"หมอม้ง" หมอชาวเขาคนแรกของไทย จบคณะแพทย์ด้วยวัย 40 ปี

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี “หมอ” ก็ยังเป็นอาชีพที่เด็กรุ่นใหม่จำนวนมากใฝ่ฝันอยากจะเป็น ไม่ใช่แค่เป็นอาชีพที่มั่นคง มีเกียรติ แต่เพราะเป็นอาชีพที่ได้ช่วยเหลือคนอย่างไม่หวังผลตอบแทน ซึ่งอุดมการณ์อย่างหลังนี้พิสูจน์ให้เห็นได้ชัดเจนจาก นายแพทย์กันตพงศ์ เล่าลือพงศ์ศิริ คุณหมอเชื้อสายชาวไทยภูเขาเผ่าม้ง ที่มีความฝันอยากเป็นแพทย์ แต่เริ่มนับหนึ่งก้าวเข้ามาเป็นนักศึกษาแพทย์เมื่ออายุ 34 ปี จบแพทย์ด้วยวัย 40 ปี... แม้จะเริ่มต้นความฝันช้ากว่าคนอื่น แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความมุ่งมั่นในวิชาชีพแพทย์ของนายแพทย์กันตพงศ์ เล่าลือพงศ์ศิริ ลดลงแม้แต่นิดเดียว เพราะเขาได้กลับมารักษาผู้คนในพื้นที่อย่างที่ตั้งใจไว้โดยไม่คิดย้ายไปที่ใด พร้อมให้การรักษาคนหลากหลายชาติพันธุ์อย่างเท่าเทียม

วันนี้ พี่มิ้นท์ มีโอกาสได้พูดคุยกับ นายแพทย์กันตพงศ์ เล่าลือพงศ์ศิริ เกี่ยวกับแนวคิดการทำงานของวิชาชีพแพทย์ รวมทั้งพูดคุยถึงเส้นทางกว่าจะมาเป็นแพทย์ได้อย่างปัจจุบัน พี่มิ้นท์บอกได้คำเดียวว่าได้ข้อคิดดีๆ และได้แรงบันดาลใจกลับไปเป็นกระบุง ใครอยากเป็นแพทย์ห้ามพลาดเด็ดขาดจ้า

• Q : พอได้เข้ามาเรียนแล้ว คุณหมอต้องปรับตัวเพิ่มไหมคะ
• A : หมอเริ่มเป็นนักศึกษาแพทย์ปี 1 ตอนอายุ 34 ปี แต่การเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้ทำให้มีปัญหาเรื่องการเรียนเลยครับ แต่ทำให้เรารู้สึกนิ่งมากขึ้น ส่วนปัญหาเรื่องความฉับไวของสมองก็ยังเหมือนเดิม เพราะสมองถ้าได้ใช้ก็ไม่มีทางเสื่อม หมอคิดว่าการศึกษาไม่มีคำว่าแก่เกินไป และหมอก็ภูมิใจที่ได้เป็นนักศึกษาแพทย์คนแรกของชาวเขาเผ่าม้ง เพราะอาชีพแพทย์เป็นอาชีพที่ต้องเสียสละเพื่อคนอื่น จะเข้ามาทำงานตรงนี้ต้องมีความตั้งใจจริงครับ

• Q : ขอกลับมาที่เรื่องการทำงานนะคะ พอได้มาเป็นแพทย์แล้ว งานหนักกว่าที่คิดไหมคะ
• A : ก็ประมาณนึงครับ เพราะโรงพยาบาลสะเมิง ที่นี่จะมีแพทย์ประจำทั้งหมด 4 ท่านรวมท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลด้วย ซึ่งท่านผู้อำนวยการจะช่วยในเรื่องของการรักษาด้วย บางเวลาที่ท่านไม่อยู่อาจเพราะติดธุระทางราชการหรืองานบริหาร ที่นี่จะเหลือแพทย์ 3 ท่านรักษาคนไข้ ซึ่งใน 1 วันจะมีคนไข้เฉลี่ยประมาณ 80-130 คน แต่ถ้าเป็นช่วงหน้าฝนหรือหน้าหนาว ที่เป็นฤดูกาลของโรคระบาดในเด็กและผู้ใหญ่ คนไข้จะเยอะมากขึ้นตามลำดับ ซึ่งก็ต้องช่วยรักษากันไป ก็อาจจะหนักบ้าง มีทั้งสนุก เหนื่อย และทุกข์ไปกับงาน แต่ก็ได้สัมผัสกับความสุขใจในวิชาชีพที่ได้เลือกตั้งแต่แรกครับ

จริงๆ คิดว่าเรียนจบมาแล้ว เราก็เป็นแค่หมอที่คอยให้การรักษาคนไข้ แต่มันมีอะไรมากกว่านั้นครับคือ เราสามารถแสดงให้เห็นการลดช่องว่างระหว่างคนเมืองกับคนดอยได้ ด้วยการกระตุ้นให้เห็นความสำคัญของการส่งเสริมการศึกษาให้แก่ชาวเขา หมอรู้สึกว่าตัวเองสามารถเป็นแบบอย่างให้แก่คนอื่นได้ เช่น ในอำเภอใหญ่ๆ บางแห่งมีชาวเขาอยู่เยอะ หมออยากเข้าไปให้ความรู้จากประสบการณ์ตรงว่า การที่ส่งลูกหลานไปเรียนแพทย์ พยาบาลหรืออาชีพต่างๆ ที่มีความสำคัญต่อพื้นที่นั้นๆ แล้วเวลาที่เรียนจบและกลับมายังบ้านเกิดจะสร้างความรู้สึกดีๆ ให้แก่สังคมรอบข้างยังไง หากมีการทำแบบนี้เกิดขึ้นจริง จะเกิดการเรียนรู้และส่งต่อ นี่คือการสร้างโมเดลที่ดีของชาวเขาเผ่าต่างๆ ในอนาคต

• Q : ในความคิดของคุณหมอ คิดว่าหมอที่ดีควรเป็นอย่างไรคะ
• A : หมอขอแบ่งเป็นสองส่วนใหญ่ๆ แล้วกันนะครับ อย่างแรกคือ ความรู้ทางด้านการแพทย์ และอย่างที่สองคือ จิตใจของคนที่อยากจะช่วยเหลือคนจริงๆ คนที่จะเป็นแพทย์ต้องมีความรู้จริงและถูกต้อง เพราะถ้ารู้ผิดๆ หรือรู้ไม่จริง โอกาสที่คุณจะทำอันตรายให้ผู้ป่วยก็จะสูงมาก นอกจากนี้การจะเป็นหมอ ไม่ใช่ว่าจบมาแล้วก็ได้เป็นหมอแค่นั้น แต่เรายังต้องพัฒนาตัวเองตลอดเวลา เพราะโรคใหม่ๆ ยาใหม่ๆ หรือวิธีการรักษาใหม่ๆ เกิดขึ้นเสมอ ดังนั้น ต้องพัฒนาตัวเองอย่างไม่หยุดยั้งจนกว่าจะได้เป็นแพทย์
• 
          ส่วนข้อที่สองนั้นพ่วงมาจากข้อแรก ถ้าเป็นคนที่รู้ ฉลาด แต่ไม่ใช้ความรู้ไปบริการคนด้วยใจจริงๆ แต่กลับเอาไปหาผลประโยชน์ส่วนตัว กอบโกยหรือเอาเปรียบคนอื่น ก็อย่าเป็นแพทย์เลยดีกว่า คนเป็นแพทย์ต้องเป็นคนดีและเก่ง ไม่ใช่เก่งแต่เป็นคนดี จิตใจของการเป็นแพทย์ถือเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นจะเป็นแพทย์ที่ดีต้องมีสองอย่างนี้ควบคู่กันเสมอ