ลูกคนโต ต้องอิจฉาน้องทุกคนหรือเปล่า?

 เห็นด้วยกับพี่คนโต เพราะเราก็มีความรู้สึกแบบนี้อยู่ลึกๆ
อิจฉาน้อง น้องทำอะไรก้ถูกไปเสียหมด ทั้งๆที่เรารู้ทั้งรู้ว่าน้องนั้นแหละผิด แต่แม่ก้เอาแต่จะเข้าข้างน้อง บอกว่าเราดูแลไม่ดีบ้าง น้องแกยังเด็กบ้าง ในที่สุดเราก้เป็นคนต้องโดนกล่าวโทษทั้งๆที่น้องเป็นคนผิดเต็มประตู

ความจริงก็เป็นพี่คนโตค่ะ ไม่ได้รังเกียจหรืออิจฉาน้องแต่มันก็มีบ้างเป็นบางครั้งบางคราว สาเหตุที่ไม่ค่อยชอบน้องชายคงเพราะเวลาที่ทะเลาะกันไม่ว่าใครจะผิดพ่อแม่จะโทษเรา ที่เป็นพี่ก่อนเลยว่า ทำไมไม่รู้จักโตบ้าง น้องยังเด็กอย่าถือสาเลยบ้าง ไม่ก็ ให้ๆไปเถอะ ยังไงๆนั่นก็น้องส่วนเราเป็นพี่ มันก็ไม่ใช่อะไร แค่รู้สึกว่าเขาไม่มีความรับผิดชอบที่จะสืบสายหาเรื่องราวว่าเป็นมายังไง เห็นไม่ถูกกันก็โทษที่เราผิดก่อนเลย นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เราไม่ชอบน้องค่ะ

อีกหลายสาเหตุเหมือนกันที่ทำให้เราอิจฉาและไม่ชอบขี้หน้ามันแต่ที่ร้ายแรงที่สุดคือ การเรียนค่ะ คือเราจะเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก ทำให้เวลามีการบ้านหรืออะไรเราจะทำเองตลอดเพราะเรารู้ว่ามันจะตอบยังไง และพ่อแม่ก็ไม่ค่อยสอนหนังสือเราด้วยค่ะ คงเพราะเห็นว่าเรียนเองเป็น แต่กับน้องคือจะเอาใจ น้องไม่ชอบทำการบ้านคะ ถ้าไม่แม่ทำให้ก็ให้เราทำ เวลาผลสบเราออกมาดีไม่มีเลยคำชมสักคำ ซึ่งเราก็ไม่หวังอะไรอยู่แล้วแต่พอเป็นน้องผลสอบออกมาแย่กว่าเราแด่ดันชม มันเลยรู้สึกว่าเป็นคนที่ไม่สำคัญของที่บ้าน

แล้วพอขึ้น ม.4 แม่ให้เราเรียนสายวิทย์-คณิต เพราะอยากให้เราเป็นหมอทั้งๆที่เราชอบภาษา

แต่พอน้องจะเรียน อ่า ความจริงน้องเรียนไม่จบ ม.2 ค่ะ มีปัญหากับครูที่โรงเรียน เจ้าตัวเลยไม่ไปเรียน แม่ก็เลยให้น้องลาออกมาเรียน กสน. แทน แต่เจ้าตัวก็เอาแต่เล่นเกมส์ ขอเงินแม่ซื้อบัตรทรูเพื่อเติมเกมส์ สอบกลางภาคก็ไม่ผ่าน งานที่ทาง กสน. ให้มาก็ส่งมาให้เราทำ 

สรุปคือ พอรู้ว่ายังไงน้องก็ไม่มีงานหรือไม่มีอนาคตทั้งแม่และน้าเลยมาคาดหวังกับตัวเราค่ะ ก็ดีใจอยู่หรอกที่ถูกคาดหวังแต่บางครั้งมันก็เหนื่อย มันท้อ แล้วพอเราอยากได้อะไรก็เกรงใจแม่ที่ทำงานหนัก เลยพยายามประหยัดเงินในขณะที่น้องใช้เอาๆ เราเลยกลายเป็นเหมือนคนเก็บตัว ชอบคิดคนเดียวแล้วก็โดนด่าบ่อยมากเพราะแม่ไม่กล้าด่าน้องชาย กลัวเด็กอารมณ์เสีย แต่ไม่กลัวว่าเราจะโกรธ โมโหหรือเสียใจเลย

มันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่ชอบน้องค่ะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ กลัวแม่เสียใจ ผิดหวังในตัวเราแล้วก็กลัวน้องจะอารมณ์เสียด้วยค่ะ

ป.ล.หลังจากจบเรากะจะเรียนภาษา ต่อให้ใครคาดหวัง เราก็จะไม่ทำตามค่ะ เราชอบของเราและอยากให้รู่ว่าอาชีพที่ทำรายได้ดีไม่ได้มีแค่เป็นหมอ

มีน้องคนละแม่คนละพ่อค่ะ  ตอนแรกก้แอบอิจฉาเครียดเศร้าโมโหที่ว่าเขาให้ความสำคัญน้องมากกว่าทั้งๆที่ปกติเราจะได้รับทุกครั้ง แต่พอได้เข้าไปมีส่วนร่วมในการเลี้ยงน้องอุ้มน้องเล่นด้วยกันเล่านิทานให้ฟังสารพัดเรากลับเข้าใจและมีความสุขสนุกไปเลยค่ะ อคติก็หายไปเยอะเลยเวลาอุ้มตัวหนักมากๆเยยแต่นั้ลลลั้กกก

ทุกทีไม่ชอบเด็กแต่ตอนนี้ไม่ได้ละขอเถอะ5555

 จริงๆเราก็เป็นพี่คนโตนะ จะว่าไม่เคยรู้สึกอิจฉาก็ไม่ใช่ มันก็ต้องมีบ้างเเหละ เเต่ส่วนตัวเเล้วจะรู้สึกน้อยใจมากกว่า ที่ไม่ว่าอะไรพี่คนโตต้องรับผิดชอบทุกอย่าง นี่ต้องเก่ง นู่นต้องทำได้ สรุปต้องเก่งเเละทำได้ทุกอย่าง ถึงเเม้จริงๆเเล้วจะทำไม่ได้ก็เหอะ ต้องทำตัวเป็นตัวอย่างให้น้อง ต้องเรียนเก่ง เข้ามหาลัยดีๆ คณะเด่นๆ ต้องเสียสละให้น้อง บลาๆๆๆ เฮ้อ... เหนื่อยเเต่ก็ต้องทน 

 เห็นด้วยกับความคิดเห็นที่หนึ่งมากๆค่า เราก็เป็นพี่คนโต เวลาทะเลาะกับน้องทีไรนี่ต้องโดนเพ่งเล็งก่อนตลอด แต่พอโตขึ้นมาแล้วถึงจะดีขึ้นเพราะต่างคนต่างพูดกันรู้เรื่องมากขึ้น ความน้อยใจมันก็ค่อยๆลดลงไปเอง

 เห็นด้วยกับพี่คนโต เพราะเราก็มีความรู้สึกแบบนี้อยู่ลึกๆ
อิจฉาน้อง น้องทำอะไรก้ถูกไปเสียหมด ทั้งๆที่เรารู้ทั้งรู้ว่าน้องนั้นแหละผิด แต่แม่ก้เอาแต่จะเข้าข้างน้อง บอกว่าเราดูแลไม่ดีบ้าง น้องแกยังเด็กบ้าง ในที่สุดเราก้เป็นคนต้องโดนกล่าวโทษทั้งๆที่น้องเป็นคนผิดเต็มประตู

 เราว่านะ คนกลางหนะซวยสุด
เวลาจะขอพี่เล่นคอม พี่ไม่ให้อ้างทำงาน
เวลาเล่นอยู่ น้องแย่งเล่น แม่ก็บอกให้น้องเล่นบ้าง

เป็นพี่คนโตที่เป็นผู้หญิงค่ะ ห่างกัน 5 ปีเหมือนกัน เป็นน้องผู้ชาย
ด้วยความที่ลูกคนแรกส่วนใหญ่ พ่อแม่มักจะอยากได้ลูกชาย แต่กลายเป็นว่าเกิดมาเป็นหญิงก็เลยมีอดีตที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ แต่พอมีน้องปุ๊ป เหมือนหน้ามือกับหลังมือ อะไรที่เราไม่เคยได้ น้องมักได้หมดตลอด แต่ก็ไม่ได้เกลียดหรือโกรธแต่อย่างใด ส่วนใหญ่มันคือความรู้สึกอิจฉาแล้วก็น้อยใจซะมากกว่า เพราะแม้แต่ญาติๆ เค้ายังทักว่าพ่อกับแม่รักลูกไม่เท่ากัน T^T(ดราม่า) แค่อยากให้เท่าๆกันอ่ะ ได้มั๊ยยยยยย :(

เพิ่มด้วยค่ะว่า น้องมันกวนTEEN!! อยู่ๆก็มาแลบลิ้นปลิ้นตา พอตีแค่ นิด เดียวก็แกล้งล้ม ร้องไห้ เรียกร้องความสนใจ แล้วแม่ก็จะมาว่าเรา แล้วพอเราพูดความจริงไปแม่ก็บอกว่า "ก็แค่นั้น" เวลาเล่นคอมหรือทำนู่นทำนี่ก็บอกให้น้องเล่นบ้าง ทำบ้าง แล้วไหนบอกว่าน้องยังเด็กแล้วยังไม่รู้เรื่องไงคะ! จะมาไทเกอร์จีเล่นคอมmeเล่นทำไม!!

ที่รร.ห้องเรามักจะอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ค่ะ 10-12คน พูดเรื่องนี้กันประจำว่าแม่ลำเอียงบ้าง น้องชั่วบ้าง เลวบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นกันทุกคนค่ะ

เราว่าเพราะบางทีแม่ตามใจน้องเกิน อะไรๆก็ให้น้องหมด มันถึงได้เลวอย่างนี้ไงคะ

ขอโทษถ้าแรงเกินไป

เราว่า เราเป็นน้องน่าสงสารกว่าพี่อีก = =
พี่เราจะทำไรก็ได้ ไปไหนก็ได้ เวลาเราเล่นคอมฯ พี่บอกจะทำงาน เราก็ต้องยกให้ เสร็จแล้วมันก็เล่นเฟส พอเราไปบ่น มันก็บอกว่า ทำงานด้วยเหมือนกันแหละ ก็กลายเป็นเราโดนว่าเอง

พี่เราเรียนดี สอบได้มหาวิทยาลัยมีชื่อ เราเรียนกลางๆ ก็โดนละ ทำไมไม่ได้เหมือนพี่ ดูพี่สิเค้าทำได้อย่างนั้น เรียนดีอย่างนี้ เรียบร้อยอีกต่างหาก พูดจาก็ดี (แล้วมันผิดตรงไหนที่หนูปากตรงกับใจ ไม่ไปบ่นลับหลังน่ะ)

เอ๊า!!!!!!! หนูเป็นน้องมันนะ ไม่ใช่อีกครึ่งนึงของมัน ถึงจะต้องเหมือนมันอ้าาา

แต่อย่าคิดว่าหนูไม่รักพี่นะ หนูรักพี่ที่สุด เพราะเรามีอะไรก็แชร์ ไม่จำเป็นว่าเป็นพี่ต้องให้น้อง เราเป็นน้องก็ให้พี่ได้ ^________^

เราเป็นลูกคนเดียวคนข้างบ้านมีลูกเยอะ ไม่เห็นพี่โตเขาแกล้งน้องเลย

ถึงน้องมันจะทำตัวน่ารำคาญและน่ามั่นไส้มากแค่ไหนนะ
มันก็ยังดีกว่าเป็นลูกคนเดียวอ่า
อยู่กันสองคนอย่างน้อยมันก็จะได้ปรึกษากันบ้าง
คห.8โคตรโดน

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 17 มกราคม 2555 / 20:51

-*- เราลูกคนเล็กแต่ทำไมถึงรู้สึกว่าพี่ดีกว่าทุกๆอย่างเลยอ่ะ T T พี่เรียนก็ 4 ตลอดกาล ร่าเริง จ้อๆๆมาตั้งแต่เด็ก กล้าแสดงออก แถมมีแววว่ามันจะได้ไปเรียนต่อต่างประเทศด้วยอ่า T^T แล้วดูน้องมันสิ ;( เรียนก็กลางๆ ขี้เกียจ เงียบ นิ่ง ไม่ยิ้ม ไม่กล้าแสดงออก -*- จิ๊ มีพี่เก่งกว่าตั้ง 2 คนก็แอบอิจฉาพี่ได้เหมือนกันนะ !! = =

เราก็พี่คนโตของบ้านนะ มีไรเกี่ยวกับน้องบางอย่างเราก็ต้องรับผิดชอบ
ถ้าถามว่าเคยอิจฉามั้ย มันก็มีบ้างแต่น้อยมาก ตอนนี้ก็โตๆแล้ว เวลาพูดไรน้องก็เชื่อฟัง แต่ต้องมีเหตุผล สรุปก็คือ น้องยังไงก็เป็นน้อง สายเลือดเดียวกัน  บางครั้งพี่ดุพี่ด่า ก็ไม่ใช่อิจฉาหรอก แต่เพราะเป็นห่วงมากกว่า  

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 17 มกราคม 2555 / 22:53
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 17 มกราคม 2555 / 22:54

เป็นน้องคนเล็กแต่ก็คิดเหมือนกันแหละว่ารู้สึกเหมือนเราได้เปรียบทุกอย่าง - -"
สงสารพี่ที่เหมือนโดนคาดหวัง เป็นหนูทดลองไรงี้อยู่บ่อยๆ แล้วพี่เราน่ารักมากกกกด้วยงับ xD
เราเซ็งมากเวลาคนภายนอกชอบมาเปรียบเทียบว่าเราหรือพี่เก่งกว่ากันไรงี้
คือมันทำให้ฝ่ายใดฝ่ายนึงรู้สึกแย่ จะพูดทำไมอะ พี่น้องเค้ารักกันดีอยู่นะ :(

แต่ข้อเสียของการเกิดเป็นลูกคนเล็ก พ่อแม่หวงเกินความจำเป็น - -
ตอนอายุเท่ากันพี่ได้เดินทางเอง ตอนเราจะไปไม่ไว้ใจให้เดินทางคนเดียว
พี่ลองนู่นลองนี่เลือกทางที่ดีที่สุดให้เรา จนเหมือนว่าทำอะไรก็ทำทางพี่ตลอด
เซ็งเฟ่ย ก็อยากจะเลือกทางเดินเอง้างไรบ้าง. - -

 คนโตค่ะ เห็นแต่ละคนเขียนก็แบบ... อยากเขียนมั่งอะ เก็บกดอดกลั้นมานานนนนนนนนนนน

กรี๊ดดดดดดดดด

              แบบว่าน้องเอาแต่ใจตัวเองอะ พอไม่ทำงานบ้านก็บอกเราไม่ควบคุมน้อง ไม่นำน้อง พอบ่นๆว่าเราไม่ช่วยแม่ทำงานบ้านเลย แล้วแบบแม่บ่นที่เราคนเดียวอะ ไม่เหนบ่นน้องบ้างเลยอะ พอเราบอกว่าเราทำแต่น้องไม่ทำ ก้ไม่ว่าน้องอีก มาว่าเราว่าเราไม่นำน้อง ไม่ชวนน้องให้น้องทำตาม  ปัดโถ่! ลูกตัวเองเคยรู้จักนิสัยมันมั่งไหม! ทั้งบ่น ด่าก้แล้ว มันก้ไม่กระดิกตัวมาช่วยทำเลย พอทำเสร็จบางครั้งก็มาอ้างอีกว่า จะไปทำแล้วแต่พี่ทำเสร็จก่อน โหๆๆๆ  แล้วที่เรียกมาตั้งนานแ ม่ งไม่มา ทีตอนทำเสร็จนะจะมาทำไม  
             แล้วคิดดูนะ เราทำงานบ้านมากกว่าน้อง บางครั้งพ่อแม่สั่งให้ทำ เราก้ทำ บางวันน้องก้มาทำบ้าง ยางวันเราก้ทำคนเดียว แต่เวบาบ่นอะ ทำไมต้องมาบ่นที่เราด้วยอะ แล้วบางครั้งงานบ้านมัยทำไม่เสร็จบางอย่าง ก้มาบ่นเราอีกว่าไม่ช่วย แหม แล้วไอที่ทำเสร็จทำไมไม่มาชมกันบ้างล่ะ
              แล้วอีกอย่างนะ แม่ก้เรียกใช้แต่เราอะ  ไม่เหนเรียกน้องมันเลยอะ พอเราทำอะไรไม่ถูกใจตามที่ต้องการนะ ก็มาด่าว่า พอโมโหมากก้ตี แล้วแบบที่น่าเจ้บใจนะ คือไอน้องตัวเเสบอะ มันมาตอกย้ำซ้ำเติมอีกอะ แค้นมากเลยอะ  น้อยใจแม่มากเลย
             เปนพีี่คนโตยังต้องทำอะไรให้ถูกใจทั้งพ่อทั้งแม่ พ่อก้อยากให้เปนนู่นเป็นนี่ที่เราไม่ชอบไม่อยากเปน ไอสิ่งที่เราชอบ ขอทำก้มาด่า บอกเพ้อเจ้อ ไร้สาระ ขอโทษทีที่ดันเกิดมาหัวสมองดีกว่าน้อง แล้วอยากเปนในสิ่งที่คนหัวสมองดีส่วนใหญ่เขาไม่เป็นกันไม่ได้รึไง ความชอบไม่ได้เหมือนกันซะหน่อย ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนนู้นคนนี้อยู่เรื่อยว่าเขาเป็นแบบนั้นทำไมไม่เปนแบบนั้นบ้าง อารมณ์เสีย!
             ความจริงที่อยู่ในใจมันมีอีกเยอะเลยอะ  ส่วนมากเราก็ไม่ค่อยอิจฉาน้องเราหรอก แต่น้อยใจมากๆๆๆๆๆๆกว่าเยอะเลย แบบเรากะน้องจะติดแม่ ดังนั้นพ่อว่าก้ไม่ค่อยสนเพราะพ่อว่าทั้งสองคน แต่แม่อะ  รู้ว่ารัก แต่ดูยังไงก้เข้าข้างน้องอะ ตั้งแต่เดกและอะ ตอนป.4ให้เราล้างจาน พอน้องป.4บอกให้น้องล้างจานมาบอก น้องยังเด้ก โหยยย ตอนนั้นเราไม่เดกเลยช่ายปะ
             พวกเพื่อนกับญาติก็บอกกันเราว่าแม่เข้าข้างน้อง แล้วแบบ เราน้อยใจแม่บ่อยมากอะ วันนี้ก้โดน ทำอะไรไม่ถูกใจก็มาด่า น้องก็ซ้ำเติมอีกอะ  แบบไม่ไหวแล้วอะ  แอบนั่งร้องไห้เลย ชิวิตมันเศร้าเนอะ  แต่เวลาเล่นด้วยกันก้เล่นดีๆนะ น้องก็บอกว่ารักเรา แต่เราทั้งเกียดทั้งรักและละ ปนกันไป ทะเลาะกันทุกวัเลยค่ะ เบื่อมาก เลยไม่ค่อยอยกกลับบ้านเลยละ  เซ็งมาก!

ไอรักน้องมันก็รัก แต่มันไส้มันมากกว่า!!! ชอบร้องไห้...อยู่ดีๆก็ร้องไห้ แล้วเราก็โดนแม่ด่า โดนป๊าตี หาว่าไปแกลังมัน แต่ให้ตาย!!! มันร้องมันเองชัดๆ เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย -0-!!!!

คนกลางเนี่ยละ หม าหัวเน่าของจริง แม่ห่วงพี่เพราะโตแล้วจะไปใช้ชีวิตในสังคม จะเรียนหนัก
และห่วงน้องเพราะยังเด็กไป แล้วเราละ โดนแม่ด่า เพราะน้อง พี่ยังไม่เห็นโดนด่าเท่าเราเลย
น้องเล่นคอมนาน แม่ด่าเราที่ให้น้องเล่นคอม
เราไม่ให้น้องเล่นคอม น้องร้องไห้ แม่ด่าเราทำหน้าร้องไห้
งงเลยทีเดียว สรุป ผิดทุกเรื่องจ้าาาาาาาา น้อยใจมาก จนจะชินละ

ลูกคนโตเหมือนกันค่ะ ห่างกับน้องสองปี ^^ เมื่อก่อนทะเลาะกันมากกกกก แบบว่าหมั่นไส้น่ะ = = น้องมันขี้อ้อนยังกะลูกแมว น่ารำคาญค่ะ 55 แต่มีน้องผู้ชาบก็สนุกดี เล่นตีหมอนกัน ย่าห์ !!! > < สนุกดีค่ะ มีน้องผู้ชายก็ได้เล่นแบบเด็กผู้ชาย มันส์ดี 55
ส่วนใหญ่ที่ทะเลาะกันก็จะมีเรื่องอาหารค่ะ แบบว่า น้องเรามันอยู่ในวัยกำลังโต = = พอเราจะแย่งน้องกิน แม่ก็จะ "ตะแวดๆๆๆๆ แปรดๆๆๆๆ" เป็นต้นค่ะ ก็แหม หนูก็หิวเหมือนกันนะ  T^T
ส่วนเรื่องอิจฉาน้องนี่ไม่มีเลยค่ะ ^^ เพราะว่าเราค่อนข้างจะเก่งกว่าน้องทุกด้าน 55 เรื่องเรียน เล่นกีฬา เล่นดนตรี อ่านหนังสือนิยาย 3000 เล่ม (?) ประมาณนั้นล่ะค่ะ พ่อกับแม่เลยให้เราคอยช่วยน้อง ซึ่งก็โอเคไม่มีปัญหาอะไร เพราะน้องมันก็หัวไวพอสมควรค่ะ ^^ ติดจะขี้เกียจซึ่งนั่นสู้เราซึ่งขยันกว่าไม่ได้ 555

คห.นี้อาจจะหลงตัวเองไปสักนิดนะคะ 555

 เรากับน้องห่างกัน 4 ปี รู้สึกอิจฉาน้องเหมือนกันที่ใครๆก็รัก ทั้งแม่แท้ๆและม่เลี้ยงก็พากันรักน้องมากๆ เวลาไปเยี่ยมแม่ แม่ก็จะถามถึงน้องตลอด บอกให้ไปเล่นกับน้องบ้างกลัวน้องจะเหงา แล้วจะไปหายังไง เราก็ไม่ได้ว่างตลอด แถมเราอยู่รังสิต น้องอยู่รัชดา โตๆกันแล้วอายุ 20+ กันแล้ว ทำเหมือนน้องเป็นเด็กๆไปได้

ปล.เรารักน้องมากนะ ไม่เคยแกล้งน้องเลย ไม่เคยตีด้วย