|
มนุษย์เก็บตัว
มีลักษณะของวัยรุ่นประการหนึ่งที่อาจทำให้พ่อแม่รู้สึกว่าลูกกำลังมีปัญหา นั่นคือ ลูกไม่เอาสังคม เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง ซึ่งจะมีลักษณะชอบอยู่แต่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง ชอบนอนตื่นสาย ไม่ชอบออกไปไหน โดยเฉพาะงานที่ต้องไปกับพ่อแม่ หรือญาติผู้ใหญ่ อาจออกไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง แต่ถ้าเป็นกิจกรรมอื่นๆ จะไม่ชอบไป ตัวติดเก้าอี้หน้าคอม ตัวติดเตียงอยู่กับนิยาย ติดโทรศัพท์มือถือ ตัวติดละครอยู่หน้าโทรทัศน์ หรือนอนฝันๆ ตลอดทั้งวันหยุด ดูอืดถืดเฉยชา จนพ่อแม่ชักเป็นห่วง กลัวลูกเข้าสังคมไม่ได้
แต่หากวัยรุ่นมีลักษณะการเก็บตัวที่เกินกว่าพัฒนาการตามวัย จนอาจทำให้เกิดเป็นบุคลิกที่กลัวสังคม ไม่อยากเข้าไปมีส่วนร่วมในสังคมจริงๆ แล้ว ผลกระทบต่อไป ไม่ใช่แค่เพียงวัยรุ่นกลัวการเข้าสังคม แต่จะทำให้ฃกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ลืมคิดถึงจิตใจของคนรอบข้างไปได้ วัยรุ่นจะไม่รู้จักการสังเกตความเดือดร้อนหรือไม่พอใจกับผู้อื่น คิดถึงคนอื่นน้อยลงได้ ทั้งนี้ก็เพราะเคยชินอยู่กับการคิดด้วยตัวเอง ไม่ได้เข้าสังคมที่เจอคนหลากหลายค่ะ ซึ่งลักษณะนี้ไม่ได้เกิดจากบุคลิกที่เด็กเก็บตัวตามปกติ หรือช่างฝันอย่างเดียว แต่ขึ้นอยู่กับการสนับสนุนจากครอบครัวด้วยค่ัะ หากครอบครัวยิ่งปล่อยให้ลูกอยู่กับบ้านก็ไม่เป็นไร เพราะคิดว่าดีกว่าไปก่อเรื่องที่อื่น หรือทำงานหนักจนไม่สนใจลูก ก็จะทำให้ลูกกลายเป็นผู้ใหญ่ที่อาจมีปัญหามากขึ้นก็ได้ค่ะ
การที่วัยรุ่นมีพฤติกรรมเก็บตัวไม่ว่ามากหรือน้อย นอกจากเหตุปกติตามพัฒนาการของวัยข้างต้นแล้ว ยังมีอีกหลายสาเหตุดังต่อไปนี้ก็ได้ค่ะ
- ถูกเลี้ยงแบบให้แยกตัวออกจากสังคมโดยตั้งใจ เช่น ไม่ให้ลูกเล่นกับเด็กข้างบ้านเพราะชุมชนแถวบ้านเป็นคนละระดับ
- เด็กที่ไม่เคยถูกฝึกให้ช่วยเหลือตนเอง งานบ้าน การแต่งตัว การเดินทางไปโรงเรียน หรือแม่ช้แต่เตรียมของไปเข้าค่าย ปล่อยให้ลูกตื่นสายได้แต่เด็ก ล้วนทำให้เด็กว่างจนไม่รู้จะทำอะไร ทำอะไรไม่เป้น เลี้ยงเป็นลูกคุณหนูทั้งที่ไม่ได้มีคนรับใช้ พอเป็นวัยรุ่นก็จะชินกับการไม่ต้องทำอะไร และไม่สนใจว่าคนอื่นจะทำหรือคิดอะไรด้วย
- เด็กที่ถูกเลี้ยงให้ถูกห่างจากสังคมจริง เลี้ยงลูกด้วยวัตถุ ลูกมีเพื่อนเล่นเป็นของเล่นดีๆ คอยพิวเตอร์ส่วนตัว โทรศัพท์ส่วนตัว โทรทัศน์และเครื่องเสียง ลูกคุ้นเคยกับการเข้าสังคมผ่านเทคโนโลยีมากกว่าพบปะคนจริงๆ เป็นอีกข้อเสียที่เกิดขึ้นในยุควัตถุนิยม
- เด็กเหงา พ่อแม่ไม่สนใจ น้อยอกน้อยใจอยู่ในบ้านเงียบๆ พอโตขึ้นก็เก็บตัวโดยที่ไม่รู้ตัว แยกตัวออกจากสังคมเพราะกลัวเพื่อนไม่สนใจ (แบบที่พ่อแม่ไม่สนใจเขาเหมือนกัน)
นี่เป็นสาเหตุส่วนหนึ่งที่จะทำให้วัยรุ่นเป็นมนุษย์เก็บตัว หรือบ่มเพาะบุคลิกภาพแบบไม่กล้าเข้าสังคม จนอาจกลายเป็นปัญหาเมื่อวัยรุ่นต้องย้ายโรงเรียน หรือมีเพื่อนน้อยเกินไป เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองก็เข้าสังคมไม่ได้เหมือนกันค่ะ
 กระทู้ใหม่ยังต้องการคำแนะนำจากทุกคนที่มีประสบการณ์
เป็นตัวอย่างได้ว่า วัยรุ่นก็เครียดกับบุคลิกภาพตัวเองเช่นกัน
ดังนั้น ต้องสังเกตให้ดีค่ะ ว่าวัยรุ่นของคุณกำลังเก็บตัวตามวัยอันแปรปรวน เดี๋ยวกล้า เดี๋ยวอายเท่านั้น เพราะอยากทำอะไรด้วยตนเอง เป็นเรื่องธรรมดาแต่ไม่อยากให้พ่อแม่รู้ (กลัวเขิน) หรือกำลังหลีกหนีสังคม จนเป็นปัญหากระทั่งไม่สามารถเข้าสังคม เช่น ที่โรงเรียนได้จริงค่ะ
 แหล่งข้อมูล:
กระทู้ในเรื่อง - เครียด เข้าสังคมไม่เป็น
|
มนุษย์เก็บตัว
พี่เกียรติ
- Community Master
ถนัดแฝงตัวตามกระทู้เด็กดี มีความสนใจเป็นล้านเรื่องขึ้นอยู่กับดราม่าขณะนั้น
56 ความคิดเห็น
ผมก็เป็นนะมนุษย์เก็บตัวเนี่ยไม่ยอมไปไหนอยู่แต่บ้านนอนทั้งวัน
ไม่รู้ว่าผมเป็นมนุษย์เก็บตัวหรือมนุษย์ขี้เกียจกันแน่
พ่อแม่สมัยนี้ก็เป็นห่วงลูกเกิน...- -*
แต่ก็เวลาได้ออกก็คุยเก่งเฟรนลี่นะคะ อิอิ
แต่อยู่บ้านทำงานบ้านเสร็จก็อ่านการตูน เข้าเด็กดี
อ่านหนังสือบ้างเพราะว่าจะเอ็นทแล้ว
นี่มันเรานี่หว่า...
อยู่ที่บ้านสบายสุดแล้ว ไม่ต้องให้ใครมาบ่น ข้างนอกคนก็เยอะยิ่งกรุงเทพยิ่งไม่อยากไปสอบเข้า มีแต่คนสูบบุหรี่รถก็ติด ควันก็เยอะ อยู่บ้านตัวเองสบายกว่าหลายเท่า- -
พ่อแม่ต้องฝึกให้ด้วยหรอครับ ?
แม้อะไรข้างนอกมันจะไม่ค่อยดีนัก แต่นี่มัน"ชีวิตจริง"นี่นา..
มันจะไปโรยด้วยกลีบกุหลาบที่ทุกอย่างสุขสบายได้ยังไงจริงมั้ย?
ต้องฝึกที่จะเผชิญโลกข้างนอก
เพราะถึงเราไม่ออกไปตอนนี้ ตอนที่เราเป็นผู้ใหญ่เราจะเกาะพ่อแม่ไปตลอดได้เหรอ
ต้องฝึกครับ การที่เด็กจะช่วยเหลือตนเองได้นั้น ก็อย่างที่พี่เว็บมาสเตอร์บอกไว้ มันต้องฝึก พ่อแม่ผมฝึกให้ผมทำอะไรด้วยตัวเองตลอดมา งานบ้านต้องทำเป็น ออกไปติดต่อกับสังคมภายนอกต้องกล้าพูดกล้าจา อยากได้ของอะไรต้องเก็บเงินซื้อเอง
การฝึกในที่นี้ไม่ได้หมายถึงให้พ่อแม่วางเฉย แล้วเด็กมันจะลุกขึ้นมาทำเองนะครับ แต่มันหมายถึงเรียกให้ทำ คอมเล่นนานเกินไปพ่อแม่ผมก็เรียกให้ปิด หากดื้อจะดึงปลั๊ก (พ่อผมทำจริงๆ นะ) เสียไม่กลัว ดีซะอีกจะได้ไม่ต้องเล่นคอมจนไม่เป็นอันทำอะไร แล้วก็ไล่ไปทำงานบ้าน
ไม่ชอบออกบ้านไปไหน และไม่ค่อยพูดด้วย เราก้อเครียดกับตัวเองไม่น้อยนะคะ เราก้ออยากจะพูดเก่งๆ บ้างอะไรบ้าง แต่มันติดตรงที่เราไม่กล้าที่จะสื่อสารอ่ะ T^T พอเพื่อนๆมาคุยกับเรา เราก้อคุยแบบถามคำตอบคำเงี่ย เฮ้อออ !! ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากเปลี่ยนตัวเองนะคะ เราอยากเปลี่ยนสุดๆเลยล่ะ แต่เราไม่กล้าพออ่ะ และไม่รู้ด้วยว่าจะเปลี่ยนยังไง ?? เพื่อน ๆ ช่วยแนะนำเราหน่อยน๊าา TT_TT