สวัสดีจ้าชาว Dek-D.com ไม่รู้ว่าเกิดเหตุพระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกอันใดที่ทำให้ข่าวสารในช่วงนี้เต็มไปด้วยความดราม่า อันเกิดจากพฤติกรรมที่ไม่น่ารักของเหล่าคนดังที่สังคมเคยยกย่องว่าเป็นแบบอย่างที่ดีของชาวไทย และที่น่าเสียใจยิ่งกว่านั้นก็คือบรรดาพวกเขาจำนวนไม่น้อย เคยได้รับรางวัลเชิดชูเกียรติในการเป็น "บุคคลตัวอย่าง" ซึ่งมีหลายเวทีในบ้านเรา จนทำให้วันนี้เราต้องกลับมาย้อนมองว่า... คุณสมบัติของการเป็นตัวอย่างที่ดีนั้นคืออะไรกันแน่?
และเพื่อเป็นการตอบข้อสงสัยนี้ พี่ส้มเลยไปสืบค้นข้อมูลของในการพิจารณาคัดเลือกบุคคลตัวอย่างจากหลากหลายโครงการดู แล้วก็พบว่าอันที่จริงแล้วคุณสมบัติของบุคคลตัวอย่างที่ดีนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ทำยากและมากมายเกินความสามารถของมนุษย์จะทำได้ ซึ่งโดยหลักๆ แล้วประกอบด้วย 4 ข้อนี้...
1. มีคุณธรรมจริยธรรม
เริ่มกันที่ความมีสำนึกดีต่อตนเองและสังคมด้วยการเป็นผู้มีคุณธรรมจริยธรรมมาโดยตลอด ซึ่งสามารถสะท้อนให้เห็นได้จากความประพฤติที่เป็นประโยชน์และถูกต้องตามจารีตประเพณีอันดีงามนั่นเองค่ะ โดยสิ่งที่บุคคลตัวอย่างได้กระทำลงไปนั้น จะต้องไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้อื่นและก่อความวุ่นวายให้กับสังคม ซึ่งก็เป็นสิ่งที่เราทุกคนได้รับการพร่ำสอนมาเสมอตั้งแต่เล็กจนโต
2. มีผลงานที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมส่วนรวม
แน่นอนว่าใครที่ได้รับการยกย่องเป็นตัวอย่างที่ดีของสังคม บุคคลผู้นั้นจะต้องมีผลงานที่แสดงให้เห็นถึงความดีที่โดดเด่นและเป็นประโยชน์ต่อคนหมู่มาก ที่ไม่ได้ทำไปเพื่อหวังการตอบแทนใดๆ ทั้งสิ่งของมีค่าหรือการสรรเสริญเชิดชู หากแต่บุคคลผู้นั้นมีเจตนาที่จะช่วยเหลือหรือพัฒนาส่วนรวมอย่างจริงจัง มีจิตสาธารณะและความเสียสละ หรือเรียกได้ว่ายอมเหนื่อยเพื่อให้สังคมนี้น่าอยู่ขึ้นนั่นแหละจ้า
3. มีความสามารถในจัดการหน้าที่การงานของตนจนประสบผลสำเร็จ
ในขณะที่เราทำดีเพื่อตนเอง ครอบครัว และสังคมนั้น ก็จะต้องไม่ลืมที่จะรับผิดชอบในหน้าที่การงานของตนเองด้วยเช่นกันค่ะ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เรามักมองเห็นบุคคลตัวอย่างหลายคนย่อมเหนื่อยกว่าคนทั่วไป ซึ่งหมายความว่าเขาจะต้องไม่ทิ้งงานหลักไปพัฒนาสังคมเพียงอย่างเดียว และบุคคลที่น่ายกย่องนั้น ก็คือคนที่สามารถจัดการหน้าที่ของตนเองจนประสบความสำเร็จในอาชีพได้ และสามารถทำกิจกรรมที่สร้างสรรค์ประโยชน์ให้กับสังคมได้ด้วย ฟังดูแล้วต้องสตรองกว่าคนทั่วไปอยู่เหมือนกันนะ
4. มีพฤติกรรมที่เหมาะสมดีงามตามวัฒนธรรมไทย
วัฒนธรรมไทยก่อตัวขึ้นมาจากชีวิตแบบถ้อยทีถ้อยอาศัยซึ่งกันและกัน มีการเคารพผู้มีพระคุณและผู้อาวุโสที่ปฏิบัติสืบทอดกันมาจนถือเป็นความดีงาม ซึ่งสอดคล้องกับการมีกิริยาที่นอบน้อม และการประนีประนอมให้อภัย ด้วยเหตุนี้บุคคลตัวอย่างที่ดีจึงมักติดภาพพจน์ของการวางตัวที่เหมาะสม และดำเนินชีวิตตามวิถี "คนไทยรักสงบ" และในประวัติมักไม่มีเรื่องเสื่อมเสียอื้อฉาว โดยพฤติกรรมดังกล่าวนี้จะต้องมาจากอุปนิสัยของบุคคลผู้นั้นโดยแท้จริงค่ะ
ถ้าดูจากหลักที่พี่ส้มอธิบายไปแล้วก็พอสรุปได้ว่า หากเราจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับใครก็ต้องประพฤติตนเป็นคนดีเสียก่อน และ หลักการเป็นบุคคลตัวอย่างที่ดีนั้น ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนพึงปฏิบัติกันอยู่แล้ว เพียงแต่ต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจมากกว่าคนทั่วไปอยู่บ้าง แต่สิ่งที่ยากกว่าก็คือการรักษาความดี ด้วยการควบคุมสติและอารมณ์เพื่อไม่ให้ทำสิ่งที่ไม่เหมาะสมลงไป และสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ก็คือการรู้จักรับผิดชอบและให้อภัยในความผิดพลาดของตนเองและผู้อื่นนั่นเองค่ะ ดราม่าเยอะแล้วก็อย่าได้ผูกใจเจ็บกันเลยเดี๋ยวจะเครียดเอานะจ๊ะ
0 ความคิดเห็น