นักเขียนต้องเขียนทุกวัน VS นักเขียนต้องหยุดพัก คุณจะเลือกข้อไหน

นักเขียนต้องเขียนทุกวัน VS นักเขียนต้องหยุดพัก 
คุณจะเลือกข้อไหน  

การเขียนนิยายเป็นงานหนัก และไม่ว่าคุณจะเป็นนักเขียนประจำหรือเขียนไปด้วยทำงานไปด้วย ก็ต้องมีเวลาพักสมองด้วยนะ ไม่ใช่ว่าเขียนตลอดเวลา มีคำสอนที่บอกว่า ถ้าเป็นไปได้ควรเขียนนิยายให้ได้ทุกวัน แต่ขณะเดียวกัน เราควรจะจัดการเวลาในการเขียนด้วย ไม่ใช่เขียนตลอดเวลา เราต้องหาเวลาพัก และถอยออกมามองดูผลงานของเราด้วยว่าอยู่ตรงจุดไหน  ก็แล้วจะจัดการเวลาอย่างไรดี  

แต่เราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ายิ่งเขียนจะยิ่งทำให้คุณเก่งขึ้น และกลายเป็นนักเขียนที่มีคุณภาพ ขอแค่เพียงอย่ากดดันตัวเองมากจนเกินไป เพราะจริงๆ แล้ว เขียนทุกวันนั้นเป็นไปไม่ได้ เราไม่คิดว่าจะมีใครทำได้ตลอดเวลา การบังคับกดดันตัวเองแบบนั้น อาจทำให้เราผลิตผลงานที่ไม่ดีพอออกมา ประมาณว่าเขียนๆ ให้จบวันนี้ไปก่อน ผลงานจะเป็นอย่างไรช่างมัน  

การจะเป็นนักเขียนที่มีผลงานตลอด คุณต้องจัดตารางเวลาในการเขียนอย่างเหมาะสม และต้องแบ่งเวลาในการค้นหาข้อมูล สร้างพล็อต รีไรท์ หรือแม้แต่การวางแผนทำการตลาดให้หนังสือเล่มนั้นๆ (ถ้าคุณตัดสินใจทำมือ) ถ้าเอาแต่เขียนๆๆ ก็ไม่ต้องแบ่งเวลาให้เรื่องอื่นๆ กันพอดี เราจึงคิดว่าคุณควรแบ่งเวลาอย่างเหมาะสม คืออาจไม่ต้องเขียนทุกวัน แต่ว่าเวลาพักก็เอามาสร้างพล็อต ทำการตลาด สร้างตัวละคร หาข้อมูล หรืออะไรก็ตามที่ทำแล้วสบายใจ  

มาดูกันว่าเพราะอะไรเราจึงไม่ควรเขียนทุกวัน และการหยุดพักให้ประโยชน์อะไรกับการเขียนนิยายบ้าง  

หยุดพักเพื่อกลับมาพร้อมดวงตาที่สดใสและมุมมองที่ดีกว่าเดิม

การเอาแต่เขียนงานแบบลุยๆๆๆ ไปเรื่อยๆ ไม่ใช่เรื่องยาก แต่บางทีเวลาเราเขียนนานๆ เราก็มองข้ามหลายๆ อย่าง มองไม่เห็นข้อผิดพลาดที่อาจจะเผลอสร้างไป เราอาจเขียนได้ไม่สม่ำเสมอ รู้สึกเหนื่อยๆ ล้าๆ ไม่โฟกัส ข้อเขียนไม่คมแบบเดิม ถ้าพูดตรงๆ คือ ถ้าเขียนตลอดเวลาเราอาจจะรู้สึกเบื่อได้ ไม่ว่างานเขียนจะดีหรือคุณจะเก่งแค่ไหน ถ้าเอาแต่เขียนไม่หยุดพักเลย ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องพลาดได้ เราจึงคิดว่าคุณควรหาเวลาพัก ถอยออกมาจากงานที่ทำอยู่ แล้วค่อยกลับไปใหม่ด้วยสมองที่แจ่มใส และมุมมองใหม่ๆ ที่สดใสกว่าเดิม  

หยุดพักเพื่อแก้ไข รีไรท์ อีดิต

สิ่งสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของการเขียนคือ รีไรท์ ถ้าเขียนอย่างเดียวไม่หยุดพัก แล้วปล่อยไหลไปเรื่อยๆ งานอาจจะเละๆ เทะๆ มันต้องมีเวลาที่เราหยุดพักและรีไรท์แก้ไขบ้าง ไม่จำเป็นต้องแก้ให้สมบูรณ์แบบ แต่อาจจะปรับรูปประโยค แก้ไขฉากไม่จำเป็น ตัดทิ้งสิ่งที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องออกไป เหมือนเป็นการลับให้มีดนั้นคมมากขึ้น น่าอ่านมากขึ้น การแก้ไขช่วยได้หลายๆ อย่างเลยแหละ เวลาเขียนฉากใดฉากหนึ่งหรือบทใดบทหนึ่งจบ แนะนำพักก่อน แล้วค่อยกลับมาอ่านใหม่เพื่อรีไรท์สิ่งไม่จำเป็นออกไป

หยุดพักเพื่อมองหาข้อดีข้อเสีย

อย่างที่บอกว่าเวลาเราเขียนนิยายรวดเดียว เราอาจนึกไม่ออกหรอกว่ามีอะไรที่มองข้ามไป การหยุดพัก แล้วมองหาข้อดีข้อเสียในนิยาย น่าจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น เผลอๆ ตอนอ่านเราอาจคิดได้ว่าเฮ้ย ตรงนี้มาได้ไง อ้าว เขียนเลอะเทอะเลย เกินไปแล้ว เอ้าได้เวลาลบ เอาออกก่อน อันไหนดีก็คงไว้ อันไหนไม่ดีก็เอาออกไป

หยุดพักเพราะทุกคนต้องมีเวลาพัก

ขนาดงานประจำ คนเรายังต้องมีลาพักร้อนหรือวันเสาร์อาทิตย์ แล้วนี่อะไรมาเขียนทุกวันน่าจะเหนื่อยแย่ แต่เราคิดว่าคุณต้องกำหนดเวลาพักที่ชัดเจน ไม่ใช่พักนานเกินไป จนไม่มีเวลาเขียน จำไว้ว่า แบ่งเวลาเขียนและเวลาพักให้พอดี จะได้นิยายที่ดีกว่า  

ทีมงานนักเขียนเด็กดี