ปลายกุมภา

ปลายกุมภา

ค่ำคืนแสนหวาน ณ “ปลายกุมภา” ไม่ได้ฝังเพียงรอยรักและความทรงจำ ทว่ายังฝากเลือดเนื้อเชื้อไขไว้ในกาย แต่แล้ว ‘ความเข้าใจผิด’ กลับทำให้ทั้งคู่ต้องไกลห่าง ทั้งที่ในหัวใจยังพร่ำคำ ‘รัก’ ไม่จืดจาง

มุกมันตราน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว มือยังคงลูบหน้าท้องไปมาคล้ายอยากจะส่งผ่านความรักทั้งมวลไปสู่ก้อนเนื้อที่อยู่ในครรภ์ ดูเหมือนว่าวันนี้ทุกอย่างจะประดังประเดมาหาเธอจนแทบตั้งรับไม่ทัน แต่สุดท้ายหญิงสาวก็ปาดน้ำตาทิ้ง สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดกับลูกอีกครั้ง

“เราอยู่กันสองคนก็ได้เนอะ มีแม่อยู่ทั้งคน ไม่ต้องกลัวอะไรนะคะ” แม้น้ำเสียงจะเจือสะอื้น แต่เธอก็เอ่ยออกมาอย่างหนักแน่น เมื่อรู้ว่าเส้นทางชีวิตนับจากนี้อาจจะอ้างว้างไปบ้าง เพราะไม่มีทางได้อยู่เคียงคู่กับ ‘พ่อของลูก’ แต่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไป ยังมีเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากความรักอยู่ด้วย จึงตั้งใจว่าจะทำหน้าที่ ‘แม่’ อย่างดีที่สุด แม้ว่าจะต้องกลายเป็น ‘แม่เลี้ยงเดี่ยว’ โดยไม่ทันตั้งตัวก็ตาม