รีวิวนิยายประจำสัปดาห์ สามี…เสมือนฝัน : 3 ความเปลี่ยนแปลงสำคัญของชีวิต 'หลิวเมิ่ง' เมื่อเข้าสู่วัยปักปิ่น

 

รีวิวนิยายประจำสัปดาห์ 
สามี…เสมือนฝัน  

 

สวัสดีค่ะทุกคน มาเจอกับพี่บีมกันอีกแล้วนะคะ สำหรับนิยายคุณภาพที่เราได้เลือกหยิบมารีวิวประจำสัปดาห์นี้ก็คือนิยายเรื่อง สามี...เสมือนฝัน 未婚先孕 (บิดาบุตรข้า...คือวาณิชร่ำรวยผู้นั้นหรือ?!)  ของคุณ 精达 (จิงต๋า) นั่นเองค่ะ 

       โดยนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักจีนโบราณ ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของ หลิวเมิ่ง บุตรสาวของแม่ทัพใหญ่ ที่เกิดจากอนุภรรยา แต่กลับต้องมีชีวิตอย่างสาวใช้ เพราะผู้เป็นพ่อไม่เคยยอมรับว่าเธอเป็นลูก เมื่อสถานะทางการเงินของจวนเริ่มมีปัญหา ทำให้เธอได้กลับคืนสู่ฐานะคุณหนูบุตรีของแม่ทัพอีกครั้ง และได้ถูกหมายหมั้นให้แต่งงานเพื่อช่วยบรรเทาสถานการณ์ของครอบครัว 

        ในคืนหนึ่งเธอกลับฝันประหลาดว่าได้มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายแปลกหน้า แต่สามเดือนต่อมาก็เกิดตั้งครรภ์ขึ้นซะงั้น งานนี้นอกจากจะไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไง และใครเป็นพ่อของเด็ก ยังเป็นการกระทำที่สร้างความอับอายให้ตระกูลอย่างที่สุด เธอจึงถูกขายให้กับพ่อค้าวาณิชพิการแทนการส่งตัวไปเป็นภรรยาเว่ยอ๋องผู้สูงศักดิ์  โถ่ชีวิต! อะไรมันจะน่าสงสารขนาดนั้นเนี่ยหลิวเมิ่ง...

แค่ฟังเกริ่นนำคร่าวๆ ก็เรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่มีพล็อตน่าสนใจและน่าติดตามมากๆ เลยใช่มั้ยล่ะคะ ชีวิตนางเอกจะรันทดไปไหน เป็นคุณหนูอยู่ดีๆ ก็กลายไปเป็นสาวใช้ พอได้กลับคืนฐานะก็ดันท้องลมขึ้นมาอีก จนต้องถูกขายให้ไปเป็นภรรยาของชายพิการ พี่บีมล่ะอยากจะเดินเข้าไปกอดปลอบนางเอกของเราจริงๆเลยค่ะ (T-T)

...

คำโปรย

หลิวเมิ่ง เป็นเพียงบุตรีอนุภรรยาที่ต้องมีชีวิตอย่างสาวใช้

 ในราตรีหนึ่งเกิดฝันประหลาดวาบหวาม 

สามเดือนต่อมากลับตั้งครรภ์

 บิดายิ่งชิงชังอับอาย รีบขายนางให้วาณิชขาพิการผู้หนึ่ง

สามี...เสมือนฝัน 未婚先孕 
(บิดาบุตรข้า...คือวาณิชร่ำรวยผู้นั้นหรือ?!)

หมวด : ฟรีสไตล์ > อดีต ปัจจุบัน อนาคต

จำนวน : 76 ตอน (จบแล้ว)

 

       จากสาวใช้กลายมาเป็นคุณหนู แน่นอนว่า หลิวเมิ่ง ต้องได้รับการอบรมมารยาทและศิลปศาสตร์ที่สตรีพึงมีใหม่ทั้งหมด เพื่อเตรียมตัวเป็นภรรยาของเว่ยอ๋องในอนาคต รวมถึงการแต่งกาย เสื้อผ้า หน้าผม เครื่องประดับที่ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามฐานะด้วย  บอกเลยว่าตอนที่เธอแปลงโฉมกลับมาเป็นคุณหนูตระกูลหลิวเนี่ย  ทำเอาหลายคนถึงกับต้องตะลึงเลยทีเดียวค่ะ จากสาวใช้ที่ใส่เสื้อผ้าซอมซ่อ ไม่มีสง่าราศี  เปลี่ยนมาสวมใส่อาภรณ์และเครื่องประดับงดงาม  จนทำให้คุณชายตระกูลหลิวถึงกับต้องหึงหวง เเละเสียดายเธอเป็นอย่างมากเลยทีเดียว แหม...ก็คนมันสวยนี่เนอะ ><

และในบรรดาเครื่องแต่งกายของคุณหนูหลิวเมิ่ง ก็มีเครื่องประดับชิ้นนึงค่ะ ที่พี่บีมมองว่าน่าสนใจมากๆ เลยหยิบมาพูดถึง ไปพร้อมๆ กับการรีวิวนิยายในวันนี้ นั่นคือก็ “ปิ่น” นั่นเองค่ะ โดยพี่บีมจะพาทุกคนไปรู้จักกับเครื่องประดับชิ้นเล็กๆ ที่แสนจะมีความหมายสำหรับนางเอกของเราให้มากขึ้น ผ่าน 3 ความเปลี่ยนแปลงในชีวิตของหลิวเมิ่ง หลังจากปักปิ่น จะมีอะไรที่เปลี่ยนไปบ้างนั้น เรามาติดตามไปพร้อมๆกันได้เลยค่าาา

 

เปลี่ยนจากสาวใช้ต่ำต้อยกลายเป็นคุณหนูสูงศักดิ์!

“...กระทั่งถึงยามเย็น แน่ใจว่าท่านพ่อกลับมาถึงจวนได้สักพักใหญ่ ก็บรรจงแต่งกายให้เรียบร้อย ส่วนทรงผมเพียงเกล้าอย่างง่าย เลือกปักปิ่นเขาวัวที่ส่วนหัวถูกแกะสลักเป็นลวดลายกิ่งไม้ มันคือปิ่นที่ได้รับมอบจากบิดา…เมื่อครั้งอายุครบ 15…”

     ทุกคนทราบมั้ยคะว่า ปิ่น ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องประดับสำหรับความสวยงามเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นสิ่งที่บ่งบอกฐานะให้กับผู้ที่สวมใส่ด้วย  ยิ่งปิ่นที่ปักมีค่ามากเท่าไหร่ มันก็แสดงว่าหญิงสาวผู้ปักนั้นมีสถานะสูงมากๆ ด้วยค่ะ

อย่าง    ในเนื้อเรื่องตอนแรก  หลิวเมิ่ง นางเอกของเราเป็นบุตรีที่เกิดจากอนุภรรยา แต่หลังจากมารดาตาายไป เธอกลับต้องใช้ชีวิตอยู่ไม่ต่างไปจากชาวใช้ ปิ่นประดับผมที่เธอมีเป็นเพียงแค่ของธรรมดาทั่วไป ต่างจากพี่น้องคนอื่น เห็นได้ชัดๆ เลยก็จากข้อความที่ยกตัวอย่างมาข้างต้นนี่ล่ะ ในฉากหลิวเมิ่งกำลังรีบแต่งตัวเพื่อรอต้อนรับแม่ทัพหลิวผู้เป็นบิดากลับจวน ปิ่นที่เธอใช้เป็นเพียงปิ่นที่ทำมาจากเขาวัว ซึ่งเป็นปิ่นที่ชาวบ้านนิยมใช้เท่านั้น เพราะในตอนนั้นเธอยังคงมีฐานะเป็นสาวใช้ธรรมดา และเมื่อเธอได้กลับคืนสู่ฐานะคุณหนูของจวน ก็จะได้ปิ่นอันใหม่ที่เหมาะสมกับฐานะที่สูงขึ้นนั่นเอง

 

เปลี่ยนจากเด็กน้อยเป็นสาวงาม

“ท่านแม่….เครื่องประดับก็หาได้ราคาสูงมาก อย่าทำถึงเพียงนั้นเลยนะเจ้าคะ” คุณหนูผู้นั่งฟังเงียบงันมาตั้งแต่แรกตัดสินใจกล่าว โดยไม่ทราบเลยว่าการเงินของจวนกำลังมีปัญหา “...อีกอย่างใกล้ถึงพิธีปักปิ่นของข้าแล้ว เรื่องน่ายินดีจะเกิดขึ้นกับข้าทั้งที ข้าไม่อยากเป็นต้นเหตุทำให้ใครต้องเจอกับเรื่องร้าย..”

        หลิวเมิ่ง  ได้รับปิ่นปักผมเขาวัวจากบิดา ตอนอายุครบ 15 ปี ถึงแม้จะทราบภายหลังว่าผู้ที่ให้ปิ่นปักผมนาง แท้จริงแล้วคือป้าผู้ที่เลี้ยงดูนางมาตั้งแต่เด็กๆ แต่การที่เธอได้รับปิ่นในช่วงเวลาดังกล่าวนั้น มันก็แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการปักปิ่น อันถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติมาตั้งแต่จีนโบราณที่กำหนดไว้ว่า เมื่อเด็กสาวคนใดที่ผ่านพืธีปิ่กปิ่นแล้วจะถือว่าเธอคนนั้นได้สิ้นสุดช่วงวัยเด็กและก้าวสู่วัยผู้ใหญ่ เช่นเดียวกับนางเอกในนิยายนั่นเองค่ะ

ทำให้ ‘ปิ่น’ ได้กลายเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ที่ทำหน้าที่แบ่งเขตแดนของความเป็นเด็ก และความเป็นผู้ใหญ่ ออกจากกันอย่างชัดเจน

 

เปลี่ยนจากสาวโสดเป็นภรรยาสาว!

“...นางปลดเครื่องประดับศีรษะทุกชิ้นวางไว้บนโต๊ะ กระทั่งปิ่นอันน้อยที่ข้างในมีเข็มเล่มเล็กถูกซุกซ่อน ขณะนั่งรับประทานอาหาร ลอบมองบุรุษท่าทางเมามายอ่อนล้าบนเตียง ประเมินว่าราตรีนี้คงไม่มีการร่วมหอก็ทั้งโล่งใจ…ทั้งเสียดายที่พลาดโอกาสเจรจากันให้รู้ความ…”

         ภายหลังจากการเข้ารับพิธีปักปิ่นแล้ว นอกเหนือจากการบ่งบอกว่าวัยเด็กได้สิ้นสุดลง การปักปิ่นยังเป็นการบอกคนอื่นหรือบรรดาหนุ่มๆเป็นนัยๆ ด้วยว่า หญิงสาวคนนี้มีความพร้อมที่จะแต่งงานออกเรือนแล้ว  เหมือนกันนางเอกของเรื่องนี้ที่ผ่านพิธีปักปิ่นเรียบร้อยทำให้สามารถเข้าพิธีแต่งงานได้ จนทำให้นางถูกบิดาใช้เป็นเครื่องมือ มอบให้แต่งงานกับผู้ที่มีอำนาจ แต่น่าเสียดายที่ผ่านการของบิดายังไม่ทันเป็นจริง  เหตุการณ์แปลกประหลาดก็เกิดขึ้น ทำให้  หลิวเมิ่ง ตั้งท้องทั้งๆ ที่ยังไม่แต่งงาน  บิดาจึงเปลี่ยนแผนจับนางขายให้กับวาณิชพิการ!

 

ซึ่งจากตัวอย่างที่ยกมาด้านบน เราก็จะเห็นได้เลยว่าปิ่นจะเป็นเครื่องประดับสำคัญมากสำหรับสาวๆ เลยจริงๆ โดยเฉพาะในพิธีแต่งงาน  พวกเธอจะมีการประทับปิ่นที่อลังการเป็นพิเศษ เพื่อเป็นการแสดงให้เจ้าบ่าวเห็นว่า เจ้าสาวพร้อมที่จะแต่งงานและทำหน้าที่เป็นภรรยาแล้วนั่นเอง แถมหลังจากแต่งงานแล้วการเกล้าผมแล้วปักปิ่นยังเป็นการประกาศบอกคนอื่นว่าตนเป็น หญิงสาวที่แต่งงานแล้ว ห้ามจีบอีกด้วยค่ะ 

 

 

     เป็นยังไงกันบ้างคะทุกคน ไม่น่าเชื่อเลยใช่มั้ยคะ ว่าเครื่องประดับชิ้นเล็กๆ อย่างปิ่นปักผมเนี่ย นอกจากจะให้คนปักสวยปังแล้ว ยังสามารถบอกอะไรได้อีกเยอะแยะมากๆ ไม่ว่าจะเป็นการบอกช่วงวัย ฐานะทางสังคม ความพร้อมในการมีครอบครัว แล้วยังเป็นอีกหนึ่งในของแทนใจสุดโรแมนติกอีกด้วย (WOW)       แต่ถึงแม้เครื่องประดับหรือสิ่งของนอกกายจะเป็นสิ่งที่ใช้บ่งบอกถึงฐานะได่้ พี่บีมว่านะก็ไม่มีเครื่องประดับชิ้นไหนที่สามารถบ่งบอก หรือกำหนดคุณค่าในตัวใครได้ 

สิ่งที่มีค่าที่สุด คือการที่เราต้องมองเห็นคุณค่าในตัวเอง ที่ย่อมมีค่ามากกว่าสิ่งของสวยงามที่ใช้ เพราะถึงภายนอกเราจะถูกประดับด้วยสิ่งของมีค่ามากแค่ไหน แต่สิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดนั่นก็คือตัวตนของเรา เหมือนกับ “หลิวเมิ่ง” นางเอกในนิยายประจำสัปดาห์เรื่อง สามี...เสมือนฝัน 未婚先孕 (บิดาบุตรข้า...คือวาณิชร่ำรวยผู้นั้นหรือ?!)  ที่พี่บีมได้หยิบมารีวิวในวันนี้ ถึงแม้เธอจะเป็นลูกที่เกิดจากอนุภรรยา แต่เธอก็ยังเคารพและเห็นคุณค่าในตัวเอง สำหรับใครที่อยากรู้จักเธอให้มากกว่านี้ และเป็นคอนิยายรักจีนโบราณ พี่บีมต้องขอบอกเลยว่า ต้องไม่พลาดนิยายเรื่องนี้ด้วยประการทั้งปวงเลยค่ะ…อ่ะ ยังไง ขายขนาดนี้ก็ต้องจิ้มไปอ่านแล้วมั้ยน้าาา  บอกเลยว่าไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ  ^_^

คลิกเพื่ออ่านนิยาย

พี่บีม

 

พี่บีม
พี่บีม - Columnist สิ่งมีชีวิตที่ชอบรีวิวทุกอย่างบนโลกใบนี้

แสดงความคิดเห็น

ถูกเลือกโดยทีมงาน

ยอดถูกใจสูงสุด

0 ความคิดเห็น