ไม่มีเราในทุกวันนี้ค่ะ อยากจะบอกว่ารักทุกคนมากๆ นะคะอยู่กับเราไปนานๆ นะ ติดตามและคอยให้คำแนะนำเราไปเรื่อยๆ นะคะ

****************
 

“เราแค่อยากให้นักอ่านสนุก ไม่อยากให้เขาเหนื่อยที่ต้องมาเจอดราม่าอะไรมาก” อ่านแล้วพี่หญิงก็ไม่แปลกใจเลยค่ะ ว่าทำไมนักอ่านหลายๆ คนถึงหลงรัก “ฟุเรน” เข้าอย่างจัง เธอเต็มไปด้วยพลังบวก และความปราถนาดีที่ต้องการส่งต่อไปยังนักอ่านอย่างจริงใจ แม้เธอจะเคยผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาก่อน แต่เธอก็ไม่จมอยู่กับความทุกข์ เธอมูฟออนออกจากจุดที่แย่ที่สุดในชีวิต แล้วเริ่มก้าวไปข้างหน้า ใช้ “ใจ” ทำในสิ่งที่รัก และในท้ายที่สุดผลลัพธ์ดีๆ ก็เกิดขึ้นกับเธอค่ะ

ฟุเรน เปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเองจากการเป็นผู้ป่วย สู่เส้นทางนักเขียนผู้เป็นที่รักของนักอ่าน และในปัจจุบันเธอก็มีรายได้มากพอที่จะดูแลครอบครัว แม้ตัวเธอจะเป็นเพียงแค่นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งก็ตาม!

สุดท้ายก่อนจากลากันไปพี่หญิงก็ขอฝากถึงชาวเด็กดีที่กำลังท้อกับการเขียนนิยายสักนิด ก็อย่างที่ ฟุเรน ได้บอกับทุกคนไปด้านบนว่าหากเราอยากท้อน่ะ เราสามารถรู้สึกท้อได้ แต่ขออย่างเดียวคืออย่าเพิ่งยอมแพ้ เราต้องพยายามต่อไป สักวันจะต้องดีขึ้นแน่นอน!

พี่หญิง