ไม่สตรองจริงอยู่ไม่ได้! ตีแผ่ 9 งานสูบพลัง ตั้งแต่เป็นเฟรชชี่จนจบมหา'ลัย

     

       

บททดสอบแรกที่เด็กมหา'ลัยทุกคนต้องเจอ ก็คือการลงทะเบียนเรียนที่ต้องใช้ทั้งความแข็งแกร่งดั่งหินผาและความว่องไวปานสายฟ้า เพราะว่าทุกเทอมน้องๆ จะต้องอดทนกับระบบลงทะเบียนสุดเปราะบาง ที่สามารถล่มและค้างได้ทุกวินาที โดยที่จะปล่อยให้คิวว่างๆ แล้วค่อยลงก็ไม่ได้ เพราะคลาสเรียนที่เราหมายปองไว้อาจเต็มได้ภายในไม่กี่นาที เหนื่อยใจนะนี่อยากให้รู้!

    

    

กิจกรรมต้อนรับน้องใหม่เป็นโอกาสที่ช่วยให้น้องๆ ได้รู้ทำความรู้จักกับสถาบัน และเรียนรู้การใช้ชีวิตของนิสิต-นักศึกษา โดยมีรุ่นพี่คอยให้คำแนะนำและอาจารย์ที่ปรึกษาดูแลอยู่ไม่ห่าง ซึ่งเฟรชชี่ทั้งหลายจะต้องพบกับกิจกรรมต่างๆ ที่ช่วยสร้างเสริมความสัมพันธ์อันดีงามระหว่างเพื่อน ทั้งกิจกรรมระดมสมอง นันทนาการ ที่ต้องใช้แรงกายและแรงใจมหาศาลแต่มันส์สุดๆ

น้องๆ ที่เลือกเข้าประชุมเชียร์จะได้สัมผัสประสบการณ์การเข้าคลาสฝึกบุคลิกภาพที่มีสมาชิกเยอะที่สุด เพราะนักศึกษาใหม่ทั้งรุ่นจะได้ฝึกนั่งหลังตรงสง่าผ่าเผย ฝึกเปล่งเสียงร้องเพลงสถาบันออกมาให้ดังก้องกังวาน พร้อมซ้อมท่าบูมให้เข่าแขนขาเป๊ะทุกองศา เพื่อนำไปโชว์กันในวันประชันเชียร์ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของพี่ส้มคอนเฟิร์มเลยว่ากิจกรรมนี้เหนื่อยสุดๆ แต่ก็ปลื้มทุกครั้งที่กลับไปดูรูปและคลิปวิดีโอตอนที่โชว์เชียร์ รู้สึกว่านี่เราเหรอเนี่ย...จะเข้มแข็งอะไรเบอร์นั้น?

สำหรับบรรยากาศงานกีฬาในรั้วมหาวิทยาลัย เรียกได้ว่าเป็นกิจกรรมที่ยิ่งใหญ่และจัดขึ้นบ่อยจริงๆ ทั้งกีฬาเฟรชชี่ กีฬาคณะ กี่ฬาสานสัมพันธ์ในสายวิชาชีพ กีฬาระหว่างมหาวิทยาลัย ฯลฯ ซึ่งแต่ละครั้งก็ไม่ใช่งานเบาๆ เพราะนอกจากทีมนักกีฬาตัวโหดๆ แล้ว ก็มีทั้งขบวนพาเหรด สแตนเชียร์ เชียร์ลีดเดอร์ ดรัมเมเยอร์ ที่ขนกันมาครบเซ็ทแบบจัดเต็ม คนที่ลงแข่งก็ซ้อมกันทุกวัน คนที่เป็นทีมงานเบื้องหลังก็นั่งตอกฉากกันอย่างหามรุ่งหามค่ำไปจนถึงวันก่อนแข่ง เรียกได้ว่าจบงานเมื่อไหร่ทุกคนหลับแบบซ้อมตายจ้า!

ความเหนื่อยของเด็กค่ายไม่ได้ถูกจำกัดอยู่แค่น้องค่ายที่ต้องตื่นแต่เช้ามาวิ่งตะลุยฐานสุดมันส์กันทั้งวัน หากแต่ยังมีพี่ค่ายที่เตรียมค่ายกันเป็นเดือนๆ อดหลับอดนอนประชุมงานวางแผนให้กิจกรรมต่างๆ วิ่งหาสปอนเซอร์ตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต พอถึงวันค่ายก็มาแดนซ์ปลดปล่อยความเครียดกันแบบลืมตาย บทสรุปสุดท้ายเมื่อค่ายจบก็คือการนอนพักของชาวค่ายที่ไม่สนใจว่าพระอาทิตย์จะขึ้นหรือตกกันเลยทีเดียว

งานจิตอาสาเป็นกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยจัดขึ้นอยู่เรื่อยๆ โดยมีทั้งรูปแบบของค่ายอาสาพัฒนาชนบท ที่ยินดีให้น้องๆ ไปร่วมกันสร้างฝาย ซ่อมโรงเรียน หรือกิจกรรมฟื้นฟูสถานที่ประสบภัยธรรมชาติ ที่เด็กมหา'ลัยแท็กทีมกันไปทำกิจกรรม Big Cleaning Day งานหนักแบบนี้จะไม่ให้เหนื่อยก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่ความเหนื่อยเหล่านี้ได้เปลี่ยนแปลงเป็นความสุขให้แก่สังคม ซึ่งก็พลอยทำให้เราได้ชื่นใจไปด้วยนะคะ

       

     

หลังจากที่ร่ำเรียนกันมาจนได้วิชาความรู้พอสมควร นิสิตนักศึกษาทั้งหลายก็ถึงเวลาลงสนามจริง นั่นคือการฝึกงานเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในการประกอบอาชีพ ซึ่งใช้เวลาอย่างน้อย 1 เทอม หรือบางหลักสูตรก็ยาวนานถึง 1 ปี ช่วงเวลานี้น้องๆ จะต้องปรับตัวเข้ากับสังคมของวัยทำงาน ที่ต้องรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดไปพร้อมๆ กับการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าที่เข้ามาไม่เว้นแต่ละวัน เรื่องเครียด เหนื่อย ท้อ จะพุ่งเข้าหาน้องรัวๆ จนกลายเป็นของธรรมดาไปเลยล่ะ

                  

เมื่อผ่านด่านโหดของการฝึกงานมาเรียบร้อย เด็กมหา'ลัยทุกคนก็จะต้องเข้าสู่สถานีที่ใครๆ ก็มักเรียกติดปากว่า "โปรเจกต์จบ" หรือการทำวิจัยด้วยการรวบรวมทฤษฎีความรู้ที่มีมาใช้แก้ปัญหาหรือพัฒนานวัตกรรมต่างๆ ซึ่งเป็นงานที่เราต้องรับผิดชอบเองล้วนๆ ทั้งการสร้างชิ้นงานหรือคิดค้นทฤษฎีใหม่ๆ และรายงานวิจัยเล่มหนาที่นิสิต-นักศึกษาปีสุดท้ายรู้กันดีว่าต้องแก้แล้วแก้อีกเพื่อความถูกต้องและสมบูรณ์ที่สุด โดยทุกคนจะต้องเหนื่อยและเครียดแบบนี้วนไปเป็นเวลาหนึ่งเทอมเลยนะจะบอกให้

           

หลังจากฝ่าฟันมรสุมโปรเจกต์จบมาแล้วก็ถึงเวลาแห่งการจบการศึกษาอย่างสมบูรณ์ ถ้าใครที่เข้าร่วมพิธีพระราชทานปริญญาบัตรก็จะทราบกันดีว่าช่วงเวลาแห่งความภาคภูมิใจนี้ มีเบื้องหลังของความอดทนซ่อนอยู่ค่ะ เพราะน้องๆ จะต้องผ่านการก้าวและย่อท่าเดิมซ้ำๆ จนกว่าจะจำขึ้นใจ ทั้งในพิธีซ้อมใหญ่และซ้อมย่อย นอกจากนี้ทุกคนยังต้องตื่นตั้งแต่เช้ามืดเพื่อมาเตรียมความพร้อมในการเข้าพิธี และระหว่างที่อยู่ในหอประชุมจะลุกเดินไปเข้าห้องน้ำง่ายๆ ไม่ได้อีกด้วยนะจ๊ะ

ก่อนจากไป ฝากกดไลก์เพจ "เด็กมีของ" ใครมีของเข้าไปโชว์กันได้!!