แจก 5 เทคนิคง่ายๆ ช่วยสร้างโลกในนิยายให้ปังสมจริง

แจก 5 เทคนิคง่ายๆ ช่วยสร้างโลกในนิยายให้ปังสมจริง

การเขียนนิยายมีมากกว่าการเขียนให้ดีและจินตนาการที่ล้ำเลิศ แต่เราต้องสร้างโลกที่แข็งแกร่ง เพื่อสร้างภาพที่สมจริงให้แก่นักอ่านของเรา

การสร้างโลกเป็นสิ่งจำเป็นในนิยาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งแนววิทยาศาสตร์และแฟนตาซี ไม่เช่นนั้นนักอ่านจะไม่รู้สึกสมจริง ลองนึกถึงแฮร์รี่ พอตเตอร์สิ ถ้าโรว์ลิ่งไม่ใส่รายละเอียดยิบย่อยของโลกเวทมนตร์ นักอ่านก็คงไม่อิน 

ไม่ว่าจะแนวไหน การสร้างโลกก็เป็นสิ่งที่นักเขียนไม่ควรมองข้าม และนี่คือ 5 เทคนิคสร้างโลกง่ายๆ ที่อยากให้ทุกคนได้ลอง

01 สร้างสรุปรายละเอียดการสร้างโลก

โลกแฟนตาซีของนักเขียนชื่อดังเป็นที่ชื่นชอบของใครหลายคน เนื่องจากมีรายละเอียดที่ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนอยู่ในโลกนั้นจริงๆ ผู้สร้างภาพยนตร์ทำให้สถานที่ต่างๆ เช่น มอร์ดอร์ของโทลคีน และโรงเรียนฮอกวอตส์ของโรว์ลิ่ง มีชีวิตชาขึ้นด้วยคำอธิบายและจินตนาการของผู้สร้าง

กลุ่มนักอ่านอายุน้อยและอายุมากต่างก็ตกหลุมรักฮอกวอตส์ของโรว์ลิ่ง เพราะพวกเขาจินตนาการถึงสถานที่ที่เธออยู่จนสุดขอบโลก จากห้องอาหารของปราสาทที่มีโต๊ะยาวและจุดเทียนลอย ไปจนถึงด้านนอกปราสาทที่อันตราย เช่น “ป่าต้องห้าม” หรือพืชพรรณและบริเวณที่เป็นอันตรายซึ่งตัวละครกลัว โรว์ลิ่งตั้งชื่อต้นไม้ป่าที่ร่วงโรยว่า “ต้นวิลโลว์จอมหวด”

โลกสมมติที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ มีความเปรียบต่าง รายละเอียด บรรยากาศ ตัวอย่างเช่น ห้องนิรภัยของธนาคารที่มีลักษณะเหมือนห้องใต้ดินของโรว์ลิ่งอย่าง “กริงกอตส์” มีโทนและอารมณ์ที่แตกต่างกันไปสำหรับผู้เข้าใช้บริการแต่ละคน

สร้างบทสรุปรายละเอียดที่เราต้องการ รวมไว้ในโลกนิยายของเรา ไม่ว่าจะเป็นฉากที่มหัศจรรย์อย่างฮอกวอตส์ หรือของจริงอย่างปารีสยุคใหม่ สิ่งนี้จะสโคปฉากของเรา

ลองคิดถึง

02 ให้โลกสมมุติมีความคมชัด

เคล็ดลับการสร้างโลกที่สำคัญคือทำให้โลกของเราน่าเชื่อถือ 

ทุกๆ โลก (รวมถึงโลกของเราด้วย) มีความแตกต่างกันจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง มีหลายเมืองที่คนรวยและคนจนอาศัยอยู่ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เช่น แยกจากกันด้วยทางหลวงเท่านั้น

ลองนึกถึงความแตกต่างที่เราอาจสร้างขึ้นในโลกนิยาย

ความแตกต่างอะไรที่จะอยู่ในเรื่องราวของเรานะ? 

นึกภาพนิยายเกี่ยวกับเด็กสาวที่ต่อสู้กับรัฐบาลเผด็จการ ด้านข้างของทางหลวงที่เธอจากมาจะเป็นตัวกำหนดเครื่องมือที่เธอมี เพื่อต่อต้านในสิ่งที่เธอกำลังต่อต้าน  (เช่น รัฐประหาร/รัฐบาล/เผด็จการ) ฉากจะเป็นตัวกำหนดเรื่องราวเบื้องหลังที่เกิดขึ้น

ความแตกต่างในโลกของโทลคีนทำให้ตัวละครพบกับอุปสรรคเพิ่มมากขึ้น ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้ดินแดนมอร์ดอร์มากขึ้นเท่าไร ยิ่งทำให้คณะเดินทางของโฟรโดและแกนดัล์ฟพบกับความเลวร้ายมากเท่านั้น ส่งผลให้พวกเขาเกิดการทรยศ 

การสร้างโซนให้แตกต่างในโลกนิยายนั้นมีประโยชน์ ใช้ได้กับนิยายทุกๆ แนว เช่น ในนิยายรักโรแมนติก ในวันหยุด...คู่รักได้ค้นพบสถานที่แปลกใหม่ที่ช่วยให้พวกเขาผูกพัน ห่างไกลจากความโกลาหลของเมือง อีกทางหนึ่ง พวกเขาอาจมีวันหยุดที่เหมือนมาจากนรก ชาวบ้านไม่พูดภาษาเดียวกับเขาและทุกอย่างผิดพลาด

ในขณะที่สร้างโลกของเรา ลองคิดดูว่าเราจะสร้างฉากอย่างไรให้สมจริง ทำให้ตัวละครของเราดูกระตือรือร้น มีเป้าหมาย มีทางเลือก และความกลัว

03 ระดมสมองสร้างชื่อโลกและสถานที่ให้น่าเชื่อถือ

ชื่อที่ดีสื่อถึงอารมณ์ของสถานที่ โลกของโทลคีนเต็มไปด้วยชื่อที่สื่อถึงโทนและอารมณ์ของสถานที่ที่บรรยาย “ไชร์ (Shire)”  มีความนุ่มนวลเหมาะกับโลกแห่งทุ่งหญ้าเขียวขจี มีเสียงสะท้อนของ ‘ไอร์แลนด์’ หรือเมืองชนบทของอังกฤษ 

ในทางตรงกันข้าม มอร์ดอร์เป็นเสียงที่ออกจากลำคอ ใช้รากศัพท์ดั้งเดิมจากภาษาเยอรมันหรือนอร์ส เหมาะกับบรรยากาศแบบโกธิกและอึมครึม

นิยายแฟนตาซีของเซอร์ เทอร์รี แพรทเชตต์ เองก็เป็นตัวอย่างที่ดีของชื่อสถานที่ที่น่าสนใจ ตัวอย่างเช่น “Discworld” ชื่อนี้อธิบายลักษณะทางกายภาพของโลกนี้อย่างแท้จริง มันคล้ายกับ ‘โลกแบน’ ที่คนเคยคิดว่าโลกเป็น

เมื่อระดมสมองตั้งชื่อสถานที่ต่างๆ ในโลกของเรา ให้นึกถึง

04 หลีกเลี่ยงการเน้นเฉพาะรายละเอียดขนาดใหญ่

รายละเอียดเป็นองค์ประกอบสำคัญของฉาก บ้านของตัวละครมีลักษณะและกลิ่นอย่างไร? ถนนสายนี้ในตอนเช้าเป็นอย่างไร? แล้วในเวลากลางคืนล่ะ?

สร้างความรู้สึกของพลังทางสังคมและประวัติศาสตร์ที่กว้างขึ้นในเรื่องราวของเรา แต่อย่าละเลยรายละเอียดที่ให้ความรู้สึกทางประสาทสัมผัสทั้ง 5 แก่เรา

อย่าลืมใส่รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับโลกของเราและวิถีของโลกที่เกี่ยวข้องกับเรื่องราว 

ลองนึกถึงตัวละครในสถานที่ต่างๆ ในเนื้อเรื่อง ทั้งเสื้อผ้าที่สวมใส่หรืออาหารการกิน รูปแบบการพูด คำแสลง หรือขนบธรรมเนียมทางวัฒนธรรม สิ่งเหล่านี้แตกต่างกันอย่างไร

05 ใช้ประสาทสัมผัสทั้ง 5 ในการนำเสนอโลกผ่านสายตาของตัวละคร

วิธีหนึ่งในการทำให้โลกสมมติของเรามีชีวิตขึ้นมา คือการใช้คำอธิบายความรู้สึก เพียงแค่อธิบายสิ่งที่ตัวละครเห็นในการ ก็สามารถทำให้ฉากนั้นๆ กลายเป็นจริงได้

ยกตัวอย่างเช่น เอจิ มิยาเกะ ตัวเอกจาก Number9dream นิยายของเดวิด มิตเชลล์ ตัวละครนี้เป็นเด็กชายที่เดินทางมาโตเกียวเพื่อตามหาพ่อของเขา ที่นี่ ตัวเอกของมิตเชลอธิบายมุมมองร้านกาแฟและภูมิทัศน์ของเมืองโตเกียวที่กว้างขึ้น

คำอธิบายนี้แสดงให้เราเห็นถึงการกำหนดคุณลักษณะของเมืองอย่างมีประสิทธิภาพ นั่นคือ ความใกล้ชิด ความหวาดกลัว และความสูง ความรู้สึกหลากหลายนี้มีความสำคัญต่อการสร้างโลกของมิตเชลล์ด้วย 

หลังจากนั้นเราจะเห็นตัวเอกของเขาค้นพบกับโลกต่างๆ ในเมือง ตั้งแต่โลกแห่งความรักและพ่อที่หายตัวไปจาก “เหนือพื้นดิน” ไปจนถึงโลกใต้พิภพที่อันตรายของโตเกียว ซึ่งเออิจิถูกดึงดูดเข้าสู่ภารกิจของเขาในที่สุด

ต่อมามิตเชลล์ใช้ประสาทสัมผัสอื่น เช่น เสียง กลิ่น เพื่อทำให้โลกของเขาลึกซึ้งขึ้น ตัวอย่างเช่น ที่นี่ เขาอธิบายฉากเดียวกันหลังจากพายุไต้ฝุ่น

ขณะที่มิตเชลล์ดำเนินเรื่องราวไปเรื่อยๆ เขาได้วาดภาพโลกของตัวละครของเขาอย่างชัดเจน โดยอธิบายอารมณ์ บรรยากาศ และสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงไป

…………..

การสร้างโลกสามารถทำได้ง่ายหรือซับซ้อนตามที่นักเขียนเลือก โปรดจำไว้ว่า แม้เราจะกำลังพัฒนาโลกของเราตั้งแต่เริ่มต้น แต่ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยทุกองค์ประกอบในโลกต่อนักอ่าน เป็นสิ่งสำคัญที่เราจะไม่ยัดเยียดข้อมูลให้นักอ่านมากเกินไปในคราวเดียว

องค์ประกอบของโลกควรจะค่อยๆ เผยออกอย่างช้าๆ ผ่านรายละเอียดที่ถักทอในเนื้อเรื่อง และถ่ายทอดออกมาอย่างสนุกสนาน แทนที่จะทิ้งทั้งหมดในครั้งเดียวราวกับนิทรรศการ

โลกสมมติในจินตนาการของเราจะเติบโตและพัฒนาอย่างเป็นธรรมชาติในขณะที่เราเขียน เมื่อทำอย่างถูกต้อง การสร้างโลกอาจเป็นวิธียอดเยี่ยมในการยกระดับเรื่องราวของเรา มาสร้างโลกให้สมบูรณ์แบบกันเถอะค่ะ

พี่น้ำผึ้ง :)